2015-08-26 21:25:12
«Η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα αποφασίζει. Και, δυστυχώς, τέτοια κυβέρνηση δεν έχει» πρόσθεσε ο επικεφαλής του Ποταμιού
«Εμείς ξέρουμε, εμείς μπορούμε!» ήταν το σύνθημα, που έδωσε το έναυσμα του προεκλογικού αγώνα στην πρώτη ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη, από το βήμα του κατάμεστου από φίλους και εθελοντές του Ποταμιού, Αιθρίου του Μουσείου Μπενάκη.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού υπήρξε ιδιαίτερα καυστικός κατά τη διάρκεια της ομιλία του και κατηγόρησε τα στελέχη της απερχόμενης κυβέρνησης ότι «μπροστά τους ήταν οι καρέκλες της εξουσίας, ήταν οι αρχηγοί ενός διψασμένου κομματικού στρατού. Ήταν έτοιμοι να κάνουν το δικό τους πλιάτσικο στη χώρα. Διόριζαν συγγενείς και φίλους, εξυπηρετούσαν κομματικές υποχρεώσεις, αλλά δεν κυβερνούσαν». «Η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα αποφασίζει. Και, δυστυχώς, τέτοια κυβέρνηση δεν έχει» πρόσθεσε.
Επιτιθέμενος προσωπικά στον απερχόμενο Πρωθυπουργό, ο Σταύρος Θεοδωράκης σημείωσε ότι «δεν έχει υπάρξει ανάλογο παράδειγμα στην πολιτική ιστορία, μόλις λίγους μήνες μετά τη σαρωτική του επικράτηση, να ομολογεί ότι όλες οι επιλογές του ήταν σκάρτες».
Επεσήμανε παράλληλα, μιλώντας για το Ποτάμι, πως κατάφερε κι έβαλε νέους όρους στο παιχνίδι κι αυτό «σε μια Βουλή καθημαγμένη από τα μνημόνια και τις παλιές αντιθέσεις». «Υπήρξε ένα Κίνημα» είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης, «που δεν φοβήθηκε να βγει στο δρόμο και να φωνάξει ‘’ναι στην Ευρώπη’’. Γιατί το Ποτάμι δεν είχε εκκρεμότητες με το παρελθόν, δεν είχε γραμμάτια, ούτε απωθημένα». «Η επιτυχία μας», πρόσθεσε, «ήταν ότι γίναμε η δύναμη που τελικά κράτησε τη χώρα στην Ευρώπη».
«Το Ποτάμι» συμπλήρωσε ο επικεφαλής «προβάλλει σήμερα ως το πιο ανανεωτικό, άφθαρτο κι ανοιχτό κόμμα. Ως το κίνημα που έχει λύσεις, που διαθέτει στελέχη με γνώση κι εμπειρία, δοκιμασμένα στην πραγματική ζωή κι όχι στην εικονική πραγματικότητα. Ως το Κίνημα που εκπροσωπεί τις δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας και της παραγωγής».
«Κάνουν ένα λάθος αυτοί που μας κατατάσσουν στα συστημικά κόμματα. Εμείς δεν ήμασταν στο πάρτι. Εμείς δεν ήμασταν στα γραφεία της διαπλοκής και της διαφθοράς. Εμείς ήρθαμε μετά τα μνημόνια, δεν ήμασταν κόμμα των μνημονίων. Δεν ήμασταν οι κληρονόμοι που τα βρήκαμε όλα έτοιμα» υπογράμμισε.
Τέλος, ο Σταύρος Θεοδωράκης επανέλαβε την πρότασή του για διεξαγωγή ανοικτής τηλεοπτικής συζήτησης (debate) προς τον απερχόμενο Πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας που θα διεξαχθεί με δικούς τους όρους.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη:
«Θέλω να αρχίσω από το τέλος. Γιατί η αγωνία του κόσμου είναι μεγάλη. Ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο; Με ποιους ανθρώπους; Με ποιες προτεραιότητες;
Εμείς λοιπόν ξέρουμε! Εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε αυτή τη χώρα! Κι αυτός είναι ο λόγος που μπήκαμε στην πολιτική.
Βλέπαμε μια κοινωνία, όμηρο στα χέρια των κομματικών μηχανισμών. Πελατειακό κράτος… παντού, ακόμη και σήμερα. Μια χώρα πεδίο βολής για λίγες οικογένειες, λίγα συμφέροντα, λίγες συντεχνίες.
Έτσι είπαμε το «Ξεκινάμε»!
Κι από το μηδέν, εκλέξαμε 2 ευρωβουλευτές. Χωρίς λεφτά, χωρίς προστάτες, χωρίς οργάνωση. Με το κάλεσμα μας και μόνο, βρέθηκαν 400.000 τολμηροί που μας ακολούθησαν. Και αμέσως το παλιό σύστημα -οι ιδεοληπτικοί της αριστεράς, οι λαικιστές της δεξιάς – τρομοκρατήθηκαν και αντέδρασαν, όπως έχουν μάθει να αντιδρούν.
Κατασκεύασαν ψέματα. Ότι το Ποτάμι είναι των συμφερόντων, των ξένων, των εργολάβων, των καναλαρχών. Τώρα πια, έχει αποκαλυφθεί ποιοι φτιάξανε αυτές τις ιστορίες. Αλλά δεν ήρθε ακόμη η ώρα να λογαριαστούμε. Προέχει η μάχη για τη χώρα.
Ο φόβος τους ήταν κι είναι μεγάλος. Μπροστά τους ήταν οι καρέκλες της εξουσίας, ήταν οι αρχηγοί διψασμένων κομματικών στρατών. Ήταν έτοιμοι να κάνουν το δικό τους πλιάτσικο στη χώρα. Τότε αποφασίστηκε η επίθεση στο Ποτάμι. Γίναμε ο στόχος όλων εκείνων που χρόνια τώρα νέμονταν την εξουσία. Και όλων αυτών που την καλόβλεπαν. Όλων εκείνων που επιθυμούσαν να παραμείνουν τα νερά, λιμνάζοντα.
Αντί, λοιπόν, να βρίσκουν λύσεις για τη χώρα, κατασκεύαζαν θεωρίες συνωμοσίας. Δεν είμαστε, όμως, εύκολος αντίπαλος. Δεν είμαστε τα πλουσιόπαιδα που έχουν την πολιτική ως χόμπι ή οι κληρονόμοι που τα βρήκαμε όλα έτοιμα.
Η κοινωνία ξέρει από πού ερχόμαστε και ξέρει ότι είμαστε κομμάτι της. Παρόμοιες κινήσεις στο παρελθόν, που προσπάθησαν να ανανεώσουν το πολιτικό σύστημα, εξαερώθηκαν μετά από λίγους μήνες. Εμείς, όμως, βγάλαμε 17 βουλευτές.
Αλλά η επιτυχία μας δεν ήταν αυτή. Η επιτυχία μας ήταν ότι γίναμε η δύναμη που τελικά κράτησε τη χώρα στην Ευρώπη. Υπήρξαν κι άλλες δυνάμεις. Υπήρξε μια μεγάλη συμμαχία στη Βουλή, που ξεπέρασε τις αγκυλώσεις της και τελικά συνεργάστηκε, δίνοντας μια τελευταία ευκαιρία στη χώρα. Υπήρξε ένα κίνημα, που δε φοβήθηκε να βγει στο δρόμο και να φωνάξει «Ναι στην Ευρώπη». Αλλά το δρόμο, τον άνοιξε το Ποτάμι! Τολμήσαμε.
Είπαμε, «στηρίζουμε τη συμφωνία». «Μα έχει πολιτικό κόστος»; Ας έχει! Γιατί το Ποτάμι δεν έχει εκκρεμότητες με το παρελθόν, δεν έχει γραμμάτια, ούτε απωθημένα. Και έχουμε μάθει να παίρνουμε γρήγορα γενναίες αποφάσεις.
Επιμένουν οι αντίπαλοι μας να μας κατατάσσουν στο σύστημα. Εμείς όμως δεν ήμασταν στο πάρτι. Δεν παζαρέψαμε με τη διαπλοκή, ούτε σερνόμασταν στα λαγούμια της διαφθοράς. Εμείς ήρθαμε μετά τα μνημόνια των παλιών κομμάτων εξουσίας. Και σε μια Βουλή καθημαγμένη από τα μνημόνια και τις παλιές αντιθέσεις, εμείς φέραμε νέους κανόνες. Ούτε Ναι σε όλα, ούτε Όχι σε όλα. Και τους παρασύραμε όλους, ή σχεδόν όλους, σε μια άλλη συμπεριφορά.
Δεν διστάσαμε να συνεργαστούμε με τους αντιπάλους μας, προκειμένου να σωθεί η χώρα. Να ψηφίσουμε νομοσχέδια, ελλιπή, πρόχειρα, που έφερναν όμως τη χώρα έστω και μισό βήμα μπροστά. Προσφέραμε τις γνώσεις και τις δυνάμεις μας χωρίς ανταλλάγματα. Πήραμε πρωτοβουλίες για εθνική συνεννόηση, εγγυηθήκαμε για τη χώρα στο εξωτερικό. Χωρίς φανφάρες, χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς λαϊκισμούς, δουλέψαμε σκληρά, τεκμηριωμένα, υπεύθυνα.
Πήραμε το ρίσκο μιας άλλης πολιτικής – κατηγορηθήκαμε - μείναμε σταθεροί και τελικά δικαιωθήκαμε.
Κάπως έτσι σώθηκε η χώρα. Σώθηκε η χώρα; Όχι! Κι αυτή συνεχίζει να είναι η μεγάλη μας ανησυχία. Αυτός συνεχίζει να είναι ο μεγάλος μας στόχος. Η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα αποφασίζει. Και, δυστυχώς, τέτοια κυβέρνηση δεν έχει. Μέχρι σήμερα στο παραπέντε διορίζουν συγγενείς και φίλους, τακτοποιούν κομματικές υποχρεώσεις, προσπαθούν να εδραιώσουν το καθεστώς τους.
Η χώρα καταρρέει. Η οικονομία διαλύθηκε. Οι τράπεζες άδειασαν. Η ανεργία αυξήθηκε ξανά. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν το μεγάλο ψέμα. Η μεγάλη επιχείρηση εξαπάτησης. Ήξεραν ότι δε θα επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751. Αλλά δεν τους ενδιέφερε. Ήξεραν ότι δε θα καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ. Αλλά δεν τους ενδιέφερε. Ήξεραν ότι δεν υπάρχει τζάμπα χρήμα πουθενά! Αλλά το υποσχέθηκαν.
Όπως ομολόγησε ο κ. Δραγασάκης, το σχέδιο ήταν: «απειλούμε τους δανειστές - αυτοί φοβούνται την εξάπλωση της κρίσης – και μας τα δίνουν όλα». Ο εκφοβισμός του άλλου ήταν το μόνο σχέδιό τους. Δεν έπιασε! Κι εκεί που θα χόρευε η μαντάμ Μέρκελ στο νταούλι μας, παραλίγο να χορέψουμε εμείς το χορό του Ζαλόγγου.
Καταγγείλαμε στη Βουλή ότι υπάρχει σχέδιο στην Κυβέρνηση για πραξικοπηματική επιστροφή στη δραχμή. Μας διέψευσαν και μας απείλησαν με εισαγγελείς. Για να αποκαλυφθεί, στη συνέχεια, ότι το σχέδιο δεν ήταν μόνο του Γιάνη και του Λαφαζάνη, αλλά και του ίδιου του Τσίπρα, ως εναλλακτικό σχέδιο άμυνας στους «κακούς ξένους».
Ξέρετε πόσα δις στοίχισαν στη χώρα όλες αυτές οι παλινωδίες του κ. Τσίπρα; Κανείς δε μπορεί να μας πει με ακρίβεια. Γιατί κανείς, ακόμη, δε μπορεί να μετρήσει τους νέους ανέργους, τα νέα λουκέτα, τη νέα φτώχεια. Τις εταιρίες που φεύγουν τρέχοντας για Βουλγαρία – Αλβανία – Τουρκία.
Όμως μερικά νούμερα κραυγάζουν. Πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η αξία των τραπεζών ήταν 26 δις- το 55% ήταν του δημοσίου, είχαμε περιουσία δηλαδή 15-16 δις. Σήμερα η αξία όλων των τραπεζών είναι 3,5 δις - το δημόσιο δηλαδή έχασε 14 δις. Σήμερα βγήκε και επισήμως ότι το πρώτο 7μηνο του 2014 έχουμε καταγεγραμμένη υστέρηση εσόδων 3,9 δις.
Ποιός φταίει για όλα αυτά; Ο καπετάνιος ή ο λοστρόμος; Δικαιολογούνται λέγοντας «κάποιες επιλογές δεν μας βγήκαν». Δεν τους βγήκε το μισό υπουργικό συμβούλιο… Εδώ, νομίζω, δεν έχει υπάρξει ανάλογο προηγούμενο στην ιστορία του τόπου. Λίγους μήνες μετά τη σαρωτική σου επικράτηση, να παραδέχεσαι ότι όλες οι βασικές επιλογές σου ήταν λάθος.
«Δικτατορίσκος», τώρα για το Μέγαρο Μαξίμου, η συντρόφισσά Ζωή. Αποτυχημένοι και η κ. Χριστοδουλοπούλου και ο κ. Παρασκευόπουλος που τα διέλυσαν όλα, στα σύνορα και τις φυλακές. Μέχρι και η ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες λέει ότι δεν μπορεί να βρει άκρη με αυτή τη κυβέρνηση. Λαϊκιστής κι επικίνδυνος, τώρα, για το Μέγαρο Μαξίμου, ο σύντροφος Λαφαζάνης. Ο Λαφαζάνης που τον Φεβρουάριο ορίστηκε υπερυπουργός από τον κ. Τσίπρα! Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Προφανώς τον είχε διορίσει για να τιμωρήσει τους ανθρώπους της εργασίας, της παραγωγής, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες!
Αλλά δεν είναι δυστυχώς μόνο ο κ. Λαφαζάνης. Οι περισσότεροι υπουργοί του κ.Τσίπρα έχουν ξεχάσει να βάζουν την υπογραφή τους. Όλα έχουν βαλτώσει. Όλα σε εκκρεμότητα – όλα στο χάος. Εκτός από τους διορισμούς και τις αποσπάσεις στα γραφεία τους. Ποιός αμφιβάλλει σήμερα ότι το δημοψήφισμα έγινε γιατί ο κ. Τσίπρας δεν είχε αποφασίσει ακόμη, τί θα κάνει με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους; Αγόρασε χρόνο φέρνοντας τη χώρα στο χάος.
Αλλά ας αφήσουμε τον κ. Τσίπρα στα αδιέξοδα του κι ας πάμε στο μέλλον. Και αν νομίζει ότι μπορεί να απαντήσει σε κάτι από όλα αυτά τον περιμένω σε μια τηλεοπτική αναμέτρηση, όποτε και όπου επιλέξει. Καλώ επίσης και τον κ. Μειμαράκη. Να μας απαντήσει για τις ευθύνες της δικής του παράταξης που φοβήθηκε τις μεταρρυθμίσεις όπως ο διάολος το λιβάνι.
Το Ποτάμι είναι σήμερα το πιο ανανεωτικό, άφθαρτο κι ανοιχτό κόμμα. Το Κίνημα που έχει λύσεις. Που διαθέτει στελέχη με γνώση κι εμπειρία. Δοκιμασμένους ανθρώπους στην πραγματική ζωή κι όχι στην εικονική πραγματικότητα. Με όραμα, αλλά και ρεαλισμό. Το κίνημα που εκπροσωπεί τις δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας, της παραγωγής. Χωρίς αγκυλώσεις, ιδεοληψίες, παρωχημένες πρακτικές.
Κάναμε το πρώτο μας συνέδριο τέσσερις μήνες μετά την ίδρυση του κινήματός μας. Δεν υπάρχει άλλο κόμμα που να το έκανε αυτό. Ανοίξαμε στους πολίτες τη διαδικασία επιλογής των υποψηφίων Ευρωβουλευτών και Βουλευτών. Δεν πήραμε ούτε μισό ευρώ δάνειο από τράπεζες. Δεν αποσπάσαμε τους δημοσίους υπαλλήλους που μας αναλογούν. Είμαστε η μαγιά μιας Ελλάδας οικονομικά ισχυρής και κοινωνικά δίκαιης. Δεν θα δώσουμε μάχες οπισθοφυλακής για να μοιράσουμε τη φτώχεια. Θα δώσουμε μάχη για να μοιράσουμε δικαιότερα τον πλούτο. Γι’ αυτό η οικονομία πρέπει να πάρει ξανά μπροστά. Να νικηθεί η ανεργία, να πάψουν κάθε μέρα οι ελληνικές οικογένειες να αποχαιρετούν κι ένα φίλο -τα παιδιά τους- που εγκαταλείπουν μια χώρα που δεν αλλάζει.
Η Ελλάδα όμως μπορεί να αλλάξει. Αρκεί να υπάρχει σχέδιο. Αρκεί να βγουν μπροστά οι άνθρωποι της δουλειάς. Και να φύγουν οι άεργοι – υπουργοί χωρίς κανένα ένσημο- οι παράγοντες κι οι παραγοντίσκοι, που πειραματίζονται στην πλάτη του κόσμου.
Φίλοι και φίλες
Στους δεκαοκτώ μήνες της παρουσίας μας πετύχαμε όλα τα δύσκολα. Συμμετείχαμε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις κι ένα δημοψήφισμα – χωρίς λεφτά, χωρίς γραφεία, χωρίς επαγγελματικά στελέχη. Δεν είχαμε, καλά-καλά, προλάβει να γνωριστούμε μεταξύ μας κι έπρεπε να δώσουμε μάχες.
Και τις δώσαμε. Και τώρα είμαστε εδώ, πιο δυνατοί, πιο χαρούμενοι. Μαζί με νέους ανθρώπους, δημιουργικούς. Σε όλη τη χώρα.
Φίλες και φίλοι
δημιουργούνται αυτές τις μέρες ομάδες υποστήριξης της εκλογικής προσπάθειας του Ποταμιού. «Τώρα Ποτάμι» λένε στη Ζάκυνθο, τη Μυτιλήνη, το Ρέθυμνο, τα Γιάννενα, την Ξάνθη. Άνθρωποι που δεν μας ψήφισαν – άνθρωποι που ίσως μας έβλεπαν με επιφύλαξη αλλά σήμερα λένε «τώρα Ποτάμι»! Γιατί αυτή η χώρα δεν θα αλλάξει αν δεν μπουν μπροστά οι προδομένοι από τα ψέματα των παλιών κομμάτων.
Η κρίση είναι μεγάλη. Αλλά προσέξτε. Μπορεί η κρίση να είναι δική τους, γέννημα των παλιών κομμάτων. Η λύση όμως πρέπει να είναι δική μας. Έχουμε πολλά για τα οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, φίλοι και φίλες. Έχετε κι εσείς τους δικούς σας λόγους, τις εμπειρίες από τις πετυχημένες δικές σας μάχες.
Αλλά έχω κι εγώ το δικό μου λόγο που είμαι υπερήφανος. Είμαι υπερήφανος που είμαστε μαζί! Είμαι υπερήφανος που με εμπιστεύεστε! Και δεν μιλώ για τους Βουλευτές, γι’ αυτούς που είναι στην πρώτη, μόνο, γραμμή. Μιλώ -κυρίως- για όλους εσάς τους εθελοντές. Θέλω να σας πω ότι τη μεγάλη νίκη που έρχεται, τη χρωστάμε σε σας! Ας σηκωθούμε λοιπόν και τις 25 μέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές ας το πούμε παντού. Εμείς ξέρουμε. Εμείς μπορούμε». Tromaktiko
«Εμείς ξέρουμε, εμείς μπορούμε!» ήταν το σύνθημα, που έδωσε το έναυσμα του προεκλογικού αγώνα στην πρώτη ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη, από το βήμα του κατάμεστου από φίλους και εθελοντές του Ποταμιού, Αιθρίου του Μουσείου Μπενάκη.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού υπήρξε ιδιαίτερα καυστικός κατά τη διάρκεια της ομιλία του και κατηγόρησε τα στελέχη της απερχόμενης κυβέρνησης ότι «μπροστά τους ήταν οι καρέκλες της εξουσίας, ήταν οι αρχηγοί ενός διψασμένου κομματικού στρατού. Ήταν έτοιμοι να κάνουν το δικό τους πλιάτσικο στη χώρα. Διόριζαν συγγενείς και φίλους, εξυπηρετούσαν κομματικές υποχρεώσεις, αλλά δεν κυβερνούσαν». «Η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα αποφασίζει. Και, δυστυχώς, τέτοια κυβέρνηση δεν έχει» πρόσθεσε.
Επιτιθέμενος προσωπικά στον απερχόμενο Πρωθυπουργό, ο Σταύρος Θεοδωράκης σημείωσε ότι «δεν έχει υπάρξει ανάλογο παράδειγμα στην πολιτική ιστορία, μόλις λίγους μήνες μετά τη σαρωτική του επικράτηση, να ομολογεί ότι όλες οι επιλογές του ήταν σκάρτες».
Επεσήμανε παράλληλα, μιλώντας για το Ποτάμι, πως κατάφερε κι έβαλε νέους όρους στο παιχνίδι κι αυτό «σε μια Βουλή καθημαγμένη από τα μνημόνια και τις παλιές αντιθέσεις». «Υπήρξε ένα Κίνημα» είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης, «που δεν φοβήθηκε να βγει στο δρόμο και να φωνάξει ‘’ναι στην Ευρώπη’’. Γιατί το Ποτάμι δεν είχε εκκρεμότητες με το παρελθόν, δεν είχε γραμμάτια, ούτε απωθημένα». «Η επιτυχία μας», πρόσθεσε, «ήταν ότι γίναμε η δύναμη που τελικά κράτησε τη χώρα στην Ευρώπη».
«Το Ποτάμι» συμπλήρωσε ο επικεφαλής «προβάλλει σήμερα ως το πιο ανανεωτικό, άφθαρτο κι ανοιχτό κόμμα. Ως το κίνημα που έχει λύσεις, που διαθέτει στελέχη με γνώση κι εμπειρία, δοκιμασμένα στην πραγματική ζωή κι όχι στην εικονική πραγματικότητα. Ως το Κίνημα που εκπροσωπεί τις δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας και της παραγωγής».
«Κάνουν ένα λάθος αυτοί που μας κατατάσσουν στα συστημικά κόμματα. Εμείς δεν ήμασταν στο πάρτι. Εμείς δεν ήμασταν στα γραφεία της διαπλοκής και της διαφθοράς. Εμείς ήρθαμε μετά τα μνημόνια, δεν ήμασταν κόμμα των μνημονίων. Δεν ήμασταν οι κληρονόμοι που τα βρήκαμε όλα έτοιμα» υπογράμμισε.
Τέλος, ο Σταύρος Θεοδωράκης επανέλαβε την πρότασή του για διεξαγωγή ανοικτής τηλεοπτικής συζήτησης (debate) προς τον απερχόμενο Πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας που θα διεξαχθεί με δικούς τους όρους.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη:
«Θέλω να αρχίσω από το τέλος. Γιατί η αγωνία του κόσμου είναι μεγάλη. Ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο; Με ποιους ανθρώπους; Με ποιες προτεραιότητες;
Εμείς λοιπόν ξέρουμε! Εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε αυτή τη χώρα! Κι αυτός είναι ο λόγος που μπήκαμε στην πολιτική.
Βλέπαμε μια κοινωνία, όμηρο στα χέρια των κομματικών μηχανισμών. Πελατειακό κράτος… παντού, ακόμη και σήμερα. Μια χώρα πεδίο βολής για λίγες οικογένειες, λίγα συμφέροντα, λίγες συντεχνίες.
Έτσι είπαμε το «Ξεκινάμε»!
Κι από το μηδέν, εκλέξαμε 2 ευρωβουλευτές. Χωρίς λεφτά, χωρίς προστάτες, χωρίς οργάνωση. Με το κάλεσμα μας και μόνο, βρέθηκαν 400.000 τολμηροί που μας ακολούθησαν. Και αμέσως το παλιό σύστημα -οι ιδεοληπτικοί της αριστεράς, οι λαικιστές της δεξιάς – τρομοκρατήθηκαν και αντέδρασαν, όπως έχουν μάθει να αντιδρούν.
Κατασκεύασαν ψέματα. Ότι το Ποτάμι είναι των συμφερόντων, των ξένων, των εργολάβων, των καναλαρχών. Τώρα πια, έχει αποκαλυφθεί ποιοι φτιάξανε αυτές τις ιστορίες. Αλλά δεν ήρθε ακόμη η ώρα να λογαριαστούμε. Προέχει η μάχη για τη χώρα.
Ο φόβος τους ήταν κι είναι μεγάλος. Μπροστά τους ήταν οι καρέκλες της εξουσίας, ήταν οι αρχηγοί διψασμένων κομματικών στρατών. Ήταν έτοιμοι να κάνουν το δικό τους πλιάτσικο στη χώρα. Τότε αποφασίστηκε η επίθεση στο Ποτάμι. Γίναμε ο στόχος όλων εκείνων που χρόνια τώρα νέμονταν την εξουσία. Και όλων αυτών που την καλόβλεπαν. Όλων εκείνων που επιθυμούσαν να παραμείνουν τα νερά, λιμνάζοντα.
Αντί, λοιπόν, να βρίσκουν λύσεις για τη χώρα, κατασκεύαζαν θεωρίες συνωμοσίας. Δεν είμαστε, όμως, εύκολος αντίπαλος. Δεν είμαστε τα πλουσιόπαιδα που έχουν την πολιτική ως χόμπι ή οι κληρονόμοι που τα βρήκαμε όλα έτοιμα.
Η κοινωνία ξέρει από πού ερχόμαστε και ξέρει ότι είμαστε κομμάτι της. Παρόμοιες κινήσεις στο παρελθόν, που προσπάθησαν να ανανεώσουν το πολιτικό σύστημα, εξαερώθηκαν μετά από λίγους μήνες. Εμείς, όμως, βγάλαμε 17 βουλευτές.
Αλλά η επιτυχία μας δεν ήταν αυτή. Η επιτυχία μας ήταν ότι γίναμε η δύναμη που τελικά κράτησε τη χώρα στην Ευρώπη. Υπήρξαν κι άλλες δυνάμεις. Υπήρξε μια μεγάλη συμμαχία στη Βουλή, που ξεπέρασε τις αγκυλώσεις της και τελικά συνεργάστηκε, δίνοντας μια τελευταία ευκαιρία στη χώρα. Υπήρξε ένα κίνημα, που δε φοβήθηκε να βγει στο δρόμο και να φωνάξει «Ναι στην Ευρώπη». Αλλά το δρόμο, τον άνοιξε το Ποτάμι! Τολμήσαμε.
Είπαμε, «στηρίζουμε τη συμφωνία». «Μα έχει πολιτικό κόστος»; Ας έχει! Γιατί το Ποτάμι δεν έχει εκκρεμότητες με το παρελθόν, δεν έχει γραμμάτια, ούτε απωθημένα. Και έχουμε μάθει να παίρνουμε γρήγορα γενναίες αποφάσεις.
Επιμένουν οι αντίπαλοι μας να μας κατατάσσουν στο σύστημα. Εμείς όμως δεν ήμασταν στο πάρτι. Δεν παζαρέψαμε με τη διαπλοκή, ούτε σερνόμασταν στα λαγούμια της διαφθοράς. Εμείς ήρθαμε μετά τα μνημόνια των παλιών κομμάτων εξουσίας. Και σε μια Βουλή καθημαγμένη από τα μνημόνια και τις παλιές αντιθέσεις, εμείς φέραμε νέους κανόνες. Ούτε Ναι σε όλα, ούτε Όχι σε όλα. Και τους παρασύραμε όλους, ή σχεδόν όλους, σε μια άλλη συμπεριφορά.
Δεν διστάσαμε να συνεργαστούμε με τους αντιπάλους μας, προκειμένου να σωθεί η χώρα. Να ψηφίσουμε νομοσχέδια, ελλιπή, πρόχειρα, που έφερναν όμως τη χώρα έστω και μισό βήμα μπροστά. Προσφέραμε τις γνώσεις και τις δυνάμεις μας χωρίς ανταλλάγματα. Πήραμε πρωτοβουλίες για εθνική συνεννόηση, εγγυηθήκαμε για τη χώρα στο εξωτερικό. Χωρίς φανφάρες, χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς λαϊκισμούς, δουλέψαμε σκληρά, τεκμηριωμένα, υπεύθυνα.
Πήραμε το ρίσκο μιας άλλης πολιτικής – κατηγορηθήκαμε - μείναμε σταθεροί και τελικά δικαιωθήκαμε.
Κάπως έτσι σώθηκε η χώρα. Σώθηκε η χώρα; Όχι! Κι αυτή συνεχίζει να είναι η μεγάλη μας ανησυχία. Αυτός συνεχίζει να είναι ο μεγάλος μας στόχος. Η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα αποφασίζει. Και, δυστυχώς, τέτοια κυβέρνηση δεν έχει. Μέχρι σήμερα στο παραπέντε διορίζουν συγγενείς και φίλους, τακτοποιούν κομματικές υποχρεώσεις, προσπαθούν να εδραιώσουν το καθεστώς τους.
Η χώρα καταρρέει. Η οικονομία διαλύθηκε. Οι τράπεζες άδειασαν. Η ανεργία αυξήθηκε ξανά. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν το μεγάλο ψέμα. Η μεγάλη επιχείρηση εξαπάτησης. Ήξεραν ότι δε θα επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751. Αλλά δεν τους ενδιέφερε. Ήξεραν ότι δε θα καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ. Αλλά δεν τους ενδιέφερε. Ήξεραν ότι δεν υπάρχει τζάμπα χρήμα πουθενά! Αλλά το υποσχέθηκαν.
Όπως ομολόγησε ο κ. Δραγασάκης, το σχέδιο ήταν: «απειλούμε τους δανειστές - αυτοί φοβούνται την εξάπλωση της κρίσης – και μας τα δίνουν όλα». Ο εκφοβισμός του άλλου ήταν το μόνο σχέδιό τους. Δεν έπιασε! Κι εκεί που θα χόρευε η μαντάμ Μέρκελ στο νταούλι μας, παραλίγο να χορέψουμε εμείς το χορό του Ζαλόγγου.
Καταγγείλαμε στη Βουλή ότι υπάρχει σχέδιο στην Κυβέρνηση για πραξικοπηματική επιστροφή στη δραχμή. Μας διέψευσαν και μας απείλησαν με εισαγγελείς. Για να αποκαλυφθεί, στη συνέχεια, ότι το σχέδιο δεν ήταν μόνο του Γιάνη και του Λαφαζάνη, αλλά και του ίδιου του Τσίπρα, ως εναλλακτικό σχέδιο άμυνας στους «κακούς ξένους».
Ξέρετε πόσα δις στοίχισαν στη χώρα όλες αυτές οι παλινωδίες του κ. Τσίπρα; Κανείς δε μπορεί να μας πει με ακρίβεια. Γιατί κανείς, ακόμη, δε μπορεί να μετρήσει τους νέους ανέργους, τα νέα λουκέτα, τη νέα φτώχεια. Τις εταιρίες που φεύγουν τρέχοντας για Βουλγαρία – Αλβανία – Τουρκία.
Όμως μερικά νούμερα κραυγάζουν. Πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η αξία των τραπεζών ήταν 26 δις- το 55% ήταν του δημοσίου, είχαμε περιουσία δηλαδή 15-16 δις. Σήμερα η αξία όλων των τραπεζών είναι 3,5 δις - το δημόσιο δηλαδή έχασε 14 δις. Σήμερα βγήκε και επισήμως ότι το πρώτο 7μηνο του 2014 έχουμε καταγεγραμμένη υστέρηση εσόδων 3,9 δις.
Ποιός φταίει για όλα αυτά; Ο καπετάνιος ή ο λοστρόμος; Δικαιολογούνται λέγοντας «κάποιες επιλογές δεν μας βγήκαν». Δεν τους βγήκε το μισό υπουργικό συμβούλιο… Εδώ, νομίζω, δεν έχει υπάρξει ανάλογο προηγούμενο στην ιστορία του τόπου. Λίγους μήνες μετά τη σαρωτική σου επικράτηση, να παραδέχεσαι ότι όλες οι βασικές επιλογές σου ήταν λάθος.
«Δικτατορίσκος», τώρα για το Μέγαρο Μαξίμου, η συντρόφισσά Ζωή. Αποτυχημένοι και η κ. Χριστοδουλοπούλου και ο κ. Παρασκευόπουλος που τα διέλυσαν όλα, στα σύνορα και τις φυλακές. Μέχρι και η ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες λέει ότι δεν μπορεί να βρει άκρη με αυτή τη κυβέρνηση. Λαϊκιστής κι επικίνδυνος, τώρα, για το Μέγαρο Μαξίμου, ο σύντροφος Λαφαζάνης. Ο Λαφαζάνης που τον Φεβρουάριο ορίστηκε υπερυπουργός από τον κ. Τσίπρα! Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Προφανώς τον είχε διορίσει για να τιμωρήσει τους ανθρώπους της εργασίας, της παραγωγής, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες!
Αλλά δεν είναι δυστυχώς μόνο ο κ. Λαφαζάνης. Οι περισσότεροι υπουργοί του κ.Τσίπρα έχουν ξεχάσει να βάζουν την υπογραφή τους. Όλα έχουν βαλτώσει. Όλα σε εκκρεμότητα – όλα στο χάος. Εκτός από τους διορισμούς και τις αποσπάσεις στα γραφεία τους. Ποιός αμφιβάλλει σήμερα ότι το δημοψήφισμα έγινε γιατί ο κ. Τσίπρας δεν είχε αποφασίσει ακόμη, τί θα κάνει με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους; Αγόρασε χρόνο φέρνοντας τη χώρα στο χάος.
Αλλά ας αφήσουμε τον κ. Τσίπρα στα αδιέξοδα του κι ας πάμε στο μέλλον. Και αν νομίζει ότι μπορεί να απαντήσει σε κάτι από όλα αυτά τον περιμένω σε μια τηλεοπτική αναμέτρηση, όποτε και όπου επιλέξει. Καλώ επίσης και τον κ. Μειμαράκη. Να μας απαντήσει για τις ευθύνες της δικής του παράταξης που φοβήθηκε τις μεταρρυθμίσεις όπως ο διάολος το λιβάνι.
Το Ποτάμι είναι σήμερα το πιο ανανεωτικό, άφθαρτο κι ανοιχτό κόμμα. Το Κίνημα που έχει λύσεις. Που διαθέτει στελέχη με γνώση κι εμπειρία. Δοκιμασμένους ανθρώπους στην πραγματική ζωή κι όχι στην εικονική πραγματικότητα. Με όραμα, αλλά και ρεαλισμό. Το κίνημα που εκπροσωπεί τις δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας, της παραγωγής. Χωρίς αγκυλώσεις, ιδεοληψίες, παρωχημένες πρακτικές.
Κάναμε το πρώτο μας συνέδριο τέσσερις μήνες μετά την ίδρυση του κινήματός μας. Δεν υπάρχει άλλο κόμμα που να το έκανε αυτό. Ανοίξαμε στους πολίτες τη διαδικασία επιλογής των υποψηφίων Ευρωβουλευτών και Βουλευτών. Δεν πήραμε ούτε μισό ευρώ δάνειο από τράπεζες. Δεν αποσπάσαμε τους δημοσίους υπαλλήλους που μας αναλογούν. Είμαστε η μαγιά μιας Ελλάδας οικονομικά ισχυρής και κοινωνικά δίκαιης. Δεν θα δώσουμε μάχες οπισθοφυλακής για να μοιράσουμε τη φτώχεια. Θα δώσουμε μάχη για να μοιράσουμε δικαιότερα τον πλούτο. Γι’ αυτό η οικονομία πρέπει να πάρει ξανά μπροστά. Να νικηθεί η ανεργία, να πάψουν κάθε μέρα οι ελληνικές οικογένειες να αποχαιρετούν κι ένα φίλο -τα παιδιά τους- που εγκαταλείπουν μια χώρα που δεν αλλάζει.
Η Ελλάδα όμως μπορεί να αλλάξει. Αρκεί να υπάρχει σχέδιο. Αρκεί να βγουν μπροστά οι άνθρωποι της δουλειάς. Και να φύγουν οι άεργοι – υπουργοί χωρίς κανένα ένσημο- οι παράγοντες κι οι παραγοντίσκοι, που πειραματίζονται στην πλάτη του κόσμου.
Φίλοι και φίλες
Στους δεκαοκτώ μήνες της παρουσίας μας πετύχαμε όλα τα δύσκολα. Συμμετείχαμε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις κι ένα δημοψήφισμα – χωρίς λεφτά, χωρίς γραφεία, χωρίς επαγγελματικά στελέχη. Δεν είχαμε, καλά-καλά, προλάβει να γνωριστούμε μεταξύ μας κι έπρεπε να δώσουμε μάχες.
Και τις δώσαμε. Και τώρα είμαστε εδώ, πιο δυνατοί, πιο χαρούμενοι. Μαζί με νέους ανθρώπους, δημιουργικούς. Σε όλη τη χώρα.
Φίλες και φίλοι
δημιουργούνται αυτές τις μέρες ομάδες υποστήριξης της εκλογικής προσπάθειας του Ποταμιού. «Τώρα Ποτάμι» λένε στη Ζάκυνθο, τη Μυτιλήνη, το Ρέθυμνο, τα Γιάννενα, την Ξάνθη. Άνθρωποι που δεν μας ψήφισαν – άνθρωποι που ίσως μας έβλεπαν με επιφύλαξη αλλά σήμερα λένε «τώρα Ποτάμι»! Γιατί αυτή η χώρα δεν θα αλλάξει αν δεν μπουν μπροστά οι προδομένοι από τα ψέματα των παλιών κομμάτων.
Η κρίση είναι μεγάλη. Αλλά προσέξτε. Μπορεί η κρίση να είναι δική τους, γέννημα των παλιών κομμάτων. Η λύση όμως πρέπει να είναι δική μας. Έχουμε πολλά για τα οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, φίλοι και φίλες. Έχετε κι εσείς τους δικούς σας λόγους, τις εμπειρίες από τις πετυχημένες δικές σας μάχες.
Αλλά έχω κι εγώ το δικό μου λόγο που είμαι υπερήφανος. Είμαι υπερήφανος που είμαστε μαζί! Είμαι υπερήφανος που με εμπιστεύεστε! Και δεν μιλώ για τους Βουλευτές, γι’ αυτούς που είναι στην πρώτη, μόνο, γραμμή. Μιλώ -κυρίως- για όλους εσάς τους εθελοντές. Θέλω να σας πω ότι τη μεγάλη νίκη που έρχεται, τη χρωστάμε σε σας! Ας σηκωθούμε λοιπόν και τις 25 μέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές ας το πούμε παντού. Εμείς ξέρουμε. Εμείς μπορούμε». Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
6990 - Λεύκωμα προσκυνητών Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
