2014-02-25 14:11:32
Του Δρα Άριστου Αριστοτέλους
Τέως Βουλευτή, Ειδικού σε Θέματα Άμυνας και Στρατηγικής
Η σαφής δήλωση του προέδρου Αναστασιάδη ότι εάν η Τουρκία συνεχίσει τις παραβιάσεις της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες στο Κυπριακό, αποτελεί θαρραλέα δημόσια δέσμευση, παρά τις κάποιες παράπλευρες απορίες που δημιουργεί. Εάν όμως τη δεδομένη στιγμή που θα προκύψει θέμα δεν υλοποιηθεί η δέσμευση αυτή, θα υπονομεύσει τη σοβαρότητα και αξιοπιστία των προειδοποιήσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς και το κύρος του κυπριακού κράτους.
Όντως σε συνέντευξη του στην τελευταία έκδοση της "Καθημερινής" (23.02.2014) ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και έκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, ήταν αρκετά εύγλωττος στο θέμα αυτό: "Το έχουμε καταστήσει σαφέστατο ότι σε περίπτωση που [οι Τούρκοι] συνεχίσουν τις παραβιάσεις, η έξοδος από τις συνομιλίες είναι η απάντηση," υπογράμμισε.
Επίσης ο κ. Αναστασιάδης έχει δίκαιο όταν εξηγώντας τη θέση του αυτή υποδείκνυε ότι «θα πρέπει να γίνει συνείδηση ότι την ώρα που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα καλό κλίμα και περιβάλλον εμπιστοσύνης δεν μπορεί με ενέργειες ή πράξεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το όλο κλίμα που θέλουμε να καλλιεργήσουμε, να μολύνουν τη διαδικασία». Η επισήμανση αυτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εάν αναλογισθεί κανείς το γεγονός ότι πρόσφατα, ενώ καταβάλλονταν τεράστιες προσπάθειες για κατάληξη σε κοινό ανακοινωθέν με σκοπό την έναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό, ο Τουρκικός Στρατός ανακοίνωνε ότι εξανάγκασε νορβηγικό σκάφος να βγει εκτός κυπριακής ΑΟΖ, χαρακτηρίζοντας την ως χώρο τουρκικών συμφερόντων.
Ασφαλώς ο πρόεδρος Αναστασιάδης είναι πεπειραμένος πολιτικός και για να προβαίνει σε αυτή την προειδοποίηση προφανώς θα έχει κάποιες διαβεβαιώσεις από τις ΗΠΑ, τα Ηνωμένα Έθνη ή και άλλους. Όμως η απορία είναι γιατί το πρόβλημα και οι διαβεβαιώσεις περιορίστηκαν μόνο στο θέμα της ΑΟΖ, ενώ οι τουρκικές παραβιάσεις και παρενοχλήσεις επεκτείνονται και σε αρκετούς άλλους τομείς στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας - για να αναφέρουμε το ελάχιστο;
Πιθανόν η απάντηση στο ερώτημα αυτό να είναι ότι οι τουρκικές παραβιάσεις της ΑΟΖ της Κύπρου είναι πολύ πιο επίκαιρο και σημαντικό θέμα. Η αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή, πρέπει, κατά τη Λευκωσία, να συνεχίσει απρόσκοπτα, δεδομένης και της πιεστικής ανάγκης ταχείας εκμετάλλευσής τους για να αποτελέσουν παράγοντα ανάπτυξης και ανάκαμψης της προβληματικής κυπριακής οικονομίας.
Όμως επικεντρώνοντας τις αντιδράσεις της Κύπρου μόνο στις παραβιάσεις της ΑΟΖ, αφήνεται έμμεσα το μήνυμα – χωρίς αυτή να είναι η πρόθεση – ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αντιδρά λιγότερο ή επιδεικνύει μεγαλύτερη ανοχή στις τουρκικές παρενοχλήσεις σε άλλους τομείς.
Προκύπτει επίσης ο εξής προβληματισμός: Η κυπριακή πλευρά έθεσε το θέμα αυτό, δεσμευόμενη δημόσια, με πολύ σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, ότι εάν η Τουρκία παραβιάσει την κυπριακή ΑΟΖ ή προβεί σε παρενοχλήσεις, θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες. Η Άγκυρα ωστόσο, κρίνοντας από το όλο ιστορικό των διαφορών της, είτε στο Αιγαίο, είτε στο Κυπριακό, έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές - ακόμη και σε περιόδους που οι διεργασίες εξομάλυνσης των σχέσεων βρισκόντουσαν στο αποκορύφωμα τους – ότι δεν έπαψε να προβαίνει σε τέτοιου είδους παρενοχλήσεις.
Βέβαια, προς το παρόν, πιθανόν να εξυπηρετεί την Τουρκία να μην αναλάβει οποιεσδήποτε ενέργειες παραβίασης ή παρενόχλησης στην περιοχή. Όμως τι θα συμβεί εάν αύριο η Άγκυρα ακολουθώντας την πάγια τακτική της, προβεί πάλι σε τέτοιου είδους παραβιάσεις, ενώ οι συνομιλίες θα βρίσκονται υπό εξέλιξη; Θα αποχωρήσει η ελληνοκυπριακή πλευρά από το διάλογο, ο οποίος κατάφερε τελικά μετά από τόσες προσπάθειες να επαναρχίσει, ή μήπως αναλογιζόμενη το κόστος μιας τέτοιας απόφασης θα κάνει δεύτερες σκέψεις και θα παραμείνει υπό διαμαρτυρία;
Η σαφής δημόσια τοποθέτηση για αποχώρηση δεν αφήνει περιθώρια ελιγμού στην Ελληνοκυπριακή πλευρά, οπότε θα είναι υποχρεωμένη, είτε να φύγει από το διάλογο, έστω και αν αυτός βρίσκεται σε καθοριστικό σημείο, τηρώντας έτσι τις δεσμεύσεις της, είτε να μείνει και να υποστεί πλήγμα η σοβαρότητα και η αξιοπιστία των προειδοποιήσεων της. Σε τελική ανάλυση - εκτός εάν όντως η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει τη δημόσια δέσμευση της, ανεξάρτητα πιθανών συνεπειών - μήπως θα ήταν καλύτερα η προειδοποίηση αυτή να είχε ανακοινωθεί κατ’ ένα πιο γενικό τρόπο ή τουλάχιστο να είχε λεχθεί παρασκηνιακώς; Ο χρόνος θα δείξει.
http://strategy-cy.com
Τέως Βουλευτή, Ειδικού σε Θέματα Άμυνας και Στρατηγικής
Η σαφής δήλωση του προέδρου Αναστασιάδη ότι εάν η Τουρκία συνεχίσει τις παραβιάσεις της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες στο Κυπριακό, αποτελεί θαρραλέα δημόσια δέσμευση, παρά τις κάποιες παράπλευρες απορίες που δημιουργεί. Εάν όμως τη δεδομένη στιγμή που θα προκύψει θέμα δεν υλοποιηθεί η δέσμευση αυτή, θα υπονομεύσει τη σοβαρότητα και αξιοπιστία των προειδοποιήσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς και το κύρος του κυπριακού κράτους.
Όντως σε συνέντευξη του στην τελευταία έκδοση της "Καθημερινής" (23.02.2014) ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και έκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, ήταν αρκετά εύγλωττος στο θέμα αυτό: "Το έχουμε καταστήσει σαφέστατο ότι σε περίπτωση που [οι Τούρκοι] συνεχίσουν τις παραβιάσεις, η έξοδος από τις συνομιλίες είναι η απάντηση," υπογράμμισε.
Επίσης ο κ. Αναστασιάδης έχει δίκαιο όταν εξηγώντας τη θέση του αυτή υποδείκνυε ότι «θα πρέπει να γίνει συνείδηση ότι την ώρα που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα καλό κλίμα και περιβάλλον εμπιστοσύνης δεν μπορεί με ενέργειες ή πράξεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το όλο κλίμα που θέλουμε να καλλιεργήσουμε, να μολύνουν τη διαδικασία». Η επισήμανση αυτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εάν αναλογισθεί κανείς το γεγονός ότι πρόσφατα, ενώ καταβάλλονταν τεράστιες προσπάθειες για κατάληξη σε κοινό ανακοινωθέν με σκοπό την έναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό, ο Τουρκικός Στρατός ανακοίνωνε ότι εξανάγκασε νορβηγικό σκάφος να βγει εκτός κυπριακής ΑΟΖ, χαρακτηρίζοντας την ως χώρο τουρκικών συμφερόντων.
Ασφαλώς ο πρόεδρος Αναστασιάδης είναι πεπειραμένος πολιτικός και για να προβαίνει σε αυτή την προειδοποίηση προφανώς θα έχει κάποιες διαβεβαιώσεις από τις ΗΠΑ, τα Ηνωμένα Έθνη ή και άλλους. Όμως η απορία είναι γιατί το πρόβλημα και οι διαβεβαιώσεις περιορίστηκαν μόνο στο θέμα της ΑΟΖ, ενώ οι τουρκικές παραβιάσεις και παρενοχλήσεις επεκτείνονται και σε αρκετούς άλλους τομείς στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας - για να αναφέρουμε το ελάχιστο;
Πιθανόν η απάντηση στο ερώτημα αυτό να είναι ότι οι τουρκικές παραβιάσεις της ΑΟΖ της Κύπρου είναι πολύ πιο επίκαιρο και σημαντικό θέμα. Η αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή, πρέπει, κατά τη Λευκωσία, να συνεχίσει απρόσκοπτα, δεδομένης και της πιεστικής ανάγκης ταχείας εκμετάλλευσής τους για να αποτελέσουν παράγοντα ανάπτυξης και ανάκαμψης της προβληματικής κυπριακής οικονομίας.
Όμως επικεντρώνοντας τις αντιδράσεις της Κύπρου μόνο στις παραβιάσεις της ΑΟΖ, αφήνεται έμμεσα το μήνυμα – χωρίς αυτή να είναι η πρόθεση – ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αντιδρά λιγότερο ή επιδεικνύει μεγαλύτερη ανοχή στις τουρκικές παρενοχλήσεις σε άλλους τομείς.
Προκύπτει επίσης ο εξής προβληματισμός: Η κυπριακή πλευρά έθεσε το θέμα αυτό, δεσμευόμενη δημόσια, με πολύ σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, ότι εάν η Τουρκία παραβιάσει την κυπριακή ΑΟΖ ή προβεί σε παρενοχλήσεις, θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες. Η Άγκυρα ωστόσο, κρίνοντας από το όλο ιστορικό των διαφορών της, είτε στο Αιγαίο, είτε στο Κυπριακό, έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές - ακόμη και σε περιόδους που οι διεργασίες εξομάλυνσης των σχέσεων βρισκόντουσαν στο αποκορύφωμα τους – ότι δεν έπαψε να προβαίνει σε τέτοιου είδους παρενοχλήσεις.
Βέβαια, προς το παρόν, πιθανόν να εξυπηρετεί την Τουρκία να μην αναλάβει οποιεσδήποτε ενέργειες παραβίασης ή παρενόχλησης στην περιοχή. Όμως τι θα συμβεί εάν αύριο η Άγκυρα ακολουθώντας την πάγια τακτική της, προβεί πάλι σε τέτοιου είδους παραβιάσεις, ενώ οι συνομιλίες θα βρίσκονται υπό εξέλιξη; Θα αποχωρήσει η ελληνοκυπριακή πλευρά από το διάλογο, ο οποίος κατάφερε τελικά μετά από τόσες προσπάθειες να επαναρχίσει, ή μήπως αναλογιζόμενη το κόστος μιας τέτοιας απόφασης θα κάνει δεύτερες σκέψεις και θα παραμείνει υπό διαμαρτυρία;
Η σαφής δημόσια τοποθέτηση για αποχώρηση δεν αφήνει περιθώρια ελιγμού στην Ελληνοκυπριακή πλευρά, οπότε θα είναι υποχρεωμένη, είτε να φύγει από το διάλογο, έστω και αν αυτός βρίσκεται σε καθοριστικό σημείο, τηρώντας έτσι τις δεσμεύσεις της, είτε να μείνει και να υποστεί πλήγμα η σοβαρότητα και η αξιοπιστία των προειδοποιήσεων της. Σε τελική ανάλυση - εκτός εάν όντως η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει τη δημόσια δέσμευση της, ανεξάρτητα πιθανών συνεπειών - μήπως θα ήταν καλύτερα η προειδοποίηση αυτή να είχε ανακοινωθεί κατ’ ένα πιο γενικό τρόπο ή τουλάχιστο να είχε λεχθεί παρασκηνιακώς; Ο χρόνος θα δείξει.
http://strategy-cy.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στο Παρίσι για το Δόκτωρ Ύπνος – Μέρος Γ’
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
