2012-04-17 13:59:23
Επί σχεδόν μια δεκαετία οι σουνίτες αντάρτες διεξήγαγαν έναν ανελέητο πόλεμο κατά του αμερικανικού στρατού, αλλά τώρα οι δικοί τους εχθροί εγκατέλειψαν τη χώρα και αυτοί στράφηκαν κατά του σιιτικού Ιράν. Η κατάληψη της Βαγδάτης από τον αμερικανικό στρατό στις 9 Απριλίου του 2003, η διάλυση του ιρακινού στρατού, η ανάληψη της εξουσίας από τους σιίτες 80 χρόνια μετά τη σουνιτική κυριαρχία ήταν ένα πρόσφορο έδαφος για τους Ιρακινούς και Άραβες μαχητές του ιερού πολέμου για να βρουν έναν σκοπό.
Ωστόσο η αποχώρηση της τελευταίας αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης στα τέλη του 2011, η συγκρότηση μιας δύναμης ασφαλείας 900.000 ανδρών, τα πολύ σκληρά πλήγματα που υπέστη οδήγησαν τους αντάρτες να ορίσουν το Ιράν και το ιρακινό καθεστώς βασικούς πολέμιούς τους.
"Οι ένοπλες οργανώσεις χρειάζονται πάντα να δημιουργούν έναν εχθρό για να υπάρχουν και να δικαιολογούν την παρουσία τους" εξηγεί ο Χαμίντ Φάντελ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης. Με αφορμή την 9η επέτειο της πτώσης του Σαντάμ Χουσεΐν και την έναρξη της κατοχής των υπό τις ΗΠΑ συμμάχων, αρκετές ένοπλες οργανώσεις εξαπολύουν φραστικές επιθέσεις στις ανακοινώσεις τους για το Ιράν και τους σιίτες.
Έτσι η Ισλαμική Ομάδα του Ιράκ (GII), ένας συνασπισμός 17 οργανώσεων ανταρτών που συγκροτήθηκε το 2010, τιτλοφορεί την ανακοίνωση του "Θα πολεμήσουμε το Ιράν με την ίδια δύναμη με την οποία πολεμήσαμε τους Αμερικανούς". Το κείμενο που αναρτήθηκε σε ισλαμιστικές ιστοσελίδες δηλώνει ότι "οι αμερικανικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα αλλά την άφησαν σε μια πολύ χειρότερη κατοχή", "καθώς είναι φανερό ότι το Ιράν κατέχει το Ιράκ μέσω των συνεργών του". "Οι μαχητές μας δεν θα αποδυναμωθούν", προσθέτει.
Η γλώσσα αυτή χρησιμοποιεί την προγονική εχθρότητα μεταξύ Αράβων και Περσών και την προσβολή των σουνιτών που έχασαν την εξουσία προς όφελος των σιιτών. Η πικρία ενισχύθηκε από το γεγονός ότι πολλά νυν ιρακινά ηγετικά στελέχη διέμειναν στο Ιράν στα οκτώ χρόνια του πολέμου μεταξύ των δυο χωρών.
Χρησιμοποιώντας την ίδια ρητορική, η οργάνωση "Το Λάβαρο του Δικαίου και του Τζιχάντ" διαβεβαιώνει ότι "θα συνεχίσει να πολεμά τον εχθρό" (Ιράν) και ζητεί από το Θεό να στηρίξει τους μαχητές της στον πόλεμό τους κατά των "Σαφαβιδών πρακτόρων του" (η συγκεκριμένη δυναστεία βασίλευσε στο Ιράν από 1501 έως το 1736), όπως χαρακτηρίζει τους σιίτες.
Από την πλευρά της η "Ταξιαρχία Τζιχάντ Αλ Μουραμπιτούν" ορκίζεται ότι θα πολεμήσει τη σημερινή κυβέρνηση "την πουλημένη στον (Αμερικανό) κατακτητή" ενώ ο "Ισλαμικός Στρατός του Ιράκ" διαπιστώνει ότι οι Αμερικανοί άφησαν πίσω τους "μια πιο ωμή και πιο άξεστη κατοχή". Όσον αφορά το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ (ISI), μια συμμαχία οργανώσεων πιστών στην Αλ Κάιντα, δηλώνει ότι πραγματοποίησε από τις 28 Δεκεμβρίου έως 24 Φεβρουαρίου 195 επιθέσεις κατά του "στρατού και της αστυνομίας των Σαφαβιδών".
Ο Χαμίντ Φάντελ βλέπει σε αυτή τη νέα στρατηγική των σουνιτών ανταρτών μια "περιφερειακή διάσταση". "Η πλειοψηφία των οργανώσεων που θεωρούν το Ιράν σαν τον εχθρό είναι πιθανώς σε επαφή με άλλες χώρες της περιοχής που είναι σε σύγκρουση με την ιρανική πολιτική ή με το κόμμα Μπάαθ το οποίο απορρίπτει την πολιτική διαδικασία". Πάντως η χώρα εξακολουθεί να στερείται των βασικών υπηρεσιών, όπως η ηλεκτροδότηση, το πόσιμο νερό, περίπου 1,3 εκατομμύριο Ιρακινοί παραμένουν μακριά από τις εστίες τους και, παρότι τα βίαια επεισόδια μειώθηκαν σαφώς σε σχέση με το 2006-2007, δεν εξαλείφθηκαν.
http://www.avgi.gr/
Ωστόσο η αποχώρηση της τελευταίας αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης στα τέλη του 2011, η συγκρότηση μιας δύναμης ασφαλείας 900.000 ανδρών, τα πολύ σκληρά πλήγματα που υπέστη οδήγησαν τους αντάρτες να ορίσουν το Ιράν και το ιρακινό καθεστώς βασικούς πολέμιούς τους.
"Οι ένοπλες οργανώσεις χρειάζονται πάντα να δημιουργούν έναν εχθρό για να υπάρχουν και να δικαιολογούν την παρουσία τους" εξηγεί ο Χαμίντ Φάντελ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης. Με αφορμή την 9η επέτειο της πτώσης του Σαντάμ Χουσεΐν και την έναρξη της κατοχής των υπό τις ΗΠΑ συμμάχων, αρκετές ένοπλες οργανώσεις εξαπολύουν φραστικές επιθέσεις στις ανακοινώσεις τους για το Ιράν και τους σιίτες.
Έτσι η Ισλαμική Ομάδα του Ιράκ (GII), ένας συνασπισμός 17 οργανώσεων ανταρτών που συγκροτήθηκε το 2010, τιτλοφορεί την ανακοίνωση του "Θα πολεμήσουμε το Ιράν με την ίδια δύναμη με την οποία πολεμήσαμε τους Αμερικανούς". Το κείμενο που αναρτήθηκε σε ισλαμιστικές ιστοσελίδες δηλώνει ότι "οι αμερικανικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα αλλά την άφησαν σε μια πολύ χειρότερη κατοχή", "καθώς είναι φανερό ότι το Ιράν κατέχει το Ιράκ μέσω των συνεργών του". "Οι μαχητές μας δεν θα αποδυναμωθούν", προσθέτει.
Η γλώσσα αυτή χρησιμοποιεί την προγονική εχθρότητα μεταξύ Αράβων και Περσών και την προσβολή των σουνιτών που έχασαν την εξουσία προς όφελος των σιιτών. Η πικρία ενισχύθηκε από το γεγονός ότι πολλά νυν ιρακινά ηγετικά στελέχη διέμειναν στο Ιράν στα οκτώ χρόνια του πολέμου μεταξύ των δυο χωρών.
Χρησιμοποιώντας την ίδια ρητορική, η οργάνωση "Το Λάβαρο του Δικαίου και του Τζιχάντ" διαβεβαιώνει ότι "θα συνεχίσει να πολεμά τον εχθρό" (Ιράν) και ζητεί από το Θεό να στηρίξει τους μαχητές της στον πόλεμό τους κατά των "Σαφαβιδών πρακτόρων του" (η συγκεκριμένη δυναστεία βασίλευσε στο Ιράν από 1501 έως το 1736), όπως χαρακτηρίζει τους σιίτες.
Από την πλευρά της η "Ταξιαρχία Τζιχάντ Αλ Μουραμπιτούν" ορκίζεται ότι θα πολεμήσει τη σημερινή κυβέρνηση "την πουλημένη στον (Αμερικανό) κατακτητή" ενώ ο "Ισλαμικός Στρατός του Ιράκ" διαπιστώνει ότι οι Αμερικανοί άφησαν πίσω τους "μια πιο ωμή και πιο άξεστη κατοχή". Όσον αφορά το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ (ISI), μια συμμαχία οργανώσεων πιστών στην Αλ Κάιντα, δηλώνει ότι πραγματοποίησε από τις 28 Δεκεμβρίου έως 24 Φεβρουαρίου 195 επιθέσεις κατά του "στρατού και της αστυνομίας των Σαφαβιδών".
Ο Χαμίντ Φάντελ βλέπει σε αυτή τη νέα στρατηγική των σουνιτών ανταρτών μια "περιφερειακή διάσταση". "Η πλειοψηφία των οργανώσεων που θεωρούν το Ιράν σαν τον εχθρό είναι πιθανώς σε επαφή με άλλες χώρες της περιοχής που είναι σε σύγκρουση με την ιρανική πολιτική ή με το κόμμα Μπάαθ το οποίο απορρίπτει την πολιτική διαδικασία". Πάντως η χώρα εξακολουθεί να στερείται των βασικών υπηρεσιών, όπως η ηλεκτροδότηση, το πόσιμο νερό, περίπου 1,3 εκατομμύριο Ιρακινοί παραμένουν μακριά από τις εστίες τους και, παρότι τα βίαια επεισόδια μειώθηκαν σαφώς σε σχέση με το 2006-2007, δεν εξαλείφθηκαν.
http://www.avgi.gr/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αναδρομικές περικοπές για τις συντάξεις του Μαΐου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
