2015-11-08 14:29:24
O πρώτος μου φόνος, (δυστυχώς όχι ο δικός μου),
Από Μάνος Αντώναρος
Με ξυπνησε ένα τηλεφώνημα που μου χάλασε τη διάθεση. Ξέρετε… μετά από κάτι τέτοιο μπάνιο σε καφεϊνη να κάνεις δεν φτιάχνει η διάθεση. Παρ’ όλα αυτά το προσπάθησα με ένα μόνο φλυτζάνι καφέ Μπήκα στο FB… με το που άνοιξα την «Αρχική Σελίδα» για να δω τι παίζει, έπεσα πάνω σε ένα ποστ της Έλενας Ακρίτα… εκείνης της κυρίας ντε που γράφει «καλημέρα» και της ανταπαντούν 137.000 άνθρωποι…
Ηταν ένα intro για το καινούργιο της βιβλίο.
Λοιπόν το αποφάσισα: Δεν αγαπά εκείνη τις λέξεις… οι λέξεις αγαπούν εκείνη.
Της έστειλα ένα μνμ, αν μπορώ να αναρτήσω το κείμενο εδώ στο iHappy.
Mου απάντησε αμέσως:
«Εννοείται. Χάρη μου κάνεις, αγαπημένε.»
Αχαχαχαχαχα δεν πάει καλά η γυναίκα. ΕΓΩ της κάνω χάρη;
Διαβάζω τον τίτλο: «Ο πρώτος μου φόνος».
Θυμάμαι το πρωινό τηλεφώνημα… ταυτίζομαι αχαχαχαχαχαχα!
Ξαναδιαβάζω το κείμενο. Τζούρα καφέ.
La vita e bella.
Ευχαριστώ Έλενα!
Ο πρώτος μου φόνος
Φέτος έγινα δολοφόνος. Όχι για να… εφαρμόσω τις γνώσεις μου από το αγγλικό Πανεπιστήμιο όπου (η τρελή) σπουδάζω Κοινωνιολογία, με εξειδίκευση στην Εγκληματολογία: Έγινα δολοφόνος νοερά.
Βλέπετε, φίλοι καλοί, μόλις έβαλα τη λέξη “Τέλος” στο πρώτο μου μυθιστόρημα. Ένα χρόνο τώρα, οι ήρωες μου σουλατσάρουν στο γραφειάκι μου elena2και μου κάνουν τη ζωή κόλαση. Ζωντανέψαν, αυτονομήθηκαν κι άντε να τους μαζέψεις μετά. Ε, δολοφόνησα κι εγώ δυο τρεις απ” αυτούς…να μάθουν να φέρονται.
Με ταξίδεψαν οι ήρωες μου. Στην Βοστόνη, στο Λονδίνο, στην ορεινή Αρκαδία, στα βόρεια προάστια της Αθήνας.
Από τα 18 μου χρόνια γράφω, γράφω, γράφω. Σε εφημερίδες, περιοδικά, ευθυμογραφήματα παλιά, άρθρα τώρα, σενάρια, εκπομπές σε ραδιόφωνο και τηλέοραση. Αυτή είναι η δουλειά μου, μια δουλειά που λατρεύω και μου έδωσε περισσότερα απ” όσα της έδωσα.
Όμως: Ποτέ δεν είχα την πολυτέλεια να γράψω για μένα. Για τον εαυτό μου. Με μοναδική εξαίρεση το ένα και μόνο θεατρικό μου έργο, “Η Δίαιτα του Αστροναυτη” – αυτό, εδώ, τώρα είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα.
Από δω και πέρα, ο εκδοτικός οίκος “ΔΙΟΠΤΡΑ” παίρνει την σκυτάλη. Και μέσα σε δύσκολες εποχές, αγαπημένοι συνεργάτες και φίλοι ευχόμαστε όλοι δυο πράγματα:
Πρώτον να αγαπήσετε το βιβλίο.
Δεύτερον, να μην… μαρτυρήσετε το τέλος…
Παράξενο, έντονο, αντιφατικό συναίσθημα. Χαρά, άγχος, ανασφάλεια, προσμονή…
Χαρά διπλή γιατί, σύντομα, θα έρθω σε βιβλιοπωλεία πόλεων, θα συναντήσω φίλους που επικοινωνούμε ήδη εδώ και θα γνωρίσω καινούργιους.
Σας καλώ να “γιορτάσουμε” μαζί τον… πρώτο μου φόνο!
Από σας μόνο αγάπη κι ευχές από την καρδιά σας βγαλμένες…
Aναδημοσιευση από I happy !
molibixarti
Από Μάνος Αντώναρος
Με ξυπνησε ένα τηλεφώνημα που μου χάλασε τη διάθεση. Ξέρετε… μετά από κάτι τέτοιο μπάνιο σε καφεϊνη να κάνεις δεν φτιάχνει η διάθεση. Παρ’ όλα αυτά το προσπάθησα με ένα μόνο φλυτζάνι καφέ Μπήκα στο FB… με το που άνοιξα την «Αρχική Σελίδα» για να δω τι παίζει, έπεσα πάνω σε ένα ποστ της Έλενας Ακρίτα… εκείνης της κυρίας ντε που γράφει «καλημέρα» και της ανταπαντούν 137.000 άνθρωποι…
Ηταν ένα intro για το καινούργιο της βιβλίο.
Λοιπόν το αποφάσισα: Δεν αγαπά εκείνη τις λέξεις… οι λέξεις αγαπούν εκείνη.
Της έστειλα ένα μνμ, αν μπορώ να αναρτήσω το κείμενο εδώ στο iHappy.
Mου απάντησε αμέσως:
«Εννοείται. Χάρη μου κάνεις, αγαπημένε.»
Αχαχαχαχαχα δεν πάει καλά η γυναίκα. ΕΓΩ της κάνω χάρη;
Διαβάζω τον τίτλο: «Ο πρώτος μου φόνος».
Θυμάμαι το πρωινό τηλεφώνημα… ταυτίζομαι αχαχαχαχαχαχα!
Ξαναδιαβάζω το κείμενο. Τζούρα καφέ.
La vita e bella.
Ευχαριστώ Έλενα!
Ο πρώτος μου φόνος
Φέτος έγινα δολοφόνος. Όχι για να… εφαρμόσω τις γνώσεις μου από το αγγλικό Πανεπιστήμιο όπου (η τρελή) σπουδάζω Κοινωνιολογία, με εξειδίκευση στην Εγκληματολογία: Έγινα δολοφόνος νοερά.
Βλέπετε, φίλοι καλοί, μόλις έβαλα τη λέξη “Τέλος” στο πρώτο μου μυθιστόρημα. Ένα χρόνο τώρα, οι ήρωες μου σουλατσάρουν στο γραφειάκι μου elena2και μου κάνουν τη ζωή κόλαση. Ζωντανέψαν, αυτονομήθηκαν κι άντε να τους μαζέψεις μετά. Ε, δολοφόνησα κι εγώ δυο τρεις απ” αυτούς…να μάθουν να φέρονται.
Με ταξίδεψαν οι ήρωες μου. Στην Βοστόνη, στο Λονδίνο, στην ορεινή Αρκαδία, στα βόρεια προάστια της Αθήνας.
Από τα 18 μου χρόνια γράφω, γράφω, γράφω. Σε εφημερίδες, περιοδικά, ευθυμογραφήματα παλιά, άρθρα τώρα, σενάρια, εκπομπές σε ραδιόφωνο και τηλέοραση. Αυτή είναι η δουλειά μου, μια δουλειά που λατρεύω και μου έδωσε περισσότερα απ” όσα της έδωσα.
Όμως: Ποτέ δεν είχα την πολυτέλεια να γράψω για μένα. Για τον εαυτό μου. Με μοναδική εξαίρεση το ένα και μόνο θεατρικό μου έργο, “Η Δίαιτα του Αστροναυτη” – αυτό, εδώ, τώρα είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα.
Από δω και πέρα, ο εκδοτικός οίκος “ΔΙΟΠΤΡΑ” παίρνει την σκυτάλη. Και μέσα σε δύσκολες εποχές, αγαπημένοι συνεργάτες και φίλοι ευχόμαστε όλοι δυο πράγματα:
Πρώτον να αγαπήσετε το βιβλίο.
Δεύτερον, να μην… μαρτυρήσετε το τέλος…
Παράξενο, έντονο, αντιφατικό συναίσθημα. Χαρά, άγχος, ανασφάλεια, προσμονή…
Χαρά διπλή γιατί, σύντομα, θα έρθω σε βιβλιοπωλεία πόλεων, θα συναντήσω φίλους που επικοινωνούμε ήδη εδώ και θα γνωρίσω καινούργιους.
Σας καλώ να “γιορτάσουμε” μαζί τον… πρώτο μου φόνο!
Από σας μόνο αγάπη κι ευχές από την καρδιά σας βγαλμένες…
Aναδημοσιευση από I happy !
molibixarti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τι λέει το ΓΕΣ για τις μεταθέσεις από τα σύνορα σε Αθήνα και Θεσσαλία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
