2012-07-11 10:32:13
Δεν έκανε κωλοτούμπα ο κ. Σαμαράς. Κωλοτούμπα έκαναν όσοι εκ του εκλογικού σώματος «πίστεψαν» την τελευταία στιγμή ότι ο κ. Σαμαράς θα επαναδιαπραγματευθεί και τον υπερψήφισαν.
Πρόσχημα έψαχναν. Διότι ουδέποτε πίστεψαν ότι ο κ. Σαμαράς εννοούσε όσα έλεγε προεκλογικώς.
Ήξεραν ότι άλλα θα πράξει μετεκλογικώς – απλώς έπεισαν τον εαυτόν τους να «πιστέψει» για μιαν ακόμα φορά τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» για λόγους ανωτέρας βίας.
Και είναι αυτή η «ανωτέρα βία» ο εθισμός τους σε έναν κόσμο που φοβούνται να αλλάξουν.
Πολλοί ή λιγότεροι αυτοί οι πολίτες, συνιστούν πάντως πάντα την οριστική κρίσιμη μάζα. Που κάνει τις 9 στις 10 (για να εκφραστώ σχηματικά) εκλογικές αναμετρήσεις ακίνδυνες για...
το σύστημα και τη μία απρόβλεπτη.
Αναλογία που κάθε σώφρον (δηλαδή άφρων) εκδοχή του καπιταλισμού μπορεί να απορροφά και να ελέγχει – συνήθως! Διότι η «στραβή» για το σύστημα πάντα θα ελλοχεύει , πλην όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία Ο κ. Σαμαράς μπήκε στη σκηνή ως αντιμνημονιακός προς άγραν, εκτός των σταθερών πελατών, εκείνων των ψηφοφόρων που θα έκαναν τη διαφορά – τακτική γνωστή στους δημοκρατικούς δημαγωγούς από την εποχή του Καίσαρα έως την εποχή του Κένεντυ, του Κλίντον ή του Ομπάμα.
Ούτε έκανε κωλοτούμπα ο κ. Σαμαράς όταν από «αντιμνημονιακός» ξανάγινε (αυτό που ήταν πάντα), μνημονιακός – τούμπα τους ψηφοφόρους του έφερε, τους εξαπάτησε εκ νέου – αλλά , και πάλι, όχι ακριβώς. Καθ ‘ ότι στην εποχή μας (εκτός απ ΄τους ευήθεις οίτινες απαλλάσσονται λόγω αγαθότητος) όλοι γνωρίζουν τί συμβαίνει! Ακόμα κι όταν δεν το ομολογούν στον εαυτό τους με λόγια , κατά βάθος όλοι γνωρίζουν . Όλοι γνωρίζουν τις σκέψεις τους.
Χρειάζεται δηλαδή μεταδιδακτορικό για να ξέρει κανείς τί είναι ο κ. Βενιζέλος; Υπάρχει κάτι από γενέσεως της ελληνικής που να μην το έχει πει και ταυτοχρόνως ξε – πει αυτός ο άνθρωπος;
Αυτός λοιπόν κάνει κωλοτούμπες ή όσοι παρακολουθούν τις κυβιστήσεις του σαν αρκούδια που χορεύουν κάνοντας τούμπες στον ίδιο καταραμένο χορό;
Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι ο κ. Κουβέλης βαφτίζει το κρέας «ψάρι»; Ή μήπως δεν ξέρει και ο ίδιος ότι κάποια μέρα θα καθίσει το «ψαροκόκκαλο» στον λαιμό; Το ξέρει, παίρνει όμως και αυτός τα ρίσκα του για λόγος υπέρτερους της ιδεολογίας του – άλλαξε προτεραιότητες ο άνθρωπος , δεν είναι κάτι που δεν εγκρίνει , φερ ‘ ειπείν , ο κ. Γεωργιάδης! Ο ίδιος άλλωστε , ο Αδώνιδας, δεν έβριζε σαν σκυλί τον κ. Σαμαρά; Όντινα τώρα εγκωμιάζει, όπως θα έκανε ο τελευταίος ξετσίπωτος τρίχας.
Ζούμε λοιπόν σε ένα σκηνικό που όλοι το ξέρουμε καλά – τριάντα χρόνια τώρα εκπαιδεύεται ο λαός να ζει μέσα του.
Όμως γνωρίζει.
Ποιός Έλληνας δεν γνωρίζει ότι τη χώρα κυβερνά ο καθώς πρέπει υπόκοσμος της Διαπλοκής; Ποιος Έλληνας δεν γνωρίζει τον ρόλο που παίζουν τα γκαιμπελόπαιδα της Προπαγάνδας κάθε βράδυ στις «ειδήσεις των οκτώ»;
Ουδείς, πλην των αποκολοκυνθωμένων – όμως ο καθένας επιλέγει τη θέση του και τη στάση του αναλόγως των προτεραιοτήτων του – και, απ’ ότι έχει αποδειχθεί, σπανίως οι προτεραιότητες κάθε πολίτη μπορούν να συντονισθούν με τρόπο ανατρεπτικό για το σύστημα μέσα από μία ή αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Αλλοιώς «οι εκλογές θα ήταν παράνομες» όπως θα έλεγε και ο Μαρξ. Και «η δημοκρατία επαναστατική».
Εκτός κι αν «σπάσει ο διάολος το πόδι του», όπως παρ’ ολίγον να το σπάσει στις προηγούμενες εκλογές και δεν αποκλείεται να το σπάσει στις επόμενες. Οψόμεθα. Όμως
Τι έχουμε για την ώρα;
Μια τριχοτομημένη τριανδρία, Σαμαράς – Βενιζέλος – Κουβέλης επικεφαλείς διχοτομημένων κομμάτων και υποτελείς της Τρόικας
Πόσο μακρυά μπορεί να φθάσει αυτό θνησιγενές τυχωδιοκτικό και τυχάρπαστο σχήμα;
Μπορεί ανέκαθεν ο καπιταλισμός να ήταν οι κρίσεις του, αλλά η τελευταία του κρίση (που η έκφραση της στη χώρα μας κορυφώθηκε με το Μνημόνιο) έχει πάρει επικές διαστάσεις – τέτοιες που να προϊονίζονται λιμούς, λοιμούς και πολέμους.
Συνεπώς, όσο (κάνουμε ότι) δεν βλέπουμε τον Αρμαγεδδών να ‘ρχεται, μπορούμε να βλέπουμε εως την επόμενη δόση, αν «θα μας δοθεί ή όχι», πάλι το ίδιο έργο δηλαδή
Με τον κ. Στουρνάρα στη θέση του κ. Παπακωνσταντίνου, τον κ. Σαμαρά στη θέση του Γιωργάκη, τον κ. Κουβέλη στη θέση του κ. Καρατζαφέρη
Και τον κ. Βενιζέλο να βάζει «στη θέση τους» και τον θεό και τον Διάβολο – δεν
Έχει που να πάει έτσι η Ελλάδα, με τους ίδιους κομπαγιανίτες, τα ίδια μαντζούνια (των ιδιωτικοποιήσεων για παράδειγμα) – τριάντα Χρόνια μας πάνε οι ίδιοι,
Το ίδιο σύστημα, κατά κρημνών – ποιος πλέον δεν το ξέρει;...
«ποιος»; - μάλιστα το ερώτημα, όταν το θέτει κανείς στον εαυτό του, δεν είναι ρητορικό. Διότι ωτα ακούειν όλοι διαθέτουμε, ασχέτως αν ορισμένοι εξ ημών θεωρούν τον ίδιον τους τον εαυτό φωνή βοώσα εν τη ερήμω...
email: [email protected]
Του Στάθη από enikos
Πρόσχημα έψαχναν. Διότι ουδέποτε πίστεψαν ότι ο κ. Σαμαράς εννοούσε όσα έλεγε προεκλογικώς.
Ήξεραν ότι άλλα θα πράξει μετεκλογικώς – απλώς έπεισαν τον εαυτόν τους να «πιστέψει» για μιαν ακόμα φορά τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» για λόγους ανωτέρας βίας.
Και είναι αυτή η «ανωτέρα βία» ο εθισμός τους σε έναν κόσμο που φοβούνται να αλλάξουν.
Πολλοί ή λιγότεροι αυτοί οι πολίτες, συνιστούν πάντως πάντα την οριστική κρίσιμη μάζα. Που κάνει τις 9 στις 10 (για να εκφραστώ σχηματικά) εκλογικές αναμετρήσεις ακίνδυνες για...
το σύστημα και τη μία απρόβλεπτη.
Αναλογία που κάθε σώφρον (δηλαδή άφρων) εκδοχή του καπιταλισμού μπορεί να απορροφά και να ελέγχει – συνήθως! Διότι η «στραβή» για το σύστημα πάντα θα ελλοχεύει , πλην όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία Ο κ. Σαμαράς μπήκε στη σκηνή ως αντιμνημονιακός προς άγραν, εκτός των σταθερών πελατών, εκείνων των ψηφοφόρων που θα έκαναν τη διαφορά – τακτική γνωστή στους δημοκρατικούς δημαγωγούς από την εποχή του Καίσαρα έως την εποχή του Κένεντυ, του Κλίντον ή του Ομπάμα.
Ούτε έκανε κωλοτούμπα ο κ. Σαμαράς όταν από «αντιμνημονιακός» ξανάγινε (αυτό που ήταν πάντα), μνημονιακός – τούμπα τους ψηφοφόρους του έφερε, τους εξαπάτησε εκ νέου – αλλά , και πάλι, όχι ακριβώς. Καθ ‘ ότι στην εποχή μας (εκτός απ ΄τους ευήθεις οίτινες απαλλάσσονται λόγω αγαθότητος) όλοι γνωρίζουν τί συμβαίνει! Ακόμα κι όταν δεν το ομολογούν στον εαυτό τους με λόγια , κατά βάθος όλοι γνωρίζουν . Όλοι γνωρίζουν τις σκέψεις τους.
Χρειάζεται δηλαδή μεταδιδακτορικό για να ξέρει κανείς τί είναι ο κ. Βενιζέλος; Υπάρχει κάτι από γενέσεως της ελληνικής που να μην το έχει πει και ταυτοχρόνως ξε – πει αυτός ο άνθρωπος;
Αυτός λοιπόν κάνει κωλοτούμπες ή όσοι παρακολουθούν τις κυβιστήσεις του σαν αρκούδια που χορεύουν κάνοντας τούμπες στον ίδιο καταραμένο χορό;
Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι ο κ. Κουβέλης βαφτίζει το κρέας «ψάρι»; Ή μήπως δεν ξέρει και ο ίδιος ότι κάποια μέρα θα καθίσει το «ψαροκόκκαλο» στον λαιμό; Το ξέρει, παίρνει όμως και αυτός τα ρίσκα του για λόγος υπέρτερους της ιδεολογίας του – άλλαξε προτεραιότητες ο άνθρωπος , δεν είναι κάτι που δεν εγκρίνει , φερ ‘ ειπείν , ο κ. Γεωργιάδης! Ο ίδιος άλλωστε , ο Αδώνιδας, δεν έβριζε σαν σκυλί τον κ. Σαμαρά; Όντινα τώρα εγκωμιάζει, όπως θα έκανε ο τελευταίος ξετσίπωτος τρίχας.
Ζούμε λοιπόν σε ένα σκηνικό που όλοι το ξέρουμε καλά – τριάντα χρόνια τώρα εκπαιδεύεται ο λαός να ζει μέσα του.
Όμως γνωρίζει.
Ποιός Έλληνας δεν γνωρίζει ότι τη χώρα κυβερνά ο καθώς πρέπει υπόκοσμος της Διαπλοκής; Ποιος Έλληνας δεν γνωρίζει τον ρόλο που παίζουν τα γκαιμπελόπαιδα της Προπαγάνδας κάθε βράδυ στις «ειδήσεις των οκτώ»;
Ουδείς, πλην των αποκολοκυνθωμένων – όμως ο καθένας επιλέγει τη θέση του και τη στάση του αναλόγως των προτεραιοτήτων του – και, απ’ ότι έχει αποδειχθεί, σπανίως οι προτεραιότητες κάθε πολίτη μπορούν να συντονισθούν με τρόπο ανατρεπτικό για το σύστημα μέσα από μία ή αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Αλλοιώς «οι εκλογές θα ήταν παράνομες» όπως θα έλεγε και ο Μαρξ. Και «η δημοκρατία επαναστατική».
Εκτός κι αν «σπάσει ο διάολος το πόδι του», όπως παρ’ ολίγον να το σπάσει στις προηγούμενες εκλογές και δεν αποκλείεται να το σπάσει στις επόμενες. Οψόμεθα. Όμως
Τι έχουμε για την ώρα;
Μια τριχοτομημένη τριανδρία, Σαμαράς – Βενιζέλος – Κουβέλης επικεφαλείς διχοτομημένων κομμάτων και υποτελείς της Τρόικας
Πόσο μακρυά μπορεί να φθάσει αυτό θνησιγενές τυχωδιοκτικό και τυχάρπαστο σχήμα;
Μπορεί ανέκαθεν ο καπιταλισμός να ήταν οι κρίσεις του, αλλά η τελευταία του κρίση (που η έκφραση της στη χώρα μας κορυφώθηκε με το Μνημόνιο) έχει πάρει επικές διαστάσεις – τέτοιες που να προϊονίζονται λιμούς, λοιμούς και πολέμους.
Συνεπώς, όσο (κάνουμε ότι) δεν βλέπουμε τον Αρμαγεδδών να ‘ρχεται, μπορούμε να βλέπουμε εως την επόμενη δόση, αν «θα μας δοθεί ή όχι», πάλι το ίδιο έργο δηλαδή
Με τον κ. Στουρνάρα στη θέση του κ. Παπακωνσταντίνου, τον κ. Σαμαρά στη θέση του Γιωργάκη, τον κ. Κουβέλη στη θέση του κ. Καρατζαφέρη
Και τον κ. Βενιζέλο να βάζει «στη θέση τους» και τον θεό και τον Διάβολο – δεν
Έχει που να πάει έτσι η Ελλάδα, με τους ίδιους κομπαγιανίτες, τα ίδια μαντζούνια (των ιδιωτικοποιήσεων για παράδειγμα) – τριάντα Χρόνια μας πάνε οι ίδιοι,
Το ίδιο σύστημα, κατά κρημνών – ποιος πλέον δεν το ξέρει;...
«ποιος»; - μάλιστα το ερώτημα, όταν το θέτει κανείς στον εαυτό του, δεν είναι ρητορικό. Διότι ωτα ακούειν όλοι διαθέτουμε, ασχέτως αν ορισμένοι εξ ημών θεωρούν τον ίδιον τους τον εαυτό φωνή βοώσα εν τη ερήμω...
email: [email protected]
Του Στάθη από enikos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η δύναμη της παρουσίας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι κρίσεις αναδεικνύουν ηγέτες…
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
