2014-02-24 20:45:08
του Γιώργου Χαρίτου
Ανάμεσα στις πιο εντυπωσιακές και εμπευσμένες φωτογραφίες που έχουν βγει από τους δρόμους του Κιέβου είναι αυτές των Ιερέων, ή κατά μόνους τους ή κατά ομάδες, να στέκονται μεταξύ των διαδηλωτών και τις αστυνομίας, ευλογώντας, προσευχόμενοι συνέχεια για τους τραυματίες, για τους νεκρούς διαδηλωτές αλλά και πάνω από όλα για την Ειρήνη και την κατάπαυση της Βίας. Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι Κληρικοί;
Παρόλα αυτά θα ήταν ανόητο να προσπαθήσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το ποιοι είναι αυτοί οι Κληρικοί, που βρίσκονται στις διαδηλώσεις, αλλά μπορούμε να ακολουθήσουμε ασφαλέστερους δρόμους ώστε ίσως να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.
Η Θρησκευτική σκηνή της Ουκρανίας είναι πραγματικά δύσκολη για να κατανοηθεί. Για να καταλάβουμε καλά τον Ιστορικό ρόλο των διαφόρων εκκλησιών και τον ρόλο που έχουν παίξει στο Ουκρανικό έθνος, θα μας ήταν χρήσιμο να ρίξουμε μία ματιά στο παρελθόν, τόσο στο πρόσφατο όσο και στο μακρινό. Στην Ιστορία της Ουκρανίας υπάρχουν τέσσερεις μεγάλες και συμαντικές Εκκλησίες που έχουν κατευθύνει την πνευματική καταγωγή των Σλάβων, οι οποίοι είχαν ως κύρια προτεύουσα το Κίεβο, και ως επί το πλείστον χρησιμοποιούσαν σε μεγάλο βαθμό την Ανατολική, και Ουσιαστικά Ορθόδοξη, Χριστιανική διδασκαλία.
Μία από αυτές είναι η ΕλληνικοΚαθολική εκκλησία που είναι ευρέως διαδεδομένη στην Δυτική Ουκρανία. Έχει ως πρότυπο τον Ορθόδοξο χαρακτήρα, αλλά δηλώνει υποταγή όχι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά στην Παπική Εκκλησία. Η Ύπαρξη της χρονολογείται ίδη από τα τέλη του 16αιώνα όταν ο Ορθόδοξος Πληθυσμός βρισκόνταν κάτω από την Εξουσία της Καθολικής Εκκλησίας. Η Ελληνική-καθολική εκκλησία, διώκονταν σε μεγάλο βαθμό την περίοδο της Σοβιετικής ένωσης και Κυρίως την εποχή του Στάλιν, ενώ ένα μέρος τους μεταφέρθηκαν στην Ρώσικη Ορθόδοξη εκκλησία η οποία λειτουργούσε πιο ελεύθερα στην Ουκρανία αλλά και σε κάθε άλλο μέρος της Σοβιετικής Ένωσης.
Δεύτερη, και η μεγαλύτερη, εκκλησία στην Ουκρανία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας η οποία είναι και επισήμως αυτόνομη έστε και αν υπάγεται στην απόλυτη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας(Ο.Ε.Ο) είναι η μόνη Εκκλησία που αναγνωρίζεταιαπό όλες της Ορθόδοξες εκκλησίες του Κόσμου..
Υπό την Ηγεσία του μητροπολίτη Volodymyr η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας αναδείχθηκε ο κύριος ”Νικητής” μέσα σε μία θρησκευτικοφιλοσοφική πολιτική αναμέτρηση που έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 όπου και η Ουκρανία άρχισε να κερδίσει την Ανεξαρτησία της. Οι νέοι κυβερνήτες τότε της χώρα θέλησαν να δημιουργήσουν μία Εθνική εκκλησία ακολουθώνταςτο πρότυπο και άλλων χωρών έπειτα από την Πολιτική ανεξαρτησία. Εκτός από τον Μητροπολίτη Volodymyr και την Ο.Ε.Ουκρανίας,ένας άλλο θρησκευτικός αντίπαλος ήταν ο Filaret Denisenko ένας Ιεράρχης που αφού απολύθηκε από το Πατριαρχείο μόσχας στο οποίο βρισκόνταν, καθιερώθηκε ως αντίπαλος και διεκδικούσε ως έδρα το ”Πατριαρχείο Κιέβου” το οποίο βέβαια δεν κέρδισε ποτέ καμία διεθνή αναγνώριση. Την ίδια περίοδο υπήρχε η υπονομαζόμενη Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, μία οργάνωση που όμως κατεστάλη ήδη από την σοβιετική εποχή, αλλά η οποία σαν ένα τμήμα διασκορπισμένο ζει ακόμα. Ένα τμήμα ενώθηκε με το ”Πατριαρχείο του Κιέβου” αλλά συνέχισαν να μένουν αμόμακροι δίχως διεθνή αναγνώριση.
Αν και μερικοί Χαρακτηρίζουν, στους κόλπους της Ουκρανικής εκκλησίας, τον Μητροπολίτη Volodomyr ως τον ”άνθρωπο της Μόσχας” ο ίδιος φαίνεται να έχει χαράξει μία πιο ισοροπημένη Πορεία, παραμένοντας υποστηρικτής της Ουκρανικής κρατικής υπόστασης και ανεξαρτησίας, κάτι που απογοητεύει το Ρωσόφιλο μέρος της Εκκλησίας του.
Ο Ίδιος είναι ένας μεγάλος άνθρωπος, ηλικιωμένος, ενώ ακόμα πολλοί φοβούνται για το μέλλον, ενώ αναρωτιούνται κατά πόσο ο διάδοχος του θα είναι άνθρωπος με Βαθιές ρίζες στην Ουκρανική εκκλησία, ή αν θα προωθηθεί ως υποψήφιος άνθρωπος του Πατριαρχείου Μόσχας.
Περίεγες και αξερετικά ενδιαφέρουσες καταστάσεις για όποιον έχει το πάθος της εκκλησιολογίας. Σε κάθε περίπτωση, οι λεπτομέρειες πιθανόν να μην έχουν σημασία για έναν πληγωμένο διαδηλωτή, που βρίσκουν όμως παρηγοριά στα Μυστήρια της Θρησκείας τους.
pentapostagma.gr
Ανάμεσα στις πιο εντυπωσιακές και εμπευσμένες φωτογραφίες που έχουν βγει από τους δρόμους του Κιέβου είναι αυτές των Ιερέων, ή κατά μόνους τους ή κατά ομάδες, να στέκονται μεταξύ των διαδηλωτών και τις αστυνομίας, ευλογώντας, προσευχόμενοι συνέχεια για τους τραυματίες, για τους νεκρούς διαδηλωτές αλλά και πάνω από όλα για την Ειρήνη και την κατάπαυση της Βίας. Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι Κληρικοί;
Παρόλα αυτά θα ήταν ανόητο να προσπαθήσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το ποιοι είναι αυτοί οι Κληρικοί, που βρίσκονται στις διαδηλώσεις, αλλά μπορούμε να ακολουθήσουμε ασφαλέστερους δρόμους ώστε ίσως να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.
Η Θρησκευτική σκηνή της Ουκρανίας είναι πραγματικά δύσκολη για να κατανοηθεί. Για να καταλάβουμε καλά τον Ιστορικό ρόλο των διαφόρων εκκλησιών και τον ρόλο που έχουν παίξει στο Ουκρανικό έθνος, θα μας ήταν χρήσιμο να ρίξουμε μία ματιά στο παρελθόν, τόσο στο πρόσφατο όσο και στο μακρινό. Στην Ιστορία της Ουκρανίας υπάρχουν τέσσερεις μεγάλες και συμαντικές Εκκλησίες που έχουν κατευθύνει την πνευματική καταγωγή των Σλάβων, οι οποίοι είχαν ως κύρια προτεύουσα το Κίεβο, και ως επί το πλείστον χρησιμοποιούσαν σε μεγάλο βαθμό την Ανατολική, και Ουσιαστικά Ορθόδοξη, Χριστιανική διδασκαλία.
Μία από αυτές είναι η ΕλληνικοΚαθολική εκκλησία που είναι ευρέως διαδεδομένη στην Δυτική Ουκρανία. Έχει ως πρότυπο τον Ορθόδοξο χαρακτήρα, αλλά δηλώνει υποταγή όχι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά στην Παπική Εκκλησία. Η Ύπαρξη της χρονολογείται ίδη από τα τέλη του 16αιώνα όταν ο Ορθόδοξος Πληθυσμός βρισκόνταν κάτω από την Εξουσία της Καθολικής Εκκλησίας. Η Ελληνική-καθολική εκκλησία, διώκονταν σε μεγάλο βαθμό την περίοδο της Σοβιετικής ένωσης και Κυρίως την εποχή του Στάλιν, ενώ ένα μέρος τους μεταφέρθηκαν στην Ρώσικη Ορθόδοξη εκκλησία η οποία λειτουργούσε πιο ελεύθερα στην Ουκρανία αλλά και σε κάθε άλλο μέρος της Σοβιετικής Ένωσης.
Δεύτερη, και η μεγαλύτερη, εκκλησία στην Ουκρανία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας η οποία είναι και επισήμως αυτόνομη έστε και αν υπάγεται στην απόλυτη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας(Ο.Ε.Ο) είναι η μόνη Εκκλησία που αναγνωρίζεταιαπό όλες της Ορθόδοξες εκκλησίες του Κόσμου..
Υπό την Ηγεσία του μητροπολίτη Volodymyr η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας αναδείχθηκε ο κύριος ”Νικητής” μέσα σε μία θρησκευτικοφιλοσοφική πολιτική αναμέτρηση που έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 όπου και η Ουκρανία άρχισε να κερδίσει την Ανεξαρτησία της. Οι νέοι κυβερνήτες τότε της χώρα θέλησαν να δημιουργήσουν μία Εθνική εκκλησία ακολουθώνταςτο πρότυπο και άλλων χωρών έπειτα από την Πολιτική ανεξαρτησία. Εκτός από τον Μητροπολίτη Volodymyr και την Ο.Ε.Ουκρανίας,ένας άλλο θρησκευτικός αντίπαλος ήταν ο Filaret Denisenko ένας Ιεράρχης που αφού απολύθηκε από το Πατριαρχείο μόσχας στο οποίο βρισκόνταν, καθιερώθηκε ως αντίπαλος και διεκδικούσε ως έδρα το ”Πατριαρχείο Κιέβου” το οποίο βέβαια δεν κέρδισε ποτέ καμία διεθνή αναγνώριση. Την ίδια περίοδο υπήρχε η υπονομαζόμενη Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, μία οργάνωση που όμως κατεστάλη ήδη από την σοβιετική εποχή, αλλά η οποία σαν ένα τμήμα διασκορπισμένο ζει ακόμα. Ένα τμήμα ενώθηκε με το ”Πατριαρχείο του Κιέβου” αλλά συνέχισαν να μένουν αμόμακροι δίχως διεθνή αναγνώριση.
Αν και μερικοί Χαρακτηρίζουν, στους κόλπους της Ουκρανικής εκκλησίας, τον Μητροπολίτη Volodomyr ως τον ”άνθρωπο της Μόσχας” ο ίδιος φαίνεται να έχει χαράξει μία πιο ισοροπημένη Πορεία, παραμένοντας υποστηρικτής της Ουκρανικής κρατικής υπόστασης και ανεξαρτησίας, κάτι που απογοητεύει το Ρωσόφιλο μέρος της Εκκλησίας του.
Ο Ίδιος είναι ένας μεγάλος άνθρωπος, ηλικιωμένος, ενώ ακόμα πολλοί φοβούνται για το μέλλον, ενώ αναρωτιούνται κατά πόσο ο διάδοχος του θα είναι άνθρωπος με Βαθιές ρίζες στην Ουκρανική εκκλησία, ή αν θα προωθηθεί ως υποψήφιος άνθρωπος του Πατριαρχείου Μόσχας.
Περίεγες και αξερετικά ενδιαφέρουσες καταστάσεις για όποιον έχει το πάθος της εκκλησιολογίας. Σε κάθε περίπτωση, οι λεπτομέρειες πιθανόν να μην έχουν σημασία για έναν πληγωμένο διαδηλωτή, που βρίσκουν όμως παρηγοριά στα Μυστήρια της Θρησκείας τους.
pentapostagma.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
1942: Η μάχη του Λος Άντζελες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
