2012-04-24 14:15:06
Του Πάνου Ευαγγελόπουλου
Λέκτορας Οικονομικών
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Ο μεγαλύτερος φόβος των επερχόμενων εκλογών είναι η παραμονή της πατρίδος μας στον λαβύρινθο όχι μόνον του οικονομικού αδιεξόδου όπως είμαστε σήμερα αλλά και ενός αλυσιτελούς εκλογικού αποτελέσματος που θα καθιστά αδύνατη την εύρεση του Μίτου της Αριάδνης για την απρόσκοπτη μας έξοδο από την παγίδα του λαβυρίνθου που μας έριξαν τα βαρύτατα λάθη τους παρελθόντος μας. Αντί της πολλά αληθώς προσδοκώμενης πολυφωνικής και πολυκομματικής Βουλής να καταλήξουμε σε μία κοινοβουλευτική παρουσία πολλών και σθεναρών μικρών κομμάτων που ουδεμία μεταξύ των έχουν επικοινωνία ενώ θα τους χωρίζουν σφοδρές αντιθέσεις όχι μόνον ιδεολογικές και πολιτικές αλλά και άλλες φθηνότερες προσωπικές, οι οποίες θα είναι περισσότερο δηλητηριώδεις έτσι ώστε να καθιστούν οιονδήποτε είδος κομματικής συνεννόησης δια τον σχηματισμό κυβέρνησης όχι μόνον αδιανόητο και ανέφικτο αλλά πολύ δυστυχώς και απευκταίο.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα πολύ κοντά να βιώσει την πολυκομματική ασυνεννοησία και την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης εν μέσω βαθύτατης οικονομικής κρίσης και δυσβάσταχτων εξωτερικών υποχρεώσεων από τις οποίες εξαρτάται η επιβίωση μας όχι μόνον η οικονομική αλλά κυριολεκτικά η εθνική. Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών δεν θα έχουμε την πολυτέλεια ούτε μακρόσυρτων διαπραγματεύσεων που θα εντείνουν το αδιέξοδο ούτε της επαναληπτικής προσφυγής στις κάλπες που θα σημάνει την άτακτη χρεοκοπία μας διότι ουδείς από τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ακόμη περισσότερο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα εκταμιεύει καμία δόση για έναν λαό που δεν μπορεί να σχηματίσει μία ισχυρή και ορθολογική κυβέρνηση που θα μπορεί αποτελεσματικά και δυναμικά να άρει τις ανισορροπίες της οικονομίας μας αλλά και του κοινωνικού συστήματος μας. Εάν τα ισχυρά φιλοευρωπαϊκά Ελληνικά κόμματα δεν ισχυροποιηθούν ακόμη περισσότερο την ημέρα των εκλογών και δεν εξασθενήσουν τα αντιευρωπαϊκά και άλλες κομματικές παραφυάδες τυχοδιωκτικών μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων που θα ξαναφέρουν την χώρα μας στον εφιάλτη μιας δραχμής, πολύ πιο αναξιόπιστης από αυτήν που έχουμε ήδη γνωρίσει τότε είναι σαν να φτιάχνουμε εμείς τον όλεθρο μας, από τον οποίο δεν μπορεί να μας γλυτώσει την τελευταία στιγμή καμία δανειακή σύμβαση ή κανένας τεχνοκράτης του διαμετρήματος του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.
Η Ελλάδα από τις εκλογές του 2009 μέχρι σήμερα έχει δεχθεί ένα μεγάλο κυματισμό βίαιων γεγονότων που συντάραξαν και μετέβαλλαν την ζωή κάθε Έλληνα με τον πιο αρνητικό τρόπο. Είναι αλήθεια ότι αν είχαμε πολιτικές ηγεσίες φιλελεύθερες, φιλαλήθεις, φίλεργες και προνοητικές θα είχαμε αποφύγει το μνημόνιο διότι δεν θα αφήνανε ποτέ το δημόσιο χρέος να παγιδέψει το σύνολο της οικονομίας μας. Όμως η εχθρότητα και η απέχθεια μας εναντίον των αρχών της ελεύθερης οικονομίας, η φαυλότητα και η ανικανότητα, μας φέρανε εδώ που είμαστε τώρα και επειγόμαστε για λύσεις φιλελεύθερες και αποτελεσματικές όσο ποτέ. Χρειαζόμαστε μία κυβέρνηση σθεναρά φιλελεύθερη, αυτοδύναμη ή συνεργασίας, που θα μεταμορφώσει το μνημόνιο από μονομερή μηχανισμό δυσβάσταχτων φορολογικών επιβαρύνσεων σε μοχλό ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας. Με σταδιακή, βαθμιαία και ιδιαζόντως προσεκτική ελάφρυνση όλων των ειδών φορολογίας και εκτάκτων μέτρων μέχρι την άπλετη διοχέτευση χρηματοδοτικών πόρων στην αγορά. Η δανειακή σύμβαση αφορά κρίσιμους χρηματοδοτικούς πόρους που αν τους χειριστούν ικανά χέρια κυβερνήτη τότε η Ελληνική οικονομία πολλά θα ωφεληθεί και θα θέσει τις βάσεις για την ανατροπή της καθοδικής της πορείας.
Το πιο σημαντικό έργο όμως μιας φιλοευρωπαϊκής και φιλελεύθερης κυβέρνησης θα είναι η προετοιμασία για ένα δεύτερο κούρεμα του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους. Το δημόσιο χρέος μας δεν είναι επ’ ουδενί βιώσιμο. Είναι πολύ αμφισβητήσιμο εάν το 2020 με ένα δημόσιο χρέος της τάξεως του 120% επί του ΑΕΠ, η Ελλάδα να μπορεί να βγει αυτοδύναμα στις αγορές να δανεισθεί. Πρέπει πολύ πριν το δημόσιο χρέος μας να μειωθεί σε βιώσιμο επίπεδο για να παύσει να απορροφά κάθε ικμάδα οικονομικής ανάπτυξης που μπορεί να επιδείξει η Ελληνική οικονομία τα προσεχή χρόνια. Με το PSI κουρέψαμε τους ιδιώτες επενδυτές, με το δεύτερο κούρεμα που θα ακολουθήσει, θα κουρέψουμε τους εταίρους μας, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας συμπεριλαμβανομένης. Αυτό θα αποτελέσει σημείο καμπής για την ανάκαμψη, την ανόρθωση και την αναζωπύρωση της Ελληνικής οικονομίας και θα πρέπει πάρα πολύ η νέα κυβέρνηση να δουλέψει στην επιτυχή έκβαση μιας τέτοιας τόσο δομικής μεταβολής που θα απελευθερώσει την οικονομία μας από τις δυνάμεις του χρέους που την αναγκάζουν να σύρεται και μετά δυσκολίας να επιβιώνει, σταδιακά βυθιζόμενη στο έλος της οικονομικής συρρίκνωσης.
Ο μίτος της Αριάδνης είναι μία φιλελεύθερη πατριωτική κυβέρνηση που θα κρατά σταθερά το νήμα οδηγό για την ασφαλή και επιτυχή έξοδο από τον λαβύρινθο των λαθών μας και των αδιεξόδων μας, των τειχών που εμείς οι ίδιοι κτίσαμε για να αιχμαλωτίσουμε την ίδια μας την χώρα και να την παραδώσουμε αμαχητί στους δεσμώτες δανειστές μας. Από την αρχαιότητα, ο μέγας νομοθέτης Σόλων μας διδάσκει για την σημασία της Σεισάχθειας (σείω το άχθος δηλαδή άρω το δανειακό βάρος από τις πλάτες του οφειλέτη) στην ολοκληρωτική αναγέννηση της πόλης του κράτους των Αθηνών που ελεύθερη από χρέη μπόρεσε να δημιουργήσει έναν από τους σημαντικότερους πολιτισμούς στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Press-GR
Λέκτορας Οικονομικών
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Ο μεγαλύτερος φόβος των επερχόμενων εκλογών είναι η παραμονή της πατρίδος μας στον λαβύρινθο όχι μόνον του οικονομικού αδιεξόδου όπως είμαστε σήμερα αλλά και ενός αλυσιτελούς εκλογικού αποτελέσματος που θα καθιστά αδύνατη την εύρεση του Μίτου της Αριάδνης για την απρόσκοπτη μας έξοδο από την παγίδα του λαβυρίνθου που μας έριξαν τα βαρύτατα λάθη τους παρελθόντος μας. Αντί της πολλά αληθώς προσδοκώμενης πολυφωνικής και πολυκομματικής Βουλής να καταλήξουμε σε μία κοινοβουλευτική παρουσία πολλών και σθεναρών μικρών κομμάτων που ουδεμία μεταξύ των έχουν επικοινωνία ενώ θα τους χωρίζουν σφοδρές αντιθέσεις όχι μόνον ιδεολογικές και πολιτικές αλλά και άλλες φθηνότερες προσωπικές, οι οποίες θα είναι περισσότερο δηλητηριώδεις έτσι ώστε να καθιστούν οιονδήποτε είδος κομματικής συνεννόησης δια τον σχηματισμό κυβέρνησης όχι μόνον αδιανόητο και ανέφικτο αλλά πολύ δυστυχώς και απευκταίο.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα πολύ κοντά να βιώσει την πολυκομματική ασυνεννοησία και την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης εν μέσω βαθύτατης οικονομικής κρίσης και δυσβάσταχτων εξωτερικών υποχρεώσεων από τις οποίες εξαρτάται η επιβίωση μας όχι μόνον η οικονομική αλλά κυριολεκτικά η εθνική. Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών δεν θα έχουμε την πολυτέλεια ούτε μακρόσυρτων διαπραγματεύσεων που θα εντείνουν το αδιέξοδο ούτε της επαναληπτικής προσφυγής στις κάλπες που θα σημάνει την άτακτη χρεοκοπία μας διότι ουδείς από τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ακόμη περισσότερο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα εκταμιεύει καμία δόση για έναν λαό που δεν μπορεί να σχηματίσει μία ισχυρή και ορθολογική κυβέρνηση που θα μπορεί αποτελεσματικά και δυναμικά να άρει τις ανισορροπίες της οικονομίας μας αλλά και του κοινωνικού συστήματος μας. Εάν τα ισχυρά φιλοευρωπαϊκά Ελληνικά κόμματα δεν ισχυροποιηθούν ακόμη περισσότερο την ημέρα των εκλογών και δεν εξασθενήσουν τα αντιευρωπαϊκά και άλλες κομματικές παραφυάδες τυχοδιωκτικών μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων που θα ξαναφέρουν την χώρα μας στον εφιάλτη μιας δραχμής, πολύ πιο αναξιόπιστης από αυτήν που έχουμε ήδη γνωρίσει τότε είναι σαν να φτιάχνουμε εμείς τον όλεθρο μας, από τον οποίο δεν μπορεί να μας γλυτώσει την τελευταία στιγμή καμία δανειακή σύμβαση ή κανένας τεχνοκράτης του διαμετρήματος του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.
Η Ελλάδα από τις εκλογές του 2009 μέχρι σήμερα έχει δεχθεί ένα μεγάλο κυματισμό βίαιων γεγονότων που συντάραξαν και μετέβαλλαν την ζωή κάθε Έλληνα με τον πιο αρνητικό τρόπο. Είναι αλήθεια ότι αν είχαμε πολιτικές ηγεσίες φιλελεύθερες, φιλαλήθεις, φίλεργες και προνοητικές θα είχαμε αποφύγει το μνημόνιο διότι δεν θα αφήνανε ποτέ το δημόσιο χρέος να παγιδέψει το σύνολο της οικονομίας μας. Όμως η εχθρότητα και η απέχθεια μας εναντίον των αρχών της ελεύθερης οικονομίας, η φαυλότητα και η ανικανότητα, μας φέρανε εδώ που είμαστε τώρα και επειγόμαστε για λύσεις φιλελεύθερες και αποτελεσματικές όσο ποτέ. Χρειαζόμαστε μία κυβέρνηση σθεναρά φιλελεύθερη, αυτοδύναμη ή συνεργασίας, που θα μεταμορφώσει το μνημόνιο από μονομερή μηχανισμό δυσβάσταχτων φορολογικών επιβαρύνσεων σε μοχλό ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας. Με σταδιακή, βαθμιαία και ιδιαζόντως προσεκτική ελάφρυνση όλων των ειδών φορολογίας και εκτάκτων μέτρων μέχρι την άπλετη διοχέτευση χρηματοδοτικών πόρων στην αγορά. Η δανειακή σύμβαση αφορά κρίσιμους χρηματοδοτικούς πόρους που αν τους χειριστούν ικανά χέρια κυβερνήτη τότε η Ελληνική οικονομία πολλά θα ωφεληθεί και θα θέσει τις βάσεις για την ανατροπή της καθοδικής της πορείας.
Το πιο σημαντικό έργο όμως μιας φιλοευρωπαϊκής και φιλελεύθερης κυβέρνησης θα είναι η προετοιμασία για ένα δεύτερο κούρεμα του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους. Το δημόσιο χρέος μας δεν είναι επ’ ουδενί βιώσιμο. Είναι πολύ αμφισβητήσιμο εάν το 2020 με ένα δημόσιο χρέος της τάξεως του 120% επί του ΑΕΠ, η Ελλάδα να μπορεί να βγει αυτοδύναμα στις αγορές να δανεισθεί. Πρέπει πολύ πριν το δημόσιο χρέος μας να μειωθεί σε βιώσιμο επίπεδο για να παύσει να απορροφά κάθε ικμάδα οικονομικής ανάπτυξης που μπορεί να επιδείξει η Ελληνική οικονομία τα προσεχή χρόνια. Με το PSI κουρέψαμε τους ιδιώτες επενδυτές, με το δεύτερο κούρεμα που θα ακολουθήσει, θα κουρέψουμε τους εταίρους μας, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας συμπεριλαμβανομένης. Αυτό θα αποτελέσει σημείο καμπής για την ανάκαμψη, την ανόρθωση και την αναζωπύρωση της Ελληνικής οικονομίας και θα πρέπει πάρα πολύ η νέα κυβέρνηση να δουλέψει στην επιτυχή έκβαση μιας τέτοιας τόσο δομικής μεταβολής που θα απελευθερώσει την οικονομία μας από τις δυνάμεις του χρέους που την αναγκάζουν να σύρεται και μετά δυσκολίας να επιβιώνει, σταδιακά βυθιζόμενη στο έλος της οικονομικής συρρίκνωσης.
Ο μίτος της Αριάδνης είναι μία φιλελεύθερη πατριωτική κυβέρνηση που θα κρατά σταθερά το νήμα οδηγό για την ασφαλή και επιτυχή έξοδο από τον λαβύρινθο των λαθών μας και των αδιεξόδων μας, των τειχών που εμείς οι ίδιοι κτίσαμε για να αιχμαλωτίσουμε την ίδια μας την χώρα και να την παραδώσουμε αμαχητί στους δεσμώτες δανειστές μας. Από την αρχαιότητα, ο μέγας νομοθέτης Σόλων μας διδάσκει για την σημασία της Σεισάχθειας (σείω το άχθος δηλαδή άρω το δανειακό βάρος από τις πλάτες του οφειλέτη) στην ολοκληρωτική αναγέννηση της πόλης του κράτους των Αθηνών που ελεύθερη από χρέη μπόρεσε να δημιουργήσει έναν από τους σημαντικότερους πολιτισμούς στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Press-GR
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εμμένουν στον δρόμο της καταστροφής
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
