2014-06-26 09:59:03
Πριν από δέκα ημέρες περίπου και μετά από την ήττα από την Κολομβία είχα γράψει τα εξής:
“Σαν λαός πολλές φορές (δυστυχώς) έχουμε αποδείξει ότι είμαστε αχάριστοι.
Το πόσο εύκολα ενθουσιαζόμαστε ή απογοητευόμαστε είναι γνωστό σε όλη την υφήλιο.
Όταν βγάζουμε όμως πίκρα και χολή, γινόμαστε αδίστακτοι.
Έτσι και τώρα για ακόμη μία φορά βάλλουμε κατά ριπάς κατά της Εθνικής Ελλάδας που συμμετέχει το Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Έχουμε στήσει στον τοίχο τους διεθνείς μας όταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν ξέραμε τι θα πει συμμετοχή σε τελικούς του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου, όταν μία ισοπαλία απέναντι σε οποιαδήποτε Εθνική ομάδα θεωρούνταν άθλος και αν φτάναμε και σε νίκη, αυτό ισοδυναμούσε με Εθνική επέτειο.
Χάσαμε από την Κολομβία με 3-0, ε και ? Και τι έγινε δηλαδή ? Πάντα σε κάθε αναμέτρηση ένας κερδίζει και ο άλλος χάνει.
Στο EURO του 2004 όλοι οι Έλληνες ήμασταν μαζί μία γροθιά. Η θετική μας ενέργεια, ο Θεός που αγαπάει την Ελλάδα, ο ήλιος που περιβάλλει την χώρα μας συνωμότησαν για να κάνουμε μία μεγάλη επανάσταση στον χώρο του αθλήματος και φτάσαμε στην κατάκτηση του τροπαίου.
Παρά τα άλματα που κάναμε σαν χώρα και τις συμμετοχές μας σε τελικές φάσεις και στο Ευρωπαϊκό αλλά και στο Παγκόσμιο ποδόσφαιρο η νοοτροπία του να περιμένουμε στην γωνία την ομάδα μας και να τους αρχίζουμε στην κριτική και στην μουρμούρα, έχει γίνει πλέον θεσμός !
Μπορεί να χάσουμε στα επόμενα παιχνίδια μπορεί και να κερδίσουμε.
Μπορεί να πάρουμε την πρόκριση για την επόμενη φάση μπορεί και όχι.
Όπως και να έχει η ουσία είναι να βλέπουμε και να βιώνουμε σαν γιορτή την συμμετοχή της Ελλάδας στις μεγάλες διοργανώσεις και να είμαστε μαζί με τους διεθνείς σε κάθε αποτέλεσμα και όχι μόνο στις νίκες.
Αμφιβάλλει κανείς πως αν καταφέρει κάποια επιτυχία η Εθνική δεν θα τρέχουν όλοι (μα όλοι) να επωφεληθούν από αυτή την επιτυχία ?
Σε κάθε άσχημο αποτέλεσμα αρχίζει το κατηγορητήριο απ’όλους λες και ξαφνικά τα μέχρι πριν από λίγο ινδάλματα μας, μετατράπηκαν στους πιο μισητούς εχθρούς μας.
Όπως και να έχει μην πυροβολείτε την ομάδα μας.
Μην πυροβολείτε την Εθνική Ελλάδας.
Τους χρωστάμε…δεν μας χρωστάν.
«Οι ήρωες παίζουν σαν τους Έλληνες» !!!” Πόσο μέσα έχω πέσει αλήθεια? Η χθεσινή επική (όντως) πρόκριση της Εθνικής μας για πρώτη φορά στην ιστορία της στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, συνοδεύτηκε από μία μεγαλειώδη εμφάνιση που αποτίναξε από πάνω μας τον τίτλο της αμυντικογενούς ομάδας, χωρίς ευκαιρίες και χωρίς επιθετικές προσπάθειες.
Όταν έστηνε την μπάλα ο Γιώργος Σαμαράς για να εκτελέσει το πέναλτι πόσο βαριά πρέπει να ήταν εκείνη την στιγμή τα πόδια του?
Φαντάζεστε να μην είχε σκοράρει? Θα τον είχαν στήσει στα 11 βήματα και θα τον “πυροβολούσαν” κατά ριπάς.
Εδώ ακόμα και σήμερα μεγάλη μερίδα των Ελλήνων τους απασχολεί αν ήταν ή δεν ήταν σωστή η παράβαση του πέναλτι που έδωσε ο διαιτητής !
Διάβασα σε διάφορα sites για τα κακεντρεχή σχόλια από Γερμανικές και Αγγλικές εφημερίδες, που έσταζαν χολή κατά της Ελλάδας (ευκαιρία να μας χτυπήσουν εντός και εκτός ποδοσφαίρου).
Υπήρχαν όμως και οι κριτικές που υμνούσαν τον αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και το κατόρθωμα του που προέρχονταν ακόμη και από την Δημόσια Τηλεόραση της Γερμανίας καθώς και από τον γνωστό για τις επιδόσεις του τερματοφύλακα Όλιβερ Καν, που εκτελούσε χρέη σχολιαστή !
Πόσοι από τους αρμόδιους-αναρμόδιους έσπευσαν ήδη να πάρουν λίγη από την δόξα από αυτούς τους ανθρώπους τους οποίους περίμεναν στην γωνία παρακαλώντας για ήττα και αποκλεισμό για να βγάλουν τα απωθημένα τους?
Το ερώτημα είναι : Άλλαξε τίποτα στην σκληρή καθημερινότητα των Ελλήνων ?
Η πρώτη απάντηση στους περισσότερους από εμάς θα είναι σίγουρα το όχι.
Εγώ όμως λέω…ΝΑΙ, άλλαξε. Μετά από αρκετό χρονικό διάστημα βρήκαμε μία αιτία έστω να χαμογελάσουμε λιγάκι, να ευχαριστηθούμε για κάτι, να πανηγυρίσουμε βρε αδερφέ όπως μόνο εμείς οι Έλληνες ξέρουμε.
Στην οικονομική κρίση το χειρότερο απ’όλα είναι η ψυχική μας κατάπτωση, η μελαγχολία και η κατάθλιψη, συνέπεια αυτών που είναι η κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών στην χώρα μας.
Όπως και να έχει, αυτά τα παιδιά, αυτή η ομάδα, αυτός ο προπονητής πάνω στους οποίους είχανε βγάλει την χολή τους αρκετοί συμπατριώτες μας κατάφεραν να μας βγάλουν στους δρόμους και πάλι.
Μπορεί να μην βγαίνουμε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούμε ή να απαιτήσουμε να σταματήσει αυτός ο κατήφορος των τελευταίων ετών αλλά έστω και έτσι οι Ελληνικές σημαίες έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους στους δρόμους.
Οι Έλληνες σε όλο τον πλανήτη ξεχύθηκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν. Νιώθουν υπερήφανοι που για την Εθνική τους καταγωγή έστω και δια μέσω του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου.
Για όλα αυτά που μας προσέφερε η Εθνική Ελλάδας σας ευχαριστούμε.
Το ταξίδι στο όνειρο…συνεχίζεται!!
Γ.Ι.Π.
allaksogolies.gr
“Σαν λαός πολλές φορές (δυστυχώς) έχουμε αποδείξει ότι είμαστε αχάριστοι.
Το πόσο εύκολα ενθουσιαζόμαστε ή απογοητευόμαστε είναι γνωστό σε όλη την υφήλιο.
Όταν βγάζουμε όμως πίκρα και χολή, γινόμαστε αδίστακτοι.
Έτσι και τώρα για ακόμη μία φορά βάλλουμε κατά ριπάς κατά της Εθνικής Ελλάδας που συμμετέχει το Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Έχουμε στήσει στον τοίχο τους διεθνείς μας όταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν ξέραμε τι θα πει συμμετοχή σε τελικούς του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου, όταν μία ισοπαλία απέναντι σε οποιαδήποτε Εθνική ομάδα θεωρούνταν άθλος και αν φτάναμε και σε νίκη, αυτό ισοδυναμούσε με Εθνική επέτειο.
Χάσαμε από την Κολομβία με 3-0, ε και ? Και τι έγινε δηλαδή ? Πάντα σε κάθε αναμέτρηση ένας κερδίζει και ο άλλος χάνει.
Στο EURO του 2004 όλοι οι Έλληνες ήμασταν μαζί μία γροθιά. Η θετική μας ενέργεια, ο Θεός που αγαπάει την Ελλάδα, ο ήλιος που περιβάλλει την χώρα μας συνωμότησαν για να κάνουμε μία μεγάλη επανάσταση στον χώρο του αθλήματος και φτάσαμε στην κατάκτηση του τροπαίου.
Παρά τα άλματα που κάναμε σαν χώρα και τις συμμετοχές μας σε τελικές φάσεις και στο Ευρωπαϊκό αλλά και στο Παγκόσμιο ποδόσφαιρο η νοοτροπία του να περιμένουμε στην γωνία την ομάδα μας και να τους αρχίζουμε στην κριτική και στην μουρμούρα, έχει γίνει πλέον θεσμός !
Μπορεί να χάσουμε στα επόμενα παιχνίδια μπορεί και να κερδίσουμε.
Μπορεί να πάρουμε την πρόκριση για την επόμενη φάση μπορεί και όχι.
Όπως και να έχει η ουσία είναι να βλέπουμε και να βιώνουμε σαν γιορτή την συμμετοχή της Ελλάδας στις μεγάλες διοργανώσεις και να είμαστε μαζί με τους διεθνείς σε κάθε αποτέλεσμα και όχι μόνο στις νίκες.
Αμφιβάλλει κανείς πως αν καταφέρει κάποια επιτυχία η Εθνική δεν θα τρέχουν όλοι (μα όλοι) να επωφεληθούν από αυτή την επιτυχία ?
Σε κάθε άσχημο αποτέλεσμα αρχίζει το κατηγορητήριο απ’όλους λες και ξαφνικά τα μέχρι πριν από λίγο ινδάλματα μας, μετατράπηκαν στους πιο μισητούς εχθρούς μας.
Όπως και να έχει μην πυροβολείτε την ομάδα μας.
Μην πυροβολείτε την Εθνική Ελλάδας.
Τους χρωστάμε…δεν μας χρωστάν.
«Οι ήρωες παίζουν σαν τους Έλληνες» !!!” Πόσο μέσα έχω πέσει αλήθεια? Η χθεσινή επική (όντως) πρόκριση της Εθνικής μας για πρώτη φορά στην ιστορία της στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, συνοδεύτηκε από μία μεγαλειώδη εμφάνιση που αποτίναξε από πάνω μας τον τίτλο της αμυντικογενούς ομάδας, χωρίς ευκαιρίες και χωρίς επιθετικές προσπάθειες.
Όταν έστηνε την μπάλα ο Γιώργος Σαμαράς για να εκτελέσει το πέναλτι πόσο βαριά πρέπει να ήταν εκείνη την στιγμή τα πόδια του?
Φαντάζεστε να μην είχε σκοράρει? Θα τον είχαν στήσει στα 11 βήματα και θα τον “πυροβολούσαν” κατά ριπάς.
Εδώ ακόμα και σήμερα μεγάλη μερίδα των Ελλήνων τους απασχολεί αν ήταν ή δεν ήταν σωστή η παράβαση του πέναλτι που έδωσε ο διαιτητής !
Διάβασα σε διάφορα sites για τα κακεντρεχή σχόλια από Γερμανικές και Αγγλικές εφημερίδες, που έσταζαν χολή κατά της Ελλάδας (ευκαιρία να μας χτυπήσουν εντός και εκτός ποδοσφαίρου).
Υπήρχαν όμως και οι κριτικές που υμνούσαν τον αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και το κατόρθωμα του που προέρχονταν ακόμη και από την Δημόσια Τηλεόραση της Γερμανίας καθώς και από τον γνωστό για τις επιδόσεις του τερματοφύλακα Όλιβερ Καν, που εκτελούσε χρέη σχολιαστή !
Πόσοι από τους αρμόδιους-αναρμόδιους έσπευσαν ήδη να πάρουν λίγη από την δόξα από αυτούς τους ανθρώπους τους οποίους περίμεναν στην γωνία παρακαλώντας για ήττα και αποκλεισμό για να βγάλουν τα απωθημένα τους?
Το ερώτημα είναι : Άλλαξε τίποτα στην σκληρή καθημερινότητα των Ελλήνων ?
Η πρώτη απάντηση στους περισσότερους από εμάς θα είναι σίγουρα το όχι.
Εγώ όμως λέω…ΝΑΙ, άλλαξε. Μετά από αρκετό χρονικό διάστημα βρήκαμε μία αιτία έστω να χαμογελάσουμε λιγάκι, να ευχαριστηθούμε για κάτι, να πανηγυρίσουμε βρε αδερφέ όπως μόνο εμείς οι Έλληνες ξέρουμε.
Στην οικονομική κρίση το χειρότερο απ’όλα είναι η ψυχική μας κατάπτωση, η μελαγχολία και η κατάθλιψη, συνέπεια αυτών που είναι η κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών στην χώρα μας.
Όπως και να έχει, αυτά τα παιδιά, αυτή η ομάδα, αυτός ο προπονητής πάνω στους οποίους είχανε βγάλει την χολή τους αρκετοί συμπατριώτες μας κατάφεραν να μας βγάλουν στους δρόμους και πάλι.
Μπορεί να μην βγαίνουμε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούμε ή να απαιτήσουμε να σταματήσει αυτός ο κατήφορος των τελευταίων ετών αλλά έστω και έτσι οι Ελληνικές σημαίες έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους στους δρόμους.
Οι Έλληνες σε όλο τον πλανήτη ξεχύθηκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν. Νιώθουν υπερήφανοι που για την Εθνική τους καταγωγή έστω και δια μέσω του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου.
Για όλα αυτά που μας προσέφερε η Εθνική Ελλάδας σας ευχαριστούμε.
Το ταξίδι στο όνειρο…συνεχίζεται!!
Γ.Ι.Π.
allaksogolies.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αφράτη μηλόπιτα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αισιοδοξία στη Κόστα Ρίκα για το ματς με την Ελλάδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
