2012-04-27 11:24:04
Υπάρχουν ομάδες για τις οποίες στην Ελλάδα ξέρουμε τα πάντα (όπως π.χ η Λίβερπουλ), άλλες για τις οποίες νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα (όπως η Μπάρτσα και η Ρεάλ) και άλλες τεράστιες για τις οποίες δεν ξέρουμε τίποτα – η Μπάγερν Μονάχου π.χ είναι μια από αυτές.
Από τότε που τη θυμάμαι τη Μπάγερν ήταν μεγάλη και δυνατή και η εξήγηση που έδινα για τις δυνατότητες της, πριν μάθω κάποια πράγματα για τη λειτουργία της, είναι ότι πρόκειται για πρωταθλήτρια Γερμανίας και άρα τέτοια πρέπει να είναι. Μόνο που πρωταθλήτριες Γερμανίας είδα πολλές, αλλά μόνο η Μπάγερν έχει αυτή τη στιβαρότητα που ξεχωρίζει τον αληθινά σπουδαίο από τον περιστασιακά επιτυχημένο. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, τη δύναμη τη λάμψη και την αίγλη μιας ομάδας τη δημιουργεί η ιστορία – όμως η Μπάγερν έχει μια ιστορία τίτλων μικρή: το πρώτο της πρωτάθλημα στη Γερμανία το κατέκτησε το 1970 και ήταν έκπληξη. Τι κάνει τόσο σπουδαία μια ομάδα χωρίς μεγάλες παραδόσεις; Εδώ σε θέλω Η Μπάγερν δεν έχει τρομερές Ακαδημίες όπως ο Αγιαξ και δεν άλλαξε το ποδόσφαιρο όπως οι Ολλανδοί
. Ιδρύθηκε πολύ παλιά, το 1900, αλλά δεν έκανε σπουδαία πράγματα τα πρώτα εβδομήντα χρόνια της ιστορίας της. Θρυλείται ότι στο διοικητικό της συμβούλιο υπήρχαν Εβραίοι και ότι για αυτό τη διέλυσε το ναζιστικό καθεστώς – πράγμα πιθανό αν σκεφτεί κανείς την ιστορία του πολυπολιτισμικού Μονάχου που είναι μια από τις πιο κοσμικές γερμανικές πόλεις. Είναι βέβαιο ότι το πρώτο της γήπεδο, το Γκουνβάλντεν του Μονάχου, καταστράφηκε από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς και χτίστηκε πάρα πολύ αργότερα.
Οι άνθρωποί της πάντως, δεν προσπάθησαν επ’ ουδενί να χτίσουν μια ταυτότητα πάνω σε τέτοιες μελό μνήμες: οι ιστορίες αυτές μπήκαν κάτω από το μαξιλάρι μετά τον μεγάλο πόλεμο όταν η Γερμανία άφησε στην άκρη το ενοχλητικό παρελθόν της. Φυσικά η αγωνιστική πρόοδος της Μπάγερν οφείλεται στον ...Ούντο Λάτεκ (τον προπονητή της στις αρχές της δεκαετίας του 70) και κυρίως στον Φρανς Μπέκενμπάουερ που ως παίκτης άλλαξε την ιστορία της βάζοντας την στο χάρτη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Όμως ομάδες του ενός μεγάλου παίκτη έχουν υπάρξει πολλές – το εξαιρετικό στην περίπτωση των Βαυαρών άρχισε αργότερα. Η Μπάγερν είναι ένα σπάνιο παράδειγμα ομάδας, που πάνω στην τύχη του να αποκτήσει διάσταση πρωταθλητή χάρη σε ένα χαρισματικό παίκτη, έχτισε ένα δυναμικό μέλλον.
Τι την κάνει τόσο σπουδαία ομάδα; Ότι πάνω από όλα είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα επιχειρηματικότητας – ένα πρότυπο ομάδας - επιχείρησης. Η Μπάγερν ανακοίνωσε πρόσφατα ότι έκλεισε για 17η συνεχόμενη χρονιά τους ισολογισμούς της με κέρδη: κανείς στην ποδοσφαιρική Ευρώπη αυτό δεν τολμάει ούτε καν να το σκεφτεί! Τα κέρδη αυτά δεν είναι τεράστια (ας μην ξεχνάμε ότι την βαραίνει ακόμα μέρους του κόστους του επιβλητικού Αλιανζ Αρένα…) είναι όμως απόδειξη εύρυθμης λειτουργίας: η Μπάγερν είναι στιβαρή γερμανική επιχείρηση από αυτές που δεν αντιγράφονται και δυστυχώς δεν υπάρχουν παρά μόνο στη Γερμανία.
Το ενδιαφέρον στην περίπτωση είναι ότι η επιχείρηση Μπάγερν διοικείται χωρίς ψυχρότητα, αλλά και χωρίς στενοκεφαλιά: η παρουσία αρκετών πρώην ποδοσφαιριστών στα διοικητικά της (από τον Μπεκενμπάουερ και τον Ρουμενίγκε μέχρι το Χένες) την έχει μετατρέψει σε ένα είδος οργανισμού που βασίζεται στο κριτήριο, των ειδικευμένων στο αντικείμενο, στελεχών της: Η Μπάγερν δεν ψάχνει μεγαλοεπενδυτές, σαουδάραβες Κροίσους και Μπερλουσκόνιδες γιατί παράγει πλούτο. Τα διοικητικά στελέχη της ένα μόνο σκέφτονται: το πώς, χάρη στις επιλογές και τη γνώση, θα κλείσουμε τη σεζόν με κέρδη. Οι άνθρωποι της Μπάγερν είναι τόσο ακομπλεξάριστοι ώστε πολύ εύκολα επιστρέφουν στους ίδιους και στους ίδιους συνεργάτες αναγνωρίζοντας εμπράκτως την αξία τους: αν η Μπάγερν σε διαλέξει κάνεις για τη Μπάγερν πάντα.
Όχι τυχαία αρκετοί προπονητές (ο Λάτεκ, ο Τραπ, ο Χίτσφελντ, ο ίδιος ο Μπεκενμπάουερ) έχουν επιστρέψει στη Μπάγερν δυο τουλάχιστον φορές! Ο δε Γιουπ Χάινκες (με το μονίμως κόκκινο πρόσωπο, λόγος για τον οποίο οι Γερμανοί τον αποκαλούν Osram – όπως τις γνωστές λάμπες φωτισμού!) έχει περάσει τρεις φορές από τον πάγκο της.
Η Μπάγερν είναι μια επιχείρηση που δεν ξεχνά τους ανθρώπους που έχει προσλάβει ακόμα κι όταν αυτοί δεν δουλεύουν σε αυτή! Χωρίς ξεροκεφαλιές και κολλήματα, τα στελέχη της ξαναζητάνε τις υπηρεσίες όσους έχουν απολύσει κάθε φορά που τις κρίνουν απαραίτητες: σε καμία άλλη ευρωπαϊκή ομάδα δεν συμβαίνει άνθρωποι που έχουν απολυθεί να ξαναγυρνάνε μετά βαϊων και κλάδων.
Κάποτε ρώτησαν τον Τραπατόνι γιατί ενώ είχε αρκετές προτάσεις ξαναγύρισε στη Βαυαρία: «Οταν έχω όρεξη για δουλειά πάω εκεί που αυτή την όρεξη την εκτιμούν» είχε πει. Φυσικά στις αξιολογήσεις δε χωράει και κανένα άλλο κριτήριο πλην της ικανότητας: ο Χάινκες ως αρχηγός της Γκλάντμπαχ θεωρούνταν ως ποδοσφαιριστής ένας μεγάλος εχθρός, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να τον διαλέξουν σαν προπονητή της ομάδας τρεις φορές. Τηρουμένων των αναλογιών είναι σαν να πάει τρεις φορές προπονητής στον Παναθηναϊκό ο Νίκος Αναστόπουλος!
Σεβασμός στην ειδικότητα, προσοχή στο πως ξοδεύεται το χρήμα, επιλογές με βάση την ικανότητα και προσοχή στο γούστο του κόσμου στον οποίο στο Αλιάνζ παρέχουμε τις καλύτερες υπηρεσίες: αυτή είναι η επιχείρηση Μπάγερν – μια από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Αν ο Πλατινί επιμείνει στο Financial Fair Play θα βαρεθούμε να τη βλέπουμε να σηκώνει κούπες. Γιατί είναι μια από τις λίγες επιχειρήσεις που φτιάχνουν ομάδες, ενώ το συνηθισμένο στην Ευρώπη είναι κάποιες ομάδες να θέλουν να λέγονται επιχειρήσεις…
sport.gr
Από τότε που τη θυμάμαι τη Μπάγερν ήταν μεγάλη και δυνατή και η εξήγηση που έδινα για τις δυνατότητες της, πριν μάθω κάποια πράγματα για τη λειτουργία της, είναι ότι πρόκειται για πρωταθλήτρια Γερμανίας και άρα τέτοια πρέπει να είναι. Μόνο που πρωταθλήτριες Γερμανίας είδα πολλές, αλλά μόνο η Μπάγερν έχει αυτή τη στιβαρότητα που ξεχωρίζει τον αληθινά σπουδαίο από τον περιστασιακά επιτυχημένο. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, τη δύναμη τη λάμψη και την αίγλη μιας ομάδας τη δημιουργεί η ιστορία – όμως η Μπάγερν έχει μια ιστορία τίτλων μικρή: το πρώτο της πρωτάθλημα στη Γερμανία το κατέκτησε το 1970 και ήταν έκπληξη. Τι κάνει τόσο σπουδαία μια ομάδα χωρίς μεγάλες παραδόσεις; Εδώ σε θέλω Η Μπάγερν δεν έχει τρομερές Ακαδημίες όπως ο Αγιαξ και δεν άλλαξε το ποδόσφαιρο όπως οι Ολλανδοί
Οι άνθρωποί της πάντως, δεν προσπάθησαν επ’ ουδενί να χτίσουν μια ταυτότητα πάνω σε τέτοιες μελό μνήμες: οι ιστορίες αυτές μπήκαν κάτω από το μαξιλάρι μετά τον μεγάλο πόλεμο όταν η Γερμανία άφησε στην άκρη το ενοχλητικό παρελθόν της. Φυσικά η αγωνιστική πρόοδος της Μπάγερν οφείλεται στον ...Ούντο Λάτεκ (τον προπονητή της στις αρχές της δεκαετίας του 70) και κυρίως στον Φρανς Μπέκενμπάουερ που ως παίκτης άλλαξε την ιστορία της βάζοντας την στο χάρτη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Όμως ομάδες του ενός μεγάλου παίκτη έχουν υπάρξει πολλές – το εξαιρετικό στην περίπτωση των Βαυαρών άρχισε αργότερα. Η Μπάγερν είναι ένα σπάνιο παράδειγμα ομάδας, που πάνω στην τύχη του να αποκτήσει διάσταση πρωταθλητή χάρη σε ένα χαρισματικό παίκτη, έχτισε ένα δυναμικό μέλλον.
Τι την κάνει τόσο σπουδαία ομάδα; Ότι πάνω από όλα είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα επιχειρηματικότητας – ένα πρότυπο ομάδας - επιχείρησης. Η Μπάγερν ανακοίνωσε πρόσφατα ότι έκλεισε για 17η συνεχόμενη χρονιά τους ισολογισμούς της με κέρδη: κανείς στην ποδοσφαιρική Ευρώπη αυτό δεν τολμάει ούτε καν να το σκεφτεί! Τα κέρδη αυτά δεν είναι τεράστια (ας μην ξεχνάμε ότι την βαραίνει ακόμα μέρους του κόστους του επιβλητικού Αλιανζ Αρένα…) είναι όμως απόδειξη εύρυθμης λειτουργίας: η Μπάγερν είναι στιβαρή γερμανική επιχείρηση από αυτές που δεν αντιγράφονται και δυστυχώς δεν υπάρχουν παρά μόνο στη Γερμανία.
Το ενδιαφέρον στην περίπτωση είναι ότι η επιχείρηση Μπάγερν διοικείται χωρίς ψυχρότητα, αλλά και χωρίς στενοκεφαλιά: η παρουσία αρκετών πρώην ποδοσφαιριστών στα διοικητικά της (από τον Μπεκενμπάουερ και τον Ρουμενίγκε μέχρι το Χένες) την έχει μετατρέψει σε ένα είδος οργανισμού που βασίζεται στο κριτήριο, των ειδικευμένων στο αντικείμενο, στελεχών της: Η Μπάγερν δεν ψάχνει μεγαλοεπενδυτές, σαουδάραβες Κροίσους και Μπερλουσκόνιδες γιατί παράγει πλούτο. Τα διοικητικά στελέχη της ένα μόνο σκέφτονται: το πώς, χάρη στις επιλογές και τη γνώση, θα κλείσουμε τη σεζόν με κέρδη. Οι άνθρωποι της Μπάγερν είναι τόσο ακομπλεξάριστοι ώστε πολύ εύκολα επιστρέφουν στους ίδιους και στους ίδιους συνεργάτες αναγνωρίζοντας εμπράκτως την αξία τους: αν η Μπάγερν σε διαλέξει κάνεις για τη Μπάγερν πάντα.
Όχι τυχαία αρκετοί προπονητές (ο Λάτεκ, ο Τραπ, ο Χίτσφελντ, ο ίδιος ο Μπεκενμπάουερ) έχουν επιστρέψει στη Μπάγερν δυο τουλάχιστον φορές! Ο δε Γιουπ Χάινκες (με το μονίμως κόκκινο πρόσωπο, λόγος για τον οποίο οι Γερμανοί τον αποκαλούν Osram – όπως τις γνωστές λάμπες φωτισμού!) έχει περάσει τρεις φορές από τον πάγκο της.
Η Μπάγερν είναι μια επιχείρηση που δεν ξεχνά τους ανθρώπους που έχει προσλάβει ακόμα κι όταν αυτοί δεν δουλεύουν σε αυτή! Χωρίς ξεροκεφαλιές και κολλήματα, τα στελέχη της ξαναζητάνε τις υπηρεσίες όσους έχουν απολύσει κάθε φορά που τις κρίνουν απαραίτητες: σε καμία άλλη ευρωπαϊκή ομάδα δεν συμβαίνει άνθρωποι που έχουν απολυθεί να ξαναγυρνάνε μετά βαϊων και κλάδων.
Κάποτε ρώτησαν τον Τραπατόνι γιατί ενώ είχε αρκετές προτάσεις ξαναγύρισε στη Βαυαρία: «Οταν έχω όρεξη για δουλειά πάω εκεί που αυτή την όρεξη την εκτιμούν» είχε πει. Φυσικά στις αξιολογήσεις δε χωράει και κανένα άλλο κριτήριο πλην της ικανότητας: ο Χάινκες ως αρχηγός της Γκλάντμπαχ θεωρούνταν ως ποδοσφαιριστής ένας μεγάλος εχθρός, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να τον διαλέξουν σαν προπονητή της ομάδας τρεις φορές. Τηρουμένων των αναλογιών είναι σαν να πάει τρεις φορές προπονητής στον Παναθηναϊκό ο Νίκος Αναστόπουλος!
Σεβασμός στην ειδικότητα, προσοχή στο πως ξοδεύεται το χρήμα, επιλογές με βάση την ικανότητα και προσοχή στο γούστο του κόσμου στον οποίο στο Αλιάνζ παρέχουμε τις καλύτερες υπηρεσίες: αυτή είναι η επιχείρηση Μπάγερν – μια από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Αν ο Πλατινί επιμείνει στο Financial Fair Play θα βαρεθούμε να τη βλέπουμε να σηκώνει κούπες. Γιατί είναι μια από τις λίγες επιχειρήσεις που φτιάχνουν ομάδες, ενώ το συνηθισμένο στην Ευρώπη είναι κάποιες ομάδες να θέλουν να λέγονται επιχειρήσεις…
sport.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Ξεκαθάρισμα» το Μάιο στον ΑΝΤ1
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ταξιτζής με 1.200 ροζ DVD
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
