2014-09-22 08:21:04
Διαβάστε την παρακάτω: "Αν είχα χρόνο θα μπορούσα να κάνω μια ομιλία μόνο με τα λόγια τα δικά σας. Οι μικρές και οι μεγάλες αλήθειες που... ειπώθηκαν σήμερα εδώ αποδεικνύουν ότι τα μυαλά της πολιτικής δεν κυκλοφορούν στους διαδρόμους των υπουργείων και στα υπόγεια των κομμάτων. Τα μυαλά της πολιτικής είναι εκεί έξω στην κοινωνία. Μια κοινωνία που απεχθάνεται τα κόμματα γιατί ξέρει ότι είναι πια μέρος ενός άρρωστου πολιτικού συστήματος που δεν ανανεώνεται, που δεν νοιάζεται, που δεν εξελίσσεται. Θέλω βέβαια από την αρχή να κάνω μια επισήμανση. Στο Ποτάμι δεν βρίσκονται οι μόνοι καλοί. Και στην Επιτροπή Διαλόγου του Ποταμιού δεν είναι οι μόνοι σοφοί, οι μόνοι προβληματισμένοι, οι μόνοι νεωτεριστές.
Όμως η μέλισσα για να παράγει μέλι θέλει την κυψέλη της. Και τα παλιά κόμματα έχουν πάψει προ πολλού να είναι κυψέλες που παράγουν ιδέες. Τι κάνουμε λοιπόν, τους καλούμε όλους να εγκαταλείψουν τα κόμματα τους και να έρθουν στο Ποτάμι; Όχι. Η κοινωνία όσο έχει ανάγκη ένα μεγάλο και καθαρό Ποτάμι άλλο τόσο έχει ανάγκη από σύγχρονα αριστερά και δεξιά κόμματα. Ίσως βέβαια στην μάχη αυτή με το καινούργιο κάποια κόμματα χαθούν.
Τα κόμματα είναι ζωντανοί οργανισμοί. Γεννιούνται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, αρρωσταίνουν. Και, δυστυχώς, για τα ίδια, κάποτε πεθαίνουν. Πέθαναν ακόμη και κόμματα ιστορικά, που δέθηκαν σφιχτά με την ιστορία του τόπου, ακόμη και οι Φιλελεύθεροι του Ελευθερίου Βενιζέλου, ακόμη και η ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Έτσι η ζωή προχωράει.
Ποιο είναι όμως το Ποτάμι και τι θέλει από την ζωή μας.
Το Ποτάμι είναι ένα κίνημα που δεν έχει προλάβει να γίνει κόμμα. Και δεν θα γίνει κόμμα. Ένα Κίνημα που δεν έχει μέλη να βολέψει. Ένα Κίνημα που δεν έχει σκιώδεις υπουργούς. Ένα Κίνημα που δεν το ταΐζουν τα συμφέροντα και δεν εξυπηρετεί συντεχνίες.
Η αλήθεια δεν βρίσκεται μέσα στις οργανώσεις του Ποταμιού, άλλωστε δεν διαθέτουμε ούτε καν γραφεία. Διαθέτουμε όμως εκατοντάδες αυτόνομες ομάδες εθελοντών που συζητούν, δρουν και είναι ένα με την κοινωνία. Είμαστε το τελευταίο γέννημα της κοινωνίας. Που ήρθε να αμφισβητήσει ένα σύστημα που έμοιαζε παντοδύναμο. Και αν υπάρχει κάτι που με ενοχλεί ακόμη όταν μου το λένε είναι: «μα με ποιους πας να τα βάλεις»!
Ε λοιπόν δεν είναι ανίκητοι. Οι 400.000 ψήφοι μέσα σε 88 μέρες το φανερώνουν. Και η παρουσία μας αυτόν τον Σεπτέμβρη το αποδεικνύει. Δεν έχουμε βουλευτές, δεν είμαστε στα παράθυρα, δεν έχουμε προστάτες να μας σπρώχνουν και το Ποτάμι φουσκώνει.
Αυτό το Κίνημα λοιπόν μπορεί να είναι η λύση. Η λύση για τις λύσεις, η λύση για τα πρόσωπα.
Γιατί εδώ θα πρέπει να το παραδεχτούμε. Τα πιο άξια στελέχη της κοινωνίας βρίσκονται κατά κανόνα μακριά από το κομματικό σύστημα. Μακριά από τους κομματικούς μηχανισμούς. Το Ποτάμι θα φέρει αυτούς τους άξιους μπροστά. Και θα τους κάνει κυβερνήτες αν χρειαστεί στα μικρά και μεγάλα πλεούμενα της καθημερινότητας.
Δεν θα γίνουμε εμείς υπουργοί, είπα και κάποιοι ξαφνιάστηκαν αλλά δεν θα σηκώσουμε και ψηλά τα χέρια μπροστά στα πρωτοπαλίκαρα του παλιού συστήματος. Η συμφωνία για τα πρόσωπα είναι τόσο σημαντική όσο και η συμφωνία για τις λύσεις. Μικρός τόπος η Ελλάδα και γνωριζόμαστε. Φαίνονται οι ακροδεξιοί, οι σταλινικοί, οι απαίδευτοι, οι ανυποψίαστοι για το δράμα μιας κοινωνίας αλλά και για την δύναμη μιας κοινωνίας και αυτοί μαζί μας δεν θα κυβερνήσουν ποτέ. Δεν θα πάρουμε δηλαδή την χώρα από τα χέρια του παλαιοκομματισμού για να την παραδώσουμε στα χέρια ενός νέου παλαιοκομματισμού.
Θα μου πεις βιάζεσαι. Ναι βιαζόμαστε γιατί η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει. Η ανικανότητα των κομμάτων εξουσίας παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ και το Μνημόνιο. Και θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Η ευθύνη τους είναι διπλή. Ήξεραν ότι πηγαίναμε στον γκρεμό αλλά δεν ήθελαν να διακόψουν το πάρτι. Γιατί περνούσε καλά η παρέα τους. Και μετά όταν τα φώτα έσβησαν δεν ήξεραν ούτε καν που είναι οι πρίζες. Και άρχισαν να παρακαλούν τους ξένους να τους δώσουν λύσεις. Δεν είχαν κανένα σχέδιο. Αντέγραφαν και υπάκουαν. Αντί να φτιάξουν ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, ένα πατριωτικό σχέδιο δράσης έγιναν μαθητές του ΔΝΤ και των υφυπουργών της Μέρκελ.
Και από κοντά η αριστερά. Στην δική της άγνοια στην δική της αμηχανία βρήκε καταφύγιο στο παρελθόν. Να γυρίσουμε πίσω, τότε που ξεκινούσε το πάρτι να γίνουμε και εμείς οι ήρωες της μιας βραδιάς.
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε φόροι και μειώσεις από την μια μεριά – διαδηλώσεις από την άλλη.
Και ποια είναι η Ελλάδα σήμερα μετά από τόσα χρόνια στερήσεων;
Η Ελλάδα σήμερα είναι η χώρα με την μεγαλύτερη ανισότητα στην ΕΕ μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.
Είμαστε η χώρα που οι ίδιοι οι πολίτες της θεωρούν ότι η διαφθορά είναι παντού. Οι χειρότεροι στη διαφθορά στην Ευρώπη. Όλα αυτά φυσικά έχουν αντίκτυπο στην οικονομία. Είμαστε η προτελευταία χώρα στην Ευρωπαική Ένωση (λίγο πάνω από την Ρουμανία) στο επιχειρηματικό περιβάλλον σύμφωνα με την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας.
Και αυτήν την πραγματικότητα, το Ποτάμι θέλει να την αλλάξει.
Πάμε να δούμε πως.
ΘΕΣΗ 1: ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Αν η παρούσα Βουλή διαλυθεί χωρίς προηγουμένως να κινήσει την διαδικασία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, θα έχουμε άλλη μια απόδειξη ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Γιατί; Τι λέμε τόσα χρόνια;
Όλοι δεν λέμε ότι πρέπει να σταματήσει η ασυλία των πολιτικών; Πως θα γίνει αυτό αν δεν αποφασίσει αυτή η Βουλή την αναθεώρηση του διαβόητου άρθρου 86 για την ποινική ευθύνη υπουργών; Πως θα γίνει αυτό αν δεν αναθεωρήσουμε το άρθρο 63 περί ασυλίας των βουλευτών;
Εμείς λέμε ότι οι βουλευτές δεν χρειάζονται εκ προοιμίου καμία ασυλία, αλλά όταν θεωρούν ότι η δίωξη τους είναι πολιτική ή παράλογη μπορούν να καταφύγουν στη Βουλή και να ζητήσουν προστασία. Είναι το βρετανικό μοντέλο. Όσον αφορά τους υπουργούς, να μην αποφασίζει η Βουλή για τη δίωξή τους, αλλά να ανατεθεί σε συλλογικό όργανο ανώτατων δικαστών, όπως στη Γαλλία ή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Δύο ακόμη μεγάλες συνταγματικές αλλαγές.
Εμπλοκή του Προέδρου της Δημοκρατίας στην επιλογή της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων, βάσει καταλόγου που θα του υποβάλλει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία (3 ονόματα) και η αντιπολίτευση (2 ονόματα). Αναθεώρηση του άρθρου 90 του Συντάγματος.
Ρύθμιση για την επιλογή των Προέδρων των Ανεξάρτητων Αρχών με αναθεώρηση του άρθρου 101Α, το οποίο ελλείψει στοιχειώδους συναντίληψης έχει χρεοκοπήσει τον καινοτόμο θεσμό, γιατί δεν βρίσκεται πλειοψηφία 4/5 στη διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής.
Αν γίνει αυτό και δεν γίνει μια ολοκληρωμένη αναθεώρηση θα χαθούν άλλα 5 χρόνια για τα άλλα σημαντικά θέματα (πανεπιστήμια αρ.16 κα). Πρέπει να προβάλλουμε το σύνολο της συνταγματικής αλλαγής.
ΘΕΣΗ 2: ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Η Ελλάδα δεν έχει τις κυβερνητικές δομές ούτε την δημόσια διοίκηση που θα της επέτρεπαν να προχωρήσει σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, να στηρίξει ριζικές μεταρρυθμίσεις, να μετρά αποτελέσματα και να παρακολουθεί τις αλλαγές τις τεχνολογίας και του διεθνούς περιβάλλοντος.
Προτείνουμε τον κεντρικό συντονισμό πολιτικών από ένα Νέο Κέντρο Διακυβέρνησης. Προτείνουμε μόνιμους υφυπουργούς, μείωση ειδικών συμβούλων, κατάργηση αναπληρωτών.
Η πρόταση είναι μεγάλη και συγκεκριμένη και μπορείτε να την αναζητήσετε στο σάιτ μας.
Είναι ντροπή που τα υπουργεία αλλάζουν, μικραίνουν, μεγαλώνουν, τεμαχίζονται ανάλογα με τις ορέξεις δελφίνων και ανταρτών.
«Αν δεν πάρω υφυπουργείο θα αυτοκτονήσω», είναι γνωστή η απειλή αλλά και το αποτέλεσμα. Δεν αυτοκτόνησε.
Ένας επιπλέον λόγος που δεν προχώρησε η μείωση των μελών της κυβέρνησης (ακόμα και από πρωθυπουργούς που πραγματικά το ήθελαν) είναι η δυσλειτουργία της διοίκησης. Παράδειγμα. Κάποιος πρέπει να αναλάβει τις φυλακές. Διοίκηση δεν υπάρχει και ο υπουργός δεν θέλει. Ας κάνουμε ένα υφυπουργείο φυλακών.
Με δεδομένο λοιπόν ότι φτιάχνουμε την διοίκηση – αυτό ήταν αστείο – θέλουμε:
δραστική μείωση των μελών της κυβέρνησης (από γύρω στα 50 που είναι σήμερα στα 25).
Μόνιμος σχεδιασμός της Κυβέρνησης, ώστε ούτε τα Υπουργεία να μην αλλάζουν αρμοδιότητες σε κάθε ανασχηματισμό, ούτε οι αρμοδιότητες των υφυπουργών να ορίζονται με καθυστερήσεις και αλισβερίσι. Αυτό είναι άλλη μια αποκλειστική ελληνική πατέντα.
Προτείνουμε την σύσταση ειδικής επιτροπής με έλληνες και ξένους ειδικούς που θα καταθέσουν ολοκληρωμένη πρόταση προς συζήτηση στους πολιτικούς αρχηγούς. Τα κόμματα πρέπει να συμφωνήσουν τουλάχιστον στο ελάχιστο, πόσα και με ποιες αρμοδιότητες υπουργεία επιθυμούν.
Αντίστοιχα θα πρέπει να ερευνηθεί –και μετά από διάλογο όλων των κομμάτων να συμφωνηθεί- η σύσταση Πρωθυπουργικού Γραφείου με ευρείες αρμοδιότητες και εποπτικές εξουσίες.
Μόνιμους υφυπουργούς στην παιδεία – την ασφάλιση – την υγεία – το υπουργείο εξωτερικών – κάτι που το Σύνταγμα προβλέπει. Η επιλογή πρέπει να γίνεται μέσω ανοικτού διαγωνισμού με υποχρεωτική πενταετή θητεία.
ΘΕΣΗ 3: ΜΗ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανέβασαν τις τελευταίες ημέρες νέα παράσταση: ο εκλογικός νόμος που θέλει ο λαός (και που συμφέρει σήμερα το κόμμα μας).
Τo παλαιό σύστημα ως γνωστόν αλλάζει άποψη ακόμη και για τον εκλογικό νόμο, ανάλογα με τις πιθανότητες νίκης ή ήττας στις εθνικές εκλογές. Τελευταίο παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ που, ενώ παραδοσιακά ήταν υπέρ ενός συστήματος απλής αναλογικής, δεν συναινεί σήμερα στην αλλαγή του εκλογικού νόμου, για να μην χάσει το μπόνους των 50 εδρών που παίρνει το πρώτο κόμμα.
Ο σημερινός εκλογικός νόμος έχει πολλά προβλήματα. Με 35% κάποιος μπορεί να είναι αυτοδύναμος. Έτσι έχουμε κυβερνήσεις μειοψηφίας που δεν είναι υποχρεωμένες να αναζητήσουν συμμάχους και συναινέσεις. Το άλλο έγκλημα του εκλογικού μας νόμου είναι ότι επιβάλλει το χωρίς όρους κυνήγι του σταυρού προτίμησης ιδίως στις μεγάλες περιφέρειες των αστικών κέντρων. Το Ποτάμι λέει να σταματήσουμε το κυνήγι του σταυρού που ευνοεί τους πλούσιους, τους κληρονόμους και αυτούς που στηρίζουν οι τηλεοράσεις. Να χωρίσουμε τη χώρα σε μικρές περιφέρειες. Ο πολίτης να έχει δικαίωμα δύο ψήφων. Μια για τον τοπικό του βουλευτή και μια για το συνδυασμό της ευρύτερης περιφέρειας. Να μπορεί να ψηφίσει υποψήφιους από δύο διαφορετικά κόμματα. Μια Βουλή με λιγότερους Βουλευτές – 150 από τις μονοεδρικές και 100 από τις περιφέρειες, χωρίς μπόνους για τα κόμματα εξουσίας. Πέντε έδρες της Βουλής να καταλαμβάνονται από Έλληνες της διασποράς.
Το σύστημα πρέπει να γίνει αναλογικότερο, αλλά αλλά όχι απολύτως αναλογικό, καθότι σε αυτή την περίπτωση θα βγάζει έδρα στην Βουλή και κάποιος που συγκεντρώνει το 0.3 του εκλογικού σώματος, δηλαδή με 20.000 ψήφους.
Αντίστοιχες προτάσεις -υπέρ ενός γερμανικού συστήματος- έχουν κατατεθεί τα τελευταία χρόνια από αριστερούς μεταρρυθμιστές και προοδευτικούς φιλελεύθερους. Θυμίζουμε την μελέτη που είχε γίνει από τον Μιλτιάδη Παπαϊωάννου και τον Ηλία Νικολακόπουλο το 2008, καθώς και το σχέδιο νόμου που είχε ετοιμάσει ο Γιάννης Ραγκούσης σε συνεργασία με τον Νίκο Αλιβιζάτο, τον Θανάση Διαμαντόπουλο και άλλους ειδικούς.
Η εξουσία του ΠΑΣΟΚ όμως δέσμια παλαιοκομματικών συμφερόντων δεν τόλμησε να προωθήσει ούτε αυτή την αλλαγή.
(ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ)
Επιτρέψτε μου να δώσω ένα παράδειγμα του αδιεξόδου, στο οποίο έχουν φέρει σήμερα την πολιτική τα παλιά κόμματα.
Είναι το παράδειγμα της εκλογής του Προέδρου Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος σε μια δημοκρατία θα πρέπει να είναι ο εκπρόσωπoς της κοινής μοίρας μιας χώρας, το σύμβολο της ενότητάς της και ο εμψυχωτής της προσπάθειάς της για κάτι καλύτερο.
Προσέξτε τι γίνεται σήμερα: μέσα σε δεκάδες ώρες τηλεοπτικής κομματικής προεδρολογίας των τελευταίων μηνών, δε συζητήθηκε ούτε μια στιγμή το κεντρικό ζήτημα. Όλα τα είπαμε, εκτός από το ποιος πολίτης είναι ο κατάλληλος για αυτή τη θέση.
Το πιο σημαντικο ερώτημα έφυγε από τη μέση. Μαγική εικόνα. Μια συζήτηση για τον Πρόεδρο χωρίς τον Πρόεδρο.
Οι μισοί λένε:
“Ας είναι όποιος να ‘ναι. Φτάνει να εκλεγεί από την παρούσα Βουλή. Φτάνει να μην κάνουμε εκλογές.”
Οι άλλοι μισοί λένε:
“Και ο Λένιν, να αναστηθεί, ο ίδιος ο Πάπας-λέμε τώρα-δεν μας κάνει. Το παν είναι να πάμε για εκλογές.”
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: με τη στάση τους, τα κόμματα εξευτελίζουν το ανώτατο αξίωμα της πολιτείας. Δίνουν ένα ακόμα σήμα στην κοινωνία ότι όλα είναι το συμφέρον του κόμματος. Του εκάστοτε κόμματος. Γιατί αυτά που λέει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει πει με τα ίδια ακριβώς λόγια στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.
«Σημασία δεν έχει ο Πρόεδρος -σημασία έχει να πέσει η κυβέρνηση», από την εποχή του Έβερτ η ίδια ιστορία. Τα ίδια είπε η ΝΔ και το 1999. «Η προτεραιότητα δεν είναι ο Πρόεδρος. Προτεραιότητα είναι να πέσει η κυβέρνηση του Σημίτη».
Και τώρα τους ενοχλεί στη Νέα Δημοκρατία που ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει τη ρητορική τους.
‘Ενας είναι ο λόγος της εξουσίας, ένας είναι ο λόγος αυτών που διψούν για εξουσία.
Και ήρθε το “Ποτάμι” και είπε το αυτονόητο. Να συζητήσουμε για τα πρόσωπα. Να δώσουμε ένα στίγμα ο καθένας πως θεωρεί τους άξιους. Να μην καταφύγουμε πάλι στις μετριότητες και τους συνταξιούχους της πολιτικής. Να μην συμβιβαστούμε δηλαδή με τον «παλιό τρόπο». Κάποιοι βέβαια κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Εμείς καθημερινά και μεθοδικά ανοίγουμε τρύπες στο παλιό σύστημα, μήπως και μπει λίγο φως και αυτοί αντί για το φως σχολιάζουν την …τρύπα.
Αυτός είναι ο δικός μας ρόλος και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Θα προτείνουμε τους άξιους, τους καινοτόμους, τους κοσμοπολίτες, τους δημιουργούς για όλες τις θέσεις που θα προκύπτουν από εδώ και στο εξής. Έξω από τις παρασκηνιακές συμφωνίες των κομμάτων και μακριά από τα παζάρια του παλαιοκομματισμού.
Με την κοινωνία συνομιλούμε και σε αυτήν θέλουμε να πούμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος.
ΘΕΣΗ 4: ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Η πολυνομία είναι ένας από τους κρισιμότερους «αόρατους» εχθρούς της ανάπτυξης. Η Ελλάδα είναι η χώρα με τους περισσότερους νόμους και ρυθμίσεις στον κόσμο, ένα πολυδαίδαλο νομικό σύστημα το οποίο κανείς δεν γνωρίζει.
Τα τελευταία 20 χρόνια θεσπίστηκαν 2.000 νόμοι, 14.000 προεδρικά διατάγματα και 17.000 υπουργικές αποφάσεις, σύνολο 35.000 ρυθμίσεις. Μόνο την τελευταία τριετία ψηφίστηκαν 20 φορολογικοί νόμοι και το 2013 εκδόθηκαν 700 φορολογικές εγκύκλιοι.
Τα νούμερα τα έχω στρογγυλοποιήσει προς τα κάτω.
Αυτή η πολυπλόκαμη γραφειοκρατία εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Όσο πιο δυσνόητη και στριφνή είναι η νομοθεσία, τόσο περισσότερο ο πολίτης χρειάζεται να απευθυνθεί στους «πολιτευτές». Έτσι ανατροφοδοτείται και διαιωνίζεται η γραφειοκρατία.
Πρέπει να υπάρχει ένα μοναδικό κείμενο για τη φορολογία, ένα μοναδικό κείμενο για τα δάση. Όλες οι προηγούμενες διατάξεις θα ενσωματώνονται στο τελικό κείμενο.
Όσες προηγούμενες διατάξεις ισχύουν θα εφαρμόζονται και θα εξαιρεί όσες διατάξεις καταργούνται. Οπότε ο κάθε πολίτης, ξέροντας επί παραδείγματι ότι αυτό είναι το τελικό κείμενο για τη φορολογία, δεν χρειάζεται να έχει φορολογικά και δικηγορικά γραφεία στο πλευρό του, για να συντάξει τη φορολογική του δήλωση.
ΘΕΣΗ 5 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Οι αλλαγές στην οργάνωση και λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης είναι προαπαιτούμενα για την επιτυχία κάθε πολιτικής. Καμία ουσιαστική βελτίωση στην καθημερινότητα των πολιτών, καμία αναπτυξιακή, οικονομική ή άλλη πολιτική δεν θα αποδώσει καρπούς χωρίς αλλαγές στη δημόσια διοίκηση.
Ανασχεδιασμός της δημόσιας διοίκησης απαιτεί γνώση, σχέδιο και πόρους – υλικούς και φυσικούς. Το ΠΟΤΑΜΙ έχει τη γνώση και το σχέδιο και μπορεί να εγγυηθεί την καλή χρήση των πόρων αντί της κατασπατάλησής τους.
Τρεις είναι οι τομείς παρέμβασης και αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση:
1. Αντιμετώπιση της πολυνομίας, της κακονομίας και της ανομίας
Εφαρμογή συστήματος εκτίμησης επιπτώσεων για κάθε νόμο, προεδρικό διάταγμα και υπουργική απόφαση που έχει σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνική συνοχή.
Απλούστευση πολύπλοκων διοικητικών διαδικασιών σε τομείς αιχμής (υγεία, παιδεία, περιβάλλον)
2. Κατάρτιση σχεδίων δράσης Υπουργείων. Κάθε Υπουργείο, Περιφέρεια και Νομικό Πρόσωπο που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα θα υποχρεούται να καταρτίζει Σχέδιο Δράσης το οποίο θα περιλαμβάνει στόχους, αποτελέσματα και μέσα με τα οποία αυτά θα επιτευχθούν.
3. Το ανθρώπινο κεφάλαιο, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ο βασικός μηχανισμός εφαρμογής των αλλαγών. Χρειάζονται ενθάρρυνση, να μπει τέλος στην εκστρατεία απαξίωσής τους με παράλληλη υποδειγματική – και όχι συμβολική – τιμωρία των επίορκων και των διεφθαρμένων. Γι‘ αυτό υποστηρίζουμε ένα σύστημα ουσιαστικής αξιολόγησης του έργου τους, μέσα από μια ανεξάρτητη αρχή όπως το ΑΣΕΠ, που έχει εγγυήσεις συνταγματικής ανεξαρτησίας
ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
Γραφειοκρατία δεν σημαίνει μόνο δαιδαλώδης νομοθεσία. Γραφειοκρατία είναι ο νομικισμός, η κουλτούρα της ανευθυνότητας, η έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στον αδύναμο και εξουθενωμένο πολίτη. Το ΠΟΤΑΜΙ προτείνει για τον περιορισμό και την εξάλειψη της γραφειοκρατίας:
· Αναβάθμιση των ΚΕΠ
· Λειτουργία του κεντρικού κυβερνητικού portal ΕΡΜΗΣ για το σύνολο των επαφών πολίτη – δημόσιας διοίκησης
· Επιβράβευση των δημοσίων υπαλλήλων που υπηρετούν σε θέσεις «πρώτης γραμμής».
· Ενημερωτικές καμπάνιες μέσω των κρατικών ΜΜΕ για τα δικαιώματα των πολιτών και τις υποχρεώσεις των δημοσίων υπαλλήλων
· Ενδυνάμωση του ρόλου του συνηγόρου ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση κρουσμάτων κακοδιοίκησης και γραφειοκρατίας
ΘΕΣΗ 6: ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
Η διαφθορά δεν είναι μόνο Ελληνικό πρόβλημα. Χρειάζονται δυο για να χορέψουν τανγκό. Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες τεράστιας αύξησης της διαφθοράς σε όλη την Ευρώπη και σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Τα κρυφά ταμεία της Ζήμενς μπορεί να είναι διάσημα στην Ελλάδα, αλλά δεν ήταν και δεν είναι τα μόνα ταμεία μαύρου χρήματος.
Το Ποτάμι προτείνει να ενισχυθεί ο ρόλος του Εθνικού Συντονιστή κατά της Διαφθοράς και να θεσπιστεί θέση Ευρωπαίου επιτρόπου με αντικείμενο την αντιμετώπιση της διαφθοράς. Πρέπει να έχει υπερεθνικές εξουσίες έρευνας, ώστε να μην επαναληφθούν φαινόμενα Τσοχατζόπουλου όπου ο πολιτικός κόσμος και βεβαίως το κόμμα του ολιγώρησαν επί χρόνια.
Και βέβαια πρέπει να γίνουμε πιο αυστηροί με όλους όσοι κλέβουν το κράτος και τους πολιτικούς που πλουτίζουν με μίζες. Δεν αρκεί η φυλάκιση σε μια VIP πτέρυγα. Αυτοί που πιάνονται να κλέβουν δημόσια περιουσία ή πιάνονται με μίζες πρέπει την υπόλοιπη ζωή τους να τρώνε από τα συσσίτια. Δηλαδή να μένουν χωρίς καθόλου περιουσία.
Όλα αυτά τα είπαμε, φωνάξαμε και τώρα που ήρθε η ώρα να τα κάνουμε, τα παλιά κόμματα σφυρίζουν αδιάφορα.
Στην τωρινή του μορφή το πόθεν έσχες (για τους δικαστές, τους εφοριακούς, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους) αποτελεί ανέκδοτο, αφού δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Η δημοσιοποίηση των πόθεν έσχες των πολιτικών δημιουργεί πρωτοσέλιδα και ωραίες κουτσομπολίστικες συζητήσεις, δεν λύνει όμως κανένα πρόβλημα.
Το Ποτάμι προτείνει με τυχαία δημόσια δειγματοληψία να ελέγχονται όλες οι κατηγορίες των υπόχρεων πόθεν έσχες και αξιοποιώντας τα συμπεράσματα κάθε χρόνο να πολλαπλασιάζουμε τους δειγματοληπτικούς ελέγχους στην κατηγορία με τις περισσότερες μαύρες τρύπες.
ΘΕΣΗ 7: ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
Αν μας ενδιαφέρει η έλλειψη διακρίσεων με βάση τη θρησκεία, χρειαζόμαστε σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας και διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος.
Αν μας ενδιαφέρει η έλλειψη διακρίσεων με βάση την αναπηρία, χρειαζόμαστε πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση, την παιδεία και την υγεία. Και ράμπες στα πεζοδρόμια.
Αν μας ενδιαφέρει η έλλειψη διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ίσα δικαιώματα σε όλους, όπως και την δυνατότητα σύναψης σύμφωνου συμβίωσης.
Δεν θα εξανθρωπίσουμε τους φασίστες αλλά θα εξασφαλίσουμε ότι θα πληρώσουν ακριβά την παραμικρή παραβίαση του νόμου.
ΘΕΣΗ 8: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Λένε πολλοί ότι ο πολιτισμός αποτελεί την «βαριά βιομηχανία» της χώρας. Υπάρχει οποιαδήποτε βιομηχανία, βαριά ή ελαφριά, χωρίς προγραμματισμό και σχέδιο; Προτείνουμε λοιπόν δεκαετή σχεδιασμό πολιτικής πολιτισμού. Ανάδειξη του παρελθόντος, απεικόνιση του παρόντος, παραγωγή του μέλλοντος. Η εθνική παραγωγή σύγχρονου πολιτιστικού προϊόντος με σαφές και ξεκάθαρο στίγμα αποτελεί προτεραιότητα. Δεν μπορούμε να ζούμε μόνο με αυτά που κληρονομήσαμε. Για να συμβεί λοιπόν αυτό θα πρέπει να δημιουργηθεί το αξιοκρατικό πλαίσιο που θα επιτρέψει να απαλειφθούν οι γραφειοκρατικές και συνδικαλιστικές αγκυλώσεις που τόσο έχουν ταλαιπωρήσει τον τομέα του πολιτισμού. Η πολιτιστική μας πολιτική δεν μπορεί να αλλάζει ανάλογα με τις προτιμήσεις και την αγαπημένη μορφή τέχνης του εκάστοτε Υπουργού, αλλά θα πρέπει να είναι προϊόν συνεργασίας με μεγάλους φορείς, ιδρύματα και πρωτοβουλίες πολιτών που αποδεδειγμένα έχουν συμβάλει στην ανάδειξη του πολιτιστικού προϊόντος.
Τα μουσεία και οι χώροι πολιτισμού πρέπει να είναι ανοιχτοί κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν είναι χρηματοκιβώτια, είναι κομμάτι του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Δεν είναι για τους λίγους, είναι για όλους.
Όταν έχουμε 50.000 Έλληνες φοιτητές στο εξωτερικό είναι αδιανόητο να απαγορεύονται με συνταγματική διάταξη τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Πολύ περισσότερο, όταν επιτρέπεται η ιδιωτική εκπαίδευση σε όλες τις άλλες βαθμίδες. Είμαστε υπέρ της δυνατότητας ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων με συγκεκριμένες προδιαγραφές που ισχύουν για αντίστοιχα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Τα τελευταία χρόνια το Δημόσιο Πανεπιστήμιο έγινε σάκκος του μποξ από όψιμους μεταρρυθμιστές.
Αναρωτιέμαι:
Πως ζητούμε από τα Πανεπιστήμια να διαπρέπουν, όταν κάθε χρονιά οι εισακτέοι είναι διπλάσιοι απ’ όσους μπορούν να εκπαιδεύσουν οι Σχολές;
Τι μπορεί να κάνει το Πανεπιστήμιο όταν οι φοιτητές που φτάνουν σε αυτό είναι εθισμένοι στην αποστήθιση;
Τι μπορεί να κάνει το Πανεπιστήμιο με τους φοιτητές που εισάγονται σε αυτό δίνοντας λευκή κόλλα στις Πανελλαδικές;
Ως πολιτεία και κοινωνία, αντί να ξοδέψουμε ενέργεια, μόχθο και πλούτο, ώστε να μπορέσουμε να ανεβάσουμε τον αδαή στο επίπεδο της επιστήμης, σπαταλήσαμε ενέργεια, μόχθο και πλούτο για να κατεβάσουμε την επιστήμη στο επίπεδο του αδαούς.
Το σωστό μέτρο της βάσης του 10, δηλαδή ο κανόνας που όριζε ότι κανείς δεν εισάγεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αν δεν έχει μέσο όρο πάνω από τη βάση καταργήθηκε ως ταξικό μέτρο.
Το 2013, οι Έλληνες δαπάνησαν συνολικά 1 δις για φροντιστήρια.
Πρέπει να δεχτούμε την πραγματικότητα, να επιτρέψουμε στους καθηγητές των δημοσίων σχολείων να κάνουν φροντιστηριακά μαθήματα όπως οι γιατροί του ΕΣΥ κάνουν απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία μέσα στα νοσοκομεία. Να γίνουν, πιλοτικά στην αρχή, σε επιλεγμένες περιοχές, να το μελετήσουμε και να το επεκτείνουμε σε όλη τη χώρα αν αποδόσει.
Οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία δεν αρχίζουν πάντως από τα Πανεπιστήμια. Αλλά από τα Δημοτικά, και καλύτερα ακόμη από τα Νηπιαγωγεία.
Το πολιτικό σύστημα σήμερα αγνοεί το μέλλον των παιδιών μας. Δεν είναι μόνο το χρέος, που είναι προφανές. Έχουμε τα χειρότερα σχολεία, το χειρότερο περιβάλλον, την μεγαλύτερη παιδική παχυσαρκία, το περισσότερο κάπνισμα σε όλη την Ευρώπη. Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Γιατί αγνοούμε τα παιδιά μας; Γιατί δεν προσπαθούμε για το κοινό καλό; Γιατί δεν αγωνιζόμαστε;
Γιατί οι θεσμοί μας έχουν σαπίσει. Και δεν πιστεύουμε στην κοινή δράση. Γιατί δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να υπερασπιστούμε το δημόσιο συμφέρον.
Ευέλικτα Σχολεία λοιπόν – προϋπολογισμοί και δικαίωμα πρόσληψης ανά σχολείο, δημιουργία διοικητικού συμβουλίου σχολείου από γονείς και δασκάλους, η καινοτομία & η επιχειρηματικότητα να γίνει υποχρεωτικό μάθημα, πρόσληψη νέων διευθυντών σχολείων με διοικητικά προσόντα, εξάπλωση πρότυπων σχολείων σε όλη την περιφέρεια.
Οι παρεμβάσεις στην προσχολική ηλικία έχουν πολύ καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σε σχέση με αντίστοιχες παρεμβάσεις στο γυμνάσιο ή στο λύκειο. Για παράδειγμα, μικρές τάξεις, η ποιότητα των δασκάλων και η παροχή υγιεινού μεσημεριανού φαγητού είναι αποτελεσματικότερες όταν γίνονται «νωρίς», ιδανικά στον παιδικό σταθμό. Οι έρευνες δείχνουν ότι η προσχολική αγωγή και παιδεία, καθορίζει τουλάχιστον το ένα τρίτο της επιτυχίας/αποτυχίας του ανθρώπου.
Η ανισότητα λοιπόν δεν θα καταπολεμηθεί αν δεν προσφέρουμε σε όλα τα παιδιά την ίδια προσχολική αγωγή. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζέιμς Χέκμαν απέδειξε ότι ο καλύτερος και πιο οικονομικός τρόπος μείωσης της ανισότητας και αύξησης της ευημερίας είναι η επένδυση στην προσχολική ηλικία. Ο Ομπάμα το υιοθέτησε και ενίσχυσε τα ομοσπονδιακά προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης και πρόνοιας για παιδιά που κινδυνεύουν με κοινωνικό αποκλεισμό. Ώρα είναι να το πάρει απόφαση και η Ευρώπη. Ο κοινωνικός αποκλεισμός, η φτώχεια και η ανισότητα αποτελούν καρκίνωμα για τη σημερινή Ευρώπη. Ανεξάρτητα από τις αιτίες και μέχρι αυτές να αντιμετωπισθούν η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εξασφαλίσει προσχολική παιδεία και τροφή για όλα τα παιδιά της ηπείρου. Και τα παιδιά των ανέργων και τα παιδιά των «κοινωνικά αποκλεισμένων» οικογενειών.
ΘΕΣΗ 9: ΡΥΘΜΙΣΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΜΕ
Δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου όλοι οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν παράνομα επί δεκαετίες. Εδώ και 25 χρόνια όλοι οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί εκπέμπουν είτε χωρίς άδεια λειτουργίας είτε με προσωρινή άδεια των οποίων η ισχύς έχει λήξει ή παράνομα παραταθεί επ’ αόριστον.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει κρίνει ότι η συνέχιση λειτουργίας των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών δεν είναι συνταγματικά ανεκτή.
Όλοι γνωρίζουν το μέγεθος της επιρροής των ΜΜΕ και πόσο ισχυρή εν τοις πράγμασι εξουσία διαθέτουν. Η εξουσία αυτή ουσιαστικά «αρπάχθηκε» πειρατικά από ιδιώτες και επί δεκαετίες ασκείται παράνομα. Και μετά ήρθαν οι έμμεσες παροχές, τα θαλασσοδάνεια και οι αγοραπωλησίες ραδιοτηλεοπτικών σταθμών για να συμπληρώσουν άλλο ένα μεγάλο θεσμικό σκάνδαλο της δημοκρατίας μας.
Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για να αποκατασταθεί η νομιμότητα. Η συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, της Ανεξάρτητης Αρχής που είναι αρμόδια για την εποπτεία της ραδιοτηλεόρασης έχει επανειλημμένα κριθεί παράνομη. Και τούτο διότι η θητεία των μελών του ΕΣΡ έχει λήξει προ πολλών ετών και η πολυμελής Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής που είναι αρμόδια για τον διορισμό τους, δεν κατορθώνει να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των 4/5 που απαιτείται από το Σύνταγμα για να διορίσει νέα μέλη. Η θητεία των σημερινών μελών έχει ήδη παραταθεί εφτά (!) φορές κατά τρόπο που πλήττει βαθύτατα το κράτος δικαίου και έχει κριθεί επανειλημμένα παράνομη από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η παράνομη λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, που εποπτεύονται από μια παράνομα συγκροτημένη Αρχή, δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Το Ποτάμι ζητεί προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για επταετείς άδειες χρήσης των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων, ανασύσταση του ΕΣΡ, συνδυασμό της τήρησης της δημοσιογραφικής δεοντολογίας στα ηλεκτρονικά μέσα με τη διαδικασία της αδειδότησης.
Είναι απαραίτητο οι διαδικασίες να ξεκινήσουν το ταχύτερο. Το Ποτάμι προτείνει η διαδικασία της προκήρυξης και του ανοικτού διαγωνισμού να ξεκινήσει κατά τις πρώτες 100 μέρες της νέας διακυβέρνησης. Και δεν λέω τώρα, για να μην θεωρηθεί ότι δίνουμε το δικαίωμα σε μια παλιά κυβέρνηση να παζαρέψει διατάξεις και προϋποθέσεις.
Από τώρα όμως μπορούν να υποχρεωθούν όλοι οι κρατικοί οργανισμοί, υπουργεία, δήμοι να δημοσιεύσουν τις διαφημιστικές τους δαπάνες, τόσο συνολικά όσο και ανά μέσο στην Διαύγεια. Για να σταματήσουν οι διαφημιστικές καμπάνιες για τον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας τον Αύγουστο στις φιλικές μας εφημερίδες.
ΘΕΣΗ 10: ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Δικαιοσύνη που καθυστερεί είναι δικαιοσύνη που δεν αποδίδεται.
Μια εμπορική και αστική διαφορά για να εκδικασθεί πρωτοδίκως στην Ελλάδα θέλει πάνω από 500 ημέρες, το 2010 ήθελε περίπου 200 μέρες. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα αντικίνητρα για επενδύσεις στη χώρα μαζί με την χρονοβόρα και απρόβλεπτη ακυρωτική διαδικασία (ΣΤΕ).
Συνολικά, στα ποινικά δικαστήρια της χώρας οι εκκρεμείς υποθέσεις υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο. Κάθε χρόνο, μόνο στο Πρωτοδικείο της Αθήνας κατατίθενται περίπου 350.000 μηνύσεις, ενώ σοβαρά κακουργήματα εκδικάζονται ύστερα από 8 ή 10 χρόνια.
Δεν μας λείπουν όμως οι δικαστές, έχουμε 30 ανά 10.000 κατοίκους, ενώ στη Γαλλία 12, στην Ιταλία 11. Στη μηχανογράφηση όμως και στην ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων είμαστε τελευταίοι!
Το πρόγραμμα μηχανογράφησης των δικαστηρίων ξεκίνησε –πολύ καθυστερημένα το 2012- έγιναν κάποια βήματα, η κυβέρνηση όμως εγκατέλειψε και αυτή την προσπάθεια. Χωρίς την μηχανογράφηση δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Στα μη τεχνικά τώρα:
αλλαγή συνταγματικού τρόπου ορισμού της ηγεσίας της δικαιοσύνης ώστε την εξουσία να έχει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όχι μόνο το υπουργικό συμβούλιο
συμμετοχή των πολιτών στην αξιολόγηση δικαστών
είσοδος επαγγελματικών διευθυντικών στελεχών στην διοίκηση των δικαστηρίων
ίδρυση ειδικής υπηρεσίας εσωτερικού ελέγχου για το δικαστικό σώμα, με αυξημένες εγγυήσεις ανεξαρτησίας από πολιτικές παρεμβάσεις
επέκταση και ενίσχυση του θεσμού της πιλοτικής-πρότυπης δίκης που επιτρέπει την ομαδοποίηση υποθέσεων και την γρήγορη διαλεύκανση τους
ενίσχυση της ειδικής ταχείας διαδικασίας για την διαλεύκανση υποθέσεων που εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, δήμαρχοι και ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί. (Με νόμο του 2012 προβλέπονται ταχύτατες διαδικασίες όμως στην πράξη οι δικαστές κωλυσιεργούν είτε συνειδητά είτε λόγω έλλειψης βοήθειας).
ΘΕΣΗ 11: ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Καθώς η κρίση βαθαίνει, οι ασθενείς βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα ιατροκεντρικό, ανοργάνωτο, πελατειακό και ελλιπώς χρηματοδοτημένο υγειονομικό σύστημα και αισθάνονται «χαμένοι».
Η κύρια πρότασή μας αφορά στην καθιέρωση Εθνικής Ασφάλισης Υγείας, με καθολική κάλυψη για το βασικό «πακέτο» υπηρεσιών του ΕΟΠΥΥ. Μέσα σε 4 χρόνια, το ΕΣΥ μπορεί να χρηματοδοτείται μόνο από την γενική φορολογία και να παρέχει δωρεάν πρόσβαση στους μόνιμους κατοίκους της χώρας (και σε όλους τους άλλους για επείγοντα περιστατικά),
Να σχεδιαστεί ο «νοσοκομειακός χάρτης της χώρας» για τα ερχόμενα 20 χρόνια. Είναι παράλογο να έχουμε 2.000 κλινικές σε σχεδόν 130 νοσοκομεία. Εξίσου παράλογο είναι να υπάρχουν 3 και 4 μικρά νοσοκομεία σ’ έναν νομό, αλλά το 80% των περιστατικών να φεύγει και να πηγαίνει σε πανεπιστημιακά νοσοκομεία άλλων περιοχών.
Το Ποτάμι προτείνει έλεγχο του κόστους της δημόσιας υγείας με αποκλειστικό παραπεμπτικό σε δημόσια νοσοκομεία και εξετάσεις από τον οικογενειακό γιατρό του δημόσιου πρωτοβάθμιου συστήματος υγείας, ώστε να σταματήσουν οι αχρείαστες αξονικές τομογραφίες και η αχρείαστη συνταγογράφηση και η διαφθορά στην υγεία.
Προτείνουμε την καθιέρωση θεσμικού ορίου για τη συνολική και τη δημόσια δαπάνη υγείας ως ποσοστό του ΑΕΠ. Ο στόχος μας είναι τα μέσα επίπεδα των χωρών της Ε.Ε. Με τα σημερινά δεδομένα το συνολικό κόστος πρέπει να κυμαίνεται στο 9,5% και η δημόσια δαπάνη πάνω από το 7% του ΑΕΠ.
Η στελέχωση των Νοσοκομείων πρέπει να εστιάζεται στην επιστημονική συγκρότηση των γιατρών. Για την επιλογή των Διοικητών των νοσοκομείων να επιβληθεί «πολιτική αχρωματοψία». Επιλογή προσωπικού με αξιοκρατικά κριτήρια (ΑΣΕΠ) και συνεχής αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες του συστήματος υγείας από μη κομματικούς μηχανισμούς.
ΘΕΣΗ 12: ΕΥΡΩΠΑÏΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Η μετανάστευση είναι ένα πρόβλημα άλυτο για τις ΗΠΑ και για την Ευρώπη. Συνεπώς όσοι ισχυρίζονται ότι έχουν μαγικές λύσεις, που δεν βρήκε ο υπόλοιπος κόσμος ψεύδονται.
Όσο υπάρχει η τεράστια διαφορά επιπέδου διαβίωσης αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, όσο συνεχίζονται οι πόλεμοι και το αίμα, όσο η τηλεόραση φέρνει τους δύο κόσμους πιο κοντά και όσο το ίντερνετ τα παρουσιάζει όλα εύκολα, οι μεταναστευτικές ροές θα αυξάνονται.
Η Ελλάδα όμως δεν μπορεί να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο της παγίδας εξαθλιωμένων ανθρώπων.
Χρειάζονται αυστηρά ευρωπαϊκά σύνορα αλλά και φροντίδα για τους μετανάστες που ζουν στην χώρα. Πρέπει να διοχετεύσουμε τους μετανάστες που θέλουν να μείνουν και να εργαστούν στην Ελλάδα στον αγροτικό τομέα, κι όπου αλλού υπάρχουν ανάγκες. Να παραχωρήσουμε άδεια παραμονής σε όσους μετανάστες έχουν νόμιμη εργασία και σέβονται τους νόμους της χώρας. Να παρέχουμε υπηρεσίες περίθαλψης και παιδείας σε όλους. Να άρουμε τα εμπόδια που απαγορεύουν στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα να γίνουν Έλληνες.
Επείγει η «Αντικατάσταση του Δουβλίνου ΙΙΙ με θέσπιση Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου», έτσι ώστε ο πρόσφυγας να ζητάει προστασία από την ΕΕ συνολικά και όχι από μία χώρα μεμονωμένα. Μέχρι τότε πρέπει φροντίζουμε για χώρους υποδοχής, γρήγορη διεκπεραίωση της διαδικασίας απονομής ασύλου και πολιτικές ένταξεις με αιχμή την εκμάθηση της γλώσσας.
ΘΕΣΗ 13: ΒΙΩΣΙΜΟ ΧΡΕΟΣ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τα σύγχρονα κράτη, όταν μιλούν για εξωτερική πολιτική, σκέφτονται την προώθηση των οικονομικών τους συμφερόντων στο εξωτερικό. Τις εξαγωγές τους, τις επενδύσεις, το εμπόριο, την ενεργειακή τους ασφάλεια. Η οικονομία είναι σημερα το υπαρξιακό στοίχημα για την Ελλάδα. Αυτό είναι το ζωτικής σημασίας εθνικό μας θέμα. Αν ηττηθούμε στην οικονομία θα ηττηθούμε και στα εθνικά.
Είμαστε υπέρ της ποιοτικής αναβάθμισης της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Χρειαζόμαστε ισχυρούς συμμάχους και εταίρους.
Στο Κυπριακό η λύση θα πρέπει να είναι συμβατή με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και τις Αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών. Οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να σταθούν στο πλευρό των ηγετών της Κύπρου.
Στο Σκοπιανό η εθνική γραμμή δεν πρέπει να αλλάξει. Μια ονομασία για όλες τις χρήσεις που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, αλλά με σαφέστατο προσδιορισμό που θα τον ξεχωρίζει από την ελληνική Μακεδονία.
Το κρυφτούλι πρέπει να σταματήσει και τα Σκόπια πρέπει να κληθούν να επιλέξουν. Ή Ευρώπη ή το χάος. Η Ευρώπη όμως περνάει από την Αθήνα.
Στα ελληνοτουρκικά να δημιουργήσουμε ένα μηχανισμό τακτικών αλλά άτυπων συναντήσεων των δύο χωρών, ορίζοντας έναν «Έλληνα ειδικό απεσταλμένο για την Τουρκία» (όχι απαραίτητα πολιτικό) ακολουθώντας το παράδειγμα της Γαλλίας. Και, τέλος, να ρίξουμε γέφυρες στην νέα Τουρκία που κοιτάει δυτικά (φοιτητές, επιστήμονες, νεολαίοι).
Πάμε λοιπόν στην αληθινή εξωτερική πολιτική:
ΧΡΕΟΣ
Η ρύθμιση του χρέους πρέπει να είναι αμοιβαία επιδίωξη, δική μας και των δανειστών μας. Το Χρέος πρέπει να είναι εξυπηρετήσιμο και να μην υπονομεύει την προσπάθεια της πατρίδας μας για τη μετάβαση σε σταθερή αναπτυξιακή πορεία.
Αυτή είναι η οπτική μας, αυτό συμφέρει τη χώρα γι’ αυτό και δεν προσφέρουν τίποτε οι ανέξοδες απειλές για μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Η διευθέτηση του χρέους με μεγάλη χρονική παράταση των λήξεων, μείωση των επιτοκίων, διευθέτηση των βραχυπρόθεσμων απαιτήσεων του ΔΝΤ, πρέπει να περιλαμβάνει μια ικανοποιητική περίοδο αναστολής της εξυπηρέτησης, έτσι ώστε η οικονομία και η κοινωνία να αποκτήσουν τη δυνατότητα και τους πόρους να ανασυνταχθούν.
Σε αυτή τη διαπραγμάτευση η χώρα πρέπει να προσέλθει με αυτοπεποίθηση και με δικό της πρόγραμμα αλλαγών και νέου προσανατολισμού της οικονομίας.
Σε αυτή τη διαπραγμάτευση πρέπει να τεθεί και το θέμα της εξαίρεσης από το PSI των ομολόγων ύψους 56,6 δις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα ομόλογα εξαιρέθηκαν από το κούρεμα με έναν παράτυπο, αποφεύγω να χρησιμοποιήσω τη ακριβέστερη λέξη, τρόπο. Προβλήθηκαν πολλοί λόγοι για την εξαίρεση, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι πολλά από τα ομόλογα αγοράστηκαν, απλώς και μόνο για να τα ξεφορτωθούν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες το 2010. Η ουσία είναι ότι το χρέος μας έπρεπε να είναι 29 δις λιγότερο. Είναι κάτι που πρέπει να το συζητήσουμε με τους εταίρους-δανειστές μας. Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιες εξαιρέσεις που δεν ίσχυσαν για τους χιλιάδες Έλληνες μικροομολογιούχους.
Άραγε, ο κ. Βενιζέλος, υπουργός Οικονομικών τότε, τι εξηγήσεις θα μπορούσε να δώσει για το θέμα; Περι Tromaktiko
Όμως η μέλισσα για να παράγει μέλι θέλει την κυψέλη της. Και τα παλιά κόμματα έχουν πάψει προ πολλού να είναι κυψέλες που παράγουν ιδέες. Τι κάνουμε λοιπόν, τους καλούμε όλους να εγκαταλείψουν τα κόμματα τους και να έρθουν στο Ποτάμι; Όχι. Η κοινωνία όσο έχει ανάγκη ένα μεγάλο και καθαρό Ποτάμι άλλο τόσο έχει ανάγκη από σύγχρονα αριστερά και δεξιά κόμματα. Ίσως βέβαια στην μάχη αυτή με το καινούργιο κάποια κόμματα χαθούν.
Τα κόμματα είναι ζωντανοί οργανισμοί. Γεννιούνται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, αρρωσταίνουν. Και, δυστυχώς, για τα ίδια, κάποτε πεθαίνουν. Πέθαναν ακόμη και κόμματα ιστορικά, που δέθηκαν σφιχτά με την ιστορία του τόπου, ακόμη και οι Φιλελεύθεροι του Ελευθερίου Βενιζέλου, ακόμη και η ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Έτσι η ζωή προχωράει.
Ποιο είναι όμως το Ποτάμι και τι θέλει από την ζωή μας.
Το Ποτάμι είναι ένα κίνημα που δεν έχει προλάβει να γίνει κόμμα. Και δεν θα γίνει κόμμα. Ένα Κίνημα που δεν έχει μέλη να βολέψει. Ένα Κίνημα που δεν έχει σκιώδεις υπουργούς. Ένα Κίνημα που δεν το ταΐζουν τα συμφέροντα και δεν εξυπηρετεί συντεχνίες.
Η αλήθεια δεν βρίσκεται μέσα στις οργανώσεις του Ποταμιού, άλλωστε δεν διαθέτουμε ούτε καν γραφεία. Διαθέτουμε όμως εκατοντάδες αυτόνομες ομάδες εθελοντών που συζητούν, δρουν και είναι ένα με την κοινωνία. Είμαστε το τελευταίο γέννημα της κοινωνίας. Που ήρθε να αμφισβητήσει ένα σύστημα που έμοιαζε παντοδύναμο. Και αν υπάρχει κάτι που με ενοχλεί ακόμη όταν μου το λένε είναι: «μα με ποιους πας να τα βάλεις»!
Ε λοιπόν δεν είναι ανίκητοι. Οι 400.000 ψήφοι μέσα σε 88 μέρες το φανερώνουν. Και η παρουσία μας αυτόν τον Σεπτέμβρη το αποδεικνύει. Δεν έχουμε βουλευτές, δεν είμαστε στα παράθυρα, δεν έχουμε προστάτες να μας σπρώχνουν και το Ποτάμι φουσκώνει.
Αυτό το Κίνημα λοιπόν μπορεί να είναι η λύση. Η λύση για τις λύσεις, η λύση για τα πρόσωπα.
Γιατί εδώ θα πρέπει να το παραδεχτούμε. Τα πιο άξια στελέχη της κοινωνίας βρίσκονται κατά κανόνα μακριά από το κομματικό σύστημα. Μακριά από τους κομματικούς μηχανισμούς. Το Ποτάμι θα φέρει αυτούς τους άξιους μπροστά. Και θα τους κάνει κυβερνήτες αν χρειαστεί στα μικρά και μεγάλα πλεούμενα της καθημερινότητας.
Δεν θα γίνουμε εμείς υπουργοί, είπα και κάποιοι ξαφνιάστηκαν αλλά δεν θα σηκώσουμε και ψηλά τα χέρια μπροστά στα πρωτοπαλίκαρα του παλιού συστήματος. Η συμφωνία για τα πρόσωπα είναι τόσο σημαντική όσο και η συμφωνία για τις λύσεις. Μικρός τόπος η Ελλάδα και γνωριζόμαστε. Φαίνονται οι ακροδεξιοί, οι σταλινικοί, οι απαίδευτοι, οι ανυποψίαστοι για το δράμα μιας κοινωνίας αλλά και για την δύναμη μιας κοινωνίας και αυτοί μαζί μας δεν θα κυβερνήσουν ποτέ. Δεν θα πάρουμε δηλαδή την χώρα από τα χέρια του παλαιοκομματισμού για να την παραδώσουμε στα χέρια ενός νέου παλαιοκομματισμού.
Θα μου πεις βιάζεσαι. Ναι βιαζόμαστε γιατί η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει. Η ανικανότητα των κομμάτων εξουσίας παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ και το Μνημόνιο. Και θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Η ευθύνη τους είναι διπλή. Ήξεραν ότι πηγαίναμε στον γκρεμό αλλά δεν ήθελαν να διακόψουν το πάρτι. Γιατί περνούσε καλά η παρέα τους. Και μετά όταν τα φώτα έσβησαν δεν ήξεραν ούτε καν που είναι οι πρίζες. Και άρχισαν να παρακαλούν τους ξένους να τους δώσουν λύσεις. Δεν είχαν κανένα σχέδιο. Αντέγραφαν και υπάκουαν. Αντί να φτιάξουν ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, ένα πατριωτικό σχέδιο δράσης έγιναν μαθητές του ΔΝΤ και των υφυπουργών της Μέρκελ.
Και από κοντά η αριστερά. Στην δική της άγνοια στην δική της αμηχανία βρήκε καταφύγιο στο παρελθόν. Να γυρίσουμε πίσω, τότε που ξεκινούσε το πάρτι να γίνουμε και εμείς οι ήρωες της μιας βραδιάς.
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε φόροι και μειώσεις από την μια μεριά – διαδηλώσεις από την άλλη.
Και ποια είναι η Ελλάδα σήμερα μετά από τόσα χρόνια στερήσεων;
Η Ελλάδα σήμερα είναι η χώρα με την μεγαλύτερη ανισότητα στην ΕΕ μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.
Είμαστε η χώρα που οι ίδιοι οι πολίτες της θεωρούν ότι η διαφθορά είναι παντού. Οι χειρότεροι στη διαφθορά στην Ευρώπη. Όλα αυτά φυσικά έχουν αντίκτυπο στην οικονομία. Είμαστε η προτελευταία χώρα στην Ευρωπαική Ένωση (λίγο πάνω από την Ρουμανία) στο επιχειρηματικό περιβάλλον σύμφωνα με την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας.
Και αυτήν την πραγματικότητα, το Ποτάμι θέλει να την αλλάξει.
Πάμε να δούμε πως.
ΘΕΣΗ 1: ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Αν η παρούσα Βουλή διαλυθεί χωρίς προηγουμένως να κινήσει την διαδικασία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, θα έχουμε άλλη μια απόδειξη ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Γιατί; Τι λέμε τόσα χρόνια;
Όλοι δεν λέμε ότι πρέπει να σταματήσει η ασυλία των πολιτικών; Πως θα γίνει αυτό αν δεν αποφασίσει αυτή η Βουλή την αναθεώρηση του διαβόητου άρθρου 86 για την ποινική ευθύνη υπουργών; Πως θα γίνει αυτό αν δεν αναθεωρήσουμε το άρθρο 63 περί ασυλίας των βουλευτών;
Εμείς λέμε ότι οι βουλευτές δεν χρειάζονται εκ προοιμίου καμία ασυλία, αλλά όταν θεωρούν ότι η δίωξη τους είναι πολιτική ή παράλογη μπορούν να καταφύγουν στη Βουλή και να ζητήσουν προστασία. Είναι το βρετανικό μοντέλο. Όσον αφορά τους υπουργούς, να μην αποφασίζει η Βουλή για τη δίωξή τους, αλλά να ανατεθεί σε συλλογικό όργανο ανώτατων δικαστών, όπως στη Γαλλία ή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Δύο ακόμη μεγάλες συνταγματικές αλλαγές.
Εμπλοκή του Προέδρου της Δημοκρατίας στην επιλογή της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων, βάσει καταλόγου που θα του υποβάλλει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία (3 ονόματα) και η αντιπολίτευση (2 ονόματα). Αναθεώρηση του άρθρου 90 του Συντάγματος.
Ρύθμιση για την επιλογή των Προέδρων των Ανεξάρτητων Αρχών με αναθεώρηση του άρθρου 101Α, το οποίο ελλείψει στοιχειώδους συναντίληψης έχει χρεοκοπήσει τον καινοτόμο θεσμό, γιατί δεν βρίσκεται πλειοψηφία 4/5 στη διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής.
Αν γίνει αυτό και δεν γίνει μια ολοκληρωμένη αναθεώρηση θα χαθούν άλλα 5 χρόνια για τα άλλα σημαντικά θέματα (πανεπιστήμια αρ.16 κα). Πρέπει να προβάλλουμε το σύνολο της συνταγματικής αλλαγής.
ΘΕΣΗ 2: ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Η Ελλάδα δεν έχει τις κυβερνητικές δομές ούτε την δημόσια διοίκηση που θα της επέτρεπαν να προχωρήσει σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, να στηρίξει ριζικές μεταρρυθμίσεις, να μετρά αποτελέσματα και να παρακολουθεί τις αλλαγές τις τεχνολογίας και του διεθνούς περιβάλλοντος.
Προτείνουμε τον κεντρικό συντονισμό πολιτικών από ένα Νέο Κέντρο Διακυβέρνησης. Προτείνουμε μόνιμους υφυπουργούς, μείωση ειδικών συμβούλων, κατάργηση αναπληρωτών.
Η πρόταση είναι μεγάλη και συγκεκριμένη και μπορείτε να την αναζητήσετε στο σάιτ μας.
Είναι ντροπή που τα υπουργεία αλλάζουν, μικραίνουν, μεγαλώνουν, τεμαχίζονται ανάλογα με τις ορέξεις δελφίνων και ανταρτών.
«Αν δεν πάρω υφυπουργείο θα αυτοκτονήσω», είναι γνωστή η απειλή αλλά και το αποτέλεσμα. Δεν αυτοκτόνησε.
Ένας επιπλέον λόγος που δεν προχώρησε η μείωση των μελών της κυβέρνησης (ακόμα και από πρωθυπουργούς που πραγματικά το ήθελαν) είναι η δυσλειτουργία της διοίκησης. Παράδειγμα. Κάποιος πρέπει να αναλάβει τις φυλακές. Διοίκηση δεν υπάρχει και ο υπουργός δεν θέλει. Ας κάνουμε ένα υφυπουργείο φυλακών.
Με δεδομένο λοιπόν ότι φτιάχνουμε την διοίκηση – αυτό ήταν αστείο – θέλουμε:
δραστική μείωση των μελών της κυβέρνησης (από γύρω στα 50 που είναι σήμερα στα 25).
Μόνιμος σχεδιασμός της Κυβέρνησης, ώστε ούτε τα Υπουργεία να μην αλλάζουν αρμοδιότητες σε κάθε ανασχηματισμό, ούτε οι αρμοδιότητες των υφυπουργών να ορίζονται με καθυστερήσεις και αλισβερίσι. Αυτό είναι άλλη μια αποκλειστική ελληνική πατέντα.
Προτείνουμε την σύσταση ειδικής επιτροπής με έλληνες και ξένους ειδικούς που θα καταθέσουν ολοκληρωμένη πρόταση προς συζήτηση στους πολιτικούς αρχηγούς. Τα κόμματα πρέπει να συμφωνήσουν τουλάχιστον στο ελάχιστο, πόσα και με ποιες αρμοδιότητες υπουργεία επιθυμούν.
Αντίστοιχα θα πρέπει να ερευνηθεί –και μετά από διάλογο όλων των κομμάτων να συμφωνηθεί- η σύσταση Πρωθυπουργικού Γραφείου με ευρείες αρμοδιότητες και εποπτικές εξουσίες.
Μόνιμους υφυπουργούς στην παιδεία – την ασφάλιση – την υγεία – το υπουργείο εξωτερικών – κάτι που το Σύνταγμα προβλέπει. Η επιλογή πρέπει να γίνεται μέσω ανοικτού διαγωνισμού με υποχρεωτική πενταετή θητεία.
ΘΕΣΗ 3: ΜΗ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανέβασαν τις τελευταίες ημέρες νέα παράσταση: ο εκλογικός νόμος που θέλει ο λαός (και που συμφέρει σήμερα το κόμμα μας).
Τo παλαιό σύστημα ως γνωστόν αλλάζει άποψη ακόμη και για τον εκλογικό νόμο, ανάλογα με τις πιθανότητες νίκης ή ήττας στις εθνικές εκλογές. Τελευταίο παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ που, ενώ παραδοσιακά ήταν υπέρ ενός συστήματος απλής αναλογικής, δεν συναινεί σήμερα στην αλλαγή του εκλογικού νόμου, για να μην χάσει το μπόνους των 50 εδρών που παίρνει το πρώτο κόμμα.
Ο σημερινός εκλογικός νόμος έχει πολλά προβλήματα. Με 35% κάποιος μπορεί να είναι αυτοδύναμος. Έτσι έχουμε κυβερνήσεις μειοψηφίας που δεν είναι υποχρεωμένες να αναζητήσουν συμμάχους και συναινέσεις. Το άλλο έγκλημα του εκλογικού μας νόμου είναι ότι επιβάλλει το χωρίς όρους κυνήγι του σταυρού προτίμησης ιδίως στις μεγάλες περιφέρειες των αστικών κέντρων. Το Ποτάμι λέει να σταματήσουμε το κυνήγι του σταυρού που ευνοεί τους πλούσιους, τους κληρονόμους και αυτούς που στηρίζουν οι τηλεοράσεις. Να χωρίσουμε τη χώρα σε μικρές περιφέρειες. Ο πολίτης να έχει δικαίωμα δύο ψήφων. Μια για τον τοπικό του βουλευτή και μια για το συνδυασμό της ευρύτερης περιφέρειας. Να μπορεί να ψηφίσει υποψήφιους από δύο διαφορετικά κόμματα. Μια Βουλή με λιγότερους Βουλευτές – 150 από τις μονοεδρικές και 100 από τις περιφέρειες, χωρίς μπόνους για τα κόμματα εξουσίας. Πέντε έδρες της Βουλής να καταλαμβάνονται από Έλληνες της διασποράς.
Το σύστημα πρέπει να γίνει αναλογικότερο, αλλά αλλά όχι απολύτως αναλογικό, καθότι σε αυτή την περίπτωση θα βγάζει έδρα στην Βουλή και κάποιος που συγκεντρώνει το 0.3 του εκλογικού σώματος, δηλαδή με 20.000 ψήφους.
Αντίστοιχες προτάσεις -υπέρ ενός γερμανικού συστήματος- έχουν κατατεθεί τα τελευταία χρόνια από αριστερούς μεταρρυθμιστές και προοδευτικούς φιλελεύθερους. Θυμίζουμε την μελέτη που είχε γίνει από τον Μιλτιάδη Παπαϊωάννου και τον Ηλία Νικολακόπουλο το 2008, καθώς και το σχέδιο νόμου που είχε ετοιμάσει ο Γιάννης Ραγκούσης σε συνεργασία με τον Νίκο Αλιβιζάτο, τον Θανάση Διαμαντόπουλο και άλλους ειδικούς.
Η εξουσία του ΠΑΣΟΚ όμως δέσμια παλαιοκομματικών συμφερόντων δεν τόλμησε να προωθήσει ούτε αυτή την αλλαγή.
(ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ)
Επιτρέψτε μου να δώσω ένα παράδειγμα του αδιεξόδου, στο οποίο έχουν φέρει σήμερα την πολιτική τα παλιά κόμματα.
Είναι το παράδειγμα της εκλογής του Προέδρου Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος σε μια δημοκρατία θα πρέπει να είναι ο εκπρόσωπoς της κοινής μοίρας μιας χώρας, το σύμβολο της ενότητάς της και ο εμψυχωτής της προσπάθειάς της για κάτι καλύτερο.
Προσέξτε τι γίνεται σήμερα: μέσα σε δεκάδες ώρες τηλεοπτικής κομματικής προεδρολογίας των τελευταίων μηνών, δε συζητήθηκε ούτε μια στιγμή το κεντρικό ζήτημα. Όλα τα είπαμε, εκτός από το ποιος πολίτης είναι ο κατάλληλος για αυτή τη θέση.
Το πιο σημαντικο ερώτημα έφυγε από τη μέση. Μαγική εικόνα. Μια συζήτηση για τον Πρόεδρο χωρίς τον Πρόεδρο.
Οι μισοί λένε:
“Ας είναι όποιος να ‘ναι. Φτάνει να εκλεγεί από την παρούσα Βουλή. Φτάνει να μην κάνουμε εκλογές.”
Οι άλλοι μισοί λένε:
“Και ο Λένιν, να αναστηθεί, ο ίδιος ο Πάπας-λέμε τώρα-δεν μας κάνει. Το παν είναι να πάμε για εκλογές.”
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: με τη στάση τους, τα κόμματα εξευτελίζουν το ανώτατο αξίωμα της πολιτείας. Δίνουν ένα ακόμα σήμα στην κοινωνία ότι όλα είναι το συμφέρον του κόμματος. Του εκάστοτε κόμματος. Γιατί αυτά που λέει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει πει με τα ίδια ακριβώς λόγια στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.
«Σημασία δεν έχει ο Πρόεδρος -σημασία έχει να πέσει η κυβέρνηση», από την εποχή του Έβερτ η ίδια ιστορία. Τα ίδια είπε η ΝΔ και το 1999. «Η προτεραιότητα δεν είναι ο Πρόεδρος. Προτεραιότητα είναι να πέσει η κυβέρνηση του Σημίτη».
Και τώρα τους ενοχλεί στη Νέα Δημοκρατία που ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει τη ρητορική τους.
‘Ενας είναι ο λόγος της εξουσίας, ένας είναι ο λόγος αυτών που διψούν για εξουσία.
Και ήρθε το “Ποτάμι” και είπε το αυτονόητο. Να συζητήσουμε για τα πρόσωπα. Να δώσουμε ένα στίγμα ο καθένας πως θεωρεί τους άξιους. Να μην καταφύγουμε πάλι στις μετριότητες και τους συνταξιούχους της πολιτικής. Να μην συμβιβαστούμε δηλαδή με τον «παλιό τρόπο». Κάποιοι βέβαια κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Εμείς καθημερινά και μεθοδικά ανοίγουμε τρύπες στο παλιό σύστημα, μήπως και μπει λίγο φως και αυτοί αντί για το φως σχολιάζουν την …τρύπα.
Αυτός είναι ο δικός μας ρόλος και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Θα προτείνουμε τους άξιους, τους καινοτόμους, τους κοσμοπολίτες, τους δημιουργούς για όλες τις θέσεις που θα προκύπτουν από εδώ και στο εξής. Έξω από τις παρασκηνιακές συμφωνίες των κομμάτων και μακριά από τα παζάρια του παλαιοκομματισμού.
Με την κοινωνία συνομιλούμε και σε αυτήν θέλουμε να πούμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος.
ΘΕΣΗ 4: ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Η πολυνομία είναι ένας από τους κρισιμότερους «αόρατους» εχθρούς της ανάπτυξης. Η Ελλάδα είναι η χώρα με τους περισσότερους νόμους και ρυθμίσεις στον κόσμο, ένα πολυδαίδαλο νομικό σύστημα το οποίο κανείς δεν γνωρίζει.
Τα τελευταία 20 χρόνια θεσπίστηκαν 2.000 νόμοι, 14.000 προεδρικά διατάγματα και 17.000 υπουργικές αποφάσεις, σύνολο 35.000 ρυθμίσεις. Μόνο την τελευταία τριετία ψηφίστηκαν 20 φορολογικοί νόμοι και το 2013 εκδόθηκαν 700 φορολογικές εγκύκλιοι.
Τα νούμερα τα έχω στρογγυλοποιήσει προς τα κάτω.
Αυτή η πολυπλόκαμη γραφειοκρατία εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Όσο πιο δυσνόητη και στριφνή είναι η νομοθεσία, τόσο περισσότερο ο πολίτης χρειάζεται να απευθυνθεί στους «πολιτευτές». Έτσι ανατροφοδοτείται και διαιωνίζεται η γραφειοκρατία.
Πρέπει να υπάρχει ένα μοναδικό κείμενο για τη φορολογία, ένα μοναδικό κείμενο για τα δάση. Όλες οι προηγούμενες διατάξεις θα ενσωματώνονται στο τελικό κείμενο.
Όσες προηγούμενες διατάξεις ισχύουν θα εφαρμόζονται και θα εξαιρεί όσες διατάξεις καταργούνται. Οπότε ο κάθε πολίτης, ξέροντας επί παραδείγματι ότι αυτό είναι το τελικό κείμενο για τη φορολογία, δεν χρειάζεται να έχει φορολογικά και δικηγορικά γραφεία στο πλευρό του, για να συντάξει τη φορολογική του δήλωση.
ΘΕΣΗ 5 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Οι αλλαγές στην οργάνωση και λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης είναι προαπαιτούμενα για την επιτυχία κάθε πολιτικής. Καμία ουσιαστική βελτίωση στην καθημερινότητα των πολιτών, καμία αναπτυξιακή, οικονομική ή άλλη πολιτική δεν θα αποδώσει καρπούς χωρίς αλλαγές στη δημόσια διοίκηση.
Ανασχεδιασμός της δημόσιας διοίκησης απαιτεί γνώση, σχέδιο και πόρους – υλικούς και φυσικούς. Το ΠΟΤΑΜΙ έχει τη γνώση και το σχέδιο και μπορεί να εγγυηθεί την καλή χρήση των πόρων αντί της κατασπατάλησής τους.
Τρεις είναι οι τομείς παρέμβασης και αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση:
1. Αντιμετώπιση της πολυνομίας, της κακονομίας και της ανομίας
Εφαρμογή συστήματος εκτίμησης επιπτώσεων για κάθε νόμο, προεδρικό διάταγμα και υπουργική απόφαση που έχει σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνική συνοχή.
Απλούστευση πολύπλοκων διοικητικών διαδικασιών σε τομείς αιχμής (υγεία, παιδεία, περιβάλλον)
2. Κατάρτιση σχεδίων δράσης Υπουργείων. Κάθε Υπουργείο, Περιφέρεια και Νομικό Πρόσωπο που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα θα υποχρεούται να καταρτίζει Σχέδιο Δράσης το οποίο θα περιλαμβάνει στόχους, αποτελέσματα και μέσα με τα οποία αυτά θα επιτευχθούν.
3. Το ανθρώπινο κεφάλαιο, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ο βασικός μηχανισμός εφαρμογής των αλλαγών. Χρειάζονται ενθάρρυνση, να μπει τέλος στην εκστρατεία απαξίωσής τους με παράλληλη υποδειγματική – και όχι συμβολική – τιμωρία των επίορκων και των διεφθαρμένων. Γι‘ αυτό υποστηρίζουμε ένα σύστημα ουσιαστικής αξιολόγησης του έργου τους, μέσα από μια ανεξάρτητη αρχή όπως το ΑΣΕΠ, που έχει εγγυήσεις συνταγματικής ανεξαρτησίας
ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
Γραφειοκρατία δεν σημαίνει μόνο δαιδαλώδης νομοθεσία. Γραφειοκρατία είναι ο νομικισμός, η κουλτούρα της ανευθυνότητας, η έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στον αδύναμο και εξουθενωμένο πολίτη. Το ΠΟΤΑΜΙ προτείνει για τον περιορισμό και την εξάλειψη της γραφειοκρατίας:
· Αναβάθμιση των ΚΕΠ
· Λειτουργία του κεντρικού κυβερνητικού portal ΕΡΜΗΣ για το σύνολο των επαφών πολίτη – δημόσιας διοίκησης
· Επιβράβευση των δημοσίων υπαλλήλων που υπηρετούν σε θέσεις «πρώτης γραμμής».
· Ενημερωτικές καμπάνιες μέσω των κρατικών ΜΜΕ για τα δικαιώματα των πολιτών και τις υποχρεώσεις των δημοσίων υπαλλήλων
· Ενδυνάμωση του ρόλου του συνηγόρου ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση κρουσμάτων κακοδιοίκησης και γραφειοκρατίας
ΘΕΣΗ 6: ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
Η διαφθορά δεν είναι μόνο Ελληνικό πρόβλημα. Χρειάζονται δυο για να χορέψουν τανγκό. Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες τεράστιας αύξησης της διαφθοράς σε όλη την Ευρώπη και σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Τα κρυφά ταμεία της Ζήμενς μπορεί να είναι διάσημα στην Ελλάδα, αλλά δεν ήταν και δεν είναι τα μόνα ταμεία μαύρου χρήματος.
Το Ποτάμι προτείνει να ενισχυθεί ο ρόλος του Εθνικού Συντονιστή κατά της Διαφθοράς και να θεσπιστεί θέση Ευρωπαίου επιτρόπου με αντικείμενο την αντιμετώπιση της διαφθοράς. Πρέπει να έχει υπερεθνικές εξουσίες έρευνας, ώστε να μην επαναληφθούν φαινόμενα Τσοχατζόπουλου όπου ο πολιτικός κόσμος και βεβαίως το κόμμα του ολιγώρησαν επί χρόνια.
Και βέβαια πρέπει να γίνουμε πιο αυστηροί με όλους όσοι κλέβουν το κράτος και τους πολιτικούς που πλουτίζουν με μίζες. Δεν αρκεί η φυλάκιση σε μια VIP πτέρυγα. Αυτοί που πιάνονται να κλέβουν δημόσια περιουσία ή πιάνονται με μίζες πρέπει την υπόλοιπη ζωή τους να τρώνε από τα συσσίτια. Δηλαδή να μένουν χωρίς καθόλου περιουσία.
Όλα αυτά τα είπαμε, φωνάξαμε και τώρα που ήρθε η ώρα να τα κάνουμε, τα παλιά κόμματα σφυρίζουν αδιάφορα.
Στην τωρινή του μορφή το πόθεν έσχες (για τους δικαστές, τους εφοριακούς, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους) αποτελεί ανέκδοτο, αφού δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Η δημοσιοποίηση των πόθεν έσχες των πολιτικών δημιουργεί πρωτοσέλιδα και ωραίες κουτσομπολίστικες συζητήσεις, δεν λύνει όμως κανένα πρόβλημα.
Το Ποτάμι προτείνει με τυχαία δημόσια δειγματοληψία να ελέγχονται όλες οι κατηγορίες των υπόχρεων πόθεν έσχες και αξιοποιώντας τα συμπεράσματα κάθε χρόνο να πολλαπλασιάζουμε τους δειγματοληπτικούς ελέγχους στην κατηγορία με τις περισσότερες μαύρες τρύπες.
ΘΕΣΗ 7: ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
Αν μας ενδιαφέρει η έλλειψη διακρίσεων με βάση τη θρησκεία, χρειαζόμαστε σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας και διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος.
Αν μας ενδιαφέρει η έλλειψη διακρίσεων με βάση την αναπηρία, χρειαζόμαστε πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση, την παιδεία και την υγεία. Και ράμπες στα πεζοδρόμια.
Αν μας ενδιαφέρει η έλλειψη διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ίσα δικαιώματα σε όλους, όπως και την δυνατότητα σύναψης σύμφωνου συμβίωσης.
Δεν θα εξανθρωπίσουμε τους φασίστες αλλά θα εξασφαλίσουμε ότι θα πληρώσουν ακριβά την παραμικρή παραβίαση του νόμου.
ΘΕΣΗ 8: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Λένε πολλοί ότι ο πολιτισμός αποτελεί την «βαριά βιομηχανία» της χώρας. Υπάρχει οποιαδήποτε βιομηχανία, βαριά ή ελαφριά, χωρίς προγραμματισμό και σχέδιο; Προτείνουμε λοιπόν δεκαετή σχεδιασμό πολιτικής πολιτισμού. Ανάδειξη του παρελθόντος, απεικόνιση του παρόντος, παραγωγή του μέλλοντος. Η εθνική παραγωγή σύγχρονου πολιτιστικού προϊόντος με σαφές και ξεκάθαρο στίγμα αποτελεί προτεραιότητα. Δεν μπορούμε να ζούμε μόνο με αυτά που κληρονομήσαμε. Για να συμβεί λοιπόν αυτό θα πρέπει να δημιουργηθεί το αξιοκρατικό πλαίσιο που θα επιτρέψει να απαλειφθούν οι γραφειοκρατικές και συνδικαλιστικές αγκυλώσεις που τόσο έχουν ταλαιπωρήσει τον τομέα του πολιτισμού. Η πολιτιστική μας πολιτική δεν μπορεί να αλλάζει ανάλογα με τις προτιμήσεις και την αγαπημένη μορφή τέχνης του εκάστοτε Υπουργού, αλλά θα πρέπει να είναι προϊόν συνεργασίας με μεγάλους φορείς, ιδρύματα και πρωτοβουλίες πολιτών που αποδεδειγμένα έχουν συμβάλει στην ανάδειξη του πολιτιστικού προϊόντος.
Τα μουσεία και οι χώροι πολιτισμού πρέπει να είναι ανοιχτοί κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν είναι χρηματοκιβώτια, είναι κομμάτι του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Δεν είναι για τους λίγους, είναι για όλους.
Όταν έχουμε 50.000 Έλληνες φοιτητές στο εξωτερικό είναι αδιανόητο να απαγορεύονται με συνταγματική διάταξη τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Πολύ περισσότερο, όταν επιτρέπεται η ιδιωτική εκπαίδευση σε όλες τις άλλες βαθμίδες. Είμαστε υπέρ της δυνατότητας ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων με συγκεκριμένες προδιαγραφές που ισχύουν για αντίστοιχα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Τα τελευταία χρόνια το Δημόσιο Πανεπιστήμιο έγινε σάκκος του μποξ από όψιμους μεταρρυθμιστές.
Αναρωτιέμαι:
Πως ζητούμε από τα Πανεπιστήμια να διαπρέπουν, όταν κάθε χρονιά οι εισακτέοι είναι διπλάσιοι απ’ όσους μπορούν να εκπαιδεύσουν οι Σχολές;
Τι μπορεί να κάνει το Πανεπιστήμιο όταν οι φοιτητές που φτάνουν σε αυτό είναι εθισμένοι στην αποστήθιση;
Τι μπορεί να κάνει το Πανεπιστήμιο με τους φοιτητές που εισάγονται σε αυτό δίνοντας λευκή κόλλα στις Πανελλαδικές;
Ως πολιτεία και κοινωνία, αντί να ξοδέψουμε ενέργεια, μόχθο και πλούτο, ώστε να μπορέσουμε να ανεβάσουμε τον αδαή στο επίπεδο της επιστήμης, σπαταλήσαμε ενέργεια, μόχθο και πλούτο για να κατεβάσουμε την επιστήμη στο επίπεδο του αδαούς.
Το σωστό μέτρο της βάσης του 10, δηλαδή ο κανόνας που όριζε ότι κανείς δεν εισάγεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αν δεν έχει μέσο όρο πάνω από τη βάση καταργήθηκε ως ταξικό μέτρο.
Το 2013, οι Έλληνες δαπάνησαν συνολικά 1 δις για φροντιστήρια.
Πρέπει να δεχτούμε την πραγματικότητα, να επιτρέψουμε στους καθηγητές των δημοσίων σχολείων να κάνουν φροντιστηριακά μαθήματα όπως οι γιατροί του ΕΣΥ κάνουν απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία μέσα στα νοσοκομεία. Να γίνουν, πιλοτικά στην αρχή, σε επιλεγμένες περιοχές, να το μελετήσουμε και να το επεκτείνουμε σε όλη τη χώρα αν αποδόσει.
Οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία δεν αρχίζουν πάντως από τα Πανεπιστήμια. Αλλά από τα Δημοτικά, και καλύτερα ακόμη από τα Νηπιαγωγεία.
Το πολιτικό σύστημα σήμερα αγνοεί το μέλλον των παιδιών μας. Δεν είναι μόνο το χρέος, που είναι προφανές. Έχουμε τα χειρότερα σχολεία, το χειρότερο περιβάλλον, την μεγαλύτερη παιδική παχυσαρκία, το περισσότερο κάπνισμα σε όλη την Ευρώπη. Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Γιατί αγνοούμε τα παιδιά μας; Γιατί δεν προσπαθούμε για το κοινό καλό; Γιατί δεν αγωνιζόμαστε;
Γιατί οι θεσμοί μας έχουν σαπίσει. Και δεν πιστεύουμε στην κοινή δράση. Γιατί δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να υπερασπιστούμε το δημόσιο συμφέρον.
Ευέλικτα Σχολεία λοιπόν – προϋπολογισμοί και δικαίωμα πρόσληψης ανά σχολείο, δημιουργία διοικητικού συμβουλίου σχολείου από γονείς και δασκάλους, η καινοτομία & η επιχειρηματικότητα να γίνει υποχρεωτικό μάθημα, πρόσληψη νέων διευθυντών σχολείων με διοικητικά προσόντα, εξάπλωση πρότυπων σχολείων σε όλη την περιφέρεια.
Οι παρεμβάσεις στην προσχολική ηλικία έχουν πολύ καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σε σχέση με αντίστοιχες παρεμβάσεις στο γυμνάσιο ή στο λύκειο. Για παράδειγμα, μικρές τάξεις, η ποιότητα των δασκάλων και η παροχή υγιεινού μεσημεριανού φαγητού είναι αποτελεσματικότερες όταν γίνονται «νωρίς», ιδανικά στον παιδικό σταθμό. Οι έρευνες δείχνουν ότι η προσχολική αγωγή και παιδεία, καθορίζει τουλάχιστον το ένα τρίτο της επιτυχίας/αποτυχίας του ανθρώπου.
Η ανισότητα λοιπόν δεν θα καταπολεμηθεί αν δεν προσφέρουμε σε όλα τα παιδιά την ίδια προσχολική αγωγή. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζέιμς Χέκμαν απέδειξε ότι ο καλύτερος και πιο οικονομικός τρόπος μείωσης της ανισότητας και αύξησης της ευημερίας είναι η επένδυση στην προσχολική ηλικία. Ο Ομπάμα το υιοθέτησε και ενίσχυσε τα ομοσπονδιακά προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης και πρόνοιας για παιδιά που κινδυνεύουν με κοινωνικό αποκλεισμό. Ώρα είναι να το πάρει απόφαση και η Ευρώπη. Ο κοινωνικός αποκλεισμός, η φτώχεια και η ανισότητα αποτελούν καρκίνωμα για τη σημερινή Ευρώπη. Ανεξάρτητα από τις αιτίες και μέχρι αυτές να αντιμετωπισθούν η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εξασφαλίσει προσχολική παιδεία και τροφή για όλα τα παιδιά της ηπείρου. Και τα παιδιά των ανέργων και τα παιδιά των «κοινωνικά αποκλεισμένων» οικογενειών.
ΘΕΣΗ 9: ΡΥΘΜΙΣΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΜΕ
Δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου όλοι οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν παράνομα επί δεκαετίες. Εδώ και 25 χρόνια όλοι οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί εκπέμπουν είτε χωρίς άδεια λειτουργίας είτε με προσωρινή άδεια των οποίων η ισχύς έχει λήξει ή παράνομα παραταθεί επ’ αόριστον.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει κρίνει ότι η συνέχιση λειτουργίας των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών δεν είναι συνταγματικά ανεκτή.
Όλοι γνωρίζουν το μέγεθος της επιρροής των ΜΜΕ και πόσο ισχυρή εν τοις πράγμασι εξουσία διαθέτουν. Η εξουσία αυτή ουσιαστικά «αρπάχθηκε» πειρατικά από ιδιώτες και επί δεκαετίες ασκείται παράνομα. Και μετά ήρθαν οι έμμεσες παροχές, τα θαλασσοδάνεια και οι αγοραπωλησίες ραδιοτηλεοπτικών σταθμών για να συμπληρώσουν άλλο ένα μεγάλο θεσμικό σκάνδαλο της δημοκρατίας μας.
Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για να αποκατασταθεί η νομιμότητα. Η συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, της Ανεξάρτητης Αρχής που είναι αρμόδια για την εποπτεία της ραδιοτηλεόρασης έχει επανειλημμένα κριθεί παράνομη. Και τούτο διότι η θητεία των μελών του ΕΣΡ έχει λήξει προ πολλών ετών και η πολυμελής Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής που είναι αρμόδια για τον διορισμό τους, δεν κατορθώνει να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των 4/5 που απαιτείται από το Σύνταγμα για να διορίσει νέα μέλη. Η θητεία των σημερινών μελών έχει ήδη παραταθεί εφτά (!) φορές κατά τρόπο που πλήττει βαθύτατα το κράτος δικαίου και έχει κριθεί επανειλημμένα παράνομη από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η παράνομη λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, που εποπτεύονται από μια παράνομα συγκροτημένη Αρχή, δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Το Ποτάμι ζητεί προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για επταετείς άδειες χρήσης των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων, ανασύσταση του ΕΣΡ, συνδυασμό της τήρησης της δημοσιογραφικής δεοντολογίας στα ηλεκτρονικά μέσα με τη διαδικασία της αδειδότησης.
Είναι απαραίτητο οι διαδικασίες να ξεκινήσουν το ταχύτερο. Το Ποτάμι προτείνει η διαδικασία της προκήρυξης και του ανοικτού διαγωνισμού να ξεκινήσει κατά τις πρώτες 100 μέρες της νέας διακυβέρνησης. Και δεν λέω τώρα, για να μην θεωρηθεί ότι δίνουμε το δικαίωμα σε μια παλιά κυβέρνηση να παζαρέψει διατάξεις και προϋποθέσεις.
Από τώρα όμως μπορούν να υποχρεωθούν όλοι οι κρατικοί οργανισμοί, υπουργεία, δήμοι να δημοσιεύσουν τις διαφημιστικές τους δαπάνες, τόσο συνολικά όσο και ανά μέσο στην Διαύγεια. Για να σταματήσουν οι διαφημιστικές καμπάνιες για τον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας τον Αύγουστο στις φιλικές μας εφημερίδες.
ΘΕΣΗ 10: ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Δικαιοσύνη που καθυστερεί είναι δικαιοσύνη που δεν αποδίδεται.
Μια εμπορική και αστική διαφορά για να εκδικασθεί πρωτοδίκως στην Ελλάδα θέλει πάνω από 500 ημέρες, το 2010 ήθελε περίπου 200 μέρες. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα αντικίνητρα για επενδύσεις στη χώρα μαζί με την χρονοβόρα και απρόβλεπτη ακυρωτική διαδικασία (ΣΤΕ).
Συνολικά, στα ποινικά δικαστήρια της χώρας οι εκκρεμείς υποθέσεις υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο. Κάθε χρόνο, μόνο στο Πρωτοδικείο της Αθήνας κατατίθενται περίπου 350.000 μηνύσεις, ενώ σοβαρά κακουργήματα εκδικάζονται ύστερα από 8 ή 10 χρόνια.
Δεν μας λείπουν όμως οι δικαστές, έχουμε 30 ανά 10.000 κατοίκους, ενώ στη Γαλλία 12, στην Ιταλία 11. Στη μηχανογράφηση όμως και στην ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων είμαστε τελευταίοι!
Το πρόγραμμα μηχανογράφησης των δικαστηρίων ξεκίνησε –πολύ καθυστερημένα το 2012- έγιναν κάποια βήματα, η κυβέρνηση όμως εγκατέλειψε και αυτή την προσπάθεια. Χωρίς την μηχανογράφηση δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Στα μη τεχνικά τώρα:
αλλαγή συνταγματικού τρόπου ορισμού της ηγεσίας της δικαιοσύνης ώστε την εξουσία να έχει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όχι μόνο το υπουργικό συμβούλιο
συμμετοχή των πολιτών στην αξιολόγηση δικαστών
είσοδος επαγγελματικών διευθυντικών στελεχών στην διοίκηση των δικαστηρίων
ίδρυση ειδικής υπηρεσίας εσωτερικού ελέγχου για το δικαστικό σώμα, με αυξημένες εγγυήσεις ανεξαρτησίας από πολιτικές παρεμβάσεις
επέκταση και ενίσχυση του θεσμού της πιλοτικής-πρότυπης δίκης που επιτρέπει την ομαδοποίηση υποθέσεων και την γρήγορη διαλεύκανση τους
ενίσχυση της ειδικής ταχείας διαδικασίας για την διαλεύκανση υποθέσεων που εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, δήμαρχοι και ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί. (Με νόμο του 2012 προβλέπονται ταχύτατες διαδικασίες όμως στην πράξη οι δικαστές κωλυσιεργούν είτε συνειδητά είτε λόγω έλλειψης βοήθειας).
ΘΕΣΗ 11: ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Καθώς η κρίση βαθαίνει, οι ασθενείς βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα ιατροκεντρικό, ανοργάνωτο, πελατειακό και ελλιπώς χρηματοδοτημένο υγειονομικό σύστημα και αισθάνονται «χαμένοι».
Η κύρια πρότασή μας αφορά στην καθιέρωση Εθνικής Ασφάλισης Υγείας, με καθολική κάλυψη για το βασικό «πακέτο» υπηρεσιών του ΕΟΠΥΥ. Μέσα σε 4 χρόνια, το ΕΣΥ μπορεί να χρηματοδοτείται μόνο από την γενική φορολογία και να παρέχει δωρεάν πρόσβαση στους μόνιμους κατοίκους της χώρας (και σε όλους τους άλλους για επείγοντα περιστατικά),
Να σχεδιαστεί ο «νοσοκομειακός χάρτης της χώρας» για τα ερχόμενα 20 χρόνια. Είναι παράλογο να έχουμε 2.000 κλινικές σε σχεδόν 130 νοσοκομεία. Εξίσου παράλογο είναι να υπάρχουν 3 και 4 μικρά νοσοκομεία σ’ έναν νομό, αλλά το 80% των περιστατικών να φεύγει και να πηγαίνει σε πανεπιστημιακά νοσοκομεία άλλων περιοχών.
Το Ποτάμι προτείνει έλεγχο του κόστους της δημόσιας υγείας με αποκλειστικό παραπεμπτικό σε δημόσια νοσοκομεία και εξετάσεις από τον οικογενειακό γιατρό του δημόσιου πρωτοβάθμιου συστήματος υγείας, ώστε να σταματήσουν οι αχρείαστες αξονικές τομογραφίες και η αχρείαστη συνταγογράφηση και η διαφθορά στην υγεία.
Προτείνουμε την καθιέρωση θεσμικού ορίου για τη συνολική και τη δημόσια δαπάνη υγείας ως ποσοστό του ΑΕΠ. Ο στόχος μας είναι τα μέσα επίπεδα των χωρών της Ε.Ε. Με τα σημερινά δεδομένα το συνολικό κόστος πρέπει να κυμαίνεται στο 9,5% και η δημόσια δαπάνη πάνω από το 7% του ΑΕΠ.
Η στελέχωση των Νοσοκομείων πρέπει να εστιάζεται στην επιστημονική συγκρότηση των γιατρών. Για την επιλογή των Διοικητών των νοσοκομείων να επιβληθεί «πολιτική αχρωματοψία». Επιλογή προσωπικού με αξιοκρατικά κριτήρια (ΑΣΕΠ) και συνεχής αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες του συστήματος υγείας από μη κομματικούς μηχανισμούς.
ΘΕΣΗ 12: ΕΥΡΩΠΑÏΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Η μετανάστευση είναι ένα πρόβλημα άλυτο για τις ΗΠΑ και για την Ευρώπη. Συνεπώς όσοι ισχυρίζονται ότι έχουν μαγικές λύσεις, που δεν βρήκε ο υπόλοιπος κόσμος ψεύδονται.
Όσο υπάρχει η τεράστια διαφορά επιπέδου διαβίωσης αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, όσο συνεχίζονται οι πόλεμοι και το αίμα, όσο η τηλεόραση φέρνει τους δύο κόσμους πιο κοντά και όσο το ίντερνετ τα παρουσιάζει όλα εύκολα, οι μεταναστευτικές ροές θα αυξάνονται.
Η Ελλάδα όμως δεν μπορεί να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο της παγίδας εξαθλιωμένων ανθρώπων.
Χρειάζονται αυστηρά ευρωπαϊκά σύνορα αλλά και φροντίδα για τους μετανάστες που ζουν στην χώρα. Πρέπει να διοχετεύσουμε τους μετανάστες που θέλουν να μείνουν και να εργαστούν στην Ελλάδα στον αγροτικό τομέα, κι όπου αλλού υπάρχουν ανάγκες. Να παραχωρήσουμε άδεια παραμονής σε όσους μετανάστες έχουν νόμιμη εργασία και σέβονται τους νόμους της χώρας. Να παρέχουμε υπηρεσίες περίθαλψης και παιδείας σε όλους. Να άρουμε τα εμπόδια που απαγορεύουν στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα να γίνουν Έλληνες.
Επείγει η «Αντικατάσταση του Δουβλίνου ΙΙΙ με θέσπιση Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου», έτσι ώστε ο πρόσφυγας να ζητάει προστασία από την ΕΕ συνολικά και όχι από μία χώρα μεμονωμένα. Μέχρι τότε πρέπει φροντίζουμε για χώρους υποδοχής, γρήγορη διεκπεραίωση της διαδικασίας απονομής ασύλου και πολιτικές ένταξεις με αιχμή την εκμάθηση της γλώσσας.
ΘΕΣΗ 13: ΒΙΩΣΙΜΟ ΧΡΕΟΣ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τα σύγχρονα κράτη, όταν μιλούν για εξωτερική πολιτική, σκέφτονται την προώθηση των οικονομικών τους συμφερόντων στο εξωτερικό. Τις εξαγωγές τους, τις επενδύσεις, το εμπόριο, την ενεργειακή τους ασφάλεια. Η οικονομία είναι σημερα το υπαρξιακό στοίχημα για την Ελλάδα. Αυτό είναι το ζωτικής σημασίας εθνικό μας θέμα. Αν ηττηθούμε στην οικονομία θα ηττηθούμε και στα εθνικά.
Είμαστε υπέρ της ποιοτικής αναβάθμισης της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Χρειαζόμαστε ισχυρούς συμμάχους και εταίρους.
Στο Κυπριακό η λύση θα πρέπει να είναι συμβατή με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και τις Αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών. Οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να σταθούν στο πλευρό των ηγετών της Κύπρου.
Στο Σκοπιανό η εθνική γραμμή δεν πρέπει να αλλάξει. Μια ονομασία για όλες τις χρήσεις που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, αλλά με σαφέστατο προσδιορισμό που θα τον ξεχωρίζει από την ελληνική Μακεδονία.
Το κρυφτούλι πρέπει να σταματήσει και τα Σκόπια πρέπει να κληθούν να επιλέξουν. Ή Ευρώπη ή το χάος. Η Ευρώπη όμως περνάει από την Αθήνα.
Στα ελληνοτουρκικά να δημιουργήσουμε ένα μηχανισμό τακτικών αλλά άτυπων συναντήσεων των δύο χωρών, ορίζοντας έναν «Έλληνα ειδικό απεσταλμένο για την Τουρκία» (όχι απαραίτητα πολιτικό) ακολουθώντας το παράδειγμα της Γαλλίας. Και, τέλος, να ρίξουμε γέφυρες στην νέα Τουρκία που κοιτάει δυτικά (φοιτητές, επιστήμονες, νεολαίοι).
Πάμε λοιπόν στην αληθινή εξωτερική πολιτική:
ΧΡΕΟΣ
Η ρύθμιση του χρέους πρέπει να είναι αμοιβαία επιδίωξη, δική μας και των δανειστών μας. Το Χρέος πρέπει να είναι εξυπηρετήσιμο και να μην υπονομεύει την προσπάθεια της πατρίδας μας για τη μετάβαση σε σταθερή αναπτυξιακή πορεία.
Αυτή είναι η οπτική μας, αυτό συμφέρει τη χώρα γι’ αυτό και δεν προσφέρουν τίποτε οι ανέξοδες απειλές για μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Η διευθέτηση του χρέους με μεγάλη χρονική παράταση των λήξεων, μείωση των επιτοκίων, διευθέτηση των βραχυπρόθεσμων απαιτήσεων του ΔΝΤ, πρέπει να περιλαμβάνει μια ικανοποιητική περίοδο αναστολής της εξυπηρέτησης, έτσι ώστε η οικονομία και η κοινωνία να αποκτήσουν τη δυνατότητα και τους πόρους να ανασυνταχθούν.
Σε αυτή τη διαπραγμάτευση η χώρα πρέπει να προσέλθει με αυτοπεποίθηση και με δικό της πρόγραμμα αλλαγών και νέου προσανατολισμού της οικονομίας.
Σε αυτή τη διαπραγμάτευση πρέπει να τεθεί και το θέμα της εξαίρεσης από το PSI των ομολόγων ύψους 56,6 δις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα ομόλογα εξαιρέθηκαν από το κούρεμα με έναν παράτυπο, αποφεύγω να χρησιμοποιήσω τη ακριβέστερη λέξη, τρόπο. Προβλήθηκαν πολλοί λόγοι για την εξαίρεση, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι πολλά από τα ομόλογα αγοράστηκαν, απλώς και μόνο για να τα ξεφορτωθούν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες το 2010. Η ουσία είναι ότι το χρέος μας έπρεπε να είναι 29 δις λιγότερο. Είναι κάτι που πρέπει να το συζητήσουμε με τους εταίρους-δανειστές μας. Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιες εξαιρέσεις που δεν ίσχυσαν για τους χιλιάδες Έλληνες μικροομολογιούχους.
Άραγε, ο κ. Βενιζέλος, υπουργός Οικονομικών τότε, τι εξηγήσεις θα μπορούσε να δώσει για το θέμα; Περι Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα e-mail - φωτιά από εφορία και Ταμεία σε 280.000 οφειλέτες
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Φονική έκρηξη στην Κίνα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
