2014-04-11 10:18:26
τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
Εἶναι δημοκρατία αὐτό; Ἤ... "γραμμικό σύστημα";
Γιατί πρέπει νά ψηφίζω ὡς Ἕλληνας, και ὡς πολίτης τὴς Ἑλλάδας ἤ ὡς πολίτης τῆς Κύπρου, παίρνοντας "γραμμή", γιά νά μοῦ βγῆ ἡ ψῆφος κυβερνητική ἔως καί χρήσιμη;
Εἶναι δημοκρατία αὐτό;
Φταίει τό τάδε ἤ τό δεῖνα κόμμα, ἤ συνταγματικό τόξο ἤ ἀντισυνταγματικό γιαταγάνι;
Φταίει μήπως ἡ ἀφυπνιστική φωνή τοῦ Δασκάλου Δημητρίου Νατσιοῦ - γειά σου Δημήτρη!- στήν ὁποία κάποιοι ἀνιστόρητοι, μέ συνοπτικές διαδικασίες, κολλᾶνε μιά ταμπέλα μέ λάσπη, γιά νά προσπεράσῃ ἡ συνείδησή τους χωρίς νά ξυπνήσῃ;
Ἤ, φταίει ἡ ἀνευθυνο-ὑπεύθυνη κομματική "γραμμή", καί ὅλες αὐτές οἱ "γραμμές" στήν πολιτική, στήν Διοίκηση, στήν δικαστική έξουσία, στά διεθνῆ κέντρα ἰσχύος, πού διά τῶν ἐλεγχομένων ΜΜΕ ἰσοπεδώνουν τήν κριτική ἱκανότητα ἑνός ἔξυπνου λαοῦ, πού εὐνουχίζουν τίς προσωπικές ἀντιστάσεις μας, πού καθιστοῦν ὡσάν ἀνάπηρα τά πρόσωπα, καί προδίδουν τά ἱερά καί τά ὅσιά μας;
Αὐτά τά ἱερά καί τά ὅσια δέν χωρᾶνε, φυσικά, στήν στενή λογική τῶν διαφόρων "εὐγενῶν" κομματικῶν συμφερόντων, ἤ τῶν (τάχα μου, τάχα μου) "δημοσίων" συμφερόντων τῆς χρηματοπιστωτικῆς ἁρπακτῆς.
Ἄλλο λοιπόν δημοκρατία καί νόμοι καί ἐλεύθεροι ἄνθρωποι-πολίτες, πού καλοῦνται νά σέβονται καί νά ἐφαρμόζουν τούς νόμους με τήν προσωπική τους κρίση καί ἐνδεχομένως πρωτοβουλία, καί ἄλλο κρυφές "γραμμές" μέσῳ κομματικῶν ἤ διεθνῶν δικτύων, μέ ὁδηγίες, ἐγκυκλίους καί παρεμβατικές διαταγές Καί ἄν ἀκόμη δέν εἴχαμε ὑποστῆ πολιτικο-οἰκονομική ἐπίθεση, καί ἄν ἀκόμη ἤμασταν ἕνας λαός μέ καλό κράτος, μέ καλούς ὑπαλλήλους, μέ καλούς πολιτικούς... ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι καί τότε ἀκόμη, θά εἴχαμε διαλυθῆ, ἐξ αἰτίας τοῦ εἴδους τῆς νομοθεσίας πού εἰσήχθη σιγά-σιγά ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί κατά τά τελευταῖα τέσσερα χρόνια ἀπό τήν Τρόϊκα; Ήτοι:
Πολλοί νόμοι, κανονισμοί καί κανόνες γιά κάθε τομέα ἤ ὑποτομέα τῆς ζωῆς, , διατάξεις ἀλληλοαναιρούμενες ἤ ἀπολυτοποιούμενες, συνεχεῖς τροποποιήσεις, πολυνομοσχέδια, ἕνα ἀπίστευτο κομφούζιο, τό χάος τοῦ ὁποίου εὐνοεῖ τούς ἐμπνευστές του καί μόνον. Δηλαδή, κυρίως, τήν διεθνῆ "κατασκευαστική μαφία" μέ τά ἐγχώρια λόμπυ της καί τούς ἐντεταλμένους ἰθαγενεῖς ἤ γενίτσαρους μεσάζοντές της. Στήν πολιτική καί στήν Διοίκηση.
Διότι, δέν πρόκειται πλέον γιά νόμους μέ κάποια "παράθυρα", στήν ὑπηρεσία τῆς "ντόπιας ὀλιγαρχίας" ὅπως θά ἔλεγε κάποιος ἀλήστου μνήμης..., ἤ γιά τήν ἐξυπηρέτηση ἡμετέρων "παιδιῶν", ὅπως λεγόταν στήν πάλαι ποτέ κομματική ἀργκό.
Πρόκειται πλέον, γιά διεθνῆ "κατασκευαστική μαφία", γιά τήν ὁποία κάθε διάλυση καί καταστροφή ἀνοίγει προοπτικές κέρδους. Ὅπως τό διατύπωσε τόσο ὄμορφα ἡ κυρία Ἄστον στήν πρόσφατη ἀποκαλυπτική συζήτησή της μέ τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν τῆς Λετονίας περί τῆς Οὐκρανίας, , οἱ μεταρρυθμίσεις πού εἶναι ἀναγκαῖες, γιά νά γίνουν, χρειάζονται τούς business leaders καί ἱκανούς πολιτικούς – πού θά ἐκτελοῦν ἐννοεῖται ὅ,τι τούς λένε οἱ business leaders. Εἶναι δημοκρατία αὐτό;
Γιά προσέξτε ὅμως: Τό πρόβλημα τεχνικῶς, ἀπό πολιτική, κοινωνιολογική καί νομική ἄποψη, ἐντοπίζεται στό ἐκφυλιστικό φαινόμενο τῆς κομματικῆς ἤ διεθνοῦς "γραμμῆς..." στήν ὁποία ὅλοι καλοῦνται, ὑπογείως ἤ δημοσίως, ὅπως ἑκάστοτε βολεύει, νά συμμορφωθοῦν. Καί τοῦτο, συχνά χωρίς κανένα σεβασμό γιά τήν προσωπική τους ζωή καί γιά τήν κοινωνική τους ὑπόσταση καί ταυτότητα.
Μᾶς λένε: Χωρίς "γραμμή" (χωρίς συντονισμό μέ γραμμές κ.λ.π.) θά ὑπάρξῃ χάος, διχόνοια, διάλυση! Ἀφοῦ πρῶτα, μέ τήν χαοτική καί παρά φύσιν πολυ-νομοθεσία ἔχουν σπάσει κάθε ἁρμό τῆς κοινωνίας καί κάθε φυσική σύνδεση τῆς λειτουργίας τῶν προσώπων.... Καί ἐνῶ κρύβουν ὅτι μέ τήν "γραμμή", ἐπέρχεται ὁ σύγχρονος οἰκονομιστικός ὁλοκληρωτισμός. Ὄχι ὡς χρυσῆ αὐγή, ἀλλά ὡς ...μαύρη δύση σέ ὅ,τι πολιτισμένο καί κόσμιο, σέ ὅ,τι πραγματικά ἀγαθό.
Καί ἐνῶ τήν προσοχή τῆς Δικαιοσύνης, ἡ ὁποία Δικαιοσύνη εἶναι ἀπό τά πλέον ἰσχυρά προπύργια τοῦ πολιτισμοῦ, τήν στρέφουν πρός τήν Χρυσῆ Αὐγή μιᾶς μορφῆς βαρβαρότητας, ἀποτρέπουν τήν Δικαιοσύνη, μέ τήν ἀόριστη ἐπίκληση "δημοσίου συμφέροντος", ἀπό τό νά ἀσχοληθῆ μέ τήν διεθνῆ ὑπερκομματική συμμορία τῆς "Μαύρης Δύσεως" τοῦ πολιτισμοῦ μας, νομικοῦ καί μή - ἡ ὁποία "Μαύρη Δύση" ἄλλωστε, εἶναι αὐτό ἀκριβῶς πού προξενεῖ τήν ἐμφάνιση τῆς βαρβαρότητας ὡς ἐλπίδας (ἐλπίδας ἄλλοτε ἐκ δεξιῶν , ἄλλοτε ἐξ εὐωνύμων).
Ἡ Δικαιοσύνη ἔχει τεράστια εὐθύνη, νά ξεφύγῃ ἀπό τό γράμμα καί τό νομότυπο, καί νά ἀσχοληθῆ μέ τήν διεθνῆ ὑπερκομματική συμμορία αὐτήν.
Ὅπως τό ζήτημα τῆς "Χρυσῆς Αὐγῆς", πού παρουσιάζεται σάν νά χαράζῃ ἴσως μιά νέα μορφή βίας καί βαρβαρότητος, ἅπτεται τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας καί τοῦ τρόπου ἀσκήσεώς της, ἔτσι καί τό ζήτημα τῆς "Μαύρης Δύσεως" πού φέρνει ἁπτῶς στήν δύση του ὅλον τόν πολιτισμό μας, δημοκρατικό καί χριστιανικό, βρίσκεται στόν πυρῆνα τοῦ δικαστικῶς καί πολιτικῶς ἀμφισβητήσιμου, ὡς ὑπέρτατο πλέον διακύβευμα.
Δέν διώκεται ὅμως κανείς, οὔτε περιορίζεται προσωπικῶς, εὐθέως ἕνεκα τῆς φιλοσοφίας τοῦ πολιτισμοῦ του ἤ ἕνεκα τῆς βαρβαρότητας πού τόν διέπει. Ἔμμεσα ὅμως, ναί.
Εἰδικώτερα: Τήν οὐσιαστική πρόληψη καί τῶν δύο φαινομένων αὐτῶν, δηλαδή τῆς διεθνιστικῆς Μαύρης Δύσεως τοῦ δημοκρατικοῦ και χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, καί τῆς ἐθνικιστικῆς Χρυσῆς Αὐγῆς μιᾶς νέας ἐποχῆς βαρβαρότητας, ἔχει στό σύστημα δικαίου μας, τό Δημόσιο Δίκαιο, Συνταγματικό καί Διοικητικό. Σέ αὐτό ἀνήκει ἡ θραῦσις τῶν "γραμμῶν" νομότυπης ἀλλά οὐσιαστικά παράνομης συμπεριφορᾶς, ἤτοι ὁ εἰς βάθος ἔλεγχος τῆς τηρήσεως τῶν γενικῶν ἀρχῶν τῶν θεσμικῶν ἤ κομματικῶν διαδικασιῶν νομοθετήσεως, καί ἡ διασφάλισις τῆς κατά φύσιν λογικότητας τῶν κανόνων, καθώς καί τῆς εὔλογης διάρκειας καί ἐκτάσεως τῶν ἐκτάκτων ρυθμίσεων. Αὐτά δέ, ἀκόμη καί ἐναντίον τοῦ γράμματος τοῦ νόμου.
Τήν γενική πρόληψη καί τήν καταστολή ἔχει στά χέρια της ἡ ποινική δικαιοσύνη, πού λόγω τοῦ πολιτικοῦ χαρακτῆρα τῶν θεμάτων αὐτῶν, πρέπει νά ἐπιδεικνύῃ νηφαλιότητα, "συνταγματική ἀντοχή" στήν ὑπονόμευση ἤ ἐκρίζωση καλῶν ρυθμίσεων καί στίς πολιτικές ὕβρεις, ἐπιείκεια-αὐτοσυγκράτηση, καί ἀμεροληψία. Τά δύο μέτρα καί δύο σταθμά, δέν ἔχουν καμία, μά καμία, θέση σέ τέτοια ζητήματα.
Ἀπό τήν τυχόν χρήση ἐκ μέρους τῆς Δικαιοσύνης δύο μέτρων καί δύο σταθμῶν στό ζήτημα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καί τῆς Μαύρης Δύσεως (μέ τήν προαναφερθείσα ἔννοια ἑκάστης) πού εἶναι ἄλλωστε δύο ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος, θά βλαφθῆ , ὄχι μόνον τό κύρος τῆς δικαιοσύνης, ἀλλά καί ἡ ἐπιβίωση τῆς δημοκρατίας ὡς πολιτεύματος καί ὡς φρονήματος καί τρόπου ζωῆς.
Θά δοκιμασθοῦν στό θέμα αὐτό, ἀναπόφευκτα, οἱ σχέσεις τῆς δικαστικῆς μέ τήν πολιτική ἐξουσία, ἀφοῦ ἡ τελευταία, ἐπηρεάζεται σφόδρα ἤ καί διέπεται ἤδη ἀπό τήν ὑπερκρατική-διεθνιστική μαύρη λαίλαπα τῶν διεθνῶν συμφερόντων τῆς ἐν εὑρείᾳ ἐννοίᾳ "κατασκευαστικῆς μαφίας", ἡ ὁποία θέλει διά τῶν καταστροφῶν καί τῶν "σωτηριῶν" πού προσφέρει, καθώς καί διά τῶν λοιπῶν πάσης φύσεως χειραγωγήσεων, τήν ὁλοκληρωτική ὑποδούλωση, ἀφ' ἑνός μέν τῶν πολιτικῶν, νομοθετικῶν καί δικαστικῶν συστημάτων, ἀφ' ἑτέρου δέ τῶν ἰδίων τῶν λαῶν.
Τό ψεῦδος, εὐθέως ἤ κατά συνθήκην, καί ἡ θέσπιση άδίκων νόμων, βρίσκονται στήν αἰχμή τοῦ δόρατος τῆς ἐν λόγῳ μαφίας. Συνεπῶς, ἀντιμέτωποί της εἶναι α) τά Συντάγματα τά ὁποῖα, ὡς ἔχουν ἀκόμη σήμερα, κατοχυρώνουν διαδικασίες καί προβλέψεις γιά τήν θέσπιση δικαίων νόμων, καί κυρίως β) ἡ Δικαστική Ἐξουσία, πού στηρίζεται ἐκ φύσεως, στήν ἀλήθεια καί στήν ἀποκατάσταση τοῦ δικαίου, καί τοῦτο, παρά τούς κατά καιρούς Ποντίους Πιλάτους, καί παρά τούς κακούς νομοθέτες, ἐπί δύο χιλιετηρίδες καί πλέον.
Τελευταία δε δικλείδα ἀσφαλείας, last but not least, ὁ λαός. Αὐτός πού ἀντέχει μακρυά ἀπό "ἐπαναστατικές" πλατεῖες καί ἀντιεπαναστατικές πελατεῖες. Αὐτός πού ὑπομένει καί ἐλπίζει. Αὐτός πού διαμορφώνει φρόνημα καί ἦθος, καί πού μορφώνει, σύν Θεῶ, ἥρωες καί ἁγίους καί ἀληθινούς δασκάλους. Ἴσως δέ, καί Δικαστές.
InfoGnomon
Εἶναι δημοκρατία αὐτό; Ἤ... "γραμμικό σύστημα";
Γιατί πρέπει νά ψηφίζω ὡς Ἕλληνας, και ὡς πολίτης τὴς Ἑλλάδας ἤ ὡς πολίτης τῆς Κύπρου, παίρνοντας "γραμμή", γιά νά μοῦ βγῆ ἡ ψῆφος κυβερνητική ἔως καί χρήσιμη;
Εἶναι δημοκρατία αὐτό;
Φταίει τό τάδε ἤ τό δεῖνα κόμμα, ἤ συνταγματικό τόξο ἤ ἀντισυνταγματικό γιαταγάνι;
Φταίει μήπως ἡ ἀφυπνιστική φωνή τοῦ Δασκάλου Δημητρίου Νατσιοῦ - γειά σου Δημήτρη!- στήν ὁποία κάποιοι ἀνιστόρητοι, μέ συνοπτικές διαδικασίες, κολλᾶνε μιά ταμπέλα μέ λάσπη, γιά νά προσπεράσῃ ἡ συνείδησή τους χωρίς νά ξυπνήσῃ;
Ἤ, φταίει ἡ ἀνευθυνο-ὑπεύθυνη κομματική "γραμμή", καί ὅλες αὐτές οἱ "γραμμές" στήν πολιτική, στήν Διοίκηση, στήν δικαστική έξουσία, στά διεθνῆ κέντρα ἰσχύος, πού διά τῶν ἐλεγχομένων ΜΜΕ ἰσοπεδώνουν τήν κριτική ἱκανότητα ἑνός ἔξυπνου λαοῦ, πού εὐνουχίζουν τίς προσωπικές ἀντιστάσεις μας, πού καθιστοῦν ὡσάν ἀνάπηρα τά πρόσωπα, καί προδίδουν τά ἱερά καί τά ὅσιά μας;
Αὐτά τά ἱερά καί τά ὅσια δέν χωρᾶνε, φυσικά, στήν στενή λογική τῶν διαφόρων "εὐγενῶν" κομματικῶν συμφερόντων, ἤ τῶν (τάχα μου, τάχα μου) "δημοσίων" συμφερόντων τῆς χρηματοπιστωτικῆς ἁρπακτῆς.
Ἄλλο λοιπόν δημοκρατία καί νόμοι καί ἐλεύθεροι ἄνθρωποι-πολίτες, πού καλοῦνται νά σέβονται καί νά ἐφαρμόζουν τούς νόμους με τήν προσωπική τους κρίση καί ἐνδεχομένως πρωτοβουλία, καί ἄλλο κρυφές "γραμμές" μέσῳ κομματικῶν ἤ διεθνῶν δικτύων, μέ ὁδηγίες, ἐγκυκλίους καί παρεμβατικές διαταγές Καί ἄν ἀκόμη δέν εἴχαμε ὑποστῆ πολιτικο-οἰκονομική ἐπίθεση, καί ἄν ἀκόμη ἤμασταν ἕνας λαός μέ καλό κράτος, μέ καλούς ὑπαλλήλους, μέ καλούς πολιτικούς... ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι καί τότε ἀκόμη, θά εἴχαμε διαλυθῆ, ἐξ αἰτίας τοῦ εἴδους τῆς νομοθεσίας πού εἰσήχθη σιγά-σιγά ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί κατά τά τελευταῖα τέσσερα χρόνια ἀπό τήν Τρόϊκα; Ήτοι:
Πολλοί νόμοι, κανονισμοί καί κανόνες γιά κάθε τομέα ἤ ὑποτομέα τῆς ζωῆς, , διατάξεις ἀλληλοαναιρούμενες ἤ ἀπολυτοποιούμενες, συνεχεῖς τροποποιήσεις, πολυνομοσχέδια, ἕνα ἀπίστευτο κομφούζιο, τό χάος τοῦ ὁποίου εὐνοεῖ τούς ἐμπνευστές του καί μόνον. Δηλαδή, κυρίως, τήν διεθνῆ "κατασκευαστική μαφία" μέ τά ἐγχώρια λόμπυ της καί τούς ἐντεταλμένους ἰθαγενεῖς ἤ γενίτσαρους μεσάζοντές της. Στήν πολιτική καί στήν Διοίκηση.
Διότι, δέν πρόκειται πλέον γιά νόμους μέ κάποια "παράθυρα", στήν ὑπηρεσία τῆς "ντόπιας ὀλιγαρχίας" ὅπως θά ἔλεγε κάποιος ἀλήστου μνήμης..., ἤ γιά τήν ἐξυπηρέτηση ἡμετέρων "παιδιῶν", ὅπως λεγόταν στήν πάλαι ποτέ κομματική ἀργκό.
Πρόκειται πλέον, γιά διεθνῆ "κατασκευαστική μαφία", γιά τήν ὁποία κάθε διάλυση καί καταστροφή ἀνοίγει προοπτικές κέρδους. Ὅπως τό διατύπωσε τόσο ὄμορφα ἡ κυρία Ἄστον στήν πρόσφατη ἀποκαλυπτική συζήτησή της μέ τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν τῆς Λετονίας περί τῆς Οὐκρανίας, , οἱ μεταρρυθμίσεις πού εἶναι ἀναγκαῖες, γιά νά γίνουν, χρειάζονται τούς business leaders καί ἱκανούς πολιτικούς – πού θά ἐκτελοῦν ἐννοεῖται ὅ,τι τούς λένε οἱ business leaders. Εἶναι δημοκρατία αὐτό;
Γιά προσέξτε ὅμως: Τό πρόβλημα τεχνικῶς, ἀπό πολιτική, κοινωνιολογική καί νομική ἄποψη, ἐντοπίζεται στό ἐκφυλιστικό φαινόμενο τῆς κομματικῆς ἤ διεθνοῦς "γραμμῆς..." στήν ὁποία ὅλοι καλοῦνται, ὑπογείως ἤ δημοσίως, ὅπως ἑκάστοτε βολεύει, νά συμμορφωθοῦν. Καί τοῦτο, συχνά χωρίς κανένα σεβασμό γιά τήν προσωπική τους ζωή καί γιά τήν κοινωνική τους ὑπόσταση καί ταυτότητα.
Μᾶς λένε: Χωρίς "γραμμή" (χωρίς συντονισμό μέ γραμμές κ.λ.π.) θά ὑπάρξῃ χάος, διχόνοια, διάλυση! Ἀφοῦ πρῶτα, μέ τήν χαοτική καί παρά φύσιν πολυ-νομοθεσία ἔχουν σπάσει κάθε ἁρμό τῆς κοινωνίας καί κάθε φυσική σύνδεση τῆς λειτουργίας τῶν προσώπων.... Καί ἐνῶ κρύβουν ὅτι μέ τήν "γραμμή", ἐπέρχεται ὁ σύγχρονος οἰκονομιστικός ὁλοκληρωτισμός. Ὄχι ὡς χρυσῆ αὐγή, ἀλλά ὡς ...μαύρη δύση σέ ὅ,τι πολιτισμένο καί κόσμιο, σέ ὅ,τι πραγματικά ἀγαθό.
Καί ἐνῶ τήν προσοχή τῆς Δικαιοσύνης, ἡ ὁποία Δικαιοσύνη εἶναι ἀπό τά πλέον ἰσχυρά προπύργια τοῦ πολιτισμοῦ, τήν στρέφουν πρός τήν Χρυσῆ Αὐγή μιᾶς μορφῆς βαρβαρότητας, ἀποτρέπουν τήν Δικαιοσύνη, μέ τήν ἀόριστη ἐπίκληση "δημοσίου συμφέροντος", ἀπό τό νά ἀσχοληθῆ μέ τήν διεθνῆ ὑπερκομματική συμμορία τῆς "Μαύρης Δύσεως" τοῦ πολιτισμοῦ μας, νομικοῦ καί μή - ἡ ὁποία "Μαύρη Δύση" ἄλλωστε, εἶναι αὐτό ἀκριβῶς πού προξενεῖ τήν ἐμφάνιση τῆς βαρβαρότητας ὡς ἐλπίδας (ἐλπίδας ἄλλοτε ἐκ δεξιῶν , ἄλλοτε ἐξ εὐωνύμων).
Ἡ Δικαιοσύνη ἔχει τεράστια εὐθύνη, νά ξεφύγῃ ἀπό τό γράμμα καί τό νομότυπο, καί νά ἀσχοληθῆ μέ τήν διεθνῆ ὑπερκομματική συμμορία αὐτήν.
Ὅπως τό ζήτημα τῆς "Χρυσῆς Αὐγῆς", πού παρουσιάζεται σάν νά χαράζῃ ἴσως μιά νέα μορφή βίας καί βαρβαρότητος, ἅπτεται τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας καί τοῦ τρόπου ἀσκήσεώς της, ἔτσι καί τό ζήτημα τῆς "Μαύρης Δύσεως" πού φέρνει ἁπτῶς στήν δύση του ὅλον τόν πολιτισμό μας, δημοκρατικό καί χριστιανικό, βρίσκεται στόν πυρῆνα τοῦ δικαστικῶς καί πολιτικῶς ἀμφισβητήσιμου, ὡς ὑπέρτατο πλέον διακύβευμα.
Δέν διώκεται ὅμως κανείς, οὔτε περιορίζεται προσωπικῶς, εὐθέως ἕνεκα τῆς φιλοσοφίας τοῦ πολιτισμοῦ του ἤ ἕνεκα τῆς βαρβαρότητας πού τόν διέπει. Ἔμμεσα ὅμως, ναί.
Εἰδικώτερα: Τήν οὐσιαστική πρόληψη καί τῶν δύο φαινομένων αὐτῶν, δηλαδή τῆς διεθνιστικῆς Μαύρης Δύσεως τοῦ δημοκρατικοῦ και χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, καί τῆς ἐθνικιστικῆς Χρυσῆς Αὐγῆς μιᾶς νέας ἐποχῆς βαρβαρότητας, ἔχει στό σύστημα δικαίου μας, τό Δημόσιο Δίκαιο, Συνταγματικό καί Διοικητικό. Σέ αὐτό ἀνήκει ἡ θραῦσις τῶν "γραμμῶν" νομότυπης ἀλλά οὐσιαστικά παράνομης συμπεριφορᾶς, ἤτοι ὁ εἰς βάθος ἔλεγχος τῆς τηρήσεως τῶν γενικῶν ἀρχῶν τῶν θεσμικῶν ἤ κομματικῶν διαδικασιῶν νομοθετήσεως, καί ἡ διασφάλισις τῆς κατά φύσιν λογικότητας τῶν κανόνων, καθώς καί τῆς εὔλογης διάρκειας καί ἐκτάσεως τῶν ἐκτάκτων ρυθμίσεων. Αὐτά δέ, ἀκόμη καί ἐναντίον τοῦ γράμματος τοῦ νόμου.
Τήν γενική πρόληψη καί τήν καταστολή ἔχει στά χέρια της ἡ ποινική δικαιοσύνη, πού λόγω τοῦ πολιτικοῦ χαρακτῆρα τῶν θεμάτων αὐτῶν, πρέπει νά ἐπιδεικνύῃ νηφαλιότητα, "συνταγματική ἀντοχή" στήν ὑπονόμευση ἤ ἐκρίζωση καλῶν ρυθμίσεων καί στίς πολιτικές ὕβρεις, ἐπιείκεια-αὐτοσυγκράτηση, καί ἀμεροληψία. Τά δύο μέτρα καί δύο σταθμά, δέν ἔχουν καμία, μά καμία, θέση σέ τέτοια ζητήματα.
Ἀπό τήν τυχόν χρήση ἐκ μέρους τῆς Δικαιοσύνης δύο μέτρων καί δύο σταθμῶν στό ζήτημα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καί τῆς Μαύρης Δύσεως (μέ τήν προαναφερθείσα ἔννοια ἑκάστης) πού εἶναι ἄλλωστε δύο ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος, θά βλαφθῆ , ὄχι μόνον τό κύρος τῆς δικαιοσύνης, ἀλλά καί ἡ ἐπιβίωση τῆς δημοκρατίας ὡς πολιτεύματος καί ὡς φρονήματος καί τρόπου ζωῆς.
Θά δοκιμασθοῦν στό θέμα αὐτό, ἀναπόφευκτα, οἱ σχέσεις τῆς δικαστικῆς μέ τήν πολιτική ἐξουσία, ἀφοῦ ἡ τελευταία, ἐπηρεάζεται σφόδρα ἤ καί διέπεται ἤδη ἀπό τήν ὑπερκρατική-διεθνιστική μαύρη λαίλαπα τῶν διεθνῶν συμφερόντων τῆς ἐν εὑρείᾳ ἐννοίᾳ "κατασκευαστικῆς μαφίας", ἡ ὁποία θέλει διά τῶν καταστροφῶν καί τῶν "σωτηριῶν" πού προσφέρει, καθώς καί διά τῶν λοιπῶν πάσης φύσεως χειραγωγήσεων, τήν ὁλοκληρωτική ὑποδούλωση, ἀφ' ἑνός μέν τῶν πολιτικῶν, νομοθετικῶν καί δικαστικῶν συστημάτων, ἀφ' ἑτέρου δέ τῶν ἰδίων τῶν λαῶν.
Τό ψεῦδος, εὐθέως ἤ κατά συνθήκην, καί ἡ θέσπιση άδίκων νόμων, βρίσκονται στήν αἰχμή τοῦ δόρατος τῆς ἐν λόγῳ μαφίας. Συνεπῶς, ἀντιμέτωποί της εἶναι α) τά Συντάγματα τά ὁποῖα, ὡς ἔχουν ἀκόμη σήμερα, κατοχυρώνουν διαδικασίες καί προβλέψεις γιά τήν θέσπιση δικαίων νόμων, καί κυρίως β) ἡ Δικαστική Ἐξουσία, πού στηρίζεται ἐκ φύσεως, στήν ἀλήθεια καί στήν ἀποκατάσταση τοῦ δικαίου, καί τοῦτο, παρά τούς κατά καιρούς Ποντίους Πιλάτους, καί παρά τούς κακούς νομοθέτες, ἐπί δύο χιλιετηρίδες καί πλέον.
Τελευταία δε δικλείδα ἀσφαλείας, last but not least, ὁ λαός. Αὐτός πού ἀντέχει μακρυά ἀπό "ἐπαναστατικές" πλατεῖες καί ἀντιεπαναστατικές πελατεῖες. Αὐτός πού ὑπομένει καί ἐλπίζει. Αὐτός πού διαμορφώνει φρόνημα καί ἦθος, καί πού μορφώνει, σύν Θεῶ, ἥρωες καί ἁγίους καί ἀληθινούς δασκάλους. Ἴσως δέ, καί Δικαστές.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Η ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
