2016-08-25 17:25:06
Δεν είναι εύκολο να είσαι μαμά. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά, ο ελεύθερος χρόνος, όμως, δεν είναι ένα από αυτά κι είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις απ’ την χαοτική καθημερινότητά σου και να χαθείς λίγο «στον κόσμο σου», να κλειστείς στον εαυτό σου και να ηρεμήσεις. Η blogger και μαμά Jacqui Porter είχε μία τέτοια ευκαιρία. Μας αφηγείται πώς κατάφερε να την εκμεταλλευτεί.
«Αν ρωτήσετε μία μητέρα τι δώρο θέλει για τα γενέθλιά της, την Ημέρα της Μητέρας, τα Χριστούγεννα ή όποια άλλη γιορτή του χρόνου, είμαι σίγουρη ότι η απάντηση θα μοιάζει με κάτι σαν κι αυτό: “έναν καλό ύπνο και λίγη ησυχία.” Και μπορεί να φαίνεται ότι αστειεύεται, αλλά, πιστέψτε με, το εννοεί κιόλας.
Για τις περισσότερες εργαζόμενες μητέρες, η ζωή είναι μια σκέτη τρέλα. Δε λέω ότι για τις φουλ-τάιμ μαμάδες η ζωή είναι πιο εύκολη, άλλωστε, κι είμαι κι εγώ μία απ’ αυτές. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, η ζωή μιας μητέρας είναι, ούτως ή άλλως, πολύ δύσκολη. Κάπως έτσι, όταν ό άντρας μου μου έδωσε την ευκαιρία να μείνω λίγο μόνη για το Σαββατοκύριακο, πέταξα απ' τη χαρά μου.
Ο άντρας μου είναι πολύ καλός άνθρωπος. “Κοίτα να χαλαρώσεις”, μου είπε καθώς έβαζε τα δύο μεγαλύτερά μας στο αυτοκίνητο. Εντάξει, το μωρό έμεινε μαζί μου, αλλά ήταν η ώρα του για ύπνο κι έτσι όλα έμοιαζαν ρόδινα.
Μπήκα στο σπίτι και πήρα μια βαθιά ανάσα που ακούστηκε στη σιωπή. Δεν κουνιόταν φύλο και ήμουν ελεύθερη να κάνω ό,τι ήθελα.
Όμως, τι μπορούσα να κάνω για να περάσω καλά; Στεκόμουν στο καθιστικό μου κι ο καναπές με κοιτούσε, μαζί με τα πλυμένα που είχα ξεφορτώσει αδίπλωτα επάνω του. Παντού έβλεπα παιχνίδια. Ο σκύλος με κοίταζε με προσμονή απ’ το παράθυρο, ελπίζοντας σε λίγη προσοχή τώρα που τα παιδιά έλειπαν. Η κουζίνα ήταν ένα χάος και δεν υπήρχε τίποτα έτοιμο για δείπνο.
Παλιότερα ήμουν πολύ εφευρετική, προλάβαινα ακόμη και να αθλούμαι. Πήγαινα για ψώνια με φίλους, συναντιόμουν με κόσμο για καφέδες και κουβεντούλα. Αλλά καθώς τα παιδιά πλήθαιναν, ο χρόνος, τα χρήματα και η ενέργειά μας στέρευαν κι όλα τα επί μέρους έμπαιναν στην άκρη. Τώρα πια, ο περισσότερος χρόνος μας είναι αφιερωμένος στην επιβίωσή μας. Για να μην παρεξηγηθώ, περνάμε υπέροχα με τα παιδιά μας, αλλά κατά τη διάρκεια της περιόδου που σου λείπει ο ύπνος, η διάθεσή σου αλλάζει διαρκώς, τα οικονομικά στενεύουν, η δουλειά γίνεται αφόρητη και είναι κάτι μέρες που νιώθεις ότι ισχύει ο νόμος του ισχυρότερου.
Προς το παρόν, πάντως, όλα ήταν ήρεμα. Το μόνο που έβλεπα γύρω μου ήταν δουλειές που έπρεπε να γίνουν και ήξερα μέσα μου πως αν δεν τις έκανα τώρα, θα τις έκανα αργότερα με τρία παιδιά μέσα στα πόδια μου.
Οπότε γέμισα τη μπανιέρα και βυθίστηκα στο νερό. Αυτό μετράει ως χαλάρωση, έτσι; Μόνο που όση ώρα ήμουν στη μπανιέρα είχα διαρκώς την υποψία ότι ακούω ήχους μωρού που βήχει ή τσιρίζει. Όταν μπαινοβγαίνεις απ’ το νερό τρεις-τέσσερις φορές, δεν χαλαρώνεις και τόσο τελικά.
Πήγα να διαβάσω ένα βιβλίο, αλλά τα μόνα βιβλία που έχω στο σπίτι είναι σχετικά με παιδιά, πώς να τα μεγαλώσεις, πώς να τα ταΐσεις και πώς να κρατήσεις και να οργανώνεις τις αναμνήσεις σου απ’ τη ζωή τους.
Μαγειρική; Δε νομίζω, αφού θα έπρεπε πρώτα να καθαρίσω και μέχρι να ετοιμάσω φαγητό η οικογένεια θα είχε γυρίσει απ’ τη βόλτα της. Άσε που μαγειρεύω όλη την ώρα, οπότε...
Μήπως να ζωγράφιζα κάτι; Υπάρχουν κάποιοι που τους αρέσουν αυτά τα πράγματα. Αλλά δε μου φαινόταν σαν κάτι που μπορούσα να κάνω έτσι απλά. Οι μεγάλοι, εξάλου, δεν ζωγραφίζουν χελωνονιντζάκια με σπασμένα κραγιόνια.
Ως μαμά, έχω συνηθίσει τόσο πολύ να μην έχω χρόνο για τίποτα, να ζω στο χάος, να μην έχω για μένα να διαθέσω ούτε ένα λεπτό σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, που, μόλις το βρήκα, δεν είχα ιδέα τι να το κάνω. Η πίεση στην οποία υποβάλλω τον εαυτό μου (για να είμαι δίκαιη, το φταίξιμο είναι δικό μου) να είναι το σπίτι πεντακάθαρο, όλα τα ρούχα πλυμένα, το φαγητό έτοιμο… δεν υποχωρεί με τίποτα. Κι εκεί είναι το ζήτημα. Οι δουλειές δεν τελειώνουν κι αν δεν υποχρεώσεις τον εαυτό σου να κάνει ένα διάλειμμα, αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Πιστεύω ειλικρινά ότι είναι πολύ εύκολο να μπει ένας γονιός σ’ αυτόν τον ρόλο, να δίνει ότι έχει και δεν έχει καθημερινά προσπαθώντας να κάνει το καλύτερο δυνατό. Αλλά αυτό έχει ένα κόστος, χάνεις τον εαυτό σου και όλα όσα σε ορίζουν, όσα σου άρεσε να κάνεις, για σένα και μόνο.
Γι’ αυτό και επέλεξα τελικά ν’ αγνοήσω τα πλυμένα ρούχα. Πήρα το λάπτοπ μου κι έκλεισα όλα τα προγράμματα που είχαν σχέση με δουλειά. Έφτιαξα έναν ζεστό καφέ, έκανα επιδρομή στα αποφάγια των παιδιών μου και άραξα. Άνοιξα τον browser κι έκανα έρευνα για τις διακοπές, απολαμβάνοντας την ησυχία γύρω μου. Βέβαια, μπορεί να μην πάω σύντομα, αλλά για λίγα λεπτά, μέσα στη γαλήνη του σπιτιού μου, μπόρεσα να τις ονειρευτώ.
Λοιπόν, μαμάδες. Εσείς τι κάνετε για να χαλαρώσετε;»
Πηγή
Tromaktiko
«Αν ρωτήσετε μία μητέρα τι δώρο θέλει για τα γενέθλιά της, την Ημέρα της Μητέρας, τα Χριστούγεννα ή όποια άλλη γιορτή του χρόνου, είμαι σίγουρη ότι η απάντηση θα μοιάζει με κάτι σαν κι αυτό: “έναν καλό ύπνο και λίγη ησυχία.” Και μπορεί να φαίνεται ότι αστειεύεται, αλλά, πιστέψτε με, το εννοεί κιόλας.
Για τις περισσότερες εργαζόμενες μητέρες, η ζωή είναι μια σκέτη τρέλα. Δε λέω ότι για τις φουλ-τάιμ μαμάδες η ζωή είναι πιο εύκολη, άλλωστε, κι είμαι κι εγώ μία απ’ αυτές. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, η ζωή μιας μητέρας είναι, ούτως ή άλλως, πολύ δύσκολη. Κάπως έτσι, όταν ό άντρας μου μου έδωσε την ευκαιρία να μείνω λίγο μόνη για το Σαββατοκύριακο, πέταξα απ' τη χαρά μου.
Ο άντρας μου είναι πολύ καλός άνθρωπος. “Κοίτα να χαλαρώσεις”, μου είπε καθώς έβαζε τα δύο μεγαλύτερά μας στο αυτοκίνητο. Εντάξει, το μωρό έμεινε μαζί μου, αλλά ήταν η ώρα του για ύπνο κι έτσι όλα έμοιαζαν ρόδινα.
Μπήκα στο σπίτι και πήρα μια βαθιά ανάσα που ακούστηκε στη σιωπή. Δεν κουνιόταν φύλο και ήμουν ελεύθερη να κάνω ό,τι ήθελα.
Όμως, τι μπορούσα να κάνω για να περάσω καλά; Στεκόμουν στο καθιστικό μου κι ο καναπές με κοιτούσε, μαζί με τα πλυμένα που είχα ξεφορτώσει αδίπλωτα επάνω του. Παντού έβλεπα παιχνίδια. Ο σκύλος με κοίταζε με προσμονή απ’ το παράθυρο, ελπίζοντας σε λίγη προσοχή τώρα που τα παιδιά έλειπαν. Η κουζίνα ήταν ένα χάος και δεν υπήρχε τίποτα έτοιμο για δείπνο.
Παλιότερα ήμουν πολύ εφευρετική, προλάβαινα ακόμη και να αθλούμαι. Πήγαινα για ψώνια με φίλους, συναντιόμουν με κόσμο για καφέδες και κουβεντούλα. Αλλά καθώς τα παιδιά πλήθαιναν, ο χρόνος, τα χρήματα και η ενέργειά μας στέρευαν κι όλα τα επί μέρους έμπαιναν στην άκρη. Τώρα πια, ο περισσότερος χρόνος μας είναι αφιερωμένος στην επιβίωσή μας. Για να μην παρεξηγηθώ, περνάμε υπέροχα με τα παιδιά μας, αλλά κατά τη διάρκεια της περιόδου που σου λείπει ο ύπνος, η διάθεσή σου αλλάζει διαρκώς, τα οικονομικά στενεύουν, η δουλειά γίνεται αφόρητη και είναι κάτι μέρες που νιώθεις ότι ισχύει ο νόμος του ισχυρότερου.
Προς το παρόν, πάντως, όλα ήταν ήρεμα. Το μόνο που έβλεπα γύρω μου ήταν δουλειές που έπρεπε να γίνουν και ήξερα μέσα μου πως αν δεν τις έκανα τώρα, θα τις έκανα αργότερα με τρία παιδιά μέσα στα πόδια μου.
Οπότε γέμισα τη μπανιέρα και βυθίστηκα στο νερό. Αυτό μετράει ως χαλάρωση, έτσι; Μόνο που όση ώρα ήμουν στη μπανιέρα είχα διαρκώς την υποψία ότι ακούω ήχους μωρού που βήχει ή τσιρίζει. Όταν μπαινοβγαίνεις απ’ το νερό τρεις-τέσσερις φορές, δεν χαλαρώνεις και τόσο τελικά.
Πήγα να διαβάσω ένα βιβλίο, αλλά τα μόνα βιβλία που έχω στο σπίτι είναι σχετικά με παιδιά, πώς να τα μεγαλώσεις, πώς να τα ταΐσεις και πώς να κρατήσεις και να οργανώνεις τις αναμνήσεις σου απ’ τη ζωή τους.
Μαγειρική; Δε νομίζω, αφού θα έπρεπε πρώτα να καθαρίσω και μέχρι να ετοιμάσω φαγητό η οικογένεια θα είχε γυρίσει απ’ τη βόλτα της. Άσε που μαγειρεύω όλη την ώρα, οπότε...
Μήπως να ζωγράφιζα κάτι; Υπάρχουν κάποιοι που τους αρέσουν αυτά τα πράγματα. Αλλά δε μου φαινόταν σαν κάτι που μπορούσα να κάνω έτσι απλά. Οι μεγάλοι, εξάλου, δεν ζωγραφίζουν χελωνονιντζάκια με σπασμένα κραγιόνια.
Ως μαμά, έχω συνηθίσει τόσο πολύ να μην έχω χρόνο για τίποτα, να ζω στο χάος, να μην έχω για μένα να διαθέσω ούτε ένα λεπτό σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, που, μόλις το βρήκα, δεν είχα ιδέα τι να το κάνω. Η πίεση στην οποία υποβάλλω τον εαυτό μου (για να είμαι δίκαιη, το φταίξιμο είναι δικό μου) να είναι το σπίτι πεντακάθαρο, όλα τα ρούχα πλυμένα, το φαγητό έτοιμο… δεν υποχωρεί με τίποτα. Κι εκεί είναι το ζήτημα. Οι δουλειές δεν τελειώνουν κι αν δεν υποχρεώσεις τον εαυτό σου να κάνει ένα διάλειμμα, αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Πιστεύω ειλικρινά ότι είναι πολύ εύκολο να μπει ένας γονιός σ’ αυτόν τον ρόλο, να δίνει ότι έχει και δεν έχει καθημερινά προσπαθώντας να κάνει το καλύτερο δυνατό. Αλλά αυτό έχει ένα κόστος, χάνεις τον εαυτό σου και όλα όσα σε ορίζουν, όσα σου άρεσε να κάνεις, για σένα και μόνο.
Γι’ αυτό και επέλεξα τελικά ν’ αγνοήσω τα πλυμένα ρούχα. Πήρα το λάπτοπ μου κι έκλεισα όλα τα προγράμματα που είχαν σχέση με δουλειά. Έφτιαξα έναν ζεστό καφέ, έκανα επιδρομή στα αποφάγια των παιδιών μου και άραξα. Άνοιξα τον browser κι έκανα έρευνα για τις διακοπές, απολαμβάνοντας την ησυχία γύρω μου. Βέβαια, μπορεί να μην πάω σύντομα, αλλά για λίγα λεπτά, μέσα στη γαλήνη του σπιτιού μου, μπόρεσα να τις ονειρευτώ.
Λοιπόν, μαμάδες. Εσείς τι κάνετε για να χαλαρώσετε;»
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ ΜΠΕΝΤΟ ΜΕ... ΦΟΡΤΟΥΝΗ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
