2012-09-24 08:31:05
ΤΗΣ ΞΕΝΙΑΣ ΤΟΥΡΚΗ Πριν από 23 χρόνια, ολόκληρος ο ισλαμικός κόσμος πήρε φωτιά εξαιτίας ενός βιβλίου που θεωρήθηκε βλάσφημο προς τον Μωάμεθ. Διπλωματικές αποστολές δέχθηκαν επίθεση, βιβλία κάηκαν, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους. Ο Σάλμαν Ρούσντι, ο συγγραφέας του επίμαχου βιβλίου αναγκάστηκε για πολλά χρόνια να ζήσει κρυμμένος, αφού επικηρύχτηκε με φετβά, και ο οποιοσδήποτε μουσουλμάνος μπορούσε να τον σκοτώσει. Το σκηνικό επαναλήφθηκε τo 2006 με τα σκίτσα του Μωάμεθ, που δημοσίευσε η δανέζικη εφημερίδα Jyllands-Ρosten. Το τι έγινε είναι γνωστό.
Οργισμένες διαδηλώσεις τόσο στην Ευρώπη, όσο και σε μουσουλμανικές χώρες, καταστροφές, μίσος. Εναντίον του σκιτσογράφου, έγινε απόπειρα δολοφονίας, από την οποία ευτυχώς κατάφερε να επιβιώσει. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Ολλανδός καλλιτέχνης Τεό Βαν Γκογκ πλήρωσε με τη ζωή του την ταινία μικρού μήκους «Υποταγή» που δείχνει μια μουσουλμάνα γυμνή με ρήσεις από το Κοράνι γραμμένες στο σώμα της.
Σήμερα, άλλη μια ταινία προκαλεί τριγμούς στις σχέσεις της Δύσης με τον μουσουλμανικό κόσμο. Η Αθωότητα των Μουσουλμάνων, μια κακογυρισμένη ταινία, χωρίς καμιά καλλιτεχνική αξία, έδειξε για άλλη μια φορά πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες. Αν και γυρίστηκε πριν από μερικούς μήνες, μόλις πρόσφατα έγινε γνωστή με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν βίαιες διαδηλώσεις σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής Αφρικής, οι οποίες προκάλεσαν δεκάδες θανάτους, μεταξύ των οποίων τον θάνατο του Αμερικανού πρεσβευτή στη Λιβύη.
Έτσι για άλλη μια φορά επανήλθε το ερώτημα για τη λεπτή γραμμή, που χωρίζει τη λογοκρισία και τη
θρησκευτική ελευθερία. Όσα συμβαίνουν στις μουσουλμανικές χώρες είναι αδιανόητα για τη Δύση, όπου ο σεβασμός της ελευθερίας της έκφρασης είναι από τα πιο σημαντικά ανθρώπινα δικαιώματα. Για τα κοσμικά κράτη της Δύσης αλλά και τους κοσμικούς μουσουλμάνους, η ελευθερία είναι κορυφαίας σημασίας, ελευθερία λόγου, καλλιτεχνική ελευθερία, θρησκευτική ελευθερία. «Διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υποστηρίξω το δικαίωμά σου να το λες», είναι η ρήση του Βολταίρου που βρίσκει πολλούς υποστηρικτές.
Γι’ αυτό και οι περισσότεροι Δυτικοί είναι τόσο επικριτικοί στις αντιδράσεις των μουσουλμάνων, καθώς θεωρούν πως η θρησκεία είναι ένα ιδιωτικό καθήκον, που εναπόκειται στον κάθε πιστό πώς θα λειτουργήσει μέσα στην κοινωνία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στις ισλαμικές χώρες, όπου εξακολουθεί να υφίσταται μεγάλη σύγχυση μεταξύ θρησκείας και πολιτικής. Ας μην ξεχνούμε, ότι στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, το Κοράνι είναι ενσωματωμένο στο δίκαιο.
Ό,τι ισχύει για τη θρησκεία ισχύει και για την πολιτική, χωρίς καμία διάκριση. Για πολλούς το να είναι μουσουλμάνοι είναι το κύριο συστατικό της ταυτότητάς τους. Και σε πολλές φτωχογειτονιές του Καΐρου, της Σαναά και του Χαρτούμ δεν έχουν και πολλά για τα οποία μπορούν να είναι περήφανοι εκτός από τη θρησκεία τους. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει για όλους. Πολλοί ήταν οι μουσουλμάνοι, που ζήτησαν δημοσίως συγγνώμη για τη συμπεριφορά των ομοθρήσκων τους. Στο εσωτερικό του Ισλάμ έχει ανοίξει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, από τη μια μεριά είναι οι σκληροί - Ιρανοί μουλάδες, φονταμενταλιστές της Αλ Κάιντα και λοιποί εξτρεμιστές και από την άλλη οι πρωταγωνιστές και υπερασπιστές της Αραβικής Άνοιξης. Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, πάντως, οι δύο κρίσεις αναδεικνύουν μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο ελευθερίες: την ελευθερία της έκφρασης, θεμέλιο λίθο της δυτικής δημοκρατίας, και την ελευθερία μιας κοινότητας - μουσουλμάνων, xριστιανών ή εβραίων - να λατρεύει τον Θεό της χωρίς κάποιος άλλος να τον προσβάλλει.
Για να δούμε όμως και την άλλη πλευρά του θέματος, οι Αμερικανοί διπλωμάτες στη Λιβύη σκοτώθηκαν από το μίσος κάποιων ακραίων ισλαμιστών. Οι τέσσερις όμως διπλωμάτες πέθαναν και λόγω της ελευθερίας των χριστιανών ταραχοποιών. Μερικοί ήξεραν και ενδεχομένως να επιδίωξαν να γίνει όλος αυτός ο θόρυβος. Η ταινία για τον Μωάμεθ, δημιουργήθηκε ακριβώς για να κατεβούν οι μουσουλμάνοι στους δρόμους. Όπως υπάρχουν ακραία στοιχεία στη μια πλευρά, έτσι υπάρχουν και στην άλλη. «Δεν αισθανόμαστε υπεύθυνοι», είπε ο ακραίος χριστιανός πάστορας Τέρι Τζόουνς, υπερασπιστής της επίμαχης ταινίας και φίλος του δημιουργού της. «Λυπούμαστε, βεβαίως, που κάποιος πέθανε. Αλλά δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη γι’ αυτό. Απλώς ασκήσαμε το δικαίωμά μας στην ελευθερία του λόγου. Το δικαίωμα αυτό αξίζει κάτι μόνο όταν λες πράγματα που δεν αρέσουν στον κόσμο».
Η Δύση έχασε την επιρροή της στον ισλαμικό κόσμο
ΠΟΛΛΕΣφορές είναι δύσκολο για όσους δεν είναι μουσουλμάνοι να αντιληφθούν τι ακριβώς συμβαίνει με το Ισλάμ. Η ταινία, σίγουρα αποτελεί καθαρή πρόκληση, όμως δεν είναι παρά η αφορμή, όπως εξήγησε στον «Φιλελεύθερο» η Ραμπάμ Φάθι, δημοσιογράφος στην αιγυπτιακή εφημερίδα ΕlΥoum 7. Το θέμα δεν είναι μόνο θρησκευτικό, καθώς η πολιτική ζημιά που έχει γίνει είναι τεράστια. Οι εύθραυστες κυβερνήσεις των χωρών της Αραβικής Άνοιξης παραμένουν εξαιρετικά ασταθείς. Η Δύση χάνει πλέον πολλή από την αξιοπιστία που είχε κερδίσει αντιτιθέμενη σε καθεστώτα όπως αυτά που διατηρούσε ο Μουαμάρ Καντάφι και ο Χόσνι Μουμπάρακ.
-Γιατί υπάρχουν τόσο έντονες απόψεις σχετικά με τον Μωάμεθ; Για πολλούς πιστούς ο προφήτης είναι ένα πρόσωπο αγαπητό, που θεωρούν ότι βρίσκεται κοντά τους όπως ένα μέλος της οικογένειάς τους. Γι’ αυτό τον λόγο αντιδρούν και τόσο έντονα, γιατί θεωρούν ότι τα σκίτσα πραγματικά τον προσβάλλουν. Θα έκαναν το ίδιο, αν η προσβολή ήταν για τους ίδιους ή κάποιο μέλος της οικογένειάς τους. Θεωρούν τον Μωάμεθ, κάτι πολύτιμο, όπως τον εαυτό τους.
-Ποιος πιστεύετε πως είναι ο πραγματικός λόγος, που ο μουσουλμανικός κόσμος έχει ξεσηκωθεί για την ταινία; Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που έγιναν οι διαμαρτυρίες είναι η θρησκεία και η αγάπη που νιώθουν πολλοί Μουσουλμάνοι για τον προφήτη Μωάμεθ. Οι περισσότεροι στις αραβικές χώρες είναι θρησκευόμενοι και ασκούν με ευλάβεια τα καθήκοντά τους. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία, ότι πολύς θυμός για την ταινία δεν προέρχεται από την προσβολή της θρησκευτικής μας πίστης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι για πολλούς μουσουλμάνους η αιτία που σκοτώθηκαν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και την Παλαιστίνη. Ενδεχομένως οι σχέσεις Ισραήλ - ΗΠΑ να έπαιξαν και αυτές έναν σημαντικό ρόλο. Όλος ο θυμός για την εξωτερική αμερικανική πολιτική, διοχετεύεται στις διαμαρτυρίες. Ας μην ξεχνούμε ότι πολλοί μουσουλμάνοι είναι φτωχοί, χωρίς παιδεία. Σε συνάρτηση με τη διαμάχη που υπάρχει για εξουσία σε πολλές ισλαμικές, βλέπουμε ότι οι διαδηλώσεις για την ταινία είναι μόνο η αφορμή, για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Να επισημάνω ότι πολλοί Μουσουλμάνοι διαφωνούν με τη βιαιότητα που πήραν οι διαδηλώσεις και θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο σπιλώνεται και αδικείται η θρησκεία τους. Οι μορφωμένοι μουσουλμάνοι, πάντως, βλέπουν ότι υπάρχει προβοκάτσια πίσω από την ιστορία αυτή.
-Συμμερίζεστε την άποψη πως η Αραβική Άνοιξη έσπρωξε ακόμη πιο μακριά τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής; Σαφέστατα, θεωρώ πως η Αραβική Άνοιξη απομάκρυνε τη Δύση και τις ΗΠΑ. Πλέον οι άνθρωποι εδώ έχουν φωνή και καλύτερη άποψη για το πολιτικό τους γίγνεσθαι. Με τα προηγούμενα καθεστώτα, οι άνθρωποι φοβόντουσαν να διαδηλώσουν ακόμη αν διαμαρτύρονταν για σκοτωμούς και ακρότητες. Οι πολίτες δεν δικαιούνταν να εκφράσουν τις απόψεις τους, από τον φόβο του καθεστώτος μήπως δυσαρεστηθεί η Δύση. Αυτό έχει αλλάξει τώρα. Η βία φυσικά δεν αποτελεί λύση, και άλλο είναι να διαμαρτύρεται κάποιος και άλλο να σκοτώνει. Πιστεύω όμως πως καθώς οι κοινωνίες ωριμάζουν, θα αλλάζει και ο τρόπος διαμαρτυρίας.
Παιχνίδια εξουσίας
Το πόσο βίαια αντιδρούν οι μουσουλμάνοι στις προκλήσεις είναι κοινός τόπος από τη δημοσίευση των γελοιογραφιών του Μωάμεθ. Όπου υπάρχουν φανατικοί που περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία, μια σπίθα είναι αρκετή. Καθώς, η μάχη για την εξουσία παραμένει ανοιχτή σε πολλές χώρες, είναι φανερό πως παίζονται πολλά πολιτικά παιχνίδια. Η Αραβική Άνοιξη έδιωξε μερικούς δικτάτορες από την εξουσία, άλλοι παλεύουν με νύχια και με δόντια γαντζωμένοι σε αυτή. Υπάρχει, παράλληλα και μια άλλη διαμάχη ανάμεσα στους ισλαμιστές και τους μεταρρυθμιστές, ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να επιβάλουν τη σαρία και ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να προωθήσουν τη δημοκρατία. Καθώς η μάχη εξουσίας διεξάγεται σε πολλά επίπεδα, μια ταινία τόσο εμπρηστική όπως η Αθωότητα των Μουσουλμάνων, μπορεί να αποδειχθεί σε ισχυρό όπλο. Όταν το παιχνίδι περιορίζεται στο ποιος μπορεί να παρουσιαστεί ως ο καλύτερος υπερασπιστής της τιμής του προφήτη, γίνεται ένα παιχνίδι στο οποίο οι εξτρεμιστές είναι εξ ορισμού καλύτεροι. Ο Καϊς Κασίμ, αρθρογράφος στην εφημερίδα Αl Μadda, μιλώνταςστον «Φιλελεύθερο» δεν έκρυψε την αγωνία του, για τις πολιτικές προεκτάσεις που έχει το ζήτημα. «Δεν είναι μόνο ο θυμός που αισθάνονται πολλοί μουσουλμάνοι για την προσβολή του Μωάμεθ. Οι διαδηλώσεις ήταν φυσικό επακόλουθο από κυβερνήσεις στον αραβικό κόσμο για να κρατούν τον λαό τους σε άγνοια και να τον καθοδηγούν μακριά από τα δικαιώματά τους για δημοκρατία και ελευθερία. Τα οικογενειακά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή είναι πιο ύπουλα, πιο ανειλικρινή, πιο ανηλεή από ό,τι δείχνουν. Έτσι αφήνουν τις μάζες να εκφράζονται με αυτό τον βίαιο τρόπο, προκειμένου να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη. Θα έλεγα, ότι οι βίαιες διαδηλώσεις είναι μια δικλίδα ασφαλείας γι’ αυτά τα καθεστώτα, για να παραμείνουν στην εξουσία».
InfoGnomon
Οργισμένες διαδηλώσεις τόσο στην Ευρώπη, όσο και σε μουσουλμανικές χώρες, καταστροφές, μίσος. Εναντίον του σκιτσογράφου, έγινε απόπειρα δολοφονίας, από την οποία ευτυχώς κατάφερε να επιβιώσει. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Ολλανδός καλλιτέχνης Τεό Βαν Γκογκ πλήρωσε με τη ζωή του την ταινία μικρού μήκους «Υποταγή» που δείχνει μια μουσουλμάνα γυμνή με ρήσεις από το Κοράνι γραμμένες στο σώμα της.
Σήμερα, άλλη μια ταινία προκαλεί τριγμούς στις σχέσεις της Δύσης με τον μουσουλμανικό κόσμο. Η Αθωότητα των Μουσουλμάνων, μια κακογυρισμένη ταινία, χωρίς καμιά καλλιτεχνική αξία, έδειξε για άλλη μια φορά πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες. Αν και γυρίστηκε πριν από μερικούς μήνες, μόλις πρόσφατα έγινε γνωστή με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν βίαιες διαδηλώσεις σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής Αφρικής, οι οποίες προκάλεσαν δεκάδες θανάτους, μεταξύ των οποίων τον θάνατο του Αμερικανού πρεσβευτή στη Λιβύη.
Έτσι για άλλη μια φορά επανήλθε το ερώτημα για τη λεπτή γραμμή, που χωρίζει τη λογοκρισία και τη
θρησκευτική ελευθερία. Όσα συμβαίνουν στις μουσουλμανικές χώρες είναι αδιανόητα για τη Δύση, όπου ο σεβασμός της ελευθερίας της έκφρασης είναι από τα πιο σημαντικά ανθρώπινα δικαιώματα. Για τα κοσμικά κράτη της Δύσης αλλά και τους κοσμικούς μουσουλμάνους, η ελευθερία είναι κορυφαίας σημασίας, ελευθερία λόγου, καλλιτεχνική ελευθερία, θρησκευτική ελευθερία. «Διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υποστηρίξω το δικαίωμά σου να το λες», είναι η ρήση του Βολταίρου που βρίσκει πολλούς υποστηρικτές.
Γι’ αυτό και οι περισσότεροι Δυτικοί είναι τόσο επικριτικοί στις αντιδράσεις των μουσουλμάνων, καθώς θεωρούν πως η θρησκεία είναι ένα ιδιωτικό καθήκον, που εναπόκειται στον κάθε πιστό πώς θα λειτουργήσει μέσα στην κοινωνία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στις ισλαμικές χώρες, όπου εξακολουθεί να υφίσταται μεγάλη σύγχυση μεταξύ θρησκείας και πολιτικής. Ας μην ξεχνούμε, ότι στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, το Κοράνι είναι ενσωματωμένο στο δίκαιο.
Ό,τι ισχύει για τη θρησκεία ισχύει και για την πολιτική, χωρίς καμία διάκριση. Για πολλούς το να είναι μουσουλμάνοι είναι το κύριο συστατικό της ταυτότητάς τους. Και σε πολλές φτωχογειτονιές του Καΐρου, της Σαναά και του Χαρτούμ δεν έχουν και πολλά για τα οποία μπορούν να είναι περήφανοι εκτός από τη θρησκεία τους. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει για όλους. Πολλοί ήταν οι μουσουλμάνοι, που ζήτησαν δημοσίως συγγνώμη για τη συμπεριφορά των ομοθρήσκων τους. Στο εσωτερικό του Ισλάμ έχει ανοίξει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, από τη μια μεριά είναι οι σκληροί - Ιρανοί μουλάδες, φονταμενταλιστές της Αλ Κάιντα και λοιποί εξτρεμιστές και από την άλλη οι πρωταγωνιστές και υπερασπιστές της Αραβικής Άνοιξης. Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, πάντως, οι δύο κρίσεις αναδεικνύουν μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο ελευθερίες: την ελευθερία της έκφρασης, θεμέλιο λίθο της δυτικής δημοκρατίας, και την ελευθερία μιας κοινότητας - μουσουλμάνων, xριστιανών ή εβραίων - να λατρεύει τον Θεό της χωρίς κάποιος άλλος να τον προσβάλλει.
Για να δούμε όμως και την άλλη πλευρά του θέματος, οι Αμερικανοί διπλωμάτες στη Λιβύη σκοτώθηκαν από το μίσος κάποιων ακραίων ισλαμιστών. Οι τέσσερις όμως διπλωμάτες πέθαναν και λόγω της ελευθερίας των χριστιανών ταραχοποιών. Μερικοί ήξεραν και ενδεχομένως να επιδίωξαν να γίνει όλος αυτός ο θόρυβος. Η ταινία για τον Μωάμεθ, δημιουργήθηκε ακριβώς για να κατεβούν οι μουσουλμάνοι στους δρόμους. Όπως υπάρχουν ακραία στοιχεία στη μια πλευρά, έτσι υπάρχουν και στην άλλη. «Δεν αισθανόμαστε υπεύθυνοι», είπε ο ακραίος χριστιανός πάστορας Τέρι Τζόουνς, υπερασπιστής της επίμαχης ταινίας και φίλος του δημιουργού της. «Λυπούμαστε, βεβαίως, που κάποιος πέθανε. Αλλά δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη γι’ αυτό. Απλώς ασκήσαμε το δικαίωμά μας στην ελευθερία του λόγου. Το δικαίωμα αυτό αξίζει κάτι μόνο όταν λες πράγματα που δεν αρέσουν στον κόσμο».
Η Δύση έχασε την επιρροή της στον ισλαμικό κόσμο
ΠΟΛΛΕΣφορές είναι δύσκολο για όσους δεν είναι μουσουλμάνοι να αντιληφθούν τι ακριβώς συμβαίνει με το Ισλάμ. Η ταινία, σίγουρα αποτελεί καθαρή πρόκληση, όμως δεν είναι παρά η αφορμή, όπως εξήγησε στον «Φιλελεύθερο» η Ραμπάμ Φάθι, δημοσιογράφος στην αιγυπτιακή εφημερίδα ΕlΥoum 7. Το θέμα δεν είναι μόνο θρησκευτικό, καθώς η πολιτική ζημιά που έχει γίνει είναι τεράστια. Οι εύθραυστες κυβερνήσεις των χωρών της Αραβικής Άνοιξης παραμένουν εξαιρετικά ασταθείς. Η Δύση χάνει πλέον πολλή από την αξιοπιστία που είχε κερδίσει αντιτιθέμενη σε καθεστώτα όπως αυτά που διατηρούσε ο Μουαμάρ Καντάφι και ο Χόσνι Μουμπάρακ.
-Γιατί υπάρχουν τόσο έντονες απόψεις σχετικά με τον Μωάμεθ; Για πολλούς πιστούς ο προφήτης είναι ένα πρόσωπο αγαπητό, που θεωρούν ότι βρίσκεται κοντά τους όπως ένα μέλος της οικογένειάς τους. Γι’ αυτό τον λόγο αντιδρούν και τόσο έντονα, γιατί θεωρούν ότι τα σκίτσα πραγματικά τον προσβάλλουν. Θα έκαναν το ίδιο, αν η προσβολή ήταν για τους ίδιους ή κάποιο μέλος της οικογένειάς τους. Θεωρούν τον Μωάμεθ, κάτι πολύτιμο, όπως τον εαυτό τους.
-Ποιος πιστεύετε πως είναι ο πραγματικός λόγος, που ο μουσουλμανικός κόσμος έχει ξεσηκωθεί για την ταινία; Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που έγιναν οι διαμαρτυρίες είναι η θρησκεία και η αγάπη που νιώθουν πολλοί Μουσουλμάνοι για τον προφήτη Μωάμεθ. Οι περισσότεροι στις αραβικές χώρες είναι θρησκευόμενοι και ασκούν με ευλάβεια τα καθήκοντά τους. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία, ότι πολύς θυμός για την ταινία δεν προέρχεται από την προσβολή της θρησκευτικής μας πίστης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι για πολλούς μουσουλμάνους η αιτία που σκοτώθηκαν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και την Παλαιστίνη. Ενδεχομένως οι σχέσεις Ισραήλ - ΗΠΑ να έπαιξαν και αυτές έναν σημαντικό ρόλο. Όλος ο θυμός για την εξωτερική αμερικανική πολιτική, διοχετεύεται στις διαμαρτυρίες. Ας μην ξεχνούμε ότι πολλοί μουσουλμάνοι είναι φτωχοί, χωρίς παιδεία. Σε συνάρτηση με τη διαμάχη που υπάρχει για εξουσία σε πολλές ισλαμικές, βλέπουμε ότι οι διαδηλώσεις για την ταινία είναι μόνο η αφορμή, για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Να επισημάνω ότι πολλοί Μουσουλμάνοι διαφωνούν με τη βιαιότητα που πήραν οι διαδηλώσεις και θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο σπιλώνεται και αδικείται η θρησκεία τους. Οι μορφωμένοι μουσουλμάνοι, πάντως, βλέπουν ότι υπάρχει προβοκάτσια πίσω από την ιστορία αυτή.
-Συμμερίζεστε την άποψη πως η Αραβική Άνοιξη έσπρωξε ακόμη πιο μακριά τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής; Σαφέστατα, θεωρώ πως η Αραβική Άνοιξη απομάκρυνε τη Δύση και τις ΗΠΑ. Πλέον οι άνθρωποι εδώ έχουν φωνή και καλύτερη άποψη για το πολιτικό τους γίγνεσθαι. Με τα προηγούμενα καθεστώτα, οι άνθρωποι φοβόντουσαν να διαδηλώσουν ακόμη αν διαμαρτύρονταν για σκοτωμούς και ακρότητες. Οι πολίτες δεν δικαιούνταν να εκφράσουν τις απόψεις τους, από τον φόβο του καθεστώτος μήπως δυσαρεστηθεί η Δύση. Αυτό έχει αλλάξει τώρα. Η βία φυσικά δεν αποτελεί λύση, και άλλο είναι να διαμαρτύρεται κάποιος και άλλο να σκοτώνει. Πιστεύω όμως πως καθώς οι κοινωνίες ωριμάζουν, θα αλλάζει και ο τρόπος διαμαρτυρίας.
Παιχνίδια εξουσίας
Το πόσο βίαια αντιδρούν οι μουσουλμάνοι στις προκλήσεις είναι κοινός τόπος από τη δημοσίευση των γελοιογραφιών του Μωάμεθ. Όπου υπάρχουν φανατικοί που περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία, μια σπίθα είναι αρκετή. Καθώς, η μάχη για την εξουσία παραμένει ανοιχτή σε πολλές χώρες, είναι φανερό πως παίζονται πολλά πολιτικά παιχνίδια. Η Αραβική Άνοιξη έδιωξε μερικούς δικτάτορες από την εξουσία, άλλοι παλεύουν με νύχια και με δόντια γαντζωμένοι σε αυτή. Υπάρχει, παράλληλα και μια άλλη διαμάχη ανάμεσα στους ισλαμιστές και τους μεταρρυθμιστές, ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να επιβάλουν τη σαρία και ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να προωθήσουν τη δημοκρατία. Καθώς η μάχη εξουσίας διεξάγεται σε πολλά επίπεδα, μια ταινία τόσο εμπρηστική όπως η Αθωότητα των Μουσουλμάνων, μπορεί να αποδειχθεί σε ισχυρό όπλο. Όταν το παιχνίδι περιορίζεται στο ποιος μπορεί να παρουσιαστεί ως ο καλύτερος υπερασπιστής της τιμής του προφήτη, γίνεται ένα παιχνίδι στο οποίο οι εξτρεμιστές είναι εξ ορισμού καλύτεροι. Ο Καϊς Κασίμ, αρθρογράφος στην εφημερίδα Αl Μadda, μιλώνταςστον «Φιλελεύθερο» δεν έκρυψε την αγωνία του, για τις πολιτικές προεκτάσεις που έχει το ζήτημα. «Δεν είναι μόνο ο θυμός που αισθάνονται πολλοί μουσουλμάνοι για την προσβολή του Μωάμεθ. Οι διαδηλώσεις ήταν φυσικό επακόλουθο από κυβερνήσεις στον αραβικό κόσμο για να κρατούν τον λαό τους σε άγνοια και να τον καθοδηγούν μακριά από τα δικαιώματά τους για δημοκρατία και ελευθερία. Τα οικογενειακά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή είναι πιο ύπουλα, πιο ανειλικρινή, πιο ανηλεή από ό,τι δείχνουν. Έτσι αφήνουν τις μάζες να εκφράζονται με αυτό τον βίαιο τρόπο, προκειμένου να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη. Θα έλεγα, ότι οι βίαιες διαδηλώσεις είναι μια δικλίδα ασφαλείας γι’ αυτά τα καθεστώτα, για να παραμείνουν στην εξουσία».
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Δέστε τι συμβαίνει στην Τουρκία»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κοστούμι ενεργειακής δύναμης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
