2012-04-24 13:09:05
του Αλέξη Γλυνιαδάκη
Κάθε δεύτερη μέρα, ακούμε μια νέα έκφραση του καθολικού αιτήματος της κοινωνίας μας, για περισσότερη δημοκρατία.
Οι περισσότεροι πλέον συνειδητοποιούν ότι δε ζουν στη δημοκρατία που πίστευαν (ή που τα κανάλια τους έλεγαν) και ζητούν περισσότερη και καλύτερη από αυτήν.
Για περίμενε όμως λίγο. Τι είναι αυτό που ζητάμε;
Ξέρουμε τι ζητάμε, ή φανταζόμαστε ότι ξέρουμε;
Για μια φορά, ας μιλήσουμε για μας και όχι για τους κυβερνώντες.
Ας ρίξουμε μια ματιά στον εαυτό μας, όχι για να τον οικτίρουμε ή να τον εξυψώσουμε, αλλά για να μάθουμε από τη συμπεριφορά και τα λάθη μας και να τον βελτιώσουμε.
Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι, λίγο πιο άξια μέλη του μελισσιού στο οποίο ζούμε.
Αν γίνουμε καλύτεροι εμείς, τότε θα μας αξίζουν και καλύτεροι ηγέτες.
ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΚΑΙ ΛΑΟΣ
Το πολίτευμά μας είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Υπάρχει πρόβλημα υπερβολικής διαβούλευσης στο να λαμβάνονται ΟΛΕΣ οι αποφάσεις που αφορούν τη χώρα από 10 εκατομμύρια κόσμο, οπότε συμφωνήσαμε* ότι κάθε 4 χρόνια, θα διορίζονται από το λαό 300 αντιπρόσωποί του, που θα παίρνουν τις αποφάσεις εκ μέρους του.
Εκτός του διορισμού αυτού, που ονομάζεται εκλογές, οι αντιπρόσωποι μπορούν να ζητήσουν από το λαό και την απευθείας άποψή του, σε περιπτώσεις εξαιρετικής σημασίας. Στην περίπτωση αυτή, μιλάμε για δημοψήφισμα και ο επιπλέον χρόνος που διατίθεται για μια και μόνο απόφαση, δικαιολογείται από τη σημασία της απόφασης αλλά και την πιθανή επίγνωση των κυβερνόντων ότι ανέκυψε ζήτημα για το οποίο δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί από το λαό.
Ο λαός έχει και άλλες δυνατότητες έκφρασης της βούλησής του, διορθωτικά στην επιλογή των αντιπροσώπων του, μερικές από τις οποίες είναι οι εξής:
Διαδήλωση της αντίθεσής του σε κινήσεις των αντιπροσώπων του, είτε στο δρόμο, είτε μέσω ψηφισμάτων ή αλληλογραφίας με τους αντιπροσώπους του.
Απεργία ή στάση εργασίας σε ένδειξη αντίθεσης σε αποφάσεις των αντιπροσώπων του.
Συμβολικές κινήσεις επίδειξης της βούλησής του.
Εξέγερση στην έσχατη περίπτωση που απειλείται το κοινώς αποδεκτό πολίτευμα.
Προσοχή: Όλα τα ανωτέρω είναι δικαιώματα του λαού, άσχετα αν τελευταία δοκιμάζεται -παράνομα - η αναστολή των δικαιωμάτων αυτών για την επίτευξη στόχων άλλων από τη βούλησή του.
*Η λέξη «συμφωνήσαμε» σημαίνει την ύπαρξη του Συντάγματος. Η έννοια του Συντάγματος προέκυψε κατά τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους, μετά την επιτυχή έκβαση της επανάστασης του 1821. Αποτέλεσε και αποτελεί το συμβόλαιο του κράτους με το λαό και η πρόβλεψη που υπάρχει ώστε να μπορεί να αναθεωρείται, έχει σα σκοπό να κρατηθεί η επαφή των νομικών επιδιώξεων του κράτους με τη συνεχόμενη μεταβολή της κοινωνικής βούλησης.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΣ
Οι εκλογές αποτελούν τον τρόπο έκφρασης της επιδίωξης του λαού ως προς το μέλλον του. Επιλέγοντας έναν από τους συνδυασμούς υποψηφίων βουλευτών, που ονομάζονται κόμματα, ο λαός επιλέγει ουσιαστικά την κατεύθυνση, προς την οποία θα ήθελε να κινηθεί το κράτος, ως προς τις λειτουργίες του: Οικονομία, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Άμυνα είναι μερικές από τις δραστηριότητες του κράτους που πρέπει να διεκπεραιωθούν βάσει κάποιας φιλοσοφίας.
Οι διαφορετικές φιλοσοφίες που εκφράζουν τα κόμματα, ταιριάζουν ή όχι με τις επιδιώξεις του λαού και βάσει αυτών, αλλά και του παρελθόντος τους, τα κόμματα ψηφίζονται ή δεν ψηφίζονται.
ΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΚΑΛΑ
(Εκτός από το γεγονός της ανάληψης της εξουσίας από πολιτικούς απατεώνες)
1) Η βούληση του λαού για να γίνει γνωστή πρέπει να εκφράζεται.
Αν δε μιλάμε, δεν ξέρει κανένας τι σκεφτόμαστε.
Το κατάλαβες, όταν είδες ότι η σιωπή σου έγινε αντιληπτή από τους αντιπροσώπους σου ως συναίνεση.
Τα τελευταία 20 χρόνια, κάθε μήνα μαθαίναμε για ένα νέο σκάνδαλο.
Επίσης κάθε μήνα πέρναγε ένα νομοσχέδιο στη βουλή που έπαιρνε πίσω δικαιώματά μας, μοίραζε τη χώρα μας σε απατεώνες και δημιουργούσε περισσότερη διαφθορά. Δεν κάναμε καμιά διορθωτική κίνηση από όσες είπαμε παραπάνω (οι διαδηλώσεις 1000 υποψιασμένων δε μετράνε γιατί θεωρούνται τραγικά μειοψηφικές), οπότε οι κυβερνώντες βουτήχτηκαν στο μέλι έχοντας ως δικαιολογία και τη σιωπηρή μας συναίνεση.
- Λαμπρή εξαίρεση εδώ, η μεγαλειώδης πορεία της 5ης Μαΐου 2010 που αμαυρώθηκε από την τραγωδία της Μαρφίν και το ξεπέρασμα του σοκ που σήμανε το τέλος του φόβου, με την κίνηση της ειρηνικής κατάληψης της πλατείας Συντάγματος από χιλιάδες κόσμου στις 25 Μαΐου 2011, από αυτό που ονομάστηκε κίνημα των αγανακτισμένων. Η κατάληψη συνεχίστηκε με συνεχείς δράσεις και αμεσοδημοκρατικό πλαίσιο λήψης αποφάσεων μέχρι και τις 30/7, οπότε η εξουσία, εκμεταλλευόμενη την απουσία κόσμου λόγω γενικευμένων διακοπών και κόπωσης, διέλυσε τις υποδομές και ουσιαστικά κάθε οργάνωση της κατάληψης. Η πολιτική όμως συνείδηση, τα διδάγματα και οι διαβουλεύσεις που δημιουργήθηκαν από τέτοια μάζα λαού κατά τη διάρκεια των δύο αυτών μηνών, θα χρειαζόντουσαν πολυετείς έντονες πολιτικές ενέργειες υπό άλλες προϋποθέσεις.
Φαντάζεσαι κάτι τέτοιο να είχε συμβεί 10 χρόνια πριν; Μάλλον θα μιλάγαμε για μια άλλη πολιτική και κοινωνική κατάσταση τώρα.
2) Το πολίτευμα, αντί να γίνει οδηγός της σχέσης μας με το κράτος, έγινε όχημα των προσωπικών μας επιδιώξεων.
Οι εξουσιάζοντες δεν είναι ο ενδιάμεσος για να γίνεις πλούσιος ΕΣΥ συγκεκριμένα, είναι τιμονιέρηδες μιας κοινωνίας όπου εσύ πρέπει να δρας εντός της.
Όταν αποφασίζεις να δράσεις με τα κόμματα ως οχήματα για τον πλουτισμό σου, είσαι εκτός της κοινωνίας και εντός μιας ιδιότυπης μαφίας. Χωρίς δικαιολογίες.
Σαν επακόλουθο, όταν θεωρήσεις τα κόμματα αφεντικά σου, αντί για υπαλλήλους σου, αρχίζεις να σκύβεις υπερβολικά τη μέση σου μπροστά τους.
3) Γίναμε υπάλληλοι των κομμάτων και με έναν ακόμα τρόπο. Τα κόμματα μας έβαλαν στη διαδικασία της κατ’ ευφημισμόν «έξυπνης ψήφου».
Τι σημαίνει έξυπνη ψήφος; Μα ο ψίθυρος που άκουγες στο αυτί σου.
« Πρέπει να έχει αυτοδυναμία το κόμμα για να κυβερνήσει ανεμπόδιστα».
Τι σημαίνει αυτό;
Αντί οι πολιτικοί όλων των κομμάτων να πάρουν το μήνυμά μας και να δημιουργήσουν πολιτική που να απαντά στην ξεκάθαρη βούλησή μας, μας υπαγόρευαν ότι πρέπει να ψηφίσουμε ανάμεσα σε δύο επιλογές, αναιρώντας ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα κριτικής σκέψης μας.
Και το δεχόμασταν.
4) Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι όλο το σύστημα δουλεύει εναντίον μας, αντί προς όφελός μας, συνεχίσαμε με μεγαλύτερη ένταση να μην εκφραζόμαστε.
Απείχαμε όλο και περισσότερο από τις εκλογές. Δηλαδή είχαμε αδιαφορήσει για όλα τα υπόλοιπα όπλα μας, είχαμε ένα όπλο για να αλλάξουμε τη ζωή μας, έστω και μισό, έστω και κουτσό και το πετάξαμε γιατί θεωρήσαμε ότι τα κόμματα εξουσίας θα ακούσουν το κλάμα μας στο μαξιλάρι, πνιγμένο κι αυτό και θα κάνουν τι;
Θα αυτοαναιρεθούν, θα αυτοκτονήσουν;
Πραγματικά θα πρέπει να απαντήσεις στον εαυτό σου. Τι πίστευες;
Το τελικό αποτέλεσμα των αδυναμιών μας ήταν ότι, δύο κόμματα που βαφτίστηκαν συντηρητικό και σοσιαλιστικό αντίστοιχα, αρπάχτηκαν από την εξουσία, την κράτησαν εξαγοράζοντας ψηφοφόρους επί 35 χρόνια, διέφθειραν μέχρι το μεδούλι τις δομές της εξουσίας και εφάρμοσαν μια πολιτική που δεν ήταν τίποτα από αυτά που εξάγγελλαν κάθε φορά. Ήταν απλά πολιτική ικανοποίησης της λαιμαργίας, εκποίησης της χώρας και τελικά παράδοσής της σε μεγάλα συμφέροντα λίγων που λυμαίνονται την Ελλάδα από τη γένεσή της. Για να διατηρηθούν και εκλογικά σε ισχύ, έριξαν ξεροκόμματα στο λαό όταν αυτό ήταν εφικτό μέσω δανεισμού του κράτους και αργότερα με την ανεξέλεγκτη δανειοδότηση προσωπικά του καθενός μας με ληστρικά επιτόκια μέσω ανεξέλεγκτων τραπεζών, για να διατηρηθεί η αίσθηση ευημερίας στο πόπολο.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ;
Τώρα συνεχίζουμε να αντιδρούμε με έναν τρόπο που δεν επιδέχεται λογική ανάλυση.
Η δημοκρατία μας παρείχε τρόπους και όπλα να αντιδράσουμε ενάντια σε οποιονδήποτε επιβουλευόταν τη λαϊκή εξουσία.
Τα χρησιμοποιήσαμε όλα ανάποδα, ή δεν τα χρησιμοποιήσαμε καθόλου.
Αυτό κατέστρεψε τη ζωή μας.
Και τώρα τι φταίει;
Μα, η δημοκρατία, απαντάμε μέσω των πράξεών μας.
1) Προσπαθούμε να την αναιρέσουμε υποστηρίζοντας σχηματισμούς και απόψεις που δεν έχουν καμία σχέση με δημοκρατία. Η Χρυσή Αυγή για παράδειγμα, δεν είναι κόμμα.
Συμμορία καιροσκόπων είναι, με εγκληματική δράση και πολλαπλές καταδίκες για οπλοχρησία, απόπειρα ανθρωποκτονίας, βαριές σωματικές βλάβες κλπ μεταξύ διακεκριμένων μελών της. Μην παραμυθιάζεσαι.
2) Δηλώνουμε ότι δεν ασχολούμαστε με την πολιτική γιατί είναι βρώμικη.
Μα, αν εγκαταλείψουν την πολιτική οι καθαροί, αναπόφευκτα αυτή θα μείνει με τους βρώμικους!
Και ήδη αυτό συμβαίνει. Στο συνδικαλισμό, τις λαϊκές συνελεύσεις και τέλος στην πολιτική την ίδια, έφυγαν οι καθαροί, έμειναν οι βρώμικοι και μετά οι καθαροί άρχισαν τα παράπονα για τη λειτουργία όσων εγκατέλειψαν.
Να καθόσουν εκεί για να μη χειροτερέψει. Αφού έφυγες, θα χάλαγε, δεν το περίμενες;
3) Περιχαρακωμένοι στον ατομισμό μας, περιμένουμε τον πολιτικό που θα μας προσφέρει 100% αυτά που σκεφτόμαστε και χρειαζόμαστε, λοιδορώντας όσους παρεκκλίνουν από την απόλυτη αλήθεια του εγώ μας.
Η πολιτική είναι σύνθεση απόψεων μεγάλε.
Κανένας δεν είχε συγκεκριμένα εσένα στο μυαλό του φτιάχνοντας το κόμμα που θα ζητήσει την ψήφο σου.
Ζήσε με αυτό και μάθε να ανέχεσαι μικρές αποκλίσεις από τη μεγαλοφυΐα σου.
ΟΠΟΤΕ;
Για να ζήσουμε στη χώρα που θα θέλαμε, πρέπει να γίνουμε και οι πολίτες που θα έπρεπε.
Δεν μπορείς να ζητάς καθαρό παιχνίδι όταν κλέβεις, ούτε δημοκρατία όταν είσαι φασίστας.
Η δημοκρατία και ακόμα περισσότερο η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είναι δύσκολο πράγμα.
Ζητάει ενεργούς πολίτες και μάλιστα πολίτες κοινωνικά μορφωμένους.
Που μπορούν να ζήσουν σε κοινωνία, όχι περιχαρακωμένοι στο εγώ τους.
Είτε το οικονομικό σύστημα λέγεται καπιταλισμός, είτε κομμουνισμός, είτε σοσιαλισμός είτε, είτε, είτε, αν οι πολίτες δεν κρατάνε ψηλά το πολίτευμά τους, θα πέσουν στην κατάσταση που ζούμε εμείς τώρα.
Οπότε, ανακεφαλαιώνοντας.
- Βγες από το εγώ σου και αποδέξου τη σύνθεση απόψεων που είναι η ουσία της δημοκρατίας.
- Ασχολήσου με το συμμετέχεις όπου μπορείς. Μόνο έτσι θα καθαρίσουν οι διαδικασίες διακυβέρνησης. Στην πολυκατοικία σου είσαι καχύποπτος για το ρόλο του διαχειριστή. Στη χώρα σου δεν είσαι;
- Ξεκαθάρισε ότι το ζητούμενό σου δεν είναι λιγότερη δημοκρατία, αλλά περισσότερη. Πέταξε έξω από όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες που συμμετέχεις, οποιονδήποτε φασίστα. Θα καταλάβεις ποιος είναι. Είναι αυτός που επικαλείται τη δημοκρατία για να του επιτραπεί να αναλύσει τις μισάνθρωπες απόψεις του.
- Άρπαξε κάθε ευκαιρία να εκφράσεις την άποψή σου. ΨΗΦΙΣΕ. Το 2009, το 1/3 του εκλογικού σώματος ψήφισε ΠΑΣΟΚ, το 1/3 του σώματος ψήφισε οτιδήποτε άλλο και το 1/3 του σώματος ΔΕΝ ψήφισε. Τώρα βέβαια υποφέρουν τα 3/3 του εκλογικού σώματος.
- Ψήφιζε ελεύθερα και ακριβώς αυτό που πιστεύεις. Δουλειά σου να εκφράζεσαι, δουλειά των πολιτικών να λάβουν το ΔΙΚΟ σου μήνυμα και να συνθέσουν την πολιτική που θα σε περιλαμβάνει.
- Αν παρόλα αυτά, οι εκπρόσωποί σου ξεφεύγουν από τις εξαγγελίες τους, κάνε τις διορθωτικές κινήσεις που οφείλεις. Διαδήλωσε, οργανώσου συνδικαλιστικά, ενημέρωσε τους γύρω σου, κάνε μια έξυπνη συμβολική κίνηση που θα εμπνεύσει και τους υπόλοιπους, μήνυσε οποιονδήποτε θεωρείς ότι έχει ποινική ευθύνη βλάπτοντας εσένα και το σύνολο.
- Τέλος, να θυμάσαι πάντα ότι το κράτος έχει συμβόλαιο μαζί σου, που λέγεται Σύνταγμα. Και να θυμάσαι ότι πλέον, αυτό το γνωρίζουν πολύ περισσότεροι από παλιά. Μην αφήνεις το συμβόλαιο να εφαρμόζεται μόνο εναντίον σου.
Ελπίζω να έχεις ήδη καταλάβει πόσο ευαίσθητο είναι αυτό που εμείς κρατάμε στα χέρια μας και οι «άλλοι» θέλουν να χάσουμε.
Να τα πούμε λοιπόν.
Στις κάλπες και στους δρόμους και οπουδήποτε χτυπάει η καρδιά της κοινωνίας μας.
Η δημοκρατία δεν είναι one night stand κάθε τέσσερα χρόνια. Είναι συνεχής διαδικασία βελτίωσης της κοινωνίας μας. Βοήθησε στη σωτηρία της. Τα παιδιά σου θα σε ευγνωμονούν για αυτό.
taneatouoropou.blogspot.com
Κάθε δεύτερη μέρα, ακούμε μια νέα έκφραση του καθολικού αιτήματος της κοινωνίας μας, για περισσότερη δημοκρατία.
Οι περισσότεροι πλέον συνειδητοποιούν ότι δε ζουν στη δημοκρατία που πίστευαν (ή που τα κανάλια τους έλεγαν) και ζητούν περισσότερη και καλύτερη από αυτήν.
Για περίμενε όμως λίγο. Τι είναι αυτό που ζητάμε;
Ξέρουμε τι ζητάμε, ή φανταζόμαστε ότι ξέρουμε;
Για μια φορά, ας μιλήσουμε για μας και όχι για τους κυβερνώντες.
Ας ρίξουμε μια ματιά στον εαυτό μας, όχι για να τον οικτίρουμε ή να τον εξυψώσουμε, αλλά για να μάθουμε από τη συμπεριφορά και τα λάθη μας και να τον βελτιώσουμε.
Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι, λίγο πιο άξια μέλη του μελισσιού στο οποίο ζούμε.
Αν γίνουμε καλύτεροι εμείς, τότε θα μας αξίζουν και καλύτεροι ηγέτες.
ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΚΑΙ ΛΑΟΣ
Το πολίτευμά μας είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Υπάρχει πρόβλημα υπερβολικής διαβούλευσης στο να λαμβάνονται ΟΛΕΣ οι αποφάσεις που αφορούν τη χώρα από 10 εκατομμύρια κόσμο, οπότε συμφωνήσαμε* ότι κάθε 4 χρόνια, θα διορίζονται από το λαό 300 αντιπρόσωποί του, που θα παίρνουν τις αποφάσεις εκ μέρους του.
Εκτός του διορισμού αυτού, που ονομάζεται εκλογές, οι αντιπρόσωποι μπορούν να ζητήσουν από το λαό και την απευθείας άποψή του, σε περιπτώσεις εξαιρετικής σημασίας. Στην περίπτωση αυτή, μιλάμε για δημοψήφισμα και ο επιπλέον χρόνος που διατίθεται για μια και μόνο απόφαση, δικαιολογείται από τη σημασία της απόφασης αλλά και την πιθανή επίγνωση των κυβερνόντων ότι ανέκυψε ζήτημα για το οποίο δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί από το λαό.
Ο λαός έχει και άλλες δυνατότητες έκφρασης της βούλησής του, διορθωτικά στην επιλογή των αντιπροσώπων του, μερικές από τις οποίες είναι οι εξής:
Διαδήλωση της αντίθεσής του σε κινήσεις των αντιπροσώπων του, είτε στο δρόμο, είτε μέσω ψηφισμάτων ή αλληλογραφίας με τους αντιπροσώπους του.
Απεργία ή στάση εργασίας σε ένδειξη αντίθεσης σε αποφάσεις των αντιπροσώπων του.
Συμβολικές κινήσεις επίδειξης της βούλησής του.
Εξέγερση στην έσχατη περίπτωση που απειλείται το κοινώς αποδεκτό πολίτευμα.
Προσοχή: Όλα τα ανωτέρω είναι δικαιώματα του λαού, άσχετα αν τελευταία δοκιμάζεται -παράνομα - η αναστολή των δικαιωμάτων αυτών για την επίτευξη στόχων άλλων από τη βούλησή του.
*Η λέξη «συμφωνήσαμε» σημαίνει την ύπαρξη του Συντάγματος. Η έννοια του Συντάγματος προέκυψε κατά τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους, μετά την επιτυχή έκβαση της επανάστασης του 1821. Αποτέλεσε και αποτελεί το συμβόλαιο του κράτους με το λαό και η πρόβλεψη που υπάρχει ώστε να μπορεί να αναθεωρείται, έχει σα σκοπό να κρατηθεί η επαφή των νομικών επιδιώξεων του κράτους με τη συνεχόμενη μεταβολή της κοινωνικής βούλησης.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΣ
Οι εκλογές αποτελούν τον τρόπο έκφρασης της επιδίωξης του λαού ως προς το μέλλον του. Επιλέγοντας έναν από τους συνδυασμούς υποψηφίων βουλευτών, που ονομάζονται κόμματα, ο λαός επιλέγει ουσιαστικά την κατεύθυνση, προς την οποία θα ήθελε να κινηθεί το κράτος, ως προς τις λειτουργίες του: Οικονομία, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Άμυνα είναι μερικές από τις δραστηριότητες του κράτους που πρέπει να διεκπεραιωθούν βάσει κάποιας φιλοσοφίας.
Οι διαφορετικές φιλοσοφίες που εκφράζουν τα κόμματα, ταιριάζουν ή όχι με τις επιδιώξεις του λαού και βάσει αυτών, αλλά και του παρελθόντος τους, τα κόμματα ψηφίζονται ή δεν ψηφίζονται.
ΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΚΑΛΑ
(Εκτός από το γεγονός της ανάληψης της εξουσίας από πολιτικούς απατεώνες)
1) Η βούληση του λαού για να γίνει γνωστή πρέπει να εκφράζεται.
Αν δε μιλάμε, δεν ξέρει κανένας τι σκεφτόμαστε.
Το κατάλαβες, όταν είδες ότι η σιωπή σου έγινε αντιληπτή από τους αντιπροσώπους σου ως συναίνεση.
Τα τελευταία 20 χρόνια, κάθε μήνα μαθαίναμε για ένα νέο σκάνδαλο.
Επίσης κάθε μήνα πέρναγε ένα νομοσχέδιο στη βουλή που έπαιρνε πίσω δικαιώματά μας, μοίραζε τη χώρα μας σε απατεώνες και δημιουργούσε περισσότερη διαφθορά. Δεν κάναμε καμιά διορθωτική κίνηση από όσες είπαμε παραπάνω (οι διαδηλώσεις 1000 υποψιασμένων δε μετράνε γιατί θεωρούνται τραγικά μειοψηφικές), οπότε οι κυβερνώντες βουτήχτηκαν στο μέλι έχοντας ως δικαιολογία και τη σιωπηρή μας συναίνεση.
- Λαμπρή εξαίρεση εδώ, η μεγαλειώδης πορεία της 5ης Μαΐου 2010 που αμαυρώθηκε από την τραγωδία της Μαρφίν και το ξεπέρασμα του σοκ που σήμανε το τέλος του φόβου, με την κίνηση της ειρηνικής κατάληψης της πλατείας Συντάγματος από χιλιάδες κόσμου στις 25 Μαΐου 2011, από αυτό που ονομάστηκε κίνημα των αγανακτισμένων. Η κατάληψη συνεχίστηκε με συνεχείς δράσεις και αμεσοδημοκρατικό πλαίσιο λήψης αποφάσεων μέχρι και τις 30/7, οπότε η εξουσία, εκμεταλλευόμενη την απουσία κόσμου λόγω γενικευμένων διακοπών και κόπωσης, διέλυσε τις υποδομές και ουσιαστικά κάθε οργάνωση της κατάληψης. Η πολιτική όμως συνείδηση, τα διδάγματα και οι διαβουλεύσεις που δημιουργήθηκαν από τέτοια μάζα λαού κατά τη διάρκεια των δύο αυτών μηνών, θα χρειαζόντουσαν πολυετείς έντονες πολιτικές ενέργειες υπό άλλες προϋποθέσεις.
Φαντάζεσαι κάτι τέτοιο να είχε συμβεί 10 χρόνια πριν; Μάλλον θα μιλάγαμε για μια άλλη πολιτική και κοινωνική κατάσταση τώρα.
2) Το πολίτευμα, αντί να γίνει οδηγός της σχέσης μας με το κράτος, έγινε όχημα των προσωπικών μας επιδιώξεων.
Οι εξουσιάζοντες δεν είναι ο ενδιάμεσος για να γίνεις πλούσιος ΕΣΥ συγκεκριμένα, είναι τιμονιέρηδες μιας κοινωνίας όπου εσύ πρέπει να δρας εντός της.
Όταν αποφασίζεις να δράσεις με τα κόμματα ως οχήματα για τον πλουτισμό σου, είσαι εκτός της κοινωνίας και εντός μιας ιδιότυπης μαφίας. Χωρίς δικαιολογίες.
Σαν επακόλουθο, όταν θεωρήσεις τα κόμματα αφεντικά σου, αντί για υπαλλήλους σου, αρχίζεις να σκύβεις υπερβολικά τη μέση σου μπροστά τους.
3) Γίναμε υπάλληλοι των κομμάτων και με έναν ακόμα τρόπο. Τα κόμματα μας έβαλαν στη διαδικασία της κατ’ ευφημισμόν «έξυπνης ψήφου».
Τι σημαίνει έξυπνη ψήφος; Μα ο ψίθυρος που άκουγες στο αυτί σου.
« Πρέπει να έχει αυτοδυναμία το κόμμα για να κυβερνήσει ανεμπόδιστα».
Τι σημαίνει αυτό;
Αντί οι πολιτικοί όλων των κομμάτων να πάρουν το μήνυμά μας και να δημιουργήσουν πολιτική που να απαντά στην ξεκάθαρη βούλησή μας, μας υπαγόρευαν ότι πρέπει να ψηφίσουμε ανάμεσα σε δύο επιλογές, αναιρώντας ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα κριτικής σκέψης μας.
Και το δεχόμασταν.
4) Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι όλο το σύστημα δουλεύει εναντίον μας, αντί προς όφελός μας, συνεχίσαμε με μεγαλύτερη ένταση να μην εκφραζόμαστε.
Απείχαμε όλο και περισσότερο από τις εκλογές. Δηλαδή είχαμε αδιαφορήσει για όλα τα υπόλοιπα όπλα μας, είχαμε ένα όπλο για να αλλάξουμε τη ζωή μας, έστω και μισό, έστω και κουτσό και το πετάξαμε γιατί θεωρήσαμε ότι τα κόμματα εξουσίας θα ακούσουν το κλάμα μας στο μαξιλάρι, πνιγμένο κι αυτό και θα κάνουν τι;
Θα αυτοαναιρεθούν, θα αυτοκτονήσουν;
Πραγματικά θα πρέπει να απαντήσεις στον εαυτό σου. Τι πίστευες;
Το τελικό αποτέλεσμα των αδυναμιών μας ήταν ότι, δύο κόμματα που βαφτίστηκαν συντηρητικό και σοσιαλιστικό αντίστοιχα, αρπάχτηκαν από την εξουσία, την κράτησαν εξαγοράζοντας ψηφοφόρους επί 35 χρόνια, διέφθειραν μέχρι το μεδούλι τις δομές της εξουσίας και εφάρμοσαν μια πολιτική που δεν ήταν τίποτα από αυτά που εξάγγελλαν κάθε φορά. Ήταν απλά πολιτική ικανοποίησης της λαιμαργίας, εκποίησης της χώρας και τελικά παράδοσής της σε μεγάλα συμφέροντα λίγων που λυμαίνονται την Ελλάδα από τη γένεσή της. Για να διατηρηθούν και εκλογικά σε ισχύ, έριξαν ξεροκόμματα στο λαό όταν αυτό ήταν εφικτό μέσω δανεισμού του κράτους και αργότερα με την ανεξέλεγκτη δανειοδότηση προσωπικά του καθενός μας με ληστρικά επιτόκια μέσω ανεξέλεγκτων τραπεζών, για να διατηρηθεί η αίσθηση ευημερίας στο πόπολο.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ;
Τώρα συνεχίζουμε να αντιδρούμε με έναν τρόπο που δεν επιδέχεται λογική ανάλυση.
Η δημοκρατία μας παρείχε τρόπους και όπλα να αντιδράσουμε ενάντια σε οποιονδήποτε επιβουλευόταν τη λαϊκή εξουσία.
Τα χρησιμοποιήσαμε όλα ανάποδα, ή δεν τα χρησιμοποιήσαμε καθόλου.
Αυτό κατέστρεψε τη ζωή μας.
Και τώρα τι φταίει;
Μα, η δημοκρατία, απαντάμε μέσω των πράξεών μας.
1) Προσπαθούμε να την αναιρέσουμε υποστηρίζοντας σχηματισμούς και απόψεις που δεν έχουν καμία σχέση με δημοκρατία. Η Χρυσή Αυγή για παράδειγμα, δεν είναι κόμμα.
Συμμορία καιροσκόπων είναι, με εγκληματική δράση και πολλαπλές καταδίκες για οπλοχρησία, απόπειρα ανθρωποκτονίας, βαριές σωματικές βλάβες κλπ μεταξύ διακεκριμένων μελών της. Μην παραμυθιάζεσαι.
2) Δηλώνουμε ότι δεν ασχολούμαστε με την πολιτική γιατί είναι βρώμικη.
Μα, αν εγκαταλείψουν την πολιτική οι καθαροί, αναπόφευκτα αυτή θα μείνει με τους βρώμικους!
Και ήδη αυτό συμβαίνει. Στο συνδικαλισμό, τις λαϊκές συνελεύσεις και τέλος στην πολιτική την ίδια, έφυγαν οι καθαροί, έμειναν οι βρώμικοι και μετά οι καθαροί άρχισαν τα παράπονα για τη λειτουργία όσων εγκατέλειψαν.
Να καθόσουν εκεί για να μη χειροτερέψει. Αφού έφυγες, θα χάλαγε, δεν το περίμενες;
3) Περιχαρακωμένοι στον ατομισμό μας, περιμένουμε τον πολιτικό που θα μας προσφέρει 100% αυτά που σκεφτόμαστε και χρειαζόμαστε, λοιδορώντας όσους παρεκκλίνουν από την απόλυτη αλήθεια του εγώ μας.
Η πολιτική είναι σύνθεση απόψεων μεγάλε.
Κανένας δεν είχε συγκεκριμένα εσένα στο μυαλό του φτιάχνοντας το κόμμα που θα ζητήσει την ψήφο σου.
Ζήσε με αυτό και μάθε να ανέχεσαι μικρές αποκλίσεις από τη μεγαλοφυΐα σου.
ΟΠΟΤΕ;
Για να ζήσουμε στη χώρα που θα θέλαμε, πρέπει να γίνουμε και οι πολίτες που θα έπρεπε.
Δεν μπορείς να ζητάς καθαρό παιχνίδι όταν κλέβεις, ούτε δημοκρατία όταν είσαι φασίστας.
Η δημοκρατία και ακόμα περισσότερο η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είναι δύσκολο πράγμα.
Ζητάει ενεργούς πολίτες και μάλιστα πολίτες κοινωνικά μορφωμένους.
Που μπορούν να ζήσουν σε κοινωνία, όχι περιχαρακωμένοι στο εγώ τους.
Είτε το οικονομικό σύστημα λέγεται καπιταλισμός, είτε κομμουνισμός, είτε σοσιαλισμός είτε, είτε, είτε, αν οι πολίτες δεν κρατάνε ψηλά το πολίτευμά τους, θα πέσουν στην κατάσταση που ζούμε εμείς τώρα.
Οπότε, ανακεφαλαιώνοντας.
- Βγες από το εγώ σου και αποδέξου τη σύνθεση απόψεων που είναι η ουσία της δημοκρατίας.
- Ασχολήσου με το συμμετέχεις όπου μπορείς. Μόνο έτσι θα καθαρίσουν οι διαδικασίες διακυβέρνησης. Στην πολυκατοικία σου είσαι καχύποπτος για το ρόλο του διαχειριστή. Στη χώρα σου δεν είσαι;
- Ξεκαθάρισε ότι το ζητούμενό σου δεν είναι λιγότερη δημοκρατία, αλλά περισσότερη. Πέταξε έξω από όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες που συμμετέχεις, οποιονδήποτε φασίστα. Θα καταλάβεις ποιος είναι. Είναι αυτός που επικαλείται τη δημοκρατία για να του επιτραπεί να αναλύσει τις μισάνθρωπες απόψεις του.
- Άρπαξε κάθε ευκαιρία να εκφράσεις την άποψή σου. ΨΗΦΙΣΕ. Το 2009, το 1/3 του εκλογικού σώματος ψήφισε ΠΑΣΟΚ, το 1/3 του σώματος ψήφισε οτιδήποτε άλλο και το 1/3 του σώματος ΔΕΝ ψήφισε. Τώρα βέβαια υποφέρουν τα 3/3 του εκλογικού σώματος.
- Ψήφιζε ελεύθερα και ακριβώς αυτό που πιστεύεις. Δουλειά σου να εκφράζεσαι, δουλειά των πολιτικών να λάβουν το ΔΙΚΟ σου μήνυμα και να συνθέσουν την πολιτική που θα σε περιλαμβάνει.
- Αν παρόλα αυτά, οι εκπρόσωποί σου ξεφεύγουν από τις εξαγγελίες τους, κάνε τις διορθωτικές κινήσεις που οφείλεις. Διαδήλωσε, οργανώσου συνδικαλιστικά, ενημέρωσε τους γύρω σου, κάνε μια έξυπνη συμβολική κίνηση που θα εμπνεύσει και τους υπόλοιπους, μήνυσε οποιονδήποτε θεωρείς ότι έχει ποινική ευθύνη βλάπτοντας εσένα και το σύνολο.
- Τέλος, να θυμάσαι πάντα ότι το κράτος έχει συμβόλαιο μαζί σου, που λέγεται Σύνταγμα. Και να θυμάσαι ότι πλέον, αυτό το γνωρίζουν πολύ περισσότεροι από παλιά. Μην αφήνεις το συμβόλαιο να εφαρμόζεται μόνο εναντίον σου.
Ελπίζω να έχεις ήδη καταλάβει πόσο ευαίσθητο είναι αυτό που εμείς κρατάμε στα χέρια μας και οι «άλλοι» θέλουν να χάσουμε.
Να τα πούμε λοιπόν.
Στις κάλπες και στους δρόμους και οπουδήποτε χτυπάει η καρδιά της κοινωνίας μας.
Η δημοκρατία δεν είναι one night stand κάθε τέσσερα χρόνια. Είναι συνεχής διαδικασία βελτίωσης της κοινωνίας μας. Βοήθησε στη σωτηρία της. Τα παιδιά σου θα σε ευγνωμονούν για αυτό.
taneatouoropou.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μια είδηση που δεν υπήρξε ποτέ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έκανα σεξ με τον Simon 11 φορές σε μία νύχτα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
