2013-03-10 19:42:03
Όταν πριν από σχεδόν ένα χρόνο έγινε γνωστή η πρόθεση της κυβέρνησης να υλοποιήσει μέσω ΜΚΟ προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα με ολιγόμηνες συμβάσεις για τους ανέργους, εκδηλώθηκαν ποικίλες αντιδράσεις.
Κάποιοι είπαν πως πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια χάλκευσης των πραγματικών στοιχείων για την ανεργία στη χώρα ενώ άλλοι μίλησαν για κερκόπορτες και εκχώρηση κρατικών αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες. Οι … άνθρωποι όμως που έστω και για αυτούς τους πέντε μήνες βρήκαν μέσω του προγράμματος δουλειά αλλά και την ευτυχία να μπορούν να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη τουλάχιστον για τα παιδιά και την οικογένειά τους είχαν άλλη άποψη!
Οι μήνες αυτοί όμως πέρασαν γρήγορα. Και τώρα; Επιστροφή πίσω στην ανεργία και την ανέχεια; Στο ρεπορτάζ που ακολουθεί «πενταμηνίτες» που δούλεψαν στον τομέα της καθαριότητας του Δήμου Αγρινίου μιλούν στο «Γ», για το πρόγραμμα αλλά και τις σκέψεις τους τώρα που αυτό τελειώνει Η κ
. Ελένη Λανοπούλου εργάστηκε αυτούς τους 5 μήνες σαν επόπτρια των εργατών της καθαριότητας. Η κυρία Ελένη είναι μητέρα δύο παιδιών και πριν το πρόγραμμα ήταν άνεργη για χρόνια, από επιλογή, όπως λέει η ίδια αλλά η στιγμή που διάλεξε να βγει και πάλι στην αγορά εργασίας αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη. «Πριν το πρόγραμμα ήμουν άνεργη 10 χρόνια αλλά από επιλογή λόγω του ότι είχα δύο παιδιά να μεγαλώσω. Το πρόγραμμα ήταν μια ανάσα για μένα και την οικογένεια μου. Τώρα τα πράγματα είναι και πάλι μετέωρα…» λέει η κ. Λανοπούλου. «Θα κάνω τώρα χαρτιά για όποιο νέο πρόγραμμα βγει. Θα προσπαθήσω να βρω μια οποιαδήποτε δουλειά…» συμπληρώνει.
Στο ίδιο πόστο εργάστηκε και η κ. Ειρήνη Μασούρα. Το αρχικό πόστο στο οποίο θα απασχολούταν ήταν η «δημιουργία και λειτουργία οργάνωσης μονάδας περιβαλλοντικών εκδηλώσεων» αλλά όπως εξηγεί, τα άτομα διασπάρθηκαν όπου υπήρχε κενή θέση για να καλυφθούν ανάγκες. Η Ειρήνη είναι μία νέα γυναίκα, πτυχιούχος της Γεωπονικής σχολής της Θεσσαλονίκης, η οποία βρήκε επιτέλους απασχόληση κάπου, δίνει όμως και μια άλλη όψη του νομίσματος.«Είμαι άνεργη εδώ και δύο χρόνια, από τότε δηλαδή που πήρα το πτυχίο μου. Για μένα το πρόγραμμα ήταν μεγάλη βοήθεια, ήταν μια ανακούφιση, αλλά ταυτόχρονα είναι και παγίδα γιατί για άλλους 7 μήνες δεν θα έχω τη δυνατότητα να κάνω τα χαρτιά μου για άλλο πρόγραμμα, καθώς το «πράσινο μπλε» προέβλεπε 5μηνη απασχόληση σε διάστημα 12 μηνών…» σχολιάζει η ίδια. «Η ερώτησή μου για το μέλλον είναι «και τώρα τι;». Το ίδιο με την Ειρήνη αναρωτιούνται οι περισσότεροι που απασχολήθηκαν στο πρόγραμμα τους μήνες αυτούς και που τώρα νιώθουν και πάλι την ανασφάλεια να τους κυριεύει…
Ο Αλέξανδρος Ζωγράφος εργάστηκε σαν οδοκαθαριστής αλλά και σαν καθαριστής σε απορριμματοφόρο: « Ήμουν άνεργος ένα χρόνο πριν το 5μηνο πρόγραμμα. Ήταν μεγάλη ανακούφιση για την τσέπη μου. Τι σκοπεύω να κάνω τώρα; Επιστροφή στο χωριό! Θα γυρίσω πίσω στο Χρυσοβέργι και θα ασχοληθώ με τα αγροτικά. Έχω δυο παιδιά. Η γυναίκα μου μόλις γέννησε το 2οκαι είναι και αυτή άνεργη. Ψάχνουμε και κάνουμε τα χαρτιά μας για ότι πρόγραμμα βγει… Τα λεφτά δεν ήταν σπουδαία, αλλά καλύψαμε βασικά έξοδα. Έξοδα που δυστυχώς το τέλος του προγράμματος συνέπεσε με αύξηση τους καθώς για λόγους υγείας του παιδιού χρειάζεται να πηγαινοερχόμαστε στα Γιάννενα…»
Ο κάθε ένας κουβαλά και από μία ιστορία, από έναν λόγο να φοβάται κοιτάζοντας τις λίστες με τα ποσοστά των ανέργων που ολοένα και αυξάνουν στη χώρα, λίστες στις οποίες από την Πέμπτη 28/2 θα ενταχθούν και πάλι οι ίδιοι επ΄ αόριστον Ακριβώς την ίδια απασχόληση με τον κ. Ζωγράφο είχε αυτούς τους 5 μήνες στο πρόγραμμα ο κ. Αλέξανδρος Μουζόπουλος ο οποίος δηλώνει στο «Γεγονός»: «Την περίμενα πως και πως αυτή τη δουλειά γιατί ήμουν άνεργος και έχω μια οικογένεια με 3 μικρά παιδιά και έχουμε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα στο σπίτι. Έψαχνα παντού για μεροκάματο και δεν έβρισκα. Όταν με πήραν εδώ χάρηκα πολύ. Και όλο αυτό το διάστημα που δούλεψα ήμουν πολύ καλά. Λίγα τα χρήματα, αλλά τα έβγαζα πέρα. Τώρα που τελειώνει είμαι και πάλι στο ψάξιμο. Ήμουν 3 χρόνια άνεργος και η γυναίκα μου είναι άνεργη και αυτή.»
Ο ίδιος προβληματίζεται πολύ για το μέλλον : «Τώρα σκέφτομαι μήπως καταφέρω να βρω κάποια δουλειά μόνιμη για να καλύψω τα έξοδα της οικογένειας αλλά κάτι τέτοιο είναι μάλλον αδύνατο να συμβεί. Αυτό το 5μηνο μπόρεσα να ανταπεξέλθω σε βασικές υποχρεώσεις,να πληρώσω λογαριασμούς,νερό, ρεύμα κλπ. Τώρα που ένιωθα πως φτάνουν οι μέρες που το πρόγραμμα τελειώνει στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Δεν έχουμε στήριξη από γονείς γιατί τους έχουμε χάσει και εγώ και η γυναίκα μου. Τώρα θα χτυπήσω και πάλι πάρα πολλές πόρτες και ότι γίνει. Αλλά όλοι μου λένε πως τώρα διώχνουν κόσμο από δουλειές, δεν παίρνουν. Εμένα δεν με νοιάζει τι δουλειά θα κάνω, αρκεί να υπάρχει μεροκάματο…» λέει ο κ. Μουζόπουλος και το δυσάρεστο είναι πως τα λόγια του αποτυπώνουν σκέψεις που σίγουρα υπάρχουν στο μυαλό πολλών Ελλήνων αυτή τη στιγμή.
Στον τομέα της καθαριότητας επίσης και συγκεκριμένα στον καθαρισμό σημάτων της τροχαίας εργάστηκε για πέντε μήνες μέσω της ΜΚΟ «Πράσινο Μπλε» και η κ. Ελευθερία Λαμπρακοπούλου η οποία δήλωσε δυστυχισμένη τώρα που το πρόγραμμα τελειώνει: «Νιώθω δυστυχισμένη τώρα που τελειώνει! Πέρασαν 5 μήνες όμορφα με άψογη συμπεριφορά από όλους και από τον κ. Κομματά. Δεν έχω το παραμικρό παράπονο. Είναι η πρώτη δουλειά που κάνω και φεύγω τόσο ευχαριστημένη. Στο παρελθόν έχω δουλέψει καθαρίστρια σε σπίτια, σε φύλαξη παιδιών και ηλικιωμένων κ.α. Ήμουν 18 μήνες άνεργη πριν τα 5μηνα...» Για το μέλλον της η Ελευθερία δηλώνει σκεπτική: « Τώρα περιμένω ειλικρινά να ξαναβγάλει κάτι το πράσινο μπλε και θα έχω τον νου μου για να ξανακάνω χαρτιά. Βγάλαμε τον βαρύ χειμώνα και τα μεγάλα έξοδα για φέτος αυτούς τους 5 μήνες. Έχω οικογένεια με δύο παιδιά και έναν άνεργο σύζυγο και η ίδια έρχομαι από οικογένεια με 11 παιδιά, ξέρω από δύσκολες καταστάσεις…»
Ο κ. Θύμιος Κομματάς, υπεύθυνος της καθαριότητας για τον Δήμο Αγρινίου δήλωσε σχετικά με το πρόγραμμα και τους εργαζομένους σε αυτό: «Οι περισσότεροι πρόσφεραν πραγματικά. Είδαμε κάποιες διαφορές στην πόλη και ιδιαιτέρως στον τομέα της δημοτικής καθαριότητας. Ήταν πολλά τα δημοτικά διαμερίσματα που καθαρίστηκαν και καλό θα ήταν να ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Υπήρξαν άνθρωποι του Πανεπιστημίου, του λυκείου αλλά και του Δημοτικού που εργάστηκαν στο πρόγραμμα αυτό. Εντύπωση όμως μου έκανε μια κοπέλα η οποία είχε τελειώσει το Πανεπιστήμιο είχε μεταπτυχιακό και μου είπε πως θεωρεί τον εαυτό της τυχερό που παίρνει 625 ευρώ τη σημερινή εποχή …»
Πράγματι, έτσι έχουν φτάσει να σκέφτονται νέοι άνθρωποι με πτυχία και μεταπτυχιακά, με ακριβοπληρωμένες σπουδές, με όνειρα που αναγκάστηκαν να βάλουν στην άκρη για να ζήσουν ή μάλλον για να επιβιώσουν στην Ελλάδα του σήμερα… Οι άνθρωποι που είδαμε παραπάνω χαμογέλασαν για λίγο, ένιωσαν και πάλι τη σπουδαιότητα της προσφοράς στο σύνολο, κάτι που έχει ανάγκη να νιώθει ο κάθε άνθρωπος για να αισθάνεται ολοκληρωμένος. Το μέλλον και πάλι αβέβαιο, αυτό ένιωσαν την τελευταία μέρα εργασίας τους στο πρόγραμμα οι άνθρωποι αυτοί που ελπίζουν όμως και σε άλλα προγράμματα και σε άλλες προκηρύξεις, αλλά πιο πολύ στην τύχη τους και στη θέληση τους. Οι Έλληνες συνηθίζουμε να λέμε «έχει ο Θεός».
Ζαρκαβέλη Μαρίνα από την εφημερίδα «Γεγονός»
agriniopress.gr
Κάποιοι είπαν πως πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια χάλκευσης των πραγματικών στοιχείων για την ανεργία στη χώρα ενώ άλλοι μίλησαν για κερκόπορτες και εκχώρηση κρατικών αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες. Οι … άνθρωποι όμως που έστω και για αυτούς τους πέντε μήνες βρήκαν μέσω του προγράμματος δουλειά αλλά και την ευτυχία να μπορούν να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη τουλάχιστον για τα παιδιά και την οικογένειά τους είχαν άλλη άποψη!
Οι μήνες αυτοί όμως πέρασαν γρήγορα. Και τώρα; Επιστροφή πίσω στην ανεργία και την ανέχεια; Στο ρεπορτάζ που ακολουθεί «πενταμηνίτες» που δούλεψαν στον τομέα της καθαριότητας του Δήμου Αγρινίου μιλούν στο «Γ», για το πρόγραμμα αλλά και τις σκέψεις τους τώρα που αυτό τελειώνει Η κ
Στο ίδιο πόστο εργάστηκε και η κ. Ειρήνη Μασούρα. Το αρχικό πόστο στο οποίο θα απασχολούταν ήταν η «δημιουργία και λειτουργία οργάνωσης μονάδας περιβαλλοντικών εκδηλώσεων» αλλά όπως εξηγεί, τα άτομα διασπάρθηκαν όπου υπήρχε κενή θέση για να καλυφθούν ανάγκες. Η Ειρήνη είναι μία νέα γυναίκα, πτυχιούχος της Γεωπονικής σχολής της Θεσσαλονίκης, η οποία βρήκε επιτέλους απασχόληση κάπου, δίνει όμως και μια άλλη όψη του νομίσματος.«Είμαι άνεργη εδώ και δύο χρόνια, από τότε δηλαδή που πήρα το πτυχίο μου. Για μένα το πρόγραμμα ήταν μεγάλη βοήθεια, ήταν μια ανακούφιση, αλλά ταυτόχρονα είναι και παγίδα γιατί για άλλους 7 μήνες δεν θα έχω τη δυνατότητα να κάνω τα χαρτιά μου για άλλο πρόγραμμα, καθώς το «πράσινο μπλε» προέβλεπε 5μηνη απασχόληση σε διάστημα 12 μηνών…» σχολιάζει η ίδια. «Η ερώτησή μου για το μέλλον είναι «και τώρα τι;». Το ίδιο με την Ειρήνη αναρωτιούνται οι περισσότεροι που απασχολήθηκαν στο πρόγραμμα τους μήνες αυτούς και που τώρα νιώθουν και πάλι την ανασφάλεια να τους κυριεύει…
Ο Αλέξανδρος Ζωγράφος εργάστηκε σαν οδοκαθαριστής αλλά και σαν καθαριστής σε απορριμματοφόρο: « Ήμουν άνεργος ένα χρόνο πριν το 5μηνο πρόγραμμα. Ήταν μεγάλη ανακούφιση για την τσέπη μου. Τι σκοπεύω να κάνω τώρα; Επιστροφή στο χωριό! Θα γυρίσω πίσω στο Χρυσοβέργι και θα ασχοληθώ με τα αγροτικά. Έχω δυο παιδιά. Η γυναίκα μου μόλις γέννησε το 2οκαι είναι και αυτή άνεργη. Ψάχνουμε και κάνουμε τα χαρτιά μας για ότι πρόγραμμα βγει… Τα λεφτά δεν ήταν σπουδαία, αλλά καλύψαμε βασικά έξοδα. Έξοδα που δυστυχώς το τέλος του προγράμματος συνέπεσε με αύξηση τους καθώς για λόγους υγείας του παιδιού χρειάζεται να πηγαινοερχόμαστε στα Γιάννενα…»
Ο κάθε ένας κουβαλά και από μία ιστορία, από έναν λόγο να φοβάται κοιτάζοντας τις λίστες με τα ποσοστά των ανέργων που ολοένα και αυξάνουν στη χώρα, λίστες στις οποίες από την Πέμπτη 28/2 θα ενταχθούν και πάλι οι ίδιοι επ΄ αόριστον Ακριβώς την ίδια απασχόληση με τον κ. Ζωγράφο είχε αυτούς τους 5 μήνες στο πρόγραμμα ο κ. Αλέξανδρος Μουζόπουλος ο οποίος δηλώνει στο «Γεγονός»: «Την περίμενα πως και πως αυτή τη δουλειά γιατί ήμουν άνεργος και έχω μια οικογένεια με 3 μικρά παιδιά και έχουμε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα στο σπίτι. Έψαχνα παντού για μεροκάματο και δεν έβρισκα. Όταν με πήραν εδώ χάρηκα πολύ. Και όλο αυτό το διάστημα που δούλεψα ήμουν πολύ καλά. Λίγα τα χρήματα, αλλά τα έβγαζα πέρα. Τώρα που τελειώνει είμαι και πάλι στο ψάξιμο. Ήμουν 3 χρόνια άνεργος και η γυναίκα μου είναι άνεργη και αυτή.»
Ο ίδιος προβληματίζεται πολύ για το μέλλον : «Τώρα σκέφτομαι μήπως καταφέρω να βρω κάποια δουλειά μόνιμη για να καλύψω τα έξοδα της οικογένειας αλλά κάτι τέτοιο είναι μάλλον αδύνατο να συμβεί. Αυτό το 5μηνο μπόρεσα να ανταπεξέλθω σε βασικές υποχρεώσεις,να πληρώσω λογαριασμούς,νερό, ρεύμα κλπ. Τώρα που ένιωθα πως φτάνουν οι μέρες που το πρόγραμμα τελειώνει στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Δεν έχουμε στήριξη από γονείς γιατί τους έχουμε χάσει και εγώ και η γυναίκα μου. Τώρα θα χτυπήσω και πάλι πάρα πολλές πόρτες και ότι γίνει. Αλλά όλοι μου λένε πως τώρα διώχνουν κόσμο από δουλειές, δεν παίρνουν. Εμένα δεν με νοιάζει τι δουλειά θα κάνω, αρκεί να υπάρχει μεροκάματο…» λέει ο κ. Μουζόπουλος και το δυσάρεστο είναι πως τα λόγια του αποτυπώνουν σκέψεις που σίγουρα υπάρχουν στο μυαλό πολλών Ελλήνων αυτή τη στιγμή.
Στον τομέα της καθαριότητας επίσης και συγκεκριμένα στον καθαρισμό σημάτων της τροχαίας εργάστηκε για πέντε μήνες μέσω της ΜΚΟ «Πράσινο Μπλε» και η κ. Ελευθερία Λαμπρακοπούλου η οποία δήλωσε δυστυχισμένη τώρα που το πρόγραμμα τελειώνει: «Νιώθω δυστυχισμένη τώρα που τελειώνει! Πέρασαν 5 μήνες όμορφα με άψογη συμπεριφορά από όλους και από τον κ. Κομματά. Δεν έχω το παραμικρό παράπονο. Είναι η πρώτη δουλειά που κάνω και φεύγω τόσο ευχαριστημένη. Στο παρελθόν έχω δουλέψει καθαρίστρια σε σπίτια, σε φύλαξη παιδιών και ηλικιωμένων κ.α. Ήμουν 18 μήνες άνεργη πριν τα 5μηνα...» Για το μέλλον της η Ελευθερία δηλώνει σκεπτική: « Τώρα περιμένω ειλικρινά να ξαναβγάλει κάτι το πράσινο μπλε και θα έχω τον νου μου για να ξανακάνω χαρτιά. Βγάλαμε τον βαρύ χειμώνα και τα μεγάλα έξοδα για φέτος αυτούς τους 5 μήνες. Έχω οικογένεια με δύο παιδιά και έναν άνεργο σύζυγο και η ίδια έρχομαι από οικογένεια με 11 παιδιά, ξέρω από δύσκολες καταστάσεις…»
Ο κ. Θύμιος Κομματάς, υπεύθυνος της καθαριότητας για τον Δήμο Αγρινίου δήλωσε σχετικά με το πρόγραμμα και τους εργαζομένους σε αυτό: «Οι περισσότεροι πρόσφεραν πραγματικά. Είδαμε κάποιες διαφορές στην πόλη και ιδιαιτέρως στον τομέα της δημοτικής καθαριότητας. Ήταν πολλά τα δημοτικά διαμερίσματα που καθαρίστηκαν και καλό θα ήταν να ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Υπήρξαν άνθρωποι του Πανεπιστημίου, του λυκείου αλλά και του Δημοτικού που εργάστηκαν στο πρόγραμμα αυτό. Εντύπωση όμως μου έκανε μια κοπέλα η οποία είχε τελειώσει το Πανεπιστήμιο είχε μεταπτυχιακό και μου είπε πως θεωρεί τον εαυτό της τυχερό που παίρνει 625 ευρώ τη σημερινή εποχή …»
Πράγματι, έτσι έχουν φτάσει να σκέφτονται νέοι άνθρωποι με πτυχία και μεταπτυχιακά, με ακριβοπληρωμένες σπουδές, με όνειρα που αναγκάστηκαν να βάλουν στην άκρη για να ζήσουν ή μάλλον για να επιβιώσουν στην Ελλάδα του σήμερα… Οι άνθρωποι που είδαμε παραπάνω χαμογέλασαν για λίγο, ένιωσαν και πάλι τη σπουδαιότητα της προσφοράς στο σύνολο, κάτι που έχει ανάγκη να νιώθει ο κάθε άνθρωπος για να αισθάνεται ολοκληρωμένος. Το μέλλον και πάλι αβέβαιο, αυτό ένιωσαν την τελευταία μέρα εργασίας τους στο πρόγραμμα οι άνθρωποι αυτοί που ελπίζουν όμως και σε άλλα προγράμματα και σε άλλες προκηρύξεις, αλλά πιο πολύ στην τύχη τους και στη θέληση τους. Οι Έλληνες συνηθίζουμε να λέμε «έχει ο Θεός».
Ζαρκαβέλη Μαρίνα από την εφημερίδα «Γεγονός»
agriniopress.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ήταν τελικά η μικρή Μαντλίν το κοριτσάκι που ζούσε στην Κύπρο;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Άστραψε και βρόντηξε" ο θεός του πολέμου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
