ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

ΛΥΓΙΣΑΝ ΟΛΟΙ - Τα κρητικόπαιδα που προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης στην κηδεία του Βαγγέλη... [photos]

«Αντίο φίλε», του είπαν μένοντας για αρκετή ώρα μονάχοι τους στο κοιμητήριο και θέλοντας να αποχαιρετήσουν τον παιδικό τους φίλο Η Κρήτη χθες «βούλιαξε» από περίπου 2.500 χιλιάδες ανθρώπων που έδωσαν το «παρών» στο τελευταίο αντίο στο κοιμητήριο του χωριού Σελλί σφίγγοντας χείλη, μετρώντας τις ανάσες τους και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν το φρικτό αυτό πλήγμα που διέλυσε την οικογένεια του φοιτητή και βύθισε όλους σε πένθος βαρύ.

Στην Κρήτη στο λιμάνι της Σούδας τα ξημερώματα της Τρίτης εκατοντάδες ήταν οι ντόπιοι και αυτοί που πήραν το πλοίο της γραμμής από τον Πειραιά για να συνοδεύσουν κρατώντας ένα λουλούδι τον Βαγγέλη στον τελευταίο τόπο κατοικίας του. Πόνος, θλίψη, δάκρυα οργή. Αναμειγμένα συναισθήματα που αδυνατεί κανείς να τα αποτυπώσει με λόγια. Οι εικόνες των θλιμμένων προσώπων συγκλονίζουν. Άντρες ντυμένοι στα μαύρα, Κρητικοί με θλιμμένα μάτια και βλέμμα παγωμένο στέκονται αμίλητοι και δακρυσμένοι στο λιμάνι περιμένοντας τη νεκροφόρα που θα παραλάβει τη σορό του Βαγγέλη. Τα μαυρισμένα από το κλάμα μάτια τους είναι ίσως το μοναδικό πράγμα που προδίδει την ευαισθησία των παλικαριών που συγκρατούνται αλλά ξεσπούν σε λυγμούς όταν βλέπουν τη νεκροφόρα με το λευκό φέρετρο του Βαγγέλη.

Τα λόγια δεν χωρούν σε γραμμές, τα συναισθήματα άλλωστε δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψει γιατί δεν υπάρχουν ποτέ αρκετά λόγια για να αποτυπωθούν. Η μέρα που θα ακολουθήσει θα είναι δύσκολη. Με ένα τριαντάφυλλο θα επιλέξουν όσοι έρχονται στο πατρικό σπίτι του Βαγγέλη να τον αποχαιρετήσουν ανάβοντας ένα κερί στη μνήμη του. Η διαπεραστική φωνή της μάνας, που βγαίνει σαν χείμαρρος μέσα από τα σωθικά της όταν βλέπει το φέρετρο του γιου της ακόμη βουίζει στα αυτιά όλων όσων βρέθηκαν εκεί.

Η πομπή προς την εκκλησία, οι εικόνες θλίψης, οι χιλιάδες άνθρωποι που τον συνόδευσαν στο κοιμητήριο του χωριού. «Πάει. Ατό ήταν. Ο Βαγγέλης, το κοπέλι μας έφυγε», θα ακουστεί η φωνή ενός Κρητικού «πνιγμένη» σε δάκρυα και σε ένα ιδιότυπο και παρατεταμένο θρήνο που δεν θα σταματήσει να υφίσταται για όλους.

Τέσσερα παλικάρια στέκονται πάνω από τον τάφο του Βαγγέλη. Είναι τέσσερα νέα παιδιά που δεν μιλούν, μόνο κοιτούν σαν κάτι να ψελλίζουν σαν να θέλουν να πουν έτσι αντίο στον φίλο τους. Συμμαθητές του, φιλαράκια του, άνθρωποι που μαζί τους ο Βαγγέλης μεγάλωσε, ονειρεύτηκε, έπαιξε, γέλασε και τώρα τους αφήνει μόνους… Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να επέμβει σε αυτό το δεύτερο «μνημόσυνο» που εκείνη τη στιγμή κάνουν για τον φίλο τους, για να τον αποχαιρετήσουν έτσι όπως αυτοί θέλουν...
Tromaktiko