2013-11-25 01:54:09
Από το Γραφείο Τύπου
Σε άρθρο του στην εφημερίδα Κυριακάτικη Δημοκρατία... στις 10 Νοεμβρίου, ο βουλευτής Ευβοίας της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, εκφράζει την άποψη του για τη μεταρρύθμιση που πρέπει να υπάρξει στον τομέα της Υγείας.
Το φιλόδοξο ΕΣΥ της δεκαετίας του ΄80 παρέμεινε ημιτελές και ψευδεπίγραφο. Η εξέλιξη του διεκόπη και περιορίστηκε σε κρατική νοσοκομειακή περίθαλψη και σε ένα ποσοστό πρωτοβάθμιας φροντίδας, με Κέντρα Υγείας υποστελεχωμένα και ασύνδετα μεταξύ τους. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι η ανυπαρξία «χρηματοκιβωτίου», δηλαδή σταθερού και ενιαίου λογαριασμού Υγείας, από την πρόσθεση των πόρων Υγείας των ασφαλιστικών φορέων.
Η μεταρρύθμιση, τώρα είναι υποχρεωτική, είτε διότι προκύπτει από τις ατελέσφορες υπηρεσίες, είτε μοιραία, διότι ο δημόσιος τομέας συρρικνώνεται, είτε διότι οι απαιτήσεις ποιότητας αυξάνονται. Αν η μεταρρύθμιση γίνει με το πιστόλι στον κρόταφο, αποσπασματικά και με όρους αποκλειστικά οικονομικούς, τότε δεν θα επιτύχει. Αν γίνει με όρους επιστημών Υγείας, με όρους ακριβείας και απόδοσης του κάθε ευρώ που ξοδεύεται και με οδικό χάρτη 3ετίας τότε θα επιτύχει.
Αξίζει να γνωρίζουμε ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του ελληνικού συστήματος Υγείας:
1. Υπερπληθώρα ιατρικού προσωπικού (αναλογικά με τον πληθυσμό, διπλάσιος από Μεγάλη Βρετανία). Αυτό οδηγεί μοιραία σε τεχνητή αύξηση της ζήτησης υπηρεσιών Υγείας. Έτσι προέκυψαν τριπλάσιες αξονικές και διπλάσιες μαγνητικές τομογραφίες από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο.
2. Ο μεγαλύτερος ιδιωτικός τομέας Υγείας στην ευρωζώνη σε επενδύσεις, σε εργαζομένους και σε κλίνες ανά εκατομμύριο πολιτών.
3. Ανομοιογενή γεωγραφία με πολλά νησιά και δύσβατες ορεινές περιοχές, που μεταφράζεται σε αυξημένο κόστος.
4. Αξιοσημείωτη ανηθικότητα (φακελάκι, ποσοστά)
5. Αναποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό εκ μέρους της Πολιτείας
Την τελευταία τριετία ελήφθησαν πολλά οριζόντια μέτρα που έφεραν δημοσιονομικό αποτέλεσμα, διότι στόχευαν στο «λίπος» και στις «πολυτέλειες» του συστήματος Υγείας. Από εδώ και στο εξής τυφλά ή οριζόντια μέτρα αστυνομικού τύπου θα φέρουν καίριο πλήγμα στην ποιότητα των υπηρεσιών και προφανώς θα θίξουν την ισότητα πρόσβασης όλων των πολιτών στην υγεία και θα πλήξουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Μέτρα τύπου «clawback» είναι άδικα, προκύπτουν αναγκαστικά λόγω ανυπαρξίας κανόνων και πλήττουν περισσότερο τους μικρούς επαγγελματίες. Ας είναι η τελευταία πράξη καταδυνάστευσης.
Το Υπουργείο Υγείας οφείλει να επιτηρεί εξ ίσου τα δημόσια και ιδιωτικά Νοσοκομεία και Κ.Υ. και για να το κάνει έχει ανάγκη από θεσμοθετημένα «πρωτόκολλα θεραπείας». Διαφορετικά, δε θα μειωθεί ο απαράδεκτος υψηλός αριθμός τομογραφιών, ούτε η απαράδεκτη και αθρόα ζήτηση καρκινικών δεικτών χωρίς ένδειξη, ούτε θα μειωθεί η χρήση ιδιαιτέρως ακριβών χημειοθεραπευτικών φαρμάκων, χωρίς σχεδιασμό και συχνά από μη ογκολόγους.
Χρειαζόμαστε τον επιθυμητό σαν στόχο χάρτη Υγείας, που θα ικανοποιήσει την καθολική κάλυψη της χώρας σε πρωτοβάθμια περίθαλψη και θα δίνει λύση για κάθε νοσηλεία σε επίπεδο περιφέρειας.
Οφείλουμε να εγκαταλείψουμε δογματισμούς και αγκυλώσεις και να δεχθούμε ότι η διοίκηση και το managementτων οικονομικών ενός νοσηλευτικού ιδρύματος,το εφαρμόζουν καλύτερα οι έμπειροι και οι επιτυχημένοι ιδιώτες της Υγείας, από τους κακοπληρωμένους δημόσιους υπαλλήλους. Ευκαιρία πιλοτικού νοσοκομείου μπορεί να γίνει το Ερρίκος Ντυνάν, που η τραγική και ελεγχόμενη διοίκηση του Ε.Ε.Σ. το έριξε στα βράχια της χρεωκοπίας και που πρέπει άμεσα να βγεί από την ζώνη του λυκόφωτος, με ενεργητική πολιτική πρακτική από την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας. Οφείλουμε να μειώσουμε τους εισακτέους στις Ιατρικές και Οδοντιατρικές Σχολές, ώστε σταδιακά να αντιμετωπίσουμε την υπερπληθώρα αποφοίτων.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η αύξηση δαπάνης σε επιμέρους ζητήματα π.χ. αύξηση κλινών Μ.Ε.Θ., στην πραγματικότητα μειώνουν τις τελικές δαπάνες. Είτε διότι μειώνουν τη συνολική νοσηλεία, είτε διότι αυξάνουν τους δότες οργάνων και προωθούν τις μεταμοσχεύσεις εντός της Ελλάδας, όπου στοιχίζουν υποδεκαπλάσια από όσο στο εξωτερικό, όπου οδηγούνται αναγκαστικά οι ασθενείς κ.λ.π.
Η υποχρέωση καθολικής κάλυψης της χώρας από τον ΕΟΠΥΥ, τον υποχρεώνει τουλάχιστον σε πάροχο υπηρεσιών σε νησιά και ορεινά, και δυνητικό αγοραστή στις πόλεις. Αν ο ΕΟΠΥΥ δομηθεί με κυρίαρχο δίλημμα την εργασιακή σχέση των ιατρών, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.
Όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουμε άριστα. Δεν χρειαζόμαστε πολλές επιτροπές «σοφών». Τόλμη, δουλειά και αποφασιστικότητα απαιτείται, με όπλο την εμπιστοσύνη του επιστημονικού κόσμου της Υγείας, που δεν είναι πάντα δεδομένη. Κατακτάται μέσα από ορθολογιστικό σχέδιο.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ Ν.Δ. Tromaktiko
Σε άρθρο του στην εφημερίδα Κυριακάτικη Δημοκρατία... στις 10 Νοεμβρίου, ο βουλευτής Ευβοίας της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, εκφράζει την άποψη του για τη μεταρρύθμιση που πρέπει να υπάρξει στον τομέα της Υγείας.
Το φιλόδοξο ΕΣΥ της δεκαετίας του ΄80 παρέμεινε ημιτελές και ψευδεπίγραφο. Η εξέλιξη του διεκόπη και περιορίστηκε σε κρατική νοσοκομειακή περίθαλψη και σε ένα ποσοστό πρωτοβάθμιας φροντίδας, με Κέντρα Υγείας υποστελεχωμένα και ασύνδετα μεταξύ τους. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι η ανυπαρξία «χρηματοκιβωτίου», δηλαδή σταθερού και ενιαίου λογαριασμού Υγείας, από την πρόσθεση των πόρων Υγείας των ασφαλιστικών φορέων.
Η μεταρρύθμιση, τώρα είναι υποχρεωτική, είτε διότι προκύπτει από τις ατελέσφορες υπηρεσίες, είτε μοιραία, διότι ο δημόσιος τομέας συρρικνώνεται, είτε διότι οι απαιτήσεις ποιότητας αυξάνονται. Αν η μεταρρύθμιση γίνει με το πιστόλι στον κρόταφο, αποσπασματικά και με όρους αποκλειστικά οικονομικούς, τότε δεν θα επιτύχει. Αν γίνει με όρους επιστημών Υγείας, με όρους ακριβείας και απόδοσης του κάθε ευρώ που ξοδεύεται και με οδικό χάρτη 3ετίας τότε θα επιτύχει.
Αξίζει να γνωρίζουμε ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του ελληνικού συστήματος Υγείας:
1. Υπερπληθώρα ιατρικού προσωπικού (αναλογικά με τον πληθυσμό, διπλάσιος από Μεγάλη Βρετανία). Αυτό οδηγεί μοιραία σε τεχνητή αύξηση της ζήτησης υπηρεσιών Υγείας. Έτσι προέκυψαν τριπλάσιες αξονικές και διπλάσιες μαγνητικές τομογραφίες από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο.
2. Ο μεγαλύτερος ιδιωτικός τομέας Υγείας στην ευρωζώνη σε επενδύσεις, σε εργαζομένους και σε κλίνες ανά εκατομμύριο πολιτών.
3. Ανομοιογενή γεωγραφία με πολλά νησιά και δύσβατες ορεινές περιοχές, που μεταφράζεται σε αυξημένο κόστος.
4. Αξιοσημείωτη ανηθικότητα (φακελάκι, ποσοστά)
5. Αναποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό εκ μέρους της Πολιτείας
Την τελευταία τριετία ελήφθησαν πολλά οριζόντια μέτρα που έφεραν δημοσιονομικό αποτέλεσμα, διότι στόχευαν στο «λίπος» και στις «πολυτέλειες» του συστήματος Υγείας. Από εδώ και στο εξής τυφλά ή οριζόντια μέτρα αστυνομικού τύπου θα φέρουν καίριο πλήγμα στην ποιότητα των υπηρεσιών και προφανώς θα θίξουν την ισότητα πρόσβασης όλων των πολιτών στην υγεία και θα πλήξουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Μέτρα τύπου «clawback» είναι άδικα, προκύπτουν αναγκαστικά λόγω ανυπαρξίας κανόνων και πλήττουν περισσότερο τους μικρούς επαγγελματίες. Ας είναι η τελευταία πράξη καταδυνάστευσης.
Το Υπουργείο Υγείας οφείλει να επιτηρεί εξ ίσου τα δημόσια και ιδιωτικά Νοσοκομεία και Κ.Υ. και για να το κάνει έχει ανάγκη από θεσμοθετημένα «πρωτόκολλα θεραπείας». Διαφορετικά, δε θα μειωθεί ο απαράδεκτος υψηλός αριθμός τομογραφιών, ούτε η απαράδεκτη και αθρόα ζήτηση καρκινικών δεικτών χωρίς ένδειξη, ούτε θα μειωθεί η χρήση ιδιαιτέρως ακριβών χημειοθεραπευτικών φαρμάκων, χωρίς σχεδιασμό και συχνά από μη ογκολόγους.
Χρειαζόμαστε τον επιθυμητό σαν στόχο χάρτη Υγείας, που θα ικανοποιήσει την καθολική κάλυψη της χώρας σε πρωτοβάθμια περίθαλψη και θα δίνει λύση για κάθε νοσηλεία σε επίπεδο περιφέρειας.
Οφείλουμε να εγκαταλείψουμε δογματισμούς και αγκυλώσεις και να δεχθούμε ότι η διοίκηση και το managementτων οικονομικών ενός νοσηλευτικού ιδρύματος,το εφαρμόζουν καλύτερα οι έμπειροι και οι επιτυχημένοι ιδιώτες της Υγείας, από τους κακοπληρωμένους δημόσιους υπαλλήλους. Ευκαιρία πιλοτικού νοσοκομείου μπορεί να γίνει το Ερρίκος Ντυνάν, που η τραγική και ελεγχόμενη διοίκηση του Ε.Ε.Σ. το έριξε στα βράχια της χρεωκοπίας και που πρέπει άμεσα να βγεί από την ζώνη του λυκόφωτος, με ενεργητική πολιτική πρακτική από την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας. Οφείλουμε να μειώσουμε τους εισακτέους στις Ιατρικές και Οδοντιατρικές Σχολές, ώστε σταδιακά να αντιμετωπίσουμε την υπερπληθώρα αποφοίτων.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η αύξηση δαπάνης σε επιμέρους ζητήματα π.χ. αύξηση κλινών Μ.Ε.Θ., στην πραγματικότητα μειώνουν τις τελικές δαπάνες. Είτε διότι μειώνουν τη συνολική νοσηλεία, είτε διότι αυξάνουν τους δότες οργάνων και προωθούν τις μεταμοσχεύσεις εντός της Ελλάδας, όπου στοιχίζουν υποδεκαπλάσια από όσο στο εξωτερικό, όπου οδηγούνται αναγκαστικά οι ασθενείς κ.λ.π.
Η υποχρέωση καθολικής κάλυψης της χώρας από τον ΕΟΠΥΥ, τον υποχρεώνει τουλάχιστον σε πάροχο υπηρεσιών σε νησιά και ορεινά, και δυνητικό αγοραστή στις πόλεις. Αν ο ΕΟΠΥΥ δομηθεί με κυρίαρχο δίλημμα την εργασιακή σχέση των ιατρών, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.
Όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουμε άριστα. Δεν χρειαζόμαστε πολλές επιτροπές «σοφών». Τόλμη, δουλειά και αποφασιστικότητα απαιτείται, με όπλο την εμπιστοσύνη του επιστημονικού κόσμου της Υγείας, που δεν είναι πάντα δεδομένη. Κατακτάται μέσα από ορθολογιστικό σχέδιο.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ Ν.Δ. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Αν έλθουν οι πολιτικοί θα φύγουν οι άλλοι…»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δημοπρατήθηκαν αντικείμενα του Κένεντι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
