2015-01-20 09:49:43
Τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
Κι ἄν ἄλλαζαν τά δικαστήρια "ἐπί τέλους" τήν νομολογία τους; Ἔτσι κι ἀλλιῶς, οὔτε τό ὅριο τοῦ 3% πού ἀλλοιώνει τήν ἐκπροσώπηση τοῦ λαοῦ δικαιολογεῖται, οὔτε τό "μπόνους"τῶν 50 ἑδρῶν στό πρῶτο κόμμα. Καί τά δύο μέτρα, ἀποσκοποῦν στήν δημιουργία Κυβερνητικῆς πλειοψηφίας.
Ἔτσι δικαιολογοῦνται μέχρι σήμερα, ὡς ἀναγκαῖο κακό. Διότι νομικῶς, εἶναι βέβαιον ὅτι ἀμφότερα ἀντιβαίνουν στήν ἀρχή τῆς ἰσότητας τῆς ψήφου, πού δέν ἐπιτρέπεται νά παραβιάζεται χωρίς πολύ σοβαρό λόγο. Πιστευόταν λοιπόν, ὅτι ἡ ἐπίτευξη Κυβερνητικῆς σταθερότητας, περνάει ἀπό μέτρα σάν κι αὐτά. Οὐδέν ἀναληθέστερον! Ἐξηγούμεθα:
Α) Μέ τό ὅριο τοῦ 3% ἀποκλείονται οἱ πολύ μικροί σχηματισμοί. Παλαιότερα, ἴσως ὁρισμένοι ἔβλεπαν σέ αὐτό τό κατώτερο ὅριο ἀκόμη καί ἐθνικούς λόγους: μία δικλείδα ἀσφαλείας, γιά τήν ἀποφυγή τῆς ἐμφανίσεως μειονοτικοῦ κόμματος διά τῆς πολιτικῆς γκετοποιήσεως τῶν μουσουλμάνων τῆς Θράκης, ἀκόμη καί τῶν πομάκων καί τῶν τσιγγάνων, ἀπό τό τουρκικό προξενεῖο
. Καί ἄν ὑπῆρχε τέτοια σκοπιμότητα, φρόντισαν ὁρισμένοι μέ τόν ἀποκλεισμό τῆς πομάκας Σαμπιχά καί τίς λάθος κομματικές ἐπιλογές τους νά ἀχρηστεύσουν τήν ὅποια ἐθνική σημασία τοῦ κατωτάτου ὁρίου τοῦ 3%. Κατά τήν γνώμη μας, δέν χρειαζόταν. Ἀρκοῦσε καί ἀρκεῖ ὁ ἀποκλεισμός ἐξ ὁρισμοῦ, ἀπό τήν ἐκλογική νομοθεσία, καί ἡ μόνιμη ἀπαγόρευση, ὁποιουδήποτε μειονοτικοῦ κόμματος ἐν γένει. Ἡ ἑνότητα τοῦ λαοῦ μέ ἀποκλεισμό τῶν μειονοτικῶν ἐθνικισμῶν καί γιά ἀποτροπή τῶν κινδύνων γιά τήν ἑνότητα τῆς ἐθνικῆς ἐπικράτειας, δέν χρειάζεται νά ἀποτελεῖ στόχο πού κρύβεται.
Εἰδικά δέ γιά τίς τουρκικές προκλήσεις ὑπῆρχε καί ὑπάρχει ἡ πρόσθετη αἰτιολογία τῶν ἀντιμέτρων στήν μείωση τῶν ἐν Κωνσταντινοπυπόλει ὁμογενῶν μας. Μέχρι τήν πλήρη ἀποκατάστασή τους καί ἐπιστροφή τους, ἀντί γιά βουλευτές ἡ ἐν Ἑλλάδι τουρκόφωνη κοινότητα, θά ἔπρεπε νά ἐκλέγῃ ἁπλούς συμβούλους γιά νά τήν ἐκπροσωποῦν, εὐθυνόμενοι προσωπικῶς ἐνώπιον τῆς κεντρικῆς Κυβερνήσεως, γιά θέματά της. Σέ ἀντίθεση πρός τούς λοιπούς μουσουλμάνους, πού θά μποροῦσαν νά ἔχουν βουλευτές. Πρός τί λοιπόν τό ὅριο τοῦ 3% ; Βέβαια, ΠΡΩΤΑ πρέπει νά θεσπισθῆ ἀποκλεισμός καί ἀπαγόρευση μειονοτικῶν κομμάτων, καί ὕστερα νά ἀρθῆ τὀ ὅριο τοῦ 3%.
Β) Ἀλλά ἰδίως τό "μπόνους" τῶν 50 ἑδρῶν στό πρῶτο κόμμα, οὕτως ἤ ἄλλως ὑπέρμετρο, ἔχει χάσει τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο καθιερώθηκε. Προϋπέθετε ἕνα πρῶτο κόμμα ἰσχυρό, τῆς τάξεως τοῦ 40%, καί μία ἀντιπολίτευση ὄχι ΠΛΗΡΩΣ ἀντίθετη στίς κυβερνητικές πολιτκές ἐπιλογές. Τέτοια κόμματα ἁπλᾶ δέν ὑπάρχουν πλέον.
Ἄλλωστε, τό ὅτι ὑπῆρξαν, δέν σημαίνει καί ὅτι εἶναι καλό νά ξαναϋπάρξουν. Διότι τό ὅτι διατηροῦνταν στήν ἐξουσία τόσον ὁριακῶς, ὥστε νά χρειάζονται τό "μπόνους" τῶν 40 ἤ 50 ἑδρῶν, ἦταν καί μία ἀπό τίς κύριες αἰτίες ἕνεκα τῶν ὁποίων προέβαιναν ἐν γνώσει τους σέ ὑπέρμετρους δανεισμούς γιά προεκλογικές "παροχές", ὥστε νά μήν χάσουν τό πολύτιμο 39-40%, πού μέ τό μπόνους μαζί θά τούς ἔδινε τήν πολυπόθητη αὐτοδυναμία Δέν χρειάζεται δέ φιλοσοφία γιά νά καταλάβει κανείς, ὅτι πλέον, μέ 30 ἕως 36% στόν λαό, ἀκόμη καί ἄν ἔχῃς πλειοψηφία στήν Βουλή, δέν μπορεῖς νά κυβερνήσῃς. Οὔτε σέ συνθῆκες κρίσεως, οὔτε σέ συνθῆκες ἔντονων πολιτικῶν ἀντιθέσεων γιά τήν βασική ἀκολουθητέα πολιτική.
Γ) Συνεπῶς, τί θά γινόταν , ἄν ἄλλαζε ἡ σχετική νομολογία τῶν δικαστηρίων καί κρίνονταν ὡς ἀντισυνταγματικά τό ὅριο τοῦ 3% ὅταν καί ὅπου δέν ὑπάρχουν ἐθνικοί λόγοι, καί τό "μπόνους" τῶν 50 ἑδρῶν ἐν γένει ;
Νομίζω, ὅτι ὅσο κι ἄν φαίνεται παράξενο, τοῦτο θά εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα, μετά ἀπό ἕναν πρῶτο φαινομενικό πολυ-κατακερματισμό τῶν πολιτικῶν δυνάμεων:
α) Τήν ἔμφαση στήν ἀξία τῆς γνώμης καί τῆς ἀνεξαρτησίας κάθε βουλευτοῦ,
β) Τήν πρόκληση τάσεως γιά δημιουργία εὑρύτερων πολιτικῶν συμφωνιῶν σέ πολλά θέματα κοινοῦ ἐνδιαφέροντος,
γ) Τήν μείωση τῆς μηντιακῆς "ἀξίας" τῶν τόσων πολλῶν ἀτομοκεντριστῶν "μπαλαντέρ" βουλευτῶν, ἔτσι πού ὁ ἀριθμός τους σύντομα νά περιορισθῆ σέ λογικά ὅρια τῆς τάξεως τῶν 20-30 βουλευτῶν,
δ) Τήν συσπείρωση τῶν περισσοτέρων βουλευτῶν, μετεκλογικῶς, γύρω ἀπό τούς πραγματικά ἐμπειροτέρους ἐκ τῶν πολιτικῶν (λόγῳ ἐπαγγελματικῶν ἐμπειριῶν ἤ πολιτικῆς διαδρομῆς) σέ βασικές γιά τήν πατρίδα πολιτικές ἐπιλογές,
ε) Τίς μετεκλογικές ὡς ἐκ τούτου ἐμφανίσεις κομμάτων προσωπικοτήτων μέ οὐσιαστικό λόγο καί ὁλοένα πιό βαρύνουσα πολιτική ἐπιρροή, καί
στ) Τήν ἐκ τῶν πραγμάτων ἐνίσχυση τοῦ ὑπερκομματικοῦ ρόλου, ἐνεργοῦ ὅμως πλέον ρόλου, τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας.
Δ) Στό κάτω-κάτω τῆς γραφῆς, τί παραμύθι εἶναι αὐτό, ὅτι μία Κυβέρνηση δέν μπορεῖ νά κυβερνήσῃ παρά μόνο μέ πειθαρχημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Οἱ νόμοι ὑπάρχουν, καί οἱ πολιτικές μποροῦν νά ἀσκοῦνται, μέσα στά πλαίσιά τους, μέ πλήρη Κυβερνητική έλευθερία διακυβερνήσεως.
Ἄλλο τό Νομοθετεῖν καί ἄλλο τό Κυβερνᾶν. Καλό βέβαια εἶναι, ἡ Βουλή νά μήν εἶναι ἀντίθετη στήν Κυβέρνηση, καί ἡ Κυβέρνηση νά μήν εἶναι ἀντίθετη στήν Βουλή, διότι τότε δημιουργοῦνται προστριβές (ἀκόμη καί τέτοιες προστριβές ὅμως, ξεπερνιοῦνται ἀπό μία αὐτονομημένη ἀπό κομματοκρατία Διοίκηση καί ὁριακῶς ἀντιμετωπίζονται ἀπό τήν Δικαιοσύνη). Ἀλλά πειθαρχημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δέν χρειάζεται, παρά μόνο γιά συγκαλύψεις "ἁμαρτωλῶν" (βλ. προδοτικῶν ἤ ἀντεθνικῶν ἤ διεφθαρμένων) πολιτικῶν ἐπιλογῶν.
Ε) Βέβαια, σέ συνθῆκες κρίσεως, δέν εἶναι ὥρα γιά πειράματα. Ἀλλά, ἀφοῦ αὐτοδύναμες κομματικές κυβερνήσεις ἤ αὐτοτροφοδοτούμενες κομματικές συγκυβερνήσεις, δέν χρειάζεται ἡ Ἑλλάδα πλέον, καί ἀφοῦ ὅλοι θέλουν πάλι νά τό "παίξουν" μονοκομματικοί σωτῆρες, δέν ὑπάρχει ἄλλη πολιτική και νομική διέξοδος, νομίζω, ἀπό τήν ἐγκατάλειψη (ὑπό τίς ἀνωτέρω προϋποθέσεις) τοῦ κατωτάτου ὁρίου τοῦ 3%, καί ἰδίως τοῦ "μπόνους" τῶν 50 ἑδρῶν στό πρῶτο κόμμα.
Εἶναι ὁ πλέον ἄμεσος τρόπος γιά νά ξεκινήσουν ἀμέσως καί φυσικά οἱ διεργασίες πολιτικῆς ἐξυγιάνσεως πού προαναφέρθηκαν, γιά νά ἐπανέλθῃ ἄρα καί ἡ Διοίκηση ἀπό τήν κομματοκρατία στήν ἀξιοκρατία, καί τά Δικαστήρια ἀπό τόν θεσμικό παραμερισμό τους στόν ἐγγυητικό τους ρόλο, καί γιά νά ἐγκαταλείψουν ἐπειγόντως ὅλοι οἱ ἀσχολούμενοι μέ τήν κεντρική πολιτική, τό ὑπερφίαλον τοῦ κομματικῶς ἤ προσωπικῶς εὐκταίου τους, καταπιανώμενοι μέ τό ἐπιτευκτέον τοῦ κοινῶς ἀναγκαίου μας. Ὑπάρχει ἐλπίδα, ὅσο ὑπάρχει ἡ πατρίδα.
InfoGnomon
Κι ἄν ἄλλαζαν τά δικαστήρια "ἐπί τέλους" τήν νομολογία τους; Ἔτσι κι ἀλλιῶς, οὔτε τό ὅριο τοῦ 3% πού ἀλλοιώνει τήν ἐκπροσώπηση τοῦ λαοῦ δικαιολογεῖται, οὔτε τό "μπόνους"τῶν 50 ἑδρῶν στό πρῶτο κόμμα. Καί τά δύο μέτρα, ἀποσκοποῦν στήν δημιουργία Κυβερνητικῆς πλειοψηφίας.
Ἔτσι δικαιολογοῦνται μέχρι σήμερα, ὡς ἀναγκαῖο κακό. Διότι νομικῶς, εἶναι βέβαιον ὅτι ἀμφότερα ἀντιβαίνουν στήν ἀρχή τῆς ἰσότητας τῆς ψήφου, πού δέν ἐπιτρέπεται νά παραβιάζεται χωρίς πολύ σοβαρό λόγο. Πιστευόταν λοιπόν, ὅτι ἡ ἐπίτευξη Κυβερνητικῆς σταθερότητας, περνάει ἀπό μέτρα σάν κι αὐτά. Οὐδέν ἀναληθέστερον! Ἐξηγούμεθα:
Α) Μέ τό ὅριο τοῦ 3% ἀποκλείονται οἱ πολύ μικροί σχηματισμοί. Παλαιότερα, ἴσως ὁρισμένοι ἔβλεπαν σέ αὐτό τό κατώτερο ὅριο ἀκόμη καί ἐθνικούς λόγους: μία δικλείδα ἀσφαλείας, γιά τήν ἀποφυγή τῆς ἐμφανίσεως μειονοτικοῦ κόμματος διά τῆς πολιτικῆς γκετοποιήσεως τῶν μουσουλμάνων τῆς Θράκης, ἀκόμη καί τῶν πομάκων καί τῶν τσιγγάνων, ἀπό τό τουρκικό προξενεῖο
Εἰδικά δέ γιά τίς τουρκικές προκλήσεις ὑπῆρχε καί ὑπάρχει ἡ πρόσθετη αἰτιολογία τῶν ἀντιμέτρων στήν μείωση τῶν ἐν Κωνσταντινοπυπόλει ὁμογενῶν μας. Μέχρι τήν πλήρη ἀποκατάστασή τους καί ἐπιστροφή τους, ἀντί γιά βουλευτές ἡ ἐν Ἑλλάδι τουρκόφωνη κοινότητα, θά ἔπρεπε νά ἐκλέγῃ ἁπλούς συμβούλους γιά νά τήν ἐκπροσωποῦν, εὐθυνόμενοι προσωπικῶς ἐνώπιον τῆς κεντρικῆς Κυβερνήσεως, γιά θέματά της. Σέ ἀντίθεση πρός τούς λοιπούς μουσουλμάνους, πού θά μποροῦσαν νά ἔχουν βουλευτές. Πρός τί λοιπόν τό ὅριο τοῦ 3% ; Βέβαια, ΠΡΩΤΑ πρέπει νά θεσπισθῆ ἀποκλεισμός καί ἀπαγόρευση μειονοτικῶν κομμάτων, καί ὕστερα νά ἀρθῆ τὀ ὅριο τοῦ 3%.
Β) Ἀλλά ἰδίως τό "μπόνους" τῶν 50 ἑδρῶν στό πρῶτο κόμμα, οὕτως ἤ ἄλλως ὑπέρμετρο, ἔχει χάσει τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο καθιερώθηκε. Προϋπέθετε ἕνα πρῶτο κόμμα ἰσχυρό, τῆς τάξεως τοῦ 40%, καί μία ἀντιπολίτευση ὄχι ΠΛΗΡΩΣ ἀντίθετη στίς κυβερνητικές πολιτκές ἐπιλογές. Τέτοια κόμματα ἁπλᾶ δέν ὑπάρχουν πλέον.
Ἄλλωστε, τό ὅτι ὑπῆρξαν, δέν σημαίνει καί ὅτι εἶναι καλό νά ξαναϋπάρξουν. Διότι τό ὅτι διατηροῦνταν στήν ἐξουσία τόσον ὁριακῶς, ὥστε νά χρειάζονται τό "μπόνους" τῶν 40 ἤ 50 ἑδρῶν, ἦταν καί μία ἀπό τίς κύριες αἰτίες ἕνεκα τῶν ὁποίων προέβαιναν ἐν γνώσει τους σέ ὑπέρμετρους δανεισμούς γιά προεκλογικές "παροχές", ὥστε νά μήν χάσουν τό πολύτιμο 39-40%, πού μέ τό μπόνους μαζί θά τούς ἔδινε τήν πολυπόθητη αὐτοδυναμία Δέν χρειάζεται δέ φιλοσοφία γιά νά καταλάβει κανείς, ὅτι πλέον, μέ 30 ἕως 36% στόν λαό, ἀκόμη καί ἄν ἔχῃς πλειοψηφία στήν Βουλή, δέν μπορεῖς νά κυβερνήσῃς. Οὔτε σέ συνθῆκες κρίσεως, οὔτε σέ συνθῆκες ἔντονων πολιτικῶν ἀντιθέσεων γιά τήν βασική ἀκολουθητέα πολιτική.
Γ) Συνεπῶς, τί θά γινόταν , ἄν ἄλλαζε ἡ σχετική νομολογία τῶν δικαστηρίων καί κρίνονταν ὡς ἀντισυνταγματικά τό ὅριο τοῦ 3% ὅταν καί ὅπου δέν ὑπάρχουν ἐθνικοί λόγοι, καί τό "μπόνους" τῶν 50 ἑδρῶν ἐν γένει ;
Νομίζω, ὅτι ὅσο κι ἄν φαίνεται παράξενο, τοῦτο θά εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα, μετά ἀπό ἕναν πρῶτο φαινομενικό πολυ-κατακερματισμό τῶν πολιτικῶν δυνάμεων:
α) Τήν ἔμφαση στήν ἀξία τῆς γνώμης καί τῆς ἀνεξαρτησίας κάθε βουλευτοῦ,
β) Τήν πρόκληση τάσεως γιά δημιουργία εὑρύτερων πολιτικῶν συμφωνιῶν σέ πολλά θέματα κοινοῦ ἐνδιαφέροντος,
γ) Τήν μείωση τῆς μηντιακῆς "ἀξίας" τῶν τόσων πολλῶν ἀτομοκεντριστῶν "μπαλαντέρ" βουλευτῶν, ἔτσι πού ὁ ἀριθμός τους σύντομα νά περιορισθῆ σέ λογικά ὅρια τῆς τάξεως τῶν 20-30 βουλευτῶν,
δ) Τήν συσπείρωση τῶν περισσοτέρων βουλευτῶν, μετεκλογικῶς, γύρω ἀπό τούς πραγματικά ἐμπειροτέρους ἐκ τῶν πολιτικῶν (λόγῳ ἐπαγγελματικῶν ἐμπειριῶν ἤ πολιτικῆς διαδρομῆς) σέ βασικές γιά τήν πατρίδα πολιτικές ἐπιλογές,
ε) Τίς μετεκλογικές ὡς ἐκ τούτου ἐμφανίσεις κομμάτων προσωπικοτήτων μέ οὐσιαστικό λόγο καί ὁλοένα πιό βαρύνουσα πολιτική ἐπιρροή, καί
στ) Τήν ἐκ τῶν πραγμάτων ἐνίσχυση τοῦ ὑπερκομματικοῦ ρόλου, ἐνεργοῦ ὅμως πλέον ρόλου, τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας.
Δ) Στό κάτω-κάτω τῆς γραφῆς, τί παραμύθι εἶναι αὐτό, ὅτι μία Κυβέρνηση δέν μπορεῖ νά κυβερνήσῃ παρά μόνο μέ πειθαρχημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Οἱ νόμοι ὑπάρχουν, καί οἱ πολιτικές μποροῦν νά ἀσκοῦνται, μέσα στά πλαίσιά τους, μέ πλήρη Κυβερνητική έλευθερία διακυβερνήσεως.
Ἄλλο τό Νομοθετεῖν καί ἄλλο τό Κυβερνᾶν. Καλό βέβαια εἶναι, ἡ Βουλή νά μήν εἶναι ἀντίθετη στήν Κυβέρνηση, καί ἡ Κυβέρνηση νά μήν εἶναι ἀντίθετη στήν Βουλή, διότι τότε δημιουργοῦνται προστριβές (ἀκόμη καί τέτοιες προστριβές ὅμως, ξεπερνιοῦνται ἀπό μία αὐτονομημένη ἀπό κομματοκρατία Διοίκηση καί ὁριακῶς ἀντιμετωπίζονται ἀπό τήν Δικαιοσύνη). Ἀλλά πειθαρχημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δέν χρειάζεται, παρά μόνο γιά συγκαλύψεις "ἁμαρτωλῶν" (βλ. προδοτικῶν ἤ ἀντεθνικῶν ἤ διεφθαρμένων) πολιτικῶν ἐπιλογῶν.
Ε) Βέβαια, σέ συνθῆκες κρίσεως, δέν εἶναι ὥρα γιά πειράματα. Ἀλλά, ἀφοῦ αὐτοδύναμες κομματικές κυβερνήσεις ἤ αὐτοτροφοδοτούμενες κομματικές συγκυβερνήσεις, δέν χρειάζεται ἡ Ἑλλάδα πλέον, καί ἀφοῦ ὅλοι θέλουν πάλι νά τό "παίξουν" μονοκομματικοί σωτῆρες, δέν ὑπάρχει ἄλλη πολιτική και νομική διέξοδος, νομίζω, ἀπό τήν ἐγκατάλειψη (ὑπό τίς ἀνωτέρω προϋποθέσεις) τοῦ κατωτάτου ὁρίου τοῦ 3%, καί ἰδίως τοῦ "μπόνους" τῶν 50 ἑδρῶν στό πρῶτο κόμμα.
Εἶναι ὁ πλέον ἄμεσος τρόπος γιά νά ξεκινήσουν ἀμέσως καί φυσικά οἱ διεργασίες πολιτικῆς ἐξυγιάνσεως πού προαναφέρθηκαν, γιά νά ἐπανέλθῃ ἄρα καί ἡ Διοίκηση ἀπό τήν κομματοκρατία στήν ἀξιοκρατία, καί τά Δικαστήρια ἀπό τόν θεσμικό παραμερισμό τους στόν ἐγγυητικό τους ρόλο, καί γιά νά ἐγκαταλείψουν ἐπειγόντως ὅλοι οἱ ἀσχολούμενοι μέ τήν κεντρική πολιτική, τό ὑπερφίαλον τοῦ κομματικῶς ἤ προσωπικῶς εὐκταίου τους, καταπιανώμενοι μέ τό ἐπιτευκτέον τοῦ κοινῶς ἀναγκαίου μας. Ὑπάρχει ἐλπίδα, ὅσο ὑπάρχει ἡ πατρίδα.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΑ.. ΦΑΒΟΡΙ ΓΙΑ FINAL4 Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΓΙΑ ΜΙΝΤΛΕΤΟΝ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
