2012-04-25 22:20:20
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Συγχωρήστε με, αλλά δεν υπάρχει πιο ανόητη συζήτηση από αυτήν που εξελίσσεται γύρω από το όνομα του επόμενου πρωθυπουργού. Για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για έναν προφανή: επειδή δεν ξέρουμε ακόμη το εκλογικό αποτέλεσμα.
Και επιτρέψτε μου να πω ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι η θεμελιώδης πληροφορία που μπορεί να προσφέρει μια εκλογή. Ολες οι άλλες προκύπτουν από αυτήν.
Στην ερώτηση, λοιπόν, «ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός;» απαντώ πολύ απλά: Και πού να ξέρω για τον επόμενο πρωθυπουργό, όταν δεν ξέρω τι θα βγάλει η κάλπη;
Με άλλα λόγια, «πού να ξέρω για τον πρωθυπουργό», όταν δεν ξέρω ακόμη τι θα πάρουν τα κόμματα, ποιος θα είναι ο μετεκλογικός συσχετισμός, άρα ποια θα είναι τα δεδομένα, οι συμμαχίες και οι συμφωνίες που θα αναδείξουν τον επόμενο πρωθυπουργό.
Υπό αυτή την έννοια (και σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία, αλλά ίσως ακόμη και σε αυτήν...) το πρόσωπο του πρωθυπουργού δεν θα είναι παρά μέρος μιας γενικότερης συμφωνίας από την οποία θα προκύψει (αν προκύψει) κυβέρνηση - σε αυτό έχει δίκιο ο Βενιζέλος.
Από την άλλη πλευρά, η συνταγματική διαδικασία είναι σαφής.
n Σε περίπτωση αυτοδυναμίας, «πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος που διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών». Εως εδώ κανένα πρόβλημα.
n Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, τη διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό πλειοψηφίας παίρνουν πάλι οι αρχηγοί των κομμάτων στη Βουλή. Διαδοχικά του πρώτου, του δεύτερου και του τρίτου κόμματος n Και όταν αποτύχουν όλες αυτές οι διαβουλεύσεις, πάλι τους αρχηγούς των κομμάτων καλεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για τα περαιτέρω.
Σε αυτό το επίπεδο και με αυτές τις διαδικασίες θα διαβουλευτούν όχι κάποιοι παράγοντες του δημόσιου βίου γενικώς, αλλά οι αρχηγοί των κομμάτων για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Ασφαλώς μπορούν τελικά να εμπιστευθούν σε κάποιο άλλο πρόσωπο την πρωθυπουργία. Αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα είναι η πρώτη τους επιλογή.
Ή, αν προτιμάτε, χρειάζεται κάποια πολύ ισχυρή αιτιολόγηση για να παρακαμφθούν οι πολιτικοί αρχηγοί (με την έννοια της κοινοβουλευτικής ιεραρχίας) και ενδεχομένως τα υπόλοιπα πολιτικά πρόσωπα ώστε να φτάσουμε σε κάποιον «άλλον» - σε αυτό έχει δίκιο ο Σαμαράς.
Περιττή συζήτηση λοιπόν. Και άσκοπη. Και κυρίως πρόωρη. Η οποία απλώς συσκοτίζει μια ήδη συγκεχυμένη εκλογική αναμέτρηση.
Οπου αντί να συζητούμε τα σοβαρά, τα ουσιώδη και τα κρίσιμα, αντί να κοιτάξουμε τα χάλια μας κατάματα, άρχισαν ήδη οι διάφοροι επιτήδειοι να φωνάζουν «να τος, να τος, ο πρωθυπουργός!».
πηγη:tanea,gr
liberals10
Συγχωρήστε με, αλλά δεν υπάρχει πιο ανόητη συζήτηση από αυτήν που εξελίσσεται γύρω από το όνομα του επόμενου πρωθυπουργού. Για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για έναν προφανή: επειδή δεν ξέρουμε ακόμη το εκλογικό αποτέλεσμα.
Και επιτρέψτε μου να πω ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι η θεμελιώδης πληροφορία που μπορεί να προσφέρει μια εκλογή. Ολες οι άλλες προκύπτουν από αυτήν.
Στην ερώτηση, λοιπόν, «ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός;» απαντώ πολύ απλά: Και πού να ξέρω για τον επόμενο πρωθυπουργό, όταν δεν ξέρω τι θα βγάλει η κάλπη;
Με άλλα λόγια, «πού να ξέρω για τον πρωθυπουργό», όταν δεν ξέρω ακόμη τι θα πάρουν τα κόμματα, ποιος θα είναι ο μετεκλογικός συσχετισμός, άρα ποια θα είναι τα δεδομένα, οι συμμαχίες και οι συμφωνίες που θα αναδείξουν τον επόμενο πρωθυπουργό.
Υπό αυτή την έννοια (και σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία, αλλά ίσως ακόμη και σε αυτήν...) το πρόσωπο του πρωθυπουργού δεν θα είναι παρά μέρος μιας γενικότερης συμφωνίας από την οποία θα προκύψει (αν προκύψει) κυβέρνηση - σε αυτό έχει δίκιο ο Βενιζέλος.
Από την άλλη πλευρά, η συνταγματική διαδικασία είναι σαφής.
n Σε περίπτωση αυτοδυναμίας, «πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος που διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών». Εως εδώ κανένα πρόβλημα.
n Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, τη διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό πλειοψηφίας παίρνουν πάλι οι αρχηγοί των κομμάτων στη Βουλή. Διαδοχικά του πρώτου, του δεύτερου και του τρίτου κόμματος n Και όταν αποτύχουν όλες αυτές οι διαβουλεύσεις, πάλι τους αρχηγούς των κομμάτων καλεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για τα περαιτέρω.
Σε αυτό το επίπεδο και με αυτές τις διαδικασίες θα διαβουλευτούν όχι κάποιοι παράγοντες του δημόσιου βίου γενικώς, αλλά οι αρχηγοί των κομμάτων για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Ασφαλώς μπορούν τελικά να εμπιστευθούν σε κάποιο άλλο πρόσωπο την πρωθυπουργία. Αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα είναι η πρώτη τους επιλογή.
Ή, αν προτιμάτε, χρειάζεται κάποια πολύ ισχυρή αιτιολόγηση για να παρακαμφθούν οι πολιτικοί αρχηγοί (με την έννοια της κοινοβουλευτικής ιεραρχίας) και ενδεχομένως τα υπόλοιπα πολιτικά πρόσωπα ώστε να φτάσουμε σε κάποιον «άλλον» - σε αυτό έχει δίκιο ο Σαμαράς.
Περιττή συζήτηση λοιπόν. Και άσκοπη. Και κυρίως πρόωρη. Η οποία απλώς συσκοτίζει μια ήδη συγκεχυμένη εκλογική αναμέτρηση.
Οπου αντί να συζητούμε τα σοβαρά, τα ουσιώδη και τα κρίσιμα, αντί να κοιτάξουμε τα χάλια μας κατάματα, άρχισαν ήδη οι διάφοροι επιτήδειοι να φωνάζουν «να τος, να τος, ο πρωθυπουργός!».
πηγη:tanea,gr
liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Περιοδεία Καμμένου σε Βόρεια και Δυτική Ελλάδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
