2014-03-10 11:57:04
Η Ελληνική Αστυνομία είναι ένας τεράστιος οργανισμός ο οποίος αποτελεί μία μικρογραφία της πολιτείας και οι υπηρετούντες σε αυτήν αντιπροσωπεύουν όλη τη γκάμα των ανθρώπινων συμπεριφορών που μπορεί κάποιος να συναντήσει στο ελληνικό κράτος με τους ανθρώπους και τις ιδιαιτερότητες που μπορεί αυτοί να έχουν ως μέλη του συγκεκριμένου έθνους.
Στο Σώμα υπηρέτησαν και υπηρετούν ταυτοχρόνως, χαζοί αλλά και έξυπνοι, φτωχοί αλλά και πλούσιοι, διορατικοί αλλά και κοντόφθαλμοι άνθρωποι, καλά παιδιά αλλά και παλιόπαιδα, παραβατικοί αλλά και νομοταγείς άνθρωποι. Επειδή η καμπούρα του Έλληνα ζυγό δεν υπομένει, η Αστυνομία πάντα αποτελούσε το σάκο του μποξ για όλες τις κοινωνικές ομάδες και το ανάχωμα της πολιτείας και της πολιτειακής εξουσίας στην αντιμετώπιση των αγανακτισμένων υπηκόων και στον κατευνασμό των πάσης φύσεως διαμαρτυριών τους χωρίς τις περισσότερες φορές κάποιος να κάνει τον συνήγορό της (της αστυνομίας) για να προστατεύσει το κύρος της και να αποκαταστήσει την αλήθεια στα χιλιάδες περιστατικά που έχουν λάβει χώρα.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και μέσα σε αυτό το κυκεώνα αλλοπρόσαλλων συμπεριφορών και καταστάσεων, υπηρέτησαν στην Αστυνομία χιλιάδες άτομα, άλλοι κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία γιατί είχαν ένα «ξεροκόμματο» να φάνε και άλλοι γιατί πραγματικά πίστευαν σε αυτό το επάγγελμα, στην εφαρμογή του νόμου, στην επικράτηση του δικαίου. Στην αστυνομία κατά καιρούς υπηρέτησαν και κοφτερά μυαλά, έξυπνοι και διορατικοί άνθρωποι που πάντα ήταν μπροστά από την εποχή τους, άτομα που προσπαθούσαν να προλάβουν και αν είναι δυνατόν να βρίσκονται πιο μπροστά από την παραβατική συμπεριφορά, τον εγκληματία και το έγκλημα γενικότερα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 όταν στην Αθήνα άρχισε η κίνηση οχημάτων στους δρόμους να γιγαντώνεται υπερβολικά και το κυκλοφοριακό να αποτελεί εκείνη την εποχή το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Μητρόπολης κάποιοι «είδαν» το γρήγορα αναπτυσσόμενο αυτό πρόβλημα, διαισθάνθηκαν το φόβο η αστυνομία να χάσει τον έλεγχο έξω στο δρόμο και εισηγήθηκαν, προετοίμασαν και υλοποίησαν την δημιουργία της Ομάδας Ζήτα, την ύπαρξη δηλαδή μιας υπηρεσίας δικυκλιστών αστυνομικών οι οποίοι με σύμμαχο και «όπλο» την μοτοσυκλέτα τους, θα μπορούσαν να κινούνται πιο γρήγορα από ένα περιπολικό, να φτάνουν σύντομα στις εστίες έντασης και στα εν εξελίξει περιστατικά και είτε να επιλύουν αυτά στη γέννησή τους είτε να αποτελούν το μάτι και το αυτί των εχόντων το γενικό πρόσταγμα υπευθύνων ώστε με τις κατάλληλες ενισχύσεις που θα αποστέλλονταν, να αντιμετωπίσουν τα γεγονότα αυτά κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Όσοι σκέφτηκαν και δημιούργησαν αυτήν την υπηρεσία σίγουρα δεν θα περίμεναν ότι οι προσδοκίες τους και οι στόχοι τους θα εκπληρώνονταν σε λιγότερο από μια δεκαετία και μάλιστα ότι τα αποτελέσματα και οι επιτυχίες αυτής της υπηρεσίας θα ξεπερνούσαν κατά πολύ τις προβλέψεις και του πιο αισιόδοξου. Εκείνη την εποχή (1979) μοτοσυκλέτα στην αστυνομία χρησιμοποιούσαν μόνο οι αστυνομικοί της Τροχαίας και οι αγγελιοφόροι. Έπρεπε οι υπεύθυνοι να βρουν και να πείσουν παράλληλα τουλάχιστον καμιά εικοσαριά άτομα οι οποίοι θα αποτελούσαν τον πυρήνα της νέας υπηρεσίας και να τους εντάξουν σε αυτήν και να δουλέψουν σε νέα και πρωτοεμφανιζόμενα στο Σώμα καθήκοντα.
Οι πρώτοι που στελέχωσαν αυτή την Ομάδα, ήταν φυσικό να προέλθουν ως επί το πλείστον από την Τροχαία, και με τη πάροδο του χρόνου και μέσα από την τριβή τους με τα καινούρια τους καθήκοντα αποτέλεσαν τη μαγιά της νεοϊδρυθείσας υπηρεσίας η οποία μετά από περίπου 10 χρόνια λειτουργίας της δηλαδή το 1989 αριθμούσε 300 μέλη όταν ο αρχικός πυρήνας αποτελούταν το 1979 από 10 Ζητάδες.
Με την πάροδο του χρόνου προστέθηκαν στο δυναμικό της καινούριας υπηρεσίας και αποτέλεσαν στο εξής την πλειοψηφία των στελεχών της, άτομα ικανά στην οδήγηση μοτοσυκλέτας, αστυνομικοί που δεν έβλεπαν την χρήση του δικύκλου ως αναγκαίο κακό και ως επίλυση του προβλήματος μετακίνησης στην πόλη αλλά ζούσαν, συμπεριφέρονταν και ήταν στην πραγματικότητα μοτοσυκλετιστές με την πραγματική σημασία της λέξης. Στους αρχικούς Ζητάδες πολύ γρήγορα προστέθηκαν άτομα που συμμετείχαν σε αγώνες μοτ-τών δηλαδή αστυνομικοί που η οδήγηση μοτοσυκλέτας ήταν τρόπος ζωής και μάλιστα ήταν πολύ καλοί σε αυτό.
Ήταν αναγκαίο σε εκείνη τη φάση, την καινούρια υπηρεσία να στελεχώσουν οι καλύτεροι (από τους αστυνομικούς) οδηγοί μοτοσυκλέτας, αστυνομικοί ικανοί να ανταπεξέλθουν στη δύσκολη δουλειά, στο αντικείμενο και στο καθήκον που θα είχε η Ομάδα Ζήτα. Ήταν τόσο καλοί οδηγοί αυτοί οι Ζητάδες της πρώτης εποχής που στη πιάτσα και ειδικά σε αυτή των νεαρών μηχανόβιων άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη (και που τελικά παγιώθηκε ως άποψη στην κοινωνία) ότι η Αστυνομία έκανε ειδική συμφωνία με πολίτες που ήταν οι καλύτεροι στην οδήγηση μοτοσυκλέτας και τους προσλάμβανε για να υπηρετήσουν στην Ομάδα Ζήτα.
Κατά την διάρκεια της υπηρεσίας μου σε αυτή την Ομάδα, πολλοί, κυρίως νεαροί, με ρωτούσαν ποιές είναι οι διαδικασίες για να προσληφθούν στη Ζήτα και να δουλέψουν μόνο σε αυτή την υπηρεσία. Το αντικείμενο των άλλων υπηρεσιών και της αστυνομίας γενικότερα δεν τους ενδιέφερε. Ήθελαν να είναι μόνο Ζητάδες όχι αστυνομικοί όπως χαρακτηριστικά τόνιζαν.Οι συμμετέχοντες τότε στην καινούργια υπηρεσία σύντομα άρχισαν να θέτουν οι ίδιοι τους κανόνες και να οριοθετούν τα καινούργια καθήκοντα και τις υποχρεώσεις των υπηρετούντων στην Ομάδα και με την καθοδήγηση των τότε προϊσταμένων άρχισαν να διαμορφώνουν τα κριτήρια ένταξης στην υπηρεσία, τους κανόνες, τα ωράρια και τους κώδικες συμπεριφοράς.
Η γρήγορη κίνησή τους στους πηγμένους δρόμους, η έγκαιρη και πολλές φορές δυναμική τους επέμβαση, η επιβλητική τους εμφάνιση, η αδιαμφισβήτητα υπερβολικά καλή ικανότητα των περισσοτέρων στην οδήγηση της μοτ-τας και οι πάμπολλες επιτυχίες τους (συλλήψεις, καταδιώξεις κ.λπ.) των Ζητάδων γρήγορα εξύψωσε αυτούς στα μάτια των πολιτών. Η καινούρια υπηρεσία έγινε συνώνυμο της επιτυχίας και της αποτελεσματικότητας.
Το να υπηρετείς στην Ομάδα ήταν ύψιστη τιμή και πραγματικά όλοι οι Ζητάδες πιστεύαμε ότι ήμασταν οι ξεχωριστοί ότι ήμασταν οι top, αυτοί που κερδίζαμε δίκαια το μισθό μας. Σίγουρα ο κάθε εργαζόμενος στην ΕΛ.ΑΣ. δουλεύοντας σε οποιοδήποτε πόστο, εκεί που έχει ταχθεί ή που επεδίωξε να πάει, προσφέρει από τη θέση του και ίσως να δουλεύει περισσότερο από ένα Ζητά αλλά είπαμε, το να υπηρετείς στη Ζήτα σου έδινε άλλον αέρα. Ίσως επειδή υπήρχε ο κίνδυνος της οδήγησης στις δύο ρόδες - ενίοτε και στη μία - ίσως γιατί πάντα ήμασταν στην πρώτη γραμμή του κινδύνου, ίσως γιατί δουλεύοντας μόνοι μας έξω στο δρόμο ήμασταν κατά κάποιο τρόπο ανεξάρτητοι σε σχέση με τους άλλους αστυνομικούς, θεωρούσαμε τελικά για τους εαυτούς μας ότι ήμασταν οι κορυφαίοι, οι αναντικατάστατοι, οι μοναδικοί.
Το να δουλεύεις οδηγώντας μοτ-τα ειδικά αστυνομική αποτελεί ένα αρκετά δύσκολο αντικείμενο εργασίας και μόνο αν το θες πραγματικά αυτό, μπορείς να αποδώσεις. Η αστυνομική μοτοσυκλέτα έχει ιδιαιτερότητες. Έχει πρόσθετα (βαλιτσάκια, ασύρματο. σειρήνα, φάρο, προστατευτικά κάγκελα) που αλλάζουν κατά πολύ την αεροδυναμική της. Η ενδυμασία του Ζητά (δερμάτινα, κράνος, μπότες, φορητός ασύρματος, εξάρτηση και όπλο) ζυγίζει ή ζύγιζε στην εποχή μου περίπου 15 κιλά και η κίνησή σου με αυτή την ενδυμασία λόγω φυσικά και της στενότητας της στολής δυσκολεύει πολύ την ελευθερία των κινήσεών σου ενώ σε κουράζει υπερβολικά.
Η οδήγηση στις πόλεις και κάτω από τις συνθήκες του κυκλοφοριακού χάους που ζήσαμε ειδικά στις δεκαετίες του 80 και του 90 πρόσθετε ακόμη ένα εμπόδιο και δυσκολία στο έργο του Ζητά. Η οδήγηση στις δύο ρόδες με ότι αυτό συνεπάγεται ειδικά στους Ελληνικούς δρόμους πρόσθεται ακόμη ένα κίνδυνο. Το να δουλεύεις σε τομείς όπως το κέντρο των Αθηνών, την Καλλιθέα, την Κυψέλη, ή στους Αμπελόκηπους με τα αλλεπάλληλα σήματα του Κέντρου Α.Δ. πρόσθεταν μία ακόμη δυσκολία στο όλο πακέτο έτσι ώστε μόνο αν αγαπούσες πάρα πολύ τις μηχανές, και ήταν για σένα τρόπος ζωής είτε η μετακίνηση είτε η εργασία οδηγώντας μοτοσυκλέτα, μπορούσες να επιβιώσεις στη Ζήτα και να παραμείνεις σε αυτή την υπηρεσία για πολλά χρόνια, υπηρεσία στην οποία επαναλαμβάνω όλοι υπηρετούσαν εθελοντικά.
Ναί, εθελοντικά, με εξαίρεση λίγα άτομα που το 1988 τους έφεραν από την επαρχία αναγκαστικά, όλοι οι αστυνομικοί που εντάχθηκαν στην Ζ το ήθελαν αυτό και πολλοί το είχαν θέσει ως πρωταρχικό τους στόχο.
Με μία απλή αίτησή σου ότι δεν θέλεις πλέον να εργάζεσαι οδηγώντας υπηρεσιακή μοτοσυκλέτα μπορούσες αμέσως να φύγεις. Κανείς δεν σε εμπόδιζε όπως γίνεται σήμερα σε άλλες υπηρεσίες δίκυκλης αστυνόμευσης.
Οι οδηγοί όλων των τροχοφόρων (νταλικέρηδες, ταξιτζήδες, delivery) και ειδικά οι επαγγελματίες έχουν άσχημη φήμη σε όλο τον κόσμο και φυσικά και στην Ελλάδα. Ειδικότερα όμως οι οδηγοί μοτ-των θεωρούνταν πάντοτε τα κακά παιδιά της κοινωνίας πιθανότατα επειδή οδηγώντας σε ακραίες συνθήκες κυκλοφορίας ειδικά στις Μεγαλοπόλεις και έχοντας να αντιμετωπίσουν οδηγούς αυτοκινήτων που στην πλειοψηφία τους και κυρίως στην Ελλάδα δεν έχουν καλή οδηγική συμπεριφορά και παιδεία σχετική με τον Κ.Ο.Κ. αντιδρούσαν πάντα στα κακώς κείμενα και ήταν επαναστάτες ίσως και λόγω της αίσθησης ελευθερίας που σου δίνει η οδήγηση μοτοσυκλέτας. Έτσι και στην περίπτωση των Ζητάδων επειδή η συμπεριφορά τους σε γενικές γραμμές «ξέφευγε» από τον γενικό μέσο όρο συμπεριφοράς των υπολοίπων αστυνομικών απέκτησαν μία κακή φήμη τόσο μεταξύ των συναδέλφων τους όσο και σε ευρύ φάσμα των πολιτών.
Με εξαίρεση τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων (Μ.Α.Τ.) οι οποίοι βέβαια εξ αντικειμένου χρειάζεται να είναι βίαιοι και σκληροί στη δουλειά τους, οι οδηγοί των υπηρεσιακών μοτοσυκλετών άρχισαν σιγά-σιγά να αποκτούν φήμη των σκληρών, των άκαμπτων, των σκληροπυρηνικών. Η αλήθεια όπως την έζησα στα 12 χρόνια της παρουσίας μου στη Ζήτα είναι διαφορετική. Ναι μεν υπήρξαν συμβάντα στα οποία Ζητάδες έδειξαν ίσως και υπέρ του δέοντος ακραία συμπεριφορά αλλά αυτά ήταν μεμονωμένα περιστατικά καθώς στην πλειοψηφία τους οι συνάδελφοι στη Ζ ήταν πολύ καλά παιδιά, ήρεμοι χαρακτήρες, οικογενειάρχες, ευγενικοί και ήπιων τόνων άνθρωποι.
Πολλοί πολίτες πίστευαν και πιστεύουν ότι μόνο οι Ζητάδες έχουν το δικαίωμα να πυροβολούν ( licence to kill) ενώ οι υπόλοιποι αστυνομικοί όχι. Φυσικά αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά αυτή η φήμη εδραιώθηκε στη συνείδηση πολλών εξαιτίας της αποφασιστικότητας με την οποία δρούσαν οι Ζητάδες αλλά και της δυναμικής τους παρουσία στους τόπους των γεγονότων - επεισοδίων. Κατά ένα περίεργο τρόπο, η παρουσία στα κατά τόπους συμβάντα του ντυμένου με τα δερμάτινα αστυνομικού με τη συνοδεία της επιβλητικής μοτ-τας του προκαλούσε το φόβο στους παράνομους και δέος σε όλους τους παρευρισκομένους. Αυτό είναι μία πραγματικότητα που τη βίωσα πολλές φορές, τολμώ να πω μάλιστα σε αμέτρητα περιστατικά, που ενώ οι επιλαμβανόμενοι αστυνομικοί ήμασταν μόνο δύο και οι απέναντί μας υπερδιπλάσιοι αριθμητικά και ίσως πιο μεγαλόσωμοι από εμάς, πάντα έβλεπα στα μάτια τους το φόβο ότι αν επιχειρήσουν κάτι εναντίον μας δεν θα είχαν οι προσπάθειές τους ευτυχή κατάληξη.
Πρώτη περίοδος από το 1979 έως το 1988, περίοδος που παγιώθηκε στη συνείδηση πρώτα της Υπηρεσίας αλλά και όλων των συναδέλφων και μετά στη συνείδηση και αναγνώριση από τους πολίτες, περίοδος που στο τέλος της αριθμούσε 130 περίπου άτομα πραγματική δύναμη.
Δεύτερη περίοδος από το 1988 έως το 1998 περίοδο κατά την οποία η Ομάδα είχε φτάσει στην μεγαλύτερη αριθμητικά δύναμή της, περίπου στα 300 άτομα.
Τρίτη περίοδος από το 1998 έως και το 2009 χρονιά κατά την οποία δημιουργήθηκε η ΔΕΛΤΑ και αμέσως μετά η ΔΙ.ΑΣ.
Τέταρτη περίοδος είναι αυτή που έχει ξεκινήσει από το 2010, ουσιαστικά μία περίοδος που πάει να γκρεμιστεί ότι χτίστηκε για 30 χρόνια με τις ατελείωτες ώρες δουλειάς όπως ειπώθηκε ίσως και χιλίων ανθρώπων, Ζητάδων που άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, προσέφεραν και συνεισέφεραν στη δημιουργία του μύθου και στη παγίωση της φήμης ότι η ΟΜΑΔΑ ΖΗΤΑ είναι μία υπηρεσία πρώτης γραμμής με πολλά κατορθώματα και επιτυχίες.
Λόγω του ότι όπως προαναφέρθηκε οι επαγγελματίες οδηγοί και ειδικά οι επαγγελματίες μοτοσικλετιστές δεν μπαίνουν εύκολα σε καλούπια και κατά κάποιο τρόπο δρουν ανεξάρτητα, απέτυχε κατά καιρούς η προσπάθεια κάποιων να χειραγωγήσουν την συμπεριφορά των Ζητάδων και να τους πείσουν να δουλεύουν στο μοτίβο και στους ρυθμούς που αυτοί επιθυμούσαν. Τέτοιες προσπάθειες έγιναν το 1995, το 1996, το 1999 αλλά δεν έφεραν αποτέλεσμα γιατί όπως ειπώθηκε η ιδέα ίδρυσης της υπηρεσίας, ο σκοπός ύπαρξής της και η κατοπινή τριβή των υπηρετούντων σε αυτή με το αντικείμενο της συγκεκριμένης δουλειάς παγίωσαν στο πέρασμα του χρόνου τον τρόπο δράσης τους.
Έτσι, όταν ο ένας προϊστάμενος ήθελε συλλήψεις για ναρκωτικά επειδή προερχόταν από υπηρεσίες ναρκωτικών και ασφαλείας και συνέχισε σε τέτοιες υπηρεσίες, ο δεύτερος ήθελε τυφλή υπακοή στις εντολές του και συνεχή γυμναστική λες και ήταν η Ομάδα παράρτημα των ΕΚΑΜ και ο τρίτος προσπάθησε να κάνει τους υπηρετούντες στην Ομάδα υπαλλήλους τον τραπεζών, δίνοντας την εντολή το σύνολο των σταθμών να δουλεύουν μόνο πρωί και έξω από τις τράπεζες για να τις φυλάνε, ήταν με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο ότι οι προσπάθειές τους αυτές θα αποτύγχαναν.
Η Ομάδα ΖΗΤΑ ως υπηρεσία μοτοσυκλετιστών της Άμεσης Δράσης είναι ενταγμένη στην συγκεκριμένη Υπηρεσία και εξυπηρετεί τις ανάγκες αυτής, δηλαδή άμεση δράση (άμεση επέμβαση σύμφωνα με την Ε.Β.Χ.) της αστυνομίας στους χώρους και στους τόπους συμβάντων, επεισοδίων, εγκλημάτων (κατά την έννοια που δίνει ο Π.Κ. στον όρο έγκλημα) καθώς επίσης και έντονη παρουσία στους δρόμους για να υπάρχει έτσι αποτρεπτικός λόγος για να δράσουν οι παραβάτες.
Στο περιστατικό του 1996 με την γυμναστική αλλά και σε αυτό του 2009-2010 με την ίδρυση των δύο άλλων υπηρεσιών (ΔΕΛΤΑ-ΔΙ.ΑΣ.) δίκυκλης αστυνόμευσης ήταν αναμεμειγμένος ο ίδιος Αξιωματικός ο οποίος αν και ικανότατος και γνώστης της νομοθεσίας αστυνομικός προσπάθησε να δημιουργήσει μία καινούρια υπηρεσία μοτοσυκλετιστών την οποία θα μπορούσε να ελέγξει απόλυτα και να παρουσιάσει σαν δημιούργημά του για να καρπωθεί τα οφέλη προκειμένου να ανέβει έως το τέλος την κλίμακα της ιεραρχίας.
Όταν η πρώτη του προσπάθεια το 1996 απέτυχε γιατί οι Ζητάδες όπως είπαμε δεν έμπαιναν σε καλούπια, απαξίωσε αυτή την υπηρεσία δημιουργώντας τις άλλες δύο, στελεχωμένες κυρίως από Ειδικούς Φρουρούς οι οποίοι με το φόβο ότι δεν είχαν μονιμοποιηθεί αποτελούσαν εύκολη λεία στις ορέξεις του και στα σχέδιά του και όντας πειθήνια όργανά του εκτελούσαν κατά γράμμα τις εντολές του ενώ σε τελική ανάλυση θα μπορούσαν τουλάχιστον οι εθελοντικά ενταγμένοι σε αυτές τις υπηρεσίες να στελεχώσουν την Ζήτα αναβαθμίζοντας την με τελικό αποτέλεσμα να παράγουν τεράστιο έργο και να προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στον Έλληνα πολίτη και στην κοινωνία.
Όταν οι μισοί από τους ενταγμένους και υπηρετούντες στην ΔΕΛΤΑ και στη ΔΙΑΣ βρίσκονται εκεί χωρίς τη θέλησή τους και υπηρετούν (εργάζονται) με το φόβο ότι αν εκφράσουν την επιθυμία τους να φύγουν θα κυνηγηθούν από την Υπηρεσία, τι έργο μπορούν να προσφέρουν, σε αντίθεση με τους Ζητάδες οι οποίοι υπηρετούσαν και υπηρετούν εθελοντικά άρα συνειδητά και συμπερασματικά έχουν την όρεξη και την επιθυμία να προσφέρουν έργο.
Στην ΔΙ.ΑΣ. έχοντας συνεπιβάτη πίσω τους με ότι αυτό συνεπάγεται για την συμπεριφορά και την ανταπόκριση της μοτοσυκλέτας στην γρήγορη και στα όρια της επικινδυνότητας οδήγησης, χάνουν αυτομάτως ίσως και ένα 30 % από την ικανότητα τους και τα όρια που μπορούν να αγγίξουν. Όταν όλες οι αστυνομίες του κόσμου χρησιμοποιούν αστυνομικές μοτοσυκλέτες με έναν επιβαίνοντα δηλαδή τον οδηγό της, είναι παγκόσμια πρωτοτυπία και πολυτέλεια ταυτόχρονα, στην Ελλάδα να υπάρχουν δύο άτομα πάνω στην μοτοσυκλέτα (εκτός από την Λίμα του Περού που εκεί χρησιμοποιούν εντούρο μοτοσυκλέτες με δύο άτομα για καταδιώξεις εμπόρων ναρκωτικών στα βουνά)
Ένα από τα «όπλα» του αστυνομικού είναι και το μπλοκ κλήσεων και αυτό το όπλο το χρησιμοποιεί η Ζήτα με φειδώ, είναι η αλήθεια, γιατί όπως προαναφέρθηκε το πρωταρχικό της καθήκον είναι η γρήγορη κίνηση και η άμεση ανταπόκριση και επέμβαση στα περιστατικά. Απαιτείται όμως ενίοτε και η βεβαίωση παραβάσεων κάτι το οποίο υπολογίζει σε τελική ανάλυση ο παράνομος. Όταν στη πιάτσα σήμερα γνωρίζουν όλοι ότι οι της ΔΙ.ΑΣ. δεν έχουν τη δυνατότητα να τους βεβαιώσουν παράβαση κινούνται πιο «άνετα». Τι έχουν να φοβηθούν; Την τυχόν προσαγωγή τους. Ήταν γνωστό στους πάντες και ειδικά στους μηχανόβιους ότι οι Ζητάδες δύσκολα έκοβαν κλήση και μάλιστα τις περισσότερες φορές «την χάριζαν» στους παραβάτες αλλά ήξεραν επίσης ότι αν τελικά συνέβαινε αυτό και τους βεβαιωνόταν η κλήση δεν θα την γλύτωναν «φτηνά» όπως συμβαίνει σήμερα.
Κύκλοι της Υπηρεσίας προσπάθησαν κατά καιρούς να μας υποχρεώσουν να κόβουμε κλήσεις σε ίσως υπερβολικό βαθμό αλλά αυτές οι προσπάθειες απέτυχαν. Οι Ζητάδες εκτός του ότι ήταν ασυμβίβαστοι, «απείθαρχοι» και ατίθασοι είχαν διαμορφώσει μόνοι τους συν τω χρόνο τους κώδικες συμπεριφοράς τους και δεν παρέκλιναν από το χρόνια διαμορφωμένο και με ατελείωτες ώρες οδήγησης πλαφόν δράσης τους που ήταν η επιβλητική παρουσία τους στο τομέα, η γρήγορη και αποτελεσματική επέμβασή τους στα περιστατικά που καλούνταν να μεταβούν και ο αποτρεπτικός ρόλος τους με την συνεχή και εμφανή τους παρουσία.
Πολλοί, κυρίως πολίτες πίστευαν ότι λόγω της δυσκολίας του επαγγέλματός μας, των ειδικών καθηκόντων μας αλλά και των ικανοτήτων μας, πληρωνόμασταν με περισσότερα χρήματα από τους υπόλοιπους αστυνομικούς και παραξενεύονταν σε τέτοιο βαθμό όταν τους λέγαμε ότι αυτό δεν ισχύει που μάλλον δεν μας πίστευαν, θεωρώντας ότι ίσως τους λέμε ψέματα. Φυσικά αυτό δεν ίσχυε όπως ξέρουμε όλοι μας αφού η μισθοδοσία μας δεν διέφερε από αυτή των υπολοίπων αστυνομικών.
Αν μπορούμε να πούμε ότι κάπου το Κράτος «μας πρόσεχε» αυτό ήταν το ότι δεν δουλεύαμε όταν έβρεχε αλλά και το ωράριο εργασίας. Στην αρχή δουλεύαμε 5 ώρες, μετά 5 ½ και στο τέλος 6 ώρες ημερησίως. Βεβαίως και υπήρξαν ήσυχες και εύκολες βάρδιες αλλά όπως ξέρουν πολύ καλά και οι πολίτες επαγγελματίες οδηγοί δίτροχων αλλά και όσοι δούλεψαν στη Ζήτα ή σε άλλες υπηρεσίες δίκυκλης αστυνόμευσης, ακόμη και οι 5 ώρες δουλειάς είναι πολλές όταν τύχει να δουλεύεις όλο το 5ωρο με συνεχή σήματα και διανύοντας δεκάδες χιλιόμετρα. Δούλεψα για 4 χρόνια στους Αμπελόκηπους και μαζί με τις αγγαρείες και τα σήματα του Κ.Α.Δ. έγραφα στο δελτίο αύξοντα αριθμό 20 και πλέον σημάτων και έκανα κατά μέσο όρο 60 χιλιόμετρα την ημέρα αρκετές φορές σε ακραίες για μοτοσικλετιστή καιρικές συνθήκες είτε με πολλή ζέστη είτε με δριμύ ψύχος. Υπολόγισα ότι στα 12 χρόνια που υπηρέτησα στη Ζήτα εργάστηκα 15.000 ώρες. Ακόμη και οι 3.000 ώρες από αυτές να ήταν ώρες που πραγματικά οδήγησα την μοτ-τα είναι απίστευτα πολλές.
Η οδήγηση τόσες πολλές ώρες και κάτω από αυτές τις συνθήκες καταπονεί το σώμα. Όταν είσαι αναγκασμένος να στηρίζεις με τα πόδια σου μία μηχανή που λόγω και των πρόσθετων αντικειμένων που έχει ζυγίζει ίσως και 250 κιλά τότε οι πιέσεις που δέχεσαι στα γόνατα και στις αρθρώσεις των ποδιών γενικότερα είναι μεγάλες. Οι απότομες αυξομειώσεις της ταχύτητας αλλά και τα φρεναρίσματα της μοτοσυκλέτας έχουν τον αντίκτυπό τους στη μέση σου. Η συνεχής έκθεση στις καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα στο ψύχος το λιγότερο που σου προσφέρουν σαν δώρο είναι μία χρόνια ιγμορίτιδα. Βέβαια όλα αυτά είναι ψιλοπράγματα σε σχέση με τα μεγάλα ατυχήματα, τις πτώσεις, τους βαρύτατους τραυματισμούς, τις αναπηρίες, τους θανάτους που έχει στην ιστορία της αυτή η υπηρεσία. Να επισημάνω εδώ ότι η αγάπη γι αυτή την υπηρεσία έκανε πολλούς Ζητάδες από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα να ξοδεύουν σε πολλές των περιπτώσεων πολλά χρήματα από την τσέπη τους για να δουλεύουν σωστά με το όχημα που κινούνταν και τις εξαρτήσεις που είχαν.
Ο Ζητάς πρέπει να οδηγεί την μοτοσυκλέτα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να βρίσκεται αρκετά πάνω από το μέσο όρο του τρόπου οδήγησης των πολιτών, να είναι εμφανίσιμος και περιποιημένος τόσο ο ίδιος όσο και η στολή του, να έχει σε καλή κατάσταση μηχανικά αλλά και καθαρή την μηχανή του και να ξέρει να επιλαμβάνεται στα περιστατικά τα οποία καλείται να διαχειριστεί, αποστολή και καθήκον που αναλαμβάνει από τη στιγμή που υπηρετεί στην Άμεση Δράση, υπηρεσία η οποία εκ του ονόματός της και μόνο έχει ως στόχο την έγκαιρη, γρήγορη και κυρίως σωστή επέμβασή της και δράση στα περιστατικά στα οποία επιλαμβάνεται.
Δεν είναι εύκολο όλοι οι Ζητάδες να έχουν αναπτυγμένα στο έπακρον όλα τα ανωτέρω χαρακτηριστικά και προτερήματα. Άλλος είναι πολύ καλός στην οδήγηση, άλλος είναι εμφανίσιμος και με εντυπωσιακό παρουσιαστικό άλλος είναι πολύ καλός στο γράψιμο και στο λέγειν και επιλαμβάνεται άψογα στα περιστατικά που του τυχαίνουν, άλλος είναι καλός στις δημόσιες σχέσεις και στην επαφή με τους πολίτες και γενικά οι περισσότεροι έχοντας σε ικανοποιητικό βαθμό αναπτυγμένα τα ανωτέρω προσόντα παρουσιάζουν και παρουσίαζαν εν τέλει ένα αξιόλογο σύνολο. Μερικές φορές στα εκάστοτε ζευγάρια που δούλευαν έξω στο δρόμο ο ένας συμπλήρωνε τις ατέλειες του άλλου και έτσι παρουσιαζόταν στα μάτια του πολίτη ένα δυνατό σύνολο, μία μονάδα της αστυνομίας που τα συνδύαζε όλα. Εμφάνιση, ταχύτητα δράσης, δυναμική παρουσία, αποτελεσματικότητα.
Η πείρα που μπορεί να αποκτήσει κάποιος δουλεύοντας σε ένα αντικείμενο είναι ανεκτίμητη τόσο στην Ομάδα Ζήτα όσο και σε όλες τις υπηρεσίες της Αστυνομίας. Στα 35 χρόνια ιστορίας της Ομάδας η συνύπαρξη παλιών και νέων Ζητάδων ήταν το μυστικό που έκανε αποτελεσματική και με συνεχείς επιτυχίες την ύπαρξη αυτής της Υπηρεσίας. Πήγαινες νέος στην ομάδα και σε σύνολο 60 ατόμων στην Αλλαγή σου, υπήρχαν τουλάχιστον 20 άτομα «παλιοί» οι οποίοι έχοντας ήδη 5-10 χρόνια παρουσίας στην υπηρεσία αυτή, μπορούσαν να σου δώσουν άπειρες συμβουλές, να σου μεταφέρουν τεχνογνωσία και εμπειρία χρόνων, να σε προστατεύσουν να σε καθοδηγήσουν.
Περνώντας τα χρόνια αποκτούσες και εσύ αυτή την εμπειρία και την στιγμή που οι προηγούμενοι παλιοί σχεδόν στο σύνολό τους είχαν φύγει, εμφανιζόσουν εσύ μαζί με τις σειρές σου σαν παλιός στα μάτια των νέων που τότε εντάσσονταν στην Ομάδα. Τους μετέδιδες την τεχνογνωσία και τις συμβουλές που είχες πάρει από του παλιότερους διανθισμένες με τις δικές σου εμπειρίες, τις δικές σου σκέψεις και προβληματισμούς πάνω στους τρόπους δράσης της υπηρεσίας κατά τέτοιο τρόπο που και αυτοί πλέον εγκλιματίζονταν γρήγορα στα καινούργια τους καθήκοντα.
Η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων εκτός από τα άλλα κακά που έφερε μαζί της επέφερε και ένα μεγάλο κακό στην εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ. Χάθηκε η συνέχεια και αρμονική συνύπαρξη μεταξύ παλιών και νέων αστυνομικών μέσα στις τάξεις της. Η πλειοψηφία των συναδέλφων που είχαν δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν το έκαναν άμεσα και μαζικά με αποτέλεσμα την γνώση και την εμπειρία που είχαν αποκτήσει με τα χρόνια να μην μπορούν να την μεταδώσουν στους νεώτερους. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την έλλειψη κονδυλίων για την ύπαρξη σεμιναρίων επιμόρφωσης του προσωπικού φαίνεται να οδηγεί την Αστυνομία σε νέους δρόμους.
Αντίστοιχα, η Ομάδα Ζήτα όπως και η Άμεση Δράση μέσα στην οποία η Ζ υπάγεται, δείχνουν να τελματώνουν μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων της εποχής. Με την ίδρυση μάλιστα των δύο υπηρεσιών δίκυκλης αστυνόμευσης (ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ) που εντάχθηκαν στην Α.Δ. και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των υπηρετούντων σε αυτές τις υπηρεσίες είναι νέοι και δεν γνωρίζουν το αντικείμενο, γιγαντώθηκε τόσο πολύ η Υπηρεσία αυτή (Άμεση Δράση) που κινδυνεύει να χάσει το προσανατολισμό της και να λοξοδρομήσει από τον σκοπό ύπαρξής της ο οποίος είναι η έγκαιρη και αποτελεσματική δράση της στα περιστατικά που ο πολίτης χρειάζεται τη βοήθεια της αστυνομίας.
Είναι δε πολύ πιθανό σύντομα να μετονομαστεί η Α.Δ. σε Εποχούμενη Αστυνόμευση (ΕΠ.ΑΣ.) με κύριο στόχο και σκοπό λειτουργίας της - κατά την άποψη των διοικούντων - να «φαίνονται στο δρόμο προς εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας του πολίτη». Γι αυτό το λόγο άλλωστε ήδη μία σειρά από διαταγές (συνεχή κίνηση με σήμα Β, αναφορά με την λήξη της υπηρεσίας για το πόσα χιλιόμετρα διήνυσαν, κ.λπ.) κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Πλέον όπως αποδεικνύεται δεν ενδιαφέρει κανέναν αν ο κάθε σταθμός έκανε ποιοτική δουλειά και τι ουσιαστικά προσέφερε κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του. Στην εποχή μου, θεωρούσαμε αποτυχία το γεγονός να είχε συμβεί στον τομέα μας κατά την διάρκεια του ωραρίου εργασία μας σοβαρό περιστατικό (ληστεία, τσαντάκιας κ.λπ.) και να μην είχαμε καταφέρει να το αποτρέψουμε. Έτσι δουλεύαμε. Αυτά πιστεύαμε. Υπό αυτές τις συνθήκες φαίνεται να κλείνει στο απώτερο μέλλον το κεφάλαιο Ομάδα Ζ. Για όλους εμάς που υπηρετήσαμε σε αυτή την Υπηρεσία αυτό ήταν το σημαντικότερο κεφάλαιο στην εργασιακή μας πορεία. Ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια υπηρέτησε εκεί ο καθένας μας, καθολική διαπίστωση ήταν ότι εκείνα ήταν για μας τα καλύτερά μας υπηρεσιακά χρόνια.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΖΗΤΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΗΤΑΣ
omadazita.gr
Στο Σώμα υπηρέτησαν και υπηρετούν ταυτοχρόνως, χαζοί αλλά και έξυπνοι, φτωχοί αλλά και πλούσιοι, διορατικοί αλλά και κοντόφθαλμοι άνθρωποι, καλά παιδιά αλλά και παλιόπαιδα, παραβατικοί αλλά και νομοταγείς άνθρωποι. Επειδή η καμπούρα του Έλληνα ζυγό δεν υπομένει, η Αστυνομία πάντα αποτελούσε το σάκο του μποξ για όλες τις κοινωνικές ομάδες και το ανάχωμα της πολιτείας και της πολιτειακής εξουσίας στην αντιμετώπιση των αγανακτισμένων υπηκόων και στον κατευνασμό των πάσης φύσεως διαμαρτυριών τους χωρίς τις περισσότερες φορές κάποιος να κάνει τον συνήγορό της (της αστυνομίας) για να προστατεύσει το κύρος της και να αποκαταστήσει την αλήθεια στα χιλιάδες περιστατικά που έχουν λάβει χώρα.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και μέσα σε αυτό το κυκεώνα αλλοπρόσαλλων συμπεριφορών και καταστάσεων, υπηρέτησαν στην Αστυνομία χιλιάδες άτομα, άλλοι κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία γιατί είχαν ένα «ξεροκόμματο» να φάνε και άλλοι γιατί πραγματικά πίστευαν σε αυτό το επάγγελμα, στην εφαρμογή του νόμου, στην επικράτηση του δικαίου. Στην αστυνομία κατά καιρούς υπηρέτησαν και κοφτερά μυαλά, έξυπνοι και διορατικοί άνθρωποι που πάντα ήταν μπροστά από την εποχή τους, άτομα που προσπαθούσαν να προλάβουν και αν είναι δυνατόν να βρίσκονται πιο μπροστά από την παραβατική συμπεριφορά, τον εγκληματία και το έγκλημα γενικότερα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 όταν στην Αθήνα άρχισε η κίνηση οχημάτων στους δρόμους να γιγαντώνεται υπερβολικά και το κυκλοφοριακό να αποτελεί εκείνη την εποχή το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Μητρόπολης κάποιοι «είδαν» το γρήγορα αναπτυσσόμενο αυτό πρόβλημα, διαισθάνθηκαν το φόβο η αστυνομία να χάσει τον έλεγχο έξω στο δρόμο και εισηγήθηκαν, προετοίμασαν και υλοποίησαν την δημιουργία της Ομάδας Ζήτα, την ύπαρξη δηλαδή μιας υπηρεσίας δικυκλιστών αστυνομικών οι οποίοι με σύμμαχο και «όπλο» την μοτοσυκλέτα τους, θα μπορούσαν να κινούνται πιο γρήγορα από ένα περιπολικό, να φτάνουν σύντομα στις εστίες έντασης και στα εν εξελίξει περιστατικά και είτε να επιλύουν αυτά στη γέννησή τους είτε να αποτελούν το μάτι και το αυτί των εχόντων το γενικό πρόσταγμα υπευθύνων ώστε με τις κατάλληλες ενισχύσεις που θα αποστέλλονταν, να αντιμετωπίσουν τα γεγονότα αυτά κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Όσοι σκέφτηκαν και δημιούργησαν αυτήν την υπηρεσία σίγουρα δεν θα περίμεναν ότι οι προσδοκίες τους και οι στόχοι τους θα εκπληρώνονταν σε λιγότερο από μια δεκαετία και μάλιστα ότι τα αποτελέσματα και οι επιτυχίες αυτής της υπηρεσίας θα ξεπερνούσαν κατά πολύ τις προβλέψεις και του πιο αισιόδοξου. Εκείνη την εποχή (1979) μοτοσυκλέτα στην αστυνομία χρησιμοποιούσαν μόνο οι αστυνομικοί της Τροχαίας και οι αγγελιοφόροι. Έπρεπε οι υπεύθυνοι να βρουν και να πείσουν παράλληλα τουλάχιστον καμιά εικοσαριά άτομα οι οποίοι θα αποτελούσαν τον πυρήνα της νέας υπηρεσίας και να τους εντάξουν σε αυτήν και να δουλέψουν σε νέα και πρωτοεμφανιζόμενα στο Σώμα καθήκοντα.
Οι πρώτοι που στελέχωσαν αυτή την Ομάδα, ήταν φυσικό να προέλθουν ως επί το πλείστον από την Τροχαία, και με τη πάροδο του χρόνου και μέσα από την τριβή τους με τα καινούρια τους καθήκοντα αποτέλεσαν τη μαγιά της νεοϊδρυθείσας υπηρεσίας η οποία μετά από περίπου 10 χρόνια λειτουργίας της δηλαδή το 1989 αριθμούσε 300 μέλη όταν ο αρχικός πυρήνας αποτελούταν το 1979 από 10 Ζητάδες.
Με την πάροδο του χρόνου προστέθηκαν στο δυναμικό της καινούριας υπηρεσίας και αποτέλεσαν στο εξής την πλειοψηφία των στελεχών της, άτομα ικανά στην οδήγηση μοτοσυκλέτας, αστυνομικοί που δεν έβλεπαν την χρήση του δικύκλου ως αναγκαίο κακό και ως επίλυση του προβλήματος μετακίνησης στην πόλη αλλά ζούσαν, συμπεριφέρονταν και ήταν στην πραγματικότητα μοτοσυκλετιστές με την πραγματική σημασία της λέξης. Στους αρχικούς Ζητάδες πολύ γρήγορα προστέθηκαν άτομα που συμμετείχαν σε αγώνες μοτ-τών δηλαδή αστυνομικοί που η οδήγηση μοτοσυκλέτας ήταν τρόπος ζωής και μάλιστα ήταν πολύ καλοί σε αυτό.
Ήταν αναγκαίο σε εκείνη τη φάση, την καινούρια υπηρεσία να στελεχώσουν οι καλύτεροι (από τους αστυνομικούς) οδηγοί μοτοσυκλέτας, αστυνομικοί ικανοί να ανταπεξέλθουν στη δύσκολη δουλειά, στο αντικείμενο και στο καθήκον που θα είχε η Ομάδα Ζήτα. Ήταν τόσο καλοί οδηγοί αυτοί οι Ζητάδες της πρώτης εποχής που στη πιάτσα και ειδικά σε αυτή των νεαρών μηχανόβιων άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη (και που τελικά παγιώθηκε ως άποψη στην κοινωνία) ότι η Αστυνομία έκανε ειδική συμφωνία με πολίτες που ήταν οι καλύτεροι στην οδήγηση μοτοσυκλέτας και τους προσλάμβανε για να υπηρετήσουν στην Ομάδα Ζήτα.
Κατά την διάρκεια της υπηρεσίας μου σε αυτή την Ομάδα, πολλοί, κυρίως νεαροί, με ρωτούσαν ποιές είναι οι διαδικασίες για να προσληφθούν στη Ζήτα και να δουλέψουν μόνο σε αυτή την υπηρεσία. Το αντικείμενο των άλλων υπηρεσιών και της αστυνομίας γενικότερα δεν τους ενδιέφερε. Ήθελαν να είναι μόνο Ζητάδες όχι αστυνομικοί όπως χαρακτηριστικά τόνιζαν.Οι συμμετέχοντες τότε στην καινούργια υπηρεσία σύντομα άρχισαν να θέτουν οι ίδιοι τους κανόνες και να οριοθετούν τα καινούργια καθήκοντα και τις υποχρεώσεις των υπηρετούντων στην Ομάδα και με την καθοδήγηση των τότε προϊσταμένων άρχισαν να διαμορφώνουν τα κριτήρια ένταξης στην υπηρεσία, τους κανόνες, τα ωράρια και τους κώδικες συμπεριφοράς.
Η γρήγορη κίνησή τους στους πηγμένους δρόμους, η έγκαιρη και πολλές φορές δυναμική τους επέμβαση, η επιβλητική τους εμφάνιση, η αδιαμφισβήτητα υπερβολικά καλή ικανότητα των περισσοτέρων στην οδήγηση της μοτ-τας και οι πάμπολλες επιτυχίες τους (συλλήψεις, καταδιώξεις κ.λπ.) των Ζητάδων γρήγορα εξύψωσε αυτούς στα μάτια των πολιτών. Η καινούρια υπηρεσία έγινε συνώνυμο της επιτυχίας και της αποτελεσματικότητας.
Το να υπηρετείς στην Ομάδα ήταν ύψιστη τιμή και πραγματικά όλοι οι Ζητάδες πιστεύαμε ότι ήμασταν οι ξεχωριστοί ότι ήμασταν οι top, αυτοί που κερδίζαμε δίκαια το μισθό μας. Σίγουρα ο κάθε εργαζόμενος στην ΕΛ.ΑΣ. δουλεύοντας σε οποιοδήποτε πόστο, εκεί που έχει ταχθεί ή που επεδίωξε να πάει, προσφέρει από τη θέση του και ίσως να δουλεύει περισσότερο από ένα Ζητά αλλά είπαμε, το να υπηρετείς στη Ζήτα σου έδινε άλλον αέρα. Ίσως επειδή υπήρχε ο κίνδυνος της οδήγησης στις δύο ρόδες - ενίοτε και στη μία - ίσως γιατί πάντα ήμασταν στην πρώτη γραμμή του κινδύνου, ίσως γιατί δουλεύοντας μόνοι μας έξω στο δρόμο ήμασταν κατά κάποιο τρόπο ανεξάρτητοι σε σχέση με τους άλλους αστυνομικούς, θεωρούσαμε τελικά για τους εαυτούς μας ότι ήμασταν οι κορυφαίοι, οι αναντικατάστατοι, οι μοναδικοί.
Το να δουλεύεις οδηγώντας μοτ-τα ειδικά αστυνομική αποτελεί ένα αρκετά δύσκολο αντικείμενο εργασίας και μόνο αν το θες πραγματικά αυτό, μπορείς να αποδώσεις. Η αστυνομική μοτοσυκλέτα έχει ιδιαιτερότητες. Έχει πρόσθετα (βαλιτσάκια, ασύρματο. σειρήνα, φάρο, προστατευτικά κάγκελα) που αλλάζουν κατά πολύ την αεροδυναμική της. Η ενδυμασία του Ζητά (δερμάτινα, κράνος, μπότες, φορητός ασύρματος, εξάρτηση και όπλο) ζυγίζει ή ζύγιζε στην εποχή μου περίπου 15 κιλά και η κίνησή σου με αυτή την ενδυμασία λόγω φυσικά και της στενότητας της στολής δυσκολεύει πολύ την ελευθερία των κινήσεών σου ενώ σε κουράζει υπερβολικά.
Η οδήγηση στις πόλεις και κάτω από τις συνθήκες του κυκλοφοριακού χάους που ζήσαμε ειδικά στις δεκαετίες του 80 και του 90 πρόσθετε ακόμη ένα εμπόδιο και δυσκολία στο έργο του Ζητά. Η οδήγηση στις δύο ρόδες με ότι αυτό συνεπάγεται ειδικά στους Ελληνικούς δρόμους πρόσθεται ακόμη ένα κίνδυνο. Το να δουλεύεις σε τομείς όπως το κέντρο των Αθηνών, την Καλλιθέα, την Κυψέλη, ή στους Αμπελόκηπους με τα αλλεπάλληλα σήματα του Κέντρου Α.Δ. πρόσθεταν μία ακόμη δυσκολία στο όλο πακέτο έτσι ώστε μόνο αν αγαπούσες πάρα πολύ τις μηχανές, και ήταν για σένα τρόπος ζωής είτε η μετακίνηση είτε η εργασία οδηγώντας μοτοσυκλέτα, μπορούσες να επιβιώσεις στη Ζήτα και να παραμείνεις σε αυτή την υπηρεσία για πολλά χρόνια, υπηρεσία στην οποία επαναλαμβάνω όλοι υπηρετούσαν εθελοντικά.
Ναί, εθελοντικά, με εξαίρεση λίγα άτομα που το 1988 τους έφεραν από την επαρχία αναγκαστικά, όλοι οι αστυνομικοί που εντάχθηκαν στην Ζ το ήθελαν αυτό και πολλοί το είχαν θέσει ως πρωταρχικό τους στόχο.
Με μία απλή αίτησή σου ότι δεν θέλεις πλέον να εργάζεσαι οδηγώντας υπηρεσιακή μοτοσυκλέτα μπορούσες αμέσως να φύγεις. Κανείς δεν σε εμπόδιζε όπως γίνεται σήμερα σε άλλες υπηρεσίες δίκυκλης αστυνόμευσης.
Οι οδηγοί όλων των τροχοφόρων (νταλικέρηδες, ταξιτζήδες, delivery) και ειδικά οι επαγγελματίες έχουν άσχημη φήμη σε όλο τον κόσμο και φυσικά και στην Ελλάδα. Ειδικότερα όμως οι οδηγοί μοτ-των θεωρούνταν πάντοτε τα κακά παιδιά της κοινωνίας πιθανότατα επειδή οδηγώντας σε ακραίες συνθήκες κυκλοφορίας ειδικά στις Μεγαλοπόλεις και έχοντας να αντιμετωπίσουν οδηγούς αυτοκινήτων που στην πλειοψηφία τους και κυρίως στην Ελλάδα δεν έχουν καλή οδηγική συμπεριφορά και παιδεία σχετική με τον Κ.Ο.Κ. αντιδρούσαν πάντα στα κακώς κείμενα και ήταν επαναστάτες ίσως και λόγω της αίσθησης ελευθερίας που σου δίνει η οδήγηση μοτοσυκλέτας. Έτσι και στην περίπτωση των Ζητάδων επειδή η συμπεριφορά τους σε γενικές γραμμές «ξέφευγε» από τον γενικό μέσο όρο συμπεριφοράς των υπολοίπων αστυνομικών απέκτησαν μία κακή φήμη τόσο μεταξύ των συναδέλφων τους όσο και σε ευρύ φάσμα των πολιτών.
Με εξαίρεση τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων (Μ.Α.Τ.) οι οποίοι βέβαια εξ αντικειμένου χρειάζεται να είναι βίαιοι και σκληροί στη δουλειά τους, οι οδηγοί των υπηρεσιακών μοτοσυκλετών άρχισαν σιγά-σιγά να αποκτούν φήμη των σκληρών, των άκαμπτων, των σκληροπυρηνικών. Η αλήθεια όπως την έζησα στα 12 χρόνια της παρουσίας μου στη Ζήτα είναι διαφορετική. Ναι μεν υπήρξαν συμβάντα στα οποία Ζητάδες έδειξαν ίσως και υπέρ του δέοντος ακραία συμπεριφορά αλλά αυτά ήταν μεμονωμένα περιστατικά καθώς στην πλειοψηφία τους οι συνάδελφοι στη Ζ ήταν πολύ καλά παιδιά, ήρεμοι χαρακτήρες, οικογενειάρχες, ευγενικοί και ήπιων τόνων άνθρωποι.
Πολλοί πολίτες πίστευαν και πιστεύουν ότι μόνο οι Ζητάδες έχουν το δικαίωμα να πυροβολούν ( licence to kill) ενώ οι υπόλοιποι αστυνομικοί όχι. Φυσικά αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά αυτή η φήμη εδραιώθηκε στη συνείδηση πολλών εξαιτίας της αποφασιστικότητας με την οποία δρούσαν οι Ζητάδες αλλά και της δυναμικής τους παρουσία στους τόπους των γεγονότων - επεισοδίων. Κατά ένα περίεργο τρόπο, η παρουσία στα κατά τόπους συμβάντα του ντυμένου με τα δερμάτινα αστυνομικού με τη συνοδεία της επιβλητικής μοτ-τας του προκαλούσε το φόβο στους παράνομους και δέος σε όλους τους παρευρισκομένους. Αυτό είναι μία πραγματικότητα που τη βίωσα πολλές φορές, τολμώ να πω μάλιστα σε αμέτρητα περιστατικά, που ενώ οι επιλαμβανόμενοι αστυνομικοί ήμασταν μόνο δύο και οι απέναντί μας υπερδιπλάσιοι αριθμητικά και ίσως πιο μεγαλόσωμοι από εμάς, πάντα έβλεπα στα μάτια τους το φόβο ότι αν επιχειρήσουν κάτι εναντίον μας δεν θα είχαν οι προσπάθειές τους ευτυχή κατάληξη.
Πρώτη περίοδος από το 1979 έως το 1988, περίοδος που παγιώθηκε στη συνείδηση πρώτα της Υπηρεσίας αλλά και όλων των συναδέλφων και μετά στη συνείδηση και αναγνώριση από τους πολίτες, περίοδος που στο τέλος της αριθμούσε 130 περίπου άτομα πραγματική δύναμη.
Δεύτερη περίοδος από το 1988 έως το 1998 περίοδο κατά την οποία η Ομάδα είχε φτάσει στην μεγαλύτερη αριθμητικά δύναμή της, περίπου στα 300 άτομα.
Τρίτη περίοδος από το 1998 έως και το 2009 χρονιά κατά την οποία δημιουργήθηκε η ΔΕΛΤΑ και αμέσως μετά η ΔΙ.ΑΣ.
Τέταρτη περίοδος είναι αυτή που έχει ξεκινήσει από το 2010, ουσιαστικά μία περίοδος που πάει να γκρεμιστεί ότι χτίστηκε για 30 χρόνια με τις ατελείωτες ώρες δουλειάς όπως ειπώθηκε ίσως και χιλίων ανθρώπων, Ζητάδων που άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, προσέφεραν και συνεισέφεραν στη δημιουργία του μύθου και στη παγίωση της φήμης ότι η ΟΜΑΔΑ ΖΗΤΑ είναι μία υπηρεσία πρώτης γραμμής με πολλά κατορθώματα και επιτυχίες.
Λόγω του ότι όπως προαναφέρθηκε οι επαγγελματίες οδηγοί και ειδικά οι επαγγελματίες μοτοσικλετιστές δεν μπαίνουν εύκολα σε καλούπια και κατά κάποιο τρόπο δρουν ανεξάρτητα, απέτυχε κατά καιρούς η προσπάθεια κάποιων να χειραγωγήσουν την συμπεριφορά των Ζητάδων και να τους πείσουν να δουλεύουν στο μοτίβο και στους ρυθμούς που αυτοί επιθυμούσαν. Τέτοιες προσπάθειες έγιναν το 1995, το 1996, το 1999 αλλά δεν έφεραν αποτέλεσμα γιατί όπως ειπώθηκε η ιδέα ίδρυσης της υπηρεσίας, ο σκοπός ύπαρξής της και η κατοπινή τριβή των υπηρετούντων σε αυτή με το αντικείμενο της συγκεκριμένης δουλειάς παγίωσαν στο πέρασμα του χρόνου τον τρόπο δράσης τους.
Έτσι, όταν ο ένας προϊστάμενος ήθελε συλλήψεις για ναρκωτικά επειδή προερχόταν από υπηρεσίες ναρκωτικών και ασφαλείας και συνέχισε σε τέτοιες υπηρεσίες, ο δεύτερος ήθελε τυφλή υπακοή στις εντολές του και συνεχή γυμναστική λες και ήταν η Ομάδα παράρτημα των ΕΚΑΜ και ο τρίτος προσπάθησε να κάνει τους υπηρετούντες στην Ομάδα υπαλλήλους τον τραπεζών, δίνοντας την εντολή το σύνολο των σταθμών να δουλεύουν μόνο πρωί και έξω από τις τράπεζες για να τις φυλάνε, ήταν με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο ότι οι προσπάθειές τους αυτές θα αποτύγχαναν.
Η Ομάδα ΖΗΤΑ ως υπηρεσία μοτοσυκλετιστών της Άμεσης Δράσης είναι ενταγμένη στην συγκεκριμένη Υπηρεσία και εξυπηρετεί τις ανάγκες αυτής, δηλαδή άμεση δράση (άμεση επέμβαση σύμφωνα με την Ε.Β.Χ.) της αστυνομίας στους χώρους και στους τόπους συμβάντων, επεισοδίων, εγκλημάτων (κατά την έννοια που δίνει ο Π.Κ. στον όρο έγκλημα) καθώς επίσης και έντονη παρουσία στους δρόμους για να υπάρχει έτσι αποτρεπτικός λόγος για να δράσουν οι παραβάτες.
Στο περιστατικό του 1996 με την γυμναστική αλλά και σε αυτό του 2009-2010 με την ίδρυση των δύο άλλων υπηρεσιών (ΔΕΛΤΑ-ΔΙ.ΑΣ.) δίκυκλης αστυνόμευσης ήταν αναμεμειγμένος ο ίδιος Αξιωματικός ο οποίος αν και ικανότατος και γνώστης της νομοθεσίας αστυνομικός προσπάθησε να δημιουργήσει μία καινούρια υπηρεσία μοτοσυκλετιστών την οποία θα μπορούσε να ελέγξει απόλυτα και να παρουσιάσει σαν δημιούργημά του για να καρπωθεί τα οφέλη προκειμένου να ανέβει έως το τέλος την κλίμακα της ιεραρχίας.
Όταν η πρώτη του προσπάθεια το 1996 απέτυχε γιατί οι Ζητάδες όπως είπαμε δεν έμπαιναν σε καλούπια, απαξίωσε αυτή την υπηρεσία δημιουργώντας τις άλλες δύο, στελεχωμένες κυρίως από Ειδικούς Φρουρούς οι οποίοι με το φόβο ότι δεν είχαν μονιμοποιηθεί αποτελούσαν εύκολη λεία στις ορέξεις του και στα σχέδιά του και όντας πειθήνια όργανά του εκτελούσαν κατά γράμμα τις εντολές του ενώ σε τελική ανάλυση θα μπορούσαν τουλάχιστον οι εθελοντικά ενταγμένοι σε αυτές τις υπηρεσίες να στελεχώσουν την Ζήτα αναβαθμίζοντας την με τελικό αποτέλεσμα να παράγουν τεράστιο έργο και να προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στον Έλληνα πολίτη και στην κοινωνία.
Όταν οι μισοί από τους ενταγμένους και υπηρετούντες στην ΔΕΛΤΑ και στη ΔΙΑΣ βρίσκονται εκεί χωρίς τη θέλησή τους και υπηρετούν (εργάζονται) με το φόβο ότι αν εκφράσουν την επιθυμία τους να φύγουν θα κυνηγηθούν από την Υπηρεσία, τι έργο μπορούν να προσφέρουν, σε αντίθεση με τους Ζητάδες οι οποίοι υπηρετούσαν και υπηρετούν εθελοντικά άρα συνειδητά και συμπερασματικά έχουν την όρεξη και την επιθυμία να προσφέρουν έργο.
Στην ΔΙ.ΑΣ. έχοντας συνεπιβάτη πίσω τους με ότι αυτό συνεπάγεται για την συμπεριφορά και την ανταπόκριση της μοτοσυκλέτας στην γρήγορη και στα όρια της επικινδυνότητας οδήγησης, χάνουν αυτομάτως ίσως και ένα 30 % από την ικανότητα τους και τα όρια που μπορούν να αγγίξουν. Όταν όλες οι αστυνομίες του κόσμου χρησιμοποιούν αστυνομικές μοτοσυκλέτες με έναν επιβαίνοντα δηλαδή τον οδηγό της, είναι παγκόσμια πρωτοτυπία και πολυτέλεια ταυτόχρονα, στην Ελλάδα να υπάρχουν δύο άτομα πάνω στην μοτοσυκλέτα (εκτός από την Λίμα του Περού που εκεί χρησιμοποιούν εντούρο μοτοσυκλέτες με δύο άτομα για καταδιώξεις εμπόρων ναρκωτικών στα βουνά)
Ένα από τα «όπλα» του αστυνομικού είναι και το μπλοκ κλήσεων και αυτό το όπλο το χρησιμοποιεί η Ζήτα με φειδώ, είναι η αλήθεια, γιατί όπως προαναφέρθηκε το πρωταρχικό της καθήκον είναι η γρήγορη κίνηση και η άμεση ανταπόκριση και επέμβαση στα περιστατικά. Απαιτείται όμως ενίοτε και η βεβαίωση παραβάσεων κάτι το οποίο υπολογίζει σε τελική ανάλυση ο παράνομος. Όταν στη πιάτσα σήμερα γνωρίζουν όλοι ότι οι της ΔΙ.ΑΣ. δεν έχουν τη δυνατότητα να τους βεβαιώσουν παράβαση κινούνται πιο «άνετα». Τι έχουν να φοβηθούν; Την τυχόν προσαγωγή τους. Ήταν γνωστό στους πάντες και ειδικά στους μηχανόβιους ότι οι Ζητάδες δύσκολα έκοβαν κλήση και μάλιστα τις περισσότερες φορές «την χάριζαν» στους παραβάτες αλλά ήξεραν επίσης ότι αν τελικά συνέβαινε αυτό και τους βεβαιωνόταν η κλήση δεν θα την γλύτωναν «φτηνά» όπως συμβαίνει σήμερα.
Κύκλοι της Υπηρεσίας προσπάθησαν κατά καιρούς να μας υποχρεώσουν να κόβουμε κλήσεις σε ίσως υπερβολικό βαθμό αλλά αυτές οι προσπάθειες απέτυχαν. Οι Ζητάδες εκτός του ότι ήταν ασυμβίβαστοι, «απείθαρχοι» και ατίθασοι είχαν διαμορφώσει μόνοι τους συν τω χρόνο τους κώδικες συμπεριφοράς τους και δεν παρέκλιναν από το χρόνια διαμορφωμένο και με ατελείωτες ώρες οδήγησης πλαφόν δράσης τους που ήταν η επιβλητική παρουσία τους στο τομέα, η γρήγορη και αποτελεσματική επέμβασή τους στα περιστατικά που καλούνταν να μεταβούν και ο αποτρεπτικός ρόλος τους με την συνεχή και εμφανή τους παρουσία.
Πολλοί, κυρίως πολίτες πίστευαν ότι λόγω της δυσκολίας του επαγγέλματός μας, των ειδικών καθηκόντων μας αλλά και των ικανοτήτων μας, πληρωνόμασταν με περισσότερα χρήματα από τους υπόλοιπους αστυνομικούς και παραξενεύονταν σε τέτοιο βαθμό όταν τους λέγαμε ότι αυτό δεν ισχύει που μάλλον δεν μας πίστευαν, θεωρώντας ότι ίσως τους λέμε ψέματα. Φυσικά αυτό δεν ίσχυε όπως ξέρουμε όλοι μας αφού η μισθοδοσία μας δεν διέφερε από αυτή των υπολοίπων αστυνομικών.
Αν μπορούμε να πούμε ότι κάπου το Κράτος «μας πρόσεχε» αυτό ήταν το ότι δεν δουλεύαμε όταν έβρεχε αλλά και το ωράριο εργασίας. Στην αρχή δουλεύαμε 5 ώρες, μετά 5 ½ και στο τέλος 6 ώρες ημερησίως. Βεβαίως και υπήρξαν ήσυχες και εύκολες βάρδιες αλλά όπως ξέρουν πολύ καλά και οι πολίτες επαγγελματίες οδηγοί δίτροχων αλλά και όσοι δούλεψαν στη Ζήτα ή σε άλλες υπηρεσίες δίκυκλης αστυνόμευσης, ακόμη και οι 5 ώρες δουλειάς είναι πολλές όταν τύχει να δουλεύεις όλο το 5ωρο με συνεχή σήματα και διανύοντας δεκάδες χιλιόμετρα. Δούλεψα για 4 χρόνια στους Αμπελόκηπους και μαζί με τις αγγαρείες και τα σήματα του Κ.Α.Δ. έγραφα στο δελτίο αύξοντα αριθμό 20 και πλέον σημάτων και έκανα κατά μέσο όρο 60 χιλιόμετρα την ημέρα αρκετές φορές σε ακραίες για μοτοσικλετιστή καιρικές συνθήκες είτε με πολλή ζέστη είτε με δριμύ ψύχος. Υπολόγισα ότι στα 12 χρόνια που υπηρέτησα στη Ζήτα εργάστηκα 15.000 ώρες. Ακόμη και οι 3.000 ώρες από αυτές να ήταν ώρες που πραγματικά οδήγησα την μοτ-τα είναι απίστευτα πολλές.
Η οδήγηση τόσες πολλές ώρες και κάτω από αυτές τις συνθήκες καταπονεί το σώμα. Όταν είσαι αναγκασμένος να στηρίζεις με τα πόδια σου μία μηχανή που λόγω και των πρόσθετων αντικειμένων που έχει ζυγίζει ίσως και 250 κιλά τότε οι πιέσεις που δέχεσαι στα γόνατα και στις αρθρώσεις των ποδιών γενικότερα είναι μεγάλες. Οι απότομες αυξομειώσεις της ταχύτητας αλλά και τα φρεναρίσματα της μοτοσυκλέτας έχουν τον αντίκτυπό τους στη μέση σου. Η συνεχής έκθεση στις καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα στο ψύχος το λιγότερο που σου προσφέρουν σαν δώρο είναι μία χρόνια ιγμορίτιδα. Βέβαια όλα αυτά είναι ψιλοπράγματα σε σχέση με τα μεγάλα ατυχήματα, τις πτώσεις, τους βαρύτατους τραυματισμούς, τις αναπηρίες, τους θανάτους που έχει στην ιστορία της αυτή η υπηρεσία. Να επισημάνω εδώ ότι η αγάπη γι αυτή την υπηρεσία έκανε πολλούς Ζητάδες από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα να ξοδεύουν σε πολλές των περιπτώσεων πολλά χρήματα από την τσέπη τους για να δουλεύουν σωστά με το όχημα που κινούνταν και τις εξαρτήσεις που είχαν.
Ο Ζητάς πρέπει να οδηγεί την μοτοσυκλέτα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να βρίσκεται αρκετά πάνω από το μέσο όρο του τρόπου οδήγησης των πολιτών, να είναι εμφανίσιμος και περιποιημένος τόσο ο ίδιος όσο και η στολή του, να έχει σε καλή κατάσταση μηχανικά αλλά και καθαρή την μηχανή του και να ξέρει να επιλαμβάνεται στα περιστατικά τα οποία καλείται να διαχειριστεί, αποστολή και καθήκον που αναλαμβάνει από τη στιγμή που υπηρετεί στην Άμεση Δράση, υπηρεσία η οποία εκ του ονόματός της και μόνο έχει ως στόχο την έγκαιρη, γρήγορη και κυρίως σωστή επέμβασή της και δράση στα περιστατικά στα οποία επιλαμβάνεται.
Δεν είναι εύκολο όλοι οι Ζητάδες να έχουν αναπτυγμένα στο έπακρον όλα τα ανωτέρω χαρακτηριστικά και προτερήματα. Άλλος είναι πολύ καλός στην οδήγηση, άλλος είναι εμφανίσιμος και με εντυπωσιακό παρουσιαστικό άλλος είναι πολύ καλός στο γράψιμο και στο λέγειν και επιλαμβάνεται άψογα στα περιστατικά που του τυχαίνουν, άλλος είναι καλός στις δημόσιες σχέσεις και στην επαφή με τους πολίτες και γενικά οι περισσότεροι έχοντας σε ικανοποιητικό βαθμό αναπτυγμένα τα ανωτέρω προσόντα παρουσιάζουν και παρουσίαζαν εν τέλει ένα αξιόλογο σύνολο. Μερικές φορές στα εκάστοτε ζευγάρια που δούλευαν έξω στο δρόμο ο ένας συμπλήρωνε τις ατέλειες του άλλου και έτσι παρουσιαζόταν στα μάτια του πολίτη ένα δυνατό σύνολο, μία μονάδα της αστυνομίας που τα συνδύαζε όλα. Εμφάνιση, ταχύτητα δράσης, δυναμική παρουσία, αποτελεσματικότητα.
Η πείρα που μπορεί να αποκτήσει κάποιος δουλεύοντας σε ένα αντικείμενο είναι ανεκτίμητη τόσο στην Ομάδα Ζήτα όσο και σε όλες τις υπηρεσίες της Αστυνομίας. Στα 35 χρόνια ιστορίας της Ομάδας η συνύπαρξη παλιών και νέων Ζητάδων ήταν το μυστικό που έκανε αποτελεσματική και με συνεχείς επιτυχίες την ύπαρξη αυτής της Υπηρεσίας. Πήγαινες νέος στην ομάδα και σε σύνολο 60 ατόμων στην Αλλαγή σου, υπήρχαν τουλάχιστον 20 άτομα «παλιοί» οι οποίοι έχοντας ήδη 5-10 χρόνια παρουσίας στην υπηρεσία αυτή, μπορούσαν να σου δώσουν άπειρες συμβουλές, να σου μεταφέρουν τεχνογνωσία και εμπειρία χρόνων, να σε προστατεύσουν να σε καθοδηγήσουν.
Περνώντας τα χρόνια αποκτούσες και εσύ αυτή την εμπειρία και την στιγμή που οι προηγούμενοι παλιοί σχεδόν στο σύνολό τους είχαν φύγει, εμφανιζόσουν εσύ μαζί με τις σειρές σου σαν παλιός στα μάτια των νέων που τότε εντάσσονταν στην Ομάδα. Τους μετέδιδες την τεχνογνωσία και τις συμβουλές που είχες πάρει από του παλιότερους διανθισμένες με τις δικές σου εμπειρίες, τις δικές σου σκέψεις και προβληματισμούς πάνω στους τρόπους δράσης της υπηρεσίας κατά τέτοιο τρόπο που και αυτοί πλέον εγκλιματίζονταν γρήγορα στα καινούργια τους καθήκοντα.
Η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων εκτός από τα άλλα κακά που έφερε μαζί της επέφερε και ένα μεγάλο κακό στην εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ. Χάθηκε η συνέχεια και αρμονική συνύπαρξη μεταξύ παλιών και νέων αστυνομικών μέσα στις τάξεις της. Η πλειοψηφία των συναδέλφων που είχαν δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν το έκαναν άμεσα και μαζικά με αποτέλεσμα την γνώση και την εμπειρία που είχαν αποκτήσει με τα χρόνια να μην μπορούν να την μεταδώσουν στους νεώτερους. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την έλλειψη κονδυλίων για την ύπαρξη σεμιναρίων επιμόρφωσης του προσωπικού φαίνεται να οδηγεί την Αστυνομία σε νέους δρόμους.
Αντίστοιχα, η Ομάδα Ζήτα όπως και η Άμεση Δράση μέσα στην οποία η Ζ υπάγεται, δείχνουν να τελματώνουν μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων της εποχής. Με την ίδρυση μάλιστα των δύο υπηρεσιών δίκυκλης αστυνόμευσης (ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ) που εντάχθηκαν στην Α.Δ. και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των υπηρετούντων σε αυτές τις υπηρεσίες είναι νέοι και δεν γνωρίζουν το αντικείμενο, γιγαντώθηκε τόσο πολύ η Υπηρεσία αυτή (Άμεση Δράση) που κινδυνεύει να χάσει το προσανατολισμό της και να λοξοδρομήσει από τον σκοπό ύπαρξής της ο οποίος είναι η έγκαιρη και αποτελεσματική δράση της στα περιστατικά που ο πολίτης χρειάζεται τη βοήθεια της αστυνομίας.
Είναι δε πολύ πιθανό σύντομα να μετονομαστεί η Α.Δ. σε Εποχούμενη Αστυνόμευση (ΕΠ.ΑΣ.) με κύριο στόχο και σκοπό λειτουργίας της - κατά την άποψη των διοικούντων - να «φαίνονται στο δρόμο προς εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας του πολίτη». Γι αυτό το λόγο άλλωστε ήδη μία σειρά από διαταγές (συνεχή κίνηση με σήμα Β, αναφορά με την λήξη της υπηρεσίας για το πόσα χιλιόμετρα διήνυσαν, κ.λπ.) κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Πλέον όπως αποδεικνύεται δεν ενδιαφέρει κανέναν αν ο κάθε σταθμός έκανε ποιοτική δουλειά και τι ουσιαστικά προσέφερε κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του. Στην εποχή μου, θεωρούσαμε αποτυχία το γεγονός να είχε συμβεί στον τομέα μας κατά την διάρκεια του ωραρίου εργασία μας σοβαρό περιστατικό (ληστεία, τσαντάκιας κ.λπ.) και να μην είχαμε καταφέρει να το αποτρέψουμε. Έτσι δουλεύαμε. Αυτά πιστεύαμε. Υπό αυτές τις συνθήκες φαίνεται να κλείνει στο απώτερο μέλλον το κεφάλαιο Ομάδα Ζ. Για όλους εμάς που υπηρετήσαμε σε αυτή την Υπηρεσία αυτό ήταν το σημαντικότερο κεφάλαιο στην εργασιακή μας πορεία. Ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια υπηρέτησε εκεί ο καθένας μας, καθολική διαπίστωση ήταν ότι εκείνα ήταν για μας τα καλύτερά μας υπηρεσιακά χρόνια.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΖΗΤΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΗΤΑΣ
omadazita.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ... ΚΟΥΡΤΟΥΑ ΓΙΑ ΡΕΑΛ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Άνθρωποι που συμμετέχουν σε ανθρώπινες πράξεις [video]](https://images.newsnowgreece.com/63/630500/anthropoi-pou-symmetexoun-se-anthropines-praxeis-video-1-124x78.jpg)
