ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ από τον άντρα της Αλεξίας Βέφα μέσα από δάκρυα και λυγμούς... [photo]

«Δούλευε τόσο σκληρά και όμως όλοι έλεγαν πως ότι... κατάφερε το κατάφερε λόγω της δημοτικότητας της μητέρας της, αυτό την πλήγωνε όταν το άκουγε», λέει με νόημα ο σύζυγός της

Λόγια που μπερδεύονται και χάνονται καθώς εκείνος προσπαθεί να μιλήσει μέσα από δάκρυα, λυγμούς και μία προσπάθεια να φανεί γενναίος και δυνατός στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του. 

Πριν από ημέρες αποχαιρέτησε τη γυναίκα που ερωτεύτηκε με πάθος, έκανε μαζί της οικογένεια, ταξίδεψε στα δύσκολα αλλά και τα εύκολα, στα ευχάριστα αλλά και στα δυσάρεστα στη κοινή τους ζωή. Ένα υπέροχο παραμύθι που δυστυχώς δεν είχε ευχάριστο τέλος με τίτλους τέλους να πέφτουν πρόωρα και τόσο άδικα για τη σύντροφό του, τη μάνα των παιδιών του, το άλλο του μισό, όπως ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά.

-Τι είναι αυτό που θέλεις να κρατήσεις και κρατάς από την Αλεξία;

«Αυτά τα λόγια είναι αφιερωμένα στο πιο γλυκό «παιδί» που γνώρισα στη ζωή μου και ξεπερνώ τη θλίψη μου γιατί ίσως βοηθήσω όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.

Η Αλεξία μου ήταν όλη της τη ζωή ένα χαρούμενο παιδί. Μέσα από τη δουλειά της έβγαζε όλο της το παιχνίδι, το πάθος και την αγάπη της για τους ανθρώπους. Δεν περίμενε ανταμοιβή μόνο έδινε απλόχερα σε όποιον της το ζητούσε και σε όποιον είχε ανάγκη».

-Οι άνθρωποί μας δε φεύγουν ποτέ αν εμείς δε το θελήσουμε να φύγουν λέει ο σοφός λαός «Μέσα από τα μάτια των δυο γλυκών μου κοριτσιών βλέπω ακόμη τη δική της αγάπη που ξεχείλιζε από ήθος, αξιοπρέπεια και όρεξη για προσφορά. Η Αλεξία πάλεψε πολύ για να καταφέρει ότι κατάφερε, δούλευε ακατάπαυστα και το μόνο που άκουγε ήταν ότι έγινε ότι έγινε λόγο της δημοτικότητας της μητέρας της.

Πάμπολλες φορές μου έλεγε πόσο την πλήγωνε αυτή η άποψη και δε καταλάβαινε γιατί υπάρχει τόσο μίσος τόσος φθόνος και τόση άδικη κριτική. Βλέπετε δεν ήταν φτιαγμένη για αυτό που όλοι εμείς οι υπόλοιποι έχουμε φτιάξει, μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι που προσπαθούν και προσφέρουν κατηγορούνται συνεχώς και στο τέλος μας παρατούν στη μοίρα μας. Δάσκαλοι, καθηγητές, γιατροί και τόσοι άλλοι μας βαρέθηκαν και μας έμειναν οι υπόλοιποι. 

Θηρία που το μόνο που κάνουν είναι να ψάχνουν την ευκαιρία για να αρπάξουν. Τα προϊόντα τους είναι γύρω μας, μέσα στα σπίτια μας και εμείς τα καταναλώνουμε αποχαυνωμένοι. Φτιάξαμε μια ζούγκλα όπου άνθρωποι –γνωστοί και άγνωστοι- αυτοκτονούν, πεινάνε, κρυώνουν και πεθαίνουν χωρίς κανείς να ασχολείται γιατί η αλήθεια είναι ότι είμαστε αδιάφοροι».

-Τελικά ποιος φταίει για αυτό;

«Δεν μας φταίει κανείς για αυτό το χάλι παρά μόνο εμείς. Αυτοί που έχουν τη δύναμη να εκλέγουν είμαστε εμείς και κανείς άλλος, χωρίς φυσικά να λέω ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι μας δεν έχουν ευθύνες. Φτιάξαμε μια κοινωνία που δεν έχει παιδεία, πολιτισμό, αισθητική, συμπόνια, αγάπη προς τον διπλανό άνθρωπο. Πάμε στο γκρεμό και γελάμε σαν να πηγαίνουμε εκδρομή και φυσικά όταν πέσουμε πάλι κάποιος άλλος θα φταίει».

-Παράπλευρες καταστάσεις λόγω οικονομικής συγκυρίας που μπορεί να μας έκανε πιο σκληρούς λες;

«Η κρίση δεν είναι οικονομική, αυτό είναι μόνο ένα από τα αποτελέσματα της. Είναι κρίση ηθική, αρχών, δομών είναι κρίση ανθρωπιάς. Κάναμε τον τίμιο να νοιώθει ηλίθιος, τον εργατικό θύμα και όποιον αγαπά αυτή τη χώρα «εθνικιστή». Αν μπόρεσα λίγο να σας προβληματίσω κάντε κάτι γιατί η γενοκτονία ενός λαού συνεχίζεται και θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη. Θα έρθει και στην δική σας πόρτα μην γελιέστε. Θα έρθει σε πόρτες που ούτε καν το φαντάζονται».

-Πες μου δυο λόγια για το ιδιαίτερο χριστουγεννιάτικο τεύχος που κυκλοφορεί σήμερα με την υπογραφή της Αλεξίας…

«Σήμερα κυκλοφορούμε με μεγάλο σεβασμό το τελευταίο τεύχος που επιμελήθηκε η Αλεξίας μας και το κάνουμε γιατί ήταν ιερή μας υποχρέωση. Δεν με ενδιαφέρει αν θα πουλήσει δεν με ενδιαφέρει οποιοσδήποτε δεν του πέφτει λόγος. Με ενδιαφέρει γιατί μετά από 25 χρόνια μαζί της από το πρωί έως το βράδυ ξέρω ότι αυτό θα ήθελε και η ίδια. Θα κλείσω με ένα περιστατικό που έτυχε στον μεγάλο συγγραφέα E. Hemingway. Περπατούσε στην αμερικανική ύπαιθρο την εποχή του ψυχρού πολέμου και είδε κάποιον να κατασκευάζει ένα πυρηνικό καταφύγιο. 

Τι κάνεις εκεί τον ρώτησε. Καλά του λέει ηλίθιος είσαι; Φτιάχνω καταφύγιο για να σωθώ εγώ και η οικογένεια μου. Και ο μεγάλος συγγραφέας του απάντησε. Εγώ είμαι ηλίθιος ή εσύ; Πόσο χαρούμενος θα είσαι μετά όταν θα βγεις έξω και θα ζήσεις σε ένα κόσμο που θα έχουν καταστραφεί όλα;».
Πηγή
Tromaktiko