2013-10-19 01:32:00
Γενικά αποφεύγω το δημόσιο. Πριν από κάθε επαφή μαζί του φροντίζω να οπλιστώ με υπομονή και να ξεκινήσω το ταξίδι προς το άγνωστο. Αυτές τις μέρες, έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο. Όχι τίποτα ιδιαίτερο- νόμιζα- οι εξετάσεις για την πρώτη δημοτικού για το σχολείο του παιδιού..
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..
Στην πρώτη δημοτικού, τα παιδιά πρέπει να κάνουν εξετάσεις ( καρδιολόγος, οφθαλμίατρος, παιδίατρος και οδοντίατρος). Σήμερα έμαθα ότι τις ίδιες εξετάσεις πρέπει να κάνουν και στην τρίτη δημοτικού, την πέμπτη, το Γυμνάσιο και το Λύκειο!
Οι εξετάσεις αυτές είναι δαπανηρές γι αυτό και οι περισσότεροι καταφεύγουν στην «κρατική» υγεία. Δημόσια δεν την λες..
Διαπίστωση πρώτη: οι ιδιώτες γιατροί δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τις τακτικές βολέματος των συντεχνιών. Αν πράγματι ενδιαφερόταν οι κυβερνήσεις για την υγεία των παιδιών – είναι σωστός βέβαια, ο προληπτικός έλεγχος- θα έπρεπε να έχουν κινητές μονάδες στα σχολεία για να την ελέγχουν
. Ή θα μπορούσαν να έχουν δωρεάν, τις αναφερόμενες ειδικότητες τα απογεύματα στα νοσοκομεία ή κέντρα υγείας για να μην ξοδεύονται οι γονείς, για να μην ταλαιπωρούνται οι σοβαρά ασθενείς τα πρωινά με τις ορδές μαθητών, για να μην χάνουν μαθήματα τα παιδιά. Αλλά αυτά είναι κοινή λογική, δεν έχουν σχέση με την ελληνική πολιτική.
Στα σχολεία λοιπόν, ως μοχλός πίεσης για τους γονείς ώστε να φέρουν το ταχύτερο τις βεβαιώσεις των γιατρών, χρησιμοποιείται ο αποκλεισμός των παιδιών από το μάθημα της γυμναστικής. Όλοι μαζί τρέχουν οι «υπεύθυνοι» και οι έχοντες μαθητές και οι ψωριaριδeς μόνοι να κοιτάνε. Απαγορεύεται λέει η άσκηση χωρίς χαρτί καρδιολόγου. Λες και τα πρωτάκια κάνουν προπόνηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Διαπίστωση δεύτερη: Η μέθοδος του αποκλεισμού από τις σχολικές δραστηριότητες είναι αντιπαιδαγωγική. Αν οι δάσκαλοι αυτό το προσπερνάνε, κρυβόμενοι πίσω από τον νόμο, χωρίς να έχουν κάνει νύξη στους γονείς για κοινή αντιμετώπιση ή στην κυβέρνηση για το αντιπαιδαγωγικό του μέτρου, δεν είναι καλοί παιδαγωγοί. Και με την ευκαιρία, κάποιοι θεωρούν ότι επειδή έχουν πέσει οι μισθοί τους, είναι αποδεκτό να κάνουν και μισή δουλειά. Τους προτείνω να αλλάξουν δουλειά, η διδασκαλία είναι λειτούργημα όχι μπακάλικο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θεωρώ σωστό να αμείβονται με ψίχουλα. Απλά το πρέπον είναι η οργή τους να έχει τους σωστούς αποδέκτες.
Σηκωθήκαμε πρωί-πρωί, πήγαμε στο νοσοκομείο, βγάλαμε εισιτήριο – που ήταν δωρεάν, για να τα λέμε όλα- και πήραμε θέσεις. Μετά από πεντέμιση ώρες, με την διάρκεια κάθε επίσκεψης δέκα λεπτά, είχαμε στα χέρια μια εξέταση οφθαλμίατρου και μια καρδιολόγου. Οι υπόλοιπες πέντε ώρες ήταν αναμονή. Ο χρόνος των κρατικών λειτουργών είναι ως γνωστό, πάντα πολυτιμότερος των υπολοίπων. Μόνο που ο χώρος και οι πράξεις τελικά, επιβεβαίωνε την ρήση «ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι». Ε, το να έχεις να κάνεις και με τους δυο, σε οδηγεί στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. (Μια τρίτη γιατρός, ήταν το κερασάκι στην τούρτα της ταλαιπωρίας, αλλά σκέφτομαι ότι για κάποια θέματα, τα παράπονα πρέπει να γίνουν απευθείας στον διοικητή του νοσοκομείου).
Διαπίστωση τρίτη: η δημόσια υγεία έχει απαξιωθεί τόσο από τις πολιτικές των τελευταίων χρόνων, αλλά και οι εργαζόμενοι δεν έχουν καταλάβει ότι η ταλαιπωρία των πολιτών, οι χάρες σε γνωστούς και το ύφος, η κακή τους οργάνωση και η αδιαφορία κάνει αρκετούς πολίτες που «πέφτουν» στα χέρια τους -αν δεν δουν τελικά τα ραδίκια ανάποδα από τις συμπεριφορές αυτές-να μην έχουν ούτε ίχνος συμπάθειας για το είδος τους.
Με αυτά και με αυτά, έγινα τούρμπο. Όταν το σχολίασα, σε τρίτους, άκουσα τα εξής :
-δεν τα ήξερες;
-μην μιλάς, εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο
- γιατί δεν πήρε τηλέφωνο τον τάδε να ξεμπερδεύεις.
Για να εξηγήσω λοιπόν:
1) σε μια κοινωνία που φλέγεται δεν ρίχνεις λάδι. Ειδικά όταν θα χρειαστείς την αλληλεγγύη που αρκετοί είναι έτοιμοι να σου προσφέρουν ακόμα και αν ήσουν απών όταν το σπίτι τους κάηκε.
2) Ο τομέας της υγείας και της παιδείας, απευθύνεται σε ειδικές κατηγορίες συνανθρώπων μας. Αν θεωρείται ότι είναι μια οποιαδήποτε δουλειά, να πάρετε «κινητικότητα» για την εφορία. Εκεί μπορείτε να βγάζετε ευκολότερα, το σαδισμό σας (όσοι τέλος πάντων, έχετε τέτοιες τάσεις)
3) Όταν βλέπουμε το άδικο, το παράλογο, την ανεπάρκεια πρέπει να φωνάζουμε. Να ουρλιάζουμε για την ακρίβεια. Η σιωπή μας έφερε ως εδώ. Η σιωπή μας είναι συνενοχή, είναι αυτή που μας κάνει σταδιακά να ανεχόμαστε τα τέρατα.
4) Η κοινωνία έχει ακόμα δυο ταχύτητες. Τους εξυπνάκηδες, που μπορούν να βολεύονται και τους «άλλους» που προτιμούν να ταλαιπωρούνται με τους «πληβείους»γιατί δεν θέλουν να αδικήσουν κανένα που έχει ανάγκη. Έτσι κάποιοι μπαίνουν στην ουρά των νοσοκομείων και κάποιοι άλλοι μπαίνουν –με την βοήθεια εργαζόμενων και άλλων- από τα παράθυρα και φεύγουν με ένα ένοχο ή ειρωνικό χαμόγελο. Αποφασίστε τι θέλετε να είσαστε (άδικοι ή δίκαιοι), αλλά να πάρετε και την ευθύνη της κοινωνίας που έχουμε και να κόψετε την γκρίνια.
5) Με αυτές τις συμπεριφορές, θεωρώ ότι τελικά, θα απολαύσουμε «μια υπέροχη καταστροφή» που έλεγε και ο Καζαντζάκης. Της κοινωνίας μας, που με πολίτες ανώριμους, ανήθικους, εγωιστές, δεν βλέπουν ότι θα τους πάρει όλους ο τυφώνας που σηκώθηκε από τους πολιτικούς. Προτιμούν να συνεχίζουν την ζωούλα τους, να βολεύονται, αγνοώντας ότι οι εποχές που έρχονται απαιτούν το ένας για όλους και όλοι για ένα, απαιτούν αλληλεγγύη, καλοσύνη και κυρίως αγάπη. Απαιτούν σεβασμό, γνώση και συνείδηση. Όχι μόνο για αγώνες, αλλά και για την καθημερινότητα. Βέβαια.. δεν μπορείς να ζητάς από κάποιους κάτι που δεν έχουν.
6) Οι ανεπάρκειες της πολιτείας είναι τεράστιες και με βεβαιότητα θα γίνουν ακόμα περισσότερες. Μην τους βοηθάτε με τις συμπεριφορές σας. Κανείς δεν είναι εναντίον κανενός. Να γίνεται καλύτεροι θέλουμε, να γίνουμε όλοι καλύτεροι.
Αναγνώστης
Tromaktiko
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..
Στην πρώτη δημοτικού, τα παιδιά πρέπει να κάνουν εξετάσεις ( καρδιολόγος, οφθαλμίατρος, παιδίατρος και οδοντίατρος). Σήμερα έμαθα ότι τις ίδιες εξετάσεις πρέπει να κάνουν και στην τρίτη δημοτικού, την πέμπτη, το Γυμνάσιο και το Λύκειο!
Οι εξετάσεις αυτές είναι δαπανηρές γι αυτό και οι περισσότεροι καταφεύγουν στην «κρατική» υγεία. Δημόσια δεν την λες..
Διαπίστωση πρώτη: οι ιδιώτες γιατροί δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τις τακτικές βολέματος των συντεχνιών. Αν πράγματι ενδιαφερόταν οι κυβερνήσεις για την υγεία των παιδιών – είναι σωστός βέβαια, ο προληπτικός έλεγχος- θα έπρεπε να έχουν κινητές μονάδες στα σχολεία για να την ελέγχουν
Στα σχολεία λοιπόν, ως μοχλός πίεσης για τους γονείς ώστε να φέρουν το ταχύτερο τις βεβαιώσεις των γιατρών, χρησιμοποιείται ο αποκλεισμός των παιδιών από το μάθημα της γυμναστικής. Όλοι μαζί τρέχουν οι «υπεύθυνοι» και οι έχοντες μαθητές και οι ψωριaριδeς μόνοι να κοιτάνε. Απαγορεύεται λέει η άσκηση χωρίς χαρτί καρδιολόγου. Λες και τα πρωτάκια κάνουν προπόνηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Διαπίστωση δεύτερη: Η μέθοδος του αποκλεισμού από τις σχολικές δραστηριότητες είναι αντιπαιδαγωγική. Αν οι δάσκαλοι αυτό το προσπερνάνε, κρυβόμενοι πίσω από τον νόμο, χωρίς να έχουν κάνει νύξη στους γονείς για κοινή αντιμετώπιση ή στην κυβέρνηση για το αντιπαιδαγωγικό του μέτρου, δεν είναι καλοί παιδαγωγοί. Και με την ευκαιρία, κάποιοι θεωρούν ότι επειδή έχουν πέσει οι μισθοί τους, είναι αποδεκτό να κάνουν και μισή δουλειά. Τους προτείνω να αλλάξουν δουλειά, η διδασκαλία είναι λειτούργημα όχι μπακάλικο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θεωρώ σωστό να αμείβονται με ψίχουλα. Απλά το πρέπον είναι η οργή τους να έχει τους σωστούς αποδέκτες.
Σηκωθήκαμε πρωί-πρωί, πήγαμε στο νοσοκομείο, βγάλαμε εισιτήριο – που ήταν δωρεάν, για να τα λέμε όλα- και πήραμε θέσεις. Μετά από πεντέμιση ώρες, με την διάρκεια κάθε επίσκεψης δέκα λεπτά, είχαμε στα χέρια μια εξέταση οφθαλμίατρου και μια καρδιολόγου. Οι υπόλοιπες πέντε ώρες ήταν αναμονή. Ο χρόνος των κρατικών λειτουργών είναι ως γνωστό, πάντα πολυτιμότερος των υπολοίπων. Μόνο που ο χώρος και οι πράξεις τελικά, επιβεβαίωνε την ρήση «ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι». Ε, το να έχεις να κάνεις και με τους δυο, σε οδηγεί στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. (Μια τρίτη γιατρός, ήταν το κερασάκι στην τούρτα της ταλαιπωρίας, αλλά σκέφτομαι ότι για κάποια θέματα, τα παράπονα πρέπει να γίνουν απευθείας στον διοικητή του νοσοκομείου).
Διαπίστωση τρίτη: η δημόσια υγεία έχει απαξιωθεί τόσο από τις πολιτικές των τελευταίων χρόνων, αλλά και οι εργαζόμενοι δεν έχουν καταλάβει ότι η ταλαιπωρία των πολιτών, οι χάρες σε γνωστούς και το ύφος, η κακή τους οργάνωση και η αδιαφορία κάνει αρκετούς πολίτες που «πέφτουν» στα χέρια τους -αν δεν δουν τελικά τα ραδίκια ανάποδα από τις συμπεριφορές αυτές-να μην έχουν ούτε ίχνος συμπάθειας για το είδος τους.
Με αυτά και με αυτά, έγινα τούρμπο. Όταν το σχολίασα, σε τρίτους, άκουσα τα εξής :
-δεν τα ήξερες;
-μην μιλάς, εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο
- γιατί δεν πήρε τηλέφωνο τον τάδε να ξεμπερδεύεις.
Για να εξηγήσω λοιπόν:
1) σε μια κοινωνία που φλέγεται δεν ρίχνεις λάδι. Ειδικά όταν θα χρειαστείς την αλληλεγγύη που αρκετοί είναι έτοιμοι να σου προσφέρουν ακόμα και αν ήσουν απών όταν το σπίτι τους κάηκε.
2) Ο τομέας της υγείας και της παιδείας, απευθύνεται σε ειδικές κατηγορίες συνανθρώπων μας. Αν θεωρείται ότι είναι μια οποιαδήποτε δουλειά, να πάρετε «κινητικότητα» για την εφορία. Εκεί μπορείτε να βγάζετε ευκολότερα, το σαδισμό σας (όσοι τέλος πάντων, έχετε τέτοιες τάσεις)
3) Όταν βλέπουμε το άδικο, το παράλογο, την ανεπάρκεια πρέπει να φωνάζουμε. Να ουρλιάζουμε για την ακρίβεια. Η σιωπή μας έφερε ως εδώ. Η σιωπή μας είναι συνενοχή, είναι αυτή που μας κάνει σταδιακά να ανεχόμαστε τα τέρατα.
4) Η κοινωνία έχει ακόμα δυο ταχύτητες. Τους εξυπνάκηδες, που μπορούν να βολεύονται και τους «άλλους» που προτιμούν να ταλαιπωρούνται με τους «πληβείους»γιατί δεν θέλουν να αδικήσουν κανένα που έχει ανάγκη. Έτσι κάποιοι μπαίνουν στην ουρά των νοσοκομείων και κάποιοι άλλοι μπαίνουν –με την βοήθεια εργαζόμενων και άλλων- από τα παράθυρα και φεύγουν με ένα ένοχο ή ειρωνικό χαμόγελο. Αποφασίστε τι θέλετε να είσαστε (άδικοι ή δίκαιοι), αλλά να πάρετε και την ευθύνη της κοινωνίας που έχουμε και να κόψετε την γκρίνια.
5) Με αυτές τις συμπεριφορές, θεωρώ ότι τελικά, θα απολαύσουμε «μια υπέροχη καταστροφή» που έλεγε και ο Καζαντζάκης. Της κοινωνίας μας, που με πολίτες ανώριμους, ανήθικους, εγωιστές, δεν βλέπουν ότι θα τους πάρει όλους ο τυφώνας που σηκώθηκε από τους πολιτικούς. Προτιμούν να συνεχίζουν την ζωούλα τους, να βολεύονται, αγνοώντας ότι οι εποχές που έρχονται απαιτούν το ένας για όλους και όλοι για ένα, απαιτούν αλληλεγγύη, καλοσύνη και κυρίως αγάπη. Απαιτούν σεβασμό, γνώση και συνείδηση. Όχι μόνο για αγώνες, αλλά και για την καθημερινότητα. Βέβαια.. δεν μπορείς να ζητάς από κάποιους κάτι που δεν έχουν.
6) Οι ανεπάρκειες της πολιτείας είναι τεράστιες και με βεβαιότητα θα γίνουν ακόμα περισσότερες. Μην τους βοηθάτε με τις συμπεριφορές σας. Κανείς δεν είναι εναντίον κανενός. Να γίνεται καλύτεροι θέλουμε, να γίνουμε όλοι καλύτεροι.
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Κεφαλογιάννη στο 1ο Συμπόσιο Διοικητών Αεροδρομίων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
