2016-12-07 14:42:10
Μετά από εφτά χρόνια, ένα σκάνδαλο που είχε αποκαλύψει η «Κόντρα» το Γενάρη του 2010 οδηγήθηκε στη δικαστική του εκκαθάριση σε πρώτο βαθμό. Το Ε’ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών καταδίκασε τον Νικόλαο Φλαούνα σε κάθειρξη δώδεκα ετών, δίνοντας στην έφεσή του ανασταλτικό χαρακτήρα (του επιβλήθηκαν οι περιοριστικοί όροι: εγγυοδοσία 10.000 ευρώ, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, εμφάνιση μια φορά το μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα).
Πριν θυμίσουμε την υπόθεση, πρέπει να σχολιάσουμε την ποινή. Ο Φλαούνας καταδικάστηκε ομόφωνα για απάτη σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου σε βαθμό που η ποινή που αντιμετώπιζε έφτανε μέχρι τα ισόβια, δεδομένου ότι του καταλογίστηκε ποσό 235.000 ευρώ. Επί σειρά ετών, από το 1989 μέχρι το 2009, εμφανιζόταν ως υπάλληλος του υπουργείου Γεωργίας, ενώ στην πραγματικότητα ήταν δημοσιογράφος της «Αυριανής» και μετέπειτα ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού στην Καλαμάτα! Κι όμως, του αναγνωρίστηκε ελαφρυντικό προτέρου εντίμου βίου, με μοναδικό στοιχείο το λευκό ποινικό μητρώο
. Τέτοιο ελαφρυντικό δεν αναγνωρίζεται από τα δικαστήρια όχι μόνο στους κατηγορούμενους για ένοπλη αντικαθεστωτική δράση, αλλά ούτε σε καταδικαζόμενους για κοινά ποινικά αδικήματα. Το λευκό ποινικό μητρώο δε θεωρείται στοιχείο για να δοθεί αυτό το ελαφρυντικό. Οταν όμως έχεις έναν κατηγορούμενο «με λευκό κολάρο», που εξαπατά και απομυζά το δημόσιο για σειρά ετών, τα πράγματα διαφοροποιούνται και του δίνεις το ελαφρυντικό για να μειωθεί η ποινή του. Του δίνεις και ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση, για να μην πάει ούτε αυτή τη φορά στη φυλακή.
Ανεξάρτητα, όμως, από τον «ευγενικό» χειρισμό, σημασία έχει πως ο Φλαούνας καταδικάστηκε ως απατεώνας και το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της «Κόντρας» δικαιώθηκε. Ως μάρτυρας κατηγορίας κατέθεσε ο σύντροφος Γεράσιμος Λιόντος, συντάκτης της «Κ» διαπιστευμένος στο υπουργείο Γεωργίας. Ως μάρτυρες υπεράσπισης κατέθεσαν ο συνταξιούχος δημοσιογράφος Μιχάλης Κουρμούσης (της πάλαι ποτέ «Ελευθεροτυπίας»), ο Ιωάννης Τριήρης (τότε της «Απογευματινής») και ο Γεώργιος Τσιρογιάννης (τότε διευθυντής της «Αυριανής»). Τι ήρθαν να καταθέσουν; Οτι ο Φλαούνας υπηρετούσε στο γραφείο Τύπου του υπουργείου! Eπικαλέστηκαν και βεβαιώσεις υπουργών (Τζουμάκα, Ανωμερίτη, Τσιτουρίδη και ενός τέταρτου που δεν ακούστηκε καλά το όνομα).
Το άκρως προκλητικό είναι πως μια ντουζίνα υπάλληλοι είναι ήδη κατηγορούμενοι για άμεση συνέργεια στην απάτη που διέπραξε ο Φλαούνας και για απιστία στην υπηρεσία (με τον Φλαούνα να κατηγορείται ως ηθικός αυτουργός στην απιστία), ενώ ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Καλαμάτας έχει διατάξει προκαταρκτική εξέταση για ψευδή βεβαίωση εκ μέρους των υπουργών! Δηλαδή, η υπεράσπιση Φλαούνα οργανώθηκε με βάση «στοιχεία» που διώκονται ως ψευδή, ως προϊόντα σειράς εγκλημάτων.
Ο Γερ. Λιόντος στην κατάθεσή του φρόντισε να κλείσει κάθε περιθώριο διαφυγής. Πέραν της ουσίας της υπόθεσης, διέλυσε και το βασικό υπερασπιστικό ισχυρισμό Φλαούνα (ότι δήθεν υπηρετούσε στα Γραφεία υπουργών). Οι μετακινήσεις υπαλλήλων ή ο διορισμός μετακλητών στα Γραφεία των υπουργών δε γίνονται «με το στόμα». Γίνονται με τη διαδικασία που προβλέπει το Προεδρικό Διάταγμα 63/2005 (Κυβέρνηση και κυβερνητικά όργανα). Εκδίδονται αποφάσεις των υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων, οι οποίες δημοσιεύονται στο ΦΕΚ (τεύχος ΥΟΔΔ). Κι όταν φεύγει το πολιτικό πρόσωπο, οι μεν δημόσιοι υπάλληλοι επιστρέφουν στην υπηρεσία τους, οι δε πολίτες απολύονται αυτοδικαίως. Ετσι γινόταν πάντοτε, έτσι γίνεται και σήμερα. Και θέλουν να μας πείσουν ότι ο Φλαούνας ήταν στο Γραφείο (και μάλιστα διαδοχικών υπουργών), χωρίς να υπάρχει απόφαση μετακίνησής του (διότι ήταν διορισμένος σαν διοικητικός υπάλληλος!).
Θυμίζουμε επί τροχάδην το σκάνδαλο. Το Γενάρη του 2010, πληροφορηθήκαμε από έγγραφο που έπεσε στα χέρια μας, ότι ο δημοσιογράφος της «Αυριανής» Ν. Φλαούνας, που τον βλέπαμε χρόνια στο ρεπορτάζ και τον διαβάζαμε ως λιβανιστίρι των υπουργών του ΠΑΣΟΚ, ήταν από το 1989 μόνιμος υπάλληλος με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (κατηγορία Διοικητικό ΔΕ) στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Γεωργίας (διαβάστε εδώ το πρώτο δημοσίευμά μας). Στο μεταξύ, ο Φλαούνας είχε ήδη γίνει (από το 1998) ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού στην Καλαμάτα, αλλά συνέχισε να μισθοδοτείται κανονικά από το Δημόσιο! Μάλιστα, είχε κάνει αγωγή και είχε επιδικάσει αποζημίωση 33.520 ευρώ σε εκδότη καλαματιανής εφημερίδας, που τον είχε χαρακτηρίσει «αυριανιστή, τρωκτικό, αρπακτικό και κρατικοδίαιτο», εξαπατώντας το δικαστήριο!
Μετά τις αποκαλύψεις μας ξέσπασε σάλος και ο Φλαούνας εμφανίστηκε στο κανάλι του και δήλωσε «ουδέποτε ήμουν δημόσιος υπάλληλος» και δυο μέρες μετά… υπέβαλε παραίτηση από τη θέση του υπαλλήλου του υπουργείου Γεωργίας, με φαξ! Καταβλήθηκαν προσπάθειες να κουκουλωθεί η υπόθεση, όμως η δική μας επιμονή δεν τους άφησε περιθώρια. Ετσι, τον Απρίλη του 2010, το Ε’ Τμήμα του Νομικού Συμβούλιου του Κράτους, με ομόφωνη απόφαση του και κάνοντας αναφορά στα δημοσιεύματα της «Κόντρας», επιβεβαίωσε ότι ο Φλαούνας διέπραττε απάτη, εισπράττοντας μισθό ως δημόσιος υπάλληλος, χωρίς να έχει παρουσιαστεί και να έχει αναλάβει υπηρεσία (δείτε εδώ).
Αυτά συνέβησαν επί υπουργίας Κατερίνας Μπατζελή. Είχε προηγηθεί πλειάδα υπουργών, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που έκαναν τα στραβά μάτια στο σκάνδαλο: Στ. Τζουμάκας, Γ. Ανωμερίτης, Ευ. Μπασιάκος, Αλ. Κοντός, Σ. Τσιτουρίδης, Σ. Χατζηγάκης. Μετά την Μπατζελή ακολούθησαν άλλοι, που έβαζαν την εκκαθάριση του σκανδάλου στο ράφι, αρνούμενοι κι αυτοί να κάνουν δεκτή τη Γνωμοδότηση του ΝΣΚ: Κ. Σκανδαλίδης και Ι. Τσαυτάρης. Η υπόθεση άρχισε να διερευνάται δικαστικά στην Καλαμάτα, χωρίς μέχρι τότε οι αρμόδιοι υπουργοί να έχουν κάνει αποδεκτή τη Γνωμοδότηση του ΝΣΚ και να έχουν κινήσει τις διαδικασίες που αυτή υποδείκνυε (διοικητικά και ποινικά). Μόλις το 2014, ο τότε υπουργός Γ. Καρασμάνης έκανε δεκτή τη Γνωμοδότηση του ΝΣΚ, που προέβλεπε καταλογισμό των χρημάτων που είχε «βουτήξει» ο Φλαούνας, διενέργεια ΕΔΕ (από αυτή προέκυψαν οι διώξεις κατά υπαλλήλων) και παραπομπή της υπόθεσης στον εισαγγελέα.
Χρειάστηκε έτσι να περάσουν εφτά χρόνια για να καθήσει στο εδώλιο και να καταδικαστεί ο Φλαούνας. Παρά την «ευγενική» του μεταχείριση από το Τριμελές Κακουργημάτων, η καταδίκη του Φλαούνα αποτελεί ταυτόχρονα και αποκάλυψη ενός συστήματος διαφθοράς, που το στήριζαν διαδοχικές κυβερνήσεις. Γιατί όταν ένας δευτεροκλασάτος δημοσιογράφος της «Αυριανής» εισπράττει μισθό από το δημόσιο επί τόσων υπουργών, μπορούμε να φανταστούμε τι γίνεται με πιο «τρανταχτές» περιπτώσεις.
ΥΓ1. Η σύνθεση του δικαστηρίου ήταν: πρόεδρος η εφέτης Πανουτσακοπούλου Σοφία και μέλη οι εφέτες Πρωιμάκη-Ηλία Μαρία και Βαμβακά Ελένη. Εισαγγελέας ήταν ο εισαγγελέας εφετών Χαράλαμπος Τζώνης, οι προτάσεις του οποίου και για την αναγνώριση ελαφρυντικού και για το ύψος της ποινής έγιναν δεκτές από το δικαστήριο.
ΥΓ2. Στον Φλαούνα καταλογίστηκε από τη Δημόσιο ποσό 235.000 ευρώ, για μισθούς που πήρε από τα μέσα του 1996 μέχρι το 2009. Στην πραγματικότητα, η απάτη ξεκινά από το 1989. Παρά τις πιέσεις μας σε όλα τα επίπεδα, η έρευνα δεν πήγε σε όλη την περίοδο.
ΥΓ3. Η έδρα κράτησε μέχρι το τέλος της συνεδρίασης το δημοσιογραφικό κασετόφωνο του συντάκτη της «Κόντρας», παραβιάζοντας ωμά έναν κανόνα που όλα τα δικαστήρια (ακόμα και τα τρομοδικεία του Κορυδαλλού) σέβονται! Γιατί τέτοιος φόβος, κυρίες εφέτες;
Πηγή Tromaktiko
Πριν θυμίσουμε την υπόθεση, πρέπει να σχολιάσουμε την ποινή. Ο Φλαούνας καταδικάστηκε ομόφωνα για απάτη σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου σε βαθμό που η ποινή που αντιμετώπιζε έφτανε μέχρι τα ισόβια, δεδομένου ότι του καταλογίστηκε ποσό 235.000 ευρώ. Επί σειρά ετών, από το 1989 μέχρι το 2009, εμφανιζόταν ως υπάλληλος του υπουργείου Γεωργίας, ενώ στην πραγματικότητα ήταν δημοσιογράφος της «Αυριανής» και μετέπειτα ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού στην Καλαμάτα! Κι όμως, του αναγνωρίστηκε ελαφρυντικό προτέρου εντίμου βίου, με μοναδικό στοιχείο το λευκό ποινικό μητρώο
Ανεξάρτητα, όμως, από τον «ευγενικό» χειρισμό, σημασία έχει πως ο Φλαούνας καταδικάστηκε ως απατεώνας και το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της «Κόντρας» δικαιώθηκε. Ως μάρτυρας κατηγορίας κατέθεσε ο σύντροφος Γεράσιμος Λιόντος, συντάκτης της «Κ» διαπιστευμένος στο υπουργείο Γεωργίας. Ως μάρτυρες υπεράσπισης κατέθεσαν ο συνταξιούχος δημοσιογράφος Μιχάλης Κουρμούσης (της πάλαι ποτέ «Ελευθεροτυπίας»), ο Ιωάννης Τριήρης (τότε της «Απογευματινής») και ο Γεώργιος Τσιρογιάννης (τότε διευθυντής της «Αυριανής»). Τι ήρθαν να καταθέσουν; Οτι ο Φλαούνας υπηρετούσε στο γραφείο Τύπου του υπουργείου! Eπικαλέστηκαν και βεβαιώσεις υπουργών (Τζουμάκα, Ανωμερίτη, Τσιτουρίδη και ενός τέταρτου που δεν ακούστηκε καλά το όνομα).
Το άκρως προκλητικό είναι πως μια ντουζίνα υπάλληλοι είναι ήδη κατηγορούμενοι για άμεση συνέργεια στην απάτη που διέπραξε ο Φλαούνας και για απιστία στην υπηρεσία (με τον Φλαούνα να κατηγορείται ως ηθικός αυτουργός στην απιστία), ενώ ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Καλαμάτας έχει διατάξει προκαταρκτική εξέταση για ψευδή βεβαίωση εκ μέρους των υπουργών! Δηλαδή, η υπεράσπιση Φλαούνα οργανώθηκε με βάση «στοιχεία» που διώκονται ως ψευδή, ως προϊόντα σειράς εγκλημάτων.
Ο Γερ. Λιόντος στην κατάθεσή του φρόντισε να κλείσει κάθε περιθώριο διαφυγής. Πέραν της ουσίας της υπόθεσης, διέλυσε και το βασικό υπερασπιστικό ισχυρισμό Φλαούνα (ότι δήθεν υπηρετούσε στα Γραφεία υπουργών). Οι μετακινήσεις υπαλλήλων ή ο διορισμός μετακλητών στα Γραφεία των υπουργών δε γίνονται «με το στόμα». Γίνονται με τη διαδικασία που προβλέπει το Προεδρικό Διάταγμα 63/2005 (Κυβέρνηση και κυβερνητικά όργανα). Εκδίδονται αποφάσεις των υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων, οι οποίες δημοσιεύονται στο ΦΕΚ (τεύχος ΥΟΔΔ). Κι όταν φεύγει το πολιτικό πρόσωπο, οι μεν δημόσιοι υπάλληλοι επιστρέφουν στην υπηρεσία τους, οι δε πολίτες απολύονται αυτοδικαίως. Ετσι γινόταν πάντοτε, έτσι γίνεται και σήμερα. Και θέλουν να μας πείσουν ότι ο Φλαούνας ήταν στο Γραφείο (και μάλιστα διαδοχικών υπουργών), χωρίς να υπάρχει απόφαση μετακίνησής του (διότι ήταν διορισμένος σαν διοικητικός υπάλληλος!).
Θυμίζουμε επί τροχάδην το σκάνδαλο. Το Γενάρη του 2010, πληροφορηθήκαμε από έγγραφο που έπεσε στα χέρια μας, ότι ο δημοσιογράφος της «Αυριανής» Ν. Φλαούνας, που τον βλέπαμε χρόνια στο ρεπορτάζ και τον διαβάζαμε ως λιβανιστίρι των υπουργών του ΠΑΣΟΚ, ήταν από το 1989 μόνιμος υπάλληλος με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (κατηγορία Διοικητικό ΔΕ) στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Γεωργίας (διαβάστε εδώ το πρώτο δημοσίευμά μας). Στο μεταξύ, ο Φλαούνας είχε ήδη γίνει (από το 1998) ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού στην Καλαμάτα, αλλά συνέχισε να μισθοδοτείται κανονικά από το Δημόσιο! Μάλιστα, είχε κάνει αγωγή και είχε επιδικάσει αποζημίωση 33.520 ευρώ σε εκδότη καλαματιανής εφημερίδας, που τον είχε χαρακτηρίσει «αυριανιστή, τρωκτικό, αρπακτικό και κρατικοδίαιτο», εξαπατώντας το δικαστήριο!
Μετά τις αποκαλύψεις μας ξέσπασε σάλος και ο Φλαούνας εμφανίστηκε στο κανάλι του και δήλωσε «ουδέποτε ήμουν δημόσιος υπάλληλος» και δυο μέρες μετά… υπέβαλε παραίτηση από τη θέση του υπαλλήλου του υπουργείου Γεωργίας, με φαξ! Καταβλήθηκαν προσπάθειες να κουκουλωθεί η υπόθεση, όμως η δική μας επιμονή δεν τους άφησε περιθώρια. Ετσι, τον Απρίλη του 2010, το Ε’ Τμήμα του Νομικού Συμβούλιου του Κράτους, με ομόφωνη απόφαση του και κάνοντας αναφορά στα δημοσιεύματα της «Κόντρας», επιβεβαίωσε ότι ο Φλαούνας διέπραττε απάτη, εισπράττοντας μισθό ως δημόσιος υπάλληλος, χωρίς να έχει παρουσιαστεί και να έχει αναλάβει υπηρεσία (δείτε εδώ).
Αυτά συνέβησαν επί υπουργίας Κατερίνας Μπατζελή. Είχε προηγηθεί πλειάδα υπουργών, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που έκαναν τα στραβά μάτια στο σκάνδαλο: Στ. Τζουμάκας, Γ. Ανωμερίτης, Ευ. Μπασιάκος, Αλ. Κοντός, Σ. Τσιτουρίδης, Σ. Χατζηγάκης. Μετά την Μπατζελή ακολούθησαν άλλοι, που έβαζαν την εκκαθάριση του σκανδάλου στο ράφι, αρνούμενοι κι αυτοί να κάνουν δεκτή τη Γνωμοδότηση του ΝΣΚ: Κ. Σκανδαλίδης και Ι. Τσαυτάρης. Η υπόθεση άρχισε να διερευνάται δικαστικά στην Καλαμάτα, χωρίς μέχρι τότε οι αρμόδιοι υπουργοί να έχουν κάνει αποδεκτή τη Γνωμοδότηση του ΝΣΚ και να έχουν κινήσει τις διαδικασίες που αυτή υποδείκνυε (διοικητικά και ποινικά). Μόλις το 2014, ο τότε υπουργός Γ. Καρασμάνης έκανε δεκτή τη Γνωμοδότηση του ΝΣΚ, που προέβλεπε καταλογισμό των χρημάτων που είχε «βουτήξει» ο Φλαούνας, διενέργεια ΕΔΕ (από αυτή προέκυψαν οι διώξεις κατά υπαλλήλων) και παραπομπή της υπόθεσης στον εισαγγελέα.
Χρειάστηκε έτσι να περάσουν εφτά χρόνια για να καθήσει στο εδώλιο και να καταδικαστεί ο Φλαούνας. Παρά την «ευγενική» του μεταχείριση από το Τριμελές Κακουργημάτων, η καταδίκη του Φλαούνα αποτελεί ταυτόχρονα και αποκάλυψη ενός συστήματος διαφθοράς, που το στήριζαν διαδοχικές κυβερνήσεις. Γιατί όταν ένας δευτεροκλασάτος δημοσιογράφος της «Αυριανής» εισπράττει μισθό από το δημόσιο επί τόσων υπουργών, μπορούμε να φανταστούμε τι γίνεται με πιο «τρανταχτές» περιπτώσεις.
ΥΓ1. Η σύνθεση του δικαστηρίου ήταν: πρόεδρος η εφέτης Πανουτσακοπούλου Σοφία και μέλη οι εφέτες Πρωιμάκη-Ηλία Μαρία και Βαμβακά Ελένη. Εισαγγελέας ήταν ο εισαγγελέας εφετών Χαράλαμπος Τζώνης, οι προτάσεις του οποίου και για την αναγνώριση ελαφρυντικού και για το ύψος της ποινής έγιναν δεκτές από το δικαστήριο.
ΥΓ2. Στον Φλαούνα καταλογίστηκε από τη Δημόσιο ποσό 235.000 ευρώ, για μισθούς που πήρε από τα μέσα του 1996 μέχρι το 2009. Στην πραγματικότητα, η απάτη ξεκινά από το 1989. Παρά τις πιέσεις μας σε όλα τα επίπεδα, η έρευνα δεν πήγε σε όλη την περίοδο.
ΥΓ3. Η έδρα κράτησε μέχρι το τέλος της συνεδρίασης το δημοσιογραφικό κασετόφωνο του συντάκτη της «Κόντρας», παραβιάζοντας ωμά έναν κανόνα που όλα τα δικαστήρια (ακόμα και τα τρομοδικεία του Κορυδαλλού) σέβονται! Γιατί τέτοιος φόβος, κυρίες εφέτες;
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πώς να επιλέξεις (σωστά) τον επόμενο σύντροφό σου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Καρέ καρέ τα επεισόδια στο κέντρο του Αγρινίου-Φθορές και ξυλοδαρμός πολίτη [photos+video]](https://images.newsnowgreece.com/98/986042/kare-kare-ta-epeisodia-sto-kentro-tou-agriniou-fthores-kai-xylodarmos-politi-photosvideo-1-124x78.jpg)
