2014-01-30 20:06:09
Την πλήρη απαγόρευση στις 30 μεγαλύτερες ευρωπαικές τράπεζες να επενδύουν σε κερδοσκοπικά χρηματοπιστωτικά μέσα και σε βασικά εμπορεύματα (σιτάρι, ρύζι, ζάχαρη, καφές κ.λ.π.) προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μαζί με τον αναγκαστικό διαχωρισμό τους σε χωριστές οντότητες, όταν ξεπερνούν ένα κρίσιμο μέγεθος σε δραστηριότητες υψηλού κινδύνου (σύνθετα, παράγωγα προϊόντα, τιτλοποιήσεις μετοχών κ.λ.π.)
Η πρόταση αυτή, που παρουσίασε χθες ο αρμόδιος επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες, Μισέλ Μπαρνιέ, αναμένεται να προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις των κυβερνήσεων της Γαλλίας και της Γερμανίας, που δεν θέλουν με κανένα τρόπο να δυσαρεστήσουν του δικούς τους τραπεζίτες περιορίζοντας τόσο πολύ την κερδοσκοπική τους δράση. Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι ο κ.Μπαρνιέ, όταν ρωτήθηκε χθες, εξήγησε ότι τα κράτη-μέλη θα έχουν την ευχέρεια, αν το επιθυμούν, να επεκτείνουν τα παραπάνω μέτρα και στις μικρότερες τράπεζες τους. Ένα ερώτημα που αξίζει να τεθεί στην δικομματική κυβέρνηση των κ.κ.Σαμαρά- Βενιζέλου για να διαπιστωθεί επιτέλους πόσο και η ίδια είναι εξαρτημένη από το διαπλεκόμενο τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας.
Ο κ.Μπαρνιέ δήλωσε επίσης, ότι δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω, τονίζοντας ότι ο ίδιος, με αυτή την πρόταση του, αναλαμβάνει τις ευθύνες του, γιατί δεν λησμονεί ότι οι κοινοτικές χώρες πλήρωσαν από το 2008 μέχρι σήμερα 1,6 τρισ. ευρώ(1.600 δισ. ευρώ) για την διάσωση των τραπεζών τους, επιβαρύνοντας με το αντίστοιχο ποσό τους ευρωπαίους φορολογούμενους-πολίτες τους.
“Να έλθει να μου εξηγήσει όποια κυβέρνηση διαφωνεί”, είπε ο κ.Μπαρνιέ, “τους λόγους της διαφωνίας της και γιατί θα πρέπει να αφήσουμε τις τράπεζες να κερδοσκοπούν χωρίς κανένα όφελος για τους πελάτες τους και την οικονομία γενικότερα και να μου πουν γιατί αρνούνται τον διαχωρισμό από τη στιγμή που τη σχετική απόφαση γι αυτόν θα την λαμβάνει η ανεξάρτητη εποπτική αρχή”.
Η πρόταση για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα θα εφαρμόζεται μόνο στις μεγαλύτερες τράπεζες που εμφανίζουν πολυσχιδείς δραστηριότητες κερδοσκοπικού χαρακτήρα οι οποίες θεωρούνται πολύ μεγάλες για να αφεθούν να χρεοκοπήσουν.
Η χθεσινή πρόταση του κ.Μπαρνιέ εμφανίζεται ως ιδιαίτερα αυστηρή αλλά στην πραγματικότητα, αν υιοθετηθεί, θ’ αφορά μόνο τις 30 από τις 130 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ οι υπόλοιπες θα μπορούν να τεθούν στο ίδιο καθεστώς μόνο με απόφαση των κυβερνήσεων, κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ και αυτό το γνωρίζει ο κ. Μπαρνιέ με τους ψευτοηρωισμούς του.
Στην πραγματικότητα, οι χθεσινές προτάσεις του γάλλου επιτρόπου έρχονται να χρυσώσουν το χάπι της ολοκλήρωσης της τραπεζικής ενοποίησης και της υιοθέτησης του Ενιαίου Μηχανισμού Εκκαθάρισης των Τραπεζών (single resolution mechanism) που τον διαμόρφωσαν και τον επέβαλαν στην Κομισιόν - η οποία άλλα ήθελε - η Γερμανία με τον πιστό της ακόλουθο, την «σοσιαλιστική» Γαλλία.
Η Επιτροπή είχε βασίσει νομικά όλη τη πρόταση της για την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση σε σχετικό άρθρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας για την Εσωτερική Αγορά.
Αυτό θα σήμαινε όμως την πλήρη ανάμειξη σε όλες τις σχετικές αποφάσεις, του Ευρ. Κοινοβουλίου (αρχή της συναπόφασης), κάτι που η Γερμανία απορρίπτει κάθετα. Έτσι αναγκάσθηκε η Κομισιόν να πάρει πίσω την πρόταση της και να αλλάξει τη νομική της βάση για να ευχαριστήσει την Κα Μέρκελ, εισηγούμενη, πλέον, την ανάγκη υπογραφής διακυβερνητικής (διακρατικής) – εκτός, δηλαδή, των διατάξεων της Κοινοτικής Συνθήκης - συμφωνίας για τη σύσταση του περίφημου Ενιαίου ευρωπαϊκού Ταμείου Εξυγίανσης ή Εκκαθάρισης των Τραπεζών, που προβλέπει και κανόνες κυριολεκτικά «δήθεν» χρηματοδότησης αυτού του Ταμείου, με κοινοτικούς πόρους του ασήμαντου αντικειμενικά, ύψους των 55 δισ. ευρώ. Αλλά, τα δέκα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, οι πόροι του θα προέρχονται από εισφορές των χωρών της ευρωζώνης, από τα Εθνικά, δηλαδή, Ταμεία Διάσωσης των τραπεζών. Με άλλα λόγια, πλήρες κομφούζιο με αυθαίρετους κανόνες λειτουργίας, που επιβάλει το Βερολίνο και, φυσικά, ανεφάρμοστους από τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση όπως είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία κ.λ.π. Και όλες αυτές οι παρανομίες, για να μην μπορεί το Ευρ. Κοινοβούλιο και η Κομισιόν να λαμβάνουν αποφάσεις για το πότε μια τράπεζα πρέπει να τεθεί σε καθεστώς εξυγίανσης ή εκκαθάρισης και αρμόδιοι γι’ αυτές να είναι εξωκοινοτικοί θεσμικοί παράγοντες όπως το αρμόδιο – διακυβερνητικής σύνθεσης - συμβούλιο, θεσπισμένο κατά παράβαση των Συνθηκών. Σε αυτό το χοντρό παιχνίδι οφείλει να παίξει και η Ελλάδα ως προεδρία της Ε. Ένωσης, με τον ΥΠΟΙΚ κ. Στουρνάρα να δηλώνει ότι θα κάνει τα πάντα για να υιοθετηθούν οι παράνομες αποφάσεις που έχει πάρει το Συμβούλιο του περασμένου Δεκεμβρίου, κάτω από την αφόρητη πίεση και τι απειλές της Γερμανίας. Ο κ. Στουρνάρας, πιστός υπηρέτης των δανειστών μας, αδιαφόρησε ακόμη και για τι αντίθετες απόψεις που έχουν αρχίσει να διατυπώνουν χώρες-μέλη όπως λ.χ. το Βέλγιο, που δεν επιθυμούν νέες γερμανικές χειροπέδες στις οικονομίες τους.
Είναι χαρακτηριστικό το μέγεθος της εξάρτησης των ευρωπαίων πολιτικών από τις τράπεζες τους, έτσι όπως εμφανίζεται σε μελέτη των Οικολόγων του Ευρ. Κοινοβουλίου, σύμφωνα με την οποία, οι ευρωπαϊκές τράπεζες, που η κατάρρευση τους θα προκαλούσε μεγάλο πρόβλημα στην κοινοτική οικονομία, εξασφάλισαν το 2012 «έμμεσες επιδοτήσεις» μέσω των εγγυήσεων που έδιναν γι αυτές τα κράτη μέλη, προκειμένου αυτές, με τη σειρά τους, να είναι σε θέση να εγγυηθούν τις καταθέσεις των πολιτών τους. Το ύψος αυτών των «έμμεσων εγγυήσεων» η μελέτη αυτή το υπολογίζει στα 234 δισ. ευρώ μόνο για το 2012. Την ίδια χρονιά αυτές οι μεγάλες τράπεζες εμφάνισαν συνολικά κέρδη ύψους 16,5 δισ. ευρώ. Από τις εγγυήσεις αυτές ελάχιστα ωφελήθηκε η πραγματική οικονομία των χωρών-μελών, αφού οι τράπεζες τις χρησιμοποίησαν στα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους, επειδή ακριβώς γνωρίζουν πως ό,τι δυσάρεστο κι αν τους συμβεί, τα κράτη θα σπεύσουν να τις σώσουν.
Και στο σημείο αυτό η Ελληνική κυβέρνηση θα όφειλε να γνωρίζει μέσω των αμφίβολων ελέγχων του Ελληνικού Ταμείου Διάσωσης τραπεζών πώς ακριβώς χρησιμοποιούν οι ελληνικές τράπεζες τα δισεκατομμύρια των ευρώ που έχουν εισπράξει για την ανακεφαλαιοποίηση τους.
left.gr
Η πρόταση αυτή, που παρουσίασε χθες ο αρμόδιος επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες, Μισέλ Μπαρνιέ, αναμένεται να προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις των κυβερνήσεων της Γαλλίας και της Γερμανίας, που δεν θέλουν με κανένα τρόπο να δυσαρεστήσουν του δικούς τους τραπεζίτες περιορίζοντας τόσο πολύ την κερδοσκοπική τους δράση. Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι ο κ.Μπαρνιέ, όταν ρωτήθηκε χθες, εξήγησε ότι τα κράτη-μέλη θα έχουν την ευχέρεια, αν το επιθυμούν, να επεκτείνουν τα παραπάνω μέτρα και στις μικρότερες τράπεζες τους. Ένα ερώτημα που αξίζει να τεθεί στην δικομματική κυβέρνηση των κ.κ.Σαμαρά- Βενιζέλου για να διαπιστωθεί επιτέλους πόσο και η ίδια είναι εξαρτημένη από το διαπλεκόμενο τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας.
Ο κ.Μπαρνιέ δήλωσε επίσης, ότι δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω, τονίζοντας ότι ο ίδιος, με αυτή την πρόταση του, αναλαμβάνει τις ευθύνες του, γιατί δεν λησμονεί ότι οι κοινοτικές χώρες πλήρωσαν από το 2008 μέχρι σήμερα 1,6 τρισ. ευρώ(1.600 δισ. ευρώ) για την διάσωση των τραπεζών τους, επιβαρύνοντας με το αντίστοιχο ποσό τους ευρωπαίους φορολογούμενους-πολίτες τους.
“Να έλθει να μου εξηγήσει όποια κυβέρνηση διαφωνεί”, είπε ο κ.Μπαρνιέ, “τους λόγους της διαφωνίας της και γιατί θα πρέπει να αφήσουμε τις τράπεζες να κερδοσκοπούν χωρίς κανένα όφελος για τους πελάτες τους και την οικονομία γενικότερα και να μου πουν γιατί αρνούνται τον διαχωρισμό από τη στιγμή που τη σχετική απόφαση γι αυτόν θα την λαμβάνει η ανεξάρτητη εποπτική αρχή”.
Η πρόταση για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα θα εφαρμόζεται μόνο στις μεγαλύτερες τράπεζες που εμφανίζουν πολυσχιδείς δραστηριότητες κερδοσκοπικού χαρακτήρα οι οποίες θεωρούνται πολύ μεγάλες για να αφεθούν να χρεοκοπήσουν.
Η χθεσινή πρόταση του κ.Μπαρνιέ εμφανίζεται ως ιδιαίτερα αυστηρή αλλά στην πραγματικότητα, αν υιοθετηθεί, θ’ αφορά μόνο τις 30 από τις 130 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ οι υπόλοιπες θα μπορούν να τεθούν στο ίδιο καθεστώς μόνο με απόφαση των κυβερνήσεων, κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ και αυτό το γνωρίζει ο κ. Μπαρνιέ με τους ψευτοηρωισμούς του.
Στην πραγματικότητα, οι χθεσινές προτάσεις του γάλλου επιτρόπου έρχονται να χρυσώσουν το χάπι της ολοκλήρωσης της τραπεζικής ενοποίησης και της υιοθέτησης του Ενιαίου Μηχανισμού Εκκαθάρισης των Τραπεζών (single resolution mechanism) που τον διαμόρφωσαν και τον επέβαλαν στην Κομισιόν - η οποία άλλα ήθελε - η Γερμανία με τον πιστό της ακόλουθο, την «σοσιαλιστική» Γαλλία.
Η Επιτροπή είχε βασίσει νομικά όλη τη πρόταση της για την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση σε σχετικό άρθρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας για την Εσωτερική Αγορά.
Αυτό θα σήμαινε όμως την πλήρη ανάμειξη σε όλες τις σχετικές αποφάσεις, του Ευρ. Κοινοβουλίου (αρχή της συναπόφασης), κάτι που η Γερμανία απορρίπτει κάθετα. Έτσι αναγκάσθηκε η Κομισιόν να πάρει πίσω την πρόταση της και να αλλάξει τη νομική της βάση για να ευχαριστήσει την Κα Μέρκελ, εισηγούμενη, πλέον, την ανάγκη υπογραφής διακυβερνητικής (διακρατικής) – εκτός, δηλαδή, των διατάξεων της Κοινοτικής Συνθήκης - συμφωνίας για τη σύσταση του περίφημου Ενιαίου ευρωπαϊκού Ταμείου Εξυγίανσης ή Εκκαθάρισης των Τραπεζών, που προβλέπει και κανόνες κυριολεκτικά «δήθεν» χρηματοδότησης αυτού του Ταμείου, με κοινοτικούς πόρους του ασήμαντου αντικειμενικά, ύψους των 55 δισ. ευρώ. Αλλά, τα δέκα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, οι πόροι του θα προέρχονται από εισφορές των χωρών της ευρωζώνης, από τα Εθνικά, δηλαδή, Ταμεία Διάσωσης των τραπεζών. Με άλλα λόγια, πλήρες κομφούζιο με αυθαίρετους κανόνες λειτουργίας, που επιβάλει το Βερολίνο και, φυσικά, ανεφάρμοστους από τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση όπως είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία κ.λ.π. Και όλες αυτές οι παρανομίες, για να μην μπορεί το Ευρ. Κοινοβούλιο και η Κομισιόν να λαμβάνουν αποφάσεις για το πότε μια τράπεζα πρέπει να τεθεί σε καθεστώς εξυγίανσης ή εκκαθάρισης και αρμόδιοι γι’ αυτές να είναι εξωκοινοτικοί θεσμικοί παράγοντες όπως το αρμόδιο – διακυβερνητικής σύνθεσης - συμβούλιο, θεσπισμένο κατά παράβαση των Συνθηκών. Σε αυτό το χοντρό παιχνίδι οφείλει να παίξει και η Ελλάδα ως προεδρία της Ε. Ένωσης, με τον ΥΠΟΙΚ κ. Στουρνάρα να δηλώνει ότι θα κάνει τα πάντα για να υιοθετηθούν οι παράνομες αποφάσεις που έχει πάρει το Συμβούλιο του περασμένου Δεκεμβρίου, κάτω από την αφόρητη πίεση και τι απειλές της Γερμανίας. Ο κ. Στουρνάρας, πιστός υπηρέτης των δανειστών μας, αδιαφόρησε ακόμη και για τι αντίθετες απόψεις που έχουν αρχίσει να διατυπώνουν χώρες-μέλη όπως λ.χ. το Βέλγιο, που δεν επιθυμούν νέες γερμανικές χειροπέδες στις οικονομίες τους.
Είναι χαρακτηριστικό το μέγεθος της εξάρτησης των ευρωπαίων πολιτικών από τις τράπεζες τους, έτσι όπως εμφανίζεται σε μελέτη των Οικολόγων του Ευρ. Κοινοβουλίου, σύμφωνα με την οποία, οι ευρωπαϊκές τράπεζες, που η κατάρρευση τους θα προκαλούσε μεγάλο πρόβλημα στην κοινοτική οικονομία, εξασφάλισαν το 2012 «έμμεσες επιδοτήσεις» μέσω των εγγυήσεων που έδιναν γι αυτές τα κράτη μέλη, προκειμένου αυτές, με τη σειρά τους, να είναι σε θέση να εγγυηθούν τις καταθέσεις των πολιτών τους. Το ύψος αυτών των «έμμεσων εγγυήσεων» η μελέτη αυτή το υπολογίζει στα 234 δισ. ευρώ μόνο για το 2012. Την ίδια χρονιά αυτές οι μεγάλες τράπεζες εμφάνισαν συνολικά κέρδη ύψους 16,5 δισ. ευρώ. Από τις εγγυήσεις αυτές ελάχιστα ωφελήθηκε η πραγματική οικονομία των χωρών-μελών, αφού οι τράπεζες τις χρησιμοποίησαν στα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους, επειδή ακριβώς γνωρίζουν πως ό,τι δυσάρεστο κι αν τους συμβεί, τα κράτη θα σπεύσουν να τις σώσουν.
Και στο σημείο αυτό η Ελληνική κυβέρνηση θα όφειλε να γνωρίζει μέσω των αμφίβολων ελέγχων του Ελληνικού Ταμείου Διάσωσης τραπεζών πώς ακριβώς χρησιμοποιούν οι ελληνικές τράπεζες τα δισεκατομμύρια των ευρώ που έχουν εισπράξει για την ανακεφαλαιοποίηση τους.
left.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
