2014-05-09 10:50:53
Η γυναίκα μου, μου ζήτησε να βγω με μία άλλη γυναίκα.
«Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς» μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντας με. «Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσε της χρόνο.»
Η άλλη γυναίκα, ήταν η μητέρα μου. Χήρα εδώ και χρόνια. Δυστυχώς, οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι πολύ σπάνια, τα τελευταία χρόνια.
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα σε δείπνο.
«Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;» με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνουν ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
«Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί», της απάντησα. «Οι δυο μας, μόνοι. Τι λες;».
Σκέφτηκε λιγάκι και απάντησε, «θα το ήθελα πολύ».
Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα προς το σπίτι της μητέρας μου, ήμουν ανεξήγητα συγκινημένος. Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και εκείνη ήταν πολύ συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
«Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν», μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. «Ανυπομονούν να τους τηλεφωνήσω και να τους εξιστορήσω την βραδιά μας».
Διαλέξαμε ένα μικρό και ζεστό εστιατόριο. Μπαίνοντας, η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο, περήφανη σαν να ήταν Η Πρώτη Κυρία της χώρας.
Μόλις καθίσαμε, έπρεπε να της διαβάσω τον κατάλογο. Δεν της ήταν εύκολο να ξεχωρίσει τα μικρά γράμματα του μενού.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μητέρα μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με κοίταζε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.
«Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, το θυμάσαι;»
«Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη», απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση. Δεν είχαμε να πούμε κάποιο συνταρακτικό νέο, ωστόσο ο χρόνος πέρασε ευχάριστα.
«Την επόμενη φορά που θα βγούμε, θα σε προσκαλέσω εγώ», μου είπε καθώς την συνόδευα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα και αποχαιρετιστήκαμε.
«Πώς πήγε το ραντεβού;», θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις επέστρεψα στο σπίτι.
«Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Καλύτερα απ΄ όσο περίμενα», της απάντησα.
Μερικές ημέρες αργότερα η μητέρα μου «έφυγε» αναπάντεχα από την ζωή, από ανακοπή καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φάκελο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει με την μητέρα μου. Περιείχε ένα σημείωμα που έγραφε:
«Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τι σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!»
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως «Σ” αγαπώ».
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.
Το κείμενο που μόλις διαβάσατε, είναι ένα γλυκό παραμύθι που «γυρίζει» στο Internet εδώ και χρόνια. Δεν θα μπορούσαμε να επιλέξουμε πιο συγκινητική ιστορία για την γιορτή της μητέρας, από αυτή.
Το δίδαγμα εδώ είναι, να μην ξεχνάμε να λέμε «σ” αγαπώ» εγκαίρως. Μια καλή αφορμή λοιπόν, είναι η Γιορτή της Μητέρας, την ερχόμενη Κυριακή. Τηλεφωνήστε της, στείλτε ένα γράμμα ή ένα λουλούδι. Κάντε μία χειρονομία που θα την αγγίξει. Το έχει ανάγκη. Tromaktiko
«Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς» μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντας με. «Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσε της χρόνο.»
Η άλλη γυναίκα, ήταν η μητέρα μου. Χήρα εδώ και χρόνια. Δυστυχώς, οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι πολύ σπάνια, τα τελευταία χρόνια.
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα σε δείπνο.
«Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;» με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνουν ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
«Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί», της απάντησα. «Οι δυο μας, μόνοι. Τι λες;».
Σκέφτηκε λιγάκι και απάντησε, «θα το ήθελα πολύ».
Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα προς το σπίτι της μητέρας μου, ήμουν ανεξήγητα συγκινημένος. Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και εκείνη ήταν πολύ συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
«Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν», μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. «Ανυπομονούν να τους τηλεφωνήσω και να τους εξιστορήσω την βραδιά μας».
Διαλέξαμε ένα μικρό και ζεστό εστιατόριο. Μπαίνοντας, η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο, περήφανη σαν να ήταν Η Πρώτη Κυρία της χώρας.
Μόλις καθίσαμε, έπρεπε να της διαβάσω τον κατάλογο. Δεν της ήταν εύκολο να ξεχωρίσει τα μικρά γράμματα του μενού.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μητέρα μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με κοίταζε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.
«Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, το θυμάσαι;»
«Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη», απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση. Δεν είχαμε να πούμε κάποιο συνταρακτικό νέο, ωστόσο ο χρόνος πέρασε ευχάριστα.
«Την επόμενη φορά που θα βγούμε, θα σε προσκαλέσω εγώ», μου είπε καθώς την συνόδευα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα και αποχαιρετιστήκαμε.
«Πώς πήγε το ραντεβού;», θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις επέστρεψα στο σπίτι.
«Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Καλύτερα απ΄ όσο περίμενα», της απάντησα.
Μερικές ημέρες αργότερα η μητέρα μου «έφυγε» αναπάντεχα από την ζωή, από ανακοπή καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φάκελο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει με την μητέρα μου. Περιείχε ένα σημείωμα που έγραφε:
«Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τι σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!»
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως «Σ” αγαπώ».
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.
Το κείμενο που μόλις διαβάσατε, είναι ένα γλυκό παραμύθι που «γυρίζει» στο Internet εδώ και χρόνια. Δεν θα μπορούσαμε να επιλέξουμε πιο συγκινητική ιστορία για την γιορτή της μητέρας, από αυτή.
Το δίδαγμα εδώ είναι, να μην ξεχνάμε να λέμε «σ” αγαπώ» εγκαίρως. Μια καλή αφορμή λοιπόν, είναι η Γιορτή της Μητέρας, την ερχόμενη Κυριακή. Τηλεφωνήστε της, στείλτε ένα γράμμα ή ένα λουλούδι. Κάντε μία χειρονομία που θα την αγγίξει. Το έχει ανάγκη. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Φόρτιση υδατανθράκων για καθυστέρηση της κόπωσης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
