2013-01-08 14:37:03
Γράφει ο Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
Το «κεντρικό πολιτικό θέμα» στην Ελλάδα παραμένει, δυστυχώς, η λίστα Λαγκάρντ. Κατά αυτόν τον τρόπο η Πολιτεία αποπροσανατολίζεται από το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που είναι η... αύξηση της ανέχειας, με το 1/3 των Ελλήνων να έχει φτωχοποιηθεί ή να ζει στα όρια της φτώχειας.
Την ίδια ώρα ο Αντώνης Σαμαράς φέρεται να ξεκινά ένα διπλωματικό «μαραθώνιο» με επισκέψεις σε διάφορες χώρες για συνομιλίες σχετικά με επενδύσεις στην Ελλάδα. Μετά την Γερμανία θα επισκεφθεί Κατάρ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και έπειτα Ρωσία και Κίνα, δυο χώρες που διαθέτουν πολλά κεφάλαια προς επένδυση.
Το ερώτημα που αυθόρμητα τίθεται είναι: Οι κινήσεις αυτές γίνονται πράγματι στα πλαίσια μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής ή αποτελούν επικοινωνιακό παιχνίδι;
Στο παρελθόν είχαμε συνηθίσει σε συμφωνίες που δεν υλοποιήθηκαν είτε λόγω απειλών από την Ουάσινγκτον είτε λόγω ανεπάρκειας της δημόσιας διοίκησης και των συμβούλων των κυβερνητικών αξιωματούχων.
Η αξιοζήλευτη γεωστρατηγική θέση της χώρας και ο ορυκτός πλούτος δεν είναι από μόνα τους αρκετά, προκειμένου να υπογραφούν ωφέλιμες συμφωνίες. Απαιτείται μακρόπνοη στρατηγική, επαγγελματισμός και αποφασιστικότητα. Ότι ξεκινήσει, πρέπει να πάει μέχρι τέλους.
Έχει η Ελλάδα «Ostpolitik»; Ανατολικά μας βρίσκονται Ρωσία και Κίνα, χώρες ισχυρές και σοβαρές στις διαπραγματεύσεις. Δρουν βάσει της λογικής «do ut des», που σημαίνει «δίνω για να δώσεις». Η Ελλάδα, εφόσον στο κυβερνητικό επιτελείο θέλουν να κινηθούν σοβαρά και να αποφύγουν τα λάθη προηγούμενων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων, έχει δύο παραπάνω ατού σε σχέση με άλλες χώρες της Ε.Ε. Σε περίπτωση που αυτά ενεργοποιηθούν θα δώσουν την δυνατότητα διπλωματικών ελιγμών στην Ελλάδα, καθιστώντας την ενδεχόμενα διαμεσολαβητή στα ευρωπαϊκά πλαίσια σε θέματα που είναι σε εξέλιξη και απαιτούν λύσεις. Συγκεκριμένα πρόκειται για δύο σημαντικούς πυλώνες μιας νέας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τον πολιτισμό και την Ορθοδοξία.
Κίνα και Ρωσία δίνουν ιδιαίτερο βάρος σε συνομιλητές με ιστορικό βάθος. Οι Κινέζοι στέκονται με σεβασμό απέναντι στην ελληνική ιστορία, κάτι που γίνεται ορατό κάθε φορά με αφορμή επισκέψεων Ελλήνων πρωθυπουργών στην χώρα του μεταξιού, αλλά και από σίνο-ελληνικές πρωτοβουλίες στον τομέα του πολιτισμού. Από την άλλη η Ρωσία του Πούτιν, πέραν την παραδοχής της ελληνικής πολιτιστικής προσφοράς στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αναγνωρίζει και την συμβολή των Ελλήνων στην μετάδοση της Ορθοδοξίας στους Ρώσους. Η υποδοχή εκπροσώπων της Ορθοδοξίας από την Ελλάδα γίνεται με τιμές αρχηγών κρατών.
Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει σοβαρά βήματα στον τομέα της πολιτιστικής διπλωματίας, σημαντικό παράγοντα στις διεθνείς σχέσεις. Χωρίς την συμβολή της δεν μπορεί να χαραχτεί επιτυχώς μια νέα Ανατολική Πολιτική για την χώρα, δίχως να παραβλέπεται η θέση μας στα τεκταινόμενα που αφορούν την Δύση.
Στην εξωτερική πολιτική σημαντικό δεν είναι το που πας, αλλά το πως πας και τι προβάλλεις. Ελλάδα λοιπόν ή μπανανία;
pygmi.gr
Το «κεντρικό πολιτικό θέμα» στην Ελλάδα παραμένει, δυστυχώς, η λίστα Λαγκάρντ. Κατά αυτόν τον τρόπο η Πολιτεία αποπροσανατολίζεται από το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που είναι η... αύξηση της ανέχειας, με το 1/3 των Ελλήνων να έχει φτωχοποιηθεί ή να ζει στα όρια της φτώχειας.
Την ίδια ώρα ο Αντώνης Σαμαράς φέρεται να ξεκινά ένα διπλωματικό «μαραθώνιο» με επισκέψεις σε διάφορες χώρες για συνομιλίες σχετικά με επενδύσεις στην Ελλάδα. Μετά την Γερμανία θα επισκεφθεί Κατάρ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και έπειτα Ρωσία και Κίνα, δυο χώρες που διαθέτουν πολλά κεφάλαια προς επένδυση.
Το ερώτημα που αυθόρμητα τίθεται είναι: Οι κινήσεις αυτές γίνονται πράγματι στα πλαίσια μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής ή αποτελούν επικοινωνιακό παιχνίδι;
Στο παρελθόν είχαμε συνηθίσει σε συμφωνίες που δεν υλοποιήθηκαν είτε λόγω απειλών από την Ουάσινγκτον είτε λόγω ανεπάρκειας της δημόσιας διοίκησης και των συμβούλων των κυβερνητικών αξιωματούχων.
Η αξιοζήλευτη γεωστρατηγική θέση της χώρας και ο ορυκτός πλούτος δεν είναι από μόνα τους αρκετά, προκειμένου να υπογραφούν ωφέλιμες συμφωνίες. Απαιτείται μακρόπνοη στρατηγική, επαγγελματισμός και αποφασιστικότητα. Ότι ξεκινήσει, πρέπει να πάει μέχρι τέλους.
Έχει η Ελλάδα «Ostpolitik»; Ανατολικά μας βρίσκονται Ρωσία και Κίνα, χώρες ισχυρές και σοβαρές στις διαπραγματεύσεις. Δρουν βάσει της λογικής «do ut des», που σημαίνει «δίνω για να δώσεις». Η Ελλάδα, εφόσον στο κυβερνητικό επιτελείο θέλουν να κινηθούν σοβαρά και να αποφύγουν τα λάθη προηγούμενων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων, έχει δύο παραπάνω ατού σε σχέση με άλλες χώρες της Ε.Ε. Σε περίπτωση που αυτά ενεργοποιηθούν θα δώσουν την δυνατότητα διπλωματικών ελιγμών στην Ελλάδα, καθιστώντας την ενδεχόμενα διαμεσολαβητή στα ευρωπαϊκά πλαίσια σε θέματα που είναι σε εξέλιξη και απαιτούν λύσεις. Συγκεκριμένα πρόκειται για δύο σημαντικούς πυλώνες μιας νέας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τον πολιτισμό και την Ορθοδοξία.
Κίνα και Ρωσία δίνουν ιδιαίτερο βάρος σε συνομιλητές με ιστορικό βάθος. Οι Κινέζοι στέκονται με σεβασμό απέναντι στην ελληνική ιστορία, κάτι που γίνεται ορατό κάθε φορά με αφορμή επισκέψεων Ελλήνων πρωθυπουργών στην χώρα του μεταξιού, αλλά και από σίνο-ελληνικές πρωτοβουλίες στον τομέα του πολιτισμού. Από την άλλη η Ρωσία του Πούτιν, πέραν την παραδοχής της ελληνικής πολιτιστικής προσφοράς στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αναγνωρίζει και την συμβολή των Ελλήνων στην μετάδοση της Ορθοδοξίας στους Ρώσους. Η υποδοχή εκπροσώπων της Ορθοδοξίας από την Ελλάδα γίνεται με τιμές αρχηγών κρατών.
Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει σοβαρά βήματα στον τομέα της πολιτιστικής διπλωματίας, σημαντικό παράγοντα στις διεθνείς σχέσεις. Χωρίς την συμβολή της δεν μπορεί να χαραχτεί επιτυχώς μια νέα Ανατολική Πολιτική για την χώρα, δίχως να παραβλέπεται η θέση μας στα τεκταινόμενα που αφορούν την Δύση.
Στην εξωτερική πολιτική σημαντικό δεν είναι το που πας, αλλά το πως πας και τι προβάλλεις. Ελλάδα λοιπόν ή μπανανία;
pygmi.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιος είναι Τούρκος και Τουρκοκύπριος
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάτρα: Λένε το νερό - νεράκι στην Εγλυκάδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
