2012-09-18 10:51:05
Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
Τι είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη;
Είναι η εμφανεστατη στρατηγική της αναδιανομης της Ευρωπης σε νεους ζωτικους χωρους.
Το οικονομικό στοιχείο που σήμερα κυριαρχεί στη στρατηγική αυτή, δεν αφαιρεί σε τίποτα από το ιστορικό περιεχόμενο του «ζωτικού χώρου», στο οποίο απλώς, άλλοτε, το στοιχείο αυτό ήταν ενσωματωμένο αλλά πάντα κυρίαρχο μέσα σε άλλα ιδεολογικά προτάγματα, όταν δεν ήταν και τότε εμφανές και κυρίαρχο.
Αν περιοριστούμε στην Ευρώπη, τότε μπορούμε να εντοπίσουμε δια γυμνού οφθαλμού και χωρίς άλλη προσπάθεια ποια δύναμη είναι εκείνη που πήρε τη «κουτάλα» και ανακατεύει τον Ευρωπαϊκό χώρο, επιχειρώντας να περιχαρακώσει τον ζωτικό της χώρο.
Είναι η Γερμανία!
Μέσα σε ένα αιώνα, το επιχειρεί για τρίτη φορά!
Και σε ό,τι αφορά την έκταση του «ζωτικού χώρου», γι’ ακόμα μια φορά, όπως τις προηγούμενες φορές, η Γερμανία τον οριοθετεί, σε όλη την Ευρώπη, πλην Βρετανίας (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ), και μέχρι των συνόρων της Ρωσίας (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, τουλάχιστον πριν το άνοιγμα του Ανατολικού Μετώπου στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο).
Και σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, η στρατηγική του «ζωτικού χώρου», ΣΗΜΕΡΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, έχει θαυμαστές ομοιότητες : μια Ευρώπη της οποίας καρδιά και νους θα είναι η Γερμανία και οι Γερμανοί, ένα έθνος «κυρίων», που θα εξουσιάζει και θα ελέγχει ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ που θα βρίσκονται εντός του γερμανικού ζωτικού χώρου, οι οποίες οικονομίες θα πρέπει να λειτουργούν υπέρ των γερμανικών συμφερόντων, και βεβαίως, να ελέγχονται πολιτικά από την ίδια, μέσω της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ, που θα τείνει στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ κι από εκεί, στην χωρίς στρατιωτικά μέσα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ των «υποτελών οικονομιών», μια κατοχή, που πάντως, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, πριν 70-80 χρόνια, μπορεί να παρέχει κάποιους ελεγχόμενους πάντα βαθμούς ελευθερίας στους υποταγμένους, ανάλογα με την φυλετική τότε, οικονομική τώρα «υγεία» τους, παρ’ όλο που η οικονομική υγεία φαίνεται να έχει «φυλετικά χαρακτηριστικά», κυρίως, βορειοευρωπαϊκά.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο χαρακτηριστικό, ΚΟΙΝΟ και τότε και σήμερα, και πιο χαρακτηριστικό στη περίοδο που συνδέεται με τον 2ον Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ των υποψήφιων θυμάτων, που για να αντιληφθούν την ύπαρξης της γερμανικής στρατηγικής του ζωτικού χώρου, έπρεπε πρώτα να την δουν ολοκληρωμένη.
Αλλά όταν τη στρατηγική του αντιπάλου σου την βλέπεις ολοκληρωμένη, ήδη τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για σένα.
Στο στρατηγικό σχεδιασμό, αυτό το ξέρουν όλοι όσοι στοιχειωδώς έτυχε να ασχοληθούν επαγγελματικά μ’ αυτόν, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι να διαγνώσεις σωστά ποια είναι Η ΑΛΗΘΗΣ στρατηγική στόχευση του ανταγωνιστή, του αντιπάλου, πραγματικού ή δυνητικού, ΠΡΙΝ ΑΥΤΗ ΩΡΙΜΑΣΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΞΕΙ.
Ας μη ξεχνάμε σε κάθε περίπτωση κάτι.
Στο εθνικό υποσυνείδητο, ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ μπορεί να επιβιώνουν για αιώνες!
Προσωπικά, ποτέ μου δεν πίστεψα ότι η Γερμανία, που ήταν αδιαμφισβήτητα μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ως και το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, απώλεσε αυτή της την ιδιότητα, ενώ την διατηρούν άλλες Δυνάμεις (όχι μόνο τυπικά, μα και ουσιαστικά, π.χ. ως μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με δικαίωμα αρνησικυρίας), όπως η Γαλλία, αλλά ακόμα και η Βρετανία, θα μπορούσε να καταπιεί έστω και ως ηττημένη, την απώλεια του τίτλου της ως ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ Δύναμης, τόσο στωικά.
Πόσο «ακραία» είναι η υπόθεση ότι σήμερα βιώνουμε στην Ευυρώπη μια νέα επαναχάραξη ζωτικών χώρων από τη πλευρά της Γερμανίας;
Σε όσους σπεύσουν να εκφράσουν τον σκεπτικισμό τους, θα τους έλεγα πρώτα να τον στρέψουν προς ΤΗΝ ΚΟΙΝΑ ΠΑΡΑΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ότι βρισκόμαστε σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.
Όμως, αυτό το «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΌ», δεν πρέπει να μπερδεύει.
Η λέξη κλειδί, είναι η λέξη «ΠΟΛΕΜΟΣ».
Ο πόλεμος, ο ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΟΣ, εμπεριέχει στον ορισμό και τη φύση του, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΠΟ ΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΥ, το στοιχείο της κατοχής και του ζωτικού χώρου.
Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ πόλεμος, απλά προσδιορίζει ΤΑ ΜΕΣΑ του πολέμου.
Και μια «εχθρική» οικονομία, δεν καταστρέφεται πετώντας πάνω της μονάχα ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ βόμβες, μα μπορεί ΘΑΥΜΑΣΙΑ, ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΙΣΩΣ να την καταστρέψεις πετώντας πάνω της ολέθριες οικονομικές πολιτικές.
Η Γερμανία, παίρνει την εκδίκησή της.
Πριν 65 περίπου χρόνια, στις διασκέψεις της Τεχεράνης και της Γιάλτας, κάποιοι άλλοι είχαν το μαχαίρι και το καρπούζι και μοίραζαν τον κόσμο σε ζώνες επιρροής, σε ζωτικούς χώρους.
Η κύρια λεία εκείνου του διαμελισμού, ήταν η Γερμανία.
Σήμερα, αναστημένη ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ όχι όμως και τυπικά στο θρόνο μιας Μεγάλης Αυτοκρατορικής Δύναμης, καταστρώνει τις αυτοκρατορικές της στρατηγικές.
Πλέον το μαχαίρι βρίσκεται ΚΥΡΙΩΣ στα δικά της χέρια, στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Και το κυριότερο.
Δεν έχει καμία σχέση με το «καρπούζι», το οποίο πλέον αποτελείται από όλους ΣΧΕΔΟΝ τους άλλους.
Και βεβαίως, η ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ νικήτρια των μαχών που διεξάγονται στα πλαίσια αυτού του πολέμου, θέτει τους όρους της στα όποια επίσημα κείμενα, και αποσπά επίσημες δηλώσεις, όταν δεν τις υπαγορεύει, κατά πως τις επιθυμεί, και αναδιανέμει τους προϋπάρχοντες ζωτικούς χώρους.
Και γι΄ ακόμα μια φορά, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΥΡΑΠΑΪΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ, ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, όπως και τότε, σέρνονται πίσω από της άρμα της Γερμανίας.
Όμως αυτός ο νέος πόλεμος, βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η Γερμανία, απολαμβάνει την εφορία των ΠΡΩΤΩΝ νικών που απολάμβανε και παλιότερα.
Ζει ένα καινούριο 1939-1942.
Αλλά, το 1943, το τραγικό 1944 και το θανατηφόρο 1945, δεν ήρθε ακόμα.
Η ίδια ελπίζει ότι δεν θα ξανάρθουν, ή ότι ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΘΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ.
Άλλοι, που ήδη βιώνουν τη ΝΕΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ, ελπίζουν το αντίθετο.
Η Ευρώπη, οπισθοχώρησε στο επίπεδο των οραμάτων της, πίσω, πολύ πριν το 1942 Κι όμως είμαστε στα 2012!!!!
Tromaktiko
Τι είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη;
Είναι η εμφανεστατη στρατηγική της αναδιανομης της Ευρωπης σε νεους ζωτικους χωρους.
Το οικονομικό στοιχείο που σήμερα κυριαρχεί στη στρατηγική αυτή, δεν αφαιρεί σε τίποτα από το ιστορικό περιεχόμενο του «ζωτικού χώρου», στο οποίο απλώς, άλλοτε, το στοιχείο αυτό ήταν ενσωματωμένο αλλά πάντα κυρίαρχο μέσα σε άλλα ιδεολογικά προτάγματα, όταν δεν ήταν και τότε εμφανές και κυρίαρχο.
Αν περιοριστούμε στην Ευρώπη, τότε μπορούμε να εντοπίσουμε δια γυμνού οφθαλμού και χωρίς άλλη προσπάθεια ποια δύναμη είναι εκείνη που πήρε τη «κουτάλα» και ανακατεύει τον Ευρωπαϊκό χώρο, επιχειρώντας να περιχαρακώσει τον ζωτικό της χώρο.
Είναι η Γερμανία!
Μέσα σε ένα αιώνα, το επιχειρεί για τρίτη φορά!
Και σε ό,τι αφορά την έκταση του «ζωτικού χώρου», γι’ ακόμα μια φορά, όπως τις προηγούμενες φορές, η Γερμανία τον οριοθετεί, σε όλη την Ευρώπη, πλην Βρετανίας (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ), και μέχρι των συνόρων της Ρωσίας (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, τουλάχιστον πριν το άνοιγμα του Ανατολικού Μετώπου στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο).
Και σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, η στρατηγική του «ζωτικού χώρου», ΣΗΜΕΡΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, έχει θαυμαστές ομοιότητες : μια Ευρώπη της οποίας καρδιά και νους θα είναι η Γερμανία και οι Γερμανοί, ένα έθνος «κυρίων», που θα εξουσιάζει και θα ελέγχει ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ που θα βρίσκονται εντός του γερμανικού ζωτικού χώρου, οι οποίες οικονομίες θα πρέπει να λειτουργούν υπέρ των γερμανικών συμφερόντων, και βεβαίως, να ελέγχονται πολιτικά από την ίδια, μέσω της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ, που θα τείνει στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ κι από εκεί, στην χωρίς στρατιωτικά μέσα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ των «υποτελών οικονομιών», μια κατοχή, που πάντως, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, πριν 70-80 χρόνια, μπορεί να παρέχει κάποιους ελεγχόμενους πάντα βαθμούς ελευθερίας στους υποταγμένους, ανάλογα με την φυλετική τότε, οικονομική τώρα «υγεία» τους, παρ’ όλο που η οικονομική υγεία φαίνεται να έχει «φυλετικά χαρακτηριστικά», κυρίως, βορειοευρωπαϊκά.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο χαρακτηριστικό, ΚΟΙΝΟ και τότε και σήμερα, και πιο χαρακτηριστικό στη περίοδο που συνδέεται με τον 2ον Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ των υποψήφιων θυμάτων, που για να αντιληφθούν την ύπαρξης της γερμανικής στρατηγικής του ζωτικού χώρου, έπρεπε πρώτα να την δουν ολοκληρωμένη.
Αλλά όταν τη στρατηγική του αντιπάλου σου την βλέπεις ολοκληρωμένη, ήδη τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για σένα.
Στο στρατηγικό σχεδιασμό, αυτό το ξέρουν όλοι όσοι στοιχειωδώς έτυχε να ασχοληθούν επαγγελματικά μ’ αυτόν, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι να διαγνώσεις σωστά ποια είναι Η ΑΛΗΘΗΣ στρατηγική στόχευση του ανταγωνιστή, του αντιπάλου, πραγματικού ή δυνητικού, ΠΡΙΝ ΑΥΤΗ ΩΡΙΜΑΣΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΞΕΙ.
Ας μη ξεχνάμε σε κάθε περίπτωση κάτι.
Στο εθνικό υποσυνείδητο, ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ μπορεί να επιβιώνουν για αιώνες!
Προσωπικά, ποτέ μου δεν πίστεψα ότι η Γερμανία, που ήταν αδιαμφισβήτητα μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ως και το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, απώλεσε αυτή της την ιδιότητα, ενώ την διατηρούν άλλες Δυνάμεις (όχι μόνο τυπικά, μα και ουσιαστικά, π.χ. ως μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με δικαίωμα αρνησικυρίας), όπως η Γαλλία, αλλά ακόμα και η Βρετανία, θα μπορούσε να καταπιεί έστω και ως ηττημένη, την απώλεια του τίτλου της ως ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ Δύναμης, τόσο στωικά.
Πόσο «ακραία» είναι η υπόθεση ότι σήμερα βιώνουμε στην Ευυρώπη μια νέα επαναχάραξη ζωτικών χώρων από τη πλευρά της Γερμανίας;
Σε όσους σπεύσουν να εκφράσουν τον σκεπτικισμό τους, θα τους έλεγα πρώτα να τον στρέψουν προς ΤΗΝ ΚΟΙΝΑ ΠΑΡΑΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ότι βρισκόμαστε σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.
Όμως, αυτό το «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΌ», δεν πρέπει να μπερδεύει.
Η λέξη κλειδί, είναι η λέξη «ΠΟΛΕΜΟΣ».
Ο πόλεμος, ο ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΟΣ, εμπεριέχει στον ορισμό και τη φύση του, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΠΟ ΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΥ, το στοιχείο της κατοχής και του ζωτικού χώρου.
Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ πόλεμος, απλά προσδιορίζει ΤΑ ΜΕΣΑ του πολέμου.
Και μια «εχθρική» οικονομία, δεν καταστρέφεται πετώντας πάνω της μονάχα ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ βόμβες, μα μπορεί ΘΑΥΜΑΣΙΑ, ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΙΣΩΣ να την καταστρέψεις πετώντας πάνω της ολέθριες οικονομικές πολιτικές.
Η Γερμανία, παίρνει την εκδίκησή της.
Πριν 65 περίπου χρόνια, στις διασκέψεις της Τεχεράνης και της Γιάλτας, κάποιοι άλλοι είχαν το μαχαίρι και το καρπούζι και μοίραζαν τον κόσμο σε ζώνες επιρροής, σε ζωτικούς χώρους.
Η κύρια λεία εκείνου του διαμελισμού, ήταν η Γερμανία.
Σήμερα, αναστημένη ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ όχι όμως και τυπικά στο θρόνο μιας Μεγάλης Αυτοκρατορικής Δύναμης, καταστρώνει τις αυτοκρατορικές της στρατηγικές.
Πλέον το μαχαίρι βρίσκεται ΚΥΡΙΩΣ στα δικά της χέρια, στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Και το κυριότερο.
Δεν έχει καμία σχέση με το «καρπούζι», το οποίο πλέον αποτελείται από όλους ΣΧΕΔΟΝ τους άλλους.
Και βεβαίως, η ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ νικήτρια των μαχών που διεξάγονται στα πλαίσια αυτού του πολέμου, θέτει τους όρους της στα όποια επίσημα κείμενα, και αποσπά επίσημες δηλώσεις, όταν δεν τις υπαγορεύει, κατά πως τις επιθυμεί, και αναδιανέμει τους προϋπάρχοντες ζωτικούς χώρους.
Και γι΄ ακόμα μια φορά, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΥΡΑΠΑΪΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ, ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, όπως και τότε, σέρνονται πίσω από της άρμα της Γερμανίας.
Όμως αυτός ο νέος πόλεμος, βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η Γερμανία, απολαμβάνει την εφορία των ΠΡΩΤΩΝ νικών που απολάμβανε και παλιότερα.
Ζει ένα καινούριο 1939-1942.
Αλλά, το 1943, το τραγικό 1944 και το θανατηφόρο 1945, δεν ήρθε ακόμα.
Η ίδια ελπίζει ότι δεν θα ξανάρθουν, ή ότι ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΘΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ.
Άλλοι, που ήδη βιώνουν τη ΝΕΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ, ελπίζουν το αντίθετο.
Η Ευρώπη, οπισθοχώρησε στο επίπεδο των οραμάτων της, πίσω, πολύ πριν το 1942 Κι όμως είμαστε στα 2012!!!!
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το απόγευμα το ραντεβού Στουρνάρα - Ράιχενμπαχ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΣΑΛΚΕ ΑΠ'ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
