ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Σ’αγαπάω, όσο καλύπτεις τις ανάγκες μου

Γράφει ο Γιώργος Σώτος

Οι μεγαλύτεροι έρωτες έχουν ξεκινήσει από την εγκεφαλική επαφή και την επικοινωνία. Όλοι έχουμε ερωτευτεί αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο που μας καταλάβαινε, που ακροπατούσε στις πιο μύχιες σκέψεις και ανησυχίες μας. Επειδή ακριβώς τις είχε κι αυτός. Επειδή ήταν οι ίδιες. Αυτόν που κάθησε όλο το βράδυ στον καναπέ μαζί μας επειδή καταλάβαινε το λόγο που δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Επειδή ήξερε. Επειδή κάλυπτε τις ανάγκες μας πριν καν εμφανιστούν. Επειδή είχε απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν είχαμε ακόμα σκεφτεί. Ξέρεις για ποιόν και για ποιά λέω.. Αυτήν ή αυτόν που σύγκρινες όλους τους άλλους. Αυτόν που εξιδανίκευσες. Κι ίσως ακόμα να το κάνεις.

Τόσα πολλά στο παρελθόν κι η σύγκριση εκεί.. Πόνεσες, έκλαψες, έτρεξες, εκμεταλλεύτηκες, έπεσες, σηκώθηκες, μάτωσες, γέλασες, έφυγες, έφυγαν. Ακόμα τον περιμένεις; Δεν υπάρχει, μάτια μου! Εμείς τον φτιάχνουμε τον άνθρωπό μας. Εμείς τον φτιάχνουμε, εμείς και τον χαλάμε. Εμείς τον ανεβάζουμε και από εμάς θα πέσει. Σήκωσ’ τα μανίκια και πέσε με τα μούτρα γιατί ό,τι αφήνεις σε αφήνει. Το τέλειο! Το ιδανικό! Συγνώμη που θα σου χαλάσω το παραμυθάκι. Η αγάπη δεν είναι αυτοσκοπός, από μόνη της είναι ένα τίποτα, η αγάπη είναι αμφίδρομη σε πράξεις, είναι δούναι και λαβείν.

Μην το παρεξηγήσεις, δεν είναι συμφωνία και αλισβερίσι. Όσο δίνεις όμως θα παίρνεις. Όσο παίρνεις, θα δίνεις. Το μυστικό ίσως να είναι ότι θέλω να είναι ευτυχισμένος ο άλλος και να κάνω τα πάντα για αυτό επειδή τον αγαπώ για αυτό που είναι. Και ο άλλος λαμβάνοντάς το, το εκτιμάει και δίνει λίγο παραπάνω. Και ο ένας να τραβάει τον άλλον. Θέλει κόπο και ιδρώτα. Θέλει προσπάθεια και ποτέ επανάπαυση. Αν στιγμή σταματήσεις να δίνεις, θα σταματήσεις και να παίρνεις. Και αν σταματήσεις να παίρνεις, εξ’ ορισμού θα σταματήσεις και να δίνεις. Ο ένας όσο και να προσπαθήσει μόνος του, δεν μπορεί να παλεύει και για τους δύο. Το τέλος θα έρθει μοιραία.

Όσο και να το θέλεις, όσο και να το παλέψεις, όσο και να επενδύσεις, όσα και να δώσεις, αν δεν υπάρχει η αυθόρμητη ανταπόκριση παίζεις σε ένα χαμένο παιχνίδι.

Αν σε αγαπάω; Ναι! Αλλά η ψυχρή αλήθεια είναι ότι σε αγαπάω επειδή καλύπτεις τις ανάγκες μου. Δεν μπορεί να συντηρηθεί το συναίσθημα αν ο άλλος δε σε καλύπτει, αν δεν ανταποκρίνεται στα κενά σου και δεν τα συμπληρώνει.

Άσχετα με το πώς μπορεί να ξεκίνησε μια κατάσταση, τον ενθουσιασμό, τον έρωτα, το πάθος, σημασία έχει το πώς καταλήγει. Όταν πλησιάζει το τέλος, τείνουμε να σκεφτόμαστε την αρχή και αυτή η σύγκριση το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.

Μερικές φορές όμως απλά δεν μπορεί να υπάρξει «Happy end». Δεν μπορεί να υπάρξει «Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Απλά δεν υπάρχει μέλλον. Η αλήθεια και περισσότερο η παραδοχή πονάει.

αναπνοές
pestanea