2014-06-18 10:43:53
Ο Ισραηλινός Στρατός αξιοποιήσε τα διδάγματα από τον πόλεμο του Λιβάνου και μεταμορφώθηκε σε λιγότερο από 18 μήνες.Ενάμιση χρόνο μετά τα γεγονότα του Λιβάνου, το Ισραήλ επιτέθηκε στην Λωρίδα της Γάζας και στην Χαμάς. Ήταν κάτι αναμενόμενο για τα ΜΜΕ και τους αναλυτές σε όλο τον κόσμο, έπειτα από την πανωλεθρία που υπέστη από την Χεζμπολάχ στο Λίβανο.
Χωρίς πολιτικές ή στρατιωτικές μεγαλεπήβολες ανακοινώσεις, με μπόλικη επιθετικότητα, αφοσίωση στο σκοπό και προθυμία να δεχτεί απώλειες, ο ισραηλινός στρατός βγήκε νικητής, με το χερσαίο τμήμα του να βαθμολογείται με άριστα. Πώς έγινε αυτό; Τι άλλαξε μέσα σε μόλις 18 μήνες; Ας δούμε πως λειτουργεί μια χώρα με πρόγραμμα και πραγματική δημοκρατία.
Καταρχήν, ακριβώς μετά την αποχώρηση από το Λίβανο, ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ δημιούργησε την επιτροπή Γούινογκραντ, από το όνομα του ανώτατου δικαστικού που προέδρευσε για να ερευνήσει την ήττα
. Ο πρωθυπουργός που έφερε την ήττα δημιούργησε επιτροπή που θα τον έβρισκε ένοχο λίγους μήνες μετά, ηθελημένα και με σκοπό το όφελος του κράτους; Δεδομένου ότι ο Ολμέρτ ήταν διεφθαρμένος, και είναι φυλακή σήμερα, το γεγονός αυτό ξενίζει τους μαθημένους στην ελληνική πραγματικότητα. Και όμως, είναι πάγια τακτική αυτού του μικρού κράτους, από την εποχή της επιτροπής Αγκρανάτ, αμέσως μετά τον Γιομ Κιπούρ, και την παραίτηση και αφάνεια στην συνέχεια της πρωθυπουργού που την είχε δημιουργήσει, του ΥΠΑΜ, του αρχηγού στρατού, του διοικητή της Νότιας Διοίκησης, του αρχηγού πληροφοριών και πολλών άλλων, καθώς και του ίδιου του Εργατικού κόμματος που έχασε τις εκλογές μετά από 30 έτη. Πρόσωπα που ήταν μέχρι τότε ήρωες. Η επιτροπή Αγκρανάτ δεν είχε κανένα απολύτως δισταγμό να τους «ξηλώσει».
Ο Ολμέρτ ήξερε τι έκανε με την Γούινογκραντ. Πρώτα το Ισραήλ λοιπόν, παρά η θέση και η πολιτική καριέρα.
Η Γούινογκραντ υπήρξε καυστική. Τα λάθη έπεσαν στον Ολμέρτ, τον ΥΠΑΜ Περέτζ και τον Α/ΓEΕΘΑ Χαλούτζ. Βασικό συμπέρασμα ήταν ότι ο στρατός δεν ήταν έτοιμος για πόλεμο, ενώ κύριο σημείο ανεδείχθη η ανικανότητα της ανώτατης ηγεσίας, μαζί με τα χερσαία στρατεύματα που απέτυχαν να δώσουν μια στρατιωτική νίκη, η οποία θα ήταν θεμελιώδης για την επίτευξη της ειρήνης, διπλωματικά και πολιτικά. Ο στρατός στα πρότυπα του ’73 «δεν είχε περάσει στην Αφρική». Η επιτροπή ενώ εστίασε όπως και η Αγκρανάτ στο στρατιωτικό σκέλος, ανέδειξε μοιραία λάθη της πολιτικής ηγεσίας η οποία χάθηκε μεταξύ σκοπού και δράσης.
Το καλοκαίρι του 2007 μετά από την δημοσίευση των αποτελεσμάτων, μιας διαδήλωσης πέραν των 100.000 ατόμων, και αυστηρότατης κριτικής των ομοίων τους, ο Περέτζ και ο Χαλούτζ παραιτήθηκαν.
Ο Ολμέρτ προσπάθησε να μαζέψει την καταστροφή με δύο διορισμούς λαχεία:
Για την θέση του αρχηγού του στρατού, ύστερα από την συμβουλή του Περέτζ -που τον χρησιμοποιούσε ως σύμβουλο στο ΥΠΑΜ- επανέφερε από την αποστρατεία τον Υποστράτηγο Γκάμπι Ασκενάζι. Ο Ασκενάζι βετεράνος του Λιβάνου το ’78 και το ’82, διοικητής της Βόρειας Διοίκησης στην αποχώρηση το 2000 και Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ, ήταν ο διοικητής που σπανιότατα δεν έβλεπες εκατοστά λάσπης πάνω στα άρβυλά του. Ήταν προτεινόμενος Α/ΓΕΕΘΑ νωρίτερα, αλλά έχασε την θέση από τον Χαλούτζ λόγω της μόδας της αεροπορίας. Παραιτήθηκε αμέσως μετά τον διορισμό του δεύτερου (στο Ισραήλ δεν υποχρεώνεται ένας αρχαιότερος να αποστρατευτεί λόγω διορισμού νεότερου –δεν χαραμίζουν στελέχη) και βρήκε πολιτική εργασία μέχρι να τον καλέσει ο Περέτζ στο υπουργείο. Η αποστολή που του εδόθη ήταν να «βγάλει το στρατό από τη λάσπη».
Για την θέση του πολιτικού αρχηγού του στρατού επέλεξε έναν πρώην πρωθυπουργό, από άλλο πολιτικό κόμμα μάλιστα, για την θέση του ΥΠΑΜ. Το κράτος ξανά μπροστά και πέρα από τα οφέλη και τις πολιτικές (κι όλα αυτά σε μια χώρα πολωμένη όπως και η Ελλάδα, και με κυβερνήσεις συνεργασίας από την εποχή της κατάρρευσης των Εργατικών). Ο Εχούντ Μπαράκ, ο πρωθυπουργός που έβγαλε τον στρατό από το Λίβανο ήρθε και ορκίστηκε με την σειρά του, ταπεινά και χωρίς αντίρρηση στην πρόταση ενός πολιτικού αντίπαλού του. Ο Μπαράκ δεν είναι τυχαίος άνθρωπος. Ένας από τους 3 πιο παρασημοφορεμένους ανθρώπους στο Ισραήλ (5 φορές το μετάλλιο Εξαίρετης Υπηρεσίας), διοικητής και στέλεχος της Σαγιερέτ Ματκάλ τα χρόνια μεταξύ του 1967-73, διοικητής ΕΜΑ το ΄73, διοικητής ταξιαρχίας και μεραρχίας τεθωρακισμένων, διευθυντής Πληροφοριών, στρατηγός της Κεντρικής Διοίκησης και τελικά Α/ΓΕΕΘΑ, ήταν ζωντανός θρύλος. Ο Μπαράκ ήξερε το στρατό όσο κανείς άλλος.
Ο Χαλούτζ – ο οποίος με την σειρά του δεν ήταν τυχαίος και ήταν βετεράνος πιλότος με F-4E – πριν αποχωρήσει, με παρόμοιο τρόπο με τον Ολμέρτ και προς τιμή του, σύστησε εβδομήντα (70) ανεξάρτητες επιτροπές, οι είκοσι (20) για το ΓΕΕΘΑ. Πρώην και νυν στρατηγοί και λοιποί αξιωματικοί έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά. Ο Ασκενάζι ερχόμενος έφτιαξε και άλλες! Μέχρι το Σεπτέμβρη του 2007 οι Ι.Δ.Α (Ισραηλινές Δυνάμεις Αυτοάμυνας) είχαν περάσει κόσκινο ακόμα και το μικρότερο κομμάτι τους. Αποτέλεσμα ήταν το αναγγελθέν πενταετές πρόγραμμα «Τεφέν 2012». Οι βασικοί στόχοι ήταν:
Η δημιουργία μιας χερσαίας δύναμης με μεγάλη ικανότητα ελιγμού, βασισμένη σε σύγχρονα άρματα, ΤΟΜΠ, επιθετικά και μεταγωγικά ελικόπτερα, και ΜΕΑ.Εξέλιξη και αναβάθμιση της κρούσης σημείου από την Αεροπορία.Ανωτερότητα δικτύου πληροφοριών μέσω όλου του φάσματος αυτών (από συλλογή, εκμετάλλευση και αξιοποίηση με οποιοδήποτε δυνατό μέσο).Προετοιμασία και Συνέχεια-Βιωσιμότητα μέσω της κάλυψης όλων των αποθεμάτων πυρομαχικών.Οι αξιωματικοί γρήγορα κατάλαβαν ότι αρκετοί μικρότεροι – και μη ανακοινώσιμοι – στόχοι ήταν επαναστατικοί για τον στρατό, ενώ το μεγάλο μέρος δεν ήταν παρά επιστροφή στα βασικά, πίσω στις ξεχασμένες αρχές της Τέχνης του Πολέμου.
Ο Μπαράκ και ο Ασκενάζι δεν έχασαν καθόλου, μα καθόλου χρόνο. Ένας αξιωματικός περιέγραψε την επιβολή του Τεφέν ως «Εκπαίδευση, Εκπαίδευση, Εκπαίδευση και Πρωτοτυπία/Εφευρετικότητα/Καινοτομία στη Σκέψη».
Το πρώτο ίσως πράγμα που έφυγε ήταν ο δόγμα που είχε επιβάλει ο Χαλούτζ. Ο συνδυασμός SOD-EOB (περιγράφηκαν στο προηγούμενο άρθρο) ξηλώθηκε. Επιτέλους οι επιτελείς και οι διοικητές ήταν ικανοί να καταλάβουν μια βασική αρχή του πολέμου: κατανόηση της αποστολής. Μέχρι να συνταχθεί νέο ολοκληρωμένο δόγμα, ο στρατός γύρισε στο παλιό και δοκιμασμένο δόγμα πολέμου συνδυασμένων όπλων/κλάδων.
Τα επόμενα βήματα, ειδικά στην εκπαίδευση, έφεραν έναν αέρα ανανέωσης στο στράτευμα. Οι Ι.Δ.Α. επέστρεψαν σε βασικά αντικείμενα συμβατικού πολέμου.
Το Όπλο των Τεθωρακισμένων ήταν το πρώτο που ωφελήθηκε των αλλαγών. Η 401 ΤΘΤ, μια τακτική ταξιαρχία, και ίσως η πιο χτυπημένη στο Λίβανο, αναχώρησε από την Κεντρική Διοίκηση για την έρημο της Νεγκέβ και το Κέντρο Εκπαίδευσης Χερσαίων Δυνάμεων. Το Κέντρο, πιστή αντιγραφή του Αμερικανικού καινοτόμου κέντρου διπλής ενέργειας, ήταν για πολλά χρόνια ο άσσος στο μανίκι του στρατού. Ξεχασμένο τα τελευταία χρόνια ενεργοποιήθηκε με ταχύ ρυθμό. Η 401 εκπαιδεύτηκε για τέσσερις (4) μήνες ασταμάτητα, δύο μήνες σε συμβατικές επιχειρήσεις με άλλα όπλα και σώματα, ένα μήνα μόνο-νύχτα, και ένα μήνα σε επιχειρήσεις αντί ανορθόδοξου πολέμου στα πρότυπα της Χεζμπολάχ, με και χωρίς άλλα όπλα. Τα άρματα εξέλιξαν ένα τρόπο μάχης με ταχεία κίνηση, καπνογόνα και περιμετρική άμυνα καθώς κατάλαβαν ότι η στασιμότητα και η έκθεση σε αντιαρματικούς πυραύλους, από όλες τις κατευθύνσεις σε μπαράζ, ήταν σίγουρος θάνατος. Μετά την 401 πήραν σειρά οι άλλες δύο τακτικές ΤΘΤ για το ίδιο χρονικό διάστημα, και ακολούθησαν οι εφεδρικές για ένα μήνα – το μέγιστο της ετήσιας κλήσης.
Oι εφεδρικές μονάδες εκπαιδεύτηκαν στο αστικό αγώνα σε ομοίωμα πόλης.
Τα Όπλα του Πεζικού/Αλεξιπτωτιστών, του Πυροβολικό, του Μηχανικού Μάχης και των Πληροφοριών Μάχης, ασκήθηκαν μαζί με τα Τεθωρακισμένα επιστρέφοντας στα βασικά τους καθήκοντα, και στα οποία επανεκπαίδευτηκαν από την αρχή! Ακολούθησαν οι έφεδροι τους, στους οποίους είχαν φτάσει και τα απαραίτητα υλικά τα οποία είχαν παραγγελθεί με κατεπείγουσα διαδικασία, αμέσως μετά την επιστροφή από το Λίβανο. Δέκα χιλιάδες γιλέκα με πλάκες προστασίας, τριάντα χιλιάδες κράνη, σαράντα χιλιάδες γιλέκα εξαρτήσεις, εξήντα χιλιάδες διόπτρες νύχτας, βουνά από κιβώτια με χειροβομβίδες, φυσίγγια και γεμιστήρες. Οι εφεδρικές μονάδες στο Ισραήλ, αν και πολίτες με παλιότερα υλικά, αποτελούν το 80% του συνόλου και θεωρούνται ίσης αξίας με τις τακτικές μονάδες, λόγω εμπειρίας και ηλικιακής ωριμότητας. Δεν το κατάφεραν στο Λίβανο λόγω αποχής από την ετήσια εκπαίδευση, αλλά οι μονάδες που έβγαιναν από το κέντρο ήταν έτοιμες και ισάξιες των τακτικών σε όλα. Το κέντρο ειδικά για αστικό αγώνα είχε κατασκευάσει ένα ομοίωμα πόλης στην Τζελίμ, χτισμένο/πληρωμένο από το Αμερικανικό Μηχανικό. Σε αυτό, ενεργοί και έφεδροι πέρασαν πολλές μέρες και περισσότερες νύχτες στα 7,4 τ.μίλια, εκπαιδευόμενοι σε άκρως ρεαλιστικές συνθήκες, οι οποίες υποβοηθούνταν από ειδικά εφέ όπως ήχοι από μάχη, κάλεσμα ιμάμη στο τζαμί, αραβική μουσική κτλ.
Οι 17χρονοι ισραηλινοί είχαν τρομοκρατηθεί από τις απαγωγές και την άγνωστη τύχη των συμπατριωτών τους. Το ΓΕΕΘΑ αποφάσισε να κάμψει λίγο τους κανόνες εκπαίδευσης. Από το Κέντρα Εκπαίδευσης Πεζικού και Ομαδαρχών και το Κέντρο Αερομεταφερόμενων και Ειδικών Δυνάμεων έφτασε μια δύναμη μεγέθους λόχου αποτελούμενη από εκπαιδευτές σε ρόλο OPFOR (αντίπαλης δύναμης). Οι εκπαιδευτές μέσα στα κτήρια της τεχνητής πόλης, εξομοίωσαν τις τακτικές της Χεζμπολάχ και τις πιθανές της Χαμάς. Έδωσαν έμφαση στον ιδιόμορφο αστικό αγώνα ιδίως στις θέσεις βολής από περίεργα μέρη όπως γρίλιες υπονόμων, φωταγωγούς κτλ. Θέση στα όπλα τους πήρε και ο γαιόσακος. Στρατιώτης που δεν πρόσεχε την γωνία πίσω του, βρισκόταν με τον γαιόσακο κουκούλα, σερνόταν με απανωτά χτυπήματα και κλωτσιές μακριά από την ομάδα του υπόγεια και σε τούνελ, όπου και φυλακιζόταν σε έναν μισογεμάτο λάκκο με λάσπη (οι φήμες λένε και ακαθαρσίες) για μία ημέρα. Το σοκ αυτό είχε σκοπό να μάθει την τακτική των απαγωγών. Η διαδικασία κυκλοφόρησε τάχιστα στις τάξεις του στρατού, ειδικά όταν είδαν τους μελανιασμένους και «μουλιασμένους» συναδέλφους τους την επόμενη, και την υπόλοιπη ομάδα τους ταλαιπωρημένη ύστερα από ένα 24ωρο με καψώνια παντός τύπου. Οι πεζοί γρήγορα έβγαλαν μάτια στην πλάτη.
Από το κέντρο-σχολή Φυσικής Αγωγής έφτασε ομάδα εκπαιδευτών της ισραηλινής πολεμικής τέχνης Κραβ Μαγκά μαζί με την «πολιτική» Εθνική Ομάδα του αθλήματος, με σκοπό να διδάξουν τακτικές επιβίωσης όταν ένας στρατιώτης έμπαινε σε διαδικασία απαγωγής. Κάθε ένας στρατιώτης φόραγε κουκούλα και προσπαθούσε μετά από παραδείγματα και επαναλήψεις να σπάσει τα δεσμά του. Στρατιώτες άρχισαν να φέρουν μαχαιράκια και λάμες στα πιο ευφάνταστα μέρη.
Η αυτοπεποίθηση ανέβηκε κατακόρυφα.
Οι ισραηλινοί, πεινασμένοι, διψασμένοι, μέσα στον ήλιο της ερήμου το πρωί και σε τσουχτερό κρύο το βράδυ έδεσαν επιχειρησιακά. Μέσα σε γιγάντια σύννεφα σκόνης από τα εκατοντάδες οχήματα, πραγματοποιήθηκαν μεγάλοι ελιγμοί υπό πραγματικά πυρά στο σύνολο των δυνάμεων, με σκοπό την εξοικείωση στους ελιγμούς και την απόκτηση επιχειρησιακής αντίληψης. Σε αυτούς δοκιμάστηκαν ειδικά οι έφεδροι αξιωματικοί. Εν αντιθέσει με το Λίβανο, όπου δεν γνώριζαν τους άντρες τους, εδώ κλήθηκαν να εκπαιδευτούν μαζί με τις σειρές τους ως ένα αδιαίρετο σύνολο. Η εσωτερική οργάνωση του στρατού επιτέλους και μετά από πολλά χρόνια είχε «δέσει». Οι έφεδροι αξιωματικοί που προτάθηκαν για ανώτερη θέση ύστερα από τις ασκήσεις, στάλθηκαν σε διάφορες σχολές ενώ εκτέλεσαν και μια σειρά από ασκήσεις με το σύνολο της υπομονάδας-μονάδας αριθμητικά. Έτσι ένας έφεδρος λοχαγός θα μάθαινε πως είναι να διοικείς λόχο 160 ανθρώπων, και όχι ένα σύνολο 30-40 στρατιωτών σε διάφορες διμοιρίες και πόστα. Τέλος για όλους μπήκε Κλίμακα Φυσικής Κατάστασης για την εφεδρεία, ίδιος με αυτόν που διατηρούσε η αεροπορία για να κρίνει τους έφεδρους πιλότους της.
Τέλη του 2008 οι Ι.Δ.Α. είχαν ολοκληρώσει μια πρωτοφανή μεταμόρφωση βασισμένη στα διδάγματα των επιτροπών. Σε λιγότερο από 18 μήνες -12 για πολλές μονάδες – το Ισραήλ εκτέλεσε με απόλυτη επιτυχία την εκπαίδευση τόσο του τακτικού στρατού όσο και αρκετών σειρών εφέδρων. Εκπαίδευση τέτοιας έντασης, έκτασης, αποτελεσματικότητας και αξιοποίησης χρόνου είχε να δει στρατός από το μεσοδιάστημα του βομβαρδισμού στο Περλ Χάρμπορ έως την απόβαση στο Μαρόκο από τις ΗΠΑ.
Ο Ισραηλινός Στρατός πραγματοποίησε μαζική κλήση εφέδρων και ολοκλήρωσε ταχύτατα εντατικό πρόγραμμα επανεκπαίδευσης.
Το ίδιο χρονικό διάστημα άρχισαν να φτάνουν τα βαρέα υλικά σε αριθμούς: εκσυγχρονισμένα άρματα μάχης Μέρκαβα ΙΙΙ, μεγάλος αριθμός ΤΟΜΠ Ναμέρ και εκσυγχρονισμένων Αζαρίτ και Πούμα, τεθωρακισμένα τροχοφόρα παντός είδους από βαρέα φορτηγά μέχρι ελαφρά αναγνωριστικά. Ποτέ ξανά οι Ισραηλινοί δεν θα αποκόπτονταν σε ξένο έδαφος λόγω φραγμού ΑΤ πυραύλων και IED.
Τέλος εκπαιδεύτηκαν τα επιτελεία όλων των σχηματισμών σε ένα βασικό πρωταρχικό καθήκον των εφεδρικών στρατών από την εποχή της GrandeArmeeτου Ναπολέοντα: μαζική κλήση, εξοπλισμός, τοποθέτηση και αξιοποίηση εφέδρων. Με την εκπαίδευση να προχωρά οι πρώτες ρουκέτες της Χαμάς έπεσαν στο Ισραήλ. Οι επιτελείς των Ι.Δ.Α. χαμογέλασαν.
Η Χαμάς μετά τις εκλογές του 2006 και νικήτρια, επιτέθηκε με ορμή στην Φατάχ και στην Παλαιστινιακή Αρχή. Μέχρι το 2008 έφτιαξαν μια δύναμη δεκαπέντε χιλιάδων μαχητών αρκετά καλά εκπαιδευμένων και οργανωμένων. Η νίκη τους τύφλωσε για περεταίρω δόξα, ύστερα και από τα αποτελέσματα νωρίτερα της Χεζμπολάχ. Εν αντιθέσει με την τελευταία όμως δεν αντιμετώπισαν επί εικοσαετίας έναν τακτικό στρατό, αλλά μια ανοργάνωτη εθνοφυλακή ανεκπαίδευτών πολιτοφυλάκων.
Από το 2007 το Ισραήλ σε απάντηση στην ανακήρυξη της Χαμάς ως ηγέτιδα στην Γάζα προχώρησε σε πλήρη αποκλεισμό με τείχος και εμπάργκο. Η Χαμάς απάντησε με λαθραία εισαγωγή οπλισμού από την Συρία και το Ιράν μέσα από κρυφά τούνελ στα σύνορα με την Αίγυπτο, με καΐκια και άλλα πλεούμενα. Η Χαμάς προσπάθησε να αντιγράψει το δόγμα της Χεζμπολάχ στην μικρή και πυκνοκατοικημένη έκταση της Λωρίδας της Γάζας. Οργανώθηκε αμυντικά ως εξής:
Χτίστηκαν τούνελ και οχυρά σε πιθανές περιοχές εισχώρησης-εισβολήςΑναπτύχθηκαν και μπήκαν σε μαζική παραγωγή συσκευές παγιδεύσεως και IEDΟργανώθηκε ένα δίκτυο προ-παρασκευασμένων θέσεων μάχης με αυτόνομη ΔΜ αλληλεπικαλυπτόμενο με βαρέα όπλα για μάχη και ενέδρεςΧτίστηκαν τούνελ ΔΜ και καταφύγια για τον άμαχο πληθυσμό (προσκείμενο στην Χαμάς)Οργανώθηκαν δίκτυα επικοινωνιών και μεταφοράς μεταξύ του συνόλου των θέσεων.Το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια παγίδα στο σύνολο της Λωρίδας. Με πλήρη αδιαφορία σε πολίτες που δεν ήταν προσκείμενοι σε αυτήν, η Χαμάς τοποθέτησε ΠΕΠ σε σχολεία, νοσοκομεία και τζαμιά. Με σκοπό να μειώσει την Ισραηλινή Αεροπορία η Χαμάς θα πολεμούσε μέσα σε πολίτες, ελπίζοντας φυσικά και σε παράπλευρες απώλειες τις οποίες και θα μετέδιδε live στα παγκόσμια ΜΜΕ. Απώτερος σκοπός η καθήλωση των ισραηλινών πεζών σε «killingzones» υπό το δόγμα Χεζμπολάχ: «Αν δεν το μαγνητοσκοπήσεις δεν το έχεις σκοτώσει». Τα ΜΜΕ θα ήταν το τελικό και αποφασιστικό όπλο.
Η Χαμάς αλαζονικά υπέπεσε σε μια σωρεία λαθών. Η εκπαίδευση της δεν ήταν σε καμία περίπτωση ίδια με της Χεζμπολάχ. Ενώ η τελευταία ήταν δύναμη ειδικών επιχειρήσεων με μικρό αριθμό στελεχών η Χαμάς εξελίχθηκε σε μεραρχία ελαφρού πεζικού με έξι ταξιαρχίες. Τόσο ελαφρού που δεν εξοπλίστηκαν με βαρέα ΑΤ νομίζοντας ότι στο αστικό περιβάλλον και οι ρουκέτες θα ήταν αρκετές. Ελάχιστες προμήθειες έγιναν σε βαρέα ομαδικά συστήματα όπως πυροβολικό και όλμους. Το ΑΚ-47 και το PRG-7 θα ήταν τα κύρια οπλικά συστήματα.
Μετά από εκτοξεύσεις ρουκετών και ανταπόδοση από την αεροπορία, η Χαμάς και το Ισραήλ έκαναν ανακωχή ως τις 19 Ιουνίου του 2008.
Και οι δύο προετοιμάστηκαν για πόλεμο, καθώς κανένας δεν πίστεψε ότι ο άλλος ήθελε ειρήνη. Η Χαμάς στο χρονικό διάστημα αυτό εισήγαγε ρουκέτες από το Ιράν σε μεγάλους αριθμούς. Το Ισραήλ διαπίστωσε ότι σε σχέση με την ξαφνική απαγωγή και την έναρξη των εχθροπραξιών του 2006 η Χαμάς του έκανε δώρο την ημερομηνία και τον τόπο έναρξης του επόμενου πολέμου του. Το ΓΕΕΘΑ έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά εξελίσσοντας το υπάρχον σχέδιο εισβολής με τα αποτελέσματα των πρόσφατων ασκήσεων. Το σχέδιο από την αρχή είχε μικρούς πραγματοποιήσιμους στόχους. Τέρμα τα «να κερδίσουμε τον πόλεμο» τα οποία αντικαταστάθηκαν με ρεαλιστικά σχέδια όπως η ασφάλεια στην βόρεια περιοχή της Λωρίδας, που ήταν ο χώρος εκτόξευσης των ΠΕΠ.
Με άπλετο χρόνο το Ισραήλ προετοίμασε μια πρωτοφανή για αυτό συλλογή πληροφοριών. Όλες οι μυστικές υπηρεσίες του στόχευσαν την Χαμάς, επιτρέποντας στο τέλος να υπάρχει μια βιβλιοθήκη πληροφοριών για τους πάντες και τα πάντα. Η κυριαρχία αυτή – την έλλειψη της οποίας είχε νοιώσει στο Λίβανο - επέτρεψε την στοχοποίηση φρέσκων προσώπων και εγκαταστάσεων, η οποία προστέθηκε στα ισραηλινά πλάνα. Μετά τον πόλεμο οι διοικητές ορκίζονταν ότι στην Γάζα ήξεραν τα πάντα.
Με τον Ιούνιο να περνάει χωρίς η Χαμάς να κάνει την πρώτη κίνηση και το Ισραήλ να έχει προχωρήσει στις προετοιμασίες του αποφασίστηκε να εκμεταλλευτούν την κατάσταση προς όφελός τους. Τον Νοέμβριο η αεροπορία χτύπησε και σκότωσε έξι μαχητές στην Γάζα, οι οποίοι ανταπόδωσαν με μια βροχή ρουκετών και ανακοίνωσαν την λήξη της εκεχειρίας στις 18 Δεκεμβρίου του 2008. Η γκάφα αυτή ολοκλήρωσε την ισραηλινή παγίδευση. Αυτή τη φορά το Ισραήλ θα έπιανε απροετοίμαστο τον αντίπαλο.
Η Χαμάς δεν ήταν έτοιμη για πόλεμο. Ούτε τα τούνελ είχαν ολοκληρωθεί, ούτε τα συστήματα ελέγχου και επικοινωνιών. Πίσω ήταν και ο σχεδιασμός για την ΔΜ, την ολοκλήρωση νέων οπλικών συστημάτων στον σχεδιασμό και την εκπαίδευση ανδρών σε αυτά.
Να τονίσω ότι μετά τον πόλεμο στο Λίβανο και την βροχή ρουκετών με τους εκατοντάδες τραυματίες και νεκρούς ισραηλινούς, το κράτος του Ισραήλ με την πολιτική άμυνα και την Διοίκηση «Εσωτερικού» προχώρησαν σε μια ταχεία αναδιοργάνωση σε θέματα ταχείας αντίδρασης σε παντός τύπου επιθέσεις. Εκ του ασφαλούς λοιπόν το Ισραήλ -εν μέρει πάντα, μην το ξεχνάμε- συνέχισε να προκαλεί την Χαμάς και τις ρουκέτες της.
Μεταξύ Νοεμβρίου και 21 Δεκεμβρίου η Χαμάς εκτόξευσε 200 ρουκέτες και δεκάδες βλήματα όλμων για επίδειξη δύναμης. Το Ισραήλ ΔΕΝ απάντησε έμμεσα. Από το 2006 είχε προχωρήσει σε μια κίνηση ουσιώδη για το μικρό αυτό κράτος, η ύπαρξη του οποίου βασίζεται την διεθνή υποστήριξη (και ανέχεια): χιλιάδες γυναίκες της Διεύθυνσης Υπηρεσιών Υπολογιστών (Διαβιβάσεις κτλ), της υποδιοίκησης του Ταξιαρχίας Λοτέμ (Πληροφορικής+Τηλεπικοινωνιών) έστησαν ένα τεράστιο δίκτυο πληροφόρησης και προπαγάνδας στο Διαδίκτυο σε όλα τα υπάρχοντα κοινωνικά μέσα και ΜΜΕ. Ταυτόχρονα τα Ισραηλινά ΜΜΕ έλαβαν οδηγίες προς συμμόρφωση στο Εθνικό Συμφέρον, ενώ μέσω των Πρεσβειών η διασπορά και τα Λόμπυ άρχισαν να επηρεάζουν την Αμερικανική και Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Η κίνηση αυτή των γυναικών ήταν παρόμοιας έντασης, έκτασης, αποτελεσματικότητας και αξιοποίησης χρόνου με την εκπαίδευση των αντρών.
Αντί να υποστεί το Ισραήλ την ψυχοφθόρα προπαγάνδα του 2006 και κυρίως την Ευρωπαϊκή δυσαρέσκεια με την προβαλλόμενη εισβολή 60.000 ανδρών σε πρώην κατεχόμενο έδαφος για ένα αστυνομικό-διπλωματικό γεγονός, το Ισραήλ εξύψωσε εαυτόν σε ρόλο θύματος, την ώρα που η Χαμάς με άτσαλες κινήσεις στιγματιζόταν με την ταμπέλα του “κακού”.
Το Ισραήλ περίμενε άλλη μια εβδομάδα στην οποία έκανε την δική του “μασκίροβκα”, δείχνοντας ότι θα αντιδρούσε χλιαρά με την αεροπορία, όπως πάντα. Η Χαμάς πραγματικά δεν περίμενε το Ισραήλ να αντιδράσει εκτός των καθιερωμένων βομβαρδισμών. Όπως και η Χεζμπολάχ το 2006 είχε υποτιμήσει την αντίδραση του γείτονά της.
Στις 1130 της 27ης Δεκεμβρίου η Ισραηλινή Αεροπορία επιτιθέμενη από την πλευρά της Μεσογείου εξαπέλυσε μια αιφνιδιαστική επίθεση ξεκινώντας την «Επιχείρηση Cast Lead». Η μεγαλύτερη με διαφορά επιχείρηση στον ουρανό της Γάζας, κατέστρεψε με το πρώτο κιόλας πέρασμα, 180 γνωστούς σταθερούς και –παρακολουθούμενους- κινητούς στόχους με απόλυτη ακρίβεια. Με μαεστρία, εγκαταστάσεις ΔΜ, εκπαίδευσης, Διοίκησης και Ελέγχου, ΠΕΠ καθώς και άλλοι τύποι στόχων εξαϋλώθηκαν με ακρίβεια.
Ενώ τα πυρομαχικά ακριβείας έπεφταν βροχή στη Γάζα, η Χαμάς βγήκε και εξαπέλυσε 50 ρουκέτες. ΠΕΠ και προσωπικό χτυπήθηκαν επί τόπου από Apache και F-16.
Λόγω της εγγύτητας της περιοχής και την μηδενικής αεροπορικής απειλής, όλα τα αεροσκάφη φορτώθηκαν στο μέγιστο για αποστολές κρούσης. Ανταλλάσοντας δεδομένα στον αέρα και ελεγχόμενα από ιπτάμενα ραντάρ και σταθμούς εδάφους εκτέλεσαν πολλαπλές προσβολές, σε διαφορετικούς στόχους σε ένα μόλις πέρασμα το καθένα.
Η αεροπορία έλαμπε από χαρά, καθώς η προετοιμασία μηνών καθρεπτιζόταν στο αποτέλεσμα που ήταν ανώτερου του προσδοκώμενου.
Η Αεροπορία συνέχισε μεθοδικά και επί 24ωρου βάσεως το έργο της. Η Χαμάς, παρόλα αυτά κατάφερε να εξαπολύσει κάποιες ρουκέτες ακόμα και καθημερινά 50-80 μέχρι το τέλος του πολέμου. Οι ισραηλινοί πολίτες είχαν καλύτερη ενημέρωση και προστασία από το 2006. Αντί να μετακινηθούν 300,000 άνθρωποι όπως στο Λίβανο, οι κοντινοί οικισμοί στην Γάζα έμειναν στα σπίτια και στα καταφύγιά τους. Ψυχολογικά βρίσκονταν προετοιμασμένοι από τα Ισραηλινά ΜΜΕ και την Διοίκηση «Εσωτερικού», που ήταν πανταχού παρούσα μαζί με την αστυνομία και την πυροσβεστική.
Μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν, αλλά πρακτικά είχαν τελειώσει τα πρώτα 10 λεπτά της επίθεσης, αφού η καταστροφή της δομής της Χαμάς σε εκείνο το διάστημα ήταν συντριπτική. Πολλοί σύγκριναν την επιχείρηση με την επιχείρηση Focus της κρούσης των αιγυπτιακών αεροδρομίων την πρώτη μέρα του πολέμου των Έξι Ημερών.
Το μικρό Ισραηλινό Ναυτικό βοήθησε και αυτό με πυραύλους επιφανείας και πυρά πυροβόλων σε παράλιους στόχους, ενώ η Σαγιερετ 13 (ΔΥΚ) επιτέθηκε σε «ειδικούς» στόχους και πρόσωπα. Ταυτόχρονα επέβαλε ναυτικό αποκλεισμό σε κάθε είδους πλωτό μέσο.
Στο Ισραήλ και στο εξωτερικό, πολλοί περίμεναν να δοθεί εκεί τέλος. Η αεροπορία, όπως και στο Λίβανο το 2006, δεν είχε επιτύχει κάποιο στρατηγικό στόχο όπως την συνθηκολόγηση της Χαμάς. Ο μύθος της «τα κάνω όλα» αεροπορίας είχε λήξει στο ΓΕΕΘΑ, αλλά ο Ολμέρτ πίεζε τον Μπαράκ να τελειώσει τον πόλεμο φοβούμενος δεύτερη ήττα. Ο Μπαράκ δεν υπέκυψε και στις 3 Ιανουαρίου το δεύτερο σκέλος της επίθεσης μπήκε σε εφαρμογή.
3 Ιανουαρίου 2009: Τελευταίες προετοιμασίες πριν την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων.
Η χερσαία εισβολή μπήκε σε εφαρμογή με μονάδες να μπαίνουν στη Γάζα. Από την αρχή δόθηκαν ρεαλιστικοί στόχοι. Ο κύριος ήταν ο έλεγχος της βοριάς περιοχής, χώρου εκτόξευσης των ρουκετών εντός 10 ημερών μαζί με την μείωση της δύναμης της Χαμάς. Ο εκπρόσωπος Τύπου του στρατού ενημέρωσε για την εισβολή, ζωντανά στην τηλεόραση, τους πολίτες δίνοντας σαν στόχο την «ασφάλεια σε βάθος χρόνου» στην περιοχή. Ενημέρωσε για την χρήση πολλαπλών μονάδων από όλα τα όπλα/σώματα/κλάδους ενώ ανακοίνωσε ως τοπικό διοικητή τον Υποστράτηγο Γιοάβ Γκαλάντ, διοικητή της Νότιας Διοίκησης. Μεταξύ άλλων, ενημέρωσε για την παρουσία της Διοίκησης «Εσωτερικού» παντού, την υποχρεωτική υπακοή στις «κατευθύνσεις» αυτής, όπως παρουσιάζονταν από το ράδιο και τα κανάλια. Τέλος, έκλεισε με μηνύματα στους Παλαιστίνιους για αποφυγή συμμετοχής αυτών σε έναν αγώνα που αφορούσε το Ισραήλ και την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς.
Η 643 Μεθοριακή Μεραρχία προκάλυψης «Γάζα» της Νότιας Διοίκησης με διοικητή τον Ταξίαρχο Εγιάλ Εηζενμπεργκ, πρώην διοικητή της εφεδρικής μεραρχίας αλεξιπτωτιστών στο Λίβανο, αποτελούνταν από εφεδρικά τάγματα προκάλυψης και τάγματα κληρωτών που ανακυκλώνονταν σε καθήκοντα φρουράς. Ενώ δεν είχε δυνάμεις για έφοδο, είχε το καλύτερο επιτελείο για την περιοχή, γνώριμο με όλα τα σημεία και τα πιθανά σενάρια μάχης. Η «Γάζα» προτιμήθηκε για αυτό από την ημι-ενεργή 366η ΤΘΜ της Νότιας Διοίκησης ή μια άλλη εφεδρική ΤΘΜ. Με την έναρξη της αεροπορικής επίθεσης αντάλλαξε τα τάγματα προκάλυψης με τρεις τακτικές ταξιαρχίες: την 84η Τζιβάτι (αμφίβια πεζικού) της 366ης ΤΘΜ της Νότιας Διοίκησης, την 35η Τζανζχανίμ (αλεξιπτωτιστών) της 98ης εφεδρικής Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών της Κεντρικής Διοίκησης και την 1η Γκολάνι (βαρύ πεζικό) της 36ης ΤΘΜ της Βόρειας Διοίκησης. Η 643 είχε φυσικά τον επιχειρησιακό έλεγχο, αλλά δόθηκε μέρος των μέσων υποστήριξης και ΔΜ κατευθείαν στις ταξιαρχίες κατευθείαν λόγω του αστικού περιβάλλοντος και της δυσκολίας επικοινωνιών σε αυτό. Αργότερα προστέθηκαν και άλλες εφεδρικές ταξιαρχίες στην μεραρχία σαν δεύτερο κύμα, όπως θα δούμε αργότερα. Η διαφορά με το Λίβανο, τις 4 ΤΘΜ και τους 60,000 έναντι των 3,000 μαχητών της Χεσμπολάχ ήταν εμφανής. Εδώ, μόλις δέκα χιλιάδες και μια ενισχυμένη μεραρχία θα μαχόταν τους 15.000 της Χαμάς.
Η ισραηλινή αεροπορία ανέθεσε σε κάθε ταξιαρχία έναν ΑΕΛΑ, δίνοντας σε αυτή έλεγχο των αποστολών ΕΑΥ. Κάθε ταξιαρχία είχε στο χέρι της ελικόπτερα, ΜΕΑ και αεροπλάνα επαναφέροντας το παλιό δόγμα ενισχυμένο κατά πολύ. Αξιωματικοί της Αεροπορίας περιέγραψαν τον συνδυασμό αέρος-εδάφους σαν πρωτοφανή. [Προφανώς κάποιος είχε διαβάσει από το επιτελείο την διαφορά που έκανε η Εκστρατευτική Ταξιαρχία Πεζοναυτών στην Κορέα με το 5ο Σύνταγμα και την 33η Μοίρα με Corsair σε σχέση με όλους τους άλλους εμπλεκόμενους]. Σε συνδυασμό με την ικανότητα της αεροπορίας να πετάει ασταμάτητα και με γεμάτα αεροσκάφη, μαζί με το πυροβολικό που κλήθηκε, οι ταξιαρχίες είχαν πρωτόγνωρη υποστήριξη πυρών ημέρα και νύχτα. Ακόμα και οι ομάδες μάχης μια προς μια θα είχαν το προσωπικό τους μέσο παροχής πυρών!
Ύστερα από ένα μαζικό φραγμό πυροβολικού σε όλο το μήκος των συνόρων, ο οποίος διέλυσε τα μεθοριακά φυλάκια και θέσεις της Χαμάς, οι τρείς ταξιαρχίες άρχισαν να μπαίνουν στην Λωρίδα.
Στον Βορρά οι αλεξιπτωτιστές από την ακτή και επί αυτής προχώρησαν νότια. Ανατολικά τους οι Γκολάνι μπήκαν με τρεις φάλαγγες με σκοπό τις θέσεις των ΠΕΠ. Νότια της Γάζας μπήκε η Τζιβάτι με κατεύθυνση βόρεια-βορειοανατολικά. Η 401 ΤΘΤ παρείχε άρματα μάχης στις τρεις ταξιαρχίες, ενώ συγκέντρωσε μεγάλο αριθμό αυτών στην διασταύρωση Νετζαρίμ, αποκόπτοντας την Γάζα από την Χαν Γιουνίς.
Το Ισραηλινό Πυροβολικό με την στενή συνεργασία των ΠΑΠ των ταγμάτων, έχοντας πλήρως ψηφιοποιήσει τα μέσα του και με σύνδεση με όλα τα κλιμάκια άρχισε βολές κατά επιλεκτικών στόχων με τρομερή ακρίβεια. Με 7,000 βλήματα σε όλο τον πόλεμο έριξε μόλις το 5% των βλημάτων που έπεσαν στο Λίβανο. Αξιωματικοί και υπαξιωματικοί κάλεσαν το 90% των πυρών ως υποστήριξη, ενώ το 50% ήταν καπνογόνες οβίδες. Καθώς το φράγμα πυρός προχωρούσε προς τα «μέσα», από πίσω του ακριβώς ακολουθούσαν οι χερσαίες δυνάμεις. Από πάνω τους, αεροπλάνα και ελικόπτερα περίμεναν για κρούση, ενώ δεκάδες ΜΕΑ μόλις 500 μέτρα μπροστά από τα τμήματα παρείχαν πληροφορίες στην Νότια Διοίκηση και στις προκεχωρημένες ομάδες μάχης.
Η Ν.Δ, τα αρχηγεία των ταξιαρχιών και των μεραρχιών καθώς και το ΓΕΕΘΑ είχαν εκσυγχρονιστεί με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας βλέποντας και ελέγχοντας τα πάντα από τεράστιες πλάσμα οθόνες και συστήματα τηλεπικοινωνιών. Ταυτόχρονα, παρεμβολές «έπνιξαν» το δίκτυο της Χαμάς. Το σύστημα ελέγχου και επικοινωνιών αυτής κατέρρευσε. Με ανύπαρκτη ασφάλεια πληροφοριών-τηλεπικοινωνιών σε ότι δούλευε, έδωσαν άριστες πληροφορίες στους Ισραηλινούς. Πίσω από τα πρώτα κύματα ακολούθησαν Ισραηλινοί διαπιστευμένοι και εκπαιδευμένοι δημοσιογράφοι, ενώ απαγορεύτηκε η είσοδος αλλοδαπού μέσου. Η Χαμάς έμεινε με τους δημοσιογράφους του Αλ-Τζαζίρα -την εκπομπή των οποίων προς τα έξω «τζάμαρε» το Ισραήλ. Τέλος, κάθε τάγμα είχε ομάδα αραβόφωνων η οποία ανέκρινε αιχμαλώτους και πρόσφερε παντός τύπου βοήθεια στο ξένο περιβάλλον της Γάζας.
Η Χαμάς περίμενε τους Ισραηλινούς στις διασταυρώσεις των αρχικών οικοδομικών τετραγώνων των οικισμών και της ίδιας της Γάζας. Με τρόμο ανακάλυψαν το νέο όπλο του εχθρού. Οι Ισραηλινοί ακριβώς μπροστά από τα άρματα μάχης και τα βαρέα ΤΟΜΠ, είχαν τεθωρακισμένες μπουλντόζες μάχης D-9 του Μηχανικού Μάχης. Οι D-9 αγνόησαν δρόμους, μπήκαν μέσα στα κτήρια στο κέντρο οικοδομικών τετραγώνων με ΤΟΜΠ Πούμα να ανοίγουν δίπλα τους το δρόμο με ρόλερ και άροτρα, κατά ναρκών και IED. Το σύστημα διάνοιξης ναρκοπεδίων Τσεφά χρησιμοποιήθηκε εκτενώς και κατά κτηρίων ανοίγοντας διαδρόμους μέσα από αυτά! Το πεζικό εισχώρησε στα κτήρια και κατέλαβε θέσεις πίσω από αυτές τις Χαμάς αποκόπτοντάς την. Άλλοι λόχοι ανέλαβαν την εγγύς υποστήριξη των αρμάτων και των ΤΟΜΠ.
Το πεζικό εισχώρησε στα κτήρια και κατέλαβε θέσεις πίσω από αυτές τις Χαμάς αποκόπτοντάς την.
Η Χαμάς άλλαζε κτήρια χρησιμοποιώντας πρωτοτοποθετημένο στοκ, ακολουθώντας τακτικές καταδρομών, ενώ μαζικά άρχισαν να παγιδεύουν κτήρια -το 1/3 όλων των κτηρίων που μπήκαν ισραηλινοί είχε κάποια μορφή παγίδευσης. Οι μαχητές της άρχισαν να πυροδοτούν IED και να εκτοξεύουν αντιαρματικούς πυραύλους και ρουκέτες RPG-29 στα τεθωρακισμένα. Με τρόμο είδαν τα νέα ΤΟΜΠ και άρματα να αντέχουν τα πλήγματα και να συνεχίζουν, ενώ είδαν τα νέα Μέρκαβα να δρουν ενεργητικά πλήττοντας τις ρουκέτες με βομβίδια πριν φτάσουν, όλα διδάγματα του Λιβάνου, των νέων περιμετρικών θωρακίσεων και των συστημάτων Trophy. Αποκομμένοι, και σε πλήρη θέα των πολιτών της Γάζας, πέταξαν τις στολές και τράπηκαν σε φυγή με τα πολιτικά για άλλες θέσεις μάχης στα μετόπισθεν.
Οι επιχειρήσεις συνεχίστηκαν, και επί το πλείστον θα γίνονταν από εδώ και πέρα, νύχτα και σε υψηλούς ρυθμούς καθώς οι ισραηλινοί είχαν το πλεονέκτημα των διοπτρών νυκτός και του άριστου C4I. Με ελιγμούς τεθωρακισμένα προκαλούσαν πυρά και επιθέσεις από τους μαχητές της Χαμάς. Μόλις γινόταν αντιληπτή η προέλευση, το πεζικό και οι σκαπανείς κατέβαιναν από τα ΤΟΜΠ και άρχιζαν τις εκκαθαρίσεις υποστηριζόμενοι από άρματα και ΤΟΜΜΧ. Οι σκαπανείς χρησιμοποίησαν ρουκέτα μιας χρήσεως με κεφαλή FAE για τα υπόγεια, τα οχυρά και τις σκυρόδετες εγκαταστάσεις.
Πυροβολικό και αεροπορία κάλυπταν με πυρά τόσο τον στόχο όσο και τις πιθανές εξόδους διαφυγής αυτού με καπνογόνα και διατρητικές κεφαλές. Δώδεκα ΜΕΑ πετούσαν ανά πάσα στιγμή παρέχοντας πληροφορίες, ενώ παρεμβλήθηκαν τα σήματα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου των παλαιστινίων.
Η Χαμάς προσπάθησε να απαγάγει στρατιώτες. Οι λύσεις -εκτός της παρεχόμενης εκπαίδευσης- δόθηκαν από την τεχνολογία και ένα αρχέγονο όπλο. Το τελευταίο ήταν η ειδική δύναμη Οκέτζ που κατέφτασε και συνόδεψε τους πεζούς στη Γάζα. Οι άντρες της Οκέτζ ζουν και εκπαιδεύονται με τους αλεξιπτωτιστές ενώ φοράνε τα ίδια ρούχα (μπερές, σύμβολα, άρβυλα). Η διαφορά βρίσκεται στην πουλάδα. Το «κεντρί» στην μέση της έχει αντί για αλεξίπτωτο ένα… σκύλο. Οι ισραηλινοί έχουν αντιγράψει κατά κράτος τις τακτικές του ναζιστικού στρατού σε όλα τα επίπεδα -αντέγραψαν και τον μεγαλύτερο φόβο τους, τα πολεμικά σκυλιά των δεσμοφυλάκων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Λυκόσκυλα, Ροντβάιλερ και Μαλινουά με τους συνοδούς τους προχωρούσαν στην πρώτη γραμμή, έκαναν αναγνωρίσεις κτηρίων και μύριζαν εκρηκτικά. Ο αριθμός αρκετών νεκρών σκύλων σε συμπλοκές (τάφονται σε στρατιωτικό νεκροταφείο με πλήρεις τιμές) μέσα σε σκοτεινά κτήρια, υπόγεια και υπονόμους ματαίωσε αρκετές απόπειρες.
Η τεχνολογική λύση είναι γνωστή εν μέρει, καθώς αρκετά συστήματα είναι απόρρητα (αν και μετά από χρόνια έχουν φανερωθεί θερμικές κάμερες και ακουστικοί ανιχνευτές). Ένα από τα συστήματα που έγιναν γνωστά ήταν ο «ταύρος», μια πλαστική διάφανη μπάλα με εσωτερική κάμερα και πομποδέκτη την οποία πετούσαν σε σκάλες, γωνίες και παράθυρα! Άλλο σύστημα ήταν ένα μικρό ερπυστριοφόρο με βραχίονα που τοποθετούσε εκρηκτικά σε δύσκολα μέρη.
Κανένας στρατιώτης δεν αιχμαλωτίστηκε.
Οι ισραηλινοί ήταν τόσο δραστικοί στην αρχική τους κρούση που βρήκαν άθικτα πολλά τούνελ, καταφύγια, οχυρά και σπίτια με πλήρη φόρτο ΔΜ και πυρομαχικών. Από εκεί και πέρα το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν επανάληψη προς τα εμπρός των επιτυχημένων τακτικών τους. Την τρίτη μέρα κιόλας ήταν μπροστά από τον σχεδιασμό. Η Χαμάς κλονίστηκε. Με την διοίκηση χτυπημένη και κυνηγημένη από τις πρώτες ώρες, οι μαχητές της δεν άντεξαν την συστηματική μηχανοκίνητη σφαγή.
Έχουν περάσει 6 έτη, αλλά ακόμα δεν έχουμε σαφή εικόνα των ισραηλινών επιχειρησιακών κινήσεων στην Γάζας λόγω της πολιτικής ασφάλειας της χώρας σε τέτοια θέματα. Ξέρουμε ότι αποκλείστηκε η πόλη της Γάζας και ξέρουμε ότι διέλυσαν τις περιμετρικές άμυνες, με κινήσεις γύρω και από πίσω από αυτές. Ξέρουμε ότι στην συνέχεια δόθηκε ελευθερία κινήσεων σε ταξιαρχικό επίπεδο χωρίς να παρεμβάλεται η μεραρχία. Αυτό έγινε λόγω της καλύτερης αντίληψης του πεδίου από τον Συνταγματάρχη διοικητή, που αυτή τη φορά ήταν μπροστά με τους άντρες του -αριθμός συνταγματαρχών, αντισυνταγματαρχών και ταγματαρχών τραυματίστηκε- και της ταχύτερης έτσι λήψης αποφάσεων και αντιδράσεων σε ρέουσες καταστάσεις.
Οι ταξίαρχοι βρέθηκαν να έχουν το ελεύθερο από τον καιρό της ταχείας προέλασης στο Σινά μετά την τρίτη μέρα του πολέμου των Έξι Ημερών. Ένα από τα θέματα που οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι πέτυχαν με αυτόν τον τρόπο ήταν η πίεση προς αποφασιστικές νίκες με αποδεκτές απώλειες, καθώς σε ανώτερα επίπεδα οι διοικητές τείνουν να κοιτούν και άλλες παραμέτρους, καθυστερώντας τον κύκλο λήψης αποφάσεων. Η 643 Μεραρχία χώρισε σε άξονες το εχθρικό έδαφος, δίνοντας σε κάθε ταξιαρχία αντικειμενικό σκοπό με την πρόοδο να παρακολουθείται από τον μέραρχο. Οι ταξίαρχοι εκμεταλλεύτηκαν πολλές ευκαιρίες που υπό άλλες περιπτώσεις θα έμεναν αναξιοποίητες λόγω χρόνου.
Εντωμεταξύ ο Μπάρακ, βρισκόταν στον «Λάκο», το υπόγειο καταφύγιο του ΓΕΕΘΑ μαζί με τον Ασκενάζι, όπου και επικοινώνησαν αρκετές φορές απευθείας με τους ταξίαρχους. Ενώ η κίνησή αυτή ήταν ψυχολογικά θετική, επιχειρησιακά έδρασε κατά του σχεδιασμού αφού κάτω από το ΥΠΑΜ-ΓΕΕΘΑ υπάρχουν τόσο τα επιτελεία των χερσαίων Διοικήσεων όσο και αυτό της Μεραρχίας. Μελλοντικά η επικοινωνία αυτή αποφασίστηκε να διακοπεί από το ίδιο το ΓΕΕΘΑ -δεν γνωρίζουμε όμως σε ποιο βαθμό αυτή έγινε ή πρόκειται να γίνει. [Να τονίσω ότι η απευθείας επαφή διοικητών πεδίου με την ανώτατη διοίκηση «γιατί έχουν δίκιο» είναι καταστροφική για την Ομάδα. Γνωστή είναι η χρησιμοποίηση του δορυφορικού τηλεφώνου δημοσιογράφου του BBC, στα Φώκλαντ από τον διοικητή του 2Para για να μιλάει με την Πρωθυπουργό, σε σημείο που αν δεν έπεφτε αργότερα στο GooseGreen, ο ταξίαρχος της αποβατικής δύναμης θα τον είχε αποστρατεύσει.]
Στις 5 του μηνός οι Ισραηλινοί ανακάλυψαν ότι η Χαμάς άρχισε να οπισθοχωρεί αντί να στέκεται, ακόμα και όταν δεν είχε απέναντί της σοβαρή αντίπαλη δύναμη. Το συνεχές επιλεκτικό σημειακό σφυροκόπημα με αεροπορικά όπλα και πυροβολικό είχε φθείρει ψυχολογικά τους μαχητές της. Οι Ισραηλινοί πήραν διαταγές να προσπαθήσουν να τους παρασύρουν σε μάχες αποκόπτοντάς τους. Σε μια από αυτές η Γκολάνι ξαναχτύπησε αρνητικά όταν άρμα Μέρκαβα πυροβόλησε κτήριο το οποίο νόμιζε ότι κατείχε ο εχθρός. Από τα ερείπια βγήκαν 24 τραυματίες μεταφέροντας και 3 νεκρούς, θυμίζοντας περιστατικά από το Λίβανο όπου διμοιρίες κρύβονταν όταν υπήρχε ένταση πυρών.
Μέχρι της 10 του μήνα οι Ι.Δ.Α. προχωρούσαν καταστρέφοντας την υποδομή της Χαμάς και φονεύοντας όσους μαχητές προέβαλαν αντίσταση. Σε αυτό το σημείο η Χαμάς εντατικοποίησε την προσπάθεια προπαγάνδας προβάλλοντας μια εικόνα στο εξωτερικό θύματος με στιγμές θαρραλέας αυτοάμυνας. Το Ισραήλ με την δική του ομάδα να αντικρούει την προπαγάνδα, προχώρησε αδιαφορώντας για την παγκόσμια γνώμη, καθώς θεώρησε ότι η εξαιρετική δουλειά που είχε κάνει με τα ΜΜΕ θα είχε αποτέλεσμα στο άμεσο μέλλον. Δύο όπλα της μάχης αυτής ήταν:
Οι νομικοί σύμβουλοι στον σχεδιασμό των επιχειρήσεων προ του πολέμου, αλλά και στην ενεργή συμμέτοχη από τα επιτελεία κατά τη διάρκεια αυτού, με σκοπό την μείωση των παράπλευρων απωλειών.Οι επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου από αραβόφωνους ισραηλινούς: πχ καλούσαν τηλεφωνικά ύποπτες οικίες (!) με σκοπό την εκκένωση τους από πολίτες -όχι πάντα επιτυχείς αφού δεν διαβίβαζαν τις εντολές σε παιδιά.Πολλοί παλαιστίνιοι πολίτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν, παρ όλες τις προσπάθειες, οι οποίες ήταν διαμετρικά αντίθετες από την τακτική του Χαλούτζ στο Λίβανο και τις διαταγές για ολική InfoGnomon
Χωρίς πολιτικές ή στρατιωτικές μεγαλεπήβολες ανακοινώσεις, με μπόλικη επιθετικότητα, αφοσίωση στο σκοπό και προθυμία να δεχτεί απώλειες, ο ισραηλινός στρατός βγήκε νικητής, με το χερσαίο τμήμα του να βαθμολογείται με άριστα. Πώς έγινε αυτό; Τι άλλαξε μέσα σε μόλις 18 μήνες; Ας δούμε πως λειτουργεί μια χώρα με πρόγραμμα και πραγματική δημοκρατία.
Καταρχήν, ακριβώς μετά την αποχώρηση από το Λίβανο, ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ δημιούργησε την επιτροπή Γούινογκραντ, από το όνομα του ανώτατου δικαστικού που προέδρευσε για να ερευνήσει την ήττα
Ο Ολμέρτ ήξερε τι έκανε με την Γούινογκραντ. Πρώτα το Ισραήλ λοιπόν, παρά η θέση και η πολιτική καριέρα.
Η Γούινογκραντ υπήρξε καυστική. Τα λάθη έπεσαν στον Ολμέρτ, τον ΥΠΑΜ Περέτζ και τον Α/ΓEΕΘΑ Χαλούτζ. Βασικό συμπέρασμα ήταν ότι ο στρατός δεν ήταν έτοιμος για πόλεμο, ενώ κύριο σημείο ανεδείχθη η ανικανότητα της ανώτατης ηγεσίας, μαζί με τα χερσαία στρατεύματα που απέτυχαν να δώσουν μια στρατιωτική νίκη, η οποία θα ήταν θεμελιώδης για την επίτευξη της ειρήνης, διπλωματικά και πολιτικά. Ο στρατός στα πρότυπα του ’73 «δεν είχε περάσει στην Αφρική». Η επιτροπή ενώ εστίασε όπως και η Αγκρανάτ στο στρατιωτικό σκέλος, ανέδειξε μοιραία λάθη της πολιτικής ηγεσίας η οποία χάθηκε μεταξύ σκοπού και δράσης.
Το καλοκαίρι του 2007 μετά από την δημοσίευση των αποτελεσμάτων, μιας διαδήλωσης πέραν των 100.000 ατόμων, και αυστηρότατης κριτικής των ομοίων τους, ο Περέτζ και ο Χαλούτζ παραιτήθηκαν.
Ο Ολμέρτ προσπάθησε να μαζέψει την καταστροφή με δύο διορισμούς λαχεία:
Για την θέση του αρχηγού του στρατού, ύστερα από την συμβουλή του Περέτζ -που τον χρησιμοποιούσε ως σύμβουλο στο ΥΠΑΜ- επανέφερε από την αποστρατεία τον Υποστράτηγο Γκάμπι Ασκενάζι. Ο Ασκενάζι βετεράνος του Λιβάνου το ’78 και το ’82, διοικητής της Βόρειας Διοίκησης στην αποχώρηση το 2000 και Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ, ήταν ο διοικητής που σπανιότατα δεν έβλεπες εκατοστά λάσπης πάνω στα άρβυλά του. Ήταν προτεινόμενος Α/ΓΕΕΘΑ νωρίτερα, αλλά έχασε την θέση από τον Χαλούτζ λόγω της μόδας της αεροπορίας. Παραιτήθηκε αμέσως μετά τον διορισμό του δεύτερου (στο Ισραήλ δεν υποχρεώνεται ένας αρχαιότερος να αποστρατευτεί λόγω διορισμού νεότερου –δεν χαραμίζουν στελέχη) και βρήκε πολιτική εργασία μέχρι να τον καλέσει ο Περέτζ στο υπουργείο. Η αποστολή που του εδόθη ήταν να «βγάλει το στρατό από τη λάσπη».
Για την θέση του πολιτικού αρχηγού του στρατού επέλεξε έναν πρώην πρωθυπουργό, από άλλο πολιτικό κόμμα μάλιστα, για την θέση του ΥΠΑΜ. Το κράτος ξανά μπροστά και πέρα από τα οφέλη και τις πολιτικές (κι όλα αυτά σε μια χώρα πολωμένη όπως και η Ελλάδα, και με κυβερνήσεις συνεργασίας από την εποχή της κατάρρευσης των Εργατικών). Ο Εχούντ Μπαράκ, ο πρωθυπουργός που έβγαλε τον στρατό από το Λίβανο ήρθε και ορκίστηκε με την σειρά του, ταπεινά και χωρίς αντίρρηση στην πρόταση ενός πολιτικού αντίπαλού του. Ο Μπαράκ δεν είναι τυχαίος άνθρωπος. Ένας από τους 3 πιο παρασημοφορεμένους ανθρώπους στο Ισραήλ (5 φορές το μετάλλιο Εξαίρετης Υπηρεσίας), διοικητής και στέλεχος της Σαγιερέτ Ματκάλ τα χρόνια μεταξύ του 1967-73, διοικητής ΕΜΑ το ΄73, διοικητής ταξιαρχίας και μεραρχίας τεθωρακισμένων, διευθυντής Πληροφοριών, στρατηγός της Κεντρικής Διοίκησης και τελικά Α/ΓΕΕΘΑ, ήταν ζωντανός θρύλος. Ο Μπαράκ ήξερε το στρατό όσο κανείς άλλος.
Ο Χαλούτζ – ο οποίος με την σειρά του δεν ήταν τυχαίος και ήταν βετεράνος πιλότος με F-4E – πριν αποχωρήσει, με παρόμοιο τρόπο με τον Ολμέρτ και προς τιμή του, σύστησε εβδομήντα (70) ανεξάρτητες επιτροπές, οι είκοσι (20) για το ΓΕΕΘΑ. Πρώην και νυν στρατηγοί και λοιποί αξιωματικοί έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά. Ο Ασκενάζι ερχόμενος έφτιαξε και άλλες! Μέχρι το Σεπτέμβρη του 2007 οι Ι.Δ.Α (Ισραηλινές Δυνάμεις Αυτοάμυνας) είχαν περάσει κόσκινο ακόμα και το μικρότερο κομμάτι τους. Αποτέλεσμα ήταν το αναγγελθέν πενταετές πρόγραμμα «Τεφέν 2012». Οι βασικοί στόχοι ήταν:
Η δημιουργία μιας χερσαίας δύναμης με μεγάλη ικανότητα ελιγμού, βασισμένη σε σύγχρονα άρματα, ΤΟΜΠ, επιθετικά και μεταγωγικά ελικόπτερα, και ΜΕΑ.Εξέλιξη και αναβάθμιση της κρούσης σημείου από την Αεροπορία.Ανωτερότητα δικτύου πληροφοριών μέσω όλου του φάσματος αυτών (από συλλογή, εκμετάλλευση και αξιοποίηση με οποιοδήποτε δυνατό μέσο).Προετοιμασία και Συνέχεια-Βιωσιμότητα μέσω της κάλυψης όλων των αποθεμάτων πυρομαχικών.Οι αξιωματικοί γρήγορα κατάλαβαν ότι αρκετοί μικρότεροι – και μη ανακοινώσιμοι – στόχοι ήταν επαναστατικοί για τον στρατό, ενώ το μεγάλο μέρος δεν ήταν παρά επιστροφή στα βασικά, πίσω στις ξεχασμένες αρχές της Τέχνης του Πολέμου.
Ο Μπαράκ και ο Ασκενάζι δεν έχασαν καθόλου, μα καθόλου χρόνο. Ένας αξιωματικός περιέγραψε την επιβολή του Τεφέν ως «Εκπαίδευση, Εκπαίδευση, Εκπαίδευση και Πρωτοτυπία/Εφευρετικότητα/Καινοτομία στη Σκέψη».
Το πρώτο ίσως πράγμα που έφυγε ήταν ο δόγμα που είχε επιβάλει ο Χαλούτζ. Ο συνδυασμός SOD-EOB (περιγράφηκαν στο προηγούμενο άρθρο) ξηλώθηκε. Επιτέλους οι επιτελείς και οι διοικητές ήταν ικανοί να καταλάβουν μια βασική αρχή του πολέμου: κατανόηση της αποστολής. Μέχρι να συνταχθεί νέο ολοκληρωμένο δόγμα, ο στρατός γύρισε στο παλιό και δοκιμασμένο δόγμα πολέμου συνδυασμένων όπλων/κλάδων.
Τα επόμενα βήματα, ειδικά στην εκπαίδευση, έφεραν έναν αέρα ανανέωσης στο στράτευμα. Οι Ι.Δ.Α. επέστρεψαν σε βασικά αντικείμενα συμβατικού πολέμου.
Το Όπλο των Τεθωρακισμένων ήταν το πρώτο που ωφελήθηκε των αλλαγών. Η 401 ΤΘΤ, μια τακτική ταξιαρχία, και ίσως η πιο χτυπημένη στο Λίβανο, αναχώρησε από την Κεντρική Διοίκηση για την έρημο της Νεγκέβ και το Κέντρο Εκπαίδευσης Χερσαίων Δυνάμεων. Το Κέντρο, πιστή αντιγραφή του Αμερικανικού καινοτόμου κέντρου διπλής ενέργειας, ήταν για πολλά χρόνια ο άσσος στο μανίκι του στρατού. Ξεχασμένο τα τελευταία χρόνια ενεργοποιήθηκε με ταχύ ρυθμό. Η 401 εκπαιδεύτηκε για τέσσερις (4) μήνες ασταμάτητα, δύο μήνες σε συμβατικές επιχειρήσεις με άλλα όπλα και σώματα, ένα μήνα μόνο-νύχτα, και ένα μήνα σε επιχειρήσεις αντί ανορθόδοξου πολέμου στα πρότυπα της Χεζμπολάχ, με και χωρίς άλλα όπλα. Τα άρματα εξέλιξαν ένα τρόπο μάχης με ταχεία κίνηση, καπνογόνα και περιμετρική άμυνα καθώς κατάλαβαν ότι η στασιμότητα και η έκθεση σε αντιαρματικούς πυραύλους, από όλες τις κατευθύνσεις σε μπαράζ, ήταν σίγουρος θάνατος. Μετά την 401 πήραν σειρά οι άλλες δύο τακτικές ΤΘΤ για το ίδιο χρονικό διάστημα, και ακολούθησαν οι εφεδρικές για ένα μήνα – το μέγιστο της ετήσιας κλήσης.
Oι εφεδρικές μονάδες εκπαιδεύτηκαν στο αστικό αγώνα σε ομοίωμα πόλης.
Τα Όπλα του Πεζικού/Αλεξιπτωτιστών, του Πυροβολικό, του Μηχανικού Μάχης και των Πληροφοριών Μάχης, ασκήθηκαν μαζί με τα Τεθωρακισμένα επιστρέφοντας στα βασικά τους καθήκοντα, και στα οποία επανεκπαίδευτηκαν από την αρχή! Ακολούθησαν οι έφεδροι τους, στους οποίους είχαν φτάσει και τα απαραίτητα υλικά τα οποία είχαν παραγγελθεί με κατεπείγουσα διαδικασία, αμέσως μετά την επιστροφή από το Λίβανο. Δέκα χιλιάδες γιλέκα με πλάκες προστασίας, τριάντα χιλιάδες κράνη, σαράντα χιλιάδες γιλέκα εξαρτήσεις, εξήντα χιλιάδες διόπτρες νύχτας, βουνά από κιβώτια με χειροβομβίδες, φυσίγγια και γεμιστήρες. Οι εφεδρικές μονάδες στο Ισραήλ, αν και πολίτες με παλιότερα υλικά, αποτελούν το 80% του συνόλου και θεωρούνται ίσης αξίας με τις τακτικές μονάδες, λόγω εμπειρίας και ηλικιακής ωριμότητας. Δεν το κατάφεραν στο Λίβανο λόγω αποχής από την ετήσια εκπαίδευση, αλλά οι μονάδες που έβγαιναν από το κέντρο ήταν έτοιμες και ισάξιες των τακτικών σε όλα. Το κέντρο ειδικά για αστικό αγώνα είχε κατασκευάσει ένα ομοίωμα πόλης στην Τζελίμ, χτισμένο/πληρωμένο από το Αμερικανικό Μηχανικό. Σε αυτό, ενεργοί και έφεδροι πέρασαν πολλές μέρες και περισσότερες νύχτες στα 7,4 τ.μίλια, εκπαιδευόμενοι σε άκρως ρεαλιστικές συνθήκες, οι οποίες υποβοηθούνταν από ειδικά εφέ όπως ήχοι από μάχη, κάλεσμα ιμάμη στο τζαμί, αραβική μουσική κτλ.
Οι 17χρονοι ισραηλινοί είχαν τρομοκρατηθεί από τις απαγωγές και την άγνωστη τύχη των συμπατριωτών τους. Το ΓΕΕΘΑ αποφάσισε να κάμψει λίγο τους κανόνες εκπαίδευσης. Από το Κέντρα Εκπαίδευσης Πεζικού και Ομαδαρχών και το Κέντρο Αερομεταφερόμενων και Ειδικών Δυνάμεων έφτασε μια δύναμη μεγέθους λόχου αποτελούμενη από εκπαιδευτές σε ρόλο OPFOR (αντίπαλης δύναμης). Οι εκπαιδευτές μέσα στα κτήρια της τεχνητής πόλης, εξομοίωσαν τις τακτικές της Χεζμπολάχ και τις πιθανές της Χαμάς. Έδωσαν έμφαση στον ιδιόμορφο αστικό αγώνα ιδίως στις θέσεις βολής από περίεργα μέρη όπως γρίλιες υπονόμων, φωταγωγούς κτλ. Θέση στα όπλα τους πήρε και ο γαιόσακος. Στρατιώτης που δεν πρόσεχε την γωνία πίσω του, βρισκόταν με τον γαιόσακο κουκούλα, σερνόταν με απανωτά χτυπήματα και κλωτσιές μακριά από την ομάδα του υπόγεια και σε τούνελ, όπου και φυλακιζόταν σε έναν μισογεμάτο λάκκο με λάσπη (οι φήμες λένε και ακαθαρσίες) για μία ημέρα. Το σοκ αυτό είχε σκοπό να μάθει την τακτική των απαγωγών. Η διαδικασία κυκλοφόρησε τάχιστα στις τάξεις του στρατού, ειδικά όταν είδαν τους μελανιασμένους και «μουλιασμένους» συναδέλφους τους την επόμενη, και την υπόλοιπη ομάδα τους ταλαιπωρημένη ύστερα από ένα 24ωρο με καψώνια παντός τύπου. Οι πεζοί γρήγορα έβγαλαν μάτια στην πλάτη.
Από το κέντρο-σχολή Φυσικής Αγωγής έφτασε ομάδα εκπαιδευτών της ισραηλινής πολεμικής τέχνης Κραβ Μαγκά μαζί με την «πολιτική» Εθνική Ομάδα του αθλήματος, με σκοπό να διδάξουν τακτικές επιβίωσης όταν ένας στρατιώτης έμπαινε σε διαδικασία απαγωγής. Κάθε ένας στρατιώτης φόραγε κουκούλα και προσπαθούσε μετά από παραδείγματα και επαναλήψεις να σπάσει τα δεσμά του. Στρατιώτες άρχισαν να φέρουν μαχαιράκια και λάμες στα πιο ευφάνταστα μέρη.
Η αυτοπεποίθηση ανέβηκε κατακόρυφα.
Οι ισραηλινοί, πεινασμένοι, διψασμένοι, μέσα στον ήλιο της ερήμου το πρωί και σε τσουχτερό κρύο το βράδυ έδεσαν επιχειρησιακά. Μέσα σε γιγάντια σύννεφα σκόνης από τα εκατοντάδες οχήματα, πραγματοποιήθηκαν μεγάλοι ελιγμοί υπό πραγματικά πυρά στο σύνολο των δυνάμεων, με σκοπό την εξοικείωση στους ελιγμούς και την απόκτηση επιχειρησιακής αντίληψης. Σε αυτούς δοκιμάστηκαν ειδικά οι έφεδροι αξιωματικοί. Εν αντιθέσει με το Λίβανο, όπου δεν γνώριζαν τους άντρες τους, εδώ κλήθηκαν να εκπαιδευτούν μαζί με τις σειρές τους ως ένα αδιαίρετο σύνολο. Η εσωτερική οργάνωση του στρατού επιτέλους και μετά από πολλά χρόνια είχε «δέσει». Οι έφεδροι αξιωματικοί που προτάθηκαν για ανώτερη θέση ύστερα από τις ασκήσεις, στάλθηκαν σε διάφορες σχολές ενώ εκτέλεσαν και μια σειρά από ασκήσεις με το σύνολο της υπομονάδας-μονάδας αριθμητικά. Έτσι ένας έφεδρος λοχαγός θα μάθαινε πως είναι να διοικείς λόχο 160 ανθρώπων, και όχι ένα σύνολο 30-40 στρατιωτών σε διάφορες διμοιρίες και πόστα. Τέλος για όλους μπήκε Κλίμακα Φυσικής Κατάστασης για την εφεδρεία, ίδιος με αυτόν που διατηρούσε η αεροπορία για να κρίνει τους έφεδρους πιλότους της.
Τέλη του 2008 οι Ι.Δ.Α. είχαν ολοκληρώσει μια πρωτοφανή μεταμόρφωση βασισμένη στα διδάγματα των επιτροπών. Σε λιγότερο από 18 μήνες -12 για πολλές μονάδες – το Ισραήλ εκτέλεσε με απόλυτη επιτυχία την εκπαίδευση τόσο του τακτικού στρατού όσο και αρκετών σειρών εφέδρων. Εκπαίδευση τέτοιας έντασης, έκτασης, αποτελεσματικότητας και αξιοποίησης χρόνου είχε να δει στρατός από το μεσοδιάστημα του βομβαρδισμού στο Περλ Χάρμπορ έως την απόβαση στο Μαρόκο από τις ΗΠΑ.
Ο Ισραηλινός Στρατός πραγματοποίησε μαζική κλήση εφέδρων και ολοκλήρωσε ταχύτατα εντατικό πρόγραμμα επανεκπαίδευσης.
Το ίδιο χρονικό διάστημα άρχισαν να φτάνουν τα βαρέα υλικά σε αριθμούς: εκσυγχρονισμένα άρματα μάχης Μέρκαβα ΙΙΙ, μεγάλος αριθμός ΤΟΜΠ Ναμέρ και εκσυγχρονισμένων Αζαρίτ και Πούμα, τεθωρακισμένα τροχοφόρα παντός είδους από βαρέα φορτηγά μέχρι ελαφρά αναγνωριστικά. Ποτέ ξανά οι Ισραηλινοί δεν θα αποκόπτονταν σε ξένο έδαφος λόγω φραγμού ΑΤ πυραύλων και IED.
Τέλος εκπαιδεύτηκαν τα επιτελεία όλων των σχηματισμών σε ένα βασικό πρωταρχικό καθήκον των εφεδρικών στρατών από την εποχή της GrandeArmeeτου Ναπολέοντα: μαζική κλήση, εξοπλισμός, τοποθέτηση και αξιοποίηση εφέδρων. Με την εκπαίδευση να προχωρά οι πρώτες ρουκέτες της Χαμάς έπεσαν στο Ισραήλ. Οι επιτελείς των Ι.Δ.Α. χαμογέλασαν.
Η Χαμάς μετά τις εκλογές του 2006 και νικήτρια, επιτέθηκε με ορμή στην Φατάχ και στην Παλαιστινιακή Αρχή. Μέχρι το 2008 έφτιαξαν μια δύναμη δεκαπέντε χιλιάδων μαχητών αρκετά καλά εκπαιδευμένων και οργανωμένων. Η νίκη τους τύφλωσε για περεταίρω δόξα, ύστερα και από τα αποτελέσματα νωρίτερα της Χεζμπολάχ. Εν αντιθέσει με την τελευταία όμως δεν αντιμετώπισαν επί εικοσαετίας έναν τακτικό στρατό, αλλά μια ανοργάνωτη εθνοφυλακή ανεκπαίδευτών πολιτοφυλάκων.
Από το 2007 το Ισραήλ σε απάντηση στην ανακήρυξη της Χαμάς ως ηγέτιδα στην Γάζα προχώρησε σε πλήρη αποκλεισμό με τείχος και εμπάργκο. Η Χαμάς απάντησε με λαθραία εισαγωγή οπλισμού από την Συρία και το Ιράν μέσα από κρυφά τούνελ στα σύνορα με την Αίγυπτο, με καΐκια και άλλα πλεούμενα. Η Χαμάς προσπάθησε να αντιγράψει το δόγμα της Χεζμπολάχ στην μικρή και πυκνοκατοικημένη έκταση της Λωρίδας της Γάζας. Οργανώθηκε αμυντικά ως εξής:
Χτίστηκαν τούνελ και οχυρά σε πιθανές περιοχές εισχώρησης-εισβολήςΑναπτύχθηκαν και μπήκαν σε μαζική παραγωγή συσκευές παγιδεύσεως και IEDΟργανώθηκε ένα δίκτυο προ-παρασκευασμένων θέσεων μάχης με αυτόνομη ΔΜ αλληλεπικαλυπτόμενο με βαρέα όπλα για μάχη και ενέδρεςΧτίστηκαν τούνελ ΔΜ και καταφύγια για τον άμαχο πληθυσμό (προσκείμενο στην Χαμάς)Οργανώθηκαν δίκτυα επικοινωνιών και μεταφοράς μεταξύ του συνόλου των θέσεων.Το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια παγίδα στο σύνολο της Λωρίδας. Με πλήρη αδιαφορία σε πολίτες που δεν ήταν προσκείμενοι σε αυτήν, η Χαμάς τοποθέτησε ΠΕΠ σε σχολεία, νοσοκομεία και τζαμιά. Με σκοπό να μειώσει την Ισραηλινή Αεροπορία η Χαμάς θα πολεμούσε μέσα σε πολίτες, ελπίζοντας φυσικά και σε παράπλευρες απώλειες τις οποίες και θα μετέδιδε live στα παγκόσμια ΜΜΕ. Απώτερος σκοπός η καθήλωση των ισραηλινών πεζών σε «killingzones» υπό το δόγμα Χεζμπολάχ: «Αν δεν το μαγνητοσκοπήσεις δεν το έχεις σκοτώσει». Τα ΜΜΕ θα ήταν το τελικό και αποφασιστικό όπλο.
Η Χαμάς αλαζονικά υπέπεσε σε μια σωρεία λαθών. Η εκπαίδευση της δεν ήταν σε καμία περίπτωση ίδια με της Χεζμπολάχ. Ενώ η τελευταία ήταν δύναμη ειδικών επιχειρήσεων με μικρό αριθμό στελεχών η Χαμάς εξελίχθηκε σε μεραρχία ελαφρού πεζικού με έξι ταξιαρχίες. Τόσο ελαφρού που δεν εξοπλίστηκαν με βαρέα ΑΤ νομίζοντας ότι στο αστικό περιβάλλον και οι ρουκέτες θα ήταν αρκετές. Ελάχιστες προμήθειες έγιναν σε βαρέα ομαδικά συστήματα όπως πυροβολικό και όλμους. Το ΑΚ-47 και το PRG-7 θα ήταν τα κύρια οπλικά συστήματα.
Μετά από εκτοξεύσεις ρουκετών και ανταπόδοση από την αεροπορία, η Χαμάς και το Ισραήλ έκαναν ανακωχή ως τις 19 Ιουνίου του 2008.
Και οι δύο προετοιμάστηκαν για πόλεμο, καθώς κανένας δεν πίστεψε ότι ο άλλος ήθελε ειρήνη. Η Χαμάς στο χρονικό διάστημα αυτό εισήγαγε ρουκέτες από το Ιράν σε μεγάλους αριθμούς. Το Ισραήλ διαπίστωσε ότι σε σχέση με την ξαφνική απαγωγή και την έναρξη των εχθροπραξιών του 2006 η Χαμάς του έκανε δώρο την ημερομηνία και τον τόπο έναρξης του επόμενου πολέμου του. Το ΓΕΕΘΑ έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά εξελίσσοντας το υπάρχον σχέδιο εισβολής με τα αποτελέσματα των πρόσφατων ασκήσεων. Το σχέδιο από την αρχή είχε μικρούς πραγματοποιήσιμους στόχους. Τέρμα τα «να κερδίσουμε τον πόλεμο» τα οποία αντικαταστάθηκαν με ρεαλιστικά σχέδια όπως η ασφάλεια στην βόρεια περιοχή της Λωρίδας, που ήταν ο χώρος εκτόξευσης των ΠΕΠ.
Με άπλετο χρόνο το Ισραήλ προετοίμασε μια πρωτοφανή για αυτό συλλογή πληροφοριών. Όλες οι μυστικές υπηρεσίες του στόχευσαν την Χαμάς, επιτρέποντας στο τέλος να υπάρχει μια βιβλιοθήκη πληροφοριών για τους πάντες και τα πάντα. Η κυριαρχία αυτή – την έλλειψη της οποίας είχε νοιώσει στο Λίβανο - επέτρεψε την στοχοποίηση φρέσκων προσώπων και εγκαταστάσεων, η οποία προστέθηκε στα ισραηλινά πλάνα. Μετά τον πόλεμο οι διοικητές ορκίζονταν ότι στην Γάζα ήξεραν τα πάντα.
Με τον Ιούνιο να περνάει χωρίς η Χαμάς να κάνει την πρώτη κίνηση και το Ισραήλ να έχει προχωρήσει στις προετοιμασίες του αποφασίστηκε να εκμεταλλευτούν την κατάσταση προς όφελός τους. Τον Νοέμβριο η αεροπορία χτύπησε και σκότωσε έξι μαχητές στην Γάζα, οι οποίοι ανταπόδωσαν με μια βροχή ρουκετών και ανακοίνωσαν την λήξη της εκεχειρίας στις 18 Δεκεμβρίου του 2008. Η γκάφα αυτή ολοκλήρωσε την ισραηλινή παγίδευση. Αυτή τη φορά το Ισραήλ θα έπιανε απροετοίμαστο τον αντίπαλο.
Η Χαμάς δεν ήταν έτοιμη για πόλεμο. Ούτε τα τούνελ είχαν ολοκληρωθεί, ούτε τα συστήματα ελέγχου και επικοινωνιών. Πίσω ήταν και ο σχεδιασμός για την ΔΜ, την ολοκλήρωση νέων οπλικών συστημάτων στον σχεδιασμό και την εκπαίδευση ανδρών σε αυτά.
Να τονίσω ότι μετά τον πόλεμο στο Λίβανο και την βροχή ρουκετών με τους εκατοντάδες τραυματίες και νεκρούς ισραηλινούς, το κράτος του Ισραήλ με την πολιτική άμυνα και την Διοίκηση «Εσωτερικού» προχώρησαν σε μια ταχεία αναδιοργάνωση σε θέματα ταχείας αντίδρασης σε παντός τύπου επιθέσεις. Εκ του ασφαλούς λοιπόν το Ισραήλ -εν μέρει πάντα, μην το ξεχνάμε- συνέχισε να προκαλεί την Χαμάς και τις ρουκέτες της.
Μεταξύ Νοεμβρίου και 21 Δεκεμβρίου η Χαμάς εκτόξευσε 200 ρουκέτες και δεκάδες βλήματα όλμων για επίδειξη δύναμης. Το Ισραήλ ΔΕΝ απάντησε έμμεσα. Από το 2006 είχε προχωρήσει σε μια κίνηση ουσιώδη για το μικρό αυτό κράτος, η ύπαρξη του οποίου βασίζεται την διεθνή υποστήριξη (και ανέχεια): χιλιάδες γυναίκες της Διεύθυνσης Υπηρεσιών Υπολογιστών (Διαβιβάσεις κτλ), της υποδιοίκησης του Ταξιαρχίας Λοτέμ (Πληροφορικής+Τηλεπικοινωνιών) έστησαν ένα τεράστιο δίκτυο πληροφόρησης και προπαγάνδας στο Διαδίκτυο σε όλα τα υπάρχοντα κοινωνικά μέσα και ΜΜΕ. Ταυτόχρονα τα Ισραηλινά ΜΜΕ έλαβαν οδηγίες προς συμμόρφωση στο Εθνικό Συμφέρον, ενώ μέσω των Πρεσβειών η διασπορά και τα Λόμπυ άρχισαν να επηρεάζουν την Αμερικανική και Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Η κίνηση αυτή των γυναικών ήταν παρόμοιας έντασης, έκτασης, αποτελεσματικότητας και αξιοποίησης χρόνου με την εκπαίδευση των αντρών.
Αντί να υποστεί το Ισραήλ την ψυχοφθόρα προπαγάνδα του 2006 και κυρίως την Ευρωπαϊκή δυσαρέσκεια με την προβαλλόμενη εισβολή 60.000 ανδρών σε πρώην κατεχόμενο έδαφος για ένα αστυνομικό-διπλωματικό γεγονός, το Ισραήλ εξύψωσε εαυτόν σε ρόλο θύματος, την ώρα που η Χαμάς με άτσαλες κινήσεις στιγματιζόταν με την ταμπέλα του “κακού”.
Το Ισραήλ περίμενε άλλη μια εβδομάδα στην οποία έκανε την δική του “μασκίροβκα”, δείχνοντας ότι θα αντιδρούσε χλιαρά με την αεροπορία, όπως πάντα. Η Χαμάς πραγματικά δεν περίμενε το Ισραήλ να αντιδράσει εκτός των καθιερωμένων βομβαρδισμών. Όπως και η Χεζμπολάχ το 2006 είχε υποτιμήσει την αντίδραση του γείτονά της.
Στις 1130 της 27ης Δεκεμβρίου η Ισραηλινή Αεροπορία επιτιθέμενη από την πλευρά της Μεσογείου εξαπέλυσε μια αιφνιδιαστική επίθεση ξεκινώντας την «Επιχείρηση Cast Lead». Η μεγαλύτερη με διαφορά επιχείρηση στον ουρανό της Γάζας, κατέστρεψε με το πρώτο κιόλας πέρασμα, 180 γνωστούς σταθερούς και –παρακολουθούμενους- κινητούς στόχους με απόλυτη ακρίβεια. Με μαεστρία, εγκαταστάσεις ΔΜ, εκπαίδευσης, Διοίκησης και Ελέγχου, ΠΕΠ καθώς και άλλοι τύποι στόχων εξαϋλώθηκαν με ακρίβεια.
Ενώ τα πυρομαχικά ακριβείας έπεφταν βροχή στη Γάζα, η Χαμάς βγήκε και εξαπέλυσε 50 ρουκέτες. ΠΕΠ και προσωπικό χτυπήθηκαν επί τόπου από Apache και F-16.
Λόγω της εγγύτητας της περιοχής και την μηδενικής αεροπορικής απειλής, όλα τα αεροσκάφη φορτώθηκαν στο μέγιστο για αποστολές κρούσης. Ανταλλάσοντας δεδομένα στον αέρα και ελεγχόμενα από ιπτάμενα ραντάρ και σταθμούς εδάφους εκτέλεσαν πολλαπλές προσβολές, σε διαφορετικούς στόχους σε ένα μόλις πέρασμα το καθένα.
Η αεροπορία έλαμπε από χαρά, καθώς η προετοιμασία μηνών καθρεπτιζόταν στο αποτέλεσμα που ήταν ανώτερου του προσδοκώμενου.
Η Αεροπορία συνέχισε μεθοδικά και επί 24ωρου βάσεως το έργο της. Η Χαμάς, παρόλα αυτά κατάφερε να εξαπολύσει κάποιες ρουκέτες ακόμα και καθημερινά 50-80 μέχρι το τέλος του πολέμου. Οι ισραηλινοί πολίτες είχαν καλύτερη ενημέρωση και προστασία από το 2006. Αντί να μετακινηθούν 300,000 άνθρωποι όπως στο Λίβανο, οι κοντινοί οικισμοί στην Γάζα έμειναν στα σπίτια και στα καταφύγιά τους. Ψυχολογικά βρίσκονταν προετοιμασμένοι από τα Ισραηλινά ΜΜΕ και την Διοίκηση «Εσωτερικού», που ήταν πανταχού παρούσα μαζί με την αστυνομία και την πυροσβεστική.
Μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν, αλλά πρακτικά είχαν τελειώσει τα πρώτα 10 λεπτά της επίθεσης, αφού η καταστροφή της δομής της Χαμάς σε εκείνο το διάστημα ήταν συντριπτική. Πολλοί σύγκριναν την επιχείρηση με την επιχείρηση Focus της κρούσης των αιγυπτιακών αεροδρομίων την πρώτη μέρα του πολέμου των Έξι Ημερών.
Το μικρό Ισραηλινό Ναυτικό βοήθησε και αυτό με πυραύλους επιφανείας και πυρά πυροβόλων σε παράλιους στόχους, ενώ η Σαγιερετ 13 (ΔΥΚ) επιτέθηκε σε «ειδικούς» στόχους και πρόσωπα. Ταυτόχρονα επέβαλε ναυτικό αποκλεισμό σε κάθε είδους πλωτό μέσο.
Στο Ισραήλ και στο εξωτερικό, πολλοί περίμεναν να δοθεί εκεί τέλος. Η αεροπορία, όπως και στο Λίβανο το 2006, δεν είχε επιτύχει κάποιο στρατηγικό στόχο όπως την συνθηκολόγηση της Χαμάς. Ο μύθος της «τα κάνω όλα» αεροπορίας είχε λήξει στο ΓΕΕΘΑ, αλλά ο Ολμέρτ πίεζε τον Μπαράκ να τελειώσει τον πόλεμο φοβούμενος δεύτερη ήττα. Ο Μπαράκ δεν υπέκυψε και στις 3 Ιανουαρίου το δεύτερο σκέλος της επίθεσης μπήκε σε εφαρμογή.
3 Ιανουαρίου 2009: Τελευταίες προετοιμασίες πριν την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων.
Η χερσαία εισβολή μπήκε σε εφαρμογή με μονάδες να μπαίνουν στη Γάζα. Από την αρχή δόθηκαν ρεαλιστικοί στόχοι. Ο κύριος ήταν ο έλεγχος της βοριάς περιοχής, χώρου εκτόξευσης των ρουκετών εντός 10 ημερών μαζί με την μείωση της δύναμης της Χαμάς. Ο εκπρόσωπος Τύπου του στρατού ενημέρωσε για την εισβολή, ζωντανά στην τηλεόραση, τους πολίτες δίνοντας σαν στόχο την «ασφάλεια σε βάθος χρόνου» στην περιοχή. Ενημέρωσε για την χρήση πολλαπλών μονάδων από όλα τα όπλα/σώματα/κλάδους ενώ ανακοίνωσε ως τοπικό διοικητή τον Υποστράτηγο Γιοάβ Γκαλάντ, διοικητή της Νότιας Διοίκησης. Μεταξύ άλλων, ενημέρωσε για την παρουσία της Διοίκησης «Εσωτερικού» παντού, την υποχρεωτική υπακοή στις «κατευθύνσεις» αυτής, όπως παρουσιάζονταν από το ράδιο και τα κανάλια. Τέλος, έκλεισε με μηνύματα στους Παλαιστίνιους για αποφυγή συμμετοχής αυτών σε έναν αγώνα που αφορούσε το Ισραήλ και την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς.
Η 643 Μεθοριακή Μεραρχία προκάλυψης «Γάζα» της Νότιας Διοίκησης με διοικητή τον Ταξίαρχο Εγιάλ Εηζενμπεργκ, πρώην διοικητή της εφεδρικής μεραρχίας αλεξιπτωτιστών στο Λίβανο, αποτελούνταν από εφεδρικά τάγματα προκάλυψης και τάγματα κληρωτών που ανακυκλώνονταν σε καθήκοντα φρουράς. Ενώ δεν είχε δυνάμεις για έφοδο, είχε το καλύτερο επιτελείο για την περιοχή, γνώριμο με όλα τα σημεία και τα πιθανά σενάρια μάχης. Η «Γάζα» προτιμήθηκε για αυτό από την ημι-ενεργή 366η ΤΘΜ της Νότιας Διοίκησης ή μια άλλη εφεδρική ΤΘΜ. Με την έναρξη της αεροπορικής επίθεσης αντάλλαξε τα τάγματα προκάλυψης με τρεις τακτικές ταξιαρχίες: την 84η Τζιβάτι (αμφίβια πεζικού) της 366ης ΤΘΜ της Νότιας Διοίκησης, την 35η Τζανζχανίμ (αλεξιπτωτιστών) της 98ης εφεδρικής Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών της Κεντρικής Διοίκησης και την 1η Γκολάνι (βαρύ πεζικό) της 36ης ΤΘΜ της Βόρειας Διοίκησης. Η 643 είχε φυσικά τον επιχειρησιακό έλεγχο, αλλά δόθηκε μέρος των μέσων υποστήριξης και ΔΜ κατευθείαν στις ταξιαρχίες κατευθείαν λόγω του αστικού περιβάλλοντος και της δυσκολίας επικοινωνιών σε αυτό. Αργότερα προστέθηκαν και άλλες εφεδρικές ταξιαρχίες στην μεραρχία σαν δεύτερο κύμα, όπως θα δούμε αργότερα. Η διαφορά με το Λίβανο, τις 4 ΤΘΜ και τους 60,000 έναντι των 3,000 μαχητών της Χεσμπολάχ ήταν εμφανής. Εδώ, μόλις δέκα χιλιάδες και μια ενισχυμένη μεραρχία θα μαχόταν τους 15.000 της Χαμάς.
Η ισραηλινή αεροπορία ανέθεσε σε κάθε ταξιαρχία έναν ΑΕΛΑ, δίνοντας σε αυτή έλεγχο των αποστολών ΕΑΥ. Κάθε ταξιαρχία είχε στο χέρι της ελικόπτερα, ΜΕΑ και αεροπλάνα επαναφέροντας το παλιό δόγμα ενισχυμένο κατά πολύ. Αξιωματικοί της Αεροπορίας περιέγραψαν τον συνδυασμό αέρος-εδάφους σαν πρωτοφανή. [Προφανώς κάποιος είχε διαβάσει από το επιτελείο την διαφορά που έκανε η Εκστρατευτική Ταξιαρχία Πεζοναυτών στην Κορέα με το 5ο Σύνταγμα και την 33η Μοίρα με Corsair σε σχέση με όλους τους άλλους εμπλεκόμενους]. Σε συνδυασμό με την ικανότητα της αεροπορίας να πετάει ασταμάτητα και με γεμάτα αεροσκάφη, μαζί με το πυροβολικό που κλήθηκε, οι ταξιαρχίες είχαν πρωτόγνωρη υποστήριξη πυρών ημέρα και νύχτα. Ακόμα και οι ομάδες μάχης μια προς μια θα είχαν το προσωπικό τους μέσο παροχής πυρών!
Ύστερα από ένα μαζικό φραγμό πυροβολικού σε όλο το μήκος των συνόρων, ο οποίος διέλυσε τα μεθοριακά φυλάκια και θέσεις της Χαμάς, οι τρείς ταξιαρχίες άρχισαν να μπαίνουν στην Λωρίδα.
Στον Βορρά οι αλεξιπτωτιστές από την ακτή και επί αυτής προχώρησαν νότια. Ανατολικά τους οι Γκολάνι μπήκαν με τρεις φάλαγγες με σκοπό τις θέσεις των ΠΕΠ. Νότια της Γάζας μπήκε η Τζιβάτι με κατεύθυνση βόρεια-βορειοανατολικά. Η 401 ΤΘΤ παρείχε άρματα μάχης στις τρεις ταξιαρχίες, ενώ συγκέντρωσε μεγάλο αριθμό αυτών στην διασταύρωση Νετζαρίμ, αποκόπτοντας την Γάζα από την Χαν Γιουνίς.
Το Ισραηλινό Πυροβολικό με την στενή συνεργασία των ΠΑΠ των ταγμάτων, έχοντας πλήρως ψηφιοποιήσει τα μέσα του και με σύνδεση με όλα τα κλιμάκια άρχισε βολές κατά επιλεκτικών στόχων με τρομερή ακρίβεια. Με 7,000 βλήματα σε όλο τον πόλεμο έριξε μόλις το 5% των βλημάτων που έπεσαν στο Λίβανο. Αξιωματικοί και υπαξιωματικοί κάλεσαν το 90% των πυρών ως υποστήριξη, ενώ το 50% ήταν καπνογόνες οβίδες. Καθώς το φράγμα πυρός προχωρούσε προς τα «μέσα», από πίσω του ακριβώς ακολουθούσαν οι χερσαίες δυνάμεις. Από πάνω τους, αεροπλάνα και ελικόπτερα περίμεναν για κρούση, ενώ δεκάδες ΜΕΑ μόλις 500 μέτρα μπροστά από τα τμήματα παρείχαν πληροφορίες στην Νότια Διοίκηση και στις προκεχωρημένες ομάδες μάχης.
Η Ν.Δ, τα αρχηγεία των ταξιαρχιών και των μεραρχιών καθώς και το ΓΕΕΘΑ είχαν εκσυγχρονιστεί με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας βλέποντας και ελέγχοντας τα πάντα από τεράστιες πλάσμα οθόνες και συστήματα τηλεπικοινωνιών. Ταυτόχρονα, παρεμβολές «έπνιξαν» το δίκτυο της Χαμάς. Το σύστημα ελέγχου και επικοινωνιών αυτής κατέρρευσε. Με ανύπαρκτη ασφάλεια πληροφοριών-τηλεπικοινωνιών σε ότι δούλευε, έδωσαν άριστες πληροφορίες στους Ισραηλινούς. Πίσω από τα πρώτα κύματα ακολούθησαν Ισραηλινοί διαπιστευμένοι και εκπαιδευμένοι δημοσιογράφοι, ενώ απαγορεύτηκε η είσοδος αλλοδαπού μέσου. Η Χαμάς έμεινε με τους δημοσιογράφους του Αλ-Τζαζίρα -την εκπομπή των οποίων προς τα έξω «τζάμαρε» το Ισραήλ. Τέλος, κάθε τάγμα είχε ομάδα αραβόφωνων η οποία ανέκρινε αιχμαλώτους και πρόσφερε παντός τύπου βοήθεια στο ξένο περιβάλλον της Γάζας.
Η Χαμάς περίμενε τους Ισραηλινούς στις διασταυρώσεις των αρχικών οικοδομικών τετραγώνων των οικισμών και της ίδιας της Γάζας. Με τρόμο ανακάλυψαν το νέο όπλο του εχθρού. Οι Ισραηλινοί ακριβώς μπροστά από τα άρματα μάχης και τα βαρέα ΤΟΜΠ, είχαν τεθωρακισμένες μπουλντόζες μάχης D-9 του Μηχανικού Μάχης. Οι D-9 αγνόησαν δρόμους, μπήκαν μέσα στα κτήρια στο κέντρο οικοδομικών τετραγώνων με ΤΟΜΠ Πούμα να ανοίγουν δίπλα τους το δρόμο με ρόλερ και άροτρα, κατά ναρκών και IED. Το σύστημα διάνοιξης ναρκοπεδίων Τσεφά χρησιμοποιήθηκε εκτενώς και κατά κτηρίων ανοίγοντας διαδρόμους μέσα από αυτά! Το πεζικό εισχώρησε στα κτήρια και κατέλαβε θέσεις πίσω από αυτές τις Χαμάς αποκόπτοντάς την. Άλλοι λόχοι ανέλαβαν την εγγύς υποστήριξη των αρμάτων και των ΤΟΜΠ.
Το πεζικό εισχώρησε στα κτήρια και κατέλαβε θέσεις πίσω από αυτές τις Χαμάς αποκόπτοντάς την.
Η Χαμάς άλλαζε κτήρια χρησιμοποιώντας πρωτοτοποθετημένο στοκ, ακολουθώντας τακτικές καταδρομών, ενώ μαζικά άρχισαν να παγιδεύουν κτήρια -το 1/3 όλων των κτηρίων που μπήκαν ισραηλινοί είχε κάποια μορφή παγίδευσης. Οι μαχητές της άρχισαν να πυροδοτούν IED και να εκτοξεύουν αντιαρματικούς πυραύλους και ρουκέτες RPG-29 στα τεθωρακισμένα. Με τρόμο είδαν τα νέα ΤΟΜΠ και άρματα να αντέχουν τα πλήγματα και να συνεχίζουν, ενώ είδαν τα νέα Μέρκαβα να δρουν ενεργητικά πλήττοντας τις ρουκέτες με βομβίδια πριν φτάσουν, όλα διδάγματα του Λιβάνου, των νέων περιμετρικών θωρακίσεων και των συστημάτων Trophy. Αποκομμένοι, και σε πλήρη θέα των πολιτών της Γάζας, πέταξαν τις στολές και τράπηκαν σε φυγή με τα πολιτικά για άλλες θέσεις μάχης στα μετόπισθεν.
Οι επιχειρήσεις συνεχίστηκαν, και επί το πλείστον θα γίνονταν από εδώ και πέρα, νύχτα και σε υψηλούς ρυθμούς καθώς οι ισραηλινοί είχαν το πλεονέκτημα των διοπτρών νυκτός και του άριστου C4I. Με ελιγμούς τεθωρακισμένα προκαλούσαν πυρά και επιθέσεις από τους μαχητές της Χαμάς. Μόλις γινόταν αντιληπτή η προέλευση, το πεζικό και οι σκαπανείς κατέβαιναν από τα ΤΟΜΠ και άρχιζαν τις εκκαθαρίσεις υποστηριζόμενοι από άρματα και ΤΟΜΜΧ. Οι σκαπανείς χρησιμοποίησαν ρουκέτα μιας χρήσεως με κεφαλή FAE για τα υπόγεια, τα οχυρά και τις σκυρόδετες εγκαταστάσεις.
Πυροβολικό και αεροπορία κάλυπταν με πυρά τόσο τον στόχο όσο και τις πιθανές εξόδους διαφυγής αυτού με καπνογόνα και διατρητικές κεφαλές. Δώδεκα ΜΕΑ πετούσαν ανά πάσα στιγμή παρέχοντας πληροφορίες, ενώ παρεμβλήθηκαν τα σήματα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου των παλαιστινίων.
Η Χαμάς προσπάθησε να απαγάγει στρατιώτες. Οι λύσεις -εκτός της παρεχόμενης εκπαίδευσης- δόθηκαν από την τεχνολογία και ένα αρχέγονο όπλο. Το τελευταίο ήταν η ειδική δύναμη Οκέτζ που κατέφτασε και συνόδεψε τους πεζούς στη Γάζα. Οι άντρες της Οκέτζ ζουν και εκπαιδεύονται με τους αλεξιπτωτιστές ενώ φοράνε τα ίδια ρούχα (μπερές, σύμβολα, άρβυλα). Η διαφορά βρίσκεται στην πουλάδα. Το «κεντρί» στην μέση της έχει αντί για αλεξίπτωτο ένα… σκύλο. Οι ισραηλινοί έχουν αντιγράψει κατά κράτος τις τακτικές του ναζιστικού στρατού σε όλα τα επίπεδα -αντέγραψαν και τον μεγαλύτερο φόβο τους, τα πολεμικά σκυλιά των δεσμοφυλάκων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Λυκόσκυλα, Ροντβάιλερ και Μαλινουά με τους συνοδούς τους προχωρούσαν στην πρώτη γραμμή, έκαναν αναγνωρίσεις κτηρίων και μύριζαν εκρηκτικά. Ο αριθμός αρκετών νεκρών σκύλων σε συμπλοκές (τάφονται σε στρατιωτικό νεκροταφείο με πλήρεις τιμές) μέσα σε σκοτεινά κτήρια, υπόγεια και υπονόμους ματαίωσε αρκετές απόπειρες.
Η τεχνολογική λύση είναι γνωστή εν μέρει, καθώς αρκετά συστήματα είναι απόρρητα (αν και μετά από χρόνια έχουν φανερωθεί θερμικές κάμερες και ακουστικοί ανιχνευτές). Ένα από τα συστήματα που έγιναν γνωστά ήταν ο «ταύρος», μια πλαστική διάφανη μπάλα με εσωτερική κάμερα και πομποδέκτη την οποία πετούσαν σε σκάλες, γωνίες και παράθυρα! Άλλο σύστημα ήταν ένα μικρό ερπυστριοφόρο με βραχίονα που τοποθετούσε εκρηκτικά σε δύσκολα μέρη.
Κανένας στρατιώτης δεν αιχμαλωτίστηκε.
Οι ισραηλινοί ήταν τόσο δραστικοί στην αρχική τους κρούση που βρήκαν άθικτα πολλά τούνελ, καταφύγια, οχυρά και σπίτια με πλήρη φόρτο ΔΜ και πυρομαχικών. Από εκεί και πέρα το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν επανάληψη προς τα εμπρός των επιτυχημένων τακτικών τους. Την τρίτη μέρα κιόλας ήταν μπροστά από τον σχεδιασμό. Η Χαμάς κλονίστηκε. Με την διοίκηση χτυπημένη και κυνηγημένη από τις πρώτες ώρες, οι μαχητές της δεν άντεξαν την συστηματική μηχανοκίνητη σφαγή.
Έχουν περάσει 6 έτη, αλλά ακόμα δεν έχουμε σαφή εικόνα των ισραηλινών επιχειρησιακών κινήσεων στην Γάζας λόγω της πολιτικής ασφάλειας της χώρας σε τέτοια θέματα. Ξέρουμε ότι αποκλείστηκε η πόλη της Γάζας και ξέρουμε ότι διέλυσαν τις περιμετρικές άμυνες, με κινήσεις γύρω και από πίσω από αυτές. Ξέρουμε ότι στην συνέχεια δόθηκε ελευθερία κινήσεων σε ταξιαρχικό επίπεδο χωρίς να παρεμβάλεται η μεραρχία. Αυτό έγινε λόγω της καλύτερης αντίληψης του πεδίου από τον Συνταγματάρχη διοικητή, που αυτή τη φορά ήταν μπροστά με τους άντρες του -αριθμός συνταγματαρχών, αντισυνταγματαρχών και ταγματαρχών τραυματίστηκε- και της ταχύτερης έτσι λήψης αποφάσεων και αντιδράσεων σε ρέουσες καταστάσεις.
Οι ταξίαρχοι βρέθηκαν να έχουν το ελεύθερο από τον καιρό της ταχείας προέλασης στο Σινά μετά την τρίτη μέρα του πολέμου των Έξι Ημερών. Ένα από τα θέματα που οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι πέτυχαν με αυτόν τον τρόπο ήταν η πίεση προς αποφασιστικές νίκες με αποδεκτές απώλειες, καθώς σε ανώτερα επίπεδα οι διοικητές τείνουν να κοιτούν και άλλες παραμέτρους, καθυστερώντας τον κύκλο λήψης αποφάσεων. Η 643 Μεραρχία χώρισε σε άξονες το εχθρικό έδαφος, δίνοντας σε κάθε ταξιαρχία αντικειμενικό σκοπό με την πρόοδο να παρακολουθείται από τον μέραρχο. Οι ταξίαρχοι εκμεταλλεύτηκαν πολλές ευκαιρίες που υπό άλλες περιπτώσεις θα έμεναν αναξιοποίητες λόγω χρόνου.
Εντωμεταξύ ο Μπάρακ, βρισκόταν στον «Λάκο», το υπόγειο καταφύγιο του ΓΕΕΘΑ μαζί με τον Ασκενάζι, όπου και επικοινώνησαν αρκετές φορές απευθείας με τους ταξίαρχους. Ενώ η κίνησή αυτή ήταν ψυχολογικά θετική, επιχειρησιακά έδρασε κατά του σχεδιασμού αφού κάτω από το ΥΠΑΜ-ΓΕΕΘΑ υπάρχουν τόσο τα επιτελεία των χερσαίων Διοικήσεων όσο και αυτό της Μεραρχίας. Μελλοντικά η επικοινωνία αυτή αποφασίστηκε να διακοπεί από το ίδιο το ΓΕΕΘΑ -δεν γνωρίζουμε όμως σε ποιο βαθμό αυτή έγινε ή πρόκειται να γίνει. [Να τονίσω ότι η απευθείας επαφή διοικητών πεδίου με την ανώτατη διοίκηση «γιατί έχουν δίκιο» είναι καταστροφική για την Ομάδα. Γνωστή είναι η χρησιμοποίηση του δορυφορικού τηλεφώνου δημοσιογράφου του BBC, στα Φώκλαντ από τον διοικητή του 2Para για να μιλάει με την Πρωθυπουργό, σε σημείο που αν δεν έπεφτε αργότερα στο GooseGreen, ο ταξίαρχος της αποβατικής δύναμης θα τον είχε αποστρατεύσει.]
Στις 5 του μηνός οι Ισραηλινοί ανακάλυψαν ότι η Χαμάς άρχισε να οπισθοχωρεί αντί να στέκεται, ακόμα και όταν δεν είχε απέναντί της σοβαρή αντίπαλη δύναμη. Το συνεχές επιλεκτικό σημειακό σφυροκόπημα με αεροπορικά όπλα και πυροβολικό είχε φθείρει ψυχολογικά τους μαχητές της. Οι Ισραηλινοί πήραν διαταγές να προσπαθήσουν να τους παρασύρουν σε μάχες αποκόπτοντάς τους. Σε μια από αυτές η Γκολάνι ξαναχτύπησε αρνητικά όταν άρμα Μέρκαβα πυροβόλησε κτήριο το οποίο νόμιζε ότι κατείχε ο εχθρός. Από τα ερείπια βγήκαν 24 τραυματίες μεταφέροντας και 3 νεκρούς, θυμίζοντας περιστατικά από το Λίβανο όπου διμοιρίες κρύβονταν όταν υπήρχε ένταση πυρών.
Μέχρι της 10 του μήνα οι Ι.Δ.Α. προχωρούσαν καταστρέφοντας την υποδομή της Χαμάς και φονεύοντας όσους μαχητές προέβαλαν αντίσταση. Σε αυτό το σημείο η Χαμάς εντατικοποίησε την προσπάθεια προπαγάνδας προβάλλοντας μια εικόνα στο εξωτερικό θύματος με στιγμές θαρραλέας αυτοάμυνας. Το Ισραήλ με την δική του ομάδα να αντικρούει την προπαγάνδα, προχώρησε αδιαφορώντας για την παγκόσμια γνώμη, καθώς θεώρησε ότι η εξαιρετική δουλειά που είχε κάνει με τα ΜΜΕ θα είχε αποτέλεσμα στο άμεσο μέλλον. Δύο όπλα της μάχης αυτής ήταν:
Οι νομικοί σύμβουλοι στον σχεδιασμό των επιχειρήσεων προ του πολέμου, αλλά και στην ενεργή συμμέτοχη από τα επιτελεία κατά τη διάρκεια αυτού, με σκοπό την μείωση των παράπλευρων απωλειών.Οι επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου από αραβόφωνους ισραηλινούς: πχ καλούσαν τηλεφωνικά ύποπτες οικίες (!) με σκοπό την εκκένωση τους από πολίτες -όχι πάντα επιτυχείς αφού δεν διαβίβαζαν τις εντολές σε παιδιά.Πολλοί παλαιστίνιοι πολίτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν, παρ όλες τις προσπάθειες, οι οποίες ήταν διαμετρικά αντίθετες από την τακτική του Χαλούτζ στο Λίβανο και τις διαταγές για ολική InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η τεχνολογία GoalControl για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
