2013-11-17 09:00:04
Μέχρι και στο Πουέρτο Ρίκο έχει φτάσει η χάρη μας, όχι για καλό φυσικά. Από το περασμένο καλοκαίρι τα αμερικανικά ΜΜΕ συγκρίνουν όλο και περισσότερο το... πάμφτωχο (σε σχέση με τις υπόλοιπες ΗΠΑ) νησί - επαρχία με την Ελλάδα. Τι κοινό βλέπουν; Την... καταστροφή να πλησιάζει.
Όπως επισημαίνουν, το Πουέρτο Ρίκο βυθίζεται στην – ατελείωτη – ύφεση ήδη από το 2006, ενώ από πέρυσι πλήττεται και από τη χρηματοπιστωτική κρίση, και πλέον βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη στάση πληρωμών. Το δημόσιο χρέος του αγγίζει τα 70 δισ. δολάρια (70% του ΑΕΠ) και το κόστος δανεισμού έχει φτάσει σε επίπεδα που κρίνονται πλέον απαγορευτικά.
Όπως και η Ελλάδα, το Πούερτο Ρίκο δεν μπορεί να ασκήσει νομισματική πολιτική, αφού χρησιμοποιεί το δολλάριο και ο κλοιός σφίγγει μέρα με τη μέρα γύρω από την οικονομία, που δεν λέει να ανακάμψει. Και πώς να ανακάμψει, άλλωστε, αφού το «φάρμακο» που του χορηγεί η τοπική κυβέρνηση από το 2006 μέχρι και σήμερα είναι η γνωστή και σε εμάς... άγρια λιτότητα. Δώσ’ του περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες, δώσ’ του αύξηση των ορίων συντάξεων και αύξηση φόρων. Και εκεί, όπως και εδώ, το αποτέλεσμα είναι ίδιο: μηδέν εις το πηλίκο.
Η ανεργία – σε πληθυσμό 3,7 εκατ. – έχει φτάσει το 13,5% και οι νέοι ανώτατης εκπαίδευσης, εκμεταλλευόμενοι την αμερικανική υπηκοότητα, εγκαταλείπουν με την πρώτη ευκαιρία το νησί.
Πώς έφτασε, όμως, το Πουέρτο Ρίκο να κινδυνεύει να μετατραπεί στην πρώτη επαρχία που θα χρεοκοπήσει στην ιστορία των ΗΠΑ (και σε αντίθεση με την πόλη του Ντιτρόιτ δεν μπορεί να υπαχθεί στο «κεφάλαιο 9» για τη χρεοκοπία των δήμων);
Εδώ μόνο... Ελλάδα δεν θυμίζει: Η «φούσκα» που απειλεί να εκραγεί παρασέρνοντας την οικονομία του νησιού δεν δημιουργήθηκε από όλα αυτά τα «ελαττώματα» που προσάπτουν στην Αθήνα, αλλά το αντίθετο. Είναι γέννημα θρέμμα της νεοφιλελεύθερης αντίληψης περί «ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού», αφού οικοδομήθηκε, μεταξύ άλλων, πάνω σε πολιτικές όπως οι «φοροαπαλλαγές» που προσέφερε το Σαν Χουάν σε όσους Αμερικανούς επενδυτές αγόραζαν ομόλογα του Πουέρτο Ρίκο topontiki
logioshermes
Όπως επισημαίνουν, το Πουέρτο Ρίκο βυθίζεται στην – ατελείωτη – ύφεση ήδη από το 2006, ενώ από πέρυσι πλήττεται και από τη χρηματοπιστωτική κρίση, και πλέον βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη στάση πληρωμών. Το δημόσιο χρέος του αγγίζει τα 70 δισ. δολάρια (70% του ΑΕΠ) και το κόστος δανεισμού έχει φτάσει σε επίπεδα που κρίνονται πλέον απαγορευτικά.
Όπως και η Ελλάδα, το Πούερτο Ρίκο δεν μπορεί να ασκήσει νομισματική πολιτική, αφού χρησιμοποιεί το δολλάριο και ο κλοιός σφίγγει μέρα με τη μέρα γύρω από την οικονομία, που δεν λέει να ανακάμψει. Και πώς να ανακάμψει, άλλωστε, αφού το «φάρμακο» που του χορηγεί η τοπική κυβέρνηση από το 2006 μέχρι και σήμερα είναι η γνωστή και σε εμάς... άγρια λιτότητα. Δώσ’ του περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες, δώσ’ του αύξηση των ορίων συντάξεων και αύξηση φόρων. Και εκεί, όπως και εδώ, το αποτέλεσμα είναι ίδιο: μηδέν εις το πηλίκο.
Η ανεργία – σε πληθυσμό 3,7 εκατ. – έχει φτάσει το 13,5% και οι νέοι ανώτατης εκπαίδευσης, εκμεταλλευόμενοι την αμερικανική υπηκοότητα, εγκαταλείπουν με την πρώτη ευκαιρία το νησί.
Πώς έφτασε, όμως, το Πουέρτο Ρίκο να κινδυνεύει να μετατραπεί στην πρώτη επαρχία που θα χρεοκοπήσει στην ιστορία των ΗΠΑ (και σε αντίθεση με την πόλη του Ντιτρόιτ δεν μπορεί να υπαχθεί στο «κεφάλαιο 9» για τη χρεοκοπία των δήμων);
Εδώ μόνο... Ελλάδα δεν θυμίζει: Η «φούσκα» που απειλεί να εκραγεί παρασέρνοντας την οικονομία του νησιού δεν δημιουργήθηκε από όλα αυτά τα «ελαττώματα» που προσάπτουν στην Αθήνα, αλλά το αντίθετο. Είναι γέννημα θρέμμα της νεοφιλελεύθερης αντίληψης περί «ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού», αφού οικοδομήθηκε, μεταξύ άλλων, πάνω σε πολιτικές όπως οι «φοροαπαλλαγές» που προσέφερε το Σαν Χουάν σε όσους Αμερικανούς επενδυτές αγόραζαν ομόλογα του Πουέρτο Ρίκο topontiki
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στην Κύπρο ο Σαμαράς για την κηδεία του Κληρίδη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
