2016-08-23 06:52:10
Το "μότο" του που έγραψε ιστορία και γιατί οι...κρίκοι είναι το εθνικό μας σπόρ Στις 9 Απριλίου του 1896 το κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο παραληρούσε από ενθουσιασμό. Στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στεκόταν ύστερα από έναν επεισοδιακό αγώνα με αμφίρροπο αποτέλεσμα ο πρώτος αθλητής που χάριζε στη χώρα μας χρυσό μετάλλιο στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Το χειροκρότημα του κοινού αυθόρμητο, αφορούσε νικητές και ηττημένους. Στη μικρή και φτωχή Ελλάδα που μετρούσε μόλις εξήντα έξι χρόνια ανεξαρτησίας, η αναβίωση των Αγώνων είχε αντιμετωπιστεί ως εθνική υπόθεση και προκαλούσε άκρατο ενθουσιασμό σε σχεδόν όλη τη διαστρωμάτωση της κοινωνίας: από τα αστικά σαλόνια μέχρι τις λαϊκές αυλές οι προσδοκίες κάθε είδους υπερέβαιναν την πραγματικότητα.
Την ημέρα εκείνη, όμως, στο Καλλιμάρμαρο γραφόταν η πρώτη σελίδα μιας ιστορίας, η συνέχεια της οποίας έμελλε να δοθεί περισσότερο από έναν αιώνα μετά...
Γιατί μπορεί πρόσφατα οι Ελληνες να πανηγύρισαν με συγκίνηση την πρωτιά του Λευτέρη Πετρούνια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, λίγοι, όμως, γνωρίζουν ότι από το αγώνισμα στο οποίο διακρίθηκε ο Πετρούνιας, τους κρίκους, είχε προέλθει το πρώτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο που έλαβε η Ελλάδα στην ιστορία των σύγχρονων Αγώνων...
Ντοκουμέντο από τον τελικό των κρίκων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896
Ηταν τότε, τον μακρινό Απρίλη του 1896, όταν ο Ιωάννης Μητρόπουλος, ένας 22χρονος αθλητής που κατοικούσε στην Αθήνα, κέρδιζε το πρώτο χρυσό για τη χώρα μας δίνοντας στους κρίκους συμβολικό χαρακτήρα για την Ελλάδα.
Η επιτυχία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους Ελληνες φιλάθλους παρότι οι περισσότεροι δεν είχαν ξαναδεί ποτέ κρίκους από κοντά...
Ο μεγάλος νικητής, Ιωάννης Μητρόπουλος, που χάρισε στη χώρα μας το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στη σύγχρονη ιστορία των αγώνων και προς τιμήν του κυκλοφόρησε και αγαλματάκι - μινιατούρα.
Ο Μητρόπουλος με καταγωγή από τη Ζαχλωρού Αχαΐας ήταν φοιτητής Νομικής. Στην 1η Ολυμπιάδα της Αθήνας δεν συμμετείχαν αποκλειστικά επαγγελματίες αθλητές αλλά οποιοσδήποτε είχε παρακινηθεί από το ολυμπιακό ιδεώδες, με χαρακτηριστική την περίπτωση του μαραθωνοδρόμου Σπύρου Λούη. «Εκγυμναστής» του ήταν ο Ιωάννης Χρυσαφης, ένας από τους πρωτεργάτες της αναγέννησης του ελληνικού αθλητισμού τον 20ό αιώνα, που έμελλε να μείνει στην ιστορία για τη συμβολή του στην καθιέρωση των Βαλκανικών Αγώνων και την πεποίθησή του ότι προέχει η ενίσχυση του μαζικού αθλητισμού έναντι της αναζήτησης μεταλλίων.
Η φιλοσοφία αυτή αντικατοπτριζόταν ίσως και στη φράση «Τρελαίνομαι για τη Γυμναστική» που ήταν το μότο του Μητρόπουλου, τα λόγια που κατέγραψαν από τα χείλη του οι δημοσιογράφοι της εποχής, όταν κατάφερε να τιμηθεί με το χρυσό μετάλλιο.
Δύσκολη επικράτηση Η απρόσμενη νίκη του δεν είχε έρθει εύκολα: Χρειάστηκε να δώσει μία σκληρή μάχη με τον βασικό του αντίπαλο, το φαβορί των Αγώνων και κορυφαίο γυμναστή Χέρμαν Βάινγκερτνερ. Τη χρονιά εκείνη στο αγώνισμα των κρίκων είχαν λάβει μέρος συνολικά οκτώ αθλητές από τρεις χώρες, την Ελλάδα, τη Γερμανία και την Ουγγαρία. Τα πράγματα έδειχναν ότι θα ξεκαθαρίσουν αρκετά εύκολα: Ο αγώνας έχει ξεκινήσει και ο Γερμανός Βάινγκερτνερ πραγματοποιεί πολύ καλή παρουσία με αποτέλεσμα αρκετοί να τον θεωρούν νικητή. Ομως ο Γιάννης Μητρόπουλος θα κάνει την έκπληξη. Η αξιόλογη επίδοσή του βάζει σε δίλημμα τους κριτές, η ψήφος των οποίων, όπως αναφέρει ο Αμερικανός ιστορικός του αθλητισμού Ντέιβιντ Ουαλεσίνσκι, μπερδεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα: τρεις κριτές δίνουν την πρωτιά στον Ελληνα πρωταθλητή και οι υπόλοιποι τρεις στον Γερμανό. Υπό αυτές τις συνθήκες και ελλείψει άλλης μεθόδου, λύση στο αδιέξοδο της ισοβαθμίας καλείται να δώσει ο... πρίγκιπας της Ελλάδας, Γεώργιος: Είναι η δική του ψήφος προτίμησης προς τον Μητρόπουλο που θα καθορίσει το τελικό αποτέλεσμα..
Στο βάθρο των νικητών ο Μητρόπουλος δεν θα είναι ο μοναδικός Ελληνας: Το χάλκινο μετάλλιο έλαβε ο Πέτρος Περσάκης του οποίου η επίδοση, σύμφωνα με πηγές της εποχής, υπήρξε σχεδόν ισάξια με αυτές των Μητρόπουλου και Βάινγκερτνερ.
Ο Περσάκης, αθλητής του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου, ήταν μόλις 17 ετών όταν εστέφθη Ολυμπιονίκης. Οι αναφορές κάνουν λόγο για έναν αθλητή με μεγάλη σωματική διάπλαση και ευλυγισία που τον έκαναν να δείχνει «εξαρθρωμένος επί του ζεύγους των κρίκων». Η επιτυχημένη πορεία του δεν περιορίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι χρονικογράφοι της εποχής σημειώνουν πως την ίδια χρονιά είχε βγει πρώτος στη διεθνή διοργάνωση «Τήνια», συναγωνιζόμενος στους κρίκους επτά αθλητές από το εξωτερικό.
Δεν ήταν, μάλιστα, ο μόνος Ολυμπιονίκης της οικογενείας: Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 χάλκινο μετάλλιο στο τριπλούν έλαβε και ο αδελφός του, Ιωάννης Περσάκης, με τον οποίο είχαν καταπληκτική φυσιογνωμική ομοιότητα.
Πηγή Tromaktiko
Το χειροκρότημα του κοινού αυθόρμητο, αφορούσε νικητές και ηττημένους. Στη μικρή και φτωχή Ελλάδα που μετρούσε μόλις εξήντα έξι χρόνια ανεξαρτησίας, η αναβίωση των Αγώνων είχε αντιμετωπιστεί ως εθνική υπόθεση και προκαλούσε άκρατο ενθουσιασμό σε σχεδόν όλη τη διαστρωμάτωση της κοινωνίας: από τα αστικά σαλόνια μέχρι τις λαϊκές αυλές οι προσδοκίες κάθε είδους υπερέβαιναν την πραγματικότητα.
Την ημέρα εκείνη, όμως, στο Καλλιμάρμαρο γραφόταν η πρώτη σελίδα μιας ιστορίας, η συνέχεια της οποίας έμελλε να δοθεί περισσότερο από έναν αιώνα μετά...
Γιατί μπορεί πρόσφατα οι Ελληνες να πανηγύρισαν με συγκίνηση την πρωτιά του Λευτέρη Πετρούνια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, λίγοι, όμως, γνωρίζουν ότι από το αγώνισμα στο οποίο διακρίθηκε ο Πετρούνιας, τους κρίκους, είχε προέλθει το πρώτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο που έλαβε η Ελλάδα στην ιστορία των σύγχρονων Αγώνων...
Ντοκουμέντο από τον τελικό των κρίκων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896
Ηταν τότε, τον μακρινό Απρίλη του 1896, όταν ο Ιωάννης Μητρόπουλος, ένας 22χρονος αθλητής που κατοικούσε στην Αθήνα, κέρδιζε το πρώτο χρυσό για τη χώρα μας δίνοντας στους κρίκους συμβολικό χαρακτήρα για την Ελλάδα.
Η επιτυχία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους Ελληνες φιλάθλους παρότι οι περισσότεροι δεν είχαν ξαναδεί ποτέ κρίκους από κοντά...
Ο μεγάλος νικητής, Ιωάννης Μητρόπουλος, που χάρισε στη χώρα μας το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στη σύγχρονη ιστορία των αγώνων και προς τιμήν του κυκλοφόρησε και αγαλματάκι - μινιατούρα.
Ο Μητρόπουλος με καταγωγή από τη Ζαχλωρού Αχαΐας ήταν φοιτητής Νομικής. Στην 1η Ολυμπιάδα της Αθήνας δεν συμμετείχαν αποκλειστικά επαγγελματίες αθλητές αλλά οποιοσδήποτε είχε παρακινηθεί από το ολυμπιακό ιδεώδες, με χαρακτηριστική την περίπτωση του μαραθωνοδρόμου Σπύρου Λούη. «Εκγυμναστής» του ήταν ο Ιωάννης Χρυσαφης, ένας από τους πρωτεργάτες της αναγέννησης του ελληνικού αθλητισμού τον 20ό αιώνα, που έμελλε να μείνει στην ιστορία για τη συμβολή του στην καθιέρωση των Βαλκανικών Αγώνων και την πεποίθησή του ότι προέχει η ενίσχυση του μαζικού αθλητισμού έναντι της αναζήτησης μεταλλίων.
Η φιλοσοφία αυτή αντικατοπτριζόταν ίσως και στη φράση «Τρελαίνομαι για τη Γυμναστική» που ήταν το μότο του Μητρόπουλου, τα λόγια που κατέγραψαν από τα χείλη του οι δημοσιογράφοι της εποχής, όταν κατάφερε να τιμηθεί με το χρυσό μετάλλιο.
Δύσκολη επικράτηση Η απρόσμενη νίκη του δεν είχε έρθει εύκολα: Χρειάστηκε να δώσει μία σκληρή μάχη με τον βασικό του αντίπαλο, το φαβορί των Αγώνων και κορυφαίο γυμναστή Χέρμαν Βάινγκερτνερ. Τη χρονιά εκείνη στο αγώνισμα των κρίκων είχαν λάβει μέρος συνολικά οκτώ αθλητές από τρεις χώρες, την Ελλάδα, τη Γερμανία και την Ουγγαρία. Τα πράγματα έδειχναν ότι θα ξεκαθαρίσουν αρκετά εύκολα: Ο αγώνας έχει ξεκινήσει και ο Γερμανός Βάινγκερτνερ πραγματοποιεί πολύ καλή παρουσία με αποτέλεσμα αρκετοί να τον θεωρούν νικητή. Ομως ο Γιάννης Μητρόπουλος θα κάνει την έκπληξη. Η αξιόλογη επίδοσή του βάζει σε δίλημμα τους κριτές, η ψήφος των οποίων, όπως αναφέρει ο Αμερικανός ιστορικός του αθλητισμού Ντέιβιντ Ουαλεσίνσκι, μπερδεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα: τρεις κριτές δίνουν την πρωτιά στον Ελληνα πρωταθλητή και οι υπόλοιποι τρεις στον Γερμανό. Υπό αυτές τις συνθήκες και ελλείψει άλλης μεθόδου, λύση στο αδιέξοδο της ισοβαθμίας καλείται να δώσει ο... πρίγκιπας της Ελλάδας, Γεώργιος: Είναι η δική του ψήφος προτίμησης προς τον Μητρόπουλο που θα καθορίσει το τελικό αποτέλεσμα..
Στο βάθρο των νικητών ο Μητρόπουλος δεν θα είναι ο μοναδικός Ελληνας: Το χάλκινο μετάλλιο έλαβε ο Πέτρος Περσάκης του οποίου η επίδοση, σύμφωνα με πηγές της εποχής, υπήρξε σχεδόν ισάξια με αυτές των Μητρόπουλου και Βάινγκερτνερ.
Ο Περσάκης, αθλητής του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου, ήταν μόλις 17 ετών όταν εστέφθη Ολυμπιονίκης. Οι αναφορές κάνουν λόγο για έναν αθλητή με μεγάλη σωματική διάπλαση και ευλυγισία που τον έκαναν να δείχνει «εξαρθρωμένος επί του ζεύγους των κρίκων». Η επιτυχημένη πορεία του δεν περιορίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι χρονικογράφοι της εποχής σημειώνουν πως την ίδια χρονιά είχε βγει πρώτος στη διεθνή διοργάνωση «Τήνια», συναγωνιζόμενος στους κρίκους επτά αθλητές από το εξωτερικό.
Δεν ήταν, μάλιστα, ο μόνος Ολυμπιονίκης της οικογενείας: Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 χάλκινο μετάλλιο στο τριπλούν έλαβε και ο αδελφός του, Ιωάννης Περσάκης, με τον οποίο είχαν καταπληκτική φυσιογνωμική ομοιότητα.
Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Αχαιός που μετέτρεψε τις ελιές… σε έργα τέχνης!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα οφέλη της γλουταμίνης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
