2014-03-20 23:53:04
Το περίγραμμα μιας αναπτυξιακής πολιτικής που ως βασικό στόχο θα έχει την αύξηση απασχόλησης και την ενίσχυση του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού της οικονομίας παρουσίασε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, κ. Γ. Καββαθάς στη Διάσκεψη της Ομάδας ΙΙΙ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής (ΕΟΚΕ) που διεξήχθη σήμερα στο Ζάππειο.
Ο κ. Καββαθάς σημείωσε, ότι η οικονομική πολιτική που ακολουθείται μέχρι τώρα είναι αδιέξοδη και εκτός του ότι έχει καταστήσει το δημόσιο χρέος μη βιώσιμο έχει οδηγήσει και σε επικίνδυνη αύξηση του ιδιωτικού χρέους αφού το 1/3 σχεδόν από αυτό δεν είναι άμεσα εξυπηρετήσιμο ούτε από τα νοικοκυριά ούτε από τις επιχειρήσεις.
Ένα νέο και βιώσιμο αναπτυξιακό πρότυπο, υπογράμμισε ο κ. Καββαθάς, οφείλει να είναι ριζικά διαφορετικό ως προς τη κλαδική τους διάρθρωση σε σχέση με εκείνου του παρελθόντος που έχει εξαντλήσει τα όρια του. Στη σημερινή συγκυρία οι κλάδοι-ατμομηχανές είναι της ενέργειας, της υγείας, των κατασκευών και το αγροδιατροφκό σύμπλεγμα και φυσικά οι κλάδοι της ναυτιλίας και του τουρισμού.
Ένα δεύτερο στοιχείο που οφείλει να λάβει υπόψη της η νέα βιώσιμη αναπτυξιακή πολιτική είναι η κλίμακα της ανάπτυξης. Στο παλιό αναπτυξιακό πρότυπο, η αναπτυξιακή πολιτική – όταν αυτή υπήρχε – ήταν αποκλειστικά προσανατολισμένη σε ιδιωτικές επενδύσεις μεγάλου μεγέθους, έχοντας ως βασικό κριτήριο μια στενόμυαλη και εγχειριδιακή ερμηνεία των λεγόμενων οικονομιών κλίμακας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα ιδιαίτερο δυϊσμό της ελληνικής οικονομίας ανάμεσα σε ολιγάριθμες μεγάλες ή μεσαίες επιχειρήσεις – οι οποίες ασκούσαν τη δραστηριότητά τους εντός ολιγοπωλιακών αγορών – και σε έναν τεράστιο αριθμό μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων που ήταν καταδικασμένες παρά τη χαμηλή τους παραγωγικότητα να απορροφούν το 85 % της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.
Σε ένα νέο και βιώσιμο αναπτυξιακό πρότυπο, συνέχισε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ αυτό το χάσμα θα πρέπει να γεφυρωθεί. Οι αύξουσες αποδόσεις κλίμακας δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των μεγάλων επιχειρήσεων που ελέγχουν από το 70 % έως το 95 % των επιμέρους αγορών. Αντίθετα, δυνατότητες για τέτοιου είδους οικονομίες κλίμακας υπάρχουν και οφείλουν να αξιοποιηθούν σε πολλών ειδών συμπράξεις είτε μεταξύ μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων είτε μεταξύ των μικρών επιχειρήσεων στον ίδιο ή και σε διαφορετικούς κλάδους οικονομικής δραστηριότητας. Αυτές οι συμπράξεις διευρύνουν τον επιχειρηματικό ορίζοντα των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, μπορούν να μειώσουν στοιχεία του λειτουργικού τους κόστους, αναβαθμίζουν της θέση των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων στην αλυσίδα της αξίας και, τέλος, οδηγούν σε αύξηση της παραγωγικότητας.
Τρίτο στοιχείο μιας νέας και βιώσιμης αναπτυξιακής πολιτικής, πρόσθεσε ο κ. Καββαθάς είναι η χρηματοδότηση των απαραίτητων επενδύσεων και στα πλαίσια αυτά το τραπεζικό σύστημα πρέπει να είναι όχι μόνο βιώσιμο αλλά και οργανικά συνδεμένο με τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Βασική συνθήκη αυτής της βιωσιμότητας είναι η θεσμοθέτηση του «Χρυσού Κανόνα», σύμφωνα με τον οποίο οι εμπορικές τράπεζες δεν μπορούν να είναι και επενδυτικές. Μία δεύτερη συνθήκη είναι η ίδρυση χρηματοπιστωτικών οργανισμών ειδικού σκοπού και μικρού μεγέθους για τη χρησιμοποίηση εναλλακτικών εργαλείων χρηματοδότησης είτε επενδύσεων είτε κεφαλαίων κίνησης. Ακόμη, μία τρίτη συνθήκη για τη βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος είναι η αποκατάσταση των ισολογισμών των υπό ανακεφαλαίωση τεσσάρων τραπεζών με τη διαγραφή εκείνου του ποσοστού των αξιώσεων που αντιστοιχεί στη ραγδαία υποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων των οφειλετών τους. Τέλος, σημαντικό στοιχείο μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής είναι το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων να μετασχηματιστεί σε έναν διακριτικό προϋπολογισμό κεφαλαίου.
Εναλλακτική πορεία και πολιτική κατέληξε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, υπάρχει. Αυτό που αναζητείται είναι τα συμφέροντα και εκείνες οι κοινωνικές ομάδες που θα το θέσουν στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής.
Tromaktiko
Ο κ. Καββαθάς σημείωσε, ότι η οικονομική πολιτική που ακολουθείται μέχρι τώρα είναι αδιέξοδη και εκτός του ότι έχει καταστήσει το δημόσιο χρέος μη βιώσιμο έχει οδηγήσει και σε επικίνδυνη αύξηση του ιδιωτικού χρέους αφού το 1/3 σχεδόν από αυτό δεν είναι άμεσα εξυπηρετήσιμο ούτε από τα νοικοκυριά ούτε από τις επιχειρήσεις.
Ένα νέο και βιώσιμο αναπτυξιακό πρότυπο, υπογράμμισε ο κ. Καββαθάς, οφείλει να είναι ριζικά διαφορετικό ως προς τη κλαδική τους διάρθρωση σε σχέση με εκείνου του παρελθόντος που έχει εξαντλήσει τα όρια του. Στη σημερινή συγκυρία οι κλάδοι-ατμομηχανές είναι της ενέργειας, της υγείας, των κατασκευών και το αγροδιατροφκό σύμπλεγμα και φυσικά οι κλάδοι της ναυτιλίας και του τουρισμού.
Ένα δεύτερο στοιχείο που οφείλει να λάβει υπόψη της η νέα βιώσιμη αναπτυξιακή πολιτική είναι η κλίμακα της ανάπτυξης. Στο παλιό αναπτυξιακό πρότυπο, η αναπτυξιακή πολιτική – όταν αυτή υπήρχε – ήταν αποκλειστικά προσανατολισμένη σε ιδιωτικές επενδύσεις μεγάλου μεγέθους, έχοντας ως βασικό κριτήριο μια στενόμυαλη και εγχειριδιακή ερμηνεία των λεγόμενων οικονομιών κλίμακας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα ιδιαίτερο δυϊσμό της ελληνικής οικονομίας ανάμεσα σε ολιγάριθμες μεγάλες ή μεσαίες επιχειρήσεις – οι οποίες ασκούσαν τη δραστηριότητά τους εντός ολιγοπωλιακών αγορών – και σε έναν τεράστιο αριθμό μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων που ήταν καταδικασμένες παρά τη χαμηλή τους παραγωγικότητα να απορροφούν το 85 % της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.
Σε ένα νέο και βιώσιμο αναπτυξιακό πρότυπο, συνέχισε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ αυτό το χάσμα θα πρέπει να γεφυρωθεί. Οι αύξουσες αποδόσεις κλίμακας δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των μεγάλων επιχειρήσεων που ελέγχουν από το 70 % έως το 95 % των επιμέρους αγορών. Αντίθετα, δυνατότητες για τέτοιου είδους οικονομίες κλίμακας υπάρχουν και οφείλουν να αξιοποιηθούν σε πολλών ειδών συμπράξεις είτε μεταξύ μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων είτε μεταξύ των μικρών επιχειρήσεων στον ίδιο ή και σε διαφορετικούς κλάδους οικονομικής δραστηριότητας. Αυτές οι συμπράξεις διευρύνουν τον επιχειρηματικό ορίζοντα των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, μπορούν να μειώσουν στοιχεία του λειτουργικού τους κόστους, αναβαθμίζουν της θέση των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων στην αλυσίδα της αξίας και, τέλος, οδηγούν σε αύξηση της παραγωγικότητας.
Τρίτο στοιχείο μιας νέας και βιώσιμης αναπτυξιακής πολιτικής, πρόσθεσε ο κ. Καββαθάς είναι η χρηματοδότηση των απαραίτητων επενδύσεων και στα πλαίσια αυτά το τραπεζικό σύστημα πρέπει να είναι όχι μόνο βιώσιμο αλλά και οργανικά συνδεμένο με τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Βασική συνθήκη αυτής της βιωσιμότητας είναι η θεσμοθέτηση του «Χρυσού Κανόνα», σύμφωνα με τον οποίο οι εμπορικές τράπεζες δεν μπορούν να είναι και επενδυτικές. Μία δεύτερη συνθήκη είναι η ίδρυση χρηματοπιστωτικών οργανισμών ειδικού σκοπού και μικρού μεγέθους για τη χρησιμοποίηση εναλλακτικών εργαλείων χρηματοδότησης είτε επενδύσεων είτε κεφαλαίων κίνησης. Ακόμη, μία τρίτη συνθήκη για τη βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος είναι η αποκατάσταση των ισολογισμών των υπό ανακεφαλαίωση τεσσάρων τραπεζών με τη διαγραφή εκείνου του ποσοστού των αξιώσεων που αντιστοιχεί στη ραγδαία υποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων των οφειλετών τους. Τέλος, σημαντικό στοιχείο μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής είναι το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων να μετασχηματιστεί σε έναν διακριτικό προϋπολογισμό κεφαλαίου.
Εναλλακτική πορεία και πολιτική κατέληξε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, υπάρχει. Αυτό που αναζητείται είναι τα συμφέροντα και εκείνες οι κοινωνικές ομάδες που θα το θέσουν στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ζαλγκίρις Κάουνας-Λοκομοτίβ Κούμπαν 85-86
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βιάζεται να μας κάνει Βουλγαρία ο Guardian
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
