Ελπίζω να μη θεωρηθώ ασεβής, αντικαθιστώντας το «υμών» με «ημών». Το μήνυμα απευθύνεται στους «ταγούς του έθνους», που μηχανεύονται κάθε τι προκειμένου να διατηρήσουν ή επαυξήσουν τα κεκτημένα τους. Φυσιολογικό από μιας πλευράς, θα έλεγε κάποιος, αφού οι περισσότεροι έχουν την πολιτική ως κύριο ή και αποκλειστικό μέσο βιοπορισμού. Άρα, το αίσθημα της αυτοσυντήρησης τους οδηγεί να σκεφτούν τον εαυτό τους, αδιαφορώντας για τους άλλους.
Μπορούμε λοιπόν να τους πούμε ότι «καίγονται τα σπίτια μας κι εσείς τραγουδάτε». Και δεν αρκεί αυτό, αλλά τραγουδάτε και φάλτσα.
Δεν ξέρω όμως, αν οι προβαλλόμενοι λόγοι για την ακυβερνησία της χώρας, είναι πράγματι αυτοί ή υποκρύπτονται άλλοι. Πολλές φορές τα «όμορφα» λόγια αποπροσανατολίζουν, όπως η συσκευασία κρύβει το πικρό χάπι.
Να μου επιτραπεί να πω, λόγω εμπειρίας, ότι είμαι από αυτούς που δεν θεωρούν ότι το σύστημα επιτρέπει την αναρρίχηση σε ηγετικές πολιτικές θέσεις προσώπων που δεν ελέγχονται. Παίζονται τεράστια συμφέροντα στην περιοχή μας, και η γεωστρατηγική θέση της χώρας μας είναι τόσο σημαντική για τους ισχυρούς της γης, που θα ήταν αφελείς αν άφηναν στην τύχη την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Είτε εκ των προτέρων είτε μεθύστερα φροντίζουν να ελέγχουν τις πολιτικές πράξεις που άπτονται των συμφερόντων τους. Φυσικά, αν αυξηθεί η τιμή των διοδίων ελάχιστα τους ενδιαφέρει. Αυτήν τη ρύθμιση την αφήνουν στους εγχώριους εθνικούς εργολάβους.
Βέβαια, δεν μπορούν να ελεγχθούν τα πάντα. Συστήματα που καταρτίζονται από ανθρώπους, ενέχουν το ανθρώπινο λάθος. Κάποια πρόσωπα μπορούν να μη ελέγχθηκαν σωστά ή για πολλούς λόγους να άλλαξαν ρότα στη διαδρομή. Τότε χρειάζονται διορθωτικές επεμβάσεις, που μπορεί να είναι κάποιο ατύχημα, ή ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, μπορεί και διαδηλώσεις με βανδαλισμούς και θανάτους ανθρώπων, προκειμένου το όχημα να ξαναμπεί στην πορεία που αποφασίσθηκε.
Αυτού του είδους η εξάρτηση -που δεν είναι καθόλου άγνωστη σε όσους παρακολουθούν τα πολιτικά δρώμενα εκ του σύνεγγυς- ζημιώνει ακόμη περισσότερο έναν λαό, όταν οι εκπρόσωποί του συνειδητά ή πέφτοντας θύματα κακών συμβουλών, παίζουν το παιχνίδι άνομων συμφερόντων. Γιατί πρέπει να κρίνουμε τα πράγματα επιφανειακά; Γιατί να μη δούμε και άλλες παραμέτρους, προκειμένου να κατανοήσουμε τα κίνητρα πολιτικής συμπεριφοράς;
Τρίβουν τα χέρια τους όσοι έπαιξαν σε επιστροφή στη δραχμή, βλέποντας να πλησιάζει συνεχώς ο χρόνος που θα συμβεί. Τεράστια ποσά έχουν βγει στο εξωτερικό, προκειμένου να επιστρέψουν με καθεστώς δραχμής και να διπλασιάσουν ή να τριπλασιάσουν οι επιτήδειοι τις περιουσίες τους. Είναι παρακινδυνευμένο να υποθέσουμε ότι «ποντάρουν» στην πτώχευση της Ελλάδας και ότι μεθοδευμένα φροντίζουν να επικρατήσει ακυβερνησία στη χώρα;
Ο κόσμος της πολιτικής, δεν είναι τόσο αθώος όσο κάποιοι νομίζουν. Και μπορεί εύκολα να παρασυρθεί ο άδολος πολίτης και να δώσει και τον εαυτό του ακόμη για να υπηρετήσει ιδέες, ακολουθώντας σημαίες κοινωνικού και λαϊκού προσανατολισμού. Μόνο που πολλές φορές, ισχύει αυτό που ο Αριστοτέλης ονόμασε «ετερογονία σκοπού»: Αλλού θέλεις να πας και αλλού βρίσκεσαι. Διότι τεχνηέντως σε οδηγούν σε λάθος δρόμο, που δεν έχεις τη γνώση να το διαπιστώσεις. Απλώς, εμπιστεύεσαι.
Πόσες φορές δεν μας εκμεταλλεύθηκαν; Προσωπικά, είμαι επιφυλακτικός -και από τη φύση μου- στις ελκυστικές διακηρύξεις, ώσπου να διαπιστώσω αν είναι πράγματι είναι αγνά τα κίνητρα.
Ο Μακεδώνkostasxan.blogspot.com
