2016-11-15 09:09:42
Ξύλο μέχρι θανάτου, βιασμοί και καταναγκαστική εργασία Το 14χρονο αγόρι κοιτάει επίμονα τα παπούτσια του και η καρδιά του χτυπά σαν τρελή, καθώς ο αστυνομικός τον κατηγορεί ότι έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί. Παίρνει έναν αναπτήρα και τον βάζει κοντά στα γεννητικά όργανα του αγοριού μέχρι αυτό να ομολογήσει ένα αδίκημα στο οποίο ποτέ δεν υπέπεσε. Τα όργανα της τάξης τον σέρνουν με την απειλή γκλομπ στο Brothers Home, ένα ίδρυμα στο οποίο συνέβησαν οι χειρότερες θηριωδίες στην σύγχρονη ιστορία της Νότιας Κορέας.
Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια και ο Choi Seung-woo δακρύζει ακόμα όταν γυρνάει το χρόνο πίσω και σκέφτεται όσα φρικτά έζησε για πέντε χρόνια στο Brothers Home. Καταναγκαστικά έργα, καθημερινό ξύλο, βιασμοί και δολοφονίες διαμόρφωναν την καθημερινότητά του.
Και ενώ η Νότια Κορέα προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2018, χιλιάδες τραυματισμένοι τρόφιμοι του ιδρύματος δεν έχουν λάβει καμία αποζημίωση, δεν έχουν ακούσει καμία δημόσια συγγνώμη. Και όσοι δεν ντρέπονται να πουν τι τους συνέβη θέλουν απλά δικαιοσύνη.
Ο Choi ήταν ένας από τους χιλιάδες τρόφιμους του Brothers Home, η πλειονότητα των οποίων ήταν άστεγοι, αλκοολικοί, αλλά κυρίως παιδιά και άτομα με αναπηρία, που μάζεψε η αστυνομία από τους δρόμους λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του 1988, μετά την εντολή του δικτάτορα να «καθαρίσει» η Νότια Κορέα και να πάρει την παγκόσμια αποδοχή ως μία σύγχρονη χώρα.
Η τωρινή κυβέρνηση της προέδρου Παρκ Γκούν-χιε αρνείται να ανοίξει ξανά την υπόθεση και μπλοκάρει το αίτημα των δικηγόρων των θυμάτων με το αιτιολογικό ότι τα αποδεικτικά στοιχεία είναι πολύ παλιά, όπως αποκαλύπτει η έρευνα του Associated Press (AP).
Οι πρώην τρόφιμοι όμως δεν μπορούν να ξεχάσουν. Ο Choi αποπειράθηκε πολλές φορές να αυτοκτονήσει και τώρα κάνει εβδομαδιαία ψυχοθεραπεία για να μπορέσει να αποδεχτεί όσα του συνέβησαν. «Η κυβέρνηση προσπάθησε επανειλημμένα να θάψει ό,τι συνέβη. Πώς το παλεύεις αυτό; Θρηνώ, θέλω απεγνωσμένα να πω την ιστορία μας. Σας παρακαλώ ακούστε μας» λέει στο AP.
Πώς ξεκίνησε το Brothers Home
Στο νότιο λιμάνι της πόλης Μπουσάν έστεκε επιβλητικό ένα κτήριο, που δημιουργήθηκε το 1970 για να φιλοξενήσει ορφανά παιδιά, να τα μορφώσει και να τα αφήσει ελεύθερα μετά από ένα χρόνο. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη, καθώς αυτή ήταν η «βιτρίνα» για πολλά και φρικτά βασανιστήρια. Στο εσωτερικό του υπήρχαν περισσότερα από 20 εργοστάσια καταναγκαστικής εργασίας στα οποία ενήλικοι και ανήλικοι έφτιαχναν ξύλινα και μεταλλικά αντικείμενα, ρούχα και παπούτσια που πωλούνταν σε διάφορες χώρες. Από την -απλήρωτη- εργασία των τροφίμων το Brothers Home έβγαλε πάνω από 1,7 εκατομμύρια δολάρια κέρδος.
Εκείνη την εποχή η χώρα ανάρρωνε από μια σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή που είχε προκαλέσει ο Κορεατικός Πόλεμος. Το 1975 ο δικτατορικός πρόεδρος Park Chung-hee, πατέρας της σημερινής προέδρου, έδωσε εντολή στην Αστυνομία να κάνει «αγνότερους» τους δρόμους από τους «αλήτες».
Έτσι στα δίχτυα της Αστυνομίας -που ακολούθησε πιστά και μετά χαράς την εντολή καθώς συνοδευόταν και από προαγωγή- έπεσαν μικροπωλητές, άτομα με αναπηρία, ορφανά και αντιφρονούντες. Και όλοι αυτοί κατέληξαν στο πάλαι ποτέ ορφανοτροφείο, που είχε δώσει τη θέση του σε ένα στρατόπεδο βασανισμών. Το 1986 ο αριθμός των τροφίμων από τους 8.600 εκτοξεύτηκε στους 16.000 σύμφωνα με κυβερνητικά έγγραφα που εξασφάλισε το Associated Press.
Τα όσα συνέβαιναν πίσω από τους ψηλούς τοίχους του Brothers Home περιγράφει αναλυτικά ένας πρώην τρόφιμος ονόματι Lee Chae-sik, ο οποίος ήταν βοηθός του ανθρώπου που έδινε τις εντολές. Ο Lee μπήκε στο κολαστήριο στα 13 του, όταν έμπλεξε σε σχολικό καυγά. Η πρώτη του απασχόληση μέσα στο Brothers Home ήταν στην ιατρική πτέρυγα. Δύο φορές τη μέρα φρόντιζε τους ασθενείς βρέχοντας τις ανοιχτές πληγές τους με απολυμαντικά, βγάζοντας ακόμα και σκουλήκια μέσα από αυτές!
«Οι άνθρωποι ούρλιαζαν από τον πόνο, αλλά δεν μπορούσες να κάνεις πολλά. Ήταν μια κόλαση, μέσα στην οποία είχαν εγκαταλειφθεί οι τρόφιμοι για να πεθάνουν» λέει ο Lee. Θυμάται τους δυνατότερους τροφίμους να βιάζουν και να δέρνουν τους αδύναμους, κλέβοντάς τους το φαγητό. Και όταν εκείνος «αναβαθμίστηκε» σε βοηθό του επικεφαλής της επιβολής της τάξης Kim Kwang-seok τότε είδε και τα χειρότερα, που ήταν ο βασανισμός μέχρι θανάτου και η ταφή στους λόφους πίσω από το κτίριο. «Καθημερινά 4-5 άτομα ήταν στην καθημερινή λίστα θανάτου» λέει. Από το 1975 έως το 1986 πέθαναν στο κολαστήριο 513 άτομα, αν και πιστεύεται ότι ο αριθμός είναι σίγουρα μεγαλύτερος.
Ο άνθρωπος πίσω από το κολαστήριο
Στο τιμόνι του Brothers Home βρισκόταν ο Park In-geun, ένας ισχυρός άνδρας που είχε βραβευτεί αρκετές φορές για την κοινωνική του προσφορά, με πολλές και υψηλές διασυνδέσεις.
Όταν τελικά αποκαλύφθηκε τι συνέβαινε πίσω από τις κλειστές πόρτες του κολαστηρίου καταδικάστηκε σε 2,5 χρόνια φυλάκισης για υπεξαίρεση χρημάτων και άλλες μικρότερες ποινές, όχι όμως και για τα βασανιστήρια. Στην αυτοβιογραφία του και στις ακροαματικές διαδικασίες αρνήθηκε κάθε κατηγορία και υποστήριζε πάντα ότι ακολουθούσε κυβερνητικές εντολές!
Το AP συνομίλησε με το No2 του Brothers Home, τον Lim Young-soon, ο οποίος εξύμνησε το έργο του Park λέγοντας ότι ήταν ένα αφοσιωμένος κοινωνικός λειτουργός που έκανε την πόλη Μπουσάν καλύτερη καθαρίζοντας τους δρόμους της από κάθε λογής ταραξίες. Χαρακτήρισε μάλιστα το λουκέτο στο κολαστήριο το 1988 πληγή για τα «εθνικά συμφέροντα». Για τους άγριους ξυλοδαρμούς είπε ότι ήταν αποτέλεσμα των καυγάδων ανάμεσα στους τρόφιμους. «Θα είχαν πεθάνει ούτως ή άλλως στους δρόμους» τόνισε κυνικά.
Πώς αποκαλύφθηκαν τα εγκλήματα μέσα στο Brothers Home
Ο νεαρός εισαγγελέας της πόλης Ulsan Kim Yong-won αποκάλυψε καθαρά από τύχη τι συνέβαινε στο Brothers Home. Ένας γνωστός του του είπε ότι σε ένα βουνό είδε άντρες με ξύλινα ρόπαλα και σκυλιά να φρουρούν βρώμικους κρατούμενους. Όταν πήγε να δει τι συνέβαινε οι φρουροί του είπαν ότι έχτιζαν ένα καταφύγιο για τον ιδιοκτήτη του Brothers Home. Αμέσως κατάλαβε ότι βρισκόταν μπροστά σε ένα μεγάλο έγκλημα.
Κατά τη διάρκεια της εφόδου το 1987 ο Kim βρέθηκε μπροστά σε υποσιτισμένους και κακοποιημένους τρόφιμους. «Θυμάμαι ότι σκέφτηκα "αυτό δεν είναι κοινωνική δομή, είναι στρατόπεδο συγκέντρωσης". Οι άνθρωποι έβηχαν και βόγκαγαν, περιμένοντας να πεθάνουν» είπε στο AP.
Μετά τη σύλληψη του ιδιοκτήτη του Brothers Home εκείνος ζήτησε να δει το το αφεντικό του Kim, τον επικεφαλής εισαγγελέα της πόλης Μπουσάν. Την επόμενη μέρα ο δήμαρχος της πόλης Kim Joo-ho, που πέθανε το 2014, τηλεφώνησε στον Kim και του ζήτησε να αφήσει ελεύθερο τον Park. Εκείνος αρνήθηκε ευγενικά και έκλεισε το τηλέφωνο.
Ο Kim συναντούσε εμπόδια από υψηλόβαθμους αξιωματούχους που τον πίεζαν να σταματήσει τις έρευνες φοβούμενοι ότι θα ξεσπούσε σκάνδαλο την παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο νεαρός τότε εισαγγελέας κατάφερε να βρει ότι η κεφαλή του Brothers Home είχε εισπράξει συνολικά από την κυβέρνηση της Νότιας Κορέας 10 εκατομμύρια που προορίζονταν για την ένδυση και τη διατροφή των τροφίμων, καθώς και για τη συντήρηση των εγκαταστάσεων. Ο Κim απαίτησε 15χρονη φυλάκιση για τον Park, αλλά τελικά εκείνος καταδικάστηκε μόνο για 2,5 χρόνια.
Το 1990 εργάτες βρήκαν τουλάχιστον 100 ανθρώπινα οστά στο βουνό κοντά στο κολαστήριο. «Υπάρχουν εκατοντάδες πτώματα εκεί« λέει ο Lee. Οι περισσότεροι τρόφιμοι βγαίνοντας από το Brothers Home κατέληξαν άστεγοι ή σε ψυχιατρικές κλινικές να παλεύουν με τον αλκοολισμό, την κατάθλιψη και τη φτώχεια.
«Πώς μπορούν να ξεχάσουν τον πόνο από τα χτυπήματα, τα πτώματα, την καταναγκαστική εργασία, το φόβο, όλες τις άσχημες εμπειρίες. Θα τους στοιχειώνουν μέχρι να πεθάνουν» λέει ο εισαγγελέας.
Όσοι ζουν ακόμα ζητούν από την τωρινή κυβέρνηση της Νότιας Κορέας να ανοίξει το φάκελο και να ερευνηθούν τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν τότε. Μόνο έτσι θα κλείσει μέσα τους το χειρότερο και βασανιστικότερο κομμάτι της ζωής τους. Μόνο έτσι, λένε, ότι θα βρουν τη γαλήνη. Και ποιος τους αδικεί…
Tromaktiko
Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια και ο Choi Seung-woo δακρύζει ακόμα όταν γυρνάει το χρόνο πίσω και σκέφτεται όσα φρικτά έζησε για πέντε χρόνια στο Brothers Home. Καταναγκαστικά έργα, καθημερινό ξύλο, βιασμοί και δολοφονίες διαμόρφωναν την καθημερινότητά του.
Και ενώ η Νότια Κορέα προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2018, χιλιάδες τραυματισμένοι τρόφιμοι του ιδρύματος δεν έχουν λάβει καμία αποζημίωση, δεν έχουν ακούσει καμία δημόσια συγγνώμη. Και όσοι δεν ντρέπονται να πουν τι τους συνέβη θέλουν απλά δικαιοσύνη.
Ο Choi ήταν ένας από τους χιλιάδες τρόφιμους του Brothers Home, η πλειονότητα των οποίων ήταν άστεγοι, αλκοολικοί, αλλά κυρίως παιδιά και άτομα με αναπηρία, που μάζεψε η αστυνομία από τους δρόμους λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του 1988, μετά την εντολή του δικτάτορα να «καθαρίσει» η Νότια Κορέα και να πάρει την παγκόσμια αποδοχή ως μία σύγχρονη χώρα.
Η τωρινή κυβέρνηση της προέδρου Παρκ Γκούν-χιε αρνείται να ανοίξει ξανά την υπόθεση και μπλοκάρει το αίτημα των δικηγόρων των θυμάτων με το αιτιολογικό ότι τα αποδεικτικά στοιχεία είναι πολύ παλιά, όπως αποκαλύπτει η έρευνα του Associated Press (AP).
Οι πρώην τρόφιμοι όμως δεν μπορούν να ξεχάσουν. Ο Choi αποπειράθηκε πολλές φορές να αυτοκτονήσει και τώρα κάνει εβδομαδιαία ψυχοθεραπεία για να μπορέσει να αποδεχτεί όσα του συνέβησαν. «Η κυβέρνηση προσπάθησε επανειλημμένα να θάψει ό,τι συνέβη. Πώς το παλεύεις αυτό; Θρηνώ, θέλω απεγνωσμένα να πω την ιστορία μας. Σας παρακαλώ ακούστε μας» λέει στο AP.
Πώς ξεκίνησε το Brothers Home
Στο νότιο λιμάνι της πόλης Μπουσάν έστεκε επιβλητικό ένα κτήριο, που δημιουργήθηκε το 1970 για να φιλοξενήσει ορφανά παιδιά, να τα μορφώσει και να τα αφήσει ελεύθερα μετά από ένα χρόνο. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη, καθώς αυτή ήταν η «βιτρίνα» για πολλά και φρικτά βασανιστήρια. Στο εσωτερικό του υπήρχαν περισσότερα από 20 εργοστάσια καταναγκαστικής εργασίας στα οποία ενήλικοι και ανήλικοι έφτιαχναν ξύλινα και μεταλλικά αντικείμενα, ρούχα και παπούτσια που πωλούνταν σε διάφορες χώρες. Από την -απλήρωτη- εργασία των τροφίμων το Brothers Home έβγαλε πάνω από 1,7 εκατομμύρια δολάρια κέρδος.
Εκείνη την εποχή η χώρα ανάρρωνε από μια σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή που είχε προκαλέσει ο Κορεατικός Πόλεμος. Το 1975 ο δικτατορικός πρόεδρος Park Chung-hee, πατέρας της σημερινής προέδρου, έδωσε εντολή στην Αστυνομία να κάνει «αγνότερους» τους δρόμους από τους «αλήτες».
Έτσι στα δίχτυα της Αστυνομίας -που ακολούθησε πιστά και μετά χαράς την εντολή καθώς συνοδευόταν και από προαγωγή- έπεσαν μικροπωλητές, άτομα με αναπηρία, ορφανά και αντιφρονούντες. Και όλοι αυτοί κατέληξαν στο πάλαι ποτέ ορφανοτροφείο, που είχε δώσει τη θέση του σε ένα στρατόπεδο βασανισμών. Το 1986 ο αριθμός των τροφίμων από τους 8.600 εκτοξεύτηκε στους 16.000 σύμφωνα με κυβερνητικά έγγραφα που εξασφάλισε το Associated Press.
Τα όσα συνέβαιναν πίσω από τους ψηλούς τοίχους του Brothers Home περιγράφει αναλυτικά ένας πρώην τρόφιμος ονόματι Lee Chae-sik, ο οποίος ήταν βοηθός του ανθρώπου που έδινε τις εντολές. Ο Lee μπήκε στο κολαστήριο στα 13 του, όταν έμπλεξε σε σχολικό καυγά. Η πρώτη του απασχόληση μέσα στο Brothers Home ήταν στην ιατρική πτέρυγα. Δύο φορές τη μέρα φρόντιζε τους ασθενείς βρέχοντας τις ανοιχτές πληγές τους με απολυμαντικά, βγάζοντας ακόμα και σκουλήκια μέσα από αυτές!
«Οι άνθρωποι ούρλιαζαν από τον πόνο, αλλά δεν μπορούσες να κάνεις πολλά. Ήταν μια κόλαση, μέσα στην οποία είχαν εγκαταλειφθεί οι τρόφιμοι για να πεθάνουν» λέει ο Lee. Θυμάται τους δυνατότερους τροφίμους να βιάζουν και να δέρνουν τους αδύναμους, κλέβοντάς τους το φαγητό. Και όταν εκείνος «αναβαθμίστηκε» σε βοηθό του επικεφαλής της επιβολής της τάξης Kim Kwang-seok τότε είδε και τα χειρότερα, που ήταν ο βασανισμός μέχρι θανάτου και η ταφή στους λόφους πίσω από το κτίριο. «Καθημερινά 4-5 άτομα ήταν στην καθημερινή λίστα θανάτου» λέει. Από το 1975 έως το 1986 πέθαναν στο κολαστήριο 513 άτομα, αν και πιστεύεται ότι ο αριθμός είναι σίγουρα μεγαλύτερος.
Ο άνθρωπος πίσω από το κολαστήριο
Στο τιμόνι του Brothers Home βρισκόταν ο Park In-geun, ένας ισχυρός άνδρας που είχε βραβευτεί αρκετές φορές για την κοινωνική του προσφορά, με πολλές και υψηλές διασυνδέσεις.
Όταν τελικά αποκαλύφθηκε τι συνέβαινε πίσω από τις κλειστές πόρτες του κολαστηρίου καταδικάστηκε σε 2,5 χρόνια φυλάκισης για υπεξαίρεση χρημάτων και άλλες μικρότερες ποινές, όχι όμως και για τα βασανιστήρια. Στην αυτοβιογραφία του και στις ακροαματικές διαδικασίες αρνήθηκε κάθε κατηγορία και υποστήριζε πάντα ότι ακολουθούσε κυβερνητικές εντολές!
Το AP συνομίλησε με το No2 του Brothers Home, τον Lim Young-soon, ο οποίος εξύμνησε το έργο του Park λέγοντας ότι ήταν ένα αφοσιωμένος κοινωνικός λειτουργός που έκανε την πόλη Μπουσάν καλύτερη καθαρίζοντας τους δρόμους της από κάθε λογής ταραξίες. Χαρακτήρισε μάλιστα το λουκέτο στο κολαστήριο το 1988 πληγή για τα «εθνικά συμφέροντα». Για τους άγριους ξυλοδαρμούς είπε ότι ήταν αποτέλεσμα των καυγάδων ανάμεσα στους τρόφιμους. «Θα είχαν πεθάνει ούτως ή άλλως στους δρόμους» τόνισε κυνικά.
Πώς αποκαλύφθηκαν τα εγκλήματα μέσα στο Brothers Home
Ο νεαρός εισαγγελέας της πόλης Ulsan Kim Yong-won αποκάλυψε καθαρά από τύχη τι συνέβαινε στο Brothers Home. Ένας γνωστός του του είπε ότι σε ένα βουνό είδε άντρες με ξύλινα ρόπαλα και σκυλιά να φρουρούν βρώμικους κρατούμενους. Όταν πήγε να δει τι συνέβαινε οι φρουροί του είπαν ότι έχτιζαν ένα καταφύγιο για τον ιδιοκτήτη του Brothers Home. Αμέσως κατάλαβε ότι βρισκόταν μπροστά σε ένα μεγάλο έγκλημα.
Κατά τη διάρκεια της εφόδου το 1987 ο Kim βρέθηκε μπροστά σε υποσιτισμένους και κακοποιημένους τρόφιμους. «Θυμάμαι ότι σκέφτηκα "αυτό δεν είναι κοινωνική δομή, είναι στρατόπεδο συγκέντρωσης". Οι άνθρωποι έβηχαν και βόγκαγαν, περιμένοντας να πεθάνουν» είπε στο AP.
Μετά τη σύλληψη του ιδιοκτήτη του Brothers Home εκείνος ζήτησε να δει το το αφεντικό του Kim, τον επικεφαλής εισαγγελέα της πόλης Μπουσάν. Την επόμενη μέρα ο δήμαρχος της πόλης Kim Joo-ho, που πέθανε το 2014, τηλεφώνησε στον Kim και του ζήτησε να αφήσει ελεύθερο τον Park. Εκείνος αρνήθηκε ευγενικά και έκλεισε το τηλέφωνο.
Ο Kim συναντούσε εμπόδια από υψηλόβαθμους αξιωματούχους που τον πίεζαν να σταματήσει τις έρευνες φοβούμενοι ότι θα ξεσπούσε σκάνδαλο την παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο νεαρός τότε εισαγγελέας κατάφερε να βρει ότι η κεφαλή του Brothers Home είχε εισπράξει συνολικά από την κυβέρνηση της Νότιας Κορέας 10 εκατομμύρια που προορίζονταν για την ένδυση και τη διατροφή των τροφίμων, καθώς και για τη συντήρηση των εγκαταστάσεων. Ο Κim απαίτησε 15χρονη φυλάκιση για τον Park, αλλά τελικά εκείνος καταδικάστηκε μόνο για 2,5 χρόνια.
Το 1990 εργάτες βρήκαν τουλάχιστον 100 ανθρώπινα οστά στο βουνό κοντά στο κολαστήριο. «Υπάρχουν εκατοντάδες πτώματα εκεί« λέει ο Lee. Οι περισσότεροι τρόφιμοι βγαίνοντας από το Brothers Home κατέληξαν άστεγοι ή σε ψυχιατρικές κλινικές να παλεύουν με τον αλκοολισμό, την κατάθλιψη και τη φτώχεια.
«Πώς μπορούν να ξεχάσουν τον πόνο από τα χτυπήματα, τα πτώματα, την καταναγκαστική εργασία, το φόβο, όλες τις άσχημες εμπειρίες. Θα τους στοιχειώνουν μέχρι να πεθάνουν» λέει ο εισαγγελέας.
Όσοι ζουν ακόμα ζητούν από την τωρινή κυβέρνηση της Νότιας Κορέας να ανοίξει το φάκελο και να ερευνηθούν τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν τότε. Μόνο έτσι θα κλείσει μέσα τους το χειρότερο και βασανιστικότερο κομμάτι της ζωής τους. Μόνο έτσι, λένε, ότι θα βρουν τη γαλήνη. Και ποιος τους αδικεί…
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
