2015-05-24 18:50:06
Η σημασία του Άθλου του Ηρακλή
Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή είναι το «Λεοντάρι της Νεμέας». Ο μύθος λέει πως αυτό το λιοντάρι φρουρούσε το παλάτι της θεάς Σελήνης και μία... μέρα στο θυμό της το κλώτσησε και το πέταξε στη γη. Το άγριο αυτό λιοντάρι, κατασπάραζε ζώα κι ανθρώπους στη Νεμέα. Ο Ηρακλής το βρήκε στη σπηλιά του που είχε δύο εξόδους.
Έφραξε τη μία και του επετέθη από την άλλη. Λέγεται πως το πολέμησε με τα χέρια, χωρίς τα όπλα του (το τόξο που του έδωσε ο Απόλλωνας, το ξίφος του Ερμή, το πέπλο της Αθηνάς και το ρόπαλο που έφτιαξε ο ίδιο) και κατάφερε να το πνίξει. Κατόπιν πήρε τη λεοντή και πήγε στον Ευρυσθέα. Ο βασιλειάς και ο κόσμος όμως φοβήθηκαν από την τρομερή φήμη του ήρωα μας και δεν του επέτρεψαν να μπει στην πόλη αναγκάζοντας τον έτσι να μείνει εκτός των τειχών της Τίρυνθας.
Πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι ότι υπάρχει μεγάλη τάση του κόσμου σήμερα να επηρεάζετε από φήμες φοβερές που διασπείρονται απο τα ΜΜΕ. Στην περίπτωση του άθλου αυτού δύο είναι τα σημεία έντεχνης προκλήσεως φόβου: (α) η φήμη του άτρωτου λονταριού και (β) η τρομερή φήμη του Ηρακλή.
Το πρώτο αντιπροσωπεύει τον υπετροφοβικό φόβο ενός εξωτερικού εχθρού όπως φόβος από επικείμενους σεισμούς, φόβος για την οικονομική κρίση, φόβος για το 2012, φόβος για τον Νιμπίρου, φόβος για αναμενόμενους πολέμους, φόβος για την τρομοκρατία μετά το χτύπημα στους Δίδιμους Πύργους κ.ο.κ.
Το δεύτερο αντιπροσωπεύει την επίφοβη δύναμη ενός εθελοντή σωτήρα και απελευθερωτή.
Όλα τα παραπάνω έχουν σαν σκοπό να κρατούν συσπειρωμένους τους ανθρώπους γύρω από τα έθνη, τα εκάστοτε συστήματα, τα δόγματα. Και αν κάποιος βρεθεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από όλα αυτά, τότε δημιουργείται μία τέτοια «καθοδήγηση» ώστε να τίθετε το θέμα στον κόσμο της επιλογής τύπου «από την σκύλα στην χάρυβδη»
Ο άθλος βέβαια έχει και την εσωτερική του ερμηνεία. Ο συμβολισμός σ΄ αυτήν την περιπέτεια του Ηρακλή, αφορά τη πάλη του ανθρώπου με τον εγωισμό του, την υπερηφάνεια, την ατομικότητα. Θεωρώντας πως είναι αυτάρκης, γίνεται επιθετικός και επιδιώκει την απόλυτη κυριαρχία πάνω στους άλλους. Υπερτονίζει ό,τι τον αφορά προσωπικά. Είναι επόμενο, κάτω από μία τέτοια συμπεριφορά, να υπάρχουν δυσάρεστες συνέπειες όχι μόνο για τον ίδιον, αλλά και για την κοινωνία. Όταν το ένστικτο της αυτοπροστασίας δρα ανεξέλεγκτα, ο άνθρωπος γίνεται απειλητικός για το περιβάλλον του.
Ο Ηρακλής υπέταξε το λιοντάρι μέσα στη σπηλιά. Υπάρχει και μία αντιστοιχία με τους δύο αδένες μας, την επίφυση και την υπόφυση. Ο Ηρακλής κλείνει το ένα άνοιγμα, για να νικήσει την απειλή. Στο σώμα, η επίφυση αφορά τον κριτικό νου, ενώ η υπόφυση τις συγκινήσεις μας. Ο ήρωας φράσσει το άνοιγμα των προσωπικών συγκινήσεων (υπόφυση) που απειλούν την ισορροπία μας, και χωρίς όπλο (πέταξε το ρόπαλο) σε μία πάλη σώμα με σώμα, κέρδισε τη μάχη με το «εγώ» του, όλα τα εγωιστικά κι ατομιστικά ένστικτα. Με τον έλεγχο της υπόφυσης ο άνθρωπος επιτυγχάνει μία πλήρη και κανονική δράση, αποκτά μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα κι αυτοελεγχόμενη. Δεν επιτρέπει σε κάθε εγωκεντρική τάση να εκδηλωθεί.
Η θέληση της ψυχής
Η εξόντωση του λιονταριού της Νεμέας συμβολίζει τη νίκη του γενναίου ανθρώπου (Ηρακλή) να νικήσει τα άγρια, ζωώδη ένστικτά του (λιοντάρι) με τη νοηματική του ισχύ (ρόπαλο), που είναι η ακλόνητη ψυχική θέληση.
Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Θεός «τα πάντα εν σοφία εποίησε». Ακόμα και η βιολογία του ανθρώπου, η ανατομική και φυσιολογική, είναι με τέτοιο τρόπο φτιαγμένες ώστε όταν κληθούν από εμάς σε μια στιγμή ανάγκης να έρχονται σε βοήθεια μας. Αρκεί να έχουμε αποφασίσει την επιστροφή μας στον σωστό εξελεγκτικό δρόμο. Τα φυσιολογικά στοιχεία του οργανισμού μας, μας δίνουν τις σωστές κατευθύνσεις. Αρκεί να τις αντιλαμβανόμαστε. Διότι μόνον μέσα από τον βιολογικό, ψυχικό και νοητικό ευατό μας θα πρέπει να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματά μας και να μην βασιζόμαστε στα όπλα που οι άλλοι μας προτείνουν.
Πηγή
Tromaktiko
Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή είναι το «Λεοντάρι της Νεμέας». Ο μύθος λέει πως αυτό το λιοντάρι φρουρούσε το παλάτι της θεάς Σελήνης και μία... μέρα στο θυμό της το κλώτσησε και το πέταξε στη γη. Το άγριο αυτό λιοντάρι, κατασπάραζε ζώα κι ανθρώπους στη Νεμέα. Ο Ηρακλής το βρήκε στη σπηλιά του που είχε δύο εξόδους.
Έφραξε τη μία και του επετέθη από την άλλη. Λέγεται πως το πολέμησε με τα χέρια, χωρίς τα όπλα του (το τόξο που του έδωσε ο Απόλλωνας, το ξίφος του Ερμή, το πέπλο της Αθηνάς και το ρόπαλο που έφτιαξε ο ίδιο) και κατάφερε να το πνίξει. Κατόπιν πήρε τη λεοντή και πήγε στον Ευρυσθέα. Ο βασιλειάς και ο κόσμος όμως φοβήθηκαν από την τρομερή φήμη του ήρωα μας και δεν του επέτρεψαν να μπει στην πόλη αναγκάζοντας τον έτσι να μείνει εκτός των τειχών της Τίρυνθας.
Πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι ότι υπάρχει μεγάλη τάση του κόσμου σήμερα να επηρεάζετε από φήμες φοβερές που διασπείρονται απο τα ΜΜΕ. Στην περίπτωση του άθλου αυτού δύο είναι τα σημεία έντεχνης προκλήσεως φόβου: (α) η φήμη του άτρωτου λονταριού και (β) η τρομερή φήμη του Ηρακλή.
Το πρώτο αντιπροσωπεύει τον υπετροφοβικό φόβο ενός εξωτερικού εχθρού όπως φόβος από επικείμενους σεισμούς, φόβος για την οικονομική κρίση, φόβος για το 2012, φόβος για τον Νιμπίρου, φόβος για αναμενόμενους πολέμους, φόβος για την τρομοκρατία μετά το χτύπημα στους Δίδιμους Πύργους κ.ο.κ.
Το δεύτερο αντιπροσωπεύει την επίφοβη δύναμη ενός εθελοντή σωτήρα και απελευθερωτή.
Όλα τα παραπάνω έχουν σαν σκοπό να κρατούν συσπειρωμένους τους ανθρώπους γύρω από τα έθνη, τα εκάστοτε συστήματα, τα δόγματα. Και αν κάποιος βρεθεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από όλα αυτά, τότε δημιουργείται μία τέτοια «καθοδήγηση» ώστε να τίθετε το θέμα στον κόσμο της επιλογής τύπου «από την σκύλα στην χάρυβδη»
Ο άθλος βέβαια έχει και την εσωτερική του ερμηνεία. Ο συμβολισμός σ΄ αυτήν την περιπέτεια του Ηρακλή, αφορά τη πάλη του ανθρώπου με τον εγωισμό του, την υπερηφάνεια, την ατομικότητα. Θεωρώντας πως είναι αυτάρκης, γίνεται επιθετικός και επιδιώκει την απόλυτη κυριαρχία πάνω στους άλλους. Υπερτονίζει ό,τι τον αφορά προσωπικά. Είναι επόμενο, κάτω από μία τέτοια συμπεριφορά, να υπάρχουν δυσάρεστες συνέπειες όχι μόνο για τον ίδιον, αλλά και για την κοινωνία. Όταν το ένστικτο της αυτοπροστασίας δρα ανεξέλεγκτα, ο άνθρωπος γίνεται απειλητικός για το περιβάλλον του.
Ο Ηρακλής υπέταξε το λιοντάρι μέσα στη σπηλιά. Υπάρχει και μία αντιστοιχία με τους δύο αδένες μας, την επίφυση και την υπόφυση. Ο Ηρακλής κλείνει το ένα άνοιγμα, για να νικήσει την απειλή. Στο σώμα, η επίφυση αφορά τον κριτικό νου, ενώ η υπόφυση τις συγκινήσεις μας. Ο ήρωας φράσσει το άνοιγμα των προσωπικών συγκινήσεων (υπόφυση) που απειλούν την ισορροπία μας, και χωρίς όπλο (πέταξε το ρόπαλο) σε μία πάλη σώμα με σώμα, κέρδισε τη μάχη με το «εγώ» του, όλα τα εγωιστικά κι ατομιστικά ένστικτα. Με τον έλεγχο της υπόφυσης ο άνθρωπος επιτυγχάνει μία πλήρη και κανονική δράση, αποκτά μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα κι αυτοελεγχόμενη. Δεν επιτρέπει σε κάθε εγωκεντρική τάση να εκδηλωθεί.
Η θέληση της ψυχής
Η εξόντωση του λιονταριού της Νεμέας συμβολίζει τη νίκη του γενναίου ανθρώπου (Ηρακλή) να νικήσει τα άγρια, ζωώδη ένστικτά του (λιοντάρι) με τη νοηματική του ισχύ (ρόπαλο), που είναι η ακλόνητη ψυχική θέληση.
Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Θεός «τα πάντα εν σοφία εποίησε». Ακόμα και η βιολογία του ανθρώπου, η ανατομική και φυσιολογική, είναι με τέτοιο τρόπο φτιαγμένες ώστε όταν κληθούν από εμάς σε μια στιγμή ανάγκης να έρχονται σε βοήθεια μας. Αρκεί να έχουμε αποφασίσει την επιστροφή μας στον σωστό εξελεγκτικό δρόμο. Τα φυσιολογικά στοιχεία του οργανισμού μας, μας δίνουν τις σωστές κατευθύνσεις. Αρκεί να τις αντιλαμβανόμαστε. Διότι μόνον μέσα από τον βιολογικό, ψυχικό και νοητικό ευατό μας θα πρέπει να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματά μας και να μην βασιζόμαστε στα όπλα που οι άλλοι μας προτείνουν.
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ: Στις 8 Ιουνίου η Ελλάδα βάζει "λουκέτο"...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
