Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος
Στο πλαίσιο της ευρωζώνης και με την Ελλάδα σε κατάσταση χρεοκοπίας και πλήρους εξάρτησης από τον ενωσιακό δανεισμό, η Γερμανία έχει κατορθώσει να κλείσει το μέτωπο αυτό, μέσα από το Μνημόνιο 1 και 2 . Ειδικά στο νέο Μνημόνιο, που έχει ψηφισθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο με 199 ψήφους, αποκλείεται ο συμψηφισμός των αποζημιώσεων με τα δάνεια από την Ευρώπη. Παρά ταύτα το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών θέλησε να κλείσει με ρητό τρόπο και όχι μόνον στη βάση μια δανειακής σύμβασης το όλο ζήτημα.
Επίσης όπως βλέπουμε και από ανακοινώσεις σαν αυτή την τελευταία του Γερμανικοελληνικού επιχειρηματικού συνδέσμου , το Βερολίνο θέλει να εκβιάσει στην παρούσα φάση την Ελλάδα, μέχρι επισήμως και αυτή από την πλευρά της, συγκλίνει σε επίπεδο υπουργείου Εξωτερικών, με την τοποθέτηση ότι το ζήτημα των αποζημιώσεων ιστορικά, πολιτικά και ευρωπαϊκά έχει κλείσει. Κάτι που δεν έγινε μέχρι στιγμής, αφού το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών διαβεβαίωσε με επίσημη δήλωση ότι το θέμα των αποζημιώσεων , παραμένει για την Αθήνα ανοιχτό.
Τι φοβούνται οι Γερμανοί; Τυχόν έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, εθελούσια ή υποχρεωτική. Σε μια τέτοια περίπτωση και με δεδομένο ότι η Ελλάδα θα αναζητά κεφάλαια για την λειτουργία του κράτους της και την υποστήριξη της οικονομίας της, τουλάχιστον στην πρώτη δύσκολη διετία προσαρμογής, θα μπορούσε να διεκδικήσει τις αποζημιώσεις , που σύμφωνα με το υπολογισμό του Παρισιού, φθάνει στα 500 δις ευρώ. Ένα τεράστιο ποσό που απειλεί την δεσπόζουσα θέση της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Και φυσικά η έξοδος από την ευρωζώνη, μπορεί να είναι αποτέλεσμα γενικευμένων ταραχών και ανατροπών του ισχύοντος πολιτικού και κομματικού συστήματος της Ελλάδας, που ελέγχει κυρίαρχα από την εμπλοκή στα «μαύρα ταμεία» της Siemens και τις μίζες από τα όπλα το Βερολίνο.
Η Γερμανία εξάλλου έχει συνυπολογίσει μια εξόχως αγοραία διαδικασία στην διεκδίκηση των αποζημιώσεων , που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Ελλάδα, εφόσον ληφθεί η απόφαση αποχώρησης της από τη ζώνη του ευρώ και την Ευρώπη γενικά.
Να εκχωρήσει το σύνολο των απαιτήσεων της, σε ξένα fund και διεθνείς τράπεζες, που έχουν τη βάση τους στην Αγγλία και τις ΗΠΑ, ίσως και στη Ρωσία, η οποία όμως διακρίνεται από κρατικό καπιταλισμό και να πάρει έναντι αυτών είτε προεξοφλήσεις κεφαλαίου, είτε χαμηλότοκες, με επιτόκια 1-2% πιστώσεις. Δηλαδή αν έχουμε έναν υπολογισμό στα 500 δισ. συνολικά και όχι μόνον στο επίπεδο του αναγκαστικού δανείου, η Ελλάδα παραχωρεί τις απαιτήσεις της. Παίρνει από το σύνολο του ποσού τα 300 δισ. ευρώ και παραχωρεί τα υπόλοιπα 200 δις ευρώ , στις τράπεζες και τα funds, που αναλαμβάνουν την διεκδίκηση από τους γερμανούς.
Τα 200 δισ. ευρώ είναι πολύ μεγάλο κέρδος για να αρνηθούν οι πρωταγωνιστές των διεθνών αγορών να έρθουν σε αντίθεση με τη Γερμανία, τα ζητήματα θα περιπλακούν, οι σημερινοί εκβιασμοί θα καταρρεύσουν και το Βερολίνο, θα βρεθεί σε δυσχερή θέση, εκβιαζόμενο εκείνο πλέον από διεθνείς δυνάμεις.
Η σημερινή άτεγκτη και προκλητική στάση που ακολουθεί η Γερμανία έχει λογική.
Και μπορεί στη φάση αυτή ο Σαχινίδης και οι συνεργάτες του στο υπουργείο Οικονομικών να μην έβρισκαν το αρχείο των αποζημιώσεων και το εκβιαζόμενο σύστημα του δικομματισμού και των εξαπτερυγών των Μνημονίων, να έκλεισαν το σκάνδαλο Siemens, αλλά οι αντιμνημονιακές δυνάμεις στην Ελλάδα έχουν επιρροή στην κοινωνία. Και ενδεχομένως στις επερχόμενες εκλογές, να επισημοποιήσουν κοινοβουλευτικά την παρουσία τους και να ενισχύσουν ακόμη περαιτέρω τη θέση τους, μην επιτρέποντας στο όποιο, επόμενο, κυβερνητικό σχήμα, να κάνει και άλλους απαράδεκτους για τα συμφέροντα της Ελλάδας , συμβιβασμούς.
Πηγή
