2012-08-26 11:34:08
Τι το ’θελε κι αυτός ο Νάιαλ Φέργκιουσον, ο διάσημος (νεο)φιλελεύθερος καθηγητής Ιστορίας του Χάρβαρντ, το εξώφυλλο στο «Newsweek» με τον γλαφυρό τίτλο «Ομπάμα, πάρε δρόμο»; Το πρωτοσέλιδο άρθρο του 48χρονου Σκωτσέζου, ένα πολεμικό κείμενο που παρότρυνε τους αναγνώστες να «μαυρίσουν» σε δύο μήνες τον Ομπάμα, προκάλεσε μεγάλο θόρυβο και έκανε έναν ορκισμένο κεϊνσιανιστή εχθρό του από τα παλιά, τον νομπελίστα καθηγητή Οικονομικών του Πρίνστον, συγγραφέα και πολιτικό αρθρογράφο Πολ Κρούγκμαν, να αντεπιτεθεί μέσα από το μπλογκ του στην ηλεκτρονική έκδοση των «New York Times».
Στα 59 του ο Πολ Κρούγκμαν δεν χαρίζει κάστανα: στηρίζει μεν συστηματικά τονΜπαράκ Ομπάμα μέσα από τη στήλη του αλλά δεν διστάζει να ασκεί κριτική από τα αριστερά στην «άτολμη» οικονομική πολιτική του - ιδίως όσον αφορά την υψηλή ανεργία, τις συνεχιζόμενες κατασχέσεις κατοικιών από τις τράπεζες και τη συνεχή περικοπή δημοσίων δαπανών εν μέσω οικονομικής στασιμότητας που, σύμφωνα με την κλασική θεωρία του Κέινς, δημιουργεί μια αυτοτροφοδοτούμενη «δίνη ύφεσης» και καταστρέφει τις θέσεις εργασίας και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων από τις ΗΠΑ ως την Ισπανία και την Ελλάδα
. Οσο για τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο Μιτ Ρόμνεϊ, αυτόν εσχάτως τον κατακεραυνώνει με συνεχή άρθρα ως τυπικό δείγμα υπερ-δεξιού, κοινωνικά ανάλγητου και φοροφυγάδα πλουτοκράτη.
Ετσι το άρθρο του Νάιαλ Φέργκιουσον ήταν για τον Κρούγκμαν και τους Δημοκρατικούς «κόκκινο πανί»: ο καθηγητής του Χάρβαρντ επιτίθεται στον Δημοκρατικό πρόεδρο σε όλα τα μέτωπα, από το δημόσιο έλλειμμα ως την εξωτερική πολιτική, και τον καλεί να παραιτηθεί επειδή απέτυχε να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του. Τα πιο πυκνά πυρά του όμως τα επιφύλαξε στην υγειονομική μεταρρύθμιση του Ομπάμα, την περίφημη Obamacare, για την οποία τόνισε ότι θα επιβαρύνει το έλλειμμα κατά 1,2 τρισ. δολάρια την ερχόμενη δεκαετία.
Πυρ ομαδόν
Μέγα ατόπημα. Ο Κρούγκμαν βρήκε αφορμή και κατηγόρησε ευθέως τον ιστορικό του Χάρβαρντ ότι «εξαπάτησε» τους αναγνώστες παίζοντας με τους αριθμούς του Obamacare, το οποίο όχι μόνο δεν θα επιβαρύνει το δημόσιο έλλειμμα αλλά θα το μειώσει κιόλας. «Δεν πρόκειται για οικονομική ανάλυση αλλά για εσκεμμένη παραποίηση των γεγονότων» έγραψε ο νομπελίστας, χαρακτηρίζοντάς το «ανήθικο» και «ανέντιμο» και ζητώντας «άμεση επανόρθωση» από το περιοδικό.
Αν και πιάστηκε στα πράσα να γράφει ανακρίβειες, ο Φέργκιουσον θεώρησε πρέπον - σαν σωστός Σκωτσέζος - να απαντήσει επιθετικά μέσω του δημοφιλούς ιστότοπου «Daily Beast». Δεν του βγήκε όμως σε καλό: το Internet πήρε φωτιά και δεκάδες οικονομολόγοι - περιλαμβανομένων και πολλών συντηρητικών ομοϊδεατών του Φέργκιουσον, όπως οΑντριου Σάλιβαν - έσπευσαν να τον «σταυρώσουν» υπογραμμίζοντας τα λάθη του.
Ελάχιστοι τον στήριξαν. Ακόμη και το «Newsweek» αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι «δεν διαθέτει υπηρεσία για να ελέγχει τα γραφόμενα από τους συνεργάτες του, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ακρίβεια των κειμένων», εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τον ιστορικό. Από την άλλη μεριά, είναι προφανές πως το «Newsweek» με το συγκεκριμένο προκλητικό εξώφυλλο ρισκάρει επιχειρώντας μια πολύ ενδιαφέρουσα στροφή υπέρ του Ρόμνεϊ και των Ρεπουμπλικανών στο «καμπανάκι» της προεκλογικής εκστρατείας.
Τρώγονται χρόνια...
Η επίθεση του Κρούγκμαν στον Φέργκιουσον δεν ήταν τυχαία ούτε βέβαια προσωπική: χρόνια τώρα «τρώγονται» οι δυο τους, καθώς ο Φεργκιουσον είναι φανατικός υποστηρικτής της θατσερικού τύπου λιτότητας ως μόνης λύσης για τον περιορισμό των ελλειμμάτων και τη συγκράτηση των επιτοκίων, ενώ ο Κρούγκμαν επιμένει πως μόνο με αυξημένες δημόσιες επενδύσεις μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης.
Καλώς ή κακώς, όπως οι αστέρες του Χόλιγουντ «στρατολογούνται» προεκλογικά από τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο, έτσι και οι διανοούμενοι - τουλάχιστον όσοι είναι αναγνωρίσιμοι σε ένα ευρύτερο κοινό, όπως οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας μας - χωρίζονται προεκλογικά σε στρατόπεδα και πολεμούν για την πρωτοκαθεδρία.
Και αν ο Κρούγκμαν με τα εκλαϊκευμένα άρθρα του έχει εξελιχθεί στον διασημότερο «μαθητή» και πνευματικό επίγονο του Κέινς μετά τον θάνατο του Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ, το ίδιο κι ο Φέργκιουσον εξελίσσεται από τη μεριά του σε «διάδοχο» τουΜίλτον Φρίντμαν - τόσο με τα βιβλία του (όπως η «Εξέλιξη του χρήματος: Μια οικονομική ιστορία του κόσμου», γραμμένο το 2008) όσο και με τα άρθρα του. Αυτό είναι και το κοινό τους στοιχείο: η αγάπη για τη δημοσιότητα και την πολιτική αντιπαράθεση ενώπιον ενός παγκόσμιου κοινού που είναι φανερό ότι τους θρέφει περισσότερο από τα συνηθισμένα «ντιμπέιτ» των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων.
Και οι δύο άλλωστε είναι έντονα πολιτικοποιημένοι: ο Φέργκιουσον ήταν σύμβουλος του Ρεπουμπλικανού υποψήφιου προέδρου Τζον Μακ Κέιν στις προηγούμενες εκλογές του 2008, ενώ ο Κρούγκμαν με τα γραφτά του - και παρά την εξ ευωνύμων κριτική που ασκεί - έχει εξελιχθεί σε... πρωτοπαλίκαρο του Ομπάμα στον ακαδημαϊκό κόσμο. Ενα είναι σίγουρο: η μονομαχία αυτή δεν θα είναι η τελευταία.
tovima.gr
Στα 59 του ο Πολ Κρούγκμαν δεν χαρίζει κάστανα: στηρίζει μεν συστηματικά τονΜπαράκ Ομπάμα μέσα από τη στήλη του αλλά δεν διστάζει να ασκεί κριτική από τα αριστερά στην «άτολμη» οικονομική πολιτική του - ιδίως όσον αφορά την υψηλή ανεργία, τις συνεχιζόμενες κατασχέσεις κατοικιών από τις τράπεζες και τη συνεχή περικοπή δημοσίων δαπανών εν μέσω οικονομικής στασιμότητας που, σύμφωνα με την κλασική θεωρία του Κέινς, δημιουργεί μια αυτοτροφοδοτούμενη «δίνη ύφεσης» και καταστρέφει τις θέσεις εργασίας και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων από τις ΗΠΑ ως την Ισπανία και την Ελλάδα
Ετσι το άρθρο του Νάιαλ Φέργκιουσον ήταν για τον Κρούγκμαν και τους Δημοκρατικούς «κόκκινο πανί»: ο καθηγητής του Χάρβαρντ επιτίθεται στον Δημοκρατικό πρόεδρο σε όλα τα μέτωπα, από το δημόσιο έλλειμμα ως την εξωτερική πολιτική, και τον καλεί να παραιτηθεί επειδή απέτυχε να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του. Τα πιο πυκνά πυρά του όμως τα επιφύλαξε στην υγειονομική μεταρρύθμιση του Ομπάμα, την περίφημη Obamacare, για την οποία τόνισε ότι θα επιβαρύνει το έλλειμμα κατά 1,2 τρισ. δολάρια την ερχόμενη δεκαετία.
Πυρ ομαδόν
Μέγα ατόπημα. Ο Κρούγκμαν βρήκε αφορμή και κατηγόρησε ευθέως τον ιστορικό του Χάρβαρντ ότι «εξαπάτησε» τους αναγνώστες παίζοντας με τους αριθμούς του Obamacare, το οποίο όχι μόνο δεν θα επιβαρύνει το δημόσιο έλλειμμα αλλά θα το μειώσει κιόλας. «Δεν πρόκειται για οικονομική ανάλυση αλλά για εσκεμμένη παραποίηση των γεγονότων» έγραψε ο νομπελίστας, χαρακτηρίζοντάς το «ανήθικο» και «ανέντιμο» και ζητώντας «άμεση επανόρθωση» από το περιοδικό.
Αν και πιάστηκε στα πράσα να γράφει ανακρίβειες, ο Φέργκιουσον θεώρησε πρέπον - σαν σωστός Σκωτσέζος - να απαντήσει επιθετικά μέσω του δημοφιλούς ιστότοπου «Daily Beast». Δεν του βγήκε όμως σε καλό: το Internet πήρε φωτιά και δεκάδες οικονομολόγοι - περιλαμβανομένων και πολλών συντηρητικών ομοϊδεατών του Φέργκιουσον, όπως οΑντριου Σάλιβαν - έσπευσαν να τον «σταυρώσουν» υπογραμμίζοντας τα λάθη του.
Ελάχιστοι τον στήριξαν. Ακόμη και το «Newsweek» αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι «δεν διαθέτει υπηρεσία για να ελέγχει τα γραφόμενα από τους συνεργάτες του, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ακρίβεια των κειμένων», εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τον ιστορικό. Από την άλλη μεριά, είναι προφανές πως το «Newsweek» με το συγκεκριμένο προκλητικό εξώφυλλο ρισκάρει επιχειρώντας μια πολύ ενδιαφέρουσα στροφή υπέρ του Ρόμνεϊ και των Ρεπουμπλικανών στο «καμπανάκι» της προεκλογικής εκστρατείας.
Τρώγονται χρόνια...
Η επίθεση του Κρούγκμαν στον Φέργκιουσον δεν ήταν τυχαία ούτε βέβαια προσωπική: χρόνια τώρα «τρώγονται» οι δυο τους, καθώς ο Φεργκιουσον είναι φανατικός υποστηρικτής της θατσερικού τύπου λιτότητας ως μόνης λύσης για τον περιορισμό των ελλειμμάτων και τη συγκράτηση των επιτοκίων, ενώ ο Κρούγκμαν επιμένει πως μόνο με αυξημένες δημόσιες επενδύσεις μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης.
Καλώς ή κακώς, όπως οι αστέρες του Χόλιγουντ «στρατολογούνται» προεκλογικά από τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο, έτσι και οι διανοούμενοι - τουλάχιστον όσοι είναι αναγνωρίσιμοι σε ένα ευρύτερο κοινό, όπως οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας μας - χωρίζονται προεκλογικά σε στρατόπεδα και πολεμούν για την πρωτοκαθεδρία.
Και αν ο Κρούγκμαν με τα εκλαϊκευμένα άρθρα του έχει εξελιχθεί στον διασημότερο «μαθητή» και πνευματικό επίγονο του Κέινς μετά τον θάνατο του Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ, το ίδιο κι ο Φέργκιουσον εξελίσσεται από τη μεριά του σε «διάδοχο» τουΜίλτον Φρίντμαν - τόσο με τα βιβλία του (όπως η «Εξέλιξη του χρήματος: Μια οικονομική ιστορία του κόσμου», γραμμένο το 2008) όσο και με τα άρθρα του. Αυτό είναι και το κοινό τους στοιχείο: η αγάπη για τη δημοσιότητα και την πολιτική αντιπαράθεση ενώπιον ενός παγκόσμιου κοινού που είναι φανερό ότι τους θρέφει περισσότερο από τα συνηθισμένα «ντιμπέιτ» των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων.
Και οι δύο άλλωστε είναι έντονα πολιτικοποιημένοι: ο Φέργκιουσον ήταν σύμβουλος του Ρεπουμπλικανού υποψήφιου προέδρου Τζον Μακ Κέιν στις προηγούμενες εκλογές του 2008, ενώ ο Κρούγκμαν με τα γραφτά του - και παρά την εξ ευωνύμων κριτική που ασκεί - έχει εξελιχθεί σε... πρωτοπαλίκαρο του Ομπάμα στον ακαδημαϊκό κόσμο. Ενα είναι σίγουρο: η μονομαχία αυτή δεν θα είναι η τελευταία.
tovima.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ... ΔΕΥΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
