2014-03-14 08:58:56
Ουκρανή συγγραφέας σε άρθρο της στον «Guardian» καταγγέλλει Ευρώπη-ΗΠΑ
Ενοπλος, μάλλον ρώσος στρατιώτης, έξω από την ουκρανική βάση Περεβαλνόγε στη Συμφερόπολη
Καθώς το δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής για την απόσχιση της Κριμαίας και την επανένωσή της με τη Ρωσία πλησιάζει και τίθεται ξανά το ερώτημα τι θα γίνει αν οι ανατολικές ρωσόφωνες περιοχές, όπως το Ντόνετσκ και το Χάρκοβο, θελήσουν και αυτές να ακολουθήσουν τον δρόμο της Κριμαίας, η ουκρανή συγγραφέας Μαρίνα Λεβίτσκα με άρθρο της στον «Guardian» καταγγέλλει τον ρόλο της Ευρώπης και των ΗΠΑ στην ουκρανική κρίση και κάνει λόγο για «φούμαρα και υποκρισία» εκ μέρους της Δύσης.
«Συγκρούσεις μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών στην κεντρική πλατεία της Σεβαστούπολης. Ουκρανοί διαδηλώνουν για την ανάμειξη της Ρωσίας. Ρώσοι της Κριμαίας απαιτούν να επιστρέψει η Σεβαστούπολη στη Ρωσία και το τοπικό κοινοβούλιο να αναγνωρίσει τα ρωσικά ως επίσημη γλώσσα στην Κριμαία
. Ουκρανοί κυβερνητικοί υπάλληλοι εμποδίζονται από το να εισέλθουν στα κυβερνητικά κτίρια. Ο λαός ζητάει να ανοίξει άμεσα ένα Κέντρο Πληροφοριών της Ρωσίας στη Σεβαστούπολη. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Κι όμως, όλα αυτά συνέβησαν το 1993 και έχουν ξανασυμβεί, με κάποια μορφή, από τον 14ο αιώνα μέχρι σήμερα στην Κριμαία» θυμίζει η ουκρανή λογοτέχνιδα.
«Είναι μια περιοχή που έχει μακρά ιστορία συγκρούσεων ανάμεσα στους ουκρανικούς, ρωσικούς και ταταρικούς πληθυσμούς της και αμφιταλαντεύεται σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ ανάμεσα στη Ρωσία, την Ουκρανία και, παλαιότερα, την Οθωμανική Αυτοκρατορία»σημειώνει η αρθρογράφος.
Και τονίζει: «Το 60% του πληθυσμού της Κριμαίας είναι Ρώσοι. Ξαφνικά, ρωσικά στρατεύματα εμφανίζονται στην Κριμαία: πρόκειται άραγε για μια επέμβαση σωτηρίας ή για γεγονός που καταδεικνύει πως πλέον ανήκει στη Ρωσία; Εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός. Εχουμε πράγματι κάποια απόδειξη πως πίσω από την κίνηση της Κριμαίας να ζητήσει την απόσχισή της από την Ουκρανία βρίσκεται η Ρωσία ή μήπως μιλάμε για μια πρωτοβουλία που προέκυψε από το εσωτερικό της Κριμαίας;».
Το 1954 ο Νικίτα Χρουστσόφ μετέφερε την Κριμαία στην αδελφή Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας για λόγους που παραμένουν, πράγματι, αδιευκρίνιστοι - μάλιστα η Λεβίτσκα σημειώνει σαρκαστικά στο άρθρο της πως «την εποχή που ελήφθη η σχετική απόφαση, ο Χρουστσόφ ήταν διαρκώς... μεθυσμένος». Σε κάθε περίπτωση, οι Ρώσοι θεωρούν «ιστορικό ατύχημα» το γεγονός ότι η Κριμαία κατέληξε στη σύγχρονη Ουκρανία. Το 1990-1991 η Κριμαία, ιερό ρωσικό έδαφος λόγω ιστορίας και της παρουσίας του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, αναβαθμίστηκε με επιτυχία από oblast (σοβιετική περιφέρεια) σε αυτόνομη δημοκρατία και ρώσοι εθνικιστές άρχισαν να μιλούν για ένωση με τη Ρωσία.
ΗΠΑ και ΕΕ στα δίχτυα του Πούτιν
Οπως παραδέχεται χαρακτηριστικά η Λεβίτσκα, «προσωπικά δεν είμαι οπαδός του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος κατά τη γνώμη μου είναι ένας αποκρουστικός τύραννος και εχθρός της δημοκρατίας. Αλλά η αλήθεια είναι πως τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση έπεσαν στα δίχτυα του. Η δημοτικότητα του ρώσου προέδρου εκτινάχθηκε στα ύψη επειδή ακριβώς έκανε αυτό που θα έπρεπε να πράξει κάθε σωστός ηγέτης: να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού του. Και ο Πούτιν θεωρείται πλέον ένας ήρωας για τον πληθυσμό στην Κριμαία».
Οσο για το τι μέλλει γενέσθαι; «Προβλέπω πως τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Θα ειπωθούν πολλά λόγια του αέρα, κάποιοι θα αρχίσουν να ακονίζουν τα μαχαίρια τους και να μετακινούν στρατεύματα και άρματα. Μερικές Ρωσίδες και Ουκρανές θα πρέπει, δυστυχώς για αυτές, να αναβάλουν το επόμενο ταξίδι τους στο Λονδίνο για ψώνια από το πολυκατάστημα Harrods. Αλλά για τους τραπεζίτες, τους ολιγάρχες και τους πετρελαιάδες η κατάσταση θα είναι η ίδια: μια ευκαιρία για χρυσές και προσοδοφόρες επιχειρηματικές δουλειές. Ολοι αυτοί θα συνεχίσουν να έχουν στην κατοχή τους μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων στη βρετανική πρωτεύουσα και τα παιδιά τους θα έχουν και αυτά την ευκαιρία να απολαύσουν μια προνομιούχα εκπαίδευση σε κάποια από τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία του κόσμου που εδρεύουν στη Βρετανία - και μάλιστα, με τα δίδακτρά τους να πληρώνονται... κοψοχρονιά, χάρη στη γενναιοδωρία των βρετανών φορολογουμένων που χαρακτηρίζουν τα εκπαιδευτικά αυτά ιδρύματα ως "φιλανθρωπικά"» συνοψίζει η ουκρανή συγγραφέας.
Και καταλήγει: «Ελπίζω να έχω δίκιο, επειδή η αμέσως επόμενη εναλλακτική είναι ο εμφύλιος πόλεμος: οι άνθρωποι να σφάζουν ο ένας τον άλλον στη μέση του δρόμου με αφορμή κάποια κατασκευασμένη αντίληψη περί εθνικότητας. Τα φούμαρα και η υποκρισία είναι απείρως προτιμότερα από αυτό το ζοφερό ενδεχόμενο».
ΒΗΜΑ
InfoGnomon
Ενοπλος, μάλλον ρώσος στρατιώτης, έξω από την ουκρανική βάση Περεβαλνόγε στη Συμφερόπολη
Καθώς το δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής για την απόσχιση της Κριμαίας και την επανένωσή της με τη Ρωσία πλησιάζει και τίθεται ξανά το ερώτημα τι θα γίνει αν οι ανατολικές ρωσόφωνες περιοχές, όπως το Ντόνετσκ και το Χάρκοβο, θελήσουν και αυτές να ακολουθήσουν τον δρόμο της Κριμαίας, η ουκρανή συγγραφέας Μαρίνα Λεβίτσκα με άρθρο της στον «Guardian» καταγγέλλει τον ρόλο της Ευρώπης και των ΗΠΑ στην ουκρανική κρίση και κάνει λόγο για «φούμαρα και υποκρισία» εκ μέρους της Δύσης.
«Συγκρούσεις μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών στην κεντρική πλατεία της Σεβαστούπολης. Ουκρανοί διαδηλώνουν για την ανάμειξη της Ρωσίας. Ρώσοι της Κριμαίας απαιτούν να επιστρέψει η Σεβαστούπολη στη Ρωσία και το τοπικό κοινοβούλιο να αναγνωρίσει τα ρωσικά ως επίσημη γλώσσα στην Κριμαία
«Είναι μια περιοχή που έχει μακρά ιστορία συγκρούσεων ανάμεσα στους ουκρανικούς, ρωσικούς και ταταρικούς πληθυσμούς της και αμφιταλαντεύεται σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ ανάμεσα στη Ρωσία, την Ουκρανία και, παλαιότερα, την Οθωμανική Αυτοκρατορία»σημειώνει η αρθρογράφος.
Και τονίζει: «Το 60% του πληθυσμού της Κριμαίας είναι Ρώσοι. Ξαφνικά, ρωσικά στρατεύματα εμφανίζονται στην Κριμαία: πρόκειται άραγε για μια επέμβαση σωτηρίας ή για γεγονός που καταδεικνύει πως πλέον ανήκει στη Ρωσία; Εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός. Εχουμε πράγματι κάποια απόδειξη πως πίσω από την κίνηση της Κριμαίας να ζητήσει την απόσχισή της από την Ουκρανία βρίσκεται η Ρωσία ή μήπως μιλάμε για μια πρωτοβουλία που προέκυψε από το εσωτερικό της Κριμαίας;».
Το 1954 ο Νικίτα Χρουστσόφ μετέφερε την Κριμαία στην αδελφή Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας για λόγους που παραμένουν, πράγματι, αδιευκρίνιστοι - μάλιστα η Λεβίτσκα σημειώνει σαρκαστικά στο άρθρο της πως «την εποχή που ελήφθη η σχετική απόφαση, ο Χρουστσόφ ήταν διαρκώς... μεθυσμένος». Σε κάθε περίπτωση, οι Ρώσοι θεωρούν «ιστορικό ατύχημα» το γεγονός ότι η Κριμαία κατέληξε στη σύγχρονη Ουκρανία. Το 1990-1991 η Κριμαία, ιερό ρωσικό έδαφος λόγω ιστορίας και της παρουσίας του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, αναβαθμίστηκε με επιτυχία από oblast (σοβιετική περιφέρεια) σε αυτόνομη δημοκρατία και ρώσοι εθνικιστές άρχισαν να μιλούν για ένωση με τη Ρωσία.
ΗΠΑ και ΕΕ στα δίχτυα του Πούτιν
Οπως παραδέχεται χαρακτηριστικά η Λεβίτσκα, «προσωπικά δεν είμαι οπαδός του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος κατά τη γνώμη μου είναι ένας αποκρουστικός τύραννος και εχθρός της δημοκρατίας. Αλλά η αλήθεια είναι πως τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση έπεσαν στα δίχτυα του. Η δημοτικότητα του ρώσου προέδρου εκτινάχθηκε στα ύψη επειδή ακριβώς έκανε αυτό που θα έπρεπε να πράξει κάθε σωστός ηγέτης: να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού του. Και ο Πούτιν θεωρείται πλέον ένας ήρωας για τον πληθυσμό στην Κριμαία».
Οσο για το τι μέλλει γενέσθαι; «Προβλέπω πως τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Θα ειπωθούν πολλά λόγια του αέρα, κάποιοι θα αρχίσουν να ακονίζουν τα μαχαίρια τους και να μετακινούν στρατεύματα και άρματα. Μερικές Ρωσίδες και Ουκρανές θα πρέπει, δυστυχώς για αυτές, να αναβάλουν το επόμενο ταξίδι τους στο Λονδίνο για ψώνια από το πολυκατάστημα Harrods. Αλλά για τους τραπεζίτες, τους ολιγάρχες και τους πετρελαιάδες η κατάσταση θα είναι η ίδια: μια ευκαιρία για χρυσές και προσοδοφόρες επιχειρηματικές δουλειές. Ολοι αυτοί θα συνεχίσουν να έχουν στην κατοχή τους μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων στη βρετανική πρωτεύουσα και τα παιδιά τους θα έχουν και αυτά την ευκαιρία να απολαύσουν μια προνομιούχα εκπαίδευση σε κάποια από τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία του κόσμου που εδρεύουν στη Βρετανία - και μάλιστα, με τα δίδακτρά τους να πληρώνονται... κοψοχρονιά, χάρη στη γενναιοδωρία των βρετανών φορολογουμένων που χαρακτηρίζουν τα εκπαιδευτικά αυτά ιδρύματα ως "φιλανθρωπικά"» συνοψίζει η ουκρανή συγγραφέας.
Και καταλήγει: «Ελπίζω να έχω δίκιο, επειδή η αμέσως επόμενη εναλλακτική είναι ο εμφύλιος πόλεμος: οι άνθρωποι να σφάζουν ο ένας τον άλλον στη μέση του δρόμου με αφορμή κάποια κατασκευασμένη αντίληψη περί εθνικότητας. Τα φούμαρα και η υποκρισία είναι απείρως προτιμότερα από αυτό το ζοφερό ενδεχόμενο».
ΒΗΜΑ
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πορεία για τις συνθήκες στα φραουλοχώραφα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κάνουν ουρές για να δουν την «Παναγιά που λάμπει»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Ο Τσίπρας σε αφίσα στη Θράκη στα... Τούρκικα [photo]](https://images.newsnowgreece.com/63/632968/o-tsipras-se-afisa-sti-thraki-sta-tourkika-photo-1-124x78.jpg)
