2017-01-30 22:03:16
Εάν είστε από εκείνους που τους αρέσει να δοκιμάζουν συχνά νέες γεύσεις και εστιατόρια, τότε σίγουρα έχετε μάθει να εκτιμάτε το καλό φαγητό, την ωραία ατμόσφαιρα και την άψογη εξυπηρέτηση. Άλλωστε, πλέον ο χρόνος και τα χρήματά μας είναι τόσο περιορισμένα που κανείς δεν θέλει να τα ξοδέψει σε ένα μέρος που θα τον απογοητεύσει ή -ακόμη χειρότερα- θα του προκαλέσει νεύρα και στομαχικές διαταραχές.
Πριν επισκεφθούμε λοιπόν ένα μέρος, οι περισσότεροι από εμάς πλέον κάνουμε πρώτα μια μικρή έρευνα στο Ίντερνετ για όσα έχουν γραφτεί, τόσο από ειδικούς όσο και από απλούς πελάτες, για το εστιατόριο, έτσι ώστε να σχηματίσουμε μια άποψη και να μην την πατήσουμε.
Ωστόσο, τυχαίνει κάποιες φορές να βρισκόμαστε σε ένα μέρος όπου δεν γνωρίζουμε καθόλου τι υπάρχει εκεί από επιλογές ή να αποφασίζουμε κάπως αυθόρμητα να φάμε έξω, χωρίς να το έχουμε ψάξει πρώτα. Εκεί είναι που θα μας φανεί χρήσιμη η έως τώρα εμπειρία μας ως καλοφαγάδες, αφού υπάρχουν εκείνα τα σημάδια που θα πρέπει να ανάψουν όλα τα κόκκινα λαμπάκια μέσα μας, αποτρέποντας μας από το να φάμε εκεί.
Τι θα πρέπει λοιπόν να μας κάνει να γυρίσουμε από την άλλη και να φύγουμε τρέχοντας; Εδώ στη HuffPost Greece, έχοντας διανύσει πολλά... χιλιόμετρα επάνω από πεντανόστιμα, αλλά και απαίσια πιάτα, σας προσφέρουμε λίγη από τη σοφία μας.
Τι έχετε να προσθέσετε εσείς;
Το φαγητό στη βιτρίνα του μαγαζιού μοιάζει πραγματικά σαν να είναι αρχαίο.
Το μενού είναι το μέγεθος ενός βιβλίου και έχει μέσα τα πάντα, από ψάρια και ψητά, μέχρι μακαρονάδες και πίτσες.
Το εστιατόριο είναι άδειο, αλλά περιμένετε εδώ και μισή ώρα για να σας πάρουν παραγγελία.
Το εστιατόριο ειδικεύεται ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές -και τελείως άσχετες- μεταξύ τους κουζίνες.
Ένας από τους σερβιτόρους σας ρωτάει: «Είστε σίγουροι ότι θέλετε να το παραγγείλετε αυτό;».
Από την κουζίνα ακούτε συνέχεια τον ήχο του φούρνου μικροκυμάτων. Και αυτό είναι σίγουρα πολύ, μα πολύ κακό.
Έξω από το εστιατόριο βρίσκεται ένας «κράχτης» που σχεδόν παρακαλάει τον κόσμο να μπει μέσα.
Όταν τα πάντα δείχνουν να καταρρέουν. Σκισμένα υφάσματα στις καρέκλες, ξηλωμένο πάτωμα, χαλασμένα πόμολα, τουαλέτες που δεν λειτουργούν.
Όταν τους τελειώνει κάτι πολύ βασικό, όπως το ψωμί, στη μέση της ημέρας.
Όταν οι σερβιτόροι μαλώνουν μεταξύ τους ή με το αφεντικό ή λένε τα παράπονά τους μπροστά σας.
Όταν δεν έχουν τα μισά πιάτα από τον κατάλογο.
Ειδικά σε ένα εστιατόριο με έθνικ κουζίνα, όταν όλα είναι έτοιμα και τίποτα χειροποίητο, όπως τα νάτσος, τα πιτάκια, οι σάλτσες.
Όταν δεν υπάρχει ευελιξία στο μενού, ώστε να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις ένα υλικό, δίνοντας την αίσθηση ότι όλα είναι έτοιμα από πριν ή αγορασμένα.
Όταν η τουαλέτα είναι βρώμικη, παλιά και γενικά παρατημένη.
Οταν έχετε οπτική επαφή με την κουζίνα και διαπιστώνετε πως δεν σας φαίνεται και τόσο καθαρή- δεν εννοούμε φυσικά τα υλικά του μαγειρέματος σε μια πολυσύχναστη κουζίνα.
Όταν ο σερβιτόρος δείχνει από την πρώτη στιγμή πως προτεραιότητά του είναι το κέρδος του μαγαζιού και όχι η εξυπηρέτηση του πελάτη, όπως για παράδειγμα όταν δείχνει την ενόχλησή του που απλά θα πιεις καφέ και δεν θα φας.
Πηγή
Tromaktiko
Πριν επισκεφθούμε λοιπόν ένα μέρος, οι περισσότεροι από εμάς πλέον κάνουμε πρώτα μια μικρή έρευνα στο Ίντερνετ για όσα έχουν γραφτεί, τόσο από ειδικούς όσο και από απλούς πελάτες, για το εστιατόριο, έτσι ώστε να σχηματίσουμε μια άποψη και να μην την πατήσουμε.
Ωστόσο, τυχαίνει κάποιες φορές να βρισκόμαστε σε ένα μέρος όπου δεν γνωρίζουμε καθόλου τι υπάρχει εκεί από επιλογές ή να αποφασίζουμε κάπως αυθόρμητα να φάμε έξω, χωρίς να το έχουμε ψάξει πρώτα. Εκεί είναι που θα μας φανεί χρήσιμη η έως τώρα εμπειρία μας ως καλοφαγάδες, αφού υπάρχουν εκείνα τα σημάδια που θα πρέπει να ανάψουν όλα τα κόκκινα λαμπάκια μέσα μας, αποτρέποντας μας από το να φάμε εκεί.
Τι θα πρέπει λοιπόν να μας κάνει να γυρίσουμε από την άλλη και να φύγουμε τρέχοντας; Εδώ στη HuffPost Greece, έχοντας διανύσει πολλά... χιλιόμετρα επάνω από πεντανόστιμα, αλλά και απαίσια πιάτα, σας προσφέρουμε λίγη από τη σοφία μας.
Τι έχετε να προσθέσετε εσείς;
Το φαγητό στη βιτρίνα του μαγαζιού μοιάζει πραγματικά σαν να είναι αρχαίο.
Το μενού είναι το μέγεθος ενός βιβλίου και έχει μέσα τα πάντα, από ψάρια και ψητά, μέχρι μακαρονάδες και πίτσες.
Το εστιατόριο είναι άδειο, αλλά περιμένετε εδώ και μισή ώρα για να σας πάρουν παραγγελία.
Το εστιατόριο ειδικεύεται ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές -και τελείως άσχετες- μεταξύ τους κουζίνες.
Ένας από τους σερβιτόρους σας ρωτάει: «Είστε σίγουροι ότι θέλετε να το παραγγείλετε αυτό;».
Από την κουζίνα ακούτε συνέχεια τον ήχο του φούρνου μικροκυμάτων. Και αυτό είναι σίγουρα πολύ, μα πολύ κακό.
Έξω από το εστιατόριο βρίσκεται ένας «κράχτης» που σχεδόν παρακαλάει τον κόσμο να μπει μέσα.
Όταν τα πάντα δείχνουν να καταρρέουν. Σκισμένα υφάσματα στις καρέκλες, ξηλωμένο πάτωμα, χαλασμένα πόμολα, τουαλέτες που δεν λειτουργούν.
Όταν τους τελειώνει κάτι πολύ βασικό, όπως το ψωμί, στη μέση της ημέρας.
Όταν οι σερβιτόροι μαλώνουν μεταξύ τους ή με το αφεντικό ή λένε τα παράπονά τους μπροστά σας.
Όταν δεν έχουν τα μισά πιάτα από τον κατάλογο.
Ειδικά σε ένα εστιατόριο με έθνικ κουζίνα, όταν όλα είναι έτοιμα και τίποτα χειροποίητο, όπως τα νάτσος, τα πιτάκια, οι σάλτσες.
Όταν δεν υπάρχει ευελιξία στο μενού, ώστε να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις ένα υλικό, δίνοντας την αίσθηση ότι όλα είναι έτοιμα από πριν ή αγορασμένα.
Όταν η τουαλέτα είναι βρώμικη, παλιά και γενικά παρατημένη.
Οταν έχετε οπτική επαφή με την κουζίνα και διαπιστώνετε πως δεν σας φαίνεται και τόσο καθαρή- δεν εννοούμε φυσικά τα υλικά του μαγειρέματος σε μια πολυσύχναστη κουζίνα.
Όταν ο σερβιτόρος δείχνει από την πρώτη στιγμή πως προτεραιότητά του είναι το κέρδος του μαγαζιού και όχι η εξυπηρέτηση του πελάτη, όπως για παράδειγμα όταν δείχνει την ενόχλησή του που απλά θα πιεις καφέ και δεν θα φας.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Apple αφαίρεσε την σελίδα ελέγχου για το κλείδωμα μιας συσκευής
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
