2016-12-03 02:26:07
Η κλιματική αλλαγή αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο και πιο συγκεκριμένα για την Αρκτική, τον καταλύτη των εξελίξεων. Η Αρκτική χρήζει σύγχρονης ανάλυσης και ...αναμφισβήτητα συνεχούς παρακολούθησης καθώς αποτελεί τον πυρήνα των διαφωνιών ως προς την εκμετάλλευση του φυσικού της πλούτου. Ταυτόχρονα με τα δεδομένα των κλιματικών αλλαγών, αναπτύσσονται νέες πολιτικές τάσεις ανάμεσα στα πέντε παράκτια κράτη του Αρκτικού ωκεανού(Ρωσία, Νορβηγία, Δανία (Γροιλανδία), Καναδά και ΗΠΑ) και τίθενται ερωτήματα για το κατά πόσον οι διεθνείς οργανισμοί και οι διεθνείς συνθήκες είναι σε θέση να προασπίσουν την ειρήνη στην περιοχή.
Μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου η στρατηγική σημασία της Αρκτικής, που ως τότε αποτελούσε μέτωπο ήσσονος σημασίας, όχι απλά άλλαξε αλλά έγινε κάτι παραπάνω από αισθητή. Η Αρκτική γέμισε με στρατιωτικές βάσεις και Σοβιετική Ένωση και ΗΠΑ σημάδευαν η μία την άλλη με πυραύλους που είχαν στηθεί στους πάγους.
Ο Αρκτικός Ωκεανός περιβάλλεται από την Ευρώπη, την Ασία, την Αμερική και την Γροιλανδία γεγονός που σημαίνει ότι νέοι παίκτες πέραν των πέντε προαναφερθέντων, έχουν λάβει θέση μάχης διεκδικώντας το μερίδιο που τους αναλογεί. Η αναφορά γίνεται σε οκτώ πλέον Αρκτικά κράτη/παίκτες, την Ρωσία, τη Νορβηγία, τη Δανία,τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Φιλανδία, τη Σουηδία και την Ισλανδία.Η ανάγκη για συνεργασία των κρατών αυτών, με σκοπό τον συντονισμό των ενεργειών για θέματα που τα αφορούσαν από κοινού, σχετικά με την Αρκτική, τα οδήγησαν σε μια σειρά μεγάλων συμφωνιών.
Όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1989, όταν με Φινλανδική πρωτοβουλία, απεστάλη πρόταση για διάσκεψη, σε όλα τα Αρκτικά κράτη, σχετικά με την προστασία του Περιβάλλοντος στην Αρκτική που τελικά οδήγησε στην υπογραφή της συμφωνίας AEPS (ArcticEnvironmental Protection Strategy). Το 1996 με την Διακήρυξη της Οτάβα (Arctic Council, 1996), ιδρύθηκε το Αρκτικό Συμβούλιο που σαν στόχο έχει την προώθηση τηςσυνεργασίας αλλά και τον συντονισμό των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των κρατών της Αρκτικής. Το 1982 υπεγράφη το Δίκαιο της Θάλασσας το οποίο προβλέπει ότι κάθε χώρα ορίζει 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή της.
Χάρτης 1: Παράκτια Κράτη Αρκτικής
Στον χάρτη διακρίνονται τα σύνορα που διαχωρίζουν τις εκτάσεις που ανήκουν σε κάθε χώρα. Συγκεκριμένα, την περιοχή που ανήκει στην Ρωσία, την περιοχή που ανήκει στην Νορβηγία, κάτω αριστερά στην Δανία καθώς η Γροιλανδία θεωρείται επαρχία της χώρας, στον Καναδά και την περιοχή που ανήκει στις ΗΠΑ. Η ευδιάκριτη περιοχή στην μέση δεν ανήκει, προς το παρόν, σε κανέναν. Ωστόσο σύμφωνα με την συνθήκη οι πέντε χώρες μπορούν να διεκδικήσουν μέρος αυτής της περιοχής εάν καταφέρουν να αποδείξουν ότι η ηπειρωτική τους υφαλοκρηπίδα συνεχίζεται στο βυθό της θάλασσας και φτάνει μέχρι εκεί.
Οι εν λόγω χώρες έχουν ριχτεί στη μάχη για να αποδείξουν ότι το συγκεκριμένο σημείο της ηπειρωτικής τους υφαλοκρηπίδας προεκτείνεται από τη Ήπειρο στην οποία ανήκουν. Τα επιστημονικά Ινστιτούτα των χωρών προσπαθούν να χαρτογραφήσουν τον βυθό του ωκεανού για να αποδείξουν ότι η ηπειρωτική τους περιοχή εκτείνεται και συνδέεται με το κομμάτι που βρίσκεται στο κέντρο.
Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ρωσία, η Δανία και η Νορβηγία εποφθαλμιούν την πλούσια σε ενεργειακούς πόρους περιοχή του Βόρειου Πόλου, η οποία, προς το παρόν, βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Διεθνούς Αρχής για τον Θαλάσσιο Βυθό (International Seabed Authority-ISA) του ΟΗΕ. Πιο συγκεκριμένα, η Ρωσία διεκδικεί από το 2001 μια περιοχή του Βόρειου Πόλου μεγαλύτερη από τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία μαζί. Η εν λόγω αξίωση ήταν εκείνη που οδήγησε τους Ρώσους επιστήμονες να τοποθετήσουν, συμβολικά μια ρωσική σημαία στον βυθό του Αρκτικού ωκεανού, στην υποθαλάσσια κορυφογραμμή Λαμονόσοφ, διακηρύσσοντας έτσι τα κυριαρχικά δικαιώματα του Κρεμλίνου στην περιοχή. Η Ράχη Λαμονόσοφ είναι μια τεραστίων διαστάσεων υποθαλάσσια κορυφογραμμή που διασχίζει τον Αρκτικό Ωκεανό λειτουργώντας ως υποβρύχιος διάδρομος μεταξύ Ρωσίας, Γροιλανδίας και Καναδά.
Η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 αναγνωρίζει στα παραπάνω κράτη κυριαρχικά δικαιώματα σε ακτίνα 200 ναυτικών μιλίων από την «ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα» τους, τα όρια της οποίας ωστόσο συχνά αμφισβητούνται ενώ η μορφολογία του εδάφους της Αρκτικής περιπλέκει ακόμα περισσότερο τη διαμάχη γύρω από τα εδάφη της. Οι ΗΠΑ μέσω της Αλάσκας, δεν έχουν επικυρώσει ακόμη την εν λόγω συνθήκη.
Πηγή Tromaktiko
Μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου η στρατηγική σημασία της Αρκτικής, που ως τότε αποτελούσε μέτωπο ήσσονος σημασίας, όχι απλά άλλαξε αλλά έγινε κάτι παραπάνω από αισθητή. Η Αρκτική γέμισε με στρατιωτικές βάσεις και Σοβιετική Ένωση και ΗΠΑ σημάδευαν η μία την άλλη με πυραύλους που είχαν στηθεί στους πάγους.
Ο Αρκτικός Ωκεανός περιβάλλεται από την Ευρώπη, την Ασία, την Αμερική και την Γροιλανδία γεγονός που σημαίνει ότι νέοι παίκτες πέραν των πέντε προαναφερθέντων, έχουν λάβει θέση μάχης διεκδικώντας το μερίδιο που τους αναλογεί. Η αναφορά γίνεται σε οκτώ πλέον Αρκτικά κράτη/παίκτες, την Ρωσία, τη Νορβηγία, τη Δανία,τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Φιλανδία, τη Σουηδία και την Ισλανδία.Η ανάγκη για συνεργασία των κρατών αυτών, με σκοπό τον συντονισμό των ενεργειών για θέματα που τα αφορούσαν από κοινού, σχετικά με την Αρκτική, τα οδήγησαν σε μια σειρά μεγάλων συμφωνιών.
Όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1989, όταν με Φινλανδική πρωτοβουλία, απεστάλη πρόταση για διάσκεψη, σε όλα τα Αρκτικά κράτη, σχετικά με την προστασία του Περιβάλλοντος στην Αρκτική που τελικά οδήγησε στην υπογραφή της συμφωνίας AEPS (ArcticEnvironmental Protection Strategy). Το 1996 με την Διακήρυξη της Οτάβα (Arctic Council, 1996), ιδρύθηκε το Αρκτικό Συμβούλιο που σαν στόχο έχει την προώθηση τηςσυνεργασίας αλλά και τον συντονισμό των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των κρατών της Αρκτικής. Το 1982 υπεγράφη το Δίκαιο της Θάλασσας το οποίο προβλέπει ότι κάθε χώρα ορίζει 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή της.
Χάρτης 1: Παράκτια Κράτη Αρκτικής
Στον χάρτη διακρίνονται τα σύνορα που διαχωρίζουν τις εκτάσεις που ανήκουν σε κάθε χώρα. Συγκεκριμένα, την περιοχή που ανήκει στην Ρωσία, την περιοχή που ανήκει στην Νορβηγία, κάτω αριστερά στην Δανία καθώς η Γροιλανδία θεωρείται επαρχία της χώρας, στον Καναδά και την περιοχή που ανήκει στις ΗΠΑ. Η ευδιάκριτη περιοχή στην μέση δεν ανήκει, προς το παρόν, σε κανέναν. Ωστόσο σύμφωνα με την συνθήκη οι πέντε χώρες μπορούν να διεκδικήσουν μέρος αυτής της περιοχής εάν καταφέρουν να αποδείξουν ότι η ηπειρωτική τους υφαλοκρηπίδα συνεχίζεται στο βυθό της θάλασσας και φτάνει μέχρι εκεί.
Οι εν λόγω χώρες έχουν ριχτεί στη μάχη για να αποδείξουν ότι το συγκεκριμένο σημείο της ηπειρωτικής τους υφαλοκρηπίδας προεκτείνεται από τη Ήπειρο στην οποία ανήκουν. Τα επιστημονικά Ινστιτούτα των χωρών προσπαθούν να χαρτογραφήσουν τον βυθό του ωκεανού για να αποδείξουν ότι η ηπειρωτική τους περιοχή εκτείνεται και συνδέεται με το κομμάτι που βρίσκεται στο κέντρο.
Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ρωσία, η Δανία και η Νορβηγία εποφθαλμιούν την πλούσια σε ενεργειακούς πόρους περιοχή του Βόρειου Πόλου, η οποία, προς το παρόν, βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Διεθνούς Αρχής για τον Θαλάσσιο Βυθό (International Seabed Authority-ISA) του ΟΗΕ. Πιο συγκεκριμένα, η Ρωσία διεκδικεί από το 2001 μια περιοχή του Βόρειου Πόλου μεγαλύτερη από τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία μαζί. Η εν λόγω αξίωση ήταν εκείνη που οδήγησε τους Ρώσους επιστήμονες να τοποθετήσουν, συμβολικά μια ρωσική σημαία στον βυθό του Αρκτικού ωκεανού, στην υποθαλάσσια κορυφογραμμή Λαμονόσοφ, διακηρύσσοντας έτσι τα κυριαρχικά δικαιώματα του Κρεμλίνου στην περιοχή. Η Ράχη Λαμονόσοφ είναι μια τεραστίων διαστάσεων υποθαλάσσια κορυφογραμμή που διασχίζει τον Αρκτικό Ωκεανό λειτουργώντας ως υποβρύχιος διάδρομος μεταξύ Ρωσίας, Γροιλανδίας και Καναδά.
Η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 αναγνωρίζει στα παραπάνω κράτη κυριαρχικά δικαιώματα σε ακτίνα 200 ναυτικών μιλίων από την «ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα» τους, τα όρια της οποίας ωστόσο συχνά αμφισβητούνται ενώ η μορφολογία του εδάφους της Αρκτικής περιπλέκει ακόμα περισσότερο τη διαμάχη γύρω από τα εδάφη της. Οι ΗΠΑ μέσω της Αλάσκας, δεν έχουν επικυρώσει ακόμη την εν λόγω συνθήκη.
Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ορκωμοσία της 2016 ΣΤ’ ΕΣΣΟ στο ΚΕΜΧ Ναυπλίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
