2012-06-19 08:51:04
Βλέπω με προσοχή τις διάφορες ζυμώσεις που γίνονται για το σχηματισμό κυβέρνησης, επικεντρωμένοι σε 3 κόμματα... (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) και θέλω να θέσω κάποιους προβληματισμούς.
1. Ο ηγέτης του 2ου κόμματος, με ένα πολύ μεγάλο μάλιστα ποσοστό, από το βράδυ των εκλογών κιόλας, δήλωσε ότι θα είναι μια ισχυρή αντιπολίτευση. Ούτε καν συζητά το ενδεχόμενο συζητήσεων ή έστω κάποιων ελάχιστων συγκλίσεων. Δείχνει ανακουφισμένος, σαν να του έφυγε το βάρος από μια ενδεχόμενη πρωτιά. Πάλι θα υπόσχεται εκ του ασφαλούς, δεν θα έχει καμιά ευθύνη, θα στηρίζει τα αμέτρητα συλλαλητήρια που θα ακολουθήσουν και θα «σιγοντάρει» σιωπηλά τους διάφορους αντιμνημονιακούς «μπαχαλάκηδες». Συνάντηση με το Σαμαρά για τα μάτια του κόσμου, στην οποία συζήτησαν για το πότε γεννά η γυναίκα του! Αλήθεια πόσο διαφέρει η μετέπειτα στάση ενός κόμματος που οι ψηφοφόροι «απογείωσαν» (ΣΥΡΙΖΑ) με τη στάση ενός άλλου (ΚΚΕ) που «χαντάκωσαν»; Δηλαδή το ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνούσε μόνο με Αυτοδυναμία; Ή θα έκανε αποκλειστικά Αριστερή Κυβέρνηση και με ποιους; Μόνο με τη ΔΗΜΑΡ αφού το ΚΚΕ αρνείται; Θα έβγαιναν ποτέ οι έδρες; Και με τον Καμμένο και θα την βάπτιζε «Αριστερή»; Είναι σαν να έφυγε το άγχος από έναν βαρκάρη ψαρότρατας που καλείται να κουμαντάρει ξαφνικά υπερωκεάνιο! Ευσεβής πόθος αλλά θα έτρεμε από τις ευθύνες που θα του αναλογούσαν! Το πόσο ήθελε να κυβερνήσει φάνηκε και από την προηγούμενη φορά που πήρε διερευνητική εντολή
. Προτεραιότητα του οι συναντήσεις με Οικολόγους και ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Αντί να συζητήσει τότε για κυβέρνηση προετοιμαζόταν για την επόμενη προεκλογική περίοδο. Τώρα αρνείται καν να λάβει την εντολή! Θα κυβερνούσε δήθεν στις προηγούμενες εκλογές με 52 βουλευτές και την ανοχή των άλλων και τώρα με 71 βουλευτές και 27% δεν μπαίνει καν στον κόπο να προσπαθήσει!
2. Το 3ο κόμμα άρχισε τις κινήσεις στρατηγικής. Στην αρχή αποκλείει συμμετοχή του χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ (2ο ΠΑΣΟΚ άλλωστε λόγω στελεχών και συνδικαλιστών) τινάζοντας στον αέρα κάθε προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης. Σε λίγες ώρες αλλάζει στάση, αφήνοντας περιθώρια. Άραγε με ποιους όρους; Ξαφνικά δυσκολεύεται να συμπλεύσει με μια παράταξη, που μέχρι πρόσφατα συνυπέγραφαν το Μνημόνιο 2, συγκυβερνούσαν και περνούσαν τα όποια αντιλαϊκά μέτρα; Προφανώς αντίστοιχα σκέφτεται και για τη ΔΗΜΑΡ. Μήπως ψάχνει για ένα αριστερό «εξιλαστήριο θύμα», έναν συνυπεύθυνο για όσα ακολουθήσουν;
3. Το 6ο (μέχρι πριν λίγες μέρες 7ο) κόμμα παρουσιάζεται ως Μεσσίας, ως ρυθμιστής των εξελίξεων, μαζί με το 3ο ΠΑΣΟΚ. Αριστερό άραγε κόμμα; Με ευθείες βολές σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ και όχι και τόσο ξεκάθαρες βολές ενάντια στο Μνημόνιο.
Αν τελικά προκύψει κυβέρνηση με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κατά πόσο θα είναι βιώσιμη; Βάζουμε αρκετή Δεξιά, λίγο από Κέντρο και λιγότερο από Αριστερά, φτιάχνουμε μια ωραιότατη πολιτική σαλάτα και νομίζουμε ότι αποκτούμε μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή και ανοχή; Έχουμε συνομιλητές 2 κόμματα που στην 1η «στραβή» θα λακίσουν και θα τα φορτώσουν όλα στη ΝΔ; Τι άλλο κοινό υπάρχει εκτός από το διαφαινόμενο «φιλοευρωπαϊκό» και «μνημονιακό» πρόσωπο; Κάποτε το ΠΑΣΟΚ φώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», μετά έγινε υπέρμαχος της ΟΝΕ, ευχαρίστησε δημόσια τους Αμερικανούς, έφερε το ΔΝΤ. Ζήσαμε το απίστευτο παράδοξο: η ΝΔ να βάλλει εναντίον του ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα που είχε στελέχη της στην Κυβέρνηση! Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του το ίδιο. Μετά τις εκλογές πάλι «συνεταιράκια», σαν να μην ειπώθηκε πότε τίποτα! Η ΝΔ πολώνει το κλίμα για την επικίνδυνη Αριστερά, Αριστερά όμως βαπτίζει μόνο το ΣΥΡΙΖΑ που την απειλεί. Η ΔΗΜΑΡ ανήκει σε άλλο χώρο; Εκτός των όποιων έστω συγκλίσεων στο οικονομικό σκέλος τι γίνεται με τα υπόλοιπα θέματα; Ασφάλεια, Άμυνα, λαθρομετανάστευση, παιδεία, εξωτερική πολιτική; Στην ουσία: Σύνολο 179 έδρες, 48% περίπου ποσοστό στις εκλογές.
Ας εξετάσουμε ένα άλλο σενάριο διακυβέρνησης, ακραίο μεν για κάποιους, ας δούμε όμως τι χαρακτηριστικά συγκεντρώνει. Κυβέρνηση ΝΔ, Ανεξ. Έλληνες, Χρυσή Αυγή! Είτε με συμμετοχή είτε με κοινοβουλευτική στήριξη.
Καταρχήν ας δούμε την αριθμητική: Σύνολο 167 έδρες, 43,5% περίπου ποσοστό στις εκλογές. Όχι και τρομερά μακριά από το άλλο σενάριο. Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος τι περιθώρια συνεννόησης υπάρχουν. Υπό τις παρούσες συνθήκες ελάχιστες. Εάν όμως ξεπεραστούν κάποια στεγανά; Ας δούμε κάποιες παραμέτρους:
- Ο κ. Καμμένος ποτέ δεν απέκλεισε συμμετοχή σε κυβέρνηση ΝΔ αρκεί να μην είναι πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς, να γίνει καταγγελία του μνημονίου κτλ. Άλλωστε και το non paper που κυκλοφόρησε έδειξε τάσεις συνεργασίας. Τα στελέχη του σίγουρα θα ένιωθαν πιο άνετα ανάμεσα σε άλλους Κεντροδεξιούς παρά σε Αριστερούς συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ενδεχόμενη τέτοια συνεργασία. Τουλάχιστον με τους Ανεξ. Έλληνες και οι 2 πλευρές μπορούν να ρίξουν «νερό στο κρασί τους».
- Χρυσή Αυγή: το μεγάλο «αγκάθι». Τι φοβάται ο κ. Σαμαράς και δεν τους απευθύνει έστω και τυπικά μια πρόσκληση; Μήπως τον χαρακτηρίσουν Φασίστα; Μήπως χαρακτηρίζουν διαφορετικά τους Γεωργιάδη, Βορίδη και Πλεύρη που πήρε με μεταγραφή στο κόμμα; Μια χειραψία μαζί τους θα του μεταδώσει κανέναν «νεοναζιστικό ιό»; Μήπως Φασίστα και Ακροδεξιό δεν χαρακτήριζαν (και χαρακτηρίζουν ακόμα) τον Καρατζαφέρη, με τον οποίο συνυπήρξε στην Κυβέρνηση; Μήπως δεν πήρε τις ψήφους Δεξιών (Καμμένο, ΧΑ και ΛΑΟΣ) για να βγει πάλι 1ο κόμμα; Ο Ψωμιάδης είχε άδικο που μίλησε για «αδελφά κόμματα»; Οι περισσότεροι που ψήφισαν ΧΑ και Αν.Ελ. δεν θα ψήφιζαν ΝΔ εάν παρέμενε πιστή στις αρχές τις ιδρυτικής της διακήρυξης ή αν δεν υπήρχε άλλο Κεντροδεξιό Κόμμα; Μήπως ζούμε σε άλλο πλανήτη; Η βάση της ΝΔ θα νιώσει καλύτερα αν την δει να συμπράττει με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ή με Καμμένο και ΧΑ; Γιατί άραγε δεν έχει τεθεί ανάλογο δημοσκοπικό ερώτημα, συνολικά ή έστω στους Κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, για να δούμε τι απήχηση θα είχε;
- Η ΧΑ από την πλευρά της εμφανίζεται μεν ξεκάθαρα Αντιμνημονιακή, αλλά ΠΟΤΕ δεν στράφηκε εναντίον της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, του Ευρώ και υπέρ της εθνικής απομόνωσης της χώρας. Για Δραχμή έχει μιλήσει μόνο σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα και μόνο εφόσον έχει προκύψει ανάπτυξη, ευημερία και οικονομική αυτάρκεια. Έχει τονίσει ότι προτίθεται να στηρίξει νόμους προς το εθνικό συμφέρον και ΠΟΤΕ δεν έχει αποκλείσει ξεκάθαρα συμμετοχή της σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, όπως κάνει το ΚΚΕ. Ο αποκλεισμός της από συμβούλια πολιτικών αρχηγών έχει προκύψει είτε από αποκλεισμό των υπολοίπων, είτε από «αυτοαποκλεισμό» της ως ένδειξη αντίδρασης. Εάν δεν πίστευε στον Κοινοβουλευτισμό δεν θα έπαιρνε μέρος σε εκλογές, θα έπαιρνε τα άρματα και θα οργάνωνε Πραξικόπημα! Άλλα «δημοκρατικά» κόμματα κατεβαίνουν σε εκλογές απλά για να έχουν εκπροσώπους στη Βουλή , αλλά στην ουσία αναλώνονται μόνο σε συλλαλητήρια και πεζοδρομιακές λαϊκές αντιδράσεις ή προτρέπουν σε ένοπλο αγώνα από τον καναπέ φορώντας Burberry!
- Η επανεκλογή της ΧΑ είναι πλέον γεγονός και πρέπει να το χωνέψουν όλοι, όσο και αν τους είναι δύσκολο. Δεν μπορεί και δεν νομιμοποιείται κανείς να αγνοεί τη βούληση πλέον των 400 χιλιάδων συμπολιτών του και μάλιστα για 2η συνεχόμενη φορά. Μιας ψήφου πλέον συνειδητής, χωρίς να υπάρχει το άλλοθι της αντίδρασης ή του «δεν ήξερες, δε ρώταγες;». Και οι ψηφοφόροι αυτοί απαιτούν από τη ΧΑ να έχει λόγο στη Βουλή και να μετέχει στις πολιτικές εξελίξεις, είτε ως πατριωτική αντιπολιτευτική φωνή είτε (γιατί όχι) και στην ψήφιση κυβερνητικών νομοσχεδίων, εφόσον είναι σύμφωνα με τις θέσεις της. Η ψήφος και ειδικά το ποσοστό πρέπει είναι απόλυτα σεβαστό, όπως θα ήταν σεβαστό αν κατευθυνόταν σε ακροαριστερά σχήματα τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
- Σε εθνικά θέματα (Ελληνοτουρκικά, Σκοπιανό, ΑΟΖ), θέματα λαθρομετανάστευσης ασφάλειας, παιδείας, πολιτισμού, διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησία, ιθαγένεια κ.α. οι θέσεις και των 3 αυτών κομμάτων συγκλίνουν σε σχέση με τα υπόλοιπα. Θέλετε να μου πείτε ότι ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης (και οι περισσότεροι άλλοι από τη ΝΔ) έχουν περισσότερα κοινά στα θέματα αυτά π.χ. με τους Σηφουνάκη, Ανδρουλάκη (ΠΑΣΟΚ), Ρεπούση, Ψαριανό (ΔΗΜΑΡ) παρά με Καμμένο, Κουντουρά (Αν.Ελ) και Μιχαλολιάκο, Κασιδιάρη (ΧΑ);
- Με πρόσωπα ή κόμματα που κάποτε υπήρχαν αντιπαραθέσεις πρέπει να γίνονται υποχωρήσεις εκατέρωθεν, για τη σωτηρία της πατρίδας, ιδίως αν βρίσκονται σε συγγενείς ιδεολογικούς χώρους. Πρόσφατο το παράδειγμα της κας Μπακογιάννη. «Κόκκινο πανί» και αποστάτης για την οικογένειά της ο Σαμαράς, ίδρυση άλλων κομμάτων ενάντια στη ΝΔ και οι 2, όπως και οι κ. Αβραμόπουλος και Καρατζαφέρης. Σήμερα; Αντιπρόεδρος ο ένας, στο Επικρατείας η άλλη, στελέχη του τρίτου στο κόμμα. Άραγε σε αυτήν την περιβόητη «Κεντροδεξιά Πολυκατοικία» δεν έχει θέση πάλι ο Καμμένος ή ακόμα και η ΧΑ ως συνεργαζόμενη έστω;
- Μόνο στην Ελλάδα η «Ακροδεξιά» και οι συναφείς πολιτικοί χώροι αποτελούν θέμα ταμπού. Στην Ιταλία π.χ. η «Λέγκα του Βορρά» του Φίνι δε συμμετείχε σε κυβερνητικό σχηματισμό; Στη Γαλλία το κόμμα του Λεπέν δεν ήταν ρυθμιστής στις επαναληπτικές εκλογές; Ακόμα και όπου έχουν ως Πολίτευμα τη Βασιλεία π.χ. Μεγάλη Βρετανία, Σκανδιναβικές χώρες, θίγονται τα δημοκρατικά δικαιώματα ή δεν αποτελούν οι χώρες αυτές πρότυπα οικονομικής ισχύος ή κοινωνικής ευμάρειας; Αντιθέτως εδώ, η Πτώση της Χούντας δημιούργησε τη «γενιά του Πολυτεχνείου», τους «προοδευτικούς», τους «αριστερούς με δεξιές τσέπες», τους «αγωνιστές» που μετακόμισαν σε λίγα χρόνια από το Περιστέρι και το Αιγάλεω στην Εκάλη και το Ψυχικό. Η Δεξιά (μόνο;) ευθύνεται για το χρέος και την υποθήκευση της χώρας; Η Δεξιά υποσχόταν, διόριζε και μοίραζε ακατάσχετα επιδόματα και επιχορηγήσεις με το «Τσοβόλα δώστα όλα»; Ακόμα και μετά από 38 μεταπολιτευτικά χρόνια συνεχίζουμε να συντηρούμε το φάντασμα του «αυγού του φιδιού». Θα γυρίσουμε λέει 500 χρόνια πίσω από το λόγο της ΧΑ και όχι από κάποιους άλλους που συνεχίζουν εδώ και 2 μήνες, ακόμα και μετά τις νέες εκλογές, να μιλούν για το Χίτλερ και το προσωπείο του Ναζισμού. Η λαϊκή τους αποδοχή; Να επιστρέψουν στο 4,5% ενώ οι «Φασίστες» να διατηρήσουν το ποσοστό τους.
Το συμπέρασμα είναι το εξής: Πρέπει ο κ. Σαμαράς να «σύρεται» από μια εκβιαστική Κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) για το σχηματισμό κυβέρνησης; Πιστεύει κανείς ότι ειδικά το ΠΑΣΟΚ δεν θα «πριονίζει» εκ των έσω προκειμένου να φθείρει τη ΝΔ και να επανακαταλάβει την εξουσία ή να τη συμπαρασύρει στο πολιτικό του κουφάρι; Πρέπει να είναι ευγνώμων ο κ. Σαμαράς που δεν καρπώθηκε τη λαϊκή κατακραυγή, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, μετά τα Μνημόνια και την περίοδο διακυβέρνησης. Άλλωστε οι περισσότεροι δεν τον ψήφισαν για να ξαναφέρει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία! Πρέπει να γνωρίζει ότι εάν επαναλάβει το ίδιο λάθος θα υπογράψει την πολιτική καταδίκη του ίδιου αλλά και συνολικά του κόμματός του. Η μόνη ελπίδα σωτηρίας, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, είναι η ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Δυστυχώς προτάσεις για μονομερή καταγγελία και διαγραφή του χρέους είναι ουτοπικές. Δυστυχώς δεσμεύεται με την υπογραφή του, υπάρχουν όμως περιθώρια. Πως μπορεί όμως να το πράξει αυτό; Ποιους θα έχει συμμάχους; Το ΠΑΣΟΚ που κατακεραυνώθηκε ήδη; Τη ΔΗΜΑΡ που δε συμμετέχει χωρίς το ΠΑΣΟΚ;
Δεν θα υπάρχουν αντιδράσεις σε μια ενδεχόμενη τόσο Δεξιά Κυβέρνηση; Σίγουρα ναι και το εγχείρημα θα είναι πολύ δύσκολο. ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! Οτιδήποτε πάει να εφαρμοστεί θα πέφτει πάνω στις αντιδράσεις των αριστεροκίνητων και πασοκοφερόμενων συνδικάτων. Τα πάντα θα χαρακτηρίζονται φασιστικά, ακόμα και η αύξηση μερικών λεπτών στην τιμή της βενζίνης. Θυμηθείτε διακυβέρνηση ΝΔ μόνο. Αύξηση από 0,90 σε 0,95; Απεργίες, κινητοποιήσεις βενζινοπωλών εν μέσω διακοπών. Τώρα στο 1,70 δεν κουνιέται φύλλο! Οι κινητοποιήσεις των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ θα είναι σε καθημερινή βάση και δεν θα έχουν δεκαπενθήμερο εθιμοτυπικό χαρακτήρα όπως τα τελευταία 2 χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ θα επιδείξουν αυξημένα αντανακλαστικά αντίδρασης, με τη μεγάλη δύναμη που διαθέτουν πλέον κοινοβουλευτικά. Αλλά μήπως το ΠΑΜΕ και οι συνιστώσες δεν θα κατέβουν στους δρόμους εάν έχουμε συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ; Ίσως γίνει απλά με πιο ήπιο τρόπο, λόγω καταβολών των συνδικαλιστών. Η ΧΑ θα εξισωθεί με τη χουντική αστυνομία και τα σχετικά. Φανταστείτε να είχαν γίνει τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 με ΧΑ στην Κυβέρνηση. Μπορεί η Αθήνα να είχε σβηστεί από το χάρτη!
Το θέμα όμως είναι ότι πρέπει να βρεθούν ΑΛΛΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ. Η μια για κάποιους ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, καλώς ή κακώς δεν προχώρησε. Ο κ. Σαμαράς οφείλει να εξετάσει τη σύμπραξη με Ανεξάρτητους Έλληνες και Χρυσή Αυγή. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης ανήκει βέβαια και σε ΧΑ και Καμμένο, για να ευοδωθεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Πρέπει να εγκαταλείψουν τα ακραία λαοφιλή ερείσματα και να κοιτάξουν την πραγματικότητα κατάματα! Το να μπουν σε μια κυβέρνηση δεν τους ρίχνει στα μάτια του λαού, είναι θέση ευθύνης. Δεν γίνονται μέρος του συστήματος αρκεί να διατηρήσουν τις «σκληρές» τους θέσεις σε συγκεκριμένα ζητήματα και να πιέσουν ώστε οι θέσεις αυτές από θεωρητικό επίπεδο να μετουσιωθούν σε νόμους του Κράτους. Ο κ. Σαμαράς οφείλει να αναλάβει το όποιο πολιτικό και κοινωνικό κόστος και να μη «χαϊδεύει αυτιά». Να κάνει την υπέρβαση, να αντιταχθεί σε στερεότυπα χρόνων και στο τέλος να κριθεί, είτε θετικά είτε να καταδικαστεί.
Να βρεθεί μια μέση λύση στη χάραξη πολιτικής για την Οικονομία. Δεν μπορεί να γίνει σοβαρή επαναδιαπραγμάτευση, επανεξέταση του Μνημονίου εάν δεν «πιεστεί» από «Αντιμνημονιακές φωνές» μέσα στην ίδια του την κυβέρνηση. Οφείλει τουλάχιστον να το προσπαθήσει, το χρωστά σε μεγάλο μέρος του λαού. Αυτά τα 3 κόμματα συγκλίνουν προγραμματικά σε πολλές θέσεις εκτός του Μνημονίου, μπορούν όμως και σε αυτό με διάλογο να βρεθεί κοινός τόπος προς όφελος των Ελλήνων. Από την άλλη, συντάσσεται ένα ενισχυμένο Κεντροδεξιό Μέτωπο, πολιτικά τουλάχιστον συγγενές με τον πολιτικό χώρο της Μέρκελ. Διαφορετικά σίγουρα συζητά κάποιος με έναν ομοϊδεάτη του και δεν έχει τουλάχιστον τις όποιες προκαταλήψεις εάν συζητά με έναν Σοσιαλιστή, πόσο μάλλον Αριστερό. Δε γίνεται μονίμως να σχηματίζουμε κυβερνήσεις αρεστές μόνο στους ξένους ή σε όλους τους Έλληνες, πρέπει όμως οι κυβερνήσεις να είναι βιώσιμες και να μην έχουν τρίμηνο ορίζοντα απλά για να περνούν κάποια αντιλαϊκά μέτρα και μετά να διαλύονται. Δε γίνεται στο βωμό της όποιας αναλγησίας και μικροπολιτικών συμφερόντων, η Χώρα να σύρεται συνεχώς σε εκλογές! Δώστε επιτέλους λύση εγκαταλείποντας τα αποτυχημένα μοντέλα που οδηγούν τη χώρα στην εξαθλίωση! Σταματήστε τα κυβερνητικά πειραματικά μορφώματα του «λίγο από όλα»! Δοκιμάστε εναλλακτικούς κυβερνητικούς σχηματισμούς. Η κυβέρνηση Αριστεράς μπορεί να φάνταζε ως μια λύση που δεν έχει δοκιμαστεί. Μια άλλη λύση είναι σίγουρα μια κυβέρνηση Κεντροδεξιάς.
Αναγνώστης
Tromaktiko
1. Ο ηγέτης του 2ου κόμματος, με ένα πολύ μεγάλο μάλιστα ποσοστό, από το βράδυ των εκλογών κιόλας, δήλωσε ότι θα είναι μια ισχυρή αντιπολίτευση. Ούτε καν συζητά το ενδεχόμενο συζητήσεων ή έστω κάποιων ελάχιστων συγκλίσεων. Δείχνει ανακουφισμένος, σαν να του έφυγε το βάρος από μια ενδεχόμενη πρωτιά. Πάλι θα υπόσχεται εκ του ασφαλούς, δεν θα έχει καμιά ευθύνη, θα στηρίζει τα αμέτρητα συλλαλητήρια που θα ακολουθήσουν και θα «σιγοντάρει» σιωπηλά τους διάφορους αντιμνημονιακούς «μπαχαλάκηδες». Συνάντηση με το Σαμαρά για τα μάτια του κόσμου, στην οποία συζήτησαν για το πότε γεννά η γυναίκα του! Αλήθεια πόσο διαφέρει η μετέπειτα στάση ενός κόμματος που οι ψηφοφόροι «απογείωσαν» (ΣΥΡΙΖΑ) με τη στάση ενός άλλου (ΚΚΕ) που «χαντάκωσαν»; Δηλαδή το ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνούσε μόνο με Αυτοδυναμία; Ή θα έκανε αποκλειστικά Αριστερή Κυβέρνηση και με ποιους; Μόνο με τη ΔΗΜΑΡ αφού το ΚΚΕ αρνείται; Θα έβγαιναν ποτέ οι έδρες; Και με τον Καμμένο και θα την βάπτιζε «Αριστερή»; Είναι σαν να έφυγε το άγχος από έναν βαρκάρη ψαρότρατας που καλείται να κουμαντάρει ξαφνικά υπερωκεάνιο! Ευσεβής πόθος αλλά θα έτρεμε από τις ευθύνες που θα του αναλογούσαν! Το πόσο ήθελε να κυβερνήσει φάνηκε και από την προηγούμενη φορά που πήρε διερευνητική εντολή
2. Το 3ο κόμμα άρχισε τις κινήσεις στρατηγικής. Στην αρχή αποκλείει συμμετοχή του χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ (2ο ΠΑΣΟΚ άλλωστε λόγω στελεχών και συνδικαλιστών) τινάζοντας στον αέρα κάθε προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης. Σε λίγες ώρες αλλάζει στάση, αφήνοντας περιθώρια. Άραγε με ποιους όρους; Ξαφνικά δυσκολεύεται να συμπλεύσει με μια παράταξη, που μέχρι πρόσφατα συνυπέγραφαν το Μνημόνιο 2, συγκυβερνούσαν και περνούσαν τα όποια αντιλαϊκά μέτρα; Προφανώς αντίστοιχα σκέφτεται και για τη ΔΗΜΑΡ. Μήπως ψάχνει για ένα αριστερό «εξιλαστήριο θύμα», έναν συνυπεύθυνο για όσα ακολουθήσουν;
3. Το 6ο (μέχρι πριν λίγες μέρες 7ο) κόμμα παρουσιάζεται ως Μεσσίας, ως ρυθμιστής των εξελίξεων, μαζί με το 3ο ΠΑΣΟΚ. Αριστερό άραγε κόμμα; Με ευθείες βολές σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ και όχι και τόσο ξεκάθαρες βολές ενάντια στο Μνημόνιο.
Αν τελικά προκύψει κυβέρνηση με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κατά πόσο θα είναι βιώσιμη; Βάζουμε αρκετή Δεξιά, λίγο από Κέντρο και λιγότερο από Αριστερά, φτιάχνουμε μια ωραιότατη πολιτική σαλάτα και νομίζουμε ότι αποκτούμε μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή και ανοχή; Έχουμε συνομιλητές 2 κόμματα που στην 1η «στραβή» θα λακίσουν και θα τα φορτώσουν όλα στη ΝΔ; Τι άλλο κοινό υπάρχει εκτός από το διαφαινόμενο «φιλοευρωπαϊκό» και «μνημονιακό» πρόσωπο; Κάποτε το ΠΑΣΟΚ φώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», μετά έγινε υπέρμαχος της ΟΝΕ, ευχαρίστησε δημόσια τους Αμερικανούς, έφερε το ΔΝΤ. Ζήσαμε το απίστευτο παράδοξο: η ΝΔ να βάλλει εναντίον του ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα που είχε στελέχη της στην Κυβέρνηση! Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του το ίδιο. Μετά τις εκλογές πάλι «συνεταιράκια», σαν να μην ειπώθηκε πότε τίποτα! Η ΝΔ πολώνει το κλίμα για την επικίνδυνη Αριστερά, Αριστερά όμως βαπτίζει μόνο το ΣΥΡΙΖΑ που την απειλεί. Η ΔΗΜΑΡ ανήκει σε άλλο χώρο; Εκτός των όποιων έστω συγκλίσεων στο οικονομικό σκέλος τι γίνεται με τα υπόλοιπα θέματα; Ασφάλεια, Άμυνα, λαθρομετανάστευση, παιδεία, εξωτερική πολιτική; Στην ουσία: Σύνολο 179 έδρες, 48% περίπου ποσοστό στις εκλογές.
Ας εξετάσουμε ένα άλλο σενάριο διακυβέρνησης, ακραίο μεν για κάποιους, ας δούμε όμως τι χαρακτηριστικά συγκεντρώνει. Κυβέρνηση ΝΔ, Ανεξ. Έλληνες, Χρυσή Αυγή! Είτε με συμμετοχή είτε με κοινοβουλευτική στήριξη.
Καταρχήν ας δούμε την αριθμητική: Σύνολο 167 έδρες, 43,5% περίπου ποσοστό στις εκλογές. Όχι και τρομερά μακριά από το άλλο σενάριο. Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος τι περιθώρια συνεννόησης υπάρχουν. Υπό τις παρούσες συνθήκες ελάχιστες. Εάν όμως ξεπεραστούν κάποια στεγανά; Ας δούμε κάποιες παραμέτρους:
- Ο κ. Καμμένος ποτέ δεν απέκλεισε συμμετοχή σε κυβέρνηση ΝΔ αρκεί να μην είναι πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς, να γίνει καταγγελία του μνημονίου κτλ. Άλλωστε και το non paper που κυκλοφόρησε έδειξε τάσεις συνεργασίας. Τα στελέχη του σίγουρα θα ένιωθαν πιο άνετα ανάμεσα σε άλλους Κεντροδεξιούς παρά σε Αριστερούς συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ενδεχόμενη τέτοια συνεργασία. Τουλάχιστον με τους Ανεξ. Έλληνες και οι 2 πλευρές μπορούν να ρίξουν «νερό στο κρασί τους».
- Χρυσή Αυγή: το μεγάλο «αγκάθι». Τι φοβάται ο κ. Σαμαράς και δεν τους απευθύνει έστω και τυπικά μια πρόσκληση; Μήπως τον χαρακτηρίσουν Φασίστα; Μήπως χαρακτηρίζουν διαφορετικά τους Γεωργιάδη, Βορίδη και Πλεύρη που πήρε με μεταγραφή στο κόμμα; Μια χειραψία μαζί τους θα του μεταδώσει κανέναν «νεοναζιστικό ιό»; Μήπως Φασίστα και Ακροδεξιό δεν χαρακτήριζαν (και χαρακτηρίζουν ακόμα) τον Καρατζαφέρη, με τον οποίο συνυπήρξε στην Κυβέρνηση; Μήπως δεν πήρε τις ψήφους Δεξιών (Καμμένο, ΧΑ και ΛΑΟΣ) για να βγει πάλι 1ο κόμμα; Ο Ψωμιάδης είχε άδικο που μίλησε για «αδελφά κόμματα»; Οι περισσότεροι που ψήφισαν ΧΑ και Αν.Ελ. δεν θα ψήφιζαν ΝΔ εάν παρέμενε πιστή στις αρχές τις ιδρυτικής της διακήρυξης ή αν δεν υπήρχε άλλο Κεντροδεξιό Κόμμα; Μήπως ζούμε σε άλλο πλανήτη; Η βάση της ΝΔ θα νιώσει καλύτερα αν την δει να συμπράττει με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ή με Καμμένο και ΧΑ; Γιατί άραγε δεν έχει τεθεί ανάλογο δημοσκοπικό ερώτημα, συνολικά ή έστω στους Κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, για να δούμε τι απήχηση θα είχε;
- Η ΧΑ από την πλευρά της εμφανίζεται μεν ξεκάθαρα Αντιμνημονιακή, αλλά ΠΟΤΕ δεν στράφηκε εναντίον της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, του Ευρώ και υπέρ της εθνικής απομόνωσης της χώρας. Για Δραχμή έχει μιλήσει μόνο σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα και μόνο εφόσον έχει προκύψει ανάπτυξη, ευημερία και οικονομική αυτάρκεια. Έχει τονίσει ότι προτίθεται να στηρίξει νόμους προς το εθνικό συμφέρον και ΠΟΤΕ δεν έχει αποκλείσει ξεκάθαρα συμμετοχή της σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, όπως κάνει το ΚΚΕ. Ο αποκλεισμός της από συμβούλια πολιτικών αρχηγών έχει προκύψει είτε από αποκλεισμό των υπολοίπων, είτε από «αυτοαποκλεισμό» της ως ένδειξη αντίδρασης. Εάν δεν πίστευε στον Κοινοβουλευτισμό δεν θα έπαιρνε μέρος σε εκλογές, θα έπαιρνε τα άρματα και θα οργάνωνε Πραξικόπημα! Άλλα «δημοκρατικά» κόμματα κατεβαίνουν σε εκλογές απλά για να έχουν εκπροσώπους στη Βουλή , αλλά στην ουσία αναλώνονται μόνο σε συλλαλητήρια και πεζοδρομιακές λαϊκές αντιδράσεις ή προτρέπουν σε ένοπλο αγώνα από τον καναπέ φορώντας Burberry!
- Η επανεκλογή της ΧΑ είναι πλέον γεγονός και πρέπει να το χωνέψουν όλοι, όσο και αν τους είναι δύσκολο. Δεν μπορεί και δεν νομιμοποιείται κανείς να αγνοεί τη βούληση πλέον των 400 χιλιάδων συμπολιτών του και μάλιστα για 2η συνεχόμενη φορά. Μιας ψήφου πλέον συνειδητής, χωρίς να υπάρχει το άλλοθι της αντίδρασης ή του «δεν ήξερες, δε ρώταγες;». Και οι ψηφοφόροι αυτοί απαιτούν από τη ΧΑ να έχει λόγο στη Βουλή και να μετέχει στις πολιτικές εξελίξεις, είτε ως πατριωτική αντιπολιτευτική φωνή είτε (γιατί όχι) και στην ψήφιση κυβερνητικών νομοσχεδίων, εφόσον είναι σύμφωνα με τις θέσεις της. Η ψήφος και ειδικά το ποσοστό πρέπει είναι απόλυτα σεβαστό, όπως θα ήταν σεβαστό αν κατευθυνόταν σε ακροαριστερά σχήματα τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
- Σε εθνικά θέματα (Ελληνοτουρκικά, Σκοπιανό, ΑΟΖ), θέματα λαθρομετανάστευσης ασφάλειας, παιδείας, πολιτισμού, διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησία, ιθαγένεια κ.α. οι θέσεις και των 3 αυτών κομμάτων συγκλίνουν σε σχέση με τα υπόλοιπα. Θέλετε να μου πείτε ότι ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης (και οι περισσότεροι άλλοι από τη ΝΔ) έχουν περισσότερα κοινά στα θέματα αυτά π.χ. με τους Σηφουνάκη, Ανδρουλάκη (ΠΑΣΟΚ), Ρεπούση, Ψαριανό (ΔΗΜΑΡ) παρά με Καμμένο, Κουντουρά (Αν.Ελ) και Μιχαλολιάκο, Κασιδιάρη (ΧΑ);
- Με πρόσωπα ή κόμματα που κάποτε υπήρχαν αντιπαραθέσεις πρέπει να γίνονται υποχωρήσεις εκατέρωθεν, για τη σωτηρία της πατρίδας, ιδίως αν βρίσκονται σε συγγενείς ιδεολογικούς χώρους. Πρόσφατο το παράδειγμα της κας Μπακογιάννη. «Κόκκινο πανί» και αποστάτης για την οικογένειά της ο Σαμαράς, ίδρυση άλλων κομμάτων ενάντια στη ΝΔ και οι 2, όπως και οι κ. Αβραμόπουλος και Καρατζαφέρης. Σήμερα; Αντιπρόεδρος ο ένας, στο Επικρατείας η άλλη, στελέχη του τρίτου στο κόμμα. Άραγε σε αυτήν την περιβόητη «Κεντροδεξιά Πολυκατοικία» δεν έχει θέση πάλι ο Καμμένος ή ακόμα και η ΧΑ ως συνεργαζόμενη έστω;
- Μόνο στην Ελλάδα η «Ακροδεξιά» και οι συναφείς πολιτικοί χώροι αποτελούν θέμα ταμπού. Στην Ιταλία π.χ. η «Λέγκα του Βορρά» του Φίνι δε συμμετείχε σε κυβερνητικό σχηματισμό; Στη Γαλλία το κόμμα του Λεπέν δεν ήταν ρυθμιστής στις επαναληπτικές εκλογές; Ακόμα και όπου έχουν ως Πολίτευμα τη Βασιλεία π.χ. Μεγάλη Βρετανία, Σκανδιναβικές χώρες, θίγονται τα δημοκρατικά δικαιώματα ή δεν αποτελούν οι χώρες αυτές πρότυπα οικονομικής ισχύος ή κοινωνικής ευμάρειας; Αντιθέτως εδώ, η Πτώση της Χούντας δημιούργησε τη «γενιά του Πολυτεχνείου», τους «προοδευτικούς», τους «αριστερούς με δεξιές τσέπες», τους «αγωνιστές» που μετακόμισαν σε λίγα χρόνια από το Περιστέρι και το Αιγάλεω στην Εκάλη και το Ψυχικό. Η Δεξιά (μόνο;) ευθύνεται για το χρέος και την υποθήκευση της χώρας; Η Δεξιά υποσχόταν, διόριζε και μοίραζε ακατάσχετα επιδόματα και επιχορηγήσεις με το «Τσοβόλα δώστα όλα»; Ακόμα και μετά από 38 μεταπολιτευτικά χρόνια συνεχίζουμε να συντηρούμε το φάντασμα του «αυγού του φιδιού». Θα γυρίσουμε λέει 500 χρόνια πίσω από το λόγο της ΧΑ και όχι από κάποιους άλλους που συνεχίζουν εδώ και 2 μήνες, ακόμα και μετά τις νέες εκλογές, να μιλούν για το Χίτλερ και το προσωπείο του Ναζισμού. Η λαϊκή τους αποδοχή; Να επιστρέψουν στο 4,5% ενώ οι «Φασίστες» να διατηρήσουν το ποσοστό τους.
Το συμπέρασμα είναι το εξής: Πρέπει ο κ. Σαμαράς να «σύρεται» από μια εκβιαστική Κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) για το σχηματισμό κυβέρνησης; Πιστεύει κανείς ότι ειδικά το ΠΑΣΟΚ δεν θα «πριονίζει» εκ των έσω προκειμένου να φθείρει τη ΝΔ και να επανακαταλάβει την εξουσία ή να τη συμπαρασύρει στο πολιτικό του κουφάρι; Πρέπει να είναι ευγνώμων ο κ. Σαμαράς που δεν καρπώθηκε τη λαϊκή κατακραυγή, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, μετά τα Μνημόνια και την περίοδο διακυβέρνησης. Άλλωστε οι περισσότεροι δεν τον ψήφισαν για να ξαναφέρει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία! Πρέπει να γνωρίζει ότι εάν επαναλάβει το ίδιο λάθος θα υπογράψει την πολιτική καταδίκη του ίδιου αλλά και συνολικά του κόμματός του. Η μόνη ελπίδα σωτηρίας, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, είναι η ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Δυστυχώς προτάσεις για μονομερή καταγγελία και διαγραφή του χρέους είναι ουτοπικές. Δυστυχώς δεσμεύεται με την υπογραφή του, υπάρχουν όμως περιθώρια. Πως μπορεί όμως να το πράξει αυτό; Ποιους θα έχει συμμάχους; Το ΠΑΣΟΚ που κατακεραυνώθηκε ήδη; Τη ΔΗΜΑΡ που δε συμμετέχει χωρίς το ΠΑΣΟΚ;
Δεν θα υπάρχουν αντιδράσεις σε μια ενδεχόμενη τόσο Δεξιά Κυβέρνηση; Σίγουρα ναι και το εγχείρημα θα είναι πολύ δύσκολο. ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! Οτιδήποτε πάει να εφαρμοστεί θα πέφτει πάνω στις αντιδράσεις των αριστεροκίνητων και πασοκοφερόμενων συνδικάτων. Τα πάντα θα χαρακτηρίζονται φασιστικά, ακόμα και η αύξηση μερικών λεπτών στην τιμή της βενζίνης. Θυμηθείτε διακυβέρνηση ΝΔ μόνο. Αύξηση από 0,90 σε 0,95; Απεργίες, κινητοποιήσεις βενζινοπωλών εν μέσω διακοπών. Τώρα στο 1,70 δεν κουνιέται φύλλο! Οι κινητοποιήσεις των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ θα είναι σε καθημερινή βάση και δεν θα έχουν δεκαπενθήμερο εθιμοτυπικό χαρακτήρα όπως τα τελευταία 2 χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ θα επιδείξουν αυξημένα αντανακλαστικά αντίδρασης, με τη μεγάλη δύναμη που διαθέτουν πλέον κοινοβουλευτικά. Αλλά μήπως το ΠΑΜΕ και οι συνιστώσες δεν θα κατέβουν στους δρόμους εάν έχουμε συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ; Ίσως γίνει απλά με πιο ήπιο τρόπο, λόγω καταβολών των συνδικαλιστών. Η ΧΑ θα εξισωθεί με τη χουντική αστυνομία και τα σχετικά. Φανταστείτε να είχαν γίνει τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 με ΧΑ στην Κυβέρνηση. Μπορεί η Αθήνα να είχε σβηστεί από το χάρτη!
Το θέμα όμως είναι ότι πρέπει να βρεθούν ΑΛΛΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ. Η μια για κάποιους ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, καλώς ή κακώς δεν προχώρησε. Ο κ. Σαμαράς οφείλει να εξετάσει τη σύμπραξη με Ανεξάρτητους Έλληνες και Χρυσή Αυγή. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης ανήκει βέβαια και σε ΧΑ και Καμμένο, για να ευοδωθεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Πρέπει να εγκαταλείψουν τα ακραία λαοφιλή ερείσματα και να κοιτάξουν την πραγματικότητα κατάματα! Το να μπουν σε μια κυβέρνηση δεν τους ρίχνει στα μάτια του λαού, είναι θέση ευθύνης. Δεν γίνονται μέρος του συστήματος αρκεί να διατηρήσουν τις «σκληρές» τους θέσεις σε συγκεκριμένα ζητήματα και να πιέσουν ώστε οι θέσεις αυτές από θεωρητικό επίπεδο να μετουσιωθούν σε νόμους του Κράτους. Ο κ. Σαμαράς οφείλει να αναλάβει το όποιο πολιτικό και κοινωνικό κόστος και να μη «χαϊδεύει αυτιά». Να κάνει την υπέρβαση, να αντιταχθεί σε στερεότυπα χρόνων και στο τέλος να κριθεί, είτε θετικά είτε να καταδικαστεί.
Να βρεθεί μια μέση λύση στη χάραξη πολιτικής για την Οικονομία. Δεν μπορεί να γίνει σοβαρή επαναδιαπραγμάτευση, επανεξέταση του Μνημονίου εάν δεν «πιεστεί» από «Αντιμνημονιακές φωνές» μέσα στην ίδια του την κυβέρνηση. Οφείλει τουλάχιστον να το προσπαθήσει, το χρωστά σε μεγάλο μέρος του λαού. Αυτά τα 3 κόμματα συγκλίνουν προγραμματικά σε πολλές θέσεις εκτός του Μνημονίου, μπορούν όμως και σε αυτό με διάλογο να βρεθεί κοινός τόπος προς όφελος των Ελλήνων. Από την άλλη, συντάσσεται ένα ενισχυμένο Κεντροδεξιό Μέτωπο, πολιτικά τουλάχιστον συγγενές με τον πολιτικό χώρο της Μέρκελ. Διαφορετικά σίγουρα συζητά κάποιος με έναν ομοϊδεάτη του και δεν έχει τουλάχιστον τις όποιες προκαταλήψεις εάν συζητά με έναν Σοσιαλιστή, πόσο μάλλον Αριστερό. Δε γίνεται μονίμως να σχηματίζουμε κυβερνήσεις αρεστές μόνο στους ξένους ή σε όλους τους Έλληνες, πρέπει όμως οι κυβερνήσεις να είναι βιώσιμες και να μην έχουν τρίμηνο ορίζοντα απλά για να περνούν κάποια αντιλαϊκά μέτρα και μετά να διαλύονται. Δε γίνεται στο βωμό της όποιας αναλγησίας και μικροπολιτικών συμφερόντων, η Χώρα να σύρεται συνεχώς σε εκλογές! Δώστε επιτέλους λύση εγκαταλείποντας τα αποτυχημένα μοντέλα που οδηγούν τη χώρα στην εξαθλίωση! Σταματήστε τα κυβερνητικά πειραματικά μορφώματα του «λίγο από όλα»! Δοκιμάστε εναλλακτικούς κυβερνητικούς σχηματισμούς. Η κυβέρνηση Αριστεράς μπορεί να φάνταζε ως μια λύση που δεν έχει δοκιμαστεί. Μια άλλη λύση είναι σίγουρα μια κυβέρνηση Κεντροδεξιάς.
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
