2014-06-28 23:15:11
Έλα παραδέξου το και εσύ, θυμώνεις πολύ εύκολα, χωρίς κάποιον ουσιαστικό λόγο και αφορμή!
Πράγματα τα οποία αν τα κάνεις εσύ θα τα περάσεις στα ψιλά γράμματα, όταν συμβαίνουν από άλλους μπορούν να γίνουν η αφορμή για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο μέσα στο μυαλό σου.
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή, δίνοντας σου ένα παράδειγμα βγαλμένο μέσα από τη ζωή. Χθες καθόμουν στο μπαλκόνι και ξαφνικά άκουσα ένα έντονο θόρυβο!
Έντρομη συνειδητοποίησα πως κάποιος είχε χτυπήσει το παρκαρισμένο αυτοκίνητο μου και εγώ τυχερή μέσα στην ατυχία μου το έβλεπα... Πόσο συγχίστηκα... Κάποιος απρόσεχτος χτύπησε το αμάξι μου, την ιδιοκτησία ΜΟΥ και προκάλεσε ζημιά σε κάτι τόσο σημαντικό για εμένα.
Αμέσως κατέβηκα κάτω έξαλλη, μέσα στα νεύρα να ζητήσω εξηγήσεις για την ζημιά που έγινε.
Καθώς κατέβαινα κάτω ετοίμαζα ήδη το λογύδριο που θα έδινα έξαλλη για την ζημιά που έκανε! Και τον είδα.
Ένας κύριος ο οποίος από την ταραχή του πριν καν του πω το οτιδήποτε άρχισε να μου ζητάει συγνώμη λες και είχε κάνει ένα καταστροφικό λάθος. Και εκεί έφαγα την πρώτη σφαλιάρα και σκέφτηκα: «Ηρέμησε είναι απλά λαμαρίνες». Ναι, με πόνεσε που είδα το αμάξι μου γεμάτο γρατζουνιές, όμως ο κύριος ήταν εκεί, πρόθυμος να αναλάβει την ευθύνη του- υπάρχουν άλλοι που θα έφευγαν χωρίς να αφήσουν κάποιο στοιχείο, ενώ ο κύριος έμεινε εκεί και μου έγραφε σημείωμα με τα στοιχεία του ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ- και συνειδητοποίησα ότι έγινε ζημιά αλλά όχι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει.
Ο κύριος έκανε ενα λάθος και όμως ανέλαβε τις ευθύνες του!
Τώρα θα λες από μέσα σου, «εντάξει σιγά και ποιο το νόημα αυτού που λες» ή «ναι, αλλά εμένα θα μου έκανε ζημιά και θα έπρεπε να τρέχω σε λαμαρινάδες και να το βάφω» και «έπρεπε να προσέχει ο….» και τέτοια πράγματα γεμάτα γκρίνια και αρνιτικίλα.
Σκέψου όμως αν στην θέση του κυρίου ήσουν εσύ και του χτυπούσες εσύ το αμάξι; Πώς θα ένιωθες αν άρχιζε να σε βρίζει και να σου φωνάζει για κάτι που έκανες καταλάθος; (Δεν νομίζω κανείς να ξυπνήσει ποτέ και να πει «Αχ τι ωραία μέρα ας πάω να χτυπήσω το αμάξι κάποιου και να χαλάσω και το δικό μου!»)
Λάθη γίνονται συνέχεια! Γιατί όταν τα κάνουν οι άλλοι πρέπει να φωνάζουμε και να προσπαθούμε να επιβληθούμε, ενώ όταν τα κάνουμε εμείς πρέπει όλα να κυλήσουν ήρεμα και πολιτισμένα γιατί «άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε»;
Αλλά ας μην το ειδικεύουμε τόσο πολύ, σκέψου γιατί πρέπει να θυμώνεις με το παιδί σου που έκανε ζημιά και καταλάθος έσπασε κάτι στο σπίτι; Εσύ δηλαδή δεν έχεις κάνει ποτέ καμιά ζημιά; Δεν σου έχει τύχει πολλές φορές να σκέφτεσαι κάτι άλλο, κάποιο πρόβλημα σου και να είσαι αφηρημένος και να κάνεις μια γκάφα;
Η ακόμη και να είσαι λυπημένος; Έχεις σκεφτεί ότι ο άνθρωπος που θα βρίσεις στο δρόμο γιατί έπεσε καταλάθος πάνω σου μπορεί μόλις να είχε βγει από το νοσοκομείο που βρίσκεται κάποιος δικός του; Και θα έβριζες κάποιον δικό σου αν έπεφτε πάνω σου; Γιατί να βρίσεις έναν άγνωστο;
Μήπως, λοιπόν, πρέπει σιγά σιγά να μπαίνουμε στην θέση του άλλου; Θα κερδίσουμε άπειρη ηρεμία και όλα θα κυλούν πιο χαλαρά τράστ μι! Tromaktiko
Πράγματα τα οποία αν τα κάνεις εσύ θα τα περάσεις στα ψιλά γράμματα, όταν συμβαίνουν από άλλους μπορούν να γίνουν η αφορμή για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο μέσα στο μυαλό σου.
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή, δίνοντας σου ένα παράδειγμα βγαλμένο μέσα από τη ζωή. Χθες καθόμουν στο μπαλκόνι και ξαφνικά άκουσα ένα έντονο θόρυβο!
Έντρομη συνειδητοποίησα πως κάποιος είχε χτυπήσει το παρκαρισμένο αυτοκίνητο μου και εγώ τυχερή μέσα στην ατυχία μου το έβλεπα... Πόσο συγχίστηκα... Κάποιος απρόσεχτος χτύπησε το αμάξι μου, την ιδιοκτησία ΜΟΥ και προκάλεσε ζημιά σε κάτι τόσο σημαντικό για εμένα.
Αμέσως κατέβηκα κάτω έξαλλη, μέσα στα νεύρα να ζητήσω εξηγήσεις για την ζημιά που έγινε.
Καθώς κατέβαινα κάτω ετοίμαζα ήδη το λογύδριο που θα έδινα έξαλλη για την ζημιά που έκανε! Και τον είδα.
Ένας κύριος ο οποίος από την ταραχή του πριν καν του πω το οτιδήποτε άρχισε να μου ζητάει συγνώμη λες και είχε κάνει ένα καταστροφικό λάθος. Και εκεί έφαγα την πρώτη σφαλιάρα και σκέφτηκα: «Ηρέμησε είναι απλά λαμαρίνες». Ναι, με πόνεσε που είδα το αμάξι μου γεμάτο γρατζουνιές, όμως ο κύριος ήταν εκεί, πρόθυμος να αναλάβει την ευθύνη του- υπάρχουν άλλοι που θα έφευγαν χωρίς να αφήσουν κάποιο στοιχείο, ενώ ο κύριος έμεινε εκεί και μου έγραφε σημείωμα με τα στοιχεία του ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ- και συνειδητοποίησα ότι έγινε ζημιά αλλά όχι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει.
Ο κύριος έκανε ενα λάθος και όμως ανέλαβε τις ευθύνες του!
Τώρα θα λες από μέσα σου, «εντάξει σιγά και ποιο το νόημα αυτού που λες» ή «ναι, αλλά εμένα θα μου έκανε ζημιά και θα έπρεπε να τρέχω σε λαμαρινάδες και να το βάφω» και «έπρεπε να προσέχει ο….» και τέτοια πράγματα γεμάτα γκρίνια και αρνιτικίλα.
Σκέψου όμως αν στην θέση του κυρίου ήσουν εσύ και του χτυπούσες εσύ το αμάξι; Πώς θα ένιωθες αν άρχιζε να σε βρίζει και να σου φωνάζει για κάτι που έκανες καταλάθος; (Δεν νομίζω κανείς να ξυπνήσει ποτέ και να πει «Αχ τι ωραία μέρα ας πάω να χτυπήσω το αμάξι κάποιου και να χαλάσω και το δικό μου!»)
Λάθη γίνονται συνέχεια! Γιατί όταν τα κάνουν οι άλλοι πρέπει να φωνάζουμε και να προσπαθούμε να επιβληθούμε, ενώ όταν τα κάνουμε εμείς πρέπει όλα να κυλήσουν ήρεμα και πολιτισμένα γιατί «άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε»;
Αλλά ας μην το ειδικεύουμε τόσο πολύ, σκέψου γιατί πρέπει να θυμώνεις με το παιδί σου που έκανε ζημιά και καταλάθος έσπασε κάτι στο σπίτι; Εσύ δηλαδή δεν έχεις κάνει ποτέ καμιά ζημιά; Δεν σου έχει τύχει πολλές φορές να σκέφτεσαι κάτι άλλο, κάποιο πρόβλημα σου και να είσαι αφηρημένος και να κάνεις μια γκάφα;
Η ακόμη και να είσαι λυπημένος; Έχεις σκεφτεί ότι ο άνθρωπος που θα βρίσεις στο δρόμο γιατί έπεσε καταλάθος πάνω σου μπορεί μόλις να είχε βγει από το νοσοκομείο που βρίσκεται κάποιος δικός του; Και θα έβριζες κάποιον δικό σου αν έπεφτε πάνω σου; Γιατί να βρίσεις έναν άγνωστο;
Μήπως, λοιπόν, πρέπει σιγά σιγά να μπαίνουμε στην θέση του άλλου; Θα κερδίσουμε άπειρη ηρεμία και όλα θα κυλούν πιο χαλαρά τράστ μι! Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έτοιμο το jailbreak του ios 8
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποια χώρα έχει το πιο γρήγορο internet
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
