2014-08-28 11:26:08
«Επιβάλλουμε: Τη μη προσέγγιση των εργαζομένων (και συνταξιούχων) των μεταλλείων και των οικείων τους, καθώς... και την απαγόρευση προσέγγισης των κατοικιών, επαγγελματικών εγκαταστάσεων και οχημάτων των ανωτέρω σε απόσταση δέκα μέτρων».
Αυτός ο παράλογος και απόλυτα εξευτελιστικός περιοριστικός όρος επιβλήθηκε από την Ανακρίτρια και την Εισαγγελέα Πολυγύρου στους περισσότερους από τους 29 κατηγορούμενους που απολογήθηκαν στις 7-9 Ιουλίου 2014 για την υποτιθέμενη «εγκληματική οργάνωση του Λάκκου Καρατζά». Απαγόρευση προσέγγισης στα δέκα μέτρα ενός απροσδιόριστου, αλλά πάντως εξαιρετικά μεγάλου, αριθμού ατόμων: όχι μόνον όσων σήμερα εργάζονται στην εταιρεία, αλλά και των «συνταξιούχων των μεταλλείων» (δηλαδή όχι μόνον αυτής αλλά και των προηγούμενων εταιρειών) και των οικείων τους (μανάδων, γιών, αδελφών, εγγονών, θείων και πάει λέγοντας). Απαγόρευση προσέγγισης ενός απροσδιόριστου και πάντως εξαιρετικά μεγάλου αριθμού κτιρίων και οχημάτων, ιδιοκτησίας όλων των ανωτέρω εργαζομένων, συνταξιούχων, μανάδων, πατεράδων κ.λ.π.
Όλα αυτά θα ήταν γελοία αν δεν ήταν επικίνδυνα. Διερωτώμαστε πώς οι κυρίες Ανακρίτρια και Εισαγγελέας δεν διέγνωσαν ότι σε ένα μικρό μέρος όπως η Ιερισσός, αυτή τους η απόφαση θα μπορούσε να δημιουργήσει εξαιρετικά δυσάρεστες καταστάσεις με απρόβλεπτη εξέλιξη. Ενας τέτοιος υπερβολικός και εξαιρετικά ασαφής περιοριστικός όρος σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί (κατηγορούμενοι και όχι ένοχοι) κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή άθελά τους να τον παραβιάσουν και να βρεθούν στη φυλακή. Δημιουργείται πλήθος προβλημάτων σε όλους τους χώρους όπου μαζεύεται κόσμος, δημόσια κτίρια, εκκλησίες, κέντρα διασκέδασης. Δίνεται η εντύπωση ότι στόχος ήταν να επιβληθεί ένα καθεστώς φόβου στην Ιερισσό: οι κατηγορούμενοι θα πρέπει να κυκλοφορούν με μια μεζούρα και να κοιτούν διαρκώς γύρω τους, για την περίπτωση που κάποιος μεταλλωρύχος (πατέρας, πρωτοξαδέλφος κ.λ.π.) τους καταγγείλει για παραβίαση του όρου των 10 μέτρων. Σε περίπτωση οποιασδήποτε συμπλοκής για οποιαδήποτε αιτία, κινδυνεύει με σύλληψη αυτός που βρέθηκε κοντά σε μεταλλωρύχο (πατέρα, θείο κ.λ.π.) ενώ θα πρέπει να τον βλέπει και να φεύγει μακριά. Οι κατηγορούμενοι Ιερισσιώτες που γειτονεύουν με μεταλλωρύχους και συγγενείς τους, θα έπρεπε μάλλον να μετακομίσουν προκειμένου να συμμορφωθούν με τας υποδείξεις.
Ακόμα χειρότερα, ένας τέτοιος όρος αφήνει τους κατηγορούμενους Ιερισσιώτεςεκτεθειμένους σε κάθε είδους προβοκάτσια και προκλητική συμπεριφορά από την πλευρά των εργαζομένων στην εταιρεία και των συγγενών τους. Είναι γνωστό το μίσος και ο φανατισμός που υπάρχει από μερίδα εργαζομένων της εταιρείας εναντίον όλων όσων αντιτίθενται στα σχέδιά της. Τα επεισόδια σωματικής βίας κατά των αντίθετων στην επένδυση δεν είναι λίγα και έχουν μακριά ιστορία στην περιοχή. Οι απειλές και οι τραμπουκισμοί είναι αμέτρητοι. Το Φεβρουάριο του 2013 είχαμε ένα παρ’ολίγον φονικό. Θέλει άραγε ιδιαίτερη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι ένας τέτοιος εξωφρενικά παράλογος περιοριστικός όρος δεν μπορεί παρά να αποθρασύνει τους φανατικούς και να ενθαρρύνει τις ακραίες συμπεριφορές από κάποιους ανεγκέφαλους που θα νιώσουν «απελευθερωμένοι» επειδή «οι άλλοι» δεσμεύονται από την απαγόρευση προσέγγισης στα 10 μέτρα;
Αν θεωρείτε ότι είναι υπερβολικά αυτά που γράφουμε, διαβάστε τι συνέβη το περασμένο Σάββατο στην Ιερισσό.
«Αν κατεβείς θα σου την ανάψω»
Το πρωί του Σαββάτου 23 Αυγούστου στην Ιερισσό, ο Π.Κ., συνταξιούχος μεταλλωρύχος με δυο γιους που εργάζονται στην Ελληνικός Χρυσός, εξαγριώθηκε από το γεγονός ότι ο γείτονάς του που διαμένει στο δεύτερο όροφο του ίδιου κτιρίου χρησιμοποίησε την κοινόχρηστη είσοδο για να ανέβει στο σπίτι του. Έβγαλε την κυνηγετική καραμπίνα, στάθηκε έξω από το σπίτι και σε έξαλλη κατάσταση φώναζε στο γείτονά του «αν κατεβείς θα σου την ανάψω» και στη σύζυγό του «αν ξαναβγείς στο μπαλκόνι θα σε σκοτώσω». Παράλληλα απαιτούσε να φύγουν σε απόσταση 10 μ. από το σπίτι του, όπως απαιτεί η δικαστική απόφαση. Ο Ιερισσιώτης «του επάνω ορόφου» δεν είναι κατηγορούμενος και δεν ισχύει γι’αυτόν ο περιοριστικός όρος των 10 μέτρων, είναι όμως ένας από τους πολλούς «αντιδρώντες» στα εξορυκτικά σχέδια της Ελληνικός Χρυσός. Συγγενείς και περίοικοι που προσπάθησαν να ηρεμήσουν τον Π.Κ. δέχθηκαν και αυτοί απειλές κατά της ζωής τους.
Το αυτονόητο είναι ότι κάποιος που σηκώνει όπλο και απειλεί ανθρώπινες ζωές συλλαμβάνεται ΑΜΕΣΑ με την αυτόφωρη διαδικασία, διότι αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Το αυτονόητο δεν συνέβη στην προκειμένη περίπτωση. Η Τροχαία που έφτασε στον τόπο του περιστατικού αντί της Αστυνομίας που ήταν αλλού απασχολημένη, δήλωσε ότι δεν είχε αρμοδιότητα να προβεί σε σύλληψη. Η Αστυνομία άφησε να παρέλθει άπρακτο το 48ωρο εντός του οποίου είναι δυνατή η αυτόφωρη σύλληψη, λέγοντας στον παθόντα Ιερισσιώτη ότι «δεν έχει άτομα να στείλει». Μήνυση φυσικά κατατέθηκε, αλλά μέχρι να γίνει η δίκη ο επίδοξος «πιστολέρο» θα είναι ελεύθερος.
Είναι περιττό να σχολιάσουμε ότι για άλλη μια φορά, η Αστυνομία βρίσκει απίθανες προφάσεις για να αποφύγει να συλλάβει μεταλλωρύχους που βιαιοπραγούν εναντίον συμπολιτών τους. Μηνύσεις έχουν γίνει επανειλημμένως, όχι «κατά αγνώστων» αλλά κατά συγκεκριμένων επώνυμων ανθρώπων, καλά γνωστών στις μικρές τοπικές μας κοινωνίες. Όλως περιέργως, η Αστυνομία ποτέ δεν τους βρήκε για να τους συλλάβει Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το συγκεκριμένο περιστατικό με την καραμπίνα δήθεν «δεν έχει σχέση» με την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός και με το διχασμό στον οποίο έχει οδηγήσει η δράση της την κοινωνία της Β. Χαλκιδικής. Τους διαψεύδει ο ίδιος ο Π.Κ. που επικαλούνταν τον περιοριστικό όρο που επέβαλε το δικαστήριο σε κάποιους από τους αντιδρώντες στην «επένδυση».
Πηγή
Tromaktiko
Αυτός ο παράλογος και απόλυτα εξευτελιστικός περιοριστικός όρος επιβλήθηκε από την Ανακρίτρια και την Εισαγγελέα Πολυγύρου στους περισσότερους από τους 29 κατηγορούμενους που απολογήθηκαν στις 7-9 Ιουλίου 2014 για την υποτιθέμενη «εγκληματική οργάνωση του Λάκκου Καρατζά». Απαγόρευση προσέγγισης στα δέκα μέτρα ενός απροσδιόριστου, αλλά πάντως εξαιρετικά μεγάλου, αριθμού ατόμων: όχι μόνον όσων σήμερα εργάζονται στην εταιρεία, αλλά και των «συνταξιούχων των μεταλλείων» (δηλαδή όχι μόνον αυτής αλλά και των προηγούμενων εταιρειών) και των οικείων τους (μανάδων, γιών, αδελφών, εγγονών, θείων και πάει λέγοντας). Απαγόρευση προσέγγισης ενός απροσδιόριστου και πάντως εξαιρετικά μεγάλου αριθμού κτιρίων και οχημάτων, ιδιοκτησίας όλων των ανωτέρω εργαζομένων, συνταξιούχων, μανάδων, πατεράδων κ.λ.π.
Όλα αυτά θα ήταν γελοία αν δεν ήταν επικίνδυνα. Διερωτώμαστε πώς οι κυρίες Ανακρίτρια και Εισαγγελέας δεν διέγνωσαν ότι σε ένα μικρό μέρος όπως η Ιερισσός, αυτή τους η απόφαση θα μπορούσε να δημιουργήσει εξαιρετικά δυσάρεστες καταστάσεις με απρόβλεπτη εξέλιξη. Ενας τέτοιος υπερβολικός και εξαιρετικά ασαφής περιοριστικός όρος σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί (κατηγορούμενοι και όχι ένοχοι) κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή άθελά τους να τον παραβιάσουν και να βρεθούν στη φυλακή. Δημιουργείται πλήθος προβλημάτων σε όλους τους χώρους όπου μαζεύεται κόσμος, δημόσια κτίρια, εκκλησίες, κέντρα διασκέδασης. Δίνεται η εντύπωση ότι στόχος ήταν να επιβληθεί ένα καθεστώς φόβου στην Ιερισσό: οι κατηγορούμενοι θα πρέπει να κυκλοφορούν με μια μεζούρα και να κοιτούν διαρκώς γύρω τους, για την περίπτωση που κάποιος μεταλλωρύχος (πατέρας, πρωτοξαδέλφος κ.λ.π.) τους καταγγείλει για παραβίαση του όρου των 10 μέτρων. Σε περίπτωση οποιασδήποτε συμπλοκής για οποιαδήποτε αιτία, κινδυνεύει με σύλληψη αυτός που βρέθηκε κοντά σε μεταλλωρύχο (πατέρα, θείο κ.λ.π.) ενώ θα πρέπει να τον βλέπει και να φεύγει μακριά. Οι κατηγορούμενοι Ιερισσιώτες που γειτονεύουν με μεταλλωρύχους και συγγενείς τους, θα έπρεπε μάλλον να μετακομίσουν προκειμένου να συμμορφωθούν με τας υποδείξεις.
Ακόμα χειρότερα, ένας τέτοιος όρος αφήνει τους κατηγορούμενους Ιερισσιώτεςεκτεθειμένους σε κάθε είδους προβοκάτσια και προκλητική συμπεριφορά από την πλευρά των εργαζομένων στην εταιρεία και των συγγενών τους. Είναι γνωστό το μίσος και ο φανατισμός που υπάρχει από μερίδα εργαζομένων της εταιρείας εναντίον όλων όσων αντιτίθενται στα σχέδιά της. Τα επεισόδια σωματικής βίας κατά των αντίθετων στην επένδυση δεν είναι λίγα και έχουν μακριά ιστορία στην περιοχή. Οι απειλές και οι τραμπουκισμοί είναι αμέτρητοι. Το Φεβρουάριο του 2013 είχαμε ένα παρ’ολίγον φονικό. Θέλει άραγε ιδιαίτερη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι ένας τέτοιος εξωφρενικά παράλογος περιοριστικός όρος δεν μπορεί παρά να αποθρασύνει τους φανατικούς και να ενθαρρύνει τις ακραίες συμπεριφορές από κάποιους ανεγκέφαλους που θα νιώσουν «απελευθερωμένοι» επειδή «οι άλλοι» δεσμεύονται από την απαγόρευση προσέγγισης στα 10 μέτρα;
Αν θεωρείτε ότι είναι υπερβολικά αυτά που γράφουμε, διαβάστε τι συνέβη το περασμένο Σάββατο στην Ιερισσό.
«Αν κατεβείς θα σου την ανάψω»
Το πρωί του Σαββάτου 23 Αυγούστου στην Ιερισσό, ο Π.Κ., συνταξιούχος μεταλλωρύχος με δυο γιους που εργάζονται στην Ελληνικός Χρυσός, εξαγριώθηκε από το γεγονός ότι ο γείτονάς του που διαμένει στο δεύτερο όροφο του ίδιου κτιρίου χρησιμοποίησε την κοινόχρηστη είσοδο για να ανέβει στο σπίτι του. Έβγαλε την κυνηγετική καραμπίνα, στάθηκε έξω από το σπίτι και σε έξαλλη κατάσταση φώναζε στο γείτονά του «αν κατεβείς θα σου την ανάψω» και στη σύζυγό του «αν ξαναβγείς στο μπαλκόνι θα σε σκοτώσω». Παράλληλα απαιτούσε να φύγουν σε απόσταση 10 μ. από το σπίτι του, όπως απαιτεί η δικαστική απόφαση. Ο Ιερισσιώτης «του επάνω ορόφου» δεν είναι κατηγορούμενος και δεν ισχύει γι’αυτόν ο περιοριστικός όρος των 10 μέτρων, είναι όμως ένας από τους πολλούς «αντιδρώντες» στα εξορυκτικά σχέδια της Ελληνικός Χρυσός. Συγγενείς και περίοικοι που προσπάθησαν να ηρεμήσουν τον Π.Κ. δέχθηκαν και αυτοί απειλές κατά της ζωής τους.
Το αυτονόητο είναι ότι κάποιος που σηκώνει όπλο και απειλεί ανθρώπινες ζωές συλλαμβάνεται ΑΜΕΣΑ με την αυτόφωρη διαδικασία, διότι αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Το αυτονόητο δεν συνέβη στην προκειμένη περίπτωση. Η Τροχαία που έφτασε στον τόπο του περιστατικού αντί της Αστυνομίας που ήταν αλλού απασχολημένη, δήλωσε ότι δεν είχε αρμοδιότητα να προβεί σε σύλληψη. Η Αστυνομία άφησε να παρέλθει άπρακτο το 48ωρο εντός του οποίου είναι δυνατή η αυτόφωρη σύλληψη, λέγοντας στον παθόντα Ιερισσιώτη ότι «δεν έχει άτομα να στείλει». Μήνυση φυσικά κατατέθηκε, αλλά μέχρι να γίνει η δίκη ο επίδοξος «πιστολέρο» θα είναι ελεύθερος.
Είναι περιττό να σχολιάσουμε ότι για άλλη μια φορά, η Αστυνομία βρίσκει απίθανες προφάσεις για να αποφύγει να συλλάβει μεταλλωρύχους που βιαιοπραγούν εναντίον συμπολιτών τους. Μηνύσεις έχουν γίνει επανειλημμένως, όχι «κατά αγνώστων» αλλά κατά συγκεκριμένων επώνυμων ανθρώπων, καλά γνωστών στις μικρές τοπικές μας κοινωνίες. Όλως περιέργως, η Αστυνομία ποτέ δεν τους βρήκε για να τους συλλάβει Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το συγκεκριμένο περιστατικό με την καραμπίνα δήθεν «δεν έχει σχέση» με την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός και με το διχασμό στον οποίο έχει οδηγήσει η δράση της την κοινωνία της Β. Χαλκιδικής. Τους διαψεύδει ο ίδιος ο Π.Κ. που επικαλούνταν τον περιοριστικό όρο που επέβαλε το δικαστήριο σε κάποιους από τους αντιδρώντες στην «επένδυση».
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
