2012-05-02 12:19:04
Οι ατομικές βόμβες μας απασχολούν σε ημερησία διάταξη εδώ και καιρό με αφορμή το Ιράν. Όλοι είναι διατεθειμένοι να δείξουν στο Ιράν πόσο επικίνδυνα και απαράδεκτα είναι τα πυρηνικά όπλα. Αυτό το σαββατοκύριακο (στμ: ήταν στις 21-22/4/2012), θα διεξαχθεί σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη, για τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με το Ιράν σχετικά με τα πυρηνικά. Πέντε κράτη, που κατέχουν σχεδόν το σύνολο των πυρηνικών όπλων παγκοσμίως (όπως η Γερμανία), θα «δώσουν μάθημα» στο Ιράν για τα πυρηνικά όπλα.
Εάν μελετήσει κανείς τις ομιλίες των κορυφαίων ηγετών του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του Obama, στη Σύνοδο Κορυφής για την Πυρηνική Ασφάλεια, στη Σεούλ, κανένας πράγματι δε φαίνεται να θέλει τα πυρηνικά όπλα, όλοι προσπαθούν να πετύχουν έναν κόσμο απαλλαγμένο από πυρηνικά. Δεν μένει σε κάποιον παρά να αναρωτηθεί: γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν 20.000 πυρηνικά όπλα στον κόσμο;
Στη ίδια σύνοδο, ο πρωθυπουργός Erdoğan ήταν ένας από τους πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του πυρηνικού αφοπλισμού
. Ο Erdoğan σημείωσε στην ομιλία του τα εξής: «Η Τουρκία εξακολουθεί να διατηρεί την αφοσίωσή της στον σκοπό της επίτευξης ενός κόσμου χωρίς πυρηνικά και στην αρχή της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας για ασφαλείς και ειρηνικούς σκοπούς. Είναι κοινή μας ευθύνη να επιτύχουμε τον στόχο του παγκόσμιου αφοπλισμού μέσω της μείωσης και, τελικά, της απαλλαγής από τα πυρηνικά όπλα».
Η Τουρκία δήλωσε ότι θα υποστήριζε τη Διάσκεψη για μια Μέση Ανατολή Χωρίς Πυρηνικά (Nuclear-Free Middle East Conference), η οποία αποφασίστηκε το 2010 στη σύσκεψη για την Αναθεώρηση της Συνθήκης Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων (Non-Proliferation Treaty Review) και η οποία έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στο τέλος του έτους στο Ελσίνκι της Φινλανδίας.
Η Τουρκία είναι επίσης μέλος του NPDI (Πρωτοβουλία για τη Μη Διάδοση και τον Αφοπλισμό [των πυρηνικών όπλων] – Non Proliferation and Disarmament Initiative) μαζί με την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Χιλή, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, το Μεξικό, την Ολλανδία, την Πολωνία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι χώρες του NPDI έχουν διακηρύξει ότι θα εργαστούν για να προχωρήσουν σε πιο συγκεκριμένα βήματα προς τον πυρηνικό αφοπλισμό και επιπρόσθετα για να πραγματοποιήσουν τη Διάσκεψη για μια Μέση Ανατολή Χωρίς Πυρηνικά στα πλαίσια της προπαρασκευαστικής συνάντησης για την Αναθεώρηση της Συνθήκης Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων, η οποία θα ξεκινήσει στη Βιέννη της Αυστρίας, στις 27 Απριλίου. Οι Υπουργοί Εξωτερικών αυτών των χωρών είναι πιθανό να συναντηθούν στην Κωνσταντινούπολη πριν από τη σύνοδο της Βιέννης.
Ας αρχίσουμε με το İncirlik
Βάσει όλων αυτών των διακηρύξεων και των πρωτοβουλιών, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας θέλει έναν κόσμο απαλλαγμένο από τα πυρηνικά όπλα. Πολύ ωραία! Αυτό είναι που επιθυμούν όλοι!
Τότε λοιπόν, φαίνεται να μην υπάρχει εμπόδιο ώστε η Τουρκία να ξεφορτωθεί τα πυρηνικά όπλα (των οποίων ο αριθμός εκτιμάται μεταξύ 40 και 90) στη Βάση του İncirlik. Ωστόσο, η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει τα στραβά μάτια για τα πυρηνικά όπλα στα εδάφη της ενώ επιπλέον δίνει διάλεξη στον κόσμο για τα πυρηνικά όπλα, όπως κάνει και για άλλα ζητήματα Κανένας δε μιλάει για τα πυρηνικά όπλα στο İncirlik.
Η ύπαρξη πυρηνικών όπλων στη Βάση του İncirlik δεν έχει ποτέ δημόσια αναγνωριστεί ούτε από τις ΗΠΑ ούτε από την Τουρκία. Μπορούμε μόνο να λάβουμε πληροφορίες για αυτό το θέμα από διάφορες αναφορές και ανακοινώσεις. Όμως, κανείς τους δεν έχει επίσης αρνηθεί την ύπαρξη τέτοιων βομβών.
Πρόσφατα, σε μια επιστολή με ημερομηνία 1 Φεβρουαρίου 2012 και παραλήπτη τον Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, Danielle Brian, ο πρόεδρος του Προγράμματος για την Εποπτεία της Κυβέρνησης (Project on Government Oversight - POGO), μιας εν ενεργεία Μη-Κυβερνητικής Οργάνωσης που ελέγχει τον κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, έθεσε ερώτηση για τη δαπάνη 2 δις δολαρίων στον κρατικό προϋπολογισμό, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης περίπου 200 βομβών B61(*) στις Βάσεις της Ευρώπης.
Επιπλέον, η έρευνα για τον κατάλογο των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στην Τουρκία (που είναι πάντα λυπηρό να υπάρχει αλλά οι λεπτομέρειές της δεν ήταν δυνατό να αντληθούν), δημοσιεύτηκε το 2011 στην περιοδική έκδοση «Atomic Scientists» από τους Robert S. Norris και Hans M. Kristensen(*¹). Σε αυτή τη μελέτη, οι χώροι αποθήκευσης και ο αριθμός των αμερικανικών «τακτικών ατομικών βομβών», που χρονολογούνται πίσω στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και τοποθετήθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας), εξηγούνται λεπτομερώς. Σύμφωνα με αυτήν την αναφορά, υπάρχουν περίπου 60-70 πυρηνικές βόμβες B61 στην Τουρκία οι οποίες έχουν τοποθετηθεί στην Αμερικανική Αεροπορική Βάση στο İncirlik. Ο αριθμός τους ήταν 90 το 2001.
Σύμφωνα πάντα με την αναφορά, η κατάσταση στο İncirlik διαφέρει από άλλες βάσεις στην Ευρώπη και οι δύο ειδικοί επιστήμονες χαρακτηρίζουν αυτήν τη διαφορά ως «ειδικό καθεστώς». Η αιτία για αυτό, είναι το γεγονός ότι προκειμένου να μεταφερθούν περίπου 50 βόμβες απαιτούνται ειδικά αεροσκάφη των ΗΠΑ, αλλά η Τουρκία αρνήθηκε την αμερικανική πρόταση να τοποθετηθούν τέτοια αεροσκάφη, ικανά για τη μεταφορά, στη βάση του İncirlik . Για τον λόγο αυτόν, το İncirlik αποκαλείται «ημι-θέση» (‘half-position’) αντί για «πλήρης θέση» του ΝΑΤΟ (‘full NATO position’). Προκειμένου να χρησιμοποιηθούν αυτές οι βόμβες, θα έπρεπε πρώτα τα αμερικανικά αεροσκάφη, που μπορούν να μεταφέρουν τις κεφαλές, να φτάσουν στο İncirlik και μετά να συνεχίσουν τις αποστολές τους. Οι εναπομείνασες 10 με 20 πυρηνικές βόμβες σχεδιάζεται να μεταφερθούν με Τουρκικά F-16A/B πολεμικά αεροσκάφη.
Νέες βόμβες θα φτάσουν το 2017
Το γεγονός ότι οι πυρηνικές βόμβες B61-12 θα αντικατασταθούν με τις νέες B61-3/4, εξηγείται επίσης για πρώτη φορά στην αναφορά. Η διαδικασία της αντικατάστασης των F-16 με τα νέας γενιάς αμερικάνικα JSF θα αρχίσει το 2015 και ως τότε τα υπάρχοντα F-16 θα αναβαθμιστούν ώστε να καταστούν ικανά να μεταφέρουν αυτές τις νέες βόμβες.
Τουρκία και ΗΠΑ παραβιάζουν τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των πυρηνικών (NPT)
Η Τουρκία εντάχθηκε ως μέλος στη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών (Non Proliferation Treaty - NPT), που τέθηκε προς υπογραφή το 1969 από τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), στις 28 Ιανουαρίου 1969. Αυτή η απόφαση εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο και δημοσιεύτηκε στην (στμ: αντίστοιχη) Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 28 Νοεμβρίου 1979. Σύμφωνα με αυτήν τη συνθήκη, οι ΗΠΑ, Ρωσία, Αγγλία και Κίνα που είχαν πυρηνικά όπλα πριν από το 1967 θεωρούνται χώρες-κάτοχοι πυρηνικών όπλων και απαγορεύεται οι συγκεκριμένες χώρες να προμηθεύουν τέτοια όπλα σε άλλες χώρες ή να τις βοηθούν στην παραγωγή τους.
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με αυτή τη συνθήκη, η Τουρκία δεν μπορεί να έχει τέτοια όπλα σε απόθεμα και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να δίνουν τέτοια όπλα στην Τουρκία. Εάν το κάνουν, παραβιάζουν τη συνθήκη, γιατί αυτό θα άνοιγε τον δρόμο στη διακίνηση πυρηνικών όπλων. Αν η Τουρκία παραδεχθεί την ύπαρξη τέτοιων όπλων ή αναλάβει την ιδιοκτησία τους, θα μπορούσε να ξεκινήσει κύκλος σοβαρών συζητήσεων σε διεθνή κλίμακα, πράγμα που θα έβαζε την Τουρκία σε μια πολύ προβληματική θέση.
Ελλάδα και Γερμανία
Η Τουρκία, όμως, δεν πρέπει να μένει σιωπηλή έναντι αυτών των όπλων. Μπορεί να απαιτήσει την απομάκρυνση των πυρηνικών όπλων του İncirlik, όπως ακριβώς έκαναν η Ελλάδα και η Γερμανία. Ως γνωστόν, μετά τις ενστάσεις της Ελλάδας και της Γερμανίας, τα πυρηνικά όπλα της Βάσης του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα (στμ: στον Άραξο) και της Αεροπορικής Βάσης Ramstein αποσύρθηκαν το 2001 και το 2005 αντίστοιχα.
Χιροσίμα και Ναγκασάκι, ποτέ ξανά!
Τα μόνα παραδείγματα που μας δείχνουν τι θα συνέβαινε ως αποτέλεσμα της χρήσης πυρηνικών όπλων, πέρα από τις πυρηνικές δοκιμές, είναι οι βομβαρδισμοί της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Ο Lee Jongkeun, επιζών από τον πυρηνικό βομβαρδισμό στη Χιροσίμα, ήρθε στην Τουρκία μαζί με το Πλοίο της Ειρήνης (πρωτοβουλία της κοινωνίας των πολιτών που ξεκίνησε από την Ιαπωνία) και εξιστόρησε την εμπειρία του από την 6η Αυγούστου 1945:
«Γεννήθηκα στις 15 Αυγούστου 1928. Φέτος θα γίνω 84 χρονών. Δούλευα για τους Εθνικούς Σιδηροδρόμους της Ιαπωνίας (Japan National Railways) στο τμήμα μηχανικών… Το σπίτι μου βρισκόταν 16 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο του βομβαρδισμού. Συνήθιζα να πηγαίνω στη Χιροσίμα με το τρένο. Εάν είχα πάρει το τρένο όπως έκανα κάθε μέρα, δε θα είχα εκτεθεί στον βομβαρδισμό. Όμως, εκείνη τη μέρα έχασα το τρένο και, αφού κατέβηκα από το επόμενο, εκτέθηκα στην έκρηξη ενώ περνούσα τη γέφυρα. Το απόγευμα, γύρω στις 4, βρέθηκα τυχαία με 4 από τους συναδέλφους μου. Περπατήσαμε μαζί. Η βόμβα είχε πέσει σε ένα μέρος της διαδρομής για το σπίτι μου. Φαινόταν ότι τα πάντα έκαιγαν. Βρήκα ένα καμένο σώμα αλόγου κοντά στο σημείο που έπεσε η βόμβα. Περπατούσα βιαστικά, περνώντας ανάμεσα από καμένα, μαυρισμένα πτώματα γυναικών και παιδιών. Προσπαθούσα να αντέξω τη μυρωδιά. Δεν μπορούσα καν να σταματήσω και να προσευχηθώ για αυτούς.
Ό, τι είδα ήταν αβάσταχτο να το δει κανείς. Η ζωή μετά τον πόλεμο ήταν πραγματικά σκληρή στην Ιαπωνία. Μοιραστήκαμε τα λίγα εναπομείναντα και συνεχίσαμε να ζούμε βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Αυτή η σκληρή περίοδος διήρκησε πολύ, αλλά η Ιαπωνία κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια της. Η Ιαπωνία είναι τώρα μια χώρα όπου η επιτυχία βασιλεύει. Ωστόσο, πέρυσι έγινε ένα μεγάλο ατύχημα στη Fukushima. Η καταστροφή που προκάλεσε η Fukushima είναι πυρηνική. Δεν ξέρω για πόσο θα ζήσω, αλλά για να αγκαλιάσω πάλι αυτήν την όμορφη γη, θέλω να ενώσω τη φωνή μου με ανθρώπους σε όλον τον κόσμο και να απαιτήσω την κατάργηση των πυρηνικών όπλων και την άμεση απεγκατάσταση των εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας».
Η εκρηκτική ισχύς των θερμοπυρηνικών βομβών Β61 που βρίσκονται στο İncirlik φτάνει τους 340 κιλοτόνους. Είναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερη από τις βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα. Κανένα κράτος και καμία κυβέρνηση στον κόσμο, και η Τουρκία, δεν έχουν το δικαίωμα να εξαναγκάζουν τους λαούς τους και ολόκληρη την ανθρωπότητα να ζει με μια τέτοια απειλή. Και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπάρξει θεμιτή δικαιολογία για την υπόθαλψη τέτοιου μεγάλου κινδύνου, ούτε καν «οι κίνδυνοι για την ασφάλεια».
Αυτό που ισχυρίζομαι είναι το εξής: Αφού η τουρκική κυβέρνηση είναι τόσο πρόθυμη για τον πυρηνικό αφοπλισμό, γιατί δεν αρχίζει από το İncirlik;
Arife Köse
ICAN Coordinator of Turkey.
(International Campaign to Abolish Nuclear Weapons)
icanw.org
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
diktiospartakos.blogspot.com
Εάν μελετήσει κανείς τις ομιλίες των κορυφαίων ηγετών του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του Obama, στη Σύνοδο Κορυφής για την Πυρηνική Ασφάλεια, στη Σεούλ, κανένας πράγματι δε φαίνεται να θέλει τα πυρηνικά όπλα, όλοι προσπαθούν να πετύχουν έναν κόσμο απαλλαγμένο από πυρηνικά. Δεν μένει σε κάποιον παρά να αναρωτηθεί: γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν 20.000 πυρηνικά όπλα στον κόσμο;
Στη ίδια σύνοδο, ο πρωθυπουργός Erdoğan ήταν ένας από τους πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του πυρηνικού αφοπλισμού
Η Τουρκία δήλωσε ότι θα υποστήριζε τη Διάσκεψη για μια Μέση Ανατολή Χωρίς Πυρηνικά (Nuclear-Free Middle East Conference), η οποία αποφασίστηκε το 2010 στη σύσκεψη για την Αναθεώρηση της Συνθήκης Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων (Non-Proliferation Treaty Review) και η οποία έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στο τέλος του έτους στο Ελσίνκι της Φινλανδίας.
Η Τουρκία είναι επίσης μέλος του NPDI (Πρωτοβουλία για τη Μη Διάδοση και τον Αφοπλισμό [των πυρηνικών όπλων] – Non Proliferation and Disarmament Initiative) μαζί με την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Χιλή, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, το Μεξικό, την Ολλανδία, την Πολωνία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι χώρες του NPDI έχουν διακηρύξει ότι θα εργαστούν για να προχωρήσουν σε πιο συγκεκριμένα βήματα προς τον πυρηνικό αφοπλισμό και επιπρόσθετα για να πραγματοποιήσουν τη Διάσκεψη για μια Μέση Ανατολή Χωρίς Πυρηνικά στα πλαίσια της προπαρασκευαστικής συνάντησης για την Αναθεώρηση της Συνθήκης Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων, η οποία θα ξεκινήσει στη Βιέννη της Αυστρίας, στις 27 Απριλίου. Οι Υπουργοί Εξωτερικών αυτών των χωρών είναι πιθανό να συναντηθούν στην Κωνσταντινούπολη πριν από τη σύνοδο της Βιέννης.
Ας αρχίσουμε με το İncirlik
Βάσει όλων αυτών των διακηρύξεων και των πρωτοβουλιών, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας θέλει έναν κόσμο απαλλαγμένο από τα πυρηνικά όπλα. Πολύ ωραία! Αυτό είναι που επιθυμούν όλοι!
Τότε λοιπόν, φαίνεται να μην υπάρχει εμπόδιο ώστε η Τουρκία να ξεφορτωθεί τα πυρηνικά όπλα (των οποίων ο αριθμός εκτιμάται μεταξύ 40 και 90) στη Βάση του İncirlik. Ωστόσο, η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει τα στραβά μάτια για τα πυρηνικά όπλα στα εδάφη της ενώ επιπλέον δίνει διάλεξη στον κόσμο για τα πυρηνικά όπλα, όπως κάνει και για άλλα ζητήματα Κανένας δε μιλάει για τα πυρηνικά όπλα στο İncirlik.
Η ύπαρξη πυρηνικών όπλων στη Βάση του İncirlik δεν έχει ποτέ δημόσια αναγνωριστεί ούτε από τις ΗΠΑ ούτε από την Τουρκία. Μπορούμε μόνο να λάβουμε πληροφορίες για αυτό το θέμα από διάφορες αναφορές και ανακοινώσεις. Όμως, κανείς τους δεν έχει επίσης αρνηθεί την ύπαρξη τέτοιων βομβών.
Πρόσφατα, σε μια επιστολή με ημερομηνία 1 Φεβρουαρίου 2012 και παραλήπτη τον Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, Danielle Brian, ο πρόεδρος του Προγράμματος για την Εποπτεία της Κυβέρνησης (Project on Government Oversight - POGO), μιας εν ενεργεία Μη-Κυβερνητικής Οργάνωσης που ελέγχει τον κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, έθεσε ερώτηση για τη δαπάνη 2 δις δολαρίων στον κρατικό προϋπολογισμό, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης περίπου 200 βομβών B61(*) στις Βάσεις της Ευρώπης.
Επιπλέον, η έρευνα για τον κατάλογο των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στην Τουρκία (που είναι πάντα λυπηρό να υπάρχει αλλά οι λεπτομέρειές της δεν ήταν δυνατό να αντληθούν), δημοσιεύτηκε το 2011 στην περιοδική έκδοση «Atomic Scientists» από τους Robert S. Norris και Hans M. Kristensen(*¹). Σε αυτή τη μελέτη, οι χώροι αποθήκευσης και ο αριθμός των αμερικανικών «τακτικών ατομικών βομβών», που χρονολογούνται πίσω στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και τοποθετήθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας), εξηγούνται λεπτομερώς. Σύμφωνα με αυτήν την αναφορά, υπάρχουν περίπου 60-70 πυρηνικές βόμβες B61 στην Τουρκία οι οποίες έχουν τοποθετηθεί στην Αμερικανική Αεροπορική Βάση στο İncirlik. Ο αριθμός τους ήταν 90 το 2001.
Σύμφωνα πάντα με την αναφορά, η κατάσταση στο İncirlik διαφέρει από άλλες βάσεις στην Ευρώπη και οι δύο ειδικοί επιστήμονες χαρακτηρίζουν αυτήν τη διαφορά ως «ειδικό καθεστώς». Η αιτία για αυτό, είναι το γεγονός ότι προκειμένου να μεταφερθούν περίπου 50 βόμβες απαιτούνται ειδικά αεροσκάφη των ΗΠΑ, αλλά η Τουρκία αρνήθηκε την αμερικανική πρόταση να τοποθετηθούν τέτοια αεροσκάφη, ικανά για τη μεταφορά, στη βάση του İncirlik . Για τον λόγο αυτόν, το İncirlik αποκαλείται «ημι-θέση» (‘half-position’) αντί για «πλήρης θέση» του ΝΑΤΟ (‘full NATO position’). Προκειμένου να χρησιμοποιηθούν αυτές οι βόμβες, θα έπρεπε πρώτα τα αμερικανικά αεροσκάφη, που μπορούν να μεταφέρουν τις κεφαλές, να φτάσουν στο İncirlik και μετά να συνεχίσουν τις αποστολές τους. Οι εναπομείνασες 10 με 20 πυρηνικές βόμβες σχεδιάζεται να μεταφερθούν με Τουρκικά F-16A/B πολεμικά αεροσκάφη.
Νέες βόμβες θα φτάσουν το 2017
Το γεγονός ότι οι πυρηνικές βόμβες B61-12 θα αντικατασταθούν με τις νέες B61-3/4, εξηγείται επίσης για πρώτη φορά στην αναφορά. Η διαδικασία της αντικατάστασης των F-16 με τα νέας γενιάς αμερικάνικα JSF θα αρχίσει το 2015 και ως τότε τα υπάρχοντα F-16 θα αναβαθμιστούν ώστε να καταστούν ικανά να μεταφέρουν αυτές τις νέες βόμβες.
Τουρκία και ΗΠΑ παραβιάζουν τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των πυρηνικών (NPT)
Η Τουρκία εντάχθηκε ως μέλος στη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών (Non Proliferation Treaty - NPT), που τέθηκε προς υπογραφή το 1969 από τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), στις 28 Ιανουαρίου 1969. Αυτή η απόφαση εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο και δημοσιεύτηκε στην (στμ: αντίστοιχη) Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 28 Νοεμβρίου 1979. Σύμφωνα με αυτήν τη συνθήκη, οι ΗΠΑ, Ρωσία, Αγγλία και Κίνα που είχαν πυρηνικά όπλα πριν από το 1967 θεωρούνται χώρες-κάτοχοι πυρηνικών όπλων και απαγορεύεται οι συγκεκριμένες χώρες να προμηθεύουν τέτοια όπλα σε άλλες χώρες ή να τις βοηθούν στην παραγωγή τους.
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με αυτή τη συνθήκη, η Τουρκία δεν μπορεί να έχει τέτοια όπλα σε απόθεμα και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να δίνουν τέτοια όπλα στην Τουρκία. Εάν το κάνουν, παραβιάζουν τη συνθήκη, γιατί αυτό θα άνοιγε τον δρόμο στη διακίνηση πυρηνικών όπλων. Αν η Τουρκία παραδεχθεί την ύπαρξη τέτοιων όπλων ή αναλάβει την ιδιοκτησία τους, θα μπορούσε να ξεκινήσει κύκλος σοβαρών συζητήσεων σε διεθνή κλίμακα, πράγμα που θα έβαζε την Τουρκία σε μια πολύ προβληματική θέση.
Ελλάδα και Γερμανία
Η Τουρκία, όμως, δεν πρέπει να μένει σιωπηλή έναντι αυτών των όπλων. Μπορεί να απαιτήσει την απομάκρυνση των πυρηνικών όπλων του İncirlik, όπως ακριβώς έκαναν η Ελλάδα και η Γερμανία. Ως γνωστόν, μετά τις ενστάσεις της Ελλάδας και της Γερμανίας, τα πυρηνικά όπλα της Βάσης του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα (στμ: στον Άραξο) και της Αεροπορικής Βάσης Ramstein αποσύρθηκαν το 2001 και το 2005 αντίστοιχα.
Χιροσίμα και Ναγκασάκι, ποτέ ξανά!
Τα μόνα παραδείγματα που μας δείχνουν τι θα συνέβαινε ως αποτέλεσμα της χρήσης πυρηνικών όπλων, πέρα από τις πυρηνικές δοκιμές, είναι οι βομβαρδισμοί της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Ο Lee Jongkeun, επιζών από τον πυρηνικό βομβαρδισμό στη Χιροσίμα, ήρθε στην Τουρκία μαζί με το Πλοίο της Ειρήνης (πρωτοβουλία της κοινωνίας των πολιτών που ξεκίνησε από την Ιαπωνία) και εξιστόρησε την εμπειρία του από την 6η Αυγούστου 1945:
«Γεννήθηκα στις 15 Αυγούστου 1928. Φέτος θα γίνω 84 χρονών. Δούλευα για τους Εθνικούς Σιδηροδρόμους της Ιαπωνίας (Japan National Railways) στο τμήμα μηχανικών… Το σπίτι μου βρισκόταν 16 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο του βομβαρδισμού. Συνήθιζα να πηγαίνω στη Χιροσίμα με το τρένο. Εάν είχα πάρει το τρένο όπως έκανα κάθε μέρα, δε θα είχα εκτεθεί στον βομβαρδισμό. Όμως, εκείνη τη μέρα έχασα το τρένο και, αφού κατέβηκα από το επόμενο, εκτέθηκα στην έκρηξη ενώ περνούσα τη γέφυρα. Το απόγευμα, γύρω στις 4, βρέθηκα τυχαία με 4 από τους συναδέλφους μου. Περπατήσαμε μαζί. Η βόμβα είχε πέσει σε ένα μέρος της διαδρομής για το σπίτι μου. Φαινόταν ότι τα πάντα έκαιγαν. Βρήκα ένα καμένο σώμα αλόγου κοντά στο σημείο που έπεσε η βόμβα. Περπατούσα βιαστικά, περνώντας ανάμεσα από καμένα, μαυρισμένα πτώματα γυναικών και παιδιών. Προσπαθούσα να αντέξω τη μυρωδιά. Δεν μπορούσα καν να σταματήσω και να προσευχηθώ για αυτούς.
Ό, τι είδα ήταν αβάσταχτο να το δει κανείς. Η ζωή μετά τον πόλεμο ήταν πραγματικά σκληρή στην Ιαπωνία. Μοιραστήκαμε τα λίγα εναπομείναντα και συνεχίσαμε να ζούμε βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Αυτή η σκληρή περίοδος διήρκησε πολύ, αλλά η Ιαπωνία κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια της. Η Ιαπωνία είναι τώρα μια χώρα όπου η επιτυχία βασιλεύει. Ωστόσο, πέρυσι έγινε ένα μεγάλο ατύχημα στη Fukushima. Η καταστροφή που προκάλεσε η Fukushima είναι πυρηνική. Δεν ξέρω για πόσο θα ζήσω, αλλά για να αγκαλιάσω πάλι αυτήν την όμορφη γη, θέλω να ενώσω τη φωνή μου με ανθρώπους σε όλον τον κόσμο και να απαιτήσω την κατάργηση των πυρηνικών όπλων και την άμεση απεγκατάσταση των εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας».
Η εκρηκτική ισχύς των θερμοπυρηνικών βομβών Β61 που βρίσκονται στο İncirlik φτάνει τους 340 κιλοτόνους. Είναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερη από τις βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα. Κανένα κράτος και καμία κυβέρνηση στον κόσμο, και η Τουρκία, δεν έχουν το δικαίωμα να εξαναγκάζουν τους λαούς τους και ολόκληρη την ανθρωπότητα να ζει με μια τέτοια απειλή. Και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπάρξει θεμιτή δικαιολογία για την υπόθαλψη τέτοιου μεγάλου κινδύνου, ούτε καν «οι κίνδυνοι για την ασφάλεια».
Αυτό που ισχυρίζομαι είναι το εξής: Αφού η τουρκική κυβέρνηση είναι τόσο πρόθυμη για τον πυρηνικό αφοπλισμό, γιατί δεν αρχίζει από το İncirlik;
Arife Köse
ICAN Coordinator of Turkey.
(International Campaign to Abolish Nuclear Weapons)
icanw.org
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
diktiospartakos.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μυθική πρόταση στον Τσιώλη από τον Παναιτωλικό
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλλά λένε και άλλα θα κάνουν...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
