2014-07-02 14:08:11
Παλιαότερα στην Ήπειρο υπήρχαν επαγγέλματα, τα οποία έχουν χαθεί και που είχαν την πινελιά, το γούστο και τη σφραγίδα του επαγγελματία.
Επαγγέλματα, που η πρόοδος και η πάροδος του χρόνου τα κατήργησε. Έμεινε, όμως, ζωντανή ως τις ημέρες μας, ζωντανή η παραδοσιακή "οσμή" τους, θυμίζοντας την Ήπειρο του χθες. Σε περίπτωση, που μας ρωτήσετε να σας πούμε αν η Ήπειρος του σήμερα είναι καλύτερη, δεν μπορούμε να σας δώσουμε σίγουρη απάντηση.
Άλλωστε το θέμα είναι πολύπλευρο και η μονόπλευρή ματιά, ενδεχομένως να μην οδηγεί σε ορθά συμπεράσματα. Θα ανατρέξουμε και θα θυμήσουμε μερικά και όχι όλα από τα επαγγέλματα του
παρελθόντος, προσπαθώντας να διασώσουμε ένα κομμάτι από τη χρησιμότητα και τη γοητεία τους.
***
Πόσοι νεότεροι γνωρίζουν την έκφραση "το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη;".
***
Ο αγωγιάτης με άλογα, κυρίως με μουλάρια, μετέφερε εμπορεύματα και ταξιδιώτες, μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Κουβαλούσαν μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων σε κακοτράχαλα μονοπάτια ή μέσα από ποτάμια με κίνδυνο της ζωής τους.
***
Ο γανωτής, γάνωνε τα οικιακά σκεύη (μπρίκια, κατσαρόλες, μαστραπάδες κ.λπ.), δηλαδή περνούσε στην επιφάνειά της κασσίτερο. Αφού τα καθάριζε, τα άλειβε με τριμμένο κεραμίδι, τα έβαζε πάνω στη φωτιά περνώντας τα με χλωριούχο αμμώνιο και, εν τέλει, τα σκούπιζε με καθαρό βαμβάκι, ώστε να γυαλίζουν. Γνωστοί και επιτυχημένοι, σ' όλη την Ελλάδα, ήταν οι καλαντζήδες, όπως λέγονταν οι γανωτές, από τα ορεινά χωριά των Φιλιατών Θεσπρωτίας.
***
Ο πραματευτής-γυρολόγος, ήταν, ας επιτραπεί η υπερβολή το μετακινούμενο "πολυκατάστασημα" του παρελθόντος. Γυρνούσαν από χωριό σε χωριό και από γειτονιά σε γειτονιά, πουλώντας μικροπράγματα.
***
Το επάγγελμα του καλαθά ή καλαθοποιού ήταν πολύ διαδεδομένο. Πρώτες ύλες των καλαθάδων αποτελούσαν λυγαριές, καλάμια, μυρτιές (μυρσίνες), βούρλα, σχίνοι, σφένδαμνοι και ασφάκες. Η κοπή τους γίνονταν την άνοιξη ή στα τέλη Σεπτεμβρίου.
***
Ο καρεκλάς ανήκε στην περίοδο εκείνη, που το πλαστικό δεν κυριαρχούσε στη ζωή μας, και στις αυλές των σπιτιών, αλλά και μέσα σ' αυτά έβλεπε κανείς ψάθινες καρέκλες. Όταν δεν πήγαιναν οι νοικοκυραίοι στον καρεκλά, πήγαινε αυτός στο σπίτι, και καθισμένος σε σκαμνάκι επιδιόρθωνε τις χαλασμένες καρέκλες.
***
O χανιτζής, ήταν ιδιοκτήτης του πανδοχείου, το οποίο ονομάζονταν χάνι και είχε πάρει την ονομασία του από την περσική λέξη «χαν», που σημαίνει ξενώνας. Το επάγγελμα του χανιτζή διασώθηκε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Το χάνι βρίσκονταν κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές και έδιναν στέγη, τροφή και διανυκτέρευση στους ταξιδιώτες και στα ζώα τους.
katoci.blogspot.gr
Επαγγέλματα, που η πρόοδος και η πάροδος του χρόνου τα κατήργησε. Έμεινε, όμως, ζωντανή ως τις ημέρες μας, ζωντανή η παραδοσιακή "οσμή" τους, θυμίζοντας την Ήπειρο του χθες. Σε περίπτωση, που μας ρωτήσετε να σας πούμε αν η Ήπειρος του σήμερα είναι καλύτερη, δεν μπορούμε να σας δώσουμε σίγουρη απάντηση.
Άλλωστε το θέμα είναι πολύπλευρο και η μονόπλευρή ματιά, ενδεχομένως να μην οδηγεί σε ορθά συμπεράσματα. Θα ανατρέξουμε και θα θυμήσουμε μερικά και όχι όλα από τα επαγγέλματα του
παρελθόντος, προσπαθώντας να διασώσουμε ένα κομμάτι από τη χρησιμότητα και τη γοητεία τους.
***
Πόσοι νεότεροι γνωρίζουν την έκφραση "το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη;".
***
Ο αγωγιάτης με άλογα, κυρίως με μουλάρια, μετέφερε εμπορεύματα και ταξιδιώτες, μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Κουβαλούσαν μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων σε κακοτράχαλα μονοπάτια ή μέσα από ποτάμια με κίνδυνο της ζωής τους.
***
Ο γανωτής, γάνωνε τα οικιακά σκεύη (μπρίκια, κατσαρόλες, μαστραπάδες κ.λπ.), δηλαδή περνούσε στην επιφάνειά της κασσίτερο. Αφού τα καθάριζε, τα άλειβε με τριμμένο κεραμίδι, τα έβαζε πάνω στη φωτιά περνώντας τα με χλωριούχο αμμώνιο και, εν τέλει, τα σκούπιζε με καθαρό βαμβάκι, ώστε να γυαλίζουν. Γνωστοί και επιτυχημένοι, σ' όλη την Ελλάδα, ήταν οι καλαντζήδες, όπως λέγονταν οι γανωτές, από τα ορεινά χωριά των Φιλιατών Θεσπρωτίας.
***
Ο πραματευτής-γυρολόγος, ήταν, ας επιτραπεί η υπερβολή το μετακινούμενο "πολυκατάστασημα" του παρελθόντος. Γυρνούσαν από χωριό σε χωριό και από γειτονιά σε γειτονιά, πουλώντας μικροπράγματα.
***
Το επάγγελμα του καλαθά ή καλαθοποιού ήταν πολύ διαδεδομένο. Πρώτες ύλες των καλαθάδων αποτελούσαν λυγαριές, καλάμια, μυρτιές (μυρσίνες), βούρλα, σχίνοι, σφένδαμνοι και ασφάκες. Η κοπή τους γίνονταν την άνοιξη ή στα τέλη Σεπτεμβρίου.
***
Ο καρεκλάς ανήκε στην περίοδο εκείνη, που το πλαστικό δεν κυριαρχούσε στη ζωή μας, και στις αυλές των σπιτιών, αλλά και μέσα σ' αυτά έβλεπε κανείς ψάθινες καρέκλες. Όταν δεν πήγαιναν οι νοικοκυραίοι στον καρεκλά, πήγαινε αυτός στο σπίτι, και καθισμένος σε σκαμνάκι επιδιόρθωνε τις χαλασμένες καρέκλες.
***
O χανιτζής, ήταν ιδιοκτήτης του πανδοχείου, το οποίο ονομάζονταν χάνι και είχε πάρει την ονομασία του από την περσική λέξη «χαν», που σημαίνει ξενώνας. Το επάγγελμα του χανιτζή διασώθηκε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Το χάνι βρίσκονταν κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές και έδιναν στέγη, τροφή και διανυκτέρευση στους ταξιδιώτες και στα ζώα τους.
katoci.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
3ο ΡΑΙΧ και μουντιαλ
![Κωμικοτραγικές καταστάσεις! Ξανθιώτης χρωστούσε το... αστρονομικό ποσό του 1 λεπτού (!) και δεν μπορούσε να πάρει επιστροφή χρημάτων [photo]](https://images.newsnowgreece.com/69/694091/komikotragikes-katastaseis-xanthiotis-xrostouse-to-astronomiko-poso-tou-1-leptou--kai-den-mporouse-na-parei-epistrofi-xrimaton-photo-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
