2014-03-28 13:06:05
Ένα πρόσωπο της οικογένειάς του που θυσιάστηκε στους αγώνες των Κρητικών να αποτρέψουν την εισβολή και... κατοχή των Γερμανών στο νησί, τον Μάιο του 1941, τιμά με τον δικό του απλό αλλά ουσιαστικό τρόπο, ο Βασίλης Νύκταρης στα Λιβάδια Μυλοποτάμου.
Με την ανάρτηση του κάδρου με την φωτογραφία του νεκρού μοναχογιού στον πατριωτικό αγώνα Δράκου Γεωργίου Κλάδου ή Κατραμπουζοδράκου και το έμμετρο που αφιέρωσε λίγες μέρες μετά τον θάνατό του συγχωριανός του, τιμά τη μνήμη του τώρα και 20 χρόνια, από τότε που λειτούργησε το καφεπωλείο του στη γειτονιά «Καρυδιά» στην πιάτσα των Λιβαδίων του Ψηλορείτη. Είναι ένδειξη τιμής και μνήμης στον άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας Βέβαια, το σπουδαίο σε αυτή τη θυσία είναι ότι ο φαμελίτης με τα έξι παιδιά Κατραμπουζοδράκος αν και δια του νόμου εξαιρούνταν της επιστράτευσης και της συμμετοχής του στα πολεμικά γεγονότα της εισβολής, εν τούτοις άφησε στην άκρη τις… εξαιρέσεις, και έτρεξε εθελοντικά με άλλους συγχωριανούς και πολλούς άλλους από τα χωριά και διέθεσε τον εαυτό του στον ξεσηκωμό κατά των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που «από αέρος» επιχειρούσαν την κατάληψη του νησιού, τον Μάιο του 1941…
Εκεί, λοιπόν, στο Λατζιμά που δίδονταν οι μάχες από τους άοπλους Κρητικούς με όπλα… αγροτικά εργαλεία κατά των πάνοπλων επίλεκτων του Χίτλερ που έπεφταν από τον ουρανό, εκεί άφησε και το κορμί του ο κτηνοτρόφος από το κεφαλοχώρι σε μικρή ηλικία, στις
21 Μαΐου του ’41. Με την ηρωική του πράξη και με υψηλή πατριωτική συνείδηση, ο Κατραμπουζοδράκος, όπως και οι άλλοι νεκροί στα επεισόδια της εισβολής άφησαν ακριβή παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές…
Έχουν ενδιαφέρον, πάντως, οι στίχοι που εμπνεύστηκε συγχωριανός του νεκρού, τους οποίους και παράδωσε στην οικογένεια του:
Πουλιά μη κελαηδήσετε, πουλιά μην κελαηδείτε,
το Δράκο το μοναχογιό, κλάψετε, λυπηθείτε.
Τον Δράκο το μοναχογιό, τον Κατραμπουζοδράκο,
που έπεσε μαχόμενος στου Λατζιμά το λάκκο.
Έσυρε δυνατή φωνή: «Πάμενε Λιβαδιώτες,
πριν έρθουνε οι Γερμανοί στις εδικές μας πόρτες».
Για το χατίρι των Κρητών για την τιμή του Κράτους,
αφήνει τη γυναίκα του στους πόνους του θανάτου.
Είπε-ν-του η γυναίκα –ν-του στο σπίτι του να κάτσει,
γιατί ‘χει ανήλικα παιδιά κρίμα ‘ναι να τα χάσει.
Αυτός της απολογήθηκε, «εγώ για τα παιδιά μου,
να μην πάω εις τον πόλεμο δεν το βαστά η καρδιά μου».
Όχι άλλο πως θα σκοτωθώ, μα κι άλλοι σκοτωμένοι,
κι από την οικογένεια στ’ Αρκάδι είναι θαμμένοι.
Ο ηγούμενος, τ΄αδέρφι του παππού μου,
έσφαξε Τούρκους αρκετούς κι έχω κι εγώ στο νου μου.
Έβαλα κι εγώ στους Γερμανούς να τρέξω,
με του Θεού τη δύναμη πολλούς να ξολοθρέψω.
Δυο μέρες επολέμανε, την τρίτη αντρειωμένος,
από πολυβόλο εχθρικό έπεσε λαβωμένος.
Έφυγε ο μοναχογιός από τον απάνω κόσμο,
και μακαρία η μνήμη του, εκείνο θέλει μόνο.
madeincreta.gr
Με την ανάρτηση του κάδρου με την φωτογραφία του νεκρού μοναχογιού στον πατριωτικό αγώνα Δράκου Γεωργίου Κλάδου ή Κατραμπουζοδράκου και το έμμετρο που αφιέρωσε λίγες μέρες μετά τον θάνατό του συγχωριανός του, τιμά τη μνήμη του τώρα και 20 χρόνια, από τότε που λειτούργησε το καφεπωλείο του στη γειτονιά «Καρυδιά» στην πιάτσα των Λιβαδίων του Ψηλορείτη. Είναι ένδειξη τιμής και μνήμης στον άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας Βέβαια, το σπουδαίο σε αυτή τη θυσία είναι ότι ο φαμελίτης με τα έξι παιδιά Κατραμπουζοδράκος αν και δια του νόμου εξαιρούνταν της επιστράτευσης και της συμμετοχής του στα πολεμικά γεγονότα της εισβολής, εν τούτοις άφησε στην άκρη τις… εξαιρέσεις, και έτρεξε εθελοντικά με άλλους συγχωριανούς και πολλούς άλλους από τα χωριά και διέθεσε τον εαυτό του στον ξεσηκωμό κατά των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που «από αέρος» επιχειρούσαν την κατάληψη του νησιού, τον Μάιο του 1941…
Εκεί, λοιπόν, στο Λατζιμά που δίδονταν οι μάχες από τους άοπλους Κρητικούς με όπλα… αγροτικά εργαλεία κατά των πάνοπλων επίλεκτων του Χίτλερ που έπεφταν από τον ουρανό, εκεί άφησε και το κορμί του ο κτηνοτρόφος από το κεφαλοχώρι σε μικρή ηλικία, στις
21 Μαΐου του ’41. Με την ηρωική του πράξη και με υψηλή πατριωτική συνείδηση, ο Κατραμπουζοδράκος, όπως και οι άλλοι νεκροί στα επεισόδια της εισβολής άφησαν ακριβή παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές…
Έχουν ενδιαφέρον, πάντως, οι στίχοι που εμπνεύστηκε συγχωριανός του νεκρού, τους οποίους και παράδωσε στην οικογένεια του:
Πουλιά μη κελαηδήσετε, πουλιά μην κελαηδείτε,
το Δράκο το μοναχογιό, κλάψετε, λυπηθείτε.
Τον Δράκο το μοναχογιό, τον Κατραμπουζοδράκο,
που έπεσε μαχόμενος στου Λατζιμά το λάκκο.
Έσυρε δυνατή φωνή: «Πάμενε Λιβαδιώτες,
πριν έρθουνε οι Γερμανοί στις εδικές μας πόρτες».
Για το χατίρι των Κρητών για την τιμή του Κράτους,
αφήνει τη γυναίκα του στους πόνους του θανάτου.
Είπε-ν-του η γυναίκα –ν-του στο σπίτι του να κάτσει,
γιατί ‘χει ανήλικα παιδιά κρίμα ‘ναι να τα χάσει.
Αυτός της απολογήθηκε, «εγώ για τα παιδιά μου,
να μην πάω εις τον πόλεμο δεν το βαστά η καρδιά μου».
Όχι άλλο πως θα σκοτωθώ, μα κι άλλοι σκοτωμένοι,
κι από την οικογένεια στ’ Αρκάδι είναι θαμμένοι.
Ο ηγούμενος, τ΄αδέρφι του παππού μου,
έσφαξε Τούρκους αρκετούς κι έχω κι εγώ στο νου μου.
Έβαλα κι εγώ στους Γερμανούς να τρέξω,
με του Θεού τη δύναμη πολλούς να ξολοθρέψω.
Δυο μέρες επολέμανε, την τρίτη αντρειωμένος,
από πολυβόλο εχθρικό έπεσε λαβωμένος.
Έφυγε ο μοναχογιός από τον απάνω κόσμο,
και μακαρία η μνήμη του, εκείνο θέλει μόνο.
madeincreta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αναίμακτη εκκένωση των ουκρανικών στρατευμάτων από την Κριμαία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
