2012-12-20 07:31:22
Του Julien Barnes-Dacey
Με δεδομένο δύο χρόνια ωμής βίας και τη δολοφονία περισσότερων από 40.000 ανθρώπων, είναι δύσκολο να πάρει κανείς στα σοβαρά οποιαδήποτε δήλωση από το συριακό καθεστώς που σχετίζεται με την πρότασή του για μια πολιτική λύση στην καταστροφική κρίση. Οι δηλώσεις του Σύριου αντιπροέδρου, Farouq al-Sharaa στην εφημερίδα του Λιβάνου, al-Akhbar, με τις οποίες ασκεί κριτική στην προσέγγιση του καθεστώτος, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να κερδίσει τη μάχη στρατιωτικά και καλώντας για μια «ιστορική διευθέτηση» που περιλαμβάνει και τη δημιουργία μιας ενισχυμένης κυβέρνησης εθνικής ενότητας –δηλαδή μια συμφωνία υπό διαπραγμάτευση- έχουν ευρέως απορριφθεί ως μια νέα προσπάθεια του καθεστώτος να κερδίσει χρόνο.
Η προοπτική οποιασδήποτε μορφής πολιτικού διαλόγου και λύσης της διαμάχης, φαίνεται –στην καλύτερη- παρατραβηγμένη. Τα επίπεδα πόλωσης είναι τώρα πολύ βαθιά, και πολύ αιματηρά
. Την περασμένη Κυριακή αεροσκάφη του καθεστώτος βομβάρδισαν το παλαιστινιακό στρατόπεδο προσφύγων στη Yarmouk της Δαμασκού, και κάθε ημέρα εμφανίζονται νέες ειδήσεις που απεικονίζουν την βαρβαρότητα του καθεστώτος. Οι αντάρτες είναι σαφές ότι δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στο καθεστώς, και εάν δεν συμβεί μια δραματική πράξη συνθηκολόγησης του καθεστώτος, όπως η αποχώρηση του Bashar al-Assad, υπάρχουν λίγες προοπτικές οι αντάρτες μαχητές να εγκαταλείψουν τα όπλα για να προωθήσουν μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων, ιδιαίτερα μετά από τις πρόσφατες στρατιωτικές τους νίκες.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις μεταβαλλόμενες δυναμικές της διαμάχης, μπορεί να είναι ανόητο να απορρίψει κανείς συλλήβδην τα σχόλια του al-Sharaa. Οι πρόσφατες αναφορές εμφανίζουν ένα καθεστώς που είναι όλο και περισσότερο στριμωγμένο. Αν και η διάλυσή του μπορεί να μην είναι επικείμενη και διατηρεί ακόμη τον έλεγχο πόλεων-κλειδιά, μεταξύ των οποίων τη Δαμασκό και την Χομς, είναι ξεκάθαρο ότι οι αντάρτες κάνουν όλο και περισσότερο πρόοδο. Η πρόσφατη, κάπως μάταια, χρήση των πυραύλων Scud, υποδεικνύει την αυξανόμενη απελπισία του καθεστώτος. Η προοπτική μιας τελικής νίκης του καθεστώτος είναι τώρα σχεδόν απίθανο να τη φανταστεί κανείς, και ένα γεγονός που ακόμη και η Ρωσία φαίνεται να έχει αποδεχτεί. Ο πιο στενός σύμμαχος του Assad, το Ιράν, έχει προτείνει ένα σχέδιο μετάβασης έξι σημείων, υποδηλώνοντας ότι ακόμη και η Τεχεράνη έχει επίσης χάσει τις ελπίδες της και ψάχνει για μια διέξοδο.
Μια τέτοια θα μπορούσε να ήταν ο Assad και οι γύρω του να έχουν τελικά συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να επιτευχθεί μια συμφωνία. Τα σχόλια του al-Sharaa, η πρώτη αναγνώριση από υψηλόβαθμο αξιωματούχο ότι το καθεστώς δεν μπορεί να κερδίσει τη μάχη στρατιωτικά, μπορεί επίσης να αποτελεί μια προσπάθεια να ετοιμάζει το έδαφος για διαπραγματεύσεις. Αν και ο al-Sharaa κατέστησε σαφές ότι η τελική εξουσία ανήκει στον Assad, ο οποίος παραμένει επικεντρωμένος στην στρατιωτική λύση, η σιωπηλή κριτική αυτής της προσέγγισης θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια σημαντική αλλαγή. Η συνέντευξη τονίστηκε εμφανώς στο συριακό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων, SANA. Επιπλέον, ίσως να μην είναι σύμπτωση ότι τα σχόλια αυτά προέρχονται από το μόνο υψηλόβαθμο αξιωματούχο τον οποίο οι εξωτερικοί παράγοντες, και ακόμη και κάποια μέλη της αντιπολίτευσης, έχουν προηγουμένως προτείνει ότι θα μπορούσε να προεδρεύσει μιας μετάβασης.
Ωστόσο, γνήσια ή όχι, τα σχόλια του al-Sharaa είναι πιθανό να μην προχωρήσουν, δεδομένης της συνεχιζόμενης βάναυσης καταστολής του καθεστώτος από την αντιπολίτευση. Η Συρία θα πληρώσει ένα πολύ βαρύ τίμημα για αυτό. Αν και η νίκη θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάτι που μπορεί να πετύχουν οι αντάρτες, η χώρα μπορεί να σπαράσσεται ανεπανόρθωτα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, περισσότερο από ό,τι συμβαίνει τώρα, με ή χωρίς στρατιωτική παρέμβαση από τη Δύση. Αν και το καθεστώς αποδυναμώνεται ξεκάθαρα, η δύναμη ασφαλείας του Assad, στην οποία κυριαρχούν οι Αλαουίτες, παραμένει μια τρομερά ισχυρή δύναμη, ικανή να παρατείνει την παραμονή του Assad (και μια ομάδα που θα μπορούσε να επιζήσει ακόμη και μετά από την κατάρρευση του ίδιου του Assad). Τις τελευταίες ημέρες έχουν κάνει επίσης την εμφάνισή τους ανησυχητικά σημάδια θρησκευτικής βίας, που υποκινήθηκε από τις δυνάμεις των ανταρτών, με επιθέσεις σε Αλαουίτες χωρικούς και το κάψιμο σιιτικού τζαμιού. Με τις δυνάμεις της τζιχάντ (με τη μορφή του Jabhat al-Nusra) να κερδίζουν όλο και πιο ευρεία υποστήριξη, η προοπτική για ένα πολυκοινοτικό τοπίο στη Συρία φαίνεται όλο και πιο δύσκολη. Μια μάχη μέχρι το τέλος θα στείλει τη Συρία ακόμη πιο βαθιά στην άβυσσο της θρησκευτικής αποσύνθεσης.
*Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο εδώ: http://ecfr.eu/blog/entry/is_assad_fishing_for_a_deal
Πηγή:www.capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Με δεδομένο δύο χρόνια ωμής βίας και τη δολοφονία περισσότερων από 40.000 ανθρώπων, είναι δύσκολο να πάρει κανείς στα σοβαρά οποιαδήποτε δήλωση από το συριακό καθεστώς που σχετίζεται με την πρότασή του για μια πολιτική λύση στην καταστροφική κρίση. Οι δηλώσεις του Σύριου αντιπροέδρου, Farouq al-Sharaa στην εφημερίδα του Λιβάνου, al-Akhbar, με τις οποίες ασκεί κριτική στην προσέγγιση του καθεστώτος, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να κερδίσει τη μάχη στρατιωτικά και καλώντας για μια «ιστορική διευθέτηση» που περιλαμβάνει και τη δημιουργία μιας ενισχυμένης κυβέρνησης εθνικής ενότητας –δηλαδή μια συμφωνία υπό διαπραγμάτευση- έχουν ευρέως απορριφθεί ως μια νέα προσπάθεια του καθεστώτος να κερδίσει χρόνο.
Η προοπτική οποιασδήποτε μορφής πολιτικού διαλόγου και λύσης της διαμάχης, φαίνεται –στην καλύτερη- παρατραβηγμένη. Τα επίπεδα πόλωσης είναι τώρα πολύ βαθιά, και πολύ αιματηρά
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις μεταβαλλόμενες δυναμικές της διαμάχης, μπορεί να είναι ανόητο να απορρίψει κανείς συλλήβδην τα σχόλια του al-Sharaa. Οι πρόσφατες αναφορές εμφανίζουν ένα καθεστώς που είναι όλο και περισσότερο στριμωγμένο. Αν και η διάλυσή του μπορεί να μην είναι επικείμενη και διατηρεί ακόμη τον έλεγχο πόλεων-κλειδιά, μεταξύ των οποίων τη Δαμασκό και την Χομς, είναι ξεκάθαρο ότι οι αντάρτες κάνουν όλο και περισσότερο πρόοδο. Η πρόσφατη, κάπως μάταια, χρήση των πυραύλων Scud, υποδεικνύει την αυξανόμενη απελπισία του καθεστώτος. Η προοπτική μιας τελικής νίκης του καθεστώτος είναι τώρα σχεδόν απίθανο να τη φανταστεί κανείς, και ένα γεγονός που ακόμη και η Ρωσία φαίνεται να έχει αποδεχτεί. Ο πιο στενός σύμμαχος του Assad, το Ιράν, έχει προτείνει ένα σχέδιο μετάβασης έξι σημείων, υποδηλώνοντας ότι ακόμη και η Τεχεράνη έχει επίσης χάσει τις ελπίδες της και ψάχνει για μια διέξοδο.
Μια τέτοια θα μπορούσε να ήταν ο Assad και οι γύρω του να έχουν τελικά συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να επιτευχθεί μια συμφωνία. Τα σχόλια του al-Sharaa, η πρώτη αναγνώριση από υψηλόβαθμο αξιωματούχο ότι το καθεστώς δεν μπορεί να κερδίσει τη μάχη στρατιωτικά, μπορεί επίσης να αποτελεί μια προσπάθεια να ετοιμάζει το έδαφος για διαπραγματεύσεις. Αν και ο al-Sharaa κατέστησε σαφές ότι η τελική εξουσία ανήκει στον Assad, ο οποίος παραμένει επικεντρωμένος στην στρατιωτική λύση, η σιωπηλή κριτική αυτής της προσέγγισης θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια σημαντική αλλαγή. Η συνέντευξη τονίστηκε εμφανώς στο συριακό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων, SANA. Επιπλέον, ίσως να μην είναι σύμπτωση ότι τα σχόλια αυτά προέρχονται από το μόνο υψηλόβαθμο αξιωματούχο τον οποίο οι εξωτερικοί παράγοντες, και ακόμη και κάποια μέλη της αντιπολίτευσης, έχουν προηγουμένως προτείνει ότι θα μπορούσε να προεδρεύσει μιας μετάβασης.
Ωστόσο, γνήσια ή όχι, τα σχόλια του al-Sharaa είναι πιθανό να μην προχωρήσουν, δεδομένης της συνεχιζόμενης βάναυσης καταστολής του καθεστώτος από την αντιπολίτευση. Η Συρία θα πληρώσει ένα πολύ βαρύ τίμημα για αυτό. Αν και η νίκη θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάτι που μπορεί να πετύχουν οι αντάρτες, η χώρα μπορεί να σπαράσσεται ανεπανόρθωτα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, περισσότερο από ό,τι συμβαίνει τώρα, με ή χωρίς στρατιωτική παρέμβαση από τη Δύση. Αν και το καθεστώς αποδυναμώνεται ξεκάθαρα, η δύναμη ασφαλείας του Assad, στην οποία κυριαρχούν οι Αλαουίτες, παραμένει μια τρομερά ισχυρή δύναμη, ικανή να παρατείνει την παραμονή του Assad (και μια ομάδα που θα μπορούσε να επιζήσει ακόμη και μετά από την κατάρρευση του ίδιου του Assad). Τις τελευταίες ημέρες έχουν κάνει επίσης την εμφάνισή τους ανησυχητικά σημάδια θρησκευτικής βίας, που υποκινήθηκε από τις δυνάμεις των ανταρτών, με επιθέσεις σε Αλαουίτες χωρικούς και το κάψιμο σιιτικού τζαμιού. Με τις δυνάμεις της τζιχάντ (με τη μορφή του Jabhat al-Nusra) να κερδίζουν όλο και πιο ευρεία υποστήριξη, η προοπτική για ένα πολυκοινοτικό τοπίο στη Συρία φαίνεται όλο και πιο δύσκολη. Μια μάχη μέχρι το τέλος θα στείλει τη Συρία ακόμη πιο βαθιά στην άβυσσο της θρησκευτικής αποσύνθεσης.
*Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο εδώ: http://ecfr.eu/blog/entry/is_assad_fishing_for_a_deal
Πηγή:www.capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΗΠΑ: Αύξηση 23% των σεξουαλικών επιθέσεων στις στρατιωτικές ακαδημίες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
