2013-08-15 23:00:10
Τι είναι διαλογισμός
H Αρχαία Σοφία διδάσκει πως υπάρχει μία Παρουσία μέσα στον άνθρωπο που σκέφτεται. Αυτή η Παρουσία είναι ένα φως που έχει τη θέση του στην ανώτερη νοητική ατμόσφαιρα. Προσπαθεί να φτάσει τα άτομα της νοητικής, συναισθηματικής και φυσικής ουσίας, να τα πλημμυρίσει με το δικό της φως, να συνεργαστεί, να συγχωνεύσει και να δημιουργήσει ένα όργανο που μέσω αυτού, το φως της να μπορέσει να ακτινοβολήσει σαν φώτιση, θεραπεία και εξυψωτική ενέργεια.
Ο διαλογισμός είναι η διαδικασία αφύπνισης στην πραγματικότητα του Εσωτερικού Ενοίκου. Είναι η επιστήμη της επαφής με τον εσωτερικό Στοχαστή.
«Στο διαλογισμό έχουμε να επιτελέσουμε τρία μεγάλα έργα:
Να αυξήσουμε το φως της συνείδησης μέσα στη νοητική ουσία, εστιάζοντας στην πηγή του φωτός.
Αυτή είναι η διαδικασία της αναγνώρισης.
Να απορροφήσουμε το εισερχόμενο φως, την εισερχόμενη αγάπη και δύναμη και να τα αφομοιώσουμε στα όργανά μας.
Αυτή είναι η διαδικασία της ταύτισης.
Να ακτινοβολήσουμε και να διαχύσουμε αυτές τις εισερχόμενες ενέργειες μέσω του νοητικού, συναισθηματικού και αιθερο-φυσικού κόσμου μας σε μια δημιουργική ζωή.
Αυτή είναι η διαδικασία της ακτινοβολίας.
Όταν επιτευχθεί αυτό, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο άνθρωπος είναι ένα ζωντανό παράδειγμα κάλλους και ένας ανιδιοτελής εξυπηρετητής της φυλής.»
Η επιστήμη του Διαλογισμού, Χαρουτίν Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Όπως ίσως γνωρίζετε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διδαχθεί ο διαλογισμός. Ωστόσο όλοι οι τρόποι διαλογισμού έχουν στόχο τη σιωπή του νου και την ανακάλυψη του Ανώτερου εαυτού.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα είναι φυλακισμένοι σε ένα τρόπο ζωής που φαίνεται ανίκανος να τους προσφέρει ικανοποίηση. Επικρατεί μια αίσθηση απαθούς απόγνωσης, η οποία κουκουλώνεται μέσω της αδιάκοπης δραστηριότητας ή της χρήσης νέων “θαυματουργών” φαρμάκων. Ποιός ανάμεσά μας δεν ένοιωσε έστω και μια φορά την ανάγκη να βιώσει μια άλλη πραγματικότητα; Ορισμένοι από μας περνάμε ολόκληρη τη ζωή μας σε αναμονή, περιμένοντας να συμβεί κάτι που θα την αλλάξει ολοκληρωτικά. Ωστόσο το απλό και μάλλον προφανές δίδαγμα της ζωής, που μας είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε, είναι ότι η ευτυχία είναι μια νοητική κατάσταση και όχι κάτι που μπορούμε να αποσπάσουμε από τους άλλους ή τον έξω κόσμο.
Όλοι μας αναζητούμε την ευτυχία, αλλά οι περισσότεροι από μας την αναζητούμε έξω από τον εαυτό μας. Την αναζητούμε στους άλλους ανθρώπους, στην εργασία, στη διασκέδαση. Και καθώς γερνάμε τα όνειρά μας σιγά-σιγά ξεθωριάζουν. Γινόμαστε λιγότερο ιδεαλιστές και περισσότερο ρεαλιστές. Χαιρόμαστε αυτά που έχουμε και προσπαθούμε να βλέπουμε με μια φιλοσοφική στάση τα όνειρα που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ ή ακόμα κι αν υλοποιήθηκαν δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, αποτυγχάνοντας έτσι να εκπληρώσουν αυτά που υπόσχονταν. Τις περισσότερες φορές η ζωή μας καταντάει μια ρουτίνα και εμείς αναπολούμε με μελαγχολία τα όνειρα που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ ή αποδείχτηκαν άνευ ουσίας.
Ο άνθρωπος σαν ολότητα δεν έχει μόνο υλικό σώμα. Έχει το συναισθηματικό του σώμα, το νοητικό του σώμα και το πνευματικό του σώμα.
Το υλικό μας σώμα είναι το μέσο δια του οποίου έχουμε ζωή. Το συναισθηματικό μας σώμα δημιουργεί τα συναισθήματά μαςΤο νοητικό μας σώμα μας δημιουργεί τις σκέψεις και με αυτό θα ασχοληθούμε στο διαλογισμό.Το πνευματικό μας σώμα μας τροφοδοτεί με πίστη και εμπιστοσύνη και μας δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνούμε με τον Ανώτερο Εαυτό μας.Ο διαλογισμός ξεκινάει με το να ερευνούμε τα εσώτερα βάθη του εαυτού μας και καταλήγει στο να αγκαλιάζουμε τη ζωή και την εξωτερική πραγματικότητα, αποκοπή από την οποία αποτελεί την πηγή της βαθύτερης δυσαρέσκειάς μας. Όταν ανοίγουμε αυτή την πόρτα δεν ξέρουμε ποτέ τι θα βρούμε. Τις περισσότερες φορές βρίσκουμε μία μαγική πόλη. Ο διαλογισμός είναι ένα άνοιγμα. Τουλάχιστον θα υπάρξει ένα ρεύμα! Ο διαλογισμός είναι ένα μέσο που μας βοηθάει να γίνουμε όλο και πιο συνειδητοποιημένοι και να εδραιώσουμε μια θετική συναισθηματική στάση. Έχοντας αυτή τη βάση μπορούμε να ενεργούμε με έμπνευση και δημιουργικότητα κάνοντας πράγματα που θα βοηθούν και εμάς και τους άλλους. Το μόνο πράγμα που χρειάζεται να κάνουμε είναι να δίνουμε λίγο περισσότερη προσοχή στη νοητική μας κατάσταση και να την ενθαρρύνουμε να ακολουθήσει συγκεκριμένες κατευθύνσεις.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι συνήθως δεν έχουμε επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας καθώς πάντοτε αισθανόμαστε κάτι, άσχετα με το πόσο ορθολογιστές νομίζουμε ότι είμαστε.
Έτσι, διαλογισμός είναι η τέχνη του να γνωρίζει κανείς το νου του, να γνωρίζει τις νοητικές και συναισθηματικές του καταστάσεις, να γνωρίζει τον εαυτό του σε όλο και μεγαλύτερο βάθος.
Οι σκέψεις που αναπτύσσονται μέσω του νοητικού σώματος είναι εκείνες της επιθυμίας και της παράκλησης. Η πηγή της επιθυμίας είναι η καρδιά. Η επιθυμία της καρδιάς μπορεί να είναι είτε η απόκτηση των αγαθών που επιθυμεί η προσωπικότητα, δηλ. υλικών αγαθών, είτε εκείνων των αγαθών που θα οδηγήσουν τον άνθρωπο σε εσωτερική γαλήνη, ηρεμία και πληρότητα. Όπως και είναι, η βασική ιδέα είναι πως ζητάει κανείς ό,τι χρειάζεται και σε αυτό υπεισέρχεται ο παράγοντας της προσδοκίας.
Ο διαλογισμός προωθεί το έργο του ανθρώπου στο νοητικό σώμα. Η επιθυμία αντικαθίσταται από το πρακτικό έργο της προετοιμασίας για προσέγγιση του Ανώτερου εαυτού. Είναι μία συγκεντρωμένη πνευματική έφεση μέσω του εστιασμένου κι ελεγχόμενου νου. Μια σταθερή καθημερινή προσπάθεια για να έλθει κανείς συνειδητά σ’ επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό του. Με το διαλογισμό ο άνθρωπος αποκτά επίγνωση εσωτερικών ή άλλων καταστάσεων συνείδησης, δηλ. αποκτά την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τα πράγματα όπως ακριβώς είναι και όχι όπως εκείνος τα ερμηνεύει κατά πως τον εξυπηρετούν. Κάνει τον άνθρωπο ικανό να γίνει στις καθημερινές του εκδηλώσεις εκείνο που είναι στην πραγματικότητα και να συνταυτίζεται με την εσωτερική του όψη. Οι περισσότεροι άνθρωποι παρουσιάζουν προς τα έξω στις συναλλαγές τους μία εικόνα που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει για τον εαυτό τους και που δεν ταυτίζεται με τον πραγματικό εαυτό τους.
Μια φωτιά μπορεί να είναι δυνατή και λαμπερή ή πυκνή και σκοτεινή, που να αναδύει σύννεφα δύσοσμης αιθάλης που μας πνίγουν και μας τυφλώνουν. Τα πάντα εξαρτώνται από το είδος των καυσίμων που θα χρησιμοποιήσουμε. Συνήθως έχουμε την εντύπωση ότι δεν έχουμε περιθώρια επιλογής, ότι ο νους διαθέτει ένα δικό του «ιθύνοντα» νου. Αλλά με υπομονή και άσκηση θα συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε περιθώρια επιλογής. Μέσα από το διαλογισμό μπορούμε να επιτύχουμε μια ολοένα και μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας και σιγά-σιγά να γίνουμε εμείς κύριοι του εαυτού μας.
Προαπαιτείται μεγάλο θάρρος. Είναι το θάρρος που πρέπει να έχει κανείς για να είναι έτοιμος να συναντήσει τον εαυτό του. Διάβασα κάτι που μου άρεσε και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας: «Ένας άνθρωπος μπορεί να νικήσει ένα εκατομμύριο άντρες στη μάχη, εκείνος όμως που θα καταφέρει να επιβληθεί στον εαυτό του είναι δίχως αμφιβολία ο μεγαλύτερος νικητής».
Είναι προφανές ότι η διαδικασία του διαλογισμού είναι απαιτητική. Από την άλλη πλευρά όμως είναι μία εστία μεγάλης χαράς και αγαλλίασης. Αυτό συμβαίνει γιατί ακόμα και στο πρώτο στάδιο, όταν συνειδητοποιούμε ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε προς το καλύτερο ότι δηλαδή δεν είμαστε έρμαια των περιστάσεων νιώθουμε μια μεγάλη χαρά και ανακούφιση. Γνωρίζουμε ότι είναι εφικτό να ανατρέψουμε τις αρνητικές συνήθειες που συντελούν στη διαιώνιση του δικού μας φαύλου κύκλου. Μόνο και μόνο που ξεκινήσαμε την πορεία της μεταμόρφωσης μας, αρκεί για να βιώνουμε συναισθήματα χαράς και ελπιδοφόρας προσδοκίας.
Ο καθένας μας προσεγγίζει την άσκηση του διαλογισμού έχοντας πίσω του τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Φέρνουμε τα δικά μας προτερήματα και μειονεκτήματα. Φέρνουμε τον εαυτό μας. Και αυτό κατά ένα τρόπο αποτελεί το κλειδί του διαλογισμού, το να φέρνει κανείς αυτό που έχει τον εαυτό του.
Αλλά τι ακριβώς σημαίνει να φέρνουμε ολόκληρο τον εαυτό μας στο μαξιλάρι του διαλογισμού; Συχνά στη ζωή μας βρίσκουμε τον εαυτό μας να παίζει ένα ρόλο και να αποκαλύπτει μόνο ένα μέρος του εαυτού του. Στη δουλειά μπορεί να είμαστε ο υπεύθυνος εργαζόμενος, στο σπίτι ο στοργικός γονέας, με τους φίλους ο καλός ακροατής ή ο ευφυής συνομιλητής. Πολύ σπάνια βγάζουμε από πάνω μας κάποιο ρόλο. Όταν όμως καθόμαστε για να κάνουμε διαλογισμό έχουμε την ευκαιρία να τους αφήσουμε πίσω μας.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να βιώσουμε τον εαυτό μας, να αισθανθούμε αυτό που βρίσκεται ενώπιον μας. Επιτέλους, μπορούμε να ξεχάσουμε κάθε ιδέα ερμηνείας ενός κάποιου ρόλου. Μπορεί να νιώσουμε ότι δεν είμαστε ακριβώς η ενσάρκωση του πνευματικού τύπου ανθρώπου ή ότι δεν τα καταφέρνουμε και πολύ καλά με διαδικασίες όπως ο διαλογισμός. Δεν αγχωνόμαστε όμως για αυτό, απλά φέρνουμε στην άσκησή μας και αυτές τις σκέψεις!
Για τους περισσότερους από μας απαιτείται αρκετός χρόνος για να φέρουμε όλο μας τον εαυτό στο μαξιλάρι του διαλογισμού. Μερικές φορές είμαστε πολύ καλοί στο να φέρνουμε τις πλευρές του εαυτού μας που μας αρέσουν, ενώ κάποιες άλλες φορές απλά φέρνουμε εκείνες τις πλευρές που δε μας αρέσουν. Όλοι μας το κάνουμε αυτό και απαιτείται μια σταθερή αλλά αβίαστη επιμονή για να μαζέψουμε κάθε κομμάτι του εαυτού μας. Αλλά από τη στιγμή που είμαστε εκεί, συμπεριλαμβανομένων των μειονεκτημάτων και των προτερημάτων μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι διαθέτουμε απεριόριστα αποθέματα ενέργειας στη διάθεσή μας.
Μερικές φορές η προσπάθεια του διαλογισμού αποκαλείται «ιππεύοντας τον δράκο». Μπορεί να είναι τρομακτικό αλλά είναι και αναζωογονητικό. Αρχίζουμε να νιώθουμε περισσότερο ζωντανοί, περισσότερο ο εαυτός μας. Πρέπει όμως να μάθουμε το όνομα του δράκου, πρέπει δηλαδή να μάθουμε να κοιτάμε στις κρυφές πλευρές της ζωής μας για ν’ ανακαλύψουμε ότι η δύναμη του δράκου δε μας απειλεί, αλλά αντίθετα αποτελεί μια πηγή ενέργειας που λειτουργεί προς όφελός μας.
Ο αντικειμενικός σκοπός του κάθε διαλογιζόμενου ανθρώπου είναι να πάρει το νου του και να τον στρέψει στον νέο του έργο, το έργο του διαλογισμού. Για να το κάνει με επιτυχία και άνεση θα χρειαστεί να δει καθαρά το στόχο του και να αντιληφθεί σωστά τα αποτελέσματα που τελικά θα προκύψουν. Θα χρειαστεί μια σαφή διατύπωση των εφοδίων με τα οποία αναλαμβάνει την προσπάθειά του και μια εξίσου καθαρή εκτίμηση των ελλείψεων και των ελαττωμάτων του. Πρέπει να αποκτήσει μια άποψη, όσο το δυνατό πιο ισορροπημένη, για τον εαυτό του και τις περιστάσεις. Παράλληλα όμως, πρέπει να υπάρχει μια εξίσου ισορροπημένη αντίληψη του στόχου και μια κατανόηση του θαύματος των αντιλήψεων και των δώρων που θα γίνουν κτήμα του, όταν το ενδιαφέρον του μετατοπισθεί από τα πράγματα που τώρα απορροφούν την προσοχή του και τα συναισθήματά του, στις πιο εσωτερικές αξίες και πρότυπα.
Συνεπώς ο διαλογισμός είναι μια μεθοδική διαδικασία. Είναι ένα σύστημα πολυδοκιμασμένο και πολυχρησιμοποιημένο. Οι σημαντικές λέξεις εδώ είναι «η μεθοδική διαδικασία». Χωρίς αυτήν, δεν μπορούμε να περιμένουμε θετικά αποτελέσματα.
Ο διαλογισμός έχει πέντε στάδια:
Συγκέντρωση: ο νους συγκρατείται σταθερά πάνω στο αντικείμενο της προσοχής του.
Φυσιολογικά, οι σκέψεις ρέουν μέσα από το μυαλό κάθε στιγμή και είναι δύσκολο να μείνουμε σε μία σκέψη για μεγάλο χρονικό διάστημα, πόσο μάλλον να μην έχουμε καθόλου σκέψεις. Ωστόσο, με το πρώτο αυτό βήμα του διαλογισμού που είναι η συγκέντρωση, μαθαίνουμε πώς να κατευθύνουμε την προσοχή μας σε ένα συγκεκριμένο σημείο και να ξεχνούμε οτιδήποτε άλλο. Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορες ασκήσεις.
Διαλογισμός: η προσοχή παρατείνεται και το νοητικό προσηλώνεται στις επιθυμητές ιδέες. Δηλ. έχουμε μία επιθυμία που θέλω να έλξω στη ζωή μου και αυτή είναι ο στόχος του διαλογισμού μου. Αυτό ονομάζεται «σπερματικός διαλογισμός»
Σ’ αυτό το στάδιο κάνουμε ασκήσεις διαλογισμού. Όταν, μέσω της συγκέντρωσης, σταθεροποιήσουμε την προσοχή μας σε κάτι μικρό, τότε με το διαλογισμό και από αυτό το σημείο επεκτεινόμαστε προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ενατένιση: σ’ αυτό το στάδιο, έχουμε το νου μας που διατηρείται σε κατάσταση ηρεμίας (και η ψυχή δρα αποσπασμένη από το νου)
Φώτιση: είναι το αποτέλεσμα των τριών προηγούμενων διαδικασιών και συνεπάγεται τη μεταφορά στην εγκεφαλική συνείδηση της γνώσης που αποκτήθηκε.
Έμπνευση: το τελικό αποτέλεσμα της φώτισης που εκδηλώνεται σε ζωή υπηρεσίας. Μέσα από το διαλογισμό έχουμε πάρει κάποιες πληροφορίες και επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους της ζωής μας. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η ζωή μας μπαίνει σε μία άλλη κατεύθυνση, της υπηρεσίας.
7 συμβουλές για τον διαλογισμό
Με την βοήθεια του διαλογισμού μπορούμε να αντιληφθούμε την εσωτερική ειρήνη και τις δυνάμεις της συγκέντρωσης. Η διάρκεια του διαλογισμού δεν είναι τόσο σημαντική όσο η συγκέντρωση που έχουμε όταν διαλογιζόμαστε. Αν μπορούμε να διαλογιστούμε με σιωπηλό μυαλό για 5 λεπτά, μπορούμε σ’ αυτόν τον χρόνο να φέρουμε στην επιφάνεια τα δικά μας χαρακτηριστικά της εσωτερικής ειρήνης και εσωτερικής χαράς.
Σταματώντας τις σκέψεις
Σκοπός του διαλογισμού είναι να προχωρήσουμε πέρα από το μυαλό. Ο διαλογισμός δεν μπορεί να επιτευχθεί με σκέψεις. Όλα τα διαφορετικά μονοπάτια διαλογισμού έχουν αυτό το κοινό χαρακτηριστικό της παύσης των σκέψεων. Όταν το μυαλό μας είναι σιωπηλό μπορούμε να εισέλθουμε σε μία καινούργια συνείδηση, μία συνείδηση η οποία δεν περιορίζεται από το σκεπτόμενο μυαλό.
Συγκέντρωση
Με οτιδήποτε και αν ασχολούμαστε, μπορούμε να είμαστε πιο επιτυχημένοι αν είμαστε πλήρως συγκεντρωμένοι στην δουλειά μας, αν είστε δηλαδή συγκεντρωμένοι μόνο σε ένα σημείο. Όταν διαλογιζόμαστε είναι ανάγκη όλη η προσοχή μας να είναι επικεντρωμένη μόνο στον διαλογισμό
.
Σε ποιο χώρο διαλογιζόμαστε
Θα μας βοηθήσει πολύ να βρούμε ένα ήσυχο μέρος στο οποίο θα διαλογιζόμαστε κάθε μέρα. Για παράδειγμα, μία γωνιά στο δωμάτιό μας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον διαλογισμό μας. Επίσης βοηθάει πολύ αν τοποθετήσουμε στον χώρο αυτό την φωτογραφία ενός άγιου ή ενός δασκάλου ο οποίος μας εμπνέει. Ή μπορούμε απλώς να τοποθετήσουμε ένα λουλούδι ή ένα κερί. Αν διαλογιζόμαστε σ’ αυτόν τον χώρο κάθε μέρα, τότε θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε εκεί μία ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
Ζήλος
Ζήλος για διαλογισμό. Αν είμαστε πεινασμένοι τότε τρώμε. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με το διαλογισμό. Αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας και θέλουμε να ανακαλύψουμε την εσωτερική ειρήνη, τότε οδηγούμαστε στον καθημερινό διαλογισμό. Αυτός ο ζήλος είναι ίσως πιο σημαντικός από το να μάθουμε πολλές τεχνικές.
Εγκαρτέρηση και υπομονή
Στο ξεκίνημα δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε αποτελέσματα μέσα σε ένα βράδυ. Κάθε φορά που διαλογιζόμαστε αυξάνουμε τις δυνατότητές μας. Ακόμη και αν δεν έχουμε δυνατές εμπειρίες είναι ανάγκη να κάνουμε υπομονή. Αν εξασκούμαστε συνειδητά τότε θα προοδεύσουμε.
Χρήση των ιδιοτήτων της πνευματικής καρδιάς
Η καρδιά είναι ο τόπος της ψυχής. Αν εστιάσουμε στην καρδιά, αμέσως οι σκέψεις μας έχουν μικρότερη δύναμη. Αν συγκεντρωθούμε στην καρδιά μας μπορούμε να εισέλθουμε στην απεραντοσύνη του διαλογισμού.
Καλλιεργώντας την χαρά
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι σκοπός του διαλογισμού είναι να ανυψώσουμε τη συνειδητότητά μας, ώστε να έχουμε πιο θετική άποψη για την ζωή και τον εαυτό μας. Ο καλός διαλογισμός προσφέρει αυτή την θετική εικόνα για την ζωή.
http://www.namaste.gr.com
H Αρχαία Σοφία διδάσκει πως υπάρχει μία Παρουσία μέσα στον άνθρωπο που σκέφτεται. Αυτή η Παρουσία είναι ένα φως που έχει τη θέση του στην ανώτερη νοητική ατμόσφαιρα. Προσπαθεί να φτάσει τα άτομα της νοητικής, συναισθηματικής και φυσικής ουσίας, να τα πλημμυρίσει με το δικό της φως, να συνεργαστεί, να συγχωνεύσει και να δημιουργήσει ένα όργανο που μέσω αυτού, το φως της να μπορέσει να ακτινοβολήσει σαν φώτιση, θεραπεία και εξυψωτική ενέργεια.
Ο διαλογισμός είναι η διαδικασία αφύπνισης στην πραγματικότητα του Εσωτερικού Ενοίκου. Είναι η επιστήμη της επαφής με τον εσωτερικό Στοχαστή.
«Στο διαλογισμό έχουμε να επιτελέσουμε τρία μεγάλα έργα:
Να αυξήσουμε το φως της συνείδησης μέσα στη νοητική ουσία, εστιάζοντας στην πηγή του φωτός.
Αυτή είναι η διαδικασία της αναγνώρισης.
Να απορροφήσουμε το εισερχόμενο φως, την εισερχόμενη αγάπη και δύναμη και να τα αφομοιώσουμε στα όργανά μας.
Αυτή είναι η διαδικασία της ταύτισης.
Να ακτινοβολήσουμε και να διαχύσουμε αυτές τις εισερχόμενες ενέργειες μέσω του νοητικού, συναισθηματικού και αιθερο-φυσικού κόσμου μας σε μια δημιουργική ζωή.
Αυτή είναι η διαδικασία της ακτινοβολίας.
Όταν επιτευχθεί αυτό, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο άνθρωπος είναι ένα ζωντανό παράδειγμα κάλλους και ένας ανιδιοτελής εξυπηρετητής της φυλής.»
Η επιστήμη του Διαλογισμού, Χαρουτίν Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Όπως ίσως γνωρίζετε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διδαχθεί ο διαλογισμός. Ωστόσο όλοι οι τρόποι διαλογισμού έχουν στόχο τη σιωπή του νου και την ανακάλυψη του Ανώτερου εαυτού.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα είναι φυλακισμένοι σε ένα τρόπο ζωής που φαίνεται ανίκανος να τους προσφέρει ικανοποίηση. Επικρατεί μια αίσθηση απαθούς απόγνωσης, η οποία κουκουλώνεται μέσω της αδιάκοπης δραστηριότητας ή της χρήσης νέων “θαυματουργών” φαρμάκων. Ποιός ανάμεσά μας δεν ένοιωσε έστω και μια φορά την ανάγκη να βιώσει μια άλλη πραγματικότητα; Ορισμένοι από μας περνάμε ολόκληρη τη ζωή μας σε αναμονή, περιμένοντας να συμβεί κάτι που θα την αλλάξει ολοκληρωτικά. Ωστόσο το απλό και μάλλον προφανές δίδαγμα της ζωής, που μας είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε, είναι ότι η ευτυχία είναι μια νοητική κατάσταση και όχι κάτι που μπορούμε να αποσπάσουμε από τους άλλους ή τον έξω κόσμο.
Όλοι μας αναζητούμε την ευτυχία, αλλά οι περισσότεροι από μας την αναζητούμε έξω από τον εαυτό μας. Την αναζητούμε στους άλλους ανθρώπους, στην εργασία, στη διασκέδαση. Και καθώς γερνάμε τα όνειρά μας σιγά-σιγά ξεθωριάζουν. Γινόμαστε λιγότερο ιδεαλιστές και περισσότερο ρεαλιστές. Χαιρόμαστε αυτά που έχουμε και προσπαθούμε να βλέπουμε με μια φιλοσοφική στάση τα όνειρα που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ ή ακόμα κι αν υλοποιήθηκαν δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, αποτυγχάνοντας έτσι να εκπληρώσουν αυτά που υπόσχονταν. Τις περισσότερες φορές η ζωή μας καταντάει μια ρουτίνα και εμείς αναπολούμε με μελαγχολία τα όνειρα που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ ή αποδείχτηκαν άνευ ουσίας.
Ο άνθρωπος σαν ολότητα δεν έχει μόνο υλικό σώμα. Έχει το συναισθηματικό του σώμα, το νοητικό του σώμα και το πνευματικό του σώμα.
Το υλικό μας σώμα είναι το μέσο δια του οποίου έχουμε ζωή. Το συναισθηματικό μας σώμα δημιουργεί τα συναισθήματά μαςΤο νοητικό μας σώμα μας δημιουργεί τις σκέψεις και με αυτό θα ασχοληθούμε στο διαλογισμό.Το πνευματικό μας σώμα μας τροφοδοτεί με πίστη και εμπιστοσύνη και μας δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνούμε με τον Ανώτερο Εαυτό μας.Ο διαλογισμός ξεκινάει με το να ερευνούμε τα εσώτερα βάθη του εαυτού μας και καταλήγει στο να αγκαλιάζουμε τη ζωή και την εξωτερική πραγματικότητα, αποκοπή από την οποία αποτελεί την πηγή της βαθύτερης δυσαρέσκειάς μας. Όταν ανοίγουμε αυτή την πόρτα δεν ξέρουμε ποτέ τι θα βρούμε. Τις περισσότερες φορές βρίσκουμε μία μαγική πόλη. Ο διαλογισμός είναι ένα άνοιγμα. Τουλάχιστον θα υπάρξει ένα ρεύμα! Ο διαλογισμός είναι ένα μέσο που μας βοηθάει να γίνουμε όλο και πιο συνειδητοποιημένοι και να εδραιώσουμε μια θετική συναισθηματική στάση. Έχοντας αυτή τη βάση μπορούμε να ενεργούμε με έμπνευση και δημιουργικότητα κάνοντας πράγματα που θα βοηθούν και εμάς και τους άλλους. Το μόνο πράγμα που χρειάζεται να κάνουμε είναι να δίνουμε λίγο περισσότερη προσοχή στη νοητική μας κατάσταση και να την ενθαρρύνουμε να ακολουθήσει συγκεκριμένες κατευθύνσεις.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι συνήθως δεν έχουμε επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας καθώς πάντοτε αισθανόμαστε κάτι, άσχετα με το πόσο ορθολογιστές νομίζουμε ότι είμαστε.
Έτσι, διαλογισμός είναι η τέχνη του να γνωρίζει κανείς το νου του, να γνωρίζει τις νοητικές και συναισθηματικές του καταστάσεις, να γνωρίζει τον εαυτό του σε όλο και μεγαλύτερο βάθος.
Οι σκέψεις που αναπτύσσονται μέσω του νοητικού σώματος είναι εκείνες της επιθυμίας και της παράκλησης. Η πηγή της επιθυμίας είναι η καρδιά. Η επιθυμία της καρδιάς μπορεί να είναι είτε η απόκτηση των αγαθών που επιθυμεί η προσωπικότητα, δηλ. υλικών αγαθών, είτε εκείνων των αγαθών που θα οδηγήσουν τον άνθρωπο σε εσωτερική γαλήνη, ηρεμία και πληρότητα. Όπως και είναι, η βασική ιδέα είναι πως ζητάει κανείς ό,τι χρειάζεται και σε αυτό υπεισέρχεται ο παράγοντας της προσδοκίας.
Ο διαλογισμός προωθεί το έργο του ανθρώπου στο νοητικό σώμα. Η επιθυμία αντικαθίσταται από το πρακτικό έργο της προετοιμασίας για προσέγγιση του Ανώτερου εαυτού. Είναι μία συγκεντρωμένη πνευματική έφεση μέσω του εστιασμένου κι ελεγχόμενου νου. Μια σταθερή καθημερινή προσπάθεια για να έλθει κανείς συνειδητά σ’ επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό του. Με το διαλογισμό ο άνθρωπος αποκτά επίγνωση εσωτερικών ή άλλων καταστάσεων συνείδησης, δηλ. αποκτά την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τα πράγματα όπως ακριβώς είναι και όχι όπως εκείνος τα ερμηνεύει κατά πως τον εξυπηρετούν. Κάνει τον άνθρωπο ικανό να γίνει στις καθημερινές του εκδηλώσεις εκείνο που είναι στην πραγματικότητα και να συνταυτίζεται με την εσωτερική του όψη. Οι περισσότεροι άνθρωποι παρουσιάζουν προς τα έξω στις συναλλαγές τους μία εικόνα που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει για τον εαυτό τους και που δεν ταυτίζεται με τον πραγματικό εαυτό τους.
Μια φωτιά μπορεί να είναι δυνατή και λαμπερή ή πυκνή και σκοτεινή, που να αναδύει σύννεφα δύσοσμης αιθάλης που μας πνίγουν και μας τυφλώνουν. Τα πάντα εξαρτώνται από το είδος των καυσίμων που θα χρησιμοποιήσουμε. Συνήθως έχουμε την εντύπωση ότι δεν έχουμε περιθώρια επιλογής, ότι ο νους διαθέτει ένα δικό του «ιθύνοντα» νου. Αλλά με υπομονή και άσκηση θα συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε περιθώρια επιλογής. Μέσα από το διαλογισμό μπορούμε να επιτύχουμε μια ολοένα και μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας και σιγά-σιγά να γίνουμε εμείς κύριοι του εαυτού μας.
Προαπαιτείται μεγάλο θάρρος. Είναι το θάρρος που πρέπει να έχει κανείς για να είναι έτοιμος να συναντήσει τον εαυτό του. Διάβασα κάτι που μου άρεσε και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας: «Ένας άνθρωπος μπορεί να νικήσει ένα εκατομμύριο άντρες στη μάχη, εκείνος όμως που θα καταφέρει να επιβληθεί στον εαυτό του είναι δίχως αμφιβολία ο μεγαλύτερος νικητής».
Είναι προφανές ότι η διαδικασία του διαλογισμού είναι απαιτητική. Από την άλλη πλευρά όμως είναι μία εστία μεγάλης χαράς και αγαλλίασης. Αυτό συμβαίνει γιατί ακόμα και στο πρώτο στάδιο, όταν συνειδητοποιούμε ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε προς το καλύτερο ότι δηλαδή δεν είμαστε έρμαια των περιστάσεων νιώθουμε μια μεγάλη χαρά και ανακούφιση. Γνωρίζουμε ότι είναι εφικτό να ανατρέψουμε τις αρνητικές συνήθειες που συντελούν στη διαιώνιση του δικού μας φαύλου κύκλου. Μόνο και μόνο που ξεκινήσαμε την πορεία της μεταμόρφωσης μας, αρκεί για να βιώνουμε συναισθήματα χαράς και ελπιδοφόρας προσδοκίας.
Ο καθένας μας προσεγγίζει την άσκηση του διαλογισμού έχοντας πίσω του τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Φέρνουμε τα δικά μας προτερήματα και μειονεκτήματα. Φέρνουμε τον εαυτό μας. Και αυτό κατά ένα τρόπο αποτελεί το κλειδί του διαλογισμού, το να φέρνει κανείς αυτό που έχει τον εαυτό του.
Αλλά τι ακριβώς σημαίνει να φέρνουμε ολόκληρο τον εαυτό μας στο μαξιλάρι του διαλογισμού; Συχνά στη ζωή μας βρίσκουμε τον εαυτό μας να παίζει ένα ρόλο και να αποκαλύπτει μόνο ένα μέρος του εαυτού του. Στη δουλειά μπορεί να είμαστε ο υπεύθυνος εργαζόμενος, στο σπίτι ο στοργικός γονέας, με τους φίλους ο καλός ακροατής ή ο ευφυής συνομιλητής. Πολύ σπάνια βγάζουμε από πάνω μας κάποιο ρόλο. Όταν όμως καθόμαστε για να κάνουμε διαλογισμό έχουμε την ευκαιρία να τους αφήσουμε πίσω μας.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να βιώσουμε τον εαυτό μας, να αισθανθούμε αυτό που βρίσκεται ενώπιον μας. Επιτέλους, μπορούμε να ξεχάσουμε κάθε ιδέα ερμηνείας ενός κάποιου ρόλου. Μπορεί να νιώσουμε ότι δεν είμαστε ακριβώς η ενσάρκωση του πνευματικού τύπου ανθρώπου ή ότι δεν τα καταφέρνουμε και πολύ καλά με διαδικασίες όπως ο διαλογισμός. Δεν αγχωνόμαστε όμως για αυτό, απλά φέρνουμε στην άσκησή μας και αυτές τις σκέψεις!
Για τους περισσότερους από μας απαιτείται αρκετός χρόνος για να φέρουμε όλο μας τον εαυτό στο μαξιλάρι του διαλογισμού. Μερικές φορές είμαστε πολύ καλοί στο να φέρνουμε τις πλευρές του εαυτού μας που μας αρέσουν, ενώ κάποιες άλλες φορές απλά φέρνουμε εκείνες τις πλευρές που δε μας αρέσουν. Όλοι μας το κάνουμε αυτό και απαιτείται μια σταθερή αλλά αβίαστη επιμονή για να μαζέψουμε κάθε κομμάτι του εαυτού μας. Αλλά από τη στιγμή που είμαστε εκεί, συμπεριλαμβανομένων των μειονεκτημάτων και των προτερημάτων μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι διαθέτουμε απεριόριστα αποθέματα ενέργειας στη διάθεσή μας.
Μερικές φορές η προσπάθεια του διαλογισμού αποκαλείται «ιππεύοντας τον δράκο». Μπορεί να είναι τρομακτικό αλλά είναι και αναζωογονητικό. Αρχίζουμε να νιώθουμε περισσότερο ζωντανοί, περισσότερο ο εαυτός μας. Πρέπει όμως να μάθουμε το όνομα του δράκου, πρέπει δηλαδή να μάθουμε να κοιτάμε στις κρυφές πλευρές της ζωής μας για ν’ ανακαλύψουμε ότι η δύναμη του δράκου δε μας απειλεί, αλλά αντίθετα αποτελεί μια πηγή ενέργειας που λειτουργεί προς όφελός μας.
Ο αντικειμενικός σκοπός του κάθε διαλογιζόμενου ανθρώπου είναι να πάρει το νου του και να τον στρέψει στον νέο του έργο, το έργο του διαλογισμού. Για να το κάνει με επιτυχία και άνεση θα χρειαστεί να δει καθαρά το στόχο του και να αντιληφθεί σωστά τα αποτελέσματα που τελικά θα προκύψουν. Θα χρειαστεί μια σαφή διατύπωση των εφοδίων με τα οποία αναλαμβάνει την προσπάθειά του και μια εξίσου καθαρή εκτίμηση των ελλείψεων και των ελαττωμάτων του. Πρέπει να αποκτήσει μια άποψη, όσο το δυνατό πιο ισορροπημένη, για τον εαυτό του και τις περιστάσεις. Παράλληλα όμως, πρέπει να υπάρχει μια εξίσου ισορροπημένη αντίληψη του στόχου και μια κατανόηση του θαύματος των αντιλήψεων και των δώρων που θα γίνουν κτήμα του, όταν το ενδιαφέρον του μετατοπισθεί από τα πράγματα που τώρα απορροφούν την προσοχή του και τα συναισθήματά του, στις πιο εσωτερικές αξίες και πρότυπα.
Συνεπώς ο διαλογισμός είναι μια μεθοδική διαδικασία. Είναι ένα σύστημα πολυδοκιμασμένο και πολυχρησιμοποιημένο. Οι σημαντικές λέξεις εδώ είναι «η μεθοδική διαδικασία». Χωρίς αυτήν, δεν μπορούμε να περιμένουμε θετικά αποτελέσματα.
Ο διαλογισμός έχει πέντε στάδια:
Συγκέντρωση: ο νους συγκρατείται σταθερά πάνω στο αντικείμενο της προσοχής του.
Φυσιολογικά, οι σκέψεις ρέουν μέσα από το μυαλό κάθε στιγμή και είναι δύσκολο να μείνουμε σε μία σκέψη για μεγάλο χρονικό διάστημα, πόσο μάλλον να μην έχουμε καθόλου σκέψεις. Ωστόσο, με το πρώτο αυτό βήμα του διαλογισμού που είναι η συγκέντρωση, μαθαίνουμε πώς να κατευθύνουμε την προσοχή μας σε ένα συγκεκριμένο σημείο και να ξεχνούμε οτιδήποτε άλλο. Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορες ασκήσεις.
Διαλογισμός: η προσοχή παρατείνεται και το νοητικό προσηλώνεται στις επιθυμητές ιδέες. Δηλ. έχουμε μία επιθυμία που θέλω να έλξω στη ζωή μου και αυτή είναι ο στόχος του διαλογισμού μου. Αυτό ονομάζεται «σπερματικός διαλογισμός»
Σ’ αυτό το στάδιο κάνουμε ασκήσεις διαλογισμού. Όταν, μέσω της συγκέντρωσης, σταθεροποιήσουμε την προσοχή μας σε κάτι μικρό, τότε με το διαλογισμό και από αυτό το σημείο επεκτεινόμαστε προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ενατένιση: σ’ αυτό το στάδιο, έχουμε το νου μας που διατηρείται σε κατάσταση ηρεμίας (και η ψυχή δρα αποσπασμένη από το νου)
Φώτιση: είναι το αποτέλεσμα των τριών προηγούμενων διαδικασιών και συνεπάγεται τη μεταφορά στην εγκεφαλική συνείδηση της γνώσης που αποκτήθηκε.
Έμπνευση: το τελικό αποτέλεσμα της φώτισης που εκδηλώνεται σε ζωή υπηρεσίας. Μέσα από το διαλογισμό έχουμε πάρει κάποιες πληροφορίες και επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους της ζωής μας. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η ζωή μας μπαίνει σε μία άλλη κατεύθυνση, της υπηρεσίας.
7 συμβουλές για τον διαλογισμό
Με την βοήθεια του διαλογισμού μπορούμε να αντιληφθούμε την εσωτερική ειρήνη και τις δυνάμεις της συγκέντρωσης. Η διάρκεια του διαλογισμού δεν είναι τόσο σημαντική όσο η συγκέντρωση που έχουμε όταν διαλογιζόμαστε. Αν μπορούμε να διαλογιστούμε με σιωπηλό μυαλό για 5 λεπτά, μπορούμε σ’ αυτόν τον χρόνο να φέρουμε στην επιφάνεια τα δικά μας χαρακτηριστικά της εσωτερικής ειρήνης και εσωτερικής χαράς.
Σταματώντας τις σκέψεις
Σκοπός του διαλογισμού είναι να προχωρήσουμε πέρα από το μυαλό. Ο διαλογισμός δεν μπορεί να επιτευχθεί με σκέψεις. Όλα τα διαφορετικά μονοπάτια διαλογισμού έχουν αυτό το κοινό χαρακτηριστικό της παύσης των σκέψεων. Όταν το μυαλό μας είναι σιωπηλό μπορούμε να εισέλθουμε σε μία καινούργια συνείδηση, μία συνείδηση η οποία δεν περιορίζεται από το σκεπτόμενο μυαλό.
Συγκέντρωση
Με οτιδήποτε και αν ασχολούμαστε, μπορούμε να είμαστε πιο επιτυχημένοι αν είμαστε πλήρως συγκεντρωμένοι στην δουλειά μας, αν είστε δηλαδή συγκεντρωμένοι μόνο σε ένα σημείο. Όταν διαλογιζόμαστε είναι ανάγκη όλη η προσοχή μας να είναι επικεντρωμένη μόνο στον διαλογισμό
.
Σε ποιο χώρο διαλογιζόμαστε
Θα μας βοηθήσει πολύ να βρούμε ένα ήσυχο μέρος στο οποίο θα διαλογιζόμαστε κάθε μέρα. Για παράδειγμα, μία γωνιά στο δωμάτιό μας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον διαλογισμό μας. Επίσης βοηθάει πολύ αν τοποθετήσουμε στον χώρο αυτό την φωτογραφία ενός άγιου ή ενός δασκάλου ο οποίος μας εμπνέει. Ή μπορούμε απλώς να τοποθετήσουμε ένα λουλούδι ή ένα κερί. Αν διαλογιζόμαστε σ’ αυτόν τον χώρο κάθε μέρα, τότε θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε εκεί μία ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
Ζήλος
Ζήλος για διαλογισμό. Αν είμαστε πεινασμένοι τότε τρώμε. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με το διαλογισμό. Αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας και θέλουμε να ανακαλύψουμε την εσωτερική ειρήνη, τότε οδηγούμαστε στον καθημερινό διαλογισμό. Αυτός ο ζήλος είναι ίσως πιο σημαντικός από το να μάθουμε πολλές τεχνικές.
Εγκαρτέρηση και υπομονή
Στο ξεκίνημα δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε αποτελέσματα μέσα σε ένα βράδυ. Κάθε φορά που διαλογιζόμαστε αυξάνουμε τις δυνατότητές μας. Ακόμη και αν δεν έχουμε δυνατές εμπειρίες είναι ανάγκη να κάνουμε υπομονή. Αν εξασκούμαστε συνειδητά τότε θα προοδεύσουμε.
Χρήση των ιδιοτήτων της πνευματικής καρδιάς
Η καρδιά είναι ο τόπος της ψυχής. Αν εστιάσουμε στην καρδιά, αμέσως οι σκέψεις μας έχουν μικρότερη δύναμη. Αν συγκεντρωθούμε στην καρδιά μας μπορούμε να εισέλθουμε στην απεραντοσύνη του διαλογισμού.
Καλλιεργώντας την χαρά
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι σκοπός του διαλογισμού είναι να ανυψώσουμε τη συνειδητότητά μας, ώστε να έχουμε πιο θετική άποψη για την ζωή και τον εαυτό μας. Ο καλός διαλογισμός προσφέρει αυτή την θετική εικόνα για την ζωή.
http://www.namaste.gr.com
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
