2014-01-31 16:33:29
Eric Pelletier, περιοδικό L’Express (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Στο τέλος του 2011, ο συγγραφέας Paul-Loup Sulitzer (εδώ το 2009), συνάντησε στο Παρίσι έναν από τους πολιτικούς εκπροσώπους του PKK, τον Adem Uzun, που είχε έρθει να βρει πολιτικά στηρίγματα στη Γαλλία. Στο πρόγραμμα: η σύνταξη ενός βιβλίου για το Κουρδιστάν.
Προσπάθησε το PKK να αγοράσει πυραύλους στο Παρίσι; Ο Μαίτρ Antoine Comte, δικηγόρος ενός στελέχους του κουρδικού κινήματος, πιστεύει ότι θα πετύχει την ακύρωση μιας αντιτρομοκρατικής διαδικασίας, επικαλούμενος μια «χειραγώγηση-προβοκάτσια». Μια υπόθεση εκτός κανόνων οπού διασταυρώνονται στο Παρίσι το 2011 και το 2012, ένας Κούρδος ηγέτης, ένας πολύ γνωστός συγγραφέας και ακόμη ένας διεισδυμένος μυστικός πράκτορας ΑFP / MARTIN BUREAU
-Ο συγγραφέας μυθιστορημάτων Paul-Loup Sulitzer συζητά για μια εκδοτική σύμβαση με ένα πολιτικό εκπρόσωπο του PKK, το κουρδικό μαρξιστικό αντάρτικο, σε ένα παρισινό παλάτι.
-Ένας Γάλλος μυστικός αστυνομικός, με το όνομα «Antoine», ο οποίος προτείνει να πουλήσει πυραύλους Milan, σε ένα μπαρ του Montparnasse.
-Ισραηλινοί πράκτορες σε ενέδρα.
Η υπόθεση, για την οποία ο Μαιτρ Antoine Comte θα συνηγορήσει για την ακύρωση ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου του Παρισιού, αυτή τη Πέμπτη, αποστάζει όλα τα συστατικά ενός διεθνούς θρίλερ, με φόντο τη καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τη κατασκοπεία και ... βρώμικα κόλπα.
Η κατανομή των ρόλων αξίζει τόσο για τον πρώτο ρόλο όσο και για τα δεύτερα βιολιά, ιδιαίτερα υψηλά στη απόχρωση.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Adem Uzun , ένα στέλεχος εγγύς του PKK, μέλος του Κουρδικού Εθνικού, εξόριστος στις Βρυξέλλες. Αγγλόφωνος, Γερμανόφωνος, εξοικειωμένος με τα μυστήρια της διπλωματίας, αυτός ο Κούρδος ηγέτης με πρόσωπο αετού είναι ένας από τις σημαντικότερες πολιτικές διασυνδέσεις του αντάρτικου πολέμου που ξεκίνησε, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ένοπλο αγώνα κατά του τουρκικού κράτους.
Ένας αγώνας για την πλήρη ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, και σήμερα για μια ευρεία αυτονομία αυτής της περιοχής στα περίχωρα του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας. Η σύγκρουση φέρεται να έκανε συνολικά σχεδόν 40.000 θύματα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ταξινομεί το PKK ως τρομοκρατική οργάνωση, αλλά στην πράξη, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο, η Χάγη και το Παρίσι παρέχουν στους εκπροσώπους της κουρδικής υπόθεσης μεγάλα πολιτικά περιθώρια, με την προϋπόθεση να μη παραβιάζουν τις εθνικές νομοθεσίες .
Στο τέλος του 2011, ενώ αποτυγχάνει μια πρώτη προσπάθεια μυστικής διαπραγμάτευσης μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και του PKK, ο Adem Uzun ξεμπαρκάρει στο Παρίσι για να αναζητήσει γαλλικές και ισραηλινές συνδέσεις επιρροής.
Sulitzer: «ένα έπος στο πνεύμα των μυθιστορημάτων μου»
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη γαλλική πρωτεύουσα, χάρη σε έναν επιχειρηματία εγγύς της κουρδικής κοινότητας, ο Uzun παρουσιάζεται σε έναν συγγραφέα που είχε την ώρα δόξας του στη δεκαετία του 1980, τον Paul-Loup Sulitzer , συγγραφέα της τριλογίας Money, Cash and Fortune.
Αυτή η εκπληκτική συνάντηση πραγματοποιήθηκε στα σαλόνια του Ξενοδοχείου Royal Monceau. Σύμφωνα με μια μαρτυρία ενώπιον των γαλλικών δικαστηρίων, η υπόθεση σκοντάφτει, επειδή ο Sulitzer απαιτεί πολύ υψηλή χρηματοοικονομική αμοιβή: ο συγγραφέας φέρεται να πρότεινε το ποσό των ... 200.000 € ως αμοιβή για τη συγγραφή ενός βιβλίου. Ερωτηθείς από L'Express, ο Sulitzer θυμάται καλά το επεισόδιο.
«Μου παρουσίασαν τον συνομιλητή μου ως έναν ισχυρό Κούρδο, δεν ήξερα ποιος ήταν: δεν ήξερα καν το όνομά του και, φυσικά, την πολιτική του ιδιότητα, λέει ο συγγραφέας των θρίλερ. Πίστευα ότι η ιστορία του λαού του, για τον οποίο ελάχιστα μιλάμε στη Γαλλία, θα γίνει έπος στο πνεύμα των προηγούμενων μυθιστορημάτων μου. Όσον αφορά το ύψος των χρημάτων για τα οποία μιλάτε, ήταν λιγότερο κατά τα μισά. Αυτό το ποσό αντιστοιχούσε σε προκαταβολή και για την εργασία ιστορικής έρευνας και συγκέντρωσης στοιχείων και εγγράφων».
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας συμφωνούν τουλάχιστον σε ένα σημείο: οι συζητήσεις δεν είχαν συνέχεια.
Και έτσι κλείνει το πρώτο επεισόδιο της υπόθεσης Uzun κλείνει. Χωρίς έξοδα.
Το δεύτερο ανοίγει λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2012.
Ο Adem Uzun δεν αποθαρρύνεται. Επιστρέφει στο Παρίσι, με την ελπίδα να συσπειρώσει νέες διασυνδέσεις υποστήριξης. Η γαλλική αντιτρομοκρατική δικαιοσύνη, από τη πλευρά της, εκτιμά ότι έρχεται για να αγοράσει όπλα. Και όχι ό τι να είναι: τους τρομερούς αντιαρματικούς πυραύλους Milan με συνολική αξία 2.000.000 €.
Ο παριζιάνος δικαστής Thierry Fragnoli επικαλείται ως απόδειξη μια επιχείρηση διείσδυσης που έγινε από την Υποδιεύθυνση της Υπηρεσίας καταπολέμησης της τρομοκρατίας της δικαστικής αστυνομίας (SDAT).Αυτό είναι το ισχυρό σημείο του φακέλου της υπόθεσης. Αλλά, επίσης, σύμφωνα με την υπεράσπιση, και η αδυναμία του.
Οι Γάλλοι ειδοποιήθηκαν τον Απρίλιο 2012, από μια «ανώνυμη» πληροφορία.
Αν και ποτέ δεν αναφέρθηκε, η πηγή δεν αμφισβητείται: πρόκειται για μια τουρκική υπηρεσία πληροφοριών.
Στα ταξίδια του στην Ευρώπη, ο Adem Uzun χρησιμοποιεί μια παράνομη τηλεφωνική γραμμή, που σύντομα εντοπίστηκε από την SDAT και τέθηκε υπό παρακολούθηση. Τίποτα δεν επιβεβαιώνει ότι ο Uzun ήρθε για να ψωνίσει πυραύλους στο Παρίσι. Τον Ιούλιο του 2012, τρεις μήνες μετά την τουρκική πληροφορία, η αστυνομία περνά στην επίθεση: οργανώνει μια διαδικασία «διείσδυσης». Μια διαδικασία που επιτρέπεται και κωδικοποιήθηκε στη Γαλλία από το 2004.
Ως τόσο, τίποτε δεν είναι διαφανές μέχρι στιγμής.
Στη σκιά, κινούνται μια σειρά από μεσάζοντες, των οποίων τα κίνητρα και ο βαθμός εγγύτητας με τις γαλλικές υπηρεσίες μένουν να προσδιοριστούν. Υπάρχει ένας Κούρδος επιχειρηματίας (αυτός ο οποίος είχε προωθήσει την συνάντηση του 2011 με τον Paul-Loup Sulitzer), ένας δικηγόρος επιχειρήσεων (φίλος του ίδιου Sulitzer)και, τέλος, ένας μεσάζων, επίσημα διορισμένος αλλά επίσης ύποπτος για διάφορες κομπίνες.
Βλέπονται, ξανασυναντιόνται και μιλάνε στο τηλέφωνο, προφανώς κωδικοποιημένο. Μέχρι την εμφάνιση ενός ουσιώδους προσώπου: του «Antoine». Ο τελευταίος είναι στην πραγματικότητα ένας Γάλλος μυστικός πράκτορας με κάλυψη, που παρουσιάζεται ως έμπορος για «λίγο ιδιαίτερα υλικά». Δεν πρέπει να βάλουμε πολλούς κόπους η φαντασία για να καταλάβουμε ότι «ο κ. Antoine» δεν ασχολείται με τη ρύθμιση του ήχου σε βράδυνες εκδηλώσεις, αλλά περισσότερο με τους αντιαρματικούς πύραυλους. Σύντομα, ο ίδιος θα επιμένει να συναντηθεί με στέλεχος του PKK στο Παρίσι.
Με αυτά τα δεδομένα, ο Adem Uzun σπρώχνει την πόρτα ενός μπαρ στο Montparnasse, στις 6 Οκτωβρίου 2012, στις 15:30.
Λαμβάνει θέση δίπλα στον Κούρδο επιχειρηματία και στον Antoine σε αυτό το μπαρ, κτισμένο όλο σε μήκος, όπως ένα βαγόνι του τρένου και παραγγέλλει ένα Perrier.
Δεν γνωρίζει ότι η συνομιλία καταγράφεται.
Τι θα πει ακριβώς; Η μεταγραφή που υπάρχει στο δικαστικό φάκελο είναι αντικείμενο μάχης μεταξύ των εμπειρογνωμόνων.
Εκτός από το τοπικό θόρυβο, ο Antoine, ο μυστικός διεισδυμένος αστυνομικός, βρίσκεται σε δυσκολία λόγω των αγγλικών του. Και η γραπτή μεταφοράς, σύμφωνα με την υπεράσπιση, όχι πάντα πιστή: κάθε φορά που προφέρεται το όνομα ενός από τους ενδιάμεσους, προσποιούνται οι αξιωματικοί της ποινικής αστυνομίας ότι δεν ακούν. Μεταγράφουν: «δεν ακούγεται» ...
Μήπως προσπαθούν να προστατεύσουν κάποιον;
Στις 15:40, δέκα λεπτά μετά την άφιξή του, ο Uzun πλακώνεται στο έδαφος
Ένα πράγμα είναι ωστόσο σίγουρο: στη διάρκεια των συζητήσεων, τέθηκε το ζήτημα της καταβολής μετρητών.
«Μιλάμε όντως για χρήματα, αλλά ήταν για να επιτραπεί στον Antoine να υποβάλει έκθεση σχετικά με το κουρδικό ζήτημα. Χρειαζόταν μια προκαταβολή για το ταξίδι και τη παραμονή επί τόπου, , λέει ο Adem Uzun, σε συνέντευξή του στο L'Express .
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που γνώρισα αυτόν τον Antoine. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, δεν υπήρξε καθόλου θέμα πυραύλων η όπλων, λέξεις τις οποίες πότε δεν πρόφερα».
Στις 15:40, δέκα λεπτά μετά την άφιξή του, ο Uzun καταπλακώνεται στο έδαφος από αστυνομικούς με πολιτικά ρούχα, οι οποίο εμφανίζονται με περιβραχιόνια στο μπαρ. Οι ερευνητές κατάσχεσαν μεταξύ άλλων ένα φύλλο χαρτί πάνω στο οποίο ήταν γραμμένο ένα ποσό και η λέξη «cash (μετρητά)».
Αλλά αυτό το φθινόπωρο του 2012, οι γαλλικές υπηρεσίες άλλαξαν χρώμα όταν άκουσαν την είδηση της σύλληψης του Uzun.
Οι κατάσκοποι γνωρίζουν ότι η Άγκυρα σύντομα θα συμμετάσχει σε συζητήσεις με το PKK, το χθεσινό εχθρό.
Το 2011, στο Όσλο (Νορβηγία), απέτυχε μια πρώτη μυστική προσπάθεια συμφιλίωσης.
Κατά τη στιγμή της σύλληψης του Uzun, άλλη σύλληψη είναι έτοιμη να ανακοινωθεί δημοσίως (τελικά θα γίνει τον Δεκέμβριο του 2012).
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν, διακόπτοντας το δόγμα των προηγούμενων κυβερνήσεων, εμπιστεύτηκε στον επικεφαλής της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, τη λεπτή αποστολή να επανεπικοινωνήσει με την κουρδική ανταρσία.
Και ο Adem Uzun, ο πολιτικός της άλλης πλευράς, είναι ένα από τα βασικά κλειδιά της διαδικασίας.
Το φθινόπωρο του 2012, «Ήξερα ότι έγιναν επαφές με φόντο την αύξηση της διαμαρτυρίας των Κούρδων πολιτικών κρατουμένων, σε απεργία πείνας», μαρτυρεί σήμερα ο τελευταίος.
«Συνάντησα στη Γαλλία μια σειρά από συνομιλητές, δημοσιογράφους, εκπρόσωπους ομάδων προβληματισμού (think tanks). Πάντα δημοσίως».
«Η συνέχεια απέδειξε ότι η σύλληψή μου ήταν μια συνομωσία».
Ο Μαιτρ Antoine Comte, συνηθισμένος με τους φακέλους στο περιθώριο της διεθνούς δικαιοσύνης και διπλωματίας, δεν έπαψε να είναι έξω φρενών.
Κατέθεσε μια αίτηση ακύρωσης της διαδικασίας, καταγγέλλοντας τη σύλληψη του πελάτη του Adem Uzun ως «χειραγώγηση». Η υπεράσπιση έχει ήδη κερδίσει την πρώτη μάχη με την απελευθέρωση του κατηγορούμενου Uzun υπό δικαστικό έλεγχο, ύστερα από δέκα μήνες προσωρινής κράτησης, κάτι που πολύ σπάνιο σε υπόθεση τρομοκρατίας τέτοιας εμβέλειας.
Διαδικαστικά, ο Μαιτρ Comte ισοδυναμεί την όλη επιχείρηση με μια «προβοκάτσια».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η διείσδυση άρχισε πριν από τον διορισμό εισαγγελέα, αποκλειστικό δικαστικό λειτουργό που έχει το δικαίωμα να επιτρέψει τέτοιες πρακτικές.
«Αυτές οι πράξεις χρησίμεψαν μόνο για να παράσχουν ένα νομικό πλαίσιο για την εύρεση παραβιάσεων που προκλήθηκαν πριν, και έξω από κάθε νομικό πλαίσιο», υποστηρίζει ο μαιτρ Comte.
Επί της ουσίας, ο δικηγόρος θα τονίσει ιδιαίτερα την ύπαρξη «νέων στοιχείων» που εμφανίστηκαν το περασμένο Ιούλιο μετά την ακρόαση δύο ατόμων, τον δικηγόρο επιχειρήσεων και προπαντός τον περιβόητο γνωστό από τη δικαιοσύνη ενδιάμεσο. Αυτός του οποίου το όνομα προφέρεται στην ηχογράφηση του μπαρ του Montparnasse, αλλά δεν εμφανίζεται στα πρακτικά της αντιτρομοκρατικής αστυνομίας.
Φωλιά κατασκόπων το Παρίσι;
Μακριά από το Κουρδιστάν, τυλίγεται τους τελευταίους μήνες ένα «μεγάλο παιχνίδι» στις παραλίες του Σηκουάνα.
Τον Ιανουάριο 2013, λίγες μέρες μετά την επίσημη ανακοίνωση της διαπραγματευτικής διαδικασίας μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και του PKK, τρεις κουρδικές ακτιβίστριες πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν στο φως της ημέρας σε ένα διαμέρισμα κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό Gare du Nord ...
En savoir plus sur http://www.lexpress.fr/actualite/monde/paris-nid-d-espions-grandes-manoeuvres-autour-du-pkk_1318146.html#XVIR1cFkKOJDuhyL.99
InfoGnomon
Στο τέλος του 2011, ο συγγραφέας Paul-Loup Sulitzer (εδώ το 2009), συνάντησε στο Παρίσι έναν από τους πολιτικούς εκπροσώπους του PKK, τον Adem Uzun, που είχε έρθει να βρει πολιτικά στηρίγματα στη Γαλλία. Στο πρόγραμμα: η σύνταξη ενός βιβλίου για το Κουρδιστάν.
Προσπάθησε το PKK να αγοράσει πυραύλους στο Παρίσι; Ο Μαίτρ Antoine Comte, δικηγόρος ενός στελέχους του κουρδικού κινήματος, πιστεύει ότι θα πετύχει την ακύρωση μιας αντιτρομοκρατικής διαδικασίας, επικαλούμενος μια «χειραγώγηση-προβοκάτσια». Μια υπόθεση εκτός κανόνων οπού διασταυρώνονται στο Παρίσι το 2011 και το 2012, ένας Κούρδος ηγέτης, ένας πολύ γνωστός συγγραφέας και ακόμη ένας διεισδυμένος μυστικός πράκτορας ΑFP / MARTIN BUREAU
-Ο συγγραφέας μυθιστορημάτων Paul-Loup Sulitzer συζητά για μια εκδοτική σύμβαση με ένα πολιτικό εκπρόσωπο του PKK, το κουρδικό μαρξιστικό αντάρτικο, σε ένα παρισινό παλάτι.
-Ένας Γάλλος μυστικός αστυνομικός, με το όνομα «Antoine», ο οποίος προτείνει να πουλήσει πυραύλους Milan, σε ένα μπαρ του Montparnasse.
-Ισραηλινοί πράκτορες σε ενέδρα.
Η υπόθεση, για την οποία ο Μαιτρ Antoine Comte θα συνηγορήσει για την ακύρωση ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου του Παρισιού, αυτή τη Πέμπτη, αποστάζει όλα τα συστατικά ενός διεθνούς θρίλερ, με φόντο τη καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τη κατασκοπεία και ... βρώμικα κόλπα.
Η κατανομή των ρόλων αξίζει τόσο για τον πρώτο ρόλο όσο και για τα δεύτερα βιολιά, ιδιαίτερα υψηλά στη απόχρωση.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Adem Uzun , ένα στέλεχος εγγύς του PKK, μέλος του Κουρδικού Εθνικού, εξόριστος στις Βρυξέλλες. Αγγλόφωνος, Γερμανόφωνος, εξοικειωμένος με τα μυστήρια της διπλωματίας, αυτός ο Κούρδος ηγέτης με πρόσωπο αετού είναι ένας από τις σημαντικότερες πολιτικές διασυνδέσεις του αντάρτικου πολέμου που ξεκίνησε, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ένοπλο αγώνα κατά του τουρκικού κράτους.
Ένας αγώνας για την πλήρη ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, και σήμερα για μια ευρεία αυτονομία αυτής της περιοχής στα περίχωρα του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας. Η σύγκρουση φέρεται να έκανε συνολικά σχεδόν 40.000 θύματα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ταξινομεί το PKK ως τρομοκρατική οργάνωση, αλλά στην πράξη, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο, η Χάγη και το Παρίσι παρέχουν στους εκπροσώπους της κουρδικής υπόθεσης μεγάλα πολιτικά περιθώρια, με την προϋπόθεση να μη παραβιάζουν τις εθνικές νομοθεσίες .
Στο τέλος του 2011, ενώ αποτυγχάνει μια πρώτη προσπάθεια μυστικής διαπραγμάτευσης μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και του PKK, ο Adem Uzun ξεμπαρκάρει στο Παρίσι για να αναζητήσει γαλλικές και ισραηλινές συνδέσεις επιρροής.
Sulitzer: «ένα έπος στο πνεύμα των μυθιστορημάτων μου»
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη γαλλική πρωτεύουσα, χάρη σε έναν επιχειρηματία εγγύς της κουρδικής κοινότητας, ο Uzun παρουσιάζεται σε έναν συγγραφέα που είχε την ώρα δόξας του στη δεκαετία του 1980, τον Paul-Loup Sulitzer , συγγραφέα της τριλογίας Money, Cash and Fortune.
Αυτή η εκπληκτική συνάντηση πραγματοποιήθηκε στα σαλόνια του Ξενοδοχείου Royal Monceau. Σύμφωνα με μια μαρτυρία ενώπιον των γαλλικών δικαστηρίων, η υπόθεση σκοντάφτει, επειδή ο Sulitzer απαιτεί πολύ υψηλή χρηματοοικονομική αμοιβή: ο συγγραφέας φέρεται να πρότεινε το ποσό των ... 200.000 € ως αμοιβή για τη συγγραφή ενός βιβλίου. Ερωτηθείς από L'Express, ο Sulitzer θυμάται καλά το επεισόδιο.
«Μου παρουσίασαν τον συνομιλητή μου ως έναν ισχυρό Κούρδο, δεν ήξερα ποιος ήταν: δεν ήξερα καν το όνομά του και, φυσικά, την πολιτική του ιδιότητα, λέει ο συγγραφέας των θρίλερ. Πίστευα ότι η ιστορία του λαού του, για τον οποίο ελάχιστα μιλάμε στη Γαλλία, θα γίνει έπος στο πνεύμα των προηγούμενων μυθιστορημάτων μου. Όσον αφορά το ύψος των χρημάτων για τα οποία μιλάτε, ήταν λιγότερο κατά τα μισά. Αυτό το ποσό αντιστοιχούσε σε προκαταβολή και για την εργασία ιστορικής έρευνας και συγκέντρωσης στοιχείων και εγγράφων».
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας συμφωνούν τουλάχιστον σε ένα σημείο: οι συζητήσεις δεν είχαν συνέχεια.
Και έτσι κλείνει το πρώτο επεισόδιο της υπόθεσης Uzun κλείνει. Χωρίς έξοδα.
Το δεύτερο ανοίγει λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2012.
Ο Adem Uzun δεν αποθαρρύνεται. Επιστρέφει στο Παρίσι, με την ελπίδα να συσπειρώσει νέες διασυνδέσεις υποστήριξης. Η γαλλική αντιτρομοκρατική δικαιοσύνη, από τη πλευρά της, εκτιμά ότι έρχεται για να αγοράσει όπλα. Και όχι ό τι να είναι: τους τρομερούς αντιαρματικούς πυραύλους Milan με συνολική αξία 2.000.000 €.
Ο παριζιάνος δικαστής Thierry Fragnoli επικαλείται ως απόδειξη μια επιχείρηση διείσδυσης που έγινε από την Υποδιεύθυνση της Υπηρεσίας καταπολέμησης της τρομοκρατίας της δικαστικής αστυνομίας (SDAT).Αυτό είναι το ισχυρό σημείο του φακέλου της υπόθεσης. Αλλά, επίσης, σύμφωνα με την υπεράσπιση, και η αδυναμία του.
Οι Γάλλοι ειδοποιήθηκαν τον Απρίλιο 2012, από μια «ανώνυμη» πληροφορία.
Αν και ποτέ δεν αναφέρθηκε, η πηγή δεν αμφισβητείται: πρόκειται για μια τουρκική υπηρεσία πληροφοριών.
Στα ταξίδια του στην Ευρώπη, ο Adem Uzun χρησιμοποιεί μια παράνομη τηλεφωνική γραμμή, που σύντομα εντοπίστηκε από την SDAT και τέθηκε υπό παρακολούθηση. Τίποτα δεν επιβεβαιώνει ότι ο Uzun ήρθε για να ψωνίσει πυραύλους στο Παρίσι. Τον Ιούλιο του 2012, τρεις μήνες μετά την τουρκική πληροφορία, η αστυνομία περνά στην επίθεση: οργανώνει μια διαδικασία «διείσδυσης». Μια διαδικασία που επιτρέπεται και κωδικοποιήθηκε στη Γαλλία από το 2004.
Ως τόσο, τίποτε δεν είναι διαφανές μέχρι στιγμής.
Στη σκιά, κινούνται μια σειρά από μεσάζοντες, των οποίων τα κίνητρα και ο βαθμός εγγύτητας με τις γαλλικές υπηρεσίες μένουν να προσδιοριστούν. Υπάρχει ένας Κούρδος επιχειρηματίας (αυτός ο οποίος είχε προωθήσει την συνάντηση του 2011 με τον Paul-Loup Sulitzer), ένας δικηγόρος επιχειρήσεων (φίλος του ίδιου Sulitzer)και, τέλος, ένας μεσάζων, επίσημα διορισμένος αλλά επίσης ύποπτος για διάφορες κομπίνες.
Βλέπονται, ξανασυναντιόνται και μιλάνε στο τηλέφωνο, προφανώς κωδικοποιημένο. Μέχρι την εμφάνιση ενός ουσιώδους προσώπου: του «Antoine». Ο τελευταίος είναι στην πραγματικότητα ένας Γάλλος μυστικός πράκτορας με κάλυψη, που παρουσιάζεται ως έμπορος για «λίγο ιδιαίτερα υλικά». Δεν πρέπει να βάλουμε πολλούς κόπους η φαντασία για να καταλάβουμε ότι «ο κ. Antoine» δεν ασχολείται με τη ρύθμιση του ήχου σε βράδυνες εκδηλώσεις, αλλά περισσότερο με τους αντιαρματικούς πύραυλους. Σύντομα, ο ίδιος θα επιμένει να συναντηθεί με στέλεχος του PKK στο Παρίσι.
Με αυτά τα δεδομένα, ο Adem Uzun σπρώχνει την πόρτα ενός μπαρ στο Montparnasse, στις 6 Οκτωβρίου 2012, στις 15:30.
Λαμβάνει θέση δίπλα στον Κούρδο επιχειρηματία και στον Antoine σε αυτό το μπαρ, κτισμένο όλο σε μήκος, όπως ένα βαγόνι του τρένου και παραγγέλλει ένα Perrier.
Δεν γνωρίζει ότι η συνομιλία καταγράφεται.
Τι θα πει ακριβώς; Η μεταγραφή που υπάρχει στο δικαστικό φάκελο είναι αντικείμενο μάχης μεταξύ των εμπειρογνωμόνων.
Εκτός από το τοπικό θόρυβο, ο Antoine, ο μυστικός διεισδυμένος αστυνομικός, βρίσκεται σε δυσκολία λόγω των αγγλικών του. Και η γραπτή μεταφοράς, σύμφωνα με την υπεράσπιση, όχι πάντα πιστή: κάθε φορά που προφέρεται το όνομα ενός από τους ενδιάμεσους, προσποιούνται οι αξιωματικοί της ποινικής αστυνομίας ότι δεν ακούν. Μεταγράφουν: «δεν ακούγεται» ...
Μήπως προσπαθούν να προστατεύσουν κάποιον;
Στις 15:40, δέκα λεπτά μετά την άφιξή του, ο Uzun πλακώνεται στο έδαφος
Ένα πράγμα είναι ωστόσο σίγουρο: στη διάρκεια των συζητήσεων, τέθηκε το ζήτημα της καταβολής μετρητών.
«Μιλάμε όντως για χρήματα, αλλά ήταν για να επιτραπεί στον Antoine να υποβάλει έκθεση σχετικά με το κουρδικό ζήτημα. Χρειαζόταν μια προκαταβολή για το ταξίδι και τη παραμονή επί τόπου, , λέει ο Adem Uzun, σε συνέντευξή του στο L'Express .
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που γνώρισα αυτόν τον Antoine. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, δεν υπήρξε καθόλου θέμα πυραύλων η όπλων, λέξεις τις οποίες πότε δεν πρόφερα».
Στις 15:40, δέκα λεπτά μετά την άφιξή του, ο Uzun καταπλακώνεται στο έδαφος από αστυνομικούς με πολιτικά ρούχα, οι οποίο εμφανίζονται με περιβραχιόνια στο μπαρ. Οι ερευνητές κατάσχεσαν μεταξύ άλλων ένα φύλλο χαρτί πάνω στο οποίο ήταν γραμμένο ένα ποσό και η λέξη «cash (μετρητά)».
Αλλά αυτό το φθινόπωρο του 2012, οι γαλλικές υπηρεσίες άλλαξαν χρώμα όταν άκουσαν την είδηση της σύλληψης του Uzun.
Οι κατάσκοποι γνωρίζουν ότι η Άγκυρα σύντομα θα συμμετάσχει σε συζητήσεις με το PKK, το χθεσινό εχθρό.
Το 2011, στο Όσλο (Νορβηγία), απέτυχε μια πρώτη μυστική προσπάθεια συμφιλίωσης.
Κατά τη στιγμή της σύλληψης του Uzun, άλλη σύλληψη είναι έτοιμη να ανακοινωθεί δημοσίως (τελικά θα γίνει τον Δεκέμβριο του 2012).
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν, διακόπτοντας το δόγμα των προηγούμενων κυβερνήσεων, εμπιστεύτηκε στον επικεφαλής της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, τη λεπτή αποστολή να επανεπικοινωνήσει με την κουρδική ανταρσία.
Και ο Adem Uzun, ο πολιτικός της άλλης πλευράς, είναι ένα από τα βασικά κλειδιά της διαδικασίας.
Το φθινόπωρο του 2012, «Ήξερα ότι έγιναν επαφές με φόντο την αύξηση της διαμαρτυρίας των Κούρδων πολιτικών κρατουμένων, σε απεργία πείνας», μαρτυρεί σήμερα ο τελευταίος.
«Συνάντησα στη Γαλλία μια σειρά από συνομιλητές, δημοσιογράφους, εκπρόσωπους ομάδων προβληματισμού (think tanks). Πάντα δημοσίως».
«Η συνέχεια απέδειξε ότι η σύλληψή μου ήταν μια συνομωσία».
Ο Μαιτρ Antoine Comte, συνηθισμένος με τους φακέλους στο περιθώριο της διεθνούς δικαιοσύνης και διπλωματίας, δεν έπαψε να είναι έξω φρενών.
Κατέθεσε μια αίτηση ακύρωσης της διαδικασίας, καταγγέλλοντας τη σύλληψη του πελάτη του Adem Uzun ως «χειραγώγηση». Η υπεράσπιση έχει ήδη κερδίσει την πρώτη μάχη με την απελευθέρωση του κατηγορούμενου Uzun υπό δικαστικό έλεγχο, ύστερα από δέκα μήνες προσωρινής κράτησης, κάτι που πολύ σπάνιο σε υπόθεση τρομοκρατίας τέτοιας εμβέλειας.
Διαδικαστικά, ο Μαιτρ Comte ισοδυναμεί την όλη επιχείρηση με μια «προβοκάτσια».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η διείσδυση άρχισε πριν από τον διορισμό εισαγγελέα, αποκλειστικό δικαστικό λειτουργό που έχει το δικαίωμα να επιτρέψει τέτοιες πρακτικές.
«Αυτές οι πράξεις χρησίμεψαν μόνο για να παράσχουν ένα νομικό πλαίσιο για την εύρεση παραβιάσεων που προκλήθηκαν πριν, και έξω από κάθε νομικό πλαίσιο», υποστηρίζει ο μαιτρ Comte.
Επί της ουσίας, ο δικηγόρος θα τονίσει ιδιαίτερα την ύπαρξη «νέων στοιχείων» που εμφανίστηκαν το περασμένο Ιούλιο μετά την ακρόαση δύο ατόμων, τον δικηγόρο επιχειρήσεων και προπαντός τον περιβόητο γνωστό από τη δικαιοσύνη ενδιάμεσο. Αυτός του οποίου το όνομα προφέρεται στην ηχογράφηση του μπαρ του Montparnasse, αλλά δεν εμφανίζεται στα πρακτικά της αντιτρομοκρατικής αστυνομίας.
Φωλιά κατασκόπων το Παρίσι;
Μακριά από το Κουρδιστάν, τυλίγεται τους τελευταίους μήνες ένα «μεγάλο παιχνίδι» στις παραλίες του Σηκουάνα.
Τον Ιανουάριο 2013, λίγες μέρες μετά την επίσημη ανακοίνωση της διαπραγματευτικής διαδικασίας μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και του PKK, τρεις κουρδικές ακτιβίστριες πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν στο φως της ημέρας σε ένα διαμέρισμα κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό Gare du Nord ...
En savoir plus sur http://www.lexpress.fr/actualite/monde/paris-nid-d-espions-grandes-manoeuvres-autour-du-pkk_1318146.html#XVIR1cFkKOJDuhyL.99
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το φουλάρι της πιάστηκε στις κυλιομένες και πνίγηκε
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ... ΜΟΝΙΜΑ MVP ΚΑΜΠΕΛ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
