2014-09-02 21:04:37
Το pontos-news.gr βρέθηκε στην πρωτοποριακή εκδήλωση που διοργάνωσαν ο Σύλλογος Ποντίων Μελισσίων και οι αρμένικες κοινότητες σε κεντρική Ρωσία και Αθήνα.
Στον τοίχο του θεάτρου «Δόρα Στράτου» προβάλλονται σκηνές από την Ματσούκα και από την Τραπεζούντα. Πρόσωπα και μέρη είναι σαν να έχουν ζωντανέψει την πρώτη ημέρα του Σεπτεμβρίου σε έναν λόφο της Αθήνας που τον φωτίζει ένα φεγγάρι μισό. Η αφήγηση παίρνει σάρκα και οστά μέσω της τεχνολογίας που κάνει τις εικόνες να μοιάζουν με ένα παλιό κινηματογραφικό φιλμ και μια ημερομηνία έρχεται ξανά και ξανά μπροστά στα μάτια του κοινού: 1915. Είναι η χρονιά που ξεκινά στον Πόντο το κύμα μαζικών διώξεων με τη μορφή των εκτοπίσεων.
Πόντιοι και Αρμένιοι χορευτές ένωσαν χθες τα βήματα τους και μαζί με τους μουσικούς αλλά και τις δυο αρχιτέκτονες, Μαριλένα Κουβίδη και Ιόλη Μπελεζίνη, αφηγήθηκαν μια κοινή ιστορία τριών χιλιετιών που σημαδεύτηκε από τη Γενοκτονία. «Χρέος» ήταν η πιο απλή λέξη στην οποία η ομάδα της παράστασης κατέληξε προσπαθώντας να περιγράψει τα συναισθήματά της αναφορικά με την ιστορία.
Πρωτεργάτες της κοινής εκδήλωσης που ξεπέρασε τα τετριμμένα, ήταν ο Όμηρος Παχατουρίδης, χοροδιδάσκαλος και υπεύθυνος πολιτισμού της Ένωσης Ποντίων Μελισσίων Αττικής και η Αναχίτ Σαριμπεσκιάν πρόεδρος της αρμένικης κοινότητας της Κεντρικής Ρωσίας. Και οι δυο είναι μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού της UNESCO. Και οι δυο, ο καθένας με τη δική του φορεσιά, χόρεψαν χθες στη σκηνή του «Δόρα Στράτου».
Δωρικοί οι Πόντιοι, λυρικοί οι Αρμένιοι με τις κινήσεις των σωμάτων τους έφεραν μπροστά στα μάτια του κοινού ένα κομμάτι από τον πολιτισμό των δυο λαών.
Τα ενδιάμεσα μέρη της παράστασης ντύθηκαν από τις εικόνες που προβλήθηκαν: άλλοτε ήταν από την Aργοναυτική Eκστρατεία, άλλοτε ήταν χορευτές σε σκηνές πριν από τον ξεριζωμό και άλλοτε γυναίκες με μαντήλες να κλαίνε. Το χειροκρότημα ήρθε αβίαστα όταν Πόντιοι και Αρμένιοι χόρεψαν μαζί.
Εκτός από τον χορό και η μουσική μίλησε για την Γενοκτονία. «Αητέντς' επαραπέτανεν» είπε χθες το ποντιακό τραγούδι, ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια που διηγείται τον ηρωισμό των Ποντίων.
«Ντλε γιαμάν», που σημαίνει «Η καρδιά μου πονάει», τραγούδησε η Αναχίτι Σαριμπεσκιάν σε έναν παλιό αρμένικο σκοπό που έχει συνδεθεί με την Γενοκτονία.
Η κορυφαία στιγμή, ωστόσο, της εκδήλωσης ήρθε λίγο πριν από το φινάλε. Στην σκηνή βγαίνει ένα άνδρας που φοράει φέσι και κρατάει γιαταγάνια.
Αμέσως μετά ένας Πόντιος, με τη χαρακτηριστική φορεσιά του και μαχαίρια στα χέρια χορεύει μπροστά στον άνδρα με το φέσι. Το ίδιο κάνει και ένας Αρμένιος.
Στο τέλος οι τρεις αγκαλιάζονται και αποχαιρετούν το κοινό. Η «αυλαία» θα πέσει με όλους τους χορευτές επί σκηνής να βγαίνουν σχηματίζοντας με τα δάχτυλα τους το σήμα της νίκης ή της ειρήνης.
Kείμενο - φωτογραφίες Γεωργία Βορύλλα για pontos-news.gr
Στον τοίχο του θεάτρου «Δόρα Στράτου» προβάλλονται σκηνές από την Ματσούκα και από την Τραπεζούντα. Πρόσωπα και μέρη είναι σαν να έχουν ζωντανέψει την πρώτη ημέρα του Σεπτεμβρίου σε έναν λόφο της Αθήνας που τον φωτίζει ένα φεγγάρι μισό. Η αφήγηση παίρνει σάρκα και οστά μέσω της τεχνολογίας που κάνει τις εικόνες να μοιάζουν με ένα παλιό κινηματογραφικό φιλμ και μια ημερομηνία έρχεται ξανά και ξανά μπροστά στα μάτια του κοινού: 1915. Είναι η χρονιά που ξεκινά στον Πόντο το κύμα μαζικών διώξεων με τη μορφή των εκτοπίσεων.
Πόντιοι και Αρμένιοι χορευτές ένωσαν χθες τα βήματα τους και μαζί με τους μουσικούς αλλά και τις δυο αρχιτέκτονες, Μαριλένα Κουβίδη και Ιόλη Μπελεζίνη, αφηγήθηκαν μια κοινή ιστορία τριών χιλιετιών που σημαδεύτηκε από τη Γενοκτονία. «Χρέος» ήταν η πιο απλή λέξη στην οποία η ομάδα της παράστασης κατέληξε προσπαθώντας να περιγράψει τα συναισθήματά της αναφορικά με την ιστορία.
Πρωτεργάτες της κοινής εκδήλωσης που ξεπέρασε τα τετριμμένα, ήταν ο Όμηρος Παχατουρίδης, χοροδιδάσκαλος και υπεύθυνος πολιτισμού της Ένωσης Ποντίων Μελισσίων Αττικής και η Αναχίτ Σαριμπεσκιάν πρόεδρος της αρμένικης κοινότητας της Κεντρικής Ρωσίας. Και οι δυο είναι μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού της UNESCO. Και οι δυο, ο καθένας με τη δική του φορεσιά, χόρεψαν χθες στη σκηνή του «Δόρα Στράτου».
Δωρικοί οι Πόντιοι, λυρικοί οι Αρμένιοι με τις κινήσεις των σωμάτων τους έφεραν μπροστά στα μάτια του κοινού ένα κομμάτι από τον πολιτισμό των δυο λαών.
Τα ενδιάμεσα μέρη της παράστασης ντύθηκαν από τις εικόνες που προβλήθηκαν: άλλοτε ήταν από την Aργοναυτική Eκστρατεία, άλλοτε ήταν χορευτές σε σκηνές πριν από τον ξεριζωμό και άλλοτε γυναίκες με μαντήλες να κλαίνε. Το χειροκρότημα ήρθε αβίαστα όταν Πόντιοι και Αρμένιοι χόρεψαν μαζί.
Εκτός από τον χορό και η μουσική μίλησε για την Γενοκτονία. «Αητέντς' επαραπέτανεν» είπε χθες το ποντιακό τραγούδι, ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια που διηγείται τον ηρωισμό των Ποντίων.
«Ντλε γιαμάν», που σημαίνει «Η καρδιά μου πονάει», τραγούδησε η Αναχίτι Σαριμπεσκιάν σε έναν παλιό αρμένικο σκοπό που έχει συνδεθεί με την Γενοκτονία.
Η κορυφαία στιγμή, ωστόσο, της εκδήλωσης ήρθε λίγο πριν από το φινάλε. Στην σκηνή βγαίνει ένα άνδρας που φοράει φέσι και κρατάει γιαταγάνια.
Αμέσως μετά ένας Πόντιος, με τη χαρακτηριστική φορεσιά του και μαχαίρια στα χέρια χορεύει μπροστά στον άνδρα με το φέσι. Το ίδιο κάνει και ένας Αρμένιος.
Στο τέλος οι τρεις αγκαλιάζονται και αποχαιρετούν το κοινό. Η «αυλαία» θα πέσει με όλους τους χορευτές επί σκηνής να βγαίνουν σχηματίζοντας με τα δάχτυλα τους το σήμα της νίκης ή της ειρήνης.
Kείμενο - φωτογραφίες Γεωργία Βορύλλα για pontos-news.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνέντευξη του εκπροσώπου Τύπου της ΔΗΜΑΡ Χρ. Μαχαίρα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
